M. Tullii Ciceronis De officiis ad Marcum filium libri tres

발행: 1857년

분량: 226페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

s incutia agas quici, neque Situ altero contrahas, vacare officio potest, in eoque et colendo Sila Vilae 8 linlli,si; is omnis et negI . 5 gendo turl itudo. Atqile laec quidem qua Stio OIIi II iunis stomnium pinio Solstior uni. Ouis est enim qui nullis ostici praeceptis tradendis philosophul Se audeat di aere Sed sunt nonnullae dis ei plinas quae tropositis boIlorum set malorum sinibus ossicium mIle pervertant. Nam qui Summim bonum sic instituit, ut nihil habeat cum virtute coniunctum idque suis commodis, non honestate metitur, hic, si sibi ipse conssentia et non

intserdum natura tioni tale Vincatur, neque amicitiam colere possit iis iustitiam nee lilii, alitatem sortis vero dolorem summum malum iudicans aut is inperans Voluptatem Summuni honum stas tuens esse certe nullo modo potest. Duae quamquam ita sint in promptu ut res disputatione noni reat tamen sunt a nobis alio

loco disputata. a discipllinae igitur, si sibi consentaneae velint esse, de officio nihil queant dicere, neque ulla officii praecepta trina, stabilia coniuncta naturae tradi possunt nisi aut abis, qui solam, aut ab iis, qui maxime honestatem propter se dicant expetendam. Ita propria est ea praeceptio Stoicoriun, Academicoriam, Peripateti

comam, quoniam Aristonis, Pyrrhonis,merilli iam pridem Glosa

nti ad MLI, 7, non menses res

myr fmnexti acti non publicae non prirata dii diu tu suavissimo at que amaritisSuris sermone et consilio

carere possunt 5. non nullas disciplinas de sin. II, 11, 3 ita tres sunt nece edites honestatis, tinus Aristippi vel Epicuri, alter meronynia, Caree ister s. gl. E. III S. 12. fortis vero austalisticher Min dies e. 434esprochen. 6. uae quam quare ita sunt in promptu sunt bestatigena ier,enigstens inige de besten dss.;

serit.

alio Deo de sin uis. 12 ff. de ur

ita est quoddam eommune , reum sapientis et insipientis. Aristonis, Pyrriuinis, Heruli desis lI, 13. 43 stuas ea, qua prima

natura approbavit eum Aristona et Pyrrhoni omino visa sim pro ni-hao, Ut inter optima valere et gramvissime a roine rihil prorsus d

cerent interesse, recte iam pridem contra eos desitum est disy ιtari. Dum enim in uria virtute sic crinia esse voluerimi, ut eam rerum seleetioris exspinarent: - virtutem t- p am, quamamplexahantur, sustiae runt Herillus autem ad aes fiam omnia revocaris unum quoddam bo-mmi ridit, sed ne optimum nee quo

vita ube ri possit Itaque his ipse iam pridem est res eius, post

enim Chrysippum non sine est disputatum Pyrrit vo Elis, ei e-

32쪽

sententia est, qui tamen haberent ius suum disputantii de ossicio, si rerum aliquem delectum reliquissent ut ad osticii inventionem aditus esset. Sequimur igitur hoc quidem tempore et in hac quaestione potissimum stoicos non ut interpretes sed, ut sol nius, e fontibus eorum iudicio arbitrioque nostro quantum quoque modo videbitur hauriemus. Placet igitur, quoniam omnis disputatio de ollicio futura est, anto definire quid sit ossicium quod a Panaetio praetermissum esse miror. Omnis enim quae a ratione suscipitur de aliquare institutio debet a definitione proficisci, ut intellegatur quid sit id, de quo disputetur. innis de ossici duplex est quaestio 3 Unum genus est, quod pertinet ad sinem bonorum, alterum, quod positum est in praeceptis, quibus in omnes paries usus vitae consorinari possit. Superioris generis huius mydi sunt exempla, omniane officia persecta sint, num quod osticium aliud alio maius

geris

m p. 16

33쪽

32 DE OFFICIIS

sit, et quae sunt generi eiusdem. Quoium autem uiciorum praecepta trad tintur ea quali uiuam pertissent ad finem bonorum, tamen miniti id a liliaret, quia magis ad institutionem vita commultis Silectare vide Iuur de quibus est nobis his libris explican- dulii. Atque eliam alia divisi est olliciti. Nam et medium quoddam ollicimn dicitur et persectilia3. 'eriectum officium rectum, Opinor vocemus, qu0 Diam Graeci χπιτνθ coraci, hoc autem communii Ilicium καθ D vocant. Atque ea sic desiliunt ut rectum Iuod sit, id officium persectum esse desiniant ii sedium autem

ollicium id esse dicunt, quod cur factum sit ratio tu obabilis reddis possit. Τriplex igitur est, ut Panaetio videtur, congilii capiendi iberatio. Nam aut honesti me factu sit an turpe dubitant, id

sit, eae quo intellantur' esum in diu- quod in eoe, quod nequo in

bonis ponatur, nequerneontraraa quoniam enim iam usi ess qui dam, quod rectet ri tim GPPelle nus, id aut est ps Ioetun QPicium cet.

34쪽

LIB. I. AP 3. 4.

quod in deliberationem cadit in quo considerando saepe animi in contrarias sententias distrahuntur. Tum autem aut anquirunt aut consultant ad vitae commoditaten iucunditatemque ad facultates rerim atque copias, ad opes, ad potentiam, quibus et se possint iuvare ei suos, conducat id necne, sinito deliberant: quae deliberatio omnis in rationem utilitatis cadit. Tertium d bitandi genus est, eum pugnare videtur cum honesto id, quod videtur esse utile. Cum enim utilitas ad se rapere, honestas contra revocare ad se videtur, sit ut distrahatur in deliberando animus adseratque ancipitem curam cogitandi. ac divisione, i0 cum praeterire aliquid maximum vitium in dividendo sit, duo praetermissa sunt. Nec enim solum utrum honestum an iuverit deliberari soles, sed etiam duobus propositis honestis uirum

honestius, itemque duobus propositis utilibus uirum utilius. Ita, quam ille triplicem putavit esse rationem, in quinque paries distribui debere reperitur. Primum igitur es de honesio, sed dupliciter, tum pari ratione de utili, post de comparatione eorum

disserendum.

Principio generi animantium omni est a natura tributum, ut se, vitam corpusque tueatur, declinet ea, quae noestiva videan iitur, omniaque, quae sint ad vivendum necessaria, anquirat ei paret, ui pastum, ut latibula ui alia generis eiusdem commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus procreandi causa et cura quaedam eorum, quae procreata sint Sed inier hominem ei belliam hoc maxime interest quod haec tantum, quantum sensu movetur, ad id solum, quod adesi quodque pro

l0. Peratque, se ad deliberati

Cie de ossi c.

Laert. VII, 8δ. Praneipio, d. i. ante omnia, iam da-mit angustangen I, 3b, 12 principiseorpor is mamram natista ipsa vid tur habuisse rationem ill 21. cctu mune it m liter indotaein Gesensat stati, soniter ei neues

bar, uti stet auch de Gegensatet in andre Bezieliuiis da, si κ. g. 17. quod adust, quodque praesens est praesens dient de Begriis des Gegenu artiseu in trilicher und

35쪽

34 DE OFFICIIS

sens est, se accommodat, paullum admodum sentiens praeternum aut futurum. Homo autem, quod rationis est particeps, per quam consequentia cernit, causas rerum videt earumque praegressus et quasi antecessiones non ignorat, similitudines comparat rebus

que praesensibus adiungit atque adnecti suturas, facit initiis viatae cursum videt ad eamque de adam praeparat res necessarias. 12 Eademque natura vi rationis homin m concilia homini ei adorationis et ad vitae societatem, ingesimique in primis praees-puum quemdam amorem in eos, qui procreati sunt, impriliique ut hominum coetus et celebrationes et esse et a se obiri velit ob easque causas studeat parare ea, quae suppeditent et ad cultum ei ad victum, nec sibi soli, sed coniugi, liberis ceterisque, quos caros habeat tuerique debeat. Quae cura exsuscitat etiam animosi et maiores ad vi gerendam saevi In primisque hominis est propria veri inquisitio Vatque investigatio. Itaque cum sumus necessariis negotiis curisque vacui, tum avemus aliquid videre, audire, addiscere cognitionemque rectum aut Oeculiarum aut a mirabilium ad beate vivendum necessariam ducimus. ει quo intellegitur, quod verum, simplex sinceriamque sit, id esse naturae

hominis aptissimum visui veri videndi cupiditati adiuncta est appetitio quaedam principatus, ut nemini parere animus bene

rius maerorsm orationis rea lyrae Cie denorie nach de menschligens ac sedens intutum stris lacrum chen Gemelnschan, o dem die

perspiciet animo progressus ea . quod ais apparet, eum aeui eu- lassi sicli nicht wo sagon ris tim quod in coelo sat scirs12. vi rationi ho 33ιnev con avemus, his inducti initiis omnia

talia homini et ad orationis et ad vera diligismus, id est fidelia, -- ritu sorio tutem. . 50 sit enim puria, eonstantia.

primum quod emitur in univorsi animus bene semormatis a numgm stris hia nar isocietate; eius autem tura Lael. 47 a risui bene con

36쪽

informaius a naturi vesti nisi praeeipienti in docenti aut viil talis causa iuste et legitime imperanti ex quo magnitudo animi existit humanarumque rerum contemptio. Nec ver parva' vis naturae est rationisque, quod unum hoc animal sensi quid sit ordo, quid sit quod deceat, in sinus distisque qui modus na-que eorum ipsorum, quae pectu ei nullum alitia animal pulcritudinem, venustatem, convenientiam partium sensit Quam similitudinem natura ratioque ab oculis ad animum trans--ens multo etiam magis pulcritudinem, conflantiam, ordinem in consiliis lactisqne conservandam putat cavetque ne quid indecore esseminateve faciat, tum in omnibus et opinionibus et lactis, ne quid libidinos aut faciat aut cogitet. Quibus ex rebus con- natur et efficitur id quod qua primus, ionestutia quod etiam si hob tatum non sit, tamen honestum sit, quodque vere dicimus, etiam si a nullo laudetur, natura esse laudabile. Formana quidem ipsam, Marce fili, et tamquae laciem ho-

ratum pectita.

14. tiam si mae inem, . . cuius re si Inlitudinem, die Analo-

si hieris'. de fin V, 5, 42 quam rimilitudinem videmus in bestiis.

de nat deor. II. 10, 2 quam sim litudinem emere posilem mus in Estat . - Ebens lebri Plat Symp.

factis laesa aut eomtete die Stella Ieidet, Me Manehes in denBilehem, de ossi, an iner istisen

dem Urtheile de Mensehen, das Gute undiobens rine sei de M. II, 15 49 quod si sit ipsum per s

rectum et laudabit i in o eam usam tamen illud dio honestum

esse, quia laudetur a multis, sed quia tuis in ut vina i norarenti homines, vel si obmuttiassent, ν tamen pulcritudine ea et specieque laudat lct. 5. Formam et tamquam diem: Omma die Gestali, der iussere Uinriss flebi baus auch vocabstracten ne issen; g. 103. Deiecisteigentile dies lache welehe si h dein lie k Eners darbietet, anndas niti in es honore also ternielit line tamquam in n. . o.

37쪽

nesti vides 'quae si oculis cerneretur ira trahites amores ut ait Plato excitari l' sapientiae l. Sedis In ne inund egi honestum, id miattuor ἔulium oritur ex aliqua Aut enim in perspicientia veri sollertiaque versalia aut in li ominum societate luenda iribuendoque sui nil uulu D rerum fontractarum fido aut in animi excelsi atque invicti magnitudine ac robore aut in omnium, quae sinant quaeque dicuntur, ordine et modo, in quo inest modestiat et temperantia. Quae quattuor quamquam inter se colligata a que implicat sunt, tamen ex singulis certa ossiciorum genera nascuntur, Velut ex ea parte, quae prima descripta est, in qua sapientiam ei prudentiam ponimus, inest indagati atque inveni iis veri eiusque virtutis hoc munus est proprium Ut enim quisque maxime perflaici quid in re quaque verissimum sit, quique acutissime et celerrime potest et ridere ei explicare rationem, is a prudensissimus ei sapientissimus rite haberi solei 0 circa huic quasi materia, quam tractet et in qua versetur, subiecta est veritas. Reliquis aulam iribus virtutibus necessitates propositae sunt ad eas res parandas tuendasque, quibus actio,iae contin

diei erferiun doselben Stella de M. n is, o quum illa ardentes amores inestin es sui bestatim

dies. i5. eae ea paris est ei ne

22, 76 est intur vis virtutis duplex, aut enim solosi comitur sertus urat actione. - uae moderandis cupiditatibus laudatur, - eius est

38쪽

cellentia magnitudoque una in augendi opilius utilitatibusque et sibi et sitis comparandis tum multo magis in liis ipsis despiciendis eluceat ordo item et constantia et moderatio et ea, quae

sunt his similia, versantur in eo genere, ad quod est adhibenda acti quaedam, non solum mentis agitatio. Iis enim rebus, quae tractantur in iis, modum quemdam et ordinem adhibentes ho

nestatem et decus conservabimus.

Ex quattuor aulam locis, in quos honesti naturam vimque divisimus, primus ille, qui in veri cognitione consistit ma 18xime naturam attingit humanam. mnes enim trahimur ei docimur ad cognitionis et scientiae cupiditatem, in qua excellere Pulcrum putamus, labi aulem, errare, nescire, decipi et in amet turpe ducimus. In hoc genere et naturali et honesto duo vitia vitanda sunt: unum, ne incognita pro cognitis habeamus iisque temere adsentiamur: quod vitium es iligere qui volet, omnes autem veste debent, adhibebit ad considerandas res et tempus et dilige i iam Alterum est vitium, quod quidam nimis magnum studium is multamque operam in res obscuras atque dissiciles conserunt eas

Presa/lt D se eoismi ere, ad quod est adfluenda actio quaedam. S.

a. q. 11. ordo item Das Latein blatet Lei-

stetit; gl. g. 14 in s modestia et

6. 18. attingit s. g. 47 76 157.

ma me naturam ausa hu--nam. q. 13 in primisqus est hominis pr9yria vera in quintio inter dentia turlichen rieben ασορξω παρο

m Me mero et nuturali et honesto, hei dieser Gatinns des Natur

der grammatischen Abhangigheit, die in de Appositi in unum las istin dem nisi rechende alterum os egeben una in einen selbstandi-go Sat libergegangen. g. 66 dum

bus rebus cernitur, quarum una

altera est. q. 141. 42, de r. , 27, 123 has eausa metem. bam duua, unam . Altera est haed. Djustiae by omla

39쪽

DE OFFICIIS demque non necessarias. Quibus vitiis declinatis quod in febus honestis et cognitione dignis perae curaeque ponetur, id iure laudabitur, ut in astro lsisti C. Sulpicium audivimus, in geometria Sex. ompeiuni ipsi cogno imus, multos in dialecti eis phi res in iure civili quae omnes arte in veri investigatione versantur, cuius stlidio a rebus gerendis abduci contra ollicium est. Viri tis enim laus omnis in actione consistit a qua tamen sit intermissi saepe multique dantur ad studia reditus, tum agitatis mensis, quae numquam acquiescit, potest nos in studiis cognitionis etiam sine opera nostra continere omnis autem cogitatio motusque animi aut in consiliis capiendis de rebus honestis et pertinentibus ad bene beateque vivendiu aut in studiis scientiae cognitionisque a militur. Ac de primo quidem Ossicii sonte diximus.

De tribus autem reliquis latissime pasti ea ratis, qua soci

cC. Siasticium audinimus de Ino. istaeitat alis dein vocte henden

II, 12, 9 si rati onsm qindem defectus utriusque primus Λων an generis in via tis intulit instroius G s, G -sia cum Mum sed tum trotinus militum pridis quam Perses reae superatiu

.' atre estis praestantissimum is nium contulerat ad summam iuris rivilis et ad perfecti e eometrias

et rerum 3tsi rum starentiam.

. 20. Die insteibitis cie in

40쪽

-L CAP. 6. r. 39ta Mnimium inis ipsos et vitae quasi comi nitiis cimii iun ius paries duae iussita, in qua virtutis est splendor maximis, ex qua viri boni nominantur, ei huic coniuncta beneficentia, quam nidem e benignitatem vel liberalitatem appellare licet Sed iustitiae primum munus est, ut ne cui quis noceat nisi lacessitus iniuria, deinde ut conlidunibus pro communibus utatur, privatis

ut suis. Sunt autem privata nulla natura, sed aut vetere occu- ipatione, ut qui quondam in vacua venerunt, aut victoria ut qui bello potiti siliit aut teste, iactione condicione Sorte e quo sit ut ager Arpinas Arpinati uni dieatur, usculanuSausculanorum, simiusque est privatarum possession ulla deScriptio. Ex quo quia suum cuiusque sit, eorum, quae natura suerant comInunia, Iuod

cuique obtigit, id quisque teneat, e quo si quis sibi plus appetet, violabit ius unianae societatis. Sed quoniam, ut praeclare ascriptum est a Platone, non nobis solum nati sumus ortusque

vir bonus is politise ent ederde Patrio oder de Aristo krat deleg III, 9, 20 quitici ima tu nis vim a C. Graecti tribιGratus reliqui I), juristisis de Ehreninaiin gegeri de se Reesiuicthei Lei Grun des Misstrauens vorties II, 11, 38. III, 19 77 philosophista de Gerechte, Weise, Tusc. V, 10 28 omnibus enim virtumus instruetos tinnis

hraus ah r nngehildete anni II, , ne quibusdam bonis viris phil sophiae nomen inviseri xit de te

ti sua temerentur.

- ρι hegie hi sic beide Male aus de SatZ aunt privata aut vetere oecupations est.

sibi plus appetet. Di Ηds . hahen E. Τh. su si quis sibi appetet das solite heissen: Kenn on dem Was

358 A ἔκαστος ηρμῆν ουχ ἡ νμον- γέγονεν, uia τῆς γενέσεως ἡμῶν τι μέν τι et πατρὶς μερίζει

SEARCH

MENU NAVIGATION