M. Tullii Ciceronis De officiis ad Marcum filium libri tres

21쪽

losophistae Principis uni die Psycholagi des Menschen ve

missi man gam.

Uebei haut aberieris die Siaris,on Ciceros Philosophie

nichi in den systematischen Bewessen. Die abstracten rein sp

culative Fragen tegetium seru es Ait ilim dis die Tisse dei philosophisine Bildi g, aberis lassi sita aucti nich aus die scholastischen sur Philosophie und Praxis lauti lauritu inibstinctione una Desinitionen de Siother in Leberalliseigi ereinen munden Sinti und Reschinum deri sal ing, Me sis nurein Mannismirbi, dei sicli on augendisus in dem politisinen Lebenin in iurisiisclier Thaidisit be egi, dei eins sessis ander Spitae des Sinates gesta in undinine grosse politiscite Pa in mesie bat Dabes libi sicli sein Walicta moralistae

22쪽

Me das c. 23 ausmehaton entnommene, o denen Cicero sicli

23쪽

Die Spure de Fluchligkest, uber die M uns in Beruck-Minumn de Verballivsse, unier domu die Schris Agelassi urae, nichi mundem merden, lasse sic auch in de Dictionniis ver nnen, namentsicli Iasticis hausi die Brette deria

26쪽

LIBER PRIMUS.

28쪽

s tua luani te, Marce sis, annuit iam audientem Cratippum Iliique Athenis abundare oportet praeceptis institutisque philoso 1 phiae propter summam et doctoris auctoritatem et urbis, quorum alter te scientia augere potest, altera exemplis, tamen, ut ipse ad meam uinitatem semper cum Graecis Latina coni xi neque id in philosophia solum, sed etiam in dicendi exercitatione feci, idem tibi censeo satiendum, ut par sis in uiriusque orationis sa- cultate uuam quidem ad rem nos, ut videmur, magnum attuliamus adiumentum hominibus nostris, ut non modo Graecarum liuerarum rudes, sed etiam docti aliquantum se arbitrentur adep- .ios et ad dicendum et ad iudicandum. Quam ob rem disces in

veniamus nunc ad optimum virumina rhinarer nostruvi Cratippurn. Von se inen Schristen, rcle heson

ut ipse ridem tibi. Hausis en si Heli dem ut stat si dures eine gemis e Anaholuthie de Rede in pronomen Hie idem, id hoc, de leg. 1I, 6, 14 sed ut Dir doetissim νιs fecit Plato, id niihi credo eat se Iactendum de fili. I, 13, 3 ut Phidias potest a primo vastituere 6 nn iique perseere, potest ab alio incoluatum eo ere et Moli ore: Minis milis est sapis itia. gumm qui m ad Um, in Welaber uinticht, nauilio in Manior die Wissenseliasti hemat stelluscina ieini scher Sprache. die Uum et ad Musseundum, Disilire by o dile

29쪽

DE OFFRIs quidem a principe huius Maiis philosophonim et disces quamdiu voles iam diu autem velle debebis, qμoad te quantum prometas non poenitebit. Sed tamen nostra legens non multum a Peripateticis dissidentia, quoniam uirique Socratici et Platonici

volumus esse, de rebus ipsis utere tuo iudici, nihil eniim -- pedio . orationem autem Latinam enicies profecto legendis

nostris pleniorem. Nec vero hoc arroganter dictum existiinari velim. Nam philosophandi scientiam concedens multis, quoi est Oratoris proliri uni apte distincte, ornate dioere, quoniam in postudio aetatis son sun ipsi, si id mihi assun o videor ii meo iure quodam modo indicare. Qilam ob rem magnopere te hortor, mi Cicero ut non solum orationes naeas, sed hos otiam de philosophia lili ros, qui iam illis se sere aequarunt, studios legas. Vis enim maior in illis dicendi, sed hoc quoque colendum est aequabile et temperatum orationis genus. Et id qui dein nemini Graecorum video adhuc contistisse ut idem utroque in pn re elabora rotis quereturque et illud forense dicendi et hoc quieui in

disputandi genus, nisi sorte Demetrius Phalereus in hoc numero

qui tum appellarmatur alios Peripateticos artitrantur. Nur aut die prak

de rebus ipsis utere tuo iudieio enthali nur in bellaunge emer-hunt , id solite darem demimipi

sedanken orationem iniciesret. δε-- ordiniri se in vgl. I, 7, 23, o aequo nur Eum E eiten Theil de Sag-Zes eredamus quainet geliori, demdarum de erste Thei audeamus

mirari subordiniri sein sonteit iis iis a T. de leg. II, 7, 16 neminem eos

oportere tam stulta arrog mu'm ut inserationem e mentem putet ineε--, in eoelonum quenon putet. Auctim Griectischenisi deristiges hausis. qui iam illis se fere aequarunt. Die istis haben sius re aequar mi Doeli verbinde cie aequar nie mit

gypte et Ptolemaeus Philadelphus undisinis ol. 124, 2 28'. itis, armalereus successit eruditias 3nus illaist idem, sed non tam armis institutus quan/palaestra, itaque

Detasat magis Atheniemses quamosa abist. Praeesserat enim in solem et phtaverem non titis mili in fabemaeulo, sed tit e Theophrara Metias inii hominis umbraeuus.

30쪽

UB. l. c. i. 2. 29

haberi potest, disputator subtilis, Orator parum vehemens, dub eis tamen, ut Theophrasi discipulum possis agnoscere. Nos autem quantum in utroque profecerimus aliorum sit iudirium, uinamque certe secuti sumus. siquidem et Platonem existimo, si genus forense dicendi iractare voluisset ς arissime et copi sissime potuisse dicere et Demosthenem, si illa, quae a Platone

didicerat tenuisset et pronunciare voluisset omate splendideque sacere potui Sse. Eo denique modo de Aristotele et Isocrate iudico, quorum uterque Suo studio delectatus conteinpsit alteruna. Sed cum statuissem scribere ad te aliquid hoc tenipore, multa posthac, ab eo ordiri volui maxime quod et aetati tuae esset aptissimum et auctoritati meae. Nam iuin mulla sint iuphilosoplii et gravia et utilia accurate copioseque a plii in ii phis disputata, latissime patere videntur ea, quae de Ovidiis lia dila ah illis et praecepta sunt. Nulla enim vitae pars seque publici neque privatis, neque lorensibus neque domeSticis in rebus, neque

s dinoing obebat, doctat, poterat solo potiresset batis in de oras.

εἰς τους λογους ωφελῆσθαι Cie. or. 4, 21 uod idem do Demosthensearistimari potest, eluis sinop 5fusis intellexi stet, quam frequens fuerit

de Aristotele de or. III, 3b, lininaque imo Aristoteles, evan sorore

Isocratem nobilitate discipularum riderst χρι od ille si as disputatio issa causi,io rentibus et chralibus ad in artem remonis elegontiam trans- tutisset, mutavit repente totam formam disriplinae suus -- Per oumque quendam Philoctetae paullo

tem eum Isocratem pateretur dicere. n. r. 9 62. Tusc. I, 4, 7. Der Strei salit et wischen ol. 100, 2und Ol. 108, 2 3ii T-348ὶ Der Vers. den Aristoteles manderte laute te: αἰσχρον σιωπαν, βαρβαρους δ' ἐαν λέγειν. 2. intuta posthae ob cie noctbest inimi andere eris liber Philosophio nach dies in et schi et nvortiatie, Wisse Wi lii clit. lalisinns patere, aligemeine oder