Hesiodi Scutum Herculis : librorum mss. et veterum editionum lectionbus commentarioque

91쪽

P. 1 ii 3, 14, p. 154 3s, P. 1160, 6 p. 1267, p. 3363, 54, p. 480, 20.

Recentiores autem magia numero ac nostra quidem aetate

tantum non omnes ita in Aristophanis Grammatici et Lomgini partes transierunt, ut neque in oriri suspicione seo dubitatione subsisterent, sed plane Scuium anon esse Hesiodi PTOIIu Iiciarent. Ian Ios Scaliger ita p. 24 ad Salmas.

p. 50 corinen illud Ascraeo piamin abiudicavit. Similiter deinceps alii, in quibiis Vir Doctus inmise Ons. LII.

P. l. cuilis Igli IleIIlis Primum se opposuit alius V. D.

iu Vol se l. p. 7 seqq. deinde Robinsonus in las de Modo, sed quibus posteriorum, quod scimii, nemo adsensus est, cum in hac re plurimum valuisset in incipum inliis literis Vivorum, Heynii, Wolfii, I. H. Vossit, ab Robin- sono dissentientium auctoritas. Ceterum, ut magnus hodio est eruditori in consensus in mando Mutum opus esse Hesiodi, ita in delitii elida carminis Ligine, vel aetate, mi-xus est eorum dissensus. Adstipulatus Iminrichius est Sc Iigero re enti illud ad aetatem Onomacriti, Solonis, Tyrtaei. oetilingius ad s. cuti l totam clypei descripti mem v I 41-3l poetae alicuius Alexandrini eis credit, nulla sic a Minonis Rhodio proditae sententiae ration habita. At vero hierachius de Hesiodo. p. 27 descriptionem cuti alitiquius esse Carmen Putat, cui dei nil reliqua addita ab hapsodis fuerint. arch festinelius p. 13 et 15 ut Meas, ita Muttini ad aetatem refert inter Olymp. XXX et XL. Rankius autern quo certe nemo accuratius et subtiliore iudicio quae praecipue in quaestione hac consideranda sunt tractavit p. 371Poema hoc non pro parte, sed totum Homero et Hesiodo recentius, attamen ei te haud infra, agesimam Olyaripia- collocandum statuit. Mihi ui re tam obscura lux potissimum ex ipso case

92쪽

mine petenda videbatur. Quid inde collegerint, eam

murus Auctorem ex antiquiorum aetiae epicorum tam arguere mihi videtur constans ferme in illo observatio

digaminatis Cernitur ea in uv. 22 bis, 23, 34, 38 bis 64, 5 imbis, ii , ara, i40, 165, 166, 17s,2i5, 22 226, 228. 244 bis 297, 313, 3IS, 23, 330, 348, 354 355, 359, 3Ti, 374-392 432, 38 43M 441, 45 451 bis, 467. Quibiumnem in locis neglectum digamma apparet, eorum in pu risque facilis est observati a poeta restitutio. Videantur versus II, 196, 251, 283, 26, 35 382, 445, quaeque ad tuos sub contextu notavimus neque UOM his in v. Midissiduitatem habet, si rasis vocaliuinis admittatur, seque est ut ad κρατι επ. ἰφθίμω in v. 136 ostendamur, cum 'pud Homeritii etiam Plinibus in locis digamma inus e Moectum observetur. Sola igitur dimittateanadhu exlii hent ii v. 3s κυανοπιτερος εχετα in v. MPm antiquitate poetae pugnat etiam, quod in eius casemine Hercules inducitur, non, ut apud Decentiores, pelle indutus leonina, ne nisi clava armatus, sed iis instructus

armis, quibus etiam apud minerum heroes instocli pro eunt, quodque arma, ut Herculis, ita quoque Cycni et Μartis passim memoraiItur, qualia antiquo tempore apud iocos fumant, emi Vid. v. 135 222 414 aeq. 453. Ab recontiore postii in cyclo nescio an nostrum etiam

nis traditio. Conserantur a nobis dicenda infra adii semscuit Auctorem Boeotorum regionis incolani indicat, fauor, tum quod eius caput Tliebas, septem Portarum sebem prae aliis in Graecia inter clypei immenia insevolvit uri 270 seqq. idem disertius Θηβον et intelam

93쪽

eius Deum taureur Neptunum memorans vis 205 seq. tu ti

si x vesti specie tibi Informes hinc, quod in Mati v v. 393

A. Pugnae inter Herculem et inenum mino ema ,-- ώgiatur per illud, in in re usum creto an resumit

contingit Levius est, sed tamen animadvehtendunt, quod in utroque carmine certus quidam fama effiniis poetae

So. 4 et 127, ut recte iam obser valuin ah Ranhi p. Accedit, quod itera scite observatum ab oodem p.

vocabula plura, quae in Mutero, in ea--, Mimem sautem ' ργοις et Theogonia vulgaria sint videatur . rvin recensus apud eum d. in passim in Mut Iecur aere. Hae cum eirino, ininime orandum Hobabilis mihi detur Goetuito ad M. v. 217 edita semen i pro billax illa anhi es arekscheiselii, praeserenda quoque hamo quae ab Maligero primum orta, bino tum aliis avniw- assini minxichio placuit. Sed eum tota se antiquit Mitta in agnoscendo Muti Auctore Hesiodo coiisenserit ut ex ea pauci, qui dimens'rint, inura suspicionem ac dubitati nem fulminisse memorentur, ui equidem nobis Utque non me procedendiani ulterius. Nomium pereuasum ni ist, plus tribuendum esse iudicio Wolfi in Animadu ad Mutum apud Ranxium p. 72, profitentis sibi in isto pom. inatio niuiquam quicquam eoloris veremesiodei suboluimo, quam Apollonii Rhodii poema IIesiodeum esse εκ ου δγγ ρακτῆρος statuentis. Quae Viris Docti in carmine visa sunt maentis rem, quam in Ali, spirare aetatem uo

94쪽

Iegit ItonII ulla eorummeinrichius in rolem p. LIX), deos singulis dicam suo loco, nunc satis habens dicere non magni ponderis ea mihi videri. Seuti Auctorem rhapsoduin fuisse ipsa carminis fabrica evidentissime arguit. Namque ut ex Scholio supra memorat discimus, primi insus eius M ex Meis sumti mariti is subiuncta est narratio depugna Remulis et Cycni, quae, si, quod non fugit coet lingium demantur inde versus, quibus cuti descriptio continetur, per se subsistere sola possit. Descriptio illa inediae narrationi interiecta est. Factum id oinrichi Prolem P. LXV seq. statuit a rhapsodo, qui, cum ab alior recitatam Homeri. ἁσπιδο is αν inagno auditorum plausu η- piam ammadvertisset, inde imitandi studio accensus imili description celebrandum sibi censuerit scutum

vΗraculis amigeratissimi tum per Giaeciain herois maxime

minis Thebis itaque recitaverit eam in ludis in ipsa Τh nbamim mihi institutis, cui commodam rei experitur e

vex more adhibitae, ex quo integro poemate decerptus ipsi locus de Alamen et Herculis natalibus, sed non totus norum eo tantum perductus, quo ad sabulam de pugnasHerculis cum Cycno et herois πανοπλψαν splendide Icox- ainandam inliscunque transitus esset. In his nihil est.

quod non probabilis ex dictum mihi videatur. Sed addo,

nihil adhuc mihi videri magnopere obstare, quo II in Us rhapsodus ille haberi possit ipse esiodus, quem πρωτον

α φρῖέλτου traditum est antiquitus vid Schol ad ind. Neiri II i quemque ipsius testimonio EO. 654 seq. cognovimus ludi certamen obiisse, quod ut ibi memorata, casione ficit, ver simile est saepius eum fecisse. Atque iis eam opinionem concessisset sextasse ipse ei ichius hei tigri ius, ut liquet ex iis, quae . . p. LXVII scripsit, quam Westius et alii de tu, Poemate sentiens,

95쪽

is RESIODI soriae. nisi nimium motus fuisset iis, quae γνησιώτητι carminis

obiecta ab aliis memorat P. LIX. In Catalam et Meis quin multa interpolata fuerint iam

antiquitus, non equidem ambigo. At lamen ta ilia in iis Hesiodeum fuisse minime constare arbita is, neque de ea re

persuasum Heririlis vestruit fuisse, ut certe non fuit Apollonio Rhodio, non Hermesianacti, fortasse neque Aristophani Graiiamatico, cuius in citato Scholio ivlatum iudicium mihi, ut Iminrichio et Rankio, pertinere ad solam des iaptionem clypei videtur. Iam in iis, quae sunt in carinine desumta ex Eoeis, non video equidem iii tantum ah Hesiode cviore disserat, ut non ab illo poeta prvsicisci potuisse censendi sit. Sed neque diversi inihi coloris esse vide tur, quae in carmine exstant versibus 57 441, quaeque sunt post descriptionem clypei usque ad sinem carminis. Liceat mihi sic modeste discrepare ab aliis, quamvis sint in iis Viri in litoris principes, vel, si malis, liceat mihi in tantas rei antiquissiariae tenebris dubitare et σκέπτεσθαι etiam unum, ubi plures tam certam et claram lucem sibi obortam existimant, ut nullus amplius dubitationi locus

currebat, certe reserendum sui ad praecedens aliquid in carminis initio. Hemmclitus in Commentario: Poterat, Iinquit, carminis tenor ita ductus esse, ut poeta ab illiutris salicuius seminae laude ordiretur, eamque sequentibus f

Bminis VIIIpararet lia fere Iatio ite ista tam praeclara fiestabem no quam Leda, aut quam On1 Alcme uti otest ηquoque alia partium coniunctio assumi, fortasse hui-nmodi: Dic mihi, Musa, qualis finrit haec, aut qualis ilia, aut qualis Alcmena '' Mihi suspicio oborta est, fuissa aliquid in carmine, quod Homerianacimii in famia, quam

96쪽

.10 cominam sservavit Athenaeus XIII p. 97, v. I eis q. duxerit ad credendum, condentis illud Hesiodi mentem occupatam fuisse cogitatione rei amatoriae et optandi sibi coniugii eum pii a Ascraea, quam amaverit, nomine Eoea itaque fortasin huiusmodi fuisse carminis initium: οι γυναικ

μοι aras αγελα cra κτλ. Liceat mihi quoque subinde in his hariolari.

Goetilingi opillioni fuisse a illum in hoc carmine, moratas feminas, quibuscum Iupiter en habuerit, refraganturis agmenta ex Meis apud Schol. Pind. Pyth. IV. 33, IX. 6. δομους Tirynthe, ubi fuit Electryonis regia. Vid. in1i a v. 8 et cons Apollod. II. IV. 4, ausan. II. xxv. s. De regiis aedibus equentissimus est etiam apud Homeruiri pluralis numeri usus ii hoc vocabulo. Itaque miror, Olfit verba apud Ranrium in Appari Crit. δομο, in viilytontextu esset, nemo mutaret, opinor. 'v. 2. μυετ' His 'μφιτρύωνα, metuta martium Amis irronem, ut recte Clericus muri ex interpretatione Basil. altera typographicum, ut videtur, vitium secuta maritum Amphitryonem per nimiam socordiam Commelinus, asor, Minsius et Graevius recepissenti Pessime inseruinus vertit - --sum Amphitryone rati in secutus ille Misenet Diaconum μετα per 'r exponentes Confert Wolfius

v. a. λαοσσόου populos ad pugnam eianus. Est enim in hoc vocabulo, ut infra v. 54 in δορύσσοος , posterior para a ta vito, coriduo, unde apud Callim. H. in laud. Pall. v. 5 σο υσθε --ω os, vis mons mytia ad IL N. 128. Nλεκτρυωνος Ciaxeis in hoc nomine pronunciando iu

97쪽

lis rasis admittenda, ut puto, infra v. 29 in βότρυας v. 1 in οίζυος Cons Spit erus de vera hemio p. 5, quem P. 187 ibid. non fugit, Hesiodum in usu synlaesis

inero liberiorem esse. 4. κανυτ verbuiri S in Homericii ad non obvium

Φιλοκτη π ἀπεκανυτο τόξ', simili ubique constI'uctione.

Praepositionem addit pollon. h. I. 138- περ, παντας ἐκαίνυτο ναυτιλίη ν. Super etymo Schol. . ad Od ri

κόπτειν. πας γα καίνων ἡτοι τιτρωσκων τον ἐναντιον νική, καινὰ ημα κἀ καίνυμι. c.,nsentit Eustath. ad i. p. 741, 1, ad Od. p. 468, 1. Con1. tym M. p. 126 Hesych in v. ἀπεκαίνυτο , ἐκπινυτο, καίνυσθω, και-- Helladius Chrestoni P. I. d. eum. Hinc nomen ii Missi infra v. 17s. v. 5. μεγέθει τε Grandior statura eo tempore etiam in tureni maxime commendare censebatur. Cone d Z. 107, O. 17. νόον Wolfi in animadversione mentem si assequor, nora ridetur ei sic simpliciter satis usitate dictum pro identia. Sed nonne simili prorsus ratione accipienduit apud II merum . O. 643 αδ νόον ἐν πρώτοισι Μυκηνα-νετετυκτοῖπv. 6, 7. Quod censuit Wolfius, poetam, cum iam subiecisset ἴδει, liorum versuum panno supersedere debuisse, in eo non adeo dissentientem me habet, sed, quod deinde opinatur dein pannum e Mutum ab alio

98쪽

i2 OMMENTARIVS Minodum antiquo, certe non optimo poeta, ii induria eius opinionis suincientem non videre me sateor. Commode iam Rankius animadvertit, videri poetan primo loco cum feminis Oiualibus, de Hide cum ea comparare Alcmenam v luisse, neque esse Praetexeunda, quae in Miquis Hesiodi carminibus et apud omerum similia legantur climseirtdeinde Ἐργ. v. 65, h. 10, Od. . Ist, . Om. in n. 17 seq.

v. q. βλεφάρων - απο κυανεάων mitans haec, ut Ho

siodea Eustalli ad Il. p. 363, 5 esse vult pleonasmuna ταλα. Qui verba tantuni citant, metri causa insertum a Putant, etiam Apollon p. 61,2i Lex. IIoni. v. ε, et Het odiatius. Pro Xeniplo cum te utatus generis substaiativo iuncti adiectivi leminini generis habet Schol. Veii ad II. T. I. Nihil equidem horum facile admittam. Recentiorum super hac re varias opiniones vide apud Ranhium in App. Crit. ex

quibus mihi maxime probatur etiam η βλεφάρη es t βλέφαρος. Pro hoc quidem pugilare videatur fragmentum

Ibyes p. 7 --έπον - βλεφάροις, satis si fidendum

lectioni. v. 8. θ' Ita spirare antores puella dicitur apud Horat. IV. XI I. ubi Ocum hunc et alia eiusmodi coiitulit inlachetlich. Sed oblitus est conferre Hom. . in Cer.

V. 275 περί τ' ἁ- τε κάλλος m1υ, ad quae vid. Ruhnh. Simile autem illud de Gratiis in h. 10 των και πο

βλεφάρων ερο μετο δερκομενάων. ἈφροδίτηςJ Cuius solemne epitheton ἐλικοβλήψαρος vid.

H. 19.), quae ea et ar tia octio, ut recte Graeviiis explicat. V s. iii, e Pretinuit hoc etiam ad Alcmenae laudes, quod ea si maritum suturi dilexit, ut nulla unquam

99쪽

ret Simplicissimum enim est, ut i, h. L ad sequens reseratur plerique tamen V. D. καὶ ως accipiendum censuerunt o sic tutis cum e et, qua ratione acceptum Robinsono lepidam elicuit in sui temporis mulieres invectivam. Wolfius autem unime in riclito a v. 1 perti ira ieeensuit, locumque si reddendi Hai: Ea tamen ammostenera tu eoiugem avum, sicut num unquam miserum,

etsi patrem eximium ipsi occiuerat. v. 10. Nullum esse luculentius poterat Alcmenae in m ritum auctus indicium quam quod, cum patrem ille eius

occidisset, iliit On litus eii in exsulem secuta erat hebas.

In ἡ μεν, quod restituimus, an gravis est asseveratio,

quam in vulgato ἡ Γ, . Conf. Horaeueen de partio Cap. XXI. Seci. III 3 5.1i. Verba in hoc versu φι δαμάσσας et in sev χωσαμενος περὶ βουH dubitare nos vix sinunt, quin signia

ficare mula voluerit, orta de bubus colitentione ab irato Amphitryone vi nisi emturix fuisse Electa item Attamen ipsa illa Diu . r. . male accepta ortum dederunt alteri traditio iii, quae pii Apollod. II. V. si et Io. Diam itum

ad h. l. exstat, bovem a lege divagantem indigne -- philo serens cum clava iniecta peteret, inselici casu socerum suum occidisse. Magis etiam a pogia narrationetliscedit, quod Scholiasta ad Apolloti Rh. I. T. omni culpa Amphitryonem liberans tradit, interfectum a Taphiis et Telebois Electryonem, caedem huius ab Amphitryone in illis viii dicauim tibi quae in Scholii sine apud Bruta chium exstant verba ἡ στορῶα ψως πα Ῥσιοδω, additamentum sunt posterioris manus, quod Scholia ex Od. Par. in ed. Schaas noli agnoscunt. Contra gravantis Amphitryonem

traditionis variatio exstat in Scuti Argumerito tradens Am

100쪽

phitryonis socero sumensentis impulsu Taphios et Teleboas

Electryonis boves invasisse a resistentes sibi lectryonenio cum siliis occidisse, quod certe ac poetae vel bis non COIINgas. Sed cum has ninino convenit, quod in Schol. --- IL A. 32 intersectum ab Amphitryone socerum 1egiamus βοῶν ἀμισβητησεως χάμν, eodem fere sensu, quo Ioiatur insta 82 factuin hoo βοῶν ἔνεκ εὐρυμ ετ αδεν. --nduin autem Argumentum M Ηδος A. acta res est tum, cum Amphitryoni iam h lulto utor ab eius patre reliCtas impuberis lecto bona ipsius fidei commissa restituere deberet in qua re si tum iustam socero succeiuendi calasarn habuit Amphitryo minus sano mirum est, quod excusaris dum et ignoscetidui maliti sui factum Alcmena censuit. Ne quis autem cum Gelae ad h. l. putet, partem me otii pro toto boves pro omnibus iacvltatibus, quod essent illo tempore praecipuae in pecoribus divitiae coni. ργ.16η. Obstat primum, quod infra v. 82 addito epitheto definitius boves significantur, deinde quod περὶ sequente

dativo fere notat eius, quod illo casu memoratur, Tu

sentiam. ConLGl Π. 568, . 4, 6, 133, 286, Od. B. 245. Ε. 310, . 402 T. 14, ut mim Eustathium p. 1828, 4 ad od. Ρ. 4 2, ubi item ut hic mentio fit μαχεο περὶ βουσὶ, dicere potuisse καινῶς ibi positum esse περὶ μετοι δοτικῆς. Aobatur auteri fortasse de dividendo pecime, ut actum inter Labamin et Iacobum, neganio Amphitryone iustui sibi

Certe greges postea inter Amphitryonis bona fuisse, arguit insta v. s. v. 13. ἐς Θηβα ἱκέτευσε Plane ut pigeus consobrino

Il. Π. 574. Valet autem utroque loco κίτωσε sup---m uenit. Infra v. 83 ἱκετο G Κρέοντα, a quo, ut