장음표시 사용
331쪽
τέχνοὶ και πράττειν τὰ πολιτικα μυος των νυν. ατε
D. re νος κινδ υνευωνJ Si ' h. mendose κινδυνων. Deinceps ευν συ I. dedit Flor. d. pro vulg. 3 συ I. Coniecerat Hoindors. ανθ ρ oretro ν ε ἰς αγαγ Oid εἰςάγοι Steph. Ε. a συ παραινειςJ V. α συ νsν παραινεῖς. omittunt νυν Coist. Ven. E S. Vind. 2. 6. 7. Par. CIVW. Flor. R. b. e. d. m. O. X. Oδε εἴργασται ανηρὶ Bokker. ανηρ. ΑSt. O ανήρ. Ego Vulgatam lectionem Veram e8se censeo. Nam ODros ανήρ et ανξρ οδε sio solet sine articulo usurpari, ubi quem vere praesentem BSSE δεικrικως significatur, ita ut haec formula vim et potestatem pronominis demonstrativi habeat. v. ad p. 467. B. 489. B. ωb. C. καὶ ἰσχναίνωνJ Ald. Bas. 1. Steph. ἰχναίνων, quod libri meliores omnes cum Clarh. et Vat. aspernantur. Dein πέμμαra Aug. Meerm. Von. E S. Vind. 2. 6. 7. Scripturam πάuara pro Vulg. nouara hic sine codicum auctoritate restituimus, praeeunte Behhero. v. ad Phileb. p. 34. A. ann. erit. et ad Remp. p. 437. D. coli. Por- χει ράδιον ἐστι κακως ποιεῖν αν-
ων συ λεγεις l Videlicet doeapito et bonis, quae antea commemoraverat Callicles. Mire interpretatur nonnemo: pr ptor horum aliquid, quae ego dicere et agere Soleo. sollicet quo tueatur lectionem oλέγεις. At enim vero κινδυνευειν περι τινος est: in periculo versari alicuius rei s. perio litari aliqua re, non: propter aliquid in pori
δ ια φθεέ ρ ειὶ Reete IIoi ndo r-fius: . Consulto, inquit, de puerorum horum natu minimis Diuiti so by Cooste
332쪽
ως ἐν παιδίοις ἰατρος αν κρίνοιτο, κατηγορουντος δψοποιου. σκοπει γαρ, τί ὰν ἀπολογοῖτο ὁ τοιουτος ανθρωπος ἐν τουτοις ληφθείς, εἰ αυτου κατηγοροῖ τις λέγων, οτι YZ παῖδες πολλὰ υμὰς καὶ κακὰ οδε εἶργασται ανηρ καὶ αυτους καὶ τObς νεωτατους υμων δ αφθείρει, τε uνω τε καὶ κάων καὶ ἰσχναίνων καὶ muγων ἀπορεῖν ποιεῖ, 522πικ9οτατα πωματα διδους καὶ πεινην καὶ διωχὶν ἀναγκάζων, ωςπε9 ἐγω πολλα καὶ ήδεα καὶ παντοδαπὰ εὐ-χουν υμας. τί ὼν οιει ἐν τουτω τω κακω ἀποληφθἐντα ἰατρον εχειν εἰπεῖν ; θ εἰ εἴποι τὴν αλήθειαν, οτι Tα α παντα ἐγω ἐποίουν, ω παῖδες, υγιεινως, οποσον οἴει ὰν ἀναβοῆσαι τους τοιουτους δικαστας; ου μίγα;
sono ad Eurip. Hecub. p. 396. et Adversar. p. 218. Quam tamen scripturam confirmare Videtur istud πεμματα, utpote fortasse inde exortum. Quidquid rei est, Schneiderus quidem ad Rempubl. ΙΙΙ. p. 406. A., qui rem ad librariorum et scribarum temeritatem exigendam et iudicandam censet, neutiquam audiendus videtur. Neque verum est quod ille statuit, mo ad Philebum vocabulum ἔκπωμα urgentem nihil effecisse, quia nimium effecerim. Nam si δε αυμα verum ecti, nec πομα erit scribendum, sed potius πῶμα. Sed disceptavit eaussam nuper iudex prudentissimus, Lobeckius, Paralipom. p. 42b. Ρ. bra. ἰατρον ἔχειν I ro ν Behherus ex Par. V. ante ἰατρον addidit. n εἰ amroti V. εἰ deerat, quod iam Steph. vidit restitui oportere. Exhibuerunt Vind. 6. rec. et Par. V. In Aug. et Meem. εἰ sino ri scriptum, unde cognoscas erroris sontem atque cauMam. loquentem coquum inducit Socrates illudquo ἀπορεμ ποιεῖ adhibentem propter seqq. illa P. 522. B: εάν rε τις με ῆ νεωr osus φῆ διαφθείρειν arro ρεῖν
ampl. g. 629. p. 1287 seq.ἐ ν του tos res κακῶ αποὶ .lΗ. e. ad hRs angustias redactum, his malis circum- Ventum. Nam ἀποχαμβάνεσθαι frequenter diguntur ii, qui intercipiuntur et quasi capti tenentur aliqua ro. V. Dor Vi l l. ad Charit. p. 567. Ηem ster hus. ad Aristoph. Ρlui. v. 935. Elymolog. Magn.: 'Aπειλημμενοι συν
σαὶ J Fuit qui πωσον mallet. Sed v. ad Euthydem. p. 271. A. Disiligod by Corale
333쪽
ποιεῖν. B. ας Ουrol ας om. Clarh. Vat.
Sio distinguere malui quam uno tenore legere 'Iocυς οδεσθαί γε χρή. Nam rati s de ro certa dicitur. v. ad Ρhaedon. p. 56. De formula autem οἴεσθαί γε χρή, reliquae orationi sio addi solita, v. ad Criton. p. 142. ἐ ν π α ση a πo ρ ία - ἔχ ε- σθαι ' Phaedon. p. 108. B: εν πασy ἐρομεν ο απορία. Lysias adv. Agor. p. 97. ed. Brem. ζεἰδῶς to viterερον πλῆθος ἐν
Criton. p. 43. C. et Wesse-li ng. ad Herodot. III. c. 129. Cap. LXXVIII. B. o Drε γαρ δ ονας - l Huic ot re respondet vocula re in verbis ἐάν raris με κ. r. i. , de qua struetura V. ad Apolog. Socrati p. 26. C. Sympos. p. 223. C. Ad ola πορίζεrat omnino intelligas raυra, ne frustra haereas in numero singulari, quum praecesserit 3 δο- νας. Quamquam ne tum quidem, si hoo ipsum nomen r potas apud animum, structura
quidquam insolentiae habebit. V. ad Sympos. p. 188. B. Verba ἐγὼ δε - οἶς πορίζεrae per se
seorsum posita construetionem quasi interturbant, cuius rationis exempla alia neutiquam do-
δ πορεῖν ποιουν rat Hoc enim Socrati crimini datum. V. Menon. p. 79. E. Theaetet. p. 149. A., quos locos iam Uein-do rL comparinit. λεγον rα πικρους 2OγουςJ
334쪽
κειμενος καὶ αδυνατος ων ἐαυτω βοηθεῖν; Gδ. Εἰ ἐκεῖνο γε ἐν αυτω υπάρχοι, ω Καλλίκλεις, 3 σb πολ- λακις ωμολογοσας ' εἰ βεβοηθηκως ει ν αυτω. 1μήτε περὶ ἀνθρωπους twητε περὶ θεοbς αδικον μοδ εν μητε εἰρηκως Dμητε εἰργασιμἐνος. αυτη γαρ τις βοήθεια ἐαυτω πολλαπις μῖν ωμολογηται κρατίστη ει νω. εἰ μεν ουν ἐμέ τις ἐαελ ἐγχοι ταυτην τὴν βοήθειαν ἀδυνατον δντα ἐμαυτω καὶ
ἀλλω βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην αν καὶ ἐν πολλοῖς καὶ ἐνολίγοις ἐξελεγχύμενος καὶ μονος imo μονου, καὶ εἰ διὰ
sona littora usurpatum esse, ubi vi et pondere suo pollet plurimum. De qua re certius iudicare liceret, si L Behhero placuisset haec ορθογραφικα non praeterire silentio. Sic p. 460. D. plurimi codd.ωςαDrως δε ODrως καὶ -. Protagor. p. 318. B. 320. C. ul. cons. Schaeser. ad Demosth. App. T. I. p. 207. Et εκεῖνο γε ἐν αυτῶ υπαρχοι l optativum pro Vulg. υπαρχει reposuimus ex Clarh. Vat. Coisi. Par. BCIW. Flor. a. b. o. Praepositionem ἐν delendam censet Huindoinus. In Flor. d. εἰ omissum est. Quapropter Astius scribendum coniecit: 'Eκεῖνο γε εἰ αDri' υπ.urit ε περὶ θ εοὐ H Deest περὶ in Vind. 2. 6. Aug. Meerm. Ven. E. PraΑpolog. Socrat. p. 30. Ε: δοκεῖ
re ρον δ' r o υ t O J Apolog. Socrati p. 31. Α: rδ δε υμεrερον πράtrειν ἀεί. v. ad p. 4bb. C. Et s κεῖνο γε ἐν α υ zωυπάρχοι J Optativum t παρ- flagitabant proxima εἰ βεβ. εἰη, quae addita sunt explicationis gratia. Praepositionem ἐν, quam
codd. Omnes constanter tuentur,
He in dors deleri voluit. Equidem vereor, ut quidquam mutandum sit, si quidem ἐν avres υπάρχοι idem fero est quod ἐναυris ἐνείη. Quamquam fateor non suppetere mihi locum, in quo υπαρχει ἔν rari dicatur. D. αυrη γαρ rcς βοήθεια ἐαυ tes J In his αυrη εις est: haeo fere, neque invitis libris
scribendum fuit rotavrq rις. Neque opus est scribere avorraς ῆ βοηθεια. Praeterea nomen verbale cum casu verbi sui constructum. vid. ad Phileb. p. 30.
μη ἐπαχυσιν. Plurima huius generis exempla collegit Val-Ehen. ad Phoeniss. v. 12M. Hous dius Specim. eritie. p.
335쪽
E. ἀλογιστος te καὶ ανανδροςJ V. ἄλογος invitis codd. Omnibus. Recto iam BRS. 2. ain toroς. cons. MOlog. SOcr. p. 37. C. 'A λλ' ἐπείπερ γε - J V. ἐπειδήπερ καὶ talia, quod mutatum
δή, φασί, μ. καὶ. i. J Sequitur nobilissimus locus, quo Plato, qualis futura sit animorum post hane vitam conditio, sabulose ae poetico exposuit. Idem Rrgumentum tractavit Phaedon. p. 107. D. seqq. De Republ. p. 614 seqq. , sed diversa ratione pro diverso scriptionis consilio. De caussis, quibus permotus phi-Iosophus usus ait Lahularum involu.is, alibi Oxposuimus. Desormula ακουε δή, qua utuntur ii, qui sibi exoptant audientiam, ubi quid narratur auditione non indignum, exposuimu ad Timaeum p. 20. D. Vorbum cpασί interponit, quia sollemne hoc suit narrandi initium, ut quasi proverbii speciem roserret. Opportuno contulit He in dors. Tim. p. 20. D: ακουε δή, cs
336쪽
GORGIAS. P. 522. 523. ed. St. 331 Κρονου, καὶ αεὶ καὶ νυν ἔτι ἔστιν ἐν θεοις, των αν- θρώπων τον μεν δικαίως τον βίον διελθόντα καὶ ὐσίως, ἐπειδαν τελευτησst, ἐς μακαρων νήσους απιοντα οἰκεῖν Β ἐν πασν ευδαιμονία ἐκτος κακων, τον δε αδίκως καὶαθέως εἰς το τῆς τίσεως τε καὶ δίκης δεοριωτήριον, οδη ταὐτα0ον καλουσιν, ἰέται. τουτων δε δικασταὶ ἐπὶ Κρονου καὶ ετι νεωστὶ του Λιος την ἀρνὶν εχοντος ζων-
λοιεν τελευταν. κακως Ουν αἱ δίκαι ἐκοίνοντο. O τε Ουν
Πλουτων καὶ οἱ ἐπιμελνταὶ ἐκ μακάρων νήσων ἰοντες ἔλεγον προς τιν Αία, οτι φοιτωέν σφιν ὰνθοωποι εκα- Cτέρωσε ἀνάξιοι. εἶπεν ουν ὁ Ζευς, 'Aλλ' ἐγω, εφη, παυσωτουτο γιγνομενον. νυν ιιεν γαρ κακως αἱ δίκαι δικάζονται. ἀμπεχύμενοι γαρ, εφο, οἱ κρινομενοι κρίνονται ζωντες γαρ κρίνονται. πολλοὶ ουν, ἰ δ' ος, ψυχας πο- νζ0ας εχοντες ψιφιεσμένοι εἰσι σωματά τε καλὰ καὶ
Behherus quoque repudiavit. Infra p. 526. C. codd. fere omnes ἐς μακάρων νήσους. ἐκείνη rst ηυέρα δικ.J rs ex Plutareho et codd. Ven. E. Par. V. Flor. s. s. restitutum. οἱ ἐπιμεληταὶ ἐκ μακα ρ tibi/ J Articulum ol iterat anto ἐκ μακαρων Plutarchus, unde Heindorsus restituit, quod consilium probavit Sehaeserus ad Demosth. Appar. T. IV. p. 119. ratione propius ad Verum accedente intelligendum, ut Legg. IX. p. 872. D. Phaedon. p. 64. B., ubi V. annot. Significat autem Socrates, nisi fallor, vera subegso heso narrationi, quandoquidem ipsi omnino quidem plane persuasum fuit post mortem malis male, bonis autem bono
nunc adhue ut semper. Phaedr. p. 254. A: ciet re καὶ rore, nune ut Olim. v. Sohae-for. ad Sophoel. Antigon. v. 181. B. ἐς μακάρων νήσους lDo his locos Veterum collegerunt Gaiaher. ad Antonin. X, 8. p. 295. Cel lar. Geograph. antiq.
IV. p. 141. et 16b. interpp. ad Plinium N. H. II, 92. VI, M. et ad Horat. Epod. XVI, 41.
ἐκ ros κακῶν, malorum e X- pertes.
καὶ ἔτι νεωστὶ ros alet nuper etiam, Iove imperium tenente. οἱ ἐπιμεληrαὶ ἐκ M. P. JNon opus iteratione articuli ante ἐκ μακάρων. Iungas: ἔλεγον πρosto ν Αία ἰοντες ἐκ μακάρων νήσων. - έκα et ἐρω os, in be torum insulas et Tarta
νονται l Haec imitatione Oxpressit Plutarchus De Sera Num. Vind. p. 11 , ubi v. Wytten bach. Quod κρίνονται iteratur, est haee grata quaedam sermonis quotidiani imitatio. si ιι me o μέν οι - πλούro υςJ
337쪽
γίνο καὶ πλομους, καί, ἐπειδὰν ῆ κοχις ὴ, ἔρχονταιαυτοῖς πολλοὶ μαρτυρες μαρτυρήσοντες, ῶς δικαιως βε-D μωκαειν. οἱ Ουν δικασταὶ υπο τε τουτων ἐκπλήττονται, καὶ αμα καὶ αυτοὶ αμπεχομενοι δικάζουσι, πρb τῆς ψυχῆς της αυτων dφθαλμοbς καὶ ωτα καὶ ολον τι
σωμα προκεκαλυμμενοι. ταυτα δη αὐτοῖς πάντα ἐHπρο- σύεν γιγνεται. καὶ τὰ αυτίον αμφιεσματα καὶ τα των κρινομενων. π9ωτον μὲν ουν, εφη, παυστίον ἐστὶ προειδοτας αυτους τον θανατον ' νυν γαρ προισασι. τουτο
D. καὶ sta καὶ ὁλον ro ocυμαὶ Par. V. FIOr. R. e. d. m. o. T. et ed. Bas. 2. καὶ cura καὶ Oδονras καὶ λον ro σ., quae leotio in Par. B. Eupra versum adscripta. Notavit eandem Stephan. in
marg. Dein κεκa2υμιι νοι Ven. Σ Σ. Vind. 2. 6. et alii nonnulli eiusdem dignitatis libri. ἐπίπροσθεν γ ίγ νεrαι J Plutarchus ἐπιπρόρθεσις γίγνεint, quod reponi iubebat Cornarius; sed V. ann. Vind. 1. ἐπίπροσθε. νυν γαρ π ρ oro α σιJ νυν μεν γαρ πρ. Par. BCEF. novem
Florentini et Plutarch. non temere. Non solum corporum VenuState,
sed etiam generis nobilitate atque divitiis illi tamquam veste interiorem abscondunt turpitudinem. Itaque Iupiter animam Vult nudam iudicari, ut omnia eius vitia
D. πρὼ rῆς ψυχης - προ- κεκαλυ μ μενοι J quum animus ipsorum oeulis, Ruribus atque toto corpore Velatus et quasi praetextus sit. Elegans dictio. ἐπ ίπ ρ ο σθ ε ν γιγν. l H. e. iis obstat, quominus re si te Et Vere possint iudicare. Legg. VI. p. 626. Cr tάrε ἐπιπροσθεν αυrων qua o his
g. 317. De ro ipsa Aeschyl. Prometh. v. 256: θνητούς γ' ἔπαυοα μὴ προδέρκεσθαι μορον.
poribus eorum quo lenociniis, ne iudices externa specie decepti in errorem in ducantur. Schol. e γυμνὼς ὁ κριrης οὐ μονον ros dorρεώ
launo locum ob oculos habuit Lucian. Diali. MOrt. X. ἐξαιφνης δ ποθανον roς εκ.J statim ut quisque mortuus fuerit. Nam ἐξαίφνης hio oodem modo intelligendum, quo alibi voces a Drίκα, ευθυς, αμα cum parti et piis iuncta . V. Matth. g. b6'. 2. et annot. ad Phaedon. p. 70. A. - avrij rῆψυχῆ, sola anima, a corporis
338쪽
GORGIAS. P. 523. 524. Od. St. 333
αυτων. ἔπειτα γυμνους κριτέον απὰντ- τουτων ' τεθνε-
ωτας γαρ δει κρίνεσθαι. καὶ τιν κριτην δεῖ γυμνον εἶναι. τεθνεῶτα, αυτ θ τὐ ψυχθ αυτὴν την ψυχεὶν θεωρουντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος εκάστου, ἔρημον πάντων Των συγγε- νων καὶ καταDποντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἐκεινον τον κοσμον. ινα δικαία ῆ κρίσις l. ἐγω μὲν ουν ταυτα ἐγνωκὼς προτερος θ υμεῖς ἐποιησάμην δικαστας υιεῖς εμαυτοO δυο μεν ἐκ της Ἀσίας, Μίνω τε καὶ 'ειδάμανθυν,ενα δε ἐκ της EDOGπης, Αἰακον. ουτοι ουν, ἐπειδαν τελευτησωσι, δικάσουσιν ἐν ταγ λειμονι, ἐν τli τρωοω,
D πως αν πανστ at ΤΩΙ /J V. παυση αυro avrων. Recte aero omittunt Clarh. Vat. Cois1. et alii plurimi. Unde ortum sit vitium, ostendit Par. V., ubi at ro sine a Drων scriptum exstat et in marg. Iegitur γρ. αυτων.
E. καὶ κ arari πον ra J καὶ cum Λldo et Par. E. Vind. 6. om. Stephan. Tvetur illud etiam Euseb. Deinde Euseb. et Theodoreti ἐπὶ γῆς omisso articulo, quod et ipsum probum esti v. Heindors. ad h. l. et Dorvi II. ad Charit. p. 106. communione seiuncta, ut Phaedon. p. 6b. E. 66. Λ. D.
haec ad ψυχην. Sed genus masculinum ponitur, ac si praeceS-
mantho Datro Asiae hic adscribantur, quum uterque Cretam insulam incoluerit 7 Certo ortu materno Asiani erant, qui matrem habebant Europam, Cadmi
Phoenicis sororem. V. Eustath.
in Iliad. O . p. 982. ed. Bas. Et Cretae non indigena, sed advena fuisse Minos a quibusdam ferebatur, teste Strabono X. p. 477. ed. Casaub. ROUTH. Fortasse Creta insula Asiao pars habenda. Quod vero duae tantum memorantur terrae partes,
Plato iuxta cum aliis universum terrarum orbem divisit in Asiam et Europam, ita ut Libya vel Asiae vel Europae attribueretur. vid. Morus ad Is r. Panegyr. c. 48. et Sohaefer. in MeI tem. Criti. p. 36 seq. Noli enim putare tremendum istud mortuorum iudicium Libyas vel Asrieao incolas non iudicasse. Cum hac ratione lacinni etiam Aoschyl. Pers. V. 179 seqq. atque Sophoo I. Trach. V. 101. - Aeacus, Iovis ex Aegina filius, rex Aeginae insulae, omnium Graecorum dotesta ros iudicatus est. V. Plutarch. Viti Thes. p. b. A. Isocrati Evagor. init. De eius origine V.
Uey niu S. P. b24. ἐν τῶ χειμῶνι -J. De hoc loco, ubi via in duas partes dividitur, Virgil. Aen. VI. v. 540 seqq. Memoratur etiam ὁ χειμον De Rep. X. p. 616. B. Et in Axiocho p. 371. B.) campus veritatis appellatur. Scilicet ibi ψευσασθαι αμή-
339쪽
ῶς διακαιοτάτη ῆ κρίσις ὴ περὶ τῆς πορειας τοῖς ανθρώποις. Cap. LXXX. Ἀ-' εστιν, o Καλλίκλεις, ὰ εγὰ
ra res ἐτέρω, in quibus Ruhnh. ad Tim. p. 44. απορον corrigebat. Istud P omittunt plerique cum Clark. et Vat. Praeterea non pauci cum Clarh. Vind. 1. et Flor. x. et D Vel res erερ o. Illud ἀπορη ro νRutem Bolus serVavit Meerm. , unde primus restituit Findeisen. De απορεῖν et ευπορεῖν ita eum accusativo iuncto v. ad Euthydem.
p. 279. A. 301. B. Phaedon. p. 84. C. χανον, ut statim post ibi ait Socratos g. m. ROUTH. Origines duxit opinio ex Odyss..XI. 539. 573. varie variis aetatibus mutata. Cons. Astius ad Phaedrum p. 30b seq. Heynius Excurs. VIII. ad Virgil. Aen. VI. v. 540 seq. Lobe oh. Aglaopham. T. II. p. 1342 seqq.
καὶ roυς μεν ἐ κ rus' 'Aσ.JDo officiis et muneribus iudicum inferorum alii alia tradiderunt. V. Routh. ad h. l. Fiae heri ad Aeschin . Socr. p. 163. II o m-s t e r h u s. ad Luoian. Diat. Mori. XX. Creugor. Meleti. o disci
plina antiquit. T. L p. 87 seqq., it. Symbol. T. IV. p. 100 seqq. Cons. Apolog. Socr. p. 41. A., ubi otiam Triptolemus in numero
ρον - l Η. e. utrumque fere eundem retinet hahi tum, quo erat in hae vita. Itaque ad ηνπερ καὶ ora εζη repetendum est ειχεν. Nisi sorto malis verba sic intelligere, ut ad
tione adiicias xi ro εrερον, h. e. utrumque pariter. Priorem rationem praefero. Deinde rore oωμα dicitur propterea, quod addere Socrates volebat i ta ψυχV κ. z. 1., quod tamen infra demum infert struetura paullulum mutata: ravro ν δνὶ μοι, di
340쪽
καὶ οτε ὁ ἁνθρωπος, το τε σωμα τὴν φυσιν τηναυτου καὶ τα θρραπευματα καὶ τα παθήματα, ἔνδηλα πάντα. OIον ει τινος μέγα ην το σῶμα φυσει η τροφη Cη ἀμν τερα ζῶντος, τουτου καὶ ἐπειδαν ἀποθάνθ ὁ νεκρος μἐγας ' καὶ εἰ παχυς, παχbς καὶ ἀποθανύντος,
καὶ τὰλλα ουτως. καὶ εἰ αs επετήδευε κομαν, κομήτης τουτου και ὁ νεκρος. μαστιγιας αδ εἴ τις ην καὶ ιχνη
εἶχε τῶν πληγων Ουλας ἐν τω σωματι η υπο μαστίγων
nunc est est da Ver, non, ut perperam explicant, umbra mortui s. manes. Euripidos Troad. V. 91: πολλων ε ανOνrων σωμαεν ερουσιν νεκρων. DB-
inde ad καὶ εἰ παχυς inteli. ὁ αποθανών. Ita videbis continuo neutiquam Opus esse, ut hic pro παχυς scribatur graii, quod nuper nonnemo suo Marte Platoni impertivit. Enimvero isto non animadvertit continuo inferri: καὶ εἰ αυ επε jδευε κο- μὰν κ. r. i. Verum magis etiam
O, ias, an a glossatore prosectum sit. Ita ra ἴχνη τῶν rραυμάτων, rSν πληγῶν, των κονδυχων Sae pe occurrunt explicatione non addita. V. Hem stertius. dLucian. Diat. Morti XXVI. g. I.,
ubi Platonis huno loeum attulit, de fraudo tamen nihil suspicatus.'' Ad haec praeolare Schaeserus Melet. erit. p. 401: . MLhi', inquit, . secus Videtur, ne miror Homster husium, quum hunc Platonis locum in Lucianeis afferret, do frande nihil
suspieatum esse. Primum enim compara mihi lotum, qui mox sequitur: καrεῖδεν ουδεν Dytesor rῆς ψυχῆς, alia διαμεμασει-γωμενην καὶ Ουλῶν μεστὴν κri.
Hio loeus ex illo priore, quem philosophus illustrationis
ergo praemisit, tam aptus ne usque est, ut, quum hic οὐχων
legas, illio ουλας significantissime positum fatearis. Deindeo δὶας Verbum est ita compar tum , ut in una eademque dictione iuxta ἴχνη r υν πληγων Satis commode stare possit. Etenim neque omnes οὐχaὶ sunt eaedem Verberum Vestigia, neque verbera semper tam atrociter in-