장음표시 사용
211쪽
a Melaschmoro recto ad Probum resorri postea videbimus cavondum ost no iusto Plo oolligamus. Iam ut ad verborum per tempora ac modos declinutioncm transeam,' non ita pauca do Vulcrio Probo minore tradita suntquao ad tempus praeteritum porscctum pertinent, pauca quae G supinum. Λtquo illa omnia reserenda videntur ad cam partem librorum do in qualitato consuetudinis quilo orat do dubio Porsocio. In universum autem valet quod Priscianus I, 445, 22 tradit Probum rempus praetori tum perfectum Latinos pro παρακειμλου id est paullo ante persecto ot pro cioρἰωου habere statuisso. Deindo ad singulas formas haec pertinent: Prisc. I. 470, I 2, ubi do verbis primuo coniugationis in ut divisas praetori tum facientibus agitur: 'supra dictis addunt quidam noco necavi xxi nocui, sicut otProbus ot Charisius ut Diomedes, ideo quod participium pr-toriti passivum et necatus a nocavi ot nectus a nocui lacit. Horatius in I epistularum spem mentita seges, hos est enectua
arundo. Livius ab urbe condita XXI fame frigore illuvie squalore eneeli. Cicero Tusculanarum I enectus sui Tantulus. sed proprie necatus serro, nectus vero ulla vi peremptus dicitur. Ennius hos pestis necuis, pars occidit illa duellis' i 529, 3 a e nondo quoquo composita similiter praeteritum in ut divisas finiunt: succino succinui, occino occinui. quidam autem et o cano oceanui protulerunt, ut Sallustius in I historiarum: iussu Metelli cornicines occanu re. sed Probus occini quoquo existimat posse dici, cum simplox cano cecini suci ut, quomodo a cado cecidi
incido ineidi ot a tango totio contingo contigi'; 534, 25 'lacesso
lacessivi: sio Probus et videtur mihi melius dicere, participium enim passivum lacessitus, Cuper tamen lac si dicit osse ut s e si' eoL; 535, 20 pinso pingui facit praeteritum, quod Probus usu Pomponii comprobat: neque malis molui neque Pulatis pinsut i538, 30 'sin autem n non habuerint in clo desinentia, cio in simulata faciunt practori tum, ut sarcio sarei, sarcio farsi, rauciorausi, sulcio fulsi, quod et Probo placet, quamvis alii dissorontiao causa sutat posuerunt'. Aliarum quoquo verbi formarum in hac do dubio pors to disputatione Probum rationem habuisse apparet ox Prisc. I, 54I, 18: 'ruo, cuius declinatio in usu laoquonti non est, quartae coniugationis osse ostenditur ab imporativo in i
212쪽
torminante. sic enim Probus do dubio porlaeto tractans ostondit Naevium protulisse: an nata est sponsu prae as ' vel ui rei nega. Accius in Ione quibusnam te aibant ortum locis pro aiebant, quod
in hac coniugationo fieri solet' cs. Don. ad Andr. V, 3, 4 . Etiam nlius generis adnotationes Probum addidisso e duobus Diomedis locis patet: 364, 28 manduco manducavi, id est edo; proprio automost quod Graeci dicunt μασσωμαι, hoc est identidem mando, ido quo Probus negat recto diei piscem vel aliud tonorum quid manduco, sod potius edo, quod significat ἐσθίω. manducatur autem
quod dentibus reluctatur. nam cum dicam edo, quid faciam ostendo, cum Voro manduco, non tantum quid faciam ostendo, sed ot qua- litor laciam. votores tamen et in edendi significationo manduco ' . dixero' ot 365, 9 pr soco pinosocavi Probus quasi novam vocem 'miratur. angit Onim vetores dicebant ut Vorgilius et anxia inhaerens. Lucilius tamen ait ei sus eare lacunas conatur'. uuaesivit igitur Probus, si ros tulit, etiam do significatione atque umverborum.do quibus disputabat, ut de adverbiorum usu supra vidimus eum quaesivisso. Ad hos grammaticorum locos accedit
otium Gelli eaput VI, 9. Huius capitis θῆ I-15 Gellius exponit
Vetores, cum perfectis ruduplicatis uterentur, non vocalem verbi ipsius repetivisse, sed ubique Graecorum moro e littera osse usos. uuod cum multis veterum scriptorum exemplis adlatis do satis
multis verbis poposci momordi pepugi aliis) demonstret, do duobus Probi utitur auctoritate S II sq.: Aelium quoquo Tuberonem libro ad C. Oppium seripto occecurrit dixisse Probus notavit ci haec eius verba apposuit: si generalis species occecurrerit. idem Probus Valerium Antiatoni libro historiarum XXII veponderant seripsisso annotavit verbaquo eiuκ haeo posuit:
Tiberius Gracchus qui quaestor C. Manemo in Hispania fuerat et ceteri qui pacem speponderunt'. Sed prorsus nequit dubitari quin recto Erotgschmorus P. 84 sq. es. Meroklinus annali. phili. suppl. III p. 652) totam hanc doctam disputationem Gellium Probi do persecto commentatione petivisse statuerit. Atquo ex S la et I 4 apparot Probum ad inlustrandam rationem sermonis .
Latini etiam Graecam rationem comparavisse. - Extremo capite
indo a g 15 Gellius do similibus persectis disputat, nimirum doso Is scicidi et descendidi, quas apud veteros so ait invenisso,
213쪽
itine eidem uuciori oum d bere con8erituricum ost, fluam qui m ei rei rursus Iton multum tribuorim, quod duo ex ui PIn fornine fici
ei di quas adsert Gollius ctiam I 'riso. I p. 517 leguntur. Ita- quo totum hoc caput cum KretZAchmero Probo puto osse tribuendum.
Tribus locis Dio modos tradit eas verbi sormas quaε ipso participialia vol modum participialom nominat i. o. gerundium et supina a Probo supina esse appellata: 342, 8. 352, 34. 354, 17,vidotur igitur Probus hoc voeabulum invenisse γ' . Praeterea ad supina pertinent Priso. Ι, 490, 8 a doleo, cuius simplex in usu non ost, dolotum, a dolino delitum nascitur, quod Probus et Caper comprobant usu quoquo adiuvanter Vergilius in IV georgi eouet paribus lisa eor ora guttis. Cicero opistularum ad Calvum
primo: tuli moleste, quod laterne delitae mihi a te reddi ne sunt. idom in IV Verrinarum: tabulae sunt in medio, quue Se cυ ροπωs atque in Ierlitas esse elawaul. Λceius in axuco mularum
fetor, scelerum fratris desitor' et 513, 7 nanciscor otiam uactum facit absque n, ut Probo et Capro ot Pollioni et Plinio placet'. Deniquo huc roserendum ost Golli libri XV caput 15, cum otiam ca quae hoc capito de supino verbi pandendi disputantur Valerio Probo Gellium debere probabiliter Kretetschmerus p. 86 sq. statuorit collatis eis quao do varia vi formae passum legimus Diom. 377, 2I Prisc. I, 519, 22 Non. p. 370 M. duobus locis
Quao omnia ab eadem origino videntur osse repotenda. Quam- quum unus Gollius putandus est ipso sonte usus esηe. Atque Priscianus eo discrepat a reliquis, quod formam passum non modo verborum pandendi et pationdi, verum etiam verbi patondi Fusinum esse statuit cf. etiam p. 483, 23. 48b, II. bl 2, 16. 565, 28. 673, 2I, quamquam fortasso olium alterum Noni adnotationem, in qua saepius patendi verbum explicandi causa appositum est, ad hanc rationem roserre Satius efit. Tres igitur cognovimus Probos grammaticos: M. Valerium Probum Berytium, Valerium Probum minorom, Probum artigraphum. Hi quamvis inseriore aetate confusi sint, tamen nominis Probi fama otiam medio novo quod vocatur permansit. Quod
70 Probus reuentior has formas Grundi appetisti.
214쪽
duobus i timoniis etiam inlustrabo. Eugcuius Toletanus inpruolatione ad Draconti hox moron ab ipso emendatum dicit: Quod si Virgilius et vatum summus Homerus Censuram meruero novam post sata subiro, Quam dat Aristarchus Tucca Variusquo Probusque, Cur dedignotur quod iussus principe magno Pstrvula praeparvi Draconti carmina libri Parvulus Eugenius nugarum
molo piavit' es. Graesonhanius hist. philol. IV p. 378 et L. Muel lorus in Flochoisoni ann. phili. vol. 93 1866 p. 390 sq.) atque in libri do disciplina soholarium, qui Boethianis libris adiungi solos, c. 1 p. 1277 od. Bas. a. 1570 Probus ot Didymus dicuntur venerabili auotoritato commendari' os Graesentianius i. c. p. 81 adn. . Ceterum praeter tres grammaticos do quibus dixi alios otiam Probos doctrinas laudo floruisse intollogitur Ox Sidoni opp. IV, I. eam. 9, 338 8qq. 24, 9 I sqq. os Simondus ad epp. IV, I , Ennodi opp. VII, 27. VIII, 21. parao n. p. 446 Sirm. cf. O. Inh-nius proli. Pers. p. CLVIII adn. , deniquo O Lupi abbatis Ferrariensis op. 20 oxtr. et ep. 34 Exu. es. O. Ialinius i. c. . Praeterva Probus grammaticus Latinus commemorari videtur C. I. L. II, 2892.
215쪽
nobi , Valeri Probi, Val0ri nominum oommemorationum,ds quibus disputatum est,
Aldhelm. Mai auot. Aass. V p. 538 p. 183. p. 560 p. I 83. eod. Paris. do notis p. 30. 3L 48-60. Auson. praef. ad Syagr. 20 p. II ' Pros. I VP. 7'. is 2. pros. 7 p. 192. Booth. de disc. schol. c. I p. 201. Cassiod. do gramna. p. 2321 P. p. 189. Catalos is libr. Bobi adsorv. Murator. aluiqu. Ital. III p. 820 p. I S.
p. I98, 12 K. p. 195. p. 212, 7 K. p. 100 193 sq. I95. Clodon. p. 6 Κ. p. 178. p. 20, 1s Κ. p. 182 sq. P. K. D. 84.
p. ' H Κ. p. 189. Cod. Bamberg. M. V. s. D p. 189.
216쪽
cod. Lavant. 24 p. 325, 25 Κ p. I 83. eod. Paris. 7570 f. I7 p. 189. Consent. p. 366, 19 K. p. 180 sq.
C. L L. II, 2892 p. 201. Diom. p. 342, s K. p. 200. p. 352, 35 Κ. p. 200. p. 354. I 7 K. p. 200.
pamen. p. 446 Sima. p. 201. Eugen. Tolol. praef. ad Druo. II ex. p. 20 I. Fragm. grum m. unall. grarunt. Vindob. p. at 8 p. 184.
XV, 30, 3 sqq. p. 131. 190. I93 sq. XVII, 9. b p. 78. 133 sq.
Hieronym. chron. ad Ol. 208, 4 p. l. GI-67. praef. lib. II comm. in op. ad OQ. p. I 68. scripti. eccloss. 80 p. 168. Iulian. Tolet. p. 319, 22 K. p. I 89. Lupus Foror. OP. D exfr. p. 201. ep. 34 extr. p. 201.
217쪽
p. 280, in Κ. p. 188. in eod. Lavant. D p. 326, D K. P. I 8ου. Ρompon. Sub. ad Verg. ge. IV, 367 9. II T.
218쪽
p. 435, Κ. p. 188. p. 436, V X. p. 189. ad Verg. Aen. I. I p. l03. I ri 180. I, 21 p. 86 sqq.
219쪽
Nidon. Ppp. IV, I p. 20 I. arm. 9, 333 sqq. p. 20 I. 24, sl sqq. p. 20 l. Suet. do gr. Di rh. 24 p. I-48. δ 61-67. 78. Add. ad p. 2 sq. ind. gramin. P. L