De probis grammaticis scripsit Iulius Steup

191쪽

i siqvuo saetis explicentur, si meam sequamur rationem. Cuius genori A unum tantum habeo oxemplum, sod eiusmodi quo fortasso

tota lis dirimatur: Clodon. p. 10, 6 do partibus orationis legimus hace: 'riobus et Varro, alter eomun in duas partes seribit et '. liquas subioetas facit, altor in qunttuor, prout quisquo potuit

sentiro. nos vero convenit Donati se iiii auctoritatem' col. Varis ronom oraetionem in quattuor partes divisisse vorum est est Wil mann sius de Varr. libris gramm. p. II 5, at quis in duas partes grammatioum oration om sibi persuad obit divisisso λ Iam Diom. 426. 15 legimus: fgrammatiosto partos sunt duas' stet. paullo post v. 2I: 'grammaticae officia, ut adserit Varro. constant in partibua quattuor' cos. Nonne igitur vori simile est Clodonium Oonfudisse partes orationis ot partos grammaticast . tquo facilius qui domens ros confundore poterat, si scimi Varronem in quattuor partes orationem divisisse, quamquam do on re in homino tam recentia aetatis - Keilius praef. p. 8 quinto saeculo Oledonium vixisso statuit, sed haec ratio minimo est certa - valde potest dubitari. - Iam eorum quos Keilius attulit locorum pars longo maxima non in oditis grammaticorum libris. sod in oodicibus invenitur.

Atque quae in eodico Cmolirehensi Prisciani ad I, 428. 12 Η Probo tribuuntur, ad vorbum leguntur Diom. 343, i 3 es. Κoil. p. XXII. - Quao autem in codies Parisino 749l s. X f. 90 lo.

guntur qualitatem autem in modis biportitam esso Probus adfirmat dicens quatitus ι erborum uut finita aut infinita est. sinitiva verbi quolitas est, eum quasi desinuisa et ximylici utimur επρο-

itisne lyra dis iue inny per se sine ulterius conpleae e. ut accuso as a I. instat ira sane quulitas est, in qua hare uni 'ersa confusa

sunt ut lexere' scf. Koil. li. XXII satis nuclege utor dicta emo in divorsis formis 'finitu' 'finitiva'. 'infinita' 'infinitiva' appares: atque tantum quae de finitiva qualitato dicuntur do modo finitivo leguntur Diom. 338, IT: de primis pino Probo tribuuntur vorbis sis. 8ae. I 6 l4 'qualitas in vorbis aut finita est ut amo aut infinita ut umaro' et Max. Viet. p. 278 L. I946 P. - omim quae ibi dom f. 93 los. Κυil. p. XXIlI) Probo tribuuntur activo:rum, PMSi Vorum, ueutroruni verborum definitiones petitae sistox Diom. 336, 26, quae practorea logimus 'sed secundum Probum neutrum in nomine, neutrale in vorbo rectilis dicimus'.

192쪽

- quae da Diomodo neutra vorba et neutralia promiseus diconto cf. 337, 4. 8. 347, 1-8. 33 omnino dici nequiverunt, ad Prob. upp. 20l, lli portinere iam supra dixi p. 174 , atquo videntur ad corrigΘndum soriptorem ab alio osso adscripta, qno additamento in ipsa scriptoris verba recepto factum ost ut neutrorum definitionis pars intercideret: nunc invenimus tantum ' neutra sunt quae o littora terminantur ). - uuao fol. 94 do temporibus loguntur Keil. p. XXIII) ex Diom. 33b, 20 hausta osse apertum est. - Eodem modo quae in eodico Leid. 136 s. X s. I 3 Probo tribuuntur. Keil. p. X III verbum couvoniunt Eum Diom. 395, 30.

Item patet quas ox codico Paris. 749l f. 92 Koilius p. XXIII sq. attulit ad Diom. p. 398, 3I porti noro. - Donique quaa ibi dom et in codi eo Loid. 135 Probus do gerendi modo docuisso dicitur 'Probus voro in his Igerendi vorbist uotum tantum fieri docet

exclude iis pussionem. sed notandum quod Probus in his quao a nouiso vel a deponenti voniunt merito ot recto exclusit, non ab his quast ab activo veniunt. . . . item ut ait Probus haec participia non sunt, sod propria sermonis species. participia enim cum sint talia, recipiunt et personam et numerum ut ab his lo-gondis') vix dubitari potest quin ad Diom. 342, 3 ot 396, 9 pertineant of Keil. p. XXIV , quamquam Diomedes sis locis non utitur appellatione gerendi verborum, sed participialium sed cf. 352, 34. 354, 16. 3b5, 19. 356, 13 al neque priore loco participialia patientis significatum habero negat, sed impersonalia. quae rursus grammaticorum qui Diomedem adhibuorunt neclegentiam ostondunt.

Praoterin Keilius p. XXII schol. Born. ad Verg. ge. IV, 34 ea orsJ carpebat. infinitivo onim in persecta tempora significat mors votorum ut Probus ait ' recto contulit cum Diom. 341, 4'hoo modo so. infinitivo plerumquo votores praecipuo historiae scriptores et inperfecta tempora finitiva significant' oeLSed eodem modo ea quae Servius ad Aen. X, 33 adnotat M. Koil. p. XIX): 'nequo illos Iuveris auxilioJ concessivus est modus isto secundum Probum: namque in artibus non invenitur. fit autem quotiens taedio contentionis quasi videmur concedere quod tamen nolumus fieri' potita puto ex Diom. 396, 30, propterea autem ante vocem artibus' intercidisse puto aliis'. Atque otiuml2.

193쪽

ea quae iid Aon. I. 1 Servius adnotat: ' Ρrobus ait Troiam Graios ot Aiax non deboro por unam i scribi' hausta esso existimo ox Diom. 428. positione longa fit syllaba modo) septimo eum porrepta voinlis desinat et interposita i Oxoipiatur a vocali, ut

furins . in is Oilei si Troiaque nunc stares et nato ha nam inuioribus, quoniam inter duas vocatos duarum syllabarum posita i geminatur. sic onim seribi per gominatam litteram motri ratione desideratur desiderat Keil.), si quidem poto- statem tuetur duplicis consonantis' es. Mar. Viet. I, 7, 9 O. p. 2477 Nequo minus ad Diomodoni referenda osse puto quae ad Aen. VII, 42I Turno, tot in eassum fusos patiere laboros cet.) do Probo apud Sorvium legimus: 'Probus do temporum conexiono libellum conposuit, in quo docet quid eui debeat ac-

commodari, ex quo intellegimus hano quam scoit arduam osso eonexionem . nam patiere futuri temporis sest, fusos vero participium est prastoritum' cf. Keilius symb. p. 94 et praef. p. XIX. Cogitavisso enim videtur is qui linoo adnotavit non do uno ex

paucis illis ot oximis libollis a Probo Berytio editis, ut primo adspoetu forsitan coiciat quispiam, aut do libello aliquo Probi

recentioris, ut putavit Osannus s3nnb. II, 258, sed do Diomedis eapito quod est de coniunctione temporum p. 388, 10 sqq. , in quo dolendum est nunc lacuna esse hausta ea quae do fatum orant disputata es. Keilius ad p. 390. 9; sod vix potost dubitari quin ut in praesenti tempore et in pers octo ita otiam in futuro Diomedes rationem habuerit infinitivorum. Eandem autem paritom Diomedis urtis continuisso vi dotur is codox bibliothecae Ponti Mensis in quo Montosaleonius biblioth. biblioth. manuscr. vol. II p. 133 4 in osse ait mohum de ratione temporum' et anali. gramm. p. XX Ot Keilius prstes p. XXIV adn. Eo facilius autem de quattuor illis scholiorum Vergilianorum locis ita possumus iudicar ut iudicavimus, quod noque apud Servium neque

in scholiis Bernsensibus usquam commemoratur Diomedo .

Deinde recte Keilius p. XXIII quas a Consontio p. 205l Ρ. p. 366,

18 Κ. de verbis neutris Probo tribuuntur contulit eum Diom.

57ὶ Haec si recte disputata fiunt, eoneidit Eretκ,etimeri coniectura dubitanter ab ipso proposita de Oall. sonti. p. 90), a Ribbochio prolI. Vergp. 13s eomprobata de Galli o. IV. II Valaria Probo vindieando.

194쪽

337, I 0 β' . - Doni quo Keilius p. XXm unum Pompei locum cum Diomedis loco recto comparavit: Pomp. p. 367 L. 259, 36K. Iegimus: nam ideo voluerunt diei duponens verbum, eo quod deponat unum participium quod in dus exit. nam salso dicunt, habes hoe in Probo, salsum est dieit quod dicunt verbum deponens esse ab eo quod non deponat r litteram quasi cata mibphrasin, quo modo dicimus Parcus ab eo quod non parcunt, quomodo dicimus lucuma ab eo quod nou luceat, sic et deponens. salsum est. Dum incipies et commune verbum deponens dicero, num et commune verbum r litteram non deponit', Diom. 337, 24:

'deponens est signifieatio: quae in r littoram desiuit ut passiva,

sed Oa dempta Latiuum non est, unde per antiphrasin id est ocontrario sic appellatur, quia verbum r littera finitum deponeroeam non potest. Iam primo adspectu haec pugnaro videntur, v

cum Pompeius verbis salsum est dicit quod dicunt' col. contrarium Probum dicentem indueero videatur. Sed patet verba salsum est dicit quod dicunt' pravom osso additamentum: dieit' ad ipsum Pompeium Pertinet et verbis 'salsum est dieit quod di- eune nihil aliud quam verba salso dicunt' expiscantur Sed

eodem modo ad Diomodum est reserenda Probi commemoratio p. I 39, 14: 'illae semper accidunt. nomini qualitas genus numerus figium casus, illia comparatio non numquam necidit. hoc sciens Probus abstinuit se: inter accidentia semper non dixit illud quod nou numquam uecidit, non, sed dixit nomini accidunt qualitus genus numerus Aura easus ut non dat conparationem nomini'. Haec non possunt referri ad Probi art. 51, 22 ut Keilius p. XXI opinatus est, nam ibi legimus 'no ui accidunt qua-b8ὶ In eadem pag v. 27 K. quaedam logiuitur da verbis siliguli, tantum generibus alatis ut gignere parora. quae apud Puttaehium Probo tribuuntur, sed Probi nomen quam habeat auctoritatem, non eonstat f. Κellius ad h. Lbs Duo eiusmodi additamenta iuveniuntur p. 274, 32, quem loeum eum Keilius prorsus infeliciter eonstituerit, breviter indieabo quomodo sit amou- dandus r ' l De ablativis ista est quae in quaestionem venit quam removitelaint De ablativis sunt istae duae quae in quaestionem veniunt elam et

tenuΝ. SemPer Donutus elam eonputat inter ablativas praepositiones; et in aliti parto artia iiDo seeit et lite feeit hoe. telam vult remotam esse omnino lsiasum est, sed eat utriusque casus' cet.

195쪽

litas genus figura comparatio ordo numerus casus accentus',

neque quidquam haec discrupantia eo tollitur quod p. 56, 32 legimus comparatio nominum scilicet appellativorram ost'. At Dio- modos 320, 27 dicit: 'nomini accidunt observationes hae: genus numerus figura easus qualitus'. - Fortasso de Diomede cogitandum est etiam Pomp. p. 240, 34 ' verba deficiunt) per t-pora: sero dicimus, fores nemo dicit; quamquam temptat Probus mutare hoc ipsum ut di eas foro tuli, sed si sero tuli facit, tollo quid habes dicere: quomodo erit praeteritum tempus ' Keilius praef. p. XXII dubitari posse dicit utrum hoc ex inth. 39, 6 petitum sit an ad ea pertineat quae Probo auctore Diom. p. 380,

11 et 372, 2 disputaveriti Sed cath. 39, 5 3 170 Keilius ipso

recto inclusit vorba sustuli de utroque verbo; nam tuli ab eo venit quod ost sero tuli ' quas post orba 'lo tertiae correptas faciunt) aut ii ut tollo tuli sustollo sustuli' sorri non posso patet. Ρraeter Diomodom autem Probum recentiorem Pompeius potuit significare, quippo qui non minus quam Diomedes praeter locos a Keilio adlatos es. 361, 14 sqq.) sero tuli doclinet p. I 89. 24 Sqq. - Eodem modo quod Sorg.) in Don. 557, 19 des Probo traditur Probus non posuit suffero' es. Keil. p. XXII) potest ad Diomedom reserri qui nequo 372, 4 noquo 380, 12 sustuli otiam a sufforondi verbo proficisci posse significat, quamquam ipsius sufferendi verbi monti Onom sacit 361, 27. Sod vorba illa Probus non posuit suffero' abruptiora sunt quam de quibus paullo certius iudicare liceret. - Multo oertius quae Serg. in Don. 560, 2 leguntur ad Diomedem reseret pomunt, si Keili sequimur coniecturam qui pro corrupta codicis scriptura 'rebus in ea ratione ait areosse Θsse quasi ardeo cessare' scribendum esso suspicatus est Probus nova ratione'; Diom. 379, i I enim legimus: 'sed interost intor accorso et arcesso) quia Reeersere eVO- ars intellegitur, arcessore autem accusaro significat et ab arceo nascitur. Otenim alium accusare a maleficiis arcere ost'. - Sed

num Cledonius ut p. 10, 6 ita etiam p. 20, 18 K., cum diceret: optutivus est proprie praesoniis temporis quod praesento tem poro optamus; ita Donatus: nam Probus et Sabinus sic voluntdoclinari optativum per singula tempora quomodo coniunctivum

ut Vergilius fecissentque utinam', de Diomedis ratione cogit Duiliaco by Cooste

196쪽

verit: cf. Keil. praef. p. XXII rursus mihi videtur prorsus esse incertum; num potuit sano Cledonius Diomedem significare, quamquam is do optativi temporibus sibi nullo modo mustat Potuit autem,etiam Probum receiitiorem qui ubique ut quinque tempora coniunctivi ita etiamiquin quo optativi tempora habui P. I 60, 6 sqq. . Adnotandum autem est neque apud Cledonium neque apud Sergium uoque npud Pompei uin uoquo apud Cou- sentium ullum fieri mentionem Diomedis. Sed latius otium serpsit illa Diomedis et Probi confusio, nam ut Probo ita etiam Vesorio tribuuntur quae Diomedis sint: tu expositiono Latinitatis. quao tuost in Laurentino codies 24 L 2INq., p. 325, 25 K. apposito Vesori nominu eudem quae Diomedes p. 400, 5 sqq. traderet adferri Κcilius docuit praef. voL Ip. LIV es praes. vol. IV p. XXIV adn. ot V p. 325 sq.; praeterea Aldhelmus tu libro de re gramin. ot met r. p. 538 Vol. Vstuet. class. Mui dicit: 'liquor si uomon tertiae fuerit declinatio-uis pyrrhichius est ... nam si liquor verbum laserit tertiae coniugationis vel tertii ordinis ut Valerio grammati eo vocaro libuit trochaeus' cf. Osa . symb. II, 173 , ut autem alii grammatici ita Diomedes satis inopo ordinis uomitio utitur ad significundas coniugationes cs. 348, 1 b. 349, I. 34. 35 λ, 2. o. T. s. 3b7, 25. 367, 15. 368, 19. 372, 23. 373, 4. I 3.:378,IG. 379,28. 383, 4.

384, 22; donique apud Oundum Aldhelmum p. 560. α Oinum

l. c. legimus: 'lentesco quod Vesorius a prima coniugatione ortum testatur quod lento lentas lentat', iam Diom. 313, 20 legimus: 'item eum est lento lentas undo ot Vorgilius leniundus remus in unda, ex hoc iuchoativum lentesco facit ut idem Vergi lius lentescit luιben '. Nu Aldhelmus quidem usquam nominat Diomedem. Explicanda autem videtur haec Diomedis et Probi eoususio simili modo atquo illud quod Sacerdotis liber alter a multis Probo tribuitur: Probi recentioris ars Di Diomedis Rrs

videntur inope in uno volumine suisse coniunctae 6 in .

60 Opuitivom praeteriti perlaeti ies. Prisc. II. 266, 1υ H.J. quem serooniitiit 354, 28 355, 13. 35. 356, 28; optativum Prao,etiti,, quemdaintiat 340. 5 Miu. , habot 357, 12. 35. 358. s. 359, 15. 360, 8 22. 33.3Hi, 9 et 340. 28. 357, 18 38 368, 35 al. 6i, Probi ars et D modis ara etiam nuna uua leguntur in codico Ne

197쪽

Transeo ad in quae ad Sacerdotis librum altorum pertinent. Ac primo loco duo Servi in Vorgilium commontariorum loci sunt considerandi. Ad Aon. II, 15 Servius adnotat:. instar nomonost indoelinabito, licet Probus instaris doclinaverit ut noet ris', quod non ost dubium quin portineat ad cath. 17, 2 'instar instaris, noctis nectaris ' es. 6, 5 instar instaris 'ef. GLlius pracs. p. XIX. Deinde ad Aon. VI, 866 logimus: instar similitudo et est nomen quod non recipit prasepositionem. ad instar enim non dicimus quod Probus declarat', ubi patot veram so eodieis Paris. 7929 soripturam 'doelinat' es. Ribboerius proll. p. 148. Vorba autem 'quod Probus d linat' apparet os o ditamonium. Celerem instar praepositionem non recipore etiam ad II, 15 dieitur. Tum Rufinus p. 2720 P. II l .31 G. Probum intor eos x fert qui Latino do numoris scripserint, propterea autom non est dubium quin hoo loco do catholicorum scriptore cogitaverit, quod

paullo post p. 2724 P. II g 43 G. additis orbis 'Probus do numeris oratoriis' ad verbum Da adfert quao loguntur p. 42, 1011 ' I90: 'trochaeus ot paeon tertius faciot illam structuram Tullio peculiarem esse videamr'. Eodem modo ex ea parte quas

3 18 185 adseruntur in fragm. gramm. anan. gramm. p. 5088q. cf. Keilius praef. P. XX. - Praeserea de Saeordotis libro altero eogitavit Gedonius, dum p. 45, 18 Probum in arto quam do rogesis seripsissot 'hio lator' posuisso dicorsi α oath. II, 4: ad candem rem spectant Pomp. p. 138, 5 si 187, 5. Duobus aliis locis Pompolus Sacerdotis librum tam miro modo significavit, ut appareat Eum non ipsum hunc librum legisse, quamquam alitor iudicavit Koilius gr. L. V p. 92: p. 165, I 6 ubi do. genere nominum in nominativi singularis torminatione doss-niendo agitur dicit: 'scripsit aulam ad hunc locum Probus

politano Borbonico A I 6 a. XVI qui deseriptus est a Ianollio eatia. bibl.mus. Borb P. I 2 eL Os-n. Vmb. II, 174, KeiI. praes. vol. IV p. XIII atque ordine mutato in eodico Parisino 7494 s. IX de quo et Keilius prae .vol. I p. XXIX sq. - AIiter Oxplicandum est, quod Cominiant nomina adserimo multi posterioris aetatis grammatiei adferunt tuae Charisi sint et Keil. D . L. I p. XLVIII et Christ. philoL XVIII. 124.

198쪽

unum librum' atquo hunc librum non tironibus,' sed persectis seriptum osse addit a. do h. l. quae supra P. I 69 sq. posui); sed ut omittam in altoro Sacerdotis libro etiam de vorbis et de structuris agi, generis uominum in ea paris quae ost do nominibus nulla soro ratio habetur, immo ex gonore doctiuatio definitur velut II, I 5 sqq. 2 l. b. Deinde p. 182, 30 logimus: 'habes unum librum Probi de isto genetivo scriptum; tantum modo hoc solum tractat in illo libro, do hoo casu '. IIaeo patet Parum a

curato osse dicta, quoniam Iion tantum do gonetivo, sed de tota declinatione atquo etiam de verbis ot do structuris Sacerdos eodem libro exposuit. Coterum cum anto dant vorba scire dobemus quod isto casus apud Latinos simplicemiliabot sensum,

apud Graccos duplicom. aliquando sic habet quasi ludo creet; aliquando sto habet quasi non indo creet, sod auserat. hoc vero Graccum sest' et sequantur verba quare hoc dico 3 plori quo sunt Gracei satis ot trahuntur ad illam linguam consuetudinis suae 'eot., patet vorba illa quae ad Sapordotis librum alterum porti- noni non suo loco legi. Iam si p. 172, 2I logimus: 'detorum

qui doeli navorii hio Iuppitor huius Iovis, potest declinam et hic Apollo huius Phoebi et hie Horeules huius Amphitrioniadao othaoo Minorva huius Palladis' δ . I 86,12 quae prorsus consontiunt eum Sac. 8, 9 3 5 et I 7, 8, non cum Keilio l. c. putabimus Pompeium ipgum haec non'nominato auctoro ox critholicis inscripsisse, sod Pompol auctorem Moo Oxscripsisso statuemus. No ea

quidom quae Meordotis nomino apposito p. I90, 24 adseruntur,

dotur invenisse.

Doniquo omnium maximo Sacerdotis libro altero est usus Priscianus. Atquo satis inopo hunc sontem indicavit, num Keilius praef. p. XVII duodeviginti Prisciani locos collogit qui voleorto vel satis probabilitor ad eatholica pertinerent. Do uno tantum loco dissentio, nam quao Prisc. I, 236, II H. legimus r es a puero composita Publipor Publiporis et Marcipor Marciaporis - sio Probus, ita enim antiqui pro Publii puer et Marei puer dicebant - quae o non producunt in obliquis casibus' t. non puto pertinere posse ad Sao. I 6, 18 'legi unum novo

199쪽

modo figuratum apud Salliretium, Publipor Publiporis, nam quasi proprium ost', sed hoc quidem loco necessario de antiquiore fonto puto esse colotandum, quod sortasse rectius esse

Koilius ipso p. XXV dicit. Sed alium etiam locum quem Keblius illo loco non attulit ad Sacerdotis librum puto spectare: p. 499, 17 enim cI. Keilius p. XVIIn legimus: 'sapio tam sapui vel sapit quam sapivi protulisso auctores inveniuntur; Probo tamen sapui placet dici, Charisio sapia vel sapiri ' cet. ; iam Prob.) catl1. 36, 11 quidem tantum legimus: 'p auto io posita

tortiao correptae inveni ui faciontia persectam speciem, rapio rapui. vel ii, cupio cupivi vel cupii', sed Sacerdotis uodox exhibet I 136'pui laetentia specio persecta, rapio rapui, inpio sapui vel piri, sapi vi rapivi cupio cupivi'; quamquam autem coue dendum est huius codicis scripturam hoc quoquc loco esse ii terpolatam, tamen, cum post verba 'rapio rapui' facillimo potuerint intercidere verba inpio sapiti', utium sapiendi verbum a Sacerdoto puto usFo commemoratum. At quo Sacerdotis codirem ea Vr nonnullis lacunis quae tu ultum illo codice sunt iam supra p. 155 sq.) vidimus. Similitor res su habet p. 503, 16 'tiam unguo Nisus quidem et Papiriauus et Probus tam ungui quam nlixi dicunt sacere praeteritum, Charisius vero unxi tantum', praeterquam quod ne Κodius quidem huno locum dubitavit ad

vidit hoc quoquo loco plenior et integrior ost Sacerdotis codex qui exhibet 'arguo arguis argui et unguo unguis ungui, dicimus

et ungo ungis unxi, num ungeo non legi quam ulter codex in quo tantum logimus. ut arguo arguis urgui et unguo unguis unxi, num unguo non legi', quae Verba uoti esse integra certosmit argumonto verba quae unio duut 'mi laesona spectu perlaeta'. Resiqui loci qui ad Saeordotis librum altormin relaxendividentur hi sunt: I, 218, 22 qui locus eo est insignis quod ibi legimus ' Probus in libro qui ost de oatholicis non uum' cs Sae. 28. 23 ῆ47; I62, 9 et 2 os, IT cf. Me. 20, 26; 233, 5 es. Sae. II. I 8' ); 24 I, 9 et 242, 20 os Sao. 18, 16; 242, 1 os. ΝM.

200쪽

SI 63; 53b, I 4 cf. Sac. 39, 19 g I76. Iam cum tam inope Priscianus Probum ita nominaverit ut de Sacerdotis libro altoro

cogitaret, coiisentanoum est saepius. otiam sonto non indicato eum hoc libro usum esse. Itaque catholicorum cum Prificiano consensus, ad quem animum attendit Milius p. XXV sq. εδὶ, haud solo an ex hau ris potius sit oxplicandus quam ex sontibus com- .munibus. Sed si de fontibus communibus cogitamus, certe ni- .hil ost cur ultra Flavium Caprum ascendamus. Iam ut ad eas Probi commoniorationes transeam quas ad Probi rocontioris scripta porti noni, in difforentiarum libellum p. 20I, 15 reserenda videri quae in codico Paris. 749I L. 93 logimus: ' sod foeundum Probum nouisum in nomino, uoutrato in verbo

rectius dicimus' Keil. praes. p. XXIIn iam supra p. I 7 4 eL p. t 78sq. vidimus. Arto autem Priscianus, ut de hoc primum dicam, multo rurius usus est quam Moordotis libro altoro. Quattuor senim tantum commemorationes ad artem referri possunt: I, II, 2 α

L. Prob. I 03, 18 a. Koilius praes. p. XVII sq. - indecim locis a Pompoto Probus ita commemoratur ut appareat do Probi recontioris arto osso cogitandum. Tamen non magis hunc librum ipso videtur inspoximo quam Saeordotis librum altorum: nam p. 138, 18 robus quas Donatus nomini accidoro statuerit Pr bum ait addidisse accentus - atque Prob. bl , 21 a contus inmomorantur - , deindo statim uddit Ias, 3 sqq. Probum omisisse comparationem, quam non Probum. sed Diomedem omi sisse supra j. 18 I sq. vidimus, unde Pompotum neque Probum neque Diomodom inspexisso videtur apparere. Itaque non ostmirum quod p. 152, 33 unum comparativom senior a Probo masculini solius generis esse putari Pompeius dicit, cum Prob. 61, 14, quamquam tantum senex nominatur, tres positivos