장음표시 사용
341쪽
C. καr εαγ ora re εἴ r ου η 14 Eusebius habet ῆ κareayora. Rectius τε Behherus addidit ex Par. V. Dein μερσὶ Ald. Steph. cum Par. EF. et εθνεά rog tavra ra Dra ἔνδηλαὶ Hoc dedi ex uno Flor. x. Ficinus: eadem haec apparent. In ceteris libris omnibus raυra omissum. Apud Eusebium desunt Verba rαυra ἔνδηλα. D. ῆ πά ντα η ria πολλὰJ Sic scripsi de coniectura Find-eisenii pro vulg. ην πανra, quod nemo quisquam tuebitur. Et habent etiam superiora in apodosi semper praesens tempus, non imperiectum. Defendit tamen pravam seripturam Assius explicans: ita sunt ut erant. Quod memorasse Satis est. Ε. παρα τὸν 'Pa δαμανθυ νJ Post haec Par. V. addit: οἱ δ' ἐκ rῆς Et ρώπης παρὰ τον Αἰακον. Quod etsi scriptor in animo habuit, tamen non addendum esse satis docent quao deinde nar
fliguntur, ut cicatrices post se relinquant. Igitur Plato, siquis, inquit, Verboro fuit
habuitque in corpore ei atricos non casu acceptas illas, non honestas, sed) θνη rωνπὶvγων κ. r. 1. Poterat, fateor, omittere tχνη resa Hηγῶν, sed addidit, quo illustrior esset comparatio corporis verberum cieatricibus stigmosi cum hominis nequam animo, cui vita flagitiosa tamquam notas post mortem conspicuas inussit.' De significatione V. Oviri audias Eustathium ad Iliad. δ'. p. 4bb. ed. Rom. mp. 364. Lips.: διαφερει δε o D 1 η ς ωμι iri, Ore Hrειλῆ μεν αυro
ζ. - ἐνὶ λόγω, ut verbo dicam, denique. Phaedon. P. 6b. De καὶ τῶν αλλων ἐνὶ λογιμα πανrων. De Rep. V. p. 474. C. XII. p. 571. D. Barn ES. ad Eurip. Here. Fur. V. 1391. Piora on. Verisimit. p. 181. Deindo in his: ἔνδηia taura καὶ
pit et quaecunque ei a coiderunt eo, quod studio
342쪽
P. 525. α ἐκάστη ri προξις αυro υl εκάστη Clarh. Vat. Vind. 1. 6. Par. BCEFW. novum Florentini et cod. Eusebii Oxon. pro Vulg. eκάστω. Codicum scripturam εκάoru Veram esse, Her- manno monente, ex eo intelligitur, quod de singulis hominibus dictum est iam antea, atque imago rei multo illustrior fit, ubi singulorum saginorum quasi cicatrices in animo cerni dicuntur. FH-sus sum olim eo, quod ἐκάσrr, dativum, putaveram in libris exstare. Dein Vett. editt. rer ράφθαι, quod ex Clarh. Vat. Ven. E. Vind. 2. 6. Par. BC. mutatum. Enimvero rerράφθαι ad verbum τρέπειν reserendum, τεθραφθαι autem R et ρεφειν ductum est. Quamquam hac in re eodd. , ut fit, multum fluetuantur. V. ad Remp. III. p. 405. A. 409. A. Theaet. 172. D. cons. Butimanti. Gr. q. 114. in voe. τρεφω et Lobeck. Paralip. p. 46. καὶ α κρατ έας l Sic Clarh. Vat. Von. Σ. Vind. 2. 6. 7. Par. B. Flor. a. x. BOdi. Aug. Meerm. pro vulg. ακρασίας. Euseb. ἀκρα- aliquo occupatus fuit. Nam ra παθήμαrα α δ ta rην ἐπιrήδευσιν εοχεγε δ ανθρωπος oppo
annot. ad Phaedon. p. 23. D. Eodem modo accipiendum mox τὴν ψυχην εἶδεν Et ra Drην ἀπε
alia 3 ea με saa a r ιγ ω με νη VJ Docuit Wytten bach. ad Plutarch. Do S. N. V. p. 110 seq.hano Platonis sententiam, qua
trices ac vibices concipere, Rplurimis posterioris aevi scriptoribus esse celebratam. CL Iacob s. ad ADtholog. VI, 1. P.
70. III, 1. p. 144. P. 52b. δ συ μ μ ε r ρ ίας z ε καὶ αἰσχρ. J Quemadmodum
enim virtus, quae quasi musico quodam concentu continetur, efficit, ut animi vires omnes inter Se concordent, ita vitia ei a1 runt turpitudinem, quoniam eum a boni ot honesti studio abstrahunt. V. ad Phaedon. p. 34.
Quippe pulcri atque honi ea est
necessitudo, ut alterum ab altero divelli aut segregari nullo modo possit. V. Prolegg. ad Phi- Ieb. p. XCI. seq. - ευθυ Τῆς φρουρας, recta in Eusto-
343쪽
B ήκει δὲ παντὶ τω ἐν τιμωρία δντι υπ' ὰλλου δρθῶς τιμωρουμενω η βελτιονι γίγνεσθαι καὶ δνίνασθαι θ παραδείγματι τοῖς se λλοις γίγνεσθαι, is dλλοι ορῶντες πα- σχοντα se ἄν πάσχιοὶ φοβουμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰῶ δὲ οι μὲν ώφελουμενοί τε καὶ δίκην διδοντες υπδ θεων
ὰδικήσωσι καὶ δια τὰ τοιαλα αδικήματα ἀνίατοι γένωνται, εκ τουτων τὰ παραδείγματα γίγνεται, καὶ ουτοι αυτοὶ μὲν οἱ κετι δνίνανται οDδέν. ατε ἀνίατοι δντες, αλλοι δὲ ὁνίνανται οἱ τουτους ορῶντες δια τας άμαρτιας τὰ μεγιστα καὶ 6δυνηρύτατα καὶ φοβερώτατα πάθη πασχον-
τείας, quod habet etiam Par. V. Hoc an primum verum sit, Sane- quam ambigas. V. Lobech. Parerga ad Phrynich. p. bis seq. Illud certum, ακρασίας serri nullo modo posse, quum sermo sit de homine cupiditatum suarum impotente. B. παρ αδείγμαrι roῖς αλλοις γ ίγνεσθαι I V. ν' πα-
ραδεργμα re Τοῖς alioις γ. Dativum παραδείγμari cum Behhero evind. 2. 6. Par. V. et Ven. E. revocavimus. Bas. 2. et Flor. x. παραδειγμαrα αλλοις. Theodoret. et Suidas: παραδειγμα αλλοις. Euseb. παραδειγμα τοῖς alioις. Articulum tota non abiecerim, otiamsi sequuntur verba D' αλλοι Oρωνrες κ. r. i.
verborum is ἐν r μωρία o Preeiicienda oenset. Non assentior. Nam sententia haeo est: unicuique poenae obnoxio, dum ab alio reo te punitur et castigatur, etc. οἱ μὲν οὐ φ ε Io υ μ ε ν o ί ra
καὶ δίκην διδόν tegi ii, qui et utilitatem peroi piunt
et poenam Iuunt, . h. e. ii, qui, dum poenam luunt, simul inde percipiunt utilitatem. Reoto Fie inus sententiam verborum interpretatur: Qui vero apud deos et homines ita dant poenas, ut utilitatem inde aliquam roferant, hi sunt, qui sanabilia peccata Eommi Se
runt. Similiter inlia p. 527 Brro γίγνεσθαι δίκαιον) καὶ κολα- γυενον διδόναι δίκην.
κήμαrat propter haeo i lia peccata, se. Drαra. Unde intelligitur, quae sit vis articuli vulgo malo neglecti. De proximis Phaedon. c. LXII: οἴ δἐαν δόξωσιν αν arως ἔχειν vi τὰ μεγεθη τῶν ἁμαρrημα ζων -,
344쪽
GORGIAS. P. 525. ed. St. 339τας τον ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγuατα ανηὐτημενους ἐκεῖ εν υιδου εν τω δεσμωτηοtω, τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκωναφικνουμενοις θεάματα καὶ νουθενήματα. ων ἐγώ φημ Dενα καὶ 'Αρχελαον εσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λεγει Πῶλος, καὶ ὰλλον Oςτις αν τοιουτος τυραννος ρ. οιμια δε καὶ τοις
πολλοbς εἶναι τους τουτων τῶν πα0αδειγμάτων εκ τυραννων καὶ βασιλεων καὶ δυναστῶν καὶ τα των πολεων πραξάντων γεγονοτας ' ουτοι γαρ δια την ἐξουσίαν μεγιστα καὶ ἀνοσιωτατα άuαμηιιατα H1αὐτάνουσι. μαρτυρεῖδε τουτοις καὶ Oμηρος ' βασιλεας γαρ καὶ δυνάστας εκεῖνος πεποίηκε τους εν 'Aιδου τιν αεὶ χρονον τιuω- Ερουμενους, Ἀνταλον καὶ συφον καὶ Πτυον. Θερσίτην δε, καὶ εἴ τις αλλος πονηρις ην ἰδιωτης , ουδεὶς πεποίηκε μεγάλαις τιμωρίαις συνεχομενον ῶς ἀνίατον
μη ἱκανῶς δεδωκῶς δίκην ἐπιχει
γμα ra. Articulo utitur, quia respicit ad superiora illa: ῆ παραδειγμαrι τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι. De dictionis probitate non est quod dubites. π αρ α δ ε ιγ ματ α ἀνηρτη- με νους l Imitatus est hunc Io- eum Basilius M. Hom. IX. p. 366. Ε., ut monuit Wytton-h a c h. ad Plutarch. De Sera
Num. Vind. p. 108., ubi de Platoni eo hoc figmento disputavit
ad Poli narrationem cap. XXVI. et XXVII. p. 470. D. seqq.
tem plurimos, qui istiusmodi exemplorum Io oo Proponuntur, fuisse inter
tyrannos et reges et dominos. Iungas: οιμαι δε καὶ -υς ποχλους, Τους roer υν tῶν παραδειγμὴrων qui sunt in horum exemplorum numero), εἶναι γεγονorας ἐκ rυραννων κ . r. i. De εἶναι γεγονοζας V. annot. ad Phaedon. p. 100. D. Ri.
345쪽
γαμ, ω Καλλίκλεις, καὶ πολλου ἐμαίνου αξιον εν μεγάλην ii ουσία του ἀδικεῖν γενομενον δικαίως διαβιοπια. ὁλίγοι
P. 526. καὶ σφόδρα γε ἄξιονJ γε om. Steph. cum Par. I. et paucis aliis. t ην et Ou δικαέως δια I. J ,,rην addidi ex uno FIor. T. Veras lectionis vestigium remansit apud Theodoretum, ubi pro ros δικαίως legitur ni ν roι δικαίως. Haee ita olim scripseram. Ad quae Astius: isImo articulum mi P post αρε rh ι propter postremam huius vocis syllabam apparet excidisse.' Quasi vero ego hoo negaverimi Sed ita illo saope suum istud imo, imo potius et similia addit, ubi ipsius sententia a nostra Vel aliorum opinione minimo discrepat. Quod semel in lino operis animadvertisse satis erit. B. καὶ εἰς τους alio υς Ἐ12.l καί, quod vulgo desiderabatur, additum est ex Clark. Vat. Coisi. Ven. E Σ. Vind. 1. 2. 6. 7.
supe orem editionem nostrum vitiose distinctus circumferebatur.
Nam ante ὀλίγοι δε minor erat interpunctio, ante επεὶ καὶ ε ν δε autem plene distinguebatur. At enim vero inde ab ὀλιγοι δε γ. novam ordiri Sententium, quae deinde fusius illustretur, adeo
manifestum est, ut vix Verbo opus sit. Illud tamen monendum videtur, Verbum γ' Drae habere to νωσιν. Boetam rationisin novissimi editores taciti
adoptarunti Affert hunc Platonis locum Plutarch. Vii. Aristid. cap. 25. philosophi comprobans iudicium. B. καὶ εἰς roυς αλχους E ik.l non solum apud Athenienses. Eia ne quis positum pro εν opinetur. meliora docebunt quae diximus ad Sympos. cap. VII. Videlicet εU.ογιμος εἰς r. ali. Ἐλληνας vocatur is, cuius fama diffusa et a parsa est ad reliqnos GraBCOS.Cap. LXXXII. ἐπισημηνάμενος, ἐαν τε - l MIn Libr. X. de Republ. p. 614. C. re fertur δικαoraς με raξυ δυοιν χασμdroly καθῆσθαι ους ἐπει- δ' διαδικάσειαν, roὐς μεν δι-
εἰς δεξιάν τε καὶ ανω lδ α ros
346쪽
GORGIAS. P. 525. 526. ed. St. 341
οαντος ἐν τω βιω, ηγάσθη τε καὶ ἐς μακαρων νησους
Par. BV. Flor. R. o. m. o. T. Bodl. Meem. ed. Bas. 2. Euseb.
profecto est, quod ψυχήν intelligendum relinquitur. Itaque Ne indor . ex Eusebio edidit αλλου re νος ψυχην, quod tamen quominus reciperem, impediit codicum omnium de lectione Vulgata consensio. Inest igitur in his liberior quaedam orationis
districtus negotiis, quid sibi ipsi
viro iusto no temperanti, imo philosopho convenit. De Rep. IV. p. 433. A. Tim. p. 72. A. ibique annotira Neta rαsra καὶ ὁ Α ἰα-κopi Inteli. ποιεῖ. Asyndeton
νεκυσσινJ Quod Rhadamanthus et Aeaeus virgas tenent, comparatum hoc est ad similitudinem iudicum Atheniensium, de quibus vid. Wae hamuth. Ηollen. antiquitati. II, 1. p. 31b. Minos vero in solio sedet et aureum Sceptrum ge8tat, ut apud Uo m or. Odyss. XI. v. 567 seq. Totum huno locum He in dorsah aliena manu additum censuit, assentiente Astio, cui reote
347쪽
των ραβδον hὴν δικάζει. ὁ δὲ Μίνως ἐπισκοπῶν κάθη-D ται, μιονος εχων χρυσουν σκῆπτρον, ως φησιν ' Oδυσσεις
D. θει σr. νεκυσσινJ Sio Clarh. Vat. Ven. Σ Σ. Vind. 2. T. Par. V. Boll. Aug. Meerm. Euseb. Vett. editt. νεκυσε. Exempla Homeri habent νεκυεσσιν, ubi praecedit θειώσrευων. ως υνιε στατ ην την ψυχήν J Post πιεστατην vulgo addunt ἔχων, quod omisimus eum Clark. Vat. Coist. Vind. 1. 6. 7. Par.
BCΕFIW. novem Florenti. obloquitur Boeoti hius in Min. et Legg. p. 29. Nam ut haec
otiosa gint, quae tandem ista seVeritius est, quae in sabulosa narratione nihil tolerandum censeat, quod pertineat ad ornatum γSed ne sunt quidem haec supedi a mea, quae si abessent, equidem valde mirarer abruptum hune narrationis finem. Postquam enim p. b24. A. in universum indieatum est, quaa sint munera et ossicia iudicum in- sororum, inde a p. 525. D. Re- curatius describitur, quomodo Rhadamanthus versctur in EX- plorandis iudicandisque manibus. Qua narratione absoluta breviter additur eadem prorsus saeere
Aeaeum, quippe qui iudicium do
Europaeis pariter exerceat atque Rhadamanthus do Asiae incolis. Quid igitur 7 quum horum Η - Veritatem aco alius descriptam Videamus, Minois, cui iudicandi πρεσβεia demandata Sunt, nullam amplius fieri mentionem non mirabimur γ Imo Vero cum ipso Platone haec addenda iudieabbmus. Describit autem philosophus secundum Homerum Minois maiestatem atque dignitatem paucis quidem, sed iis gravissimis verbis, narrans eum aureo sceptro utentem iustitiae vindicem et custodem assiderB, quum ceteri virga utantur. Ceterum
primus vitium sustuli, pusillum illud quidem, sed quo tamen
oratio scriptoris misere delamabatur. Distinxi enim post κα- θηrαι, quum Vulgo post μονος comma inferretur. Id taciti sequuti sunt etiam novissimi edi
animum meum quam Sunissimum possim ostenderct.
dum vi verbi medii. Intelligitur
nΠno, Opinor, unde ortum sit illud πων vulgo ante τὴν φυzην
348쪽
GORGIAS. Ρ. 526. 527. ed. St. 343τοbς αλλους παντας ἀνθρωπους, καj οσον δυναααι, καὶ δη καὶ σε ἀντιπαρακαλμ ἐπὶ τουτον τον βίον καὶ τιν ἀγωνα τουτον , ον ἐγώ φημ ἀντὶ πάντων των ἐνθάθε ἀγωνων εἶναι. καὶ δνειδίζω σοι, οτι Ουχ OIος τῖσει σαυτω βοηθῆσαι, οταν ῆ δίκη σοι ρ καὶ xj κρίσις ην νυν δη ἐγω ἔλεγον, ἀλλα ἐλθων παρα τον δικαστhντδν τῆς Αἰγίνης υἱόν, ἐπειδαν σου ἐπιλαβομενος αγν, 527 χασμήσει καὶ ἰλιγγιάσεις Ουδεν γηττον χὶ ἐγω ἐνθάδε ob ἐκεῖ, καί σε ισως τυπτησει τις καὶ ἐπὶ κύορης ἀτιμως
E. καὶ σε ἀν te παρ. J V. καί σε, quod Heindor . emendaviti Dein solus Stephanus, errore, ut videtur, edidit ἐπὶ toυrων τον βίον. P. 527. τυπτήσει re ς καὶ ἐπὶ κόρρης J καί, quod aberat vulgo, additum est ex Clarh. Vat. Coisi. Par. BCE FIUN. novem Florr. Bodl. 1. Euseb. Theodoret. v. ad Phaedon. p. M. A. Mox pro rην αλῆθειαν σκοπων Co-hetus in Novis Iecit. p. 629.
Respieit ad illa p. 521. A: ἐπὶ
p. 486. A. Seqq. καὶ ο νειδίζω σοι - J Podistringit inter alia illa Callidiis p. 486. Α: εἴ τις σου λαβόuενος
Lκχῆς ἄπο Αἰγείνης ἐν.Ρ. b27. τυ π r 3 o e ι rις - JAtti ea futuri forma. vid. Pier-Bon. M Moer. p. 373. Ali setiam formas a rυπτεω duotas collegit Lobeo h. ad Phrynich. p. 764. - Mox verba ἐπὶ κύρ- ρης He indor fio immerito su specta fuerunti Loquitur Soerates durius quam pro consueta humanitate, quia Callicli regerit quae ille p. 486. al. in ipsum congesserat. Violentior Hoindorfio Cobet u s est Varr. lectL p. 334., qui eiecto καὶ etiam ar μωδomittendum censet, quod putata quolibet factum iri, qui Plat
nem et Atticos in succum et Sanguinem vertori: Nos vero putamus aliter esse sen8uros
qui caussas Platonieae copiae Et ubertatis rectius aestimaro atque iudicaro didicerint. Nequo enim istud καί neque voc. drμμυς carent vi atque pondere.
349쪽
ὰλλων ἐλεγχομενων μονος οπτος et ρεμεῖ ὁ λογος, ως ευλαβητεον ἐστὶ τι ἀδικεῖν μαλλον ῆ τδ αδικεῖσθαι, καὶ παντος μαλλον ανδρὶ μελετητεον οὐ τι δοκεῖν εἶναι ἀγαθόν, ἀλλὰ τb εἶναι καὶ ἰδία καὶ δ μοσία ' ἐαυ δε τις
nihil mirum foret, quod quis haec despiceret, si
qua ratione quaerentes possemus iis meliora et veriora inveni ro. Paullo anto ad ιυς περ γραος intelΙ. μυ- hop. Fabulae anicularum in proverbium abierunt. V. paroemiographos in V. Γραουν υ λος. H. καὶ ἐκεῖσε φαίνεtae
alto ram illam Vitam V lere videtur. Nam ἐκεῖσε, ut sexcentios alibi ἐκεῖ, de altera vita intelligendum; eodem modo Latini illio et illuc frequentarunt. Vid. Mon h. ad Eurip. Aleesti v. 760. υ rog ηρ ε ιι ει ὁ χ ο ν ο ρ lolympiodorus: αντὶ roυ ἀσα-uDros με ι υπι μηδενὼς ἐλεγ
OD r b δ οκεῖν εἶ ναι - lNotus est versus apud Aeschylum Septem O. Theb. v. 598. de Ampsiarao: ou γὰρ δοκεἰναριorori ait' ειναι θέὶει. Contra plerisque hominibus τὸ δοκεῖν εἶναι ἄγαθον unice propositum esse docet philosophus Theaet. p. 176. B. Deinde quod Hein- dors. IeFendum suasit καὶ ros-ro τι δευrερον ara ν, ER Oniectura nihil opus. Nam roυro subiectum est, δευtερον αγαθον praedicatum. v. Gorg. p. bi0. D. Proxima sto interproteris: so-oundum bonum hoc esse, ut iustus fias eo, quod castigatus poenRm Iuas. F. ad
addita sunt, ut vocem Oυrcu interpretentur. Cuius rationis Ox-
350쪽
GORGIAS. Ρ. 527. ed. St. 345κατὰ τι κακος γίγνηται, κολαστεος εστί, καὶ τουτο δευτερον αγαθον ροτα το εἶνm δίκαι ον τι γίγνεσπαι καὶ Cκολαζομενον δεδονια δίκην ' καὶ πασαν κολακειαν καὶ τὴν περὶ εαυτον καὶ et γν περὶ τους αλλους, καὶ περὶ
πραξει. Cap. LXXXIII. 'Eμοὶ Ουν πειθομετος ακολουθησον ἐνταυθα, o I ἀφικομενος ευδαιμονησεις καὶ ζων καὶ τελευτησας ως ο σος λογος σημαινει. καὶ εασον τινα σου καταφρονησαι ως ἀνοητου καὶ π0οπηλακίσαι,
ouidam unico verum videbatur. At enim vero primum quidem temerarium fuerit tam multis tamque bonis codicibus praeter iustam cauSsum repugnare velle. Deinde caussa satis aperta est, cur Socrates nunc dicat sς δ ooς λογος σημαίνει. Admonet enim ita Calliclem gravissime eorum, quae ipso in disputatione superiora concesserat. Ficinus quoque: quemadmodum tuus quoque sermo sign ificat. D. θαρρων παr αξ a J Sic teste Behhero libri ipsius omnes praeter Par. F. ree., qui cum Stephano habet παraξat: sic item Florentini. empla congessimus ad Sympos.
poni iubet ἐπί γε κορέης. Satis
ρόδον, ῆ τυ γα μctio P. Plura collegit Ernestius ad Callimach. 1Iymn. in Dian. v. 150. Neque aliter Latini. Η Ο r a t.
que tu choreas, ubi vid. Bent letum. - Pro πaratat Steph, Co ar., He indor . , Η utina ., alii reponendum iudicarunt nataξαι, ut e superioribus intelligatur Lasor. Quae ratio sano propter istud σύ γε παρ- ρων displicero possit, siquidem,aρρῶν videtur imperativum postulare. Euthydem. p. 307. B: