Hesiodi Scutum Herculis : librorum mss. et veterum editionum lectionbus commentarioque

101쪽

bina in pugna intersecti fuissentaloctryonis filii, pater eos ulcisci cupiens filiam suam Alanistiam Amphitryoni ita rimisit, ut ab eo iusiurandum exigeret, ore ut illam et Cum vero leotryonis consilium insecuta eius mors turrisset, Alcmerui, quod ismi quoque fratrum ultionis

studiosa esset, coniugium suum promisit ei, qui ulti memeam Perpgisset. Vide lae riarrantem pollod. l. c. S 6, 7, collatis scitolii, ad Hom. Od. A.' ad Apollon Rh. Lα, cui narrationi nihil bio apud poetam est, quod plane obstet, quamvis, si illa non exstaret, fortasse in mento nobis incidisset coniicere, ea lege receptum Iustratumque a Creonte suime Amphitryoneni, ut ab uxoris concubitu abstineret, iisque dum fratres eius ulciscendo tum ei satissees et quam adeo ipsam hoc exegisse tradunt Schol ad Od. l. c.), tum hoc finitiore susceptam prior ἄν' aliquatenus eluisses inquam coniecturam nescio an inducerent vocabula παρά

κοιτις et Do χος iam Alcmenae trihuta.

dibus insulis Acarnaniae obiectis, incolas habuit cum alios. tium Teleboas seu d uotos οὐ cenis a Persei pronepoto Taphio, sive Acarnanes origine. Prius tradentem videas Asem Q. l. e. posterius Scholiastam Apollonii h. l. o. qui uin sinit Strabo . p. 461. Nam quibus in expeditione contra illos Amphili vonem usiim facit Plautus et quibus utique opus ei fuit, ut in insulam Taphon pervin

102쪽

niset, nulla apud poetam mentio fit, ita ut statuisse vi ,-tur, bellum ab Amphitryone gestum contra degentes adhuc in contiliente Teleboas, quibus auxilia aphii miserint; quo sane, ut recte animadvertit Metilingius, ducere vid iux, quod in v. i tantum memorantur eorum κωμαι, ut caput regionis Taphon Amphitryo non attigerit. Apud Herod. V. 59 mentio sit dedicati ab Amphitryone tripodis cum inscriptione, in quam recentiores nonnulli emendando

mentionem iuulerunt. Sed vide oeckh. Com. Inscr.

Gr. v. 20. θεοὶ δ ἐπιμάρτυροι ἡσαν Sic Od. A. 273 θεοὶ δ'επιμάρτυροι ἔστων, Ιl Z. 76 Ζευς - επιμάρτυρος ἔστω, quem versunt opicietis en chius m/τυρος explicat μάρτυς ἐπὶ τοῖς γενομένοιο At vero Eustath et Schol. n. ad illum versum H abundare volunt, ut in ἐπιβοώκολος, πιπώμην, ἐλουρος.

v. 24. Βοιωτοὶ πληξιπιποι Univei sis Boeotis hic tribui-tiri quod apud Homerum non nisi singulorurn emuin

est epitheton, notandumque quod πλαξισπω Θήβαν itaque universam civitatem, similite dii Pindariis L Ι 85. v. 25. , οἷ τ' αγχέμαχοι Mysorum idem epitheton est apud Hom. Il. N. 5. mosychio in v. recte exponitur

οἱ εγγυθεν μαχομενοι. At coiitrarium de Locris tradit Hom. UN. 7i3, ubi nonius nota videri diversis tempo-xibias divinum Locrensibus pugnandi mom fuisse, et arum necesse ergo esse cui Auctorem aliquanto serius vixisse Iliadis Auctore Locios a bellica virtute laudat Pimdarus Ol. X. Mechb. XI circa finem.

103쪽

V 26. πῶς Ἀλαύοιο Amphitryo Non audiendiis Misetor Argumenti, luando filium Alcaei etiam Electryonem facit, qui Alcaei later fuit, non filius. Ambo autem patrem habuerant Perseum. Vid. Apollod. II. IV. .

v. 28. φρα θεοῖ ν Ε antiqua sorinula ανδρων τε ν τε adiectum Gis ιν h. L pulat eo ad Il. T. M cons. h. 22M; sed depulit Hercules etiam a Prometheo pestem Th. 52 seqq.), ab Apolline iniuriam iiifra v. 69, coli. v. 478 seq.). v. 29. ἀρε ἀλκτῆρα, ut Hesiodi, ex h. v. vel in 128 citat Schol. Ven. . ad Il. . 100. v. D. ρτο iungendum cum ἐνἀχιος v. 32. Sio Th. 10εννύχιαι στεῖχον, V. 596 1μάτιαι σπεύδευσιν, in f a v. 46παννυχάιος αρ'Ἀλεκτο. Est autem ρτο cum in eium n/u, ita quident, ut ab Olympo, Thessaliae monte, statim graderetur in montem Boeotiae Typhaonium, hinc vero in vicinum hebis montem hicium. Sic apud Hom. l. N. D sem Neptunus quatuor gressibus ex Samothrace perit ni Aegas, urbem ut eae, item per montes gradiens, ut arguit ibi v. 18, et similiter Iuno Il. E. 225 seq. ab Olympo

πάλ- Θρηκων ἄρεα νιφόεντα κροτάτα κορυφάς' δὲ Uόνα μάρπτε ποδο is mons et Pind. Pyth. III. 5.

δολοη Dolus hic qualis uelit, dicere poeta neglexit. Iovem adsumta Amphitryonis forma cum uxore huius concubuisse posteriorum traditio est, qui et noctem eum τριπλασιάσαι commenti sunt. Vid. Apollod. II. IV. 8;

Diod Sis. IV s Schol. om. Od. A. 2654 Plautus in Amphitr. βυσσοδομεύων requens est etiam in Odyssea verbum in

104쪽

Pressus locus, fundus, profunditas, pro quo etiam dixerunt

βύσσος Vid. Il. 80, unde βυσσο - vix alis minis praeditus, apud AeschyL Choe . v. 850.3ῖ. υφαόνιον Boeotiae mons, ita dictus quod eum DPMom superiniectum quidam existimabant. Vid. Sehol . Pind. Ol. IV. ii Geta ad h. l. et ad Lycophr. 177. Alia fuit ei nominis forma Τύφιον, unde Hesych. Τύφιον ορος Βοιωτία ς, nisi fortasse ibi υφώνιον corrigendum, ait iuuit . di in me olus. II. p. 350. coitu M. Milled

v. 33. Φίκιον Item sui mons Moesiae, nomen habesis ab resedisse ibi redii Sphinge quam Boeoti Φίκα nuncupabant. id. h. 326 ibique Scholia, quosque citat Valam. Phoen. 813, tum et Andodd. Bachinanisi II. 285, 20 seqq. v. 34. φρεσὶ, δετο θεσκελα εργα Quomodo scilicet Diis ame hinninibus ἀρῆς -τω generaret. v. 35. μὴ κτὶ i. e. τηοάτρ, eadem nocte, ut explicat etiam Schol. nom. Od. A. 265. De pronomine αυτὸς ac sigilificatione vid. Herinantius Opiuo I. P. 333. v. 39. EH-ποιμ νας αγροιώτας Diaconus ἐπισκεψόμενος

- 'ἔλα θρέμματα Hae Godulingius fuisse uu praedam , quam e belli, secum duxerat Amphitryo. Cogitem equidem potius de pastoribus et boum atque ovium gregibus, quos ille, in eapeditionem Prosiciscens, donu reliquerat.

105쪽

vi pro ρμητο, παρεκινηθη. Est autem ρτ ιενα uis Odysseae quam Iliadis... ML δ' - αι--τ λ. Recte inrichius 3, Suavi

Simam comparationem, sed IIgeniosius expressam adhibuit Auctor Odysseae E. 394. ' iniis adsentio Clerico Hom mea illa imitatum e- Hesiodum affinianti, q-mvis etiam Wolfius ab cuti Auctore ita adumbrata I aec ex Homero dixerit, ut nihil praeter umbram restet. Vnde enim de imitatione vel adumbratione satis constat Equidem neque eandem promus esse video comparationis huius atque illi rata OIIem et esse iii Homerica cultioris an artis indisium. ο ὶ - - πεκπροφύγοι carpit Wolfius ut minus recte dictum pro δυω. Sed τε eum optativo sic iunctum vi deas apud Homerum, ex gr. l. . 610 Δ. 263, Κ. 14; cum subiunctivo II. B. 782 E si, M. v. 44. εκτολυπεύσας, Composito hoc non usus est IImri erus, sed exstat simplex verbum apud eum Il. a. I et aliquoties in Odyssea. Ad τολυπευσε Schol. Ven. . ILv. 46. --χ ιος h. e. ex quo venit, onmem eliquamn Histri. Itaque ex mente poetas anteverterat em apud Momenam Iupiter. Mons supra v. 35, 37.

putarem ου καθ' μοι φρονδεντε sed iam nihil opus esse emendatione intelligo. Sensus est Erant quidem germani et 'i fratres, sed non etiani, ut tales, eadem ninnis prae

106쪽

Vinus 5 et M ob putidam in iis post superiora tautologiam suere IV DD. qui tollendos censerent, quibus recte opposuit Rankius, non esse hic tautologiam, cum poeta his versibus diversitatis, quae in Iphicle et Hercule fuerit, causam explicet, dicens alterum hominis mortalis, . auterum regis eorum Progeniem fuisse. v. 56. θεῶν, ημάντορι--ων Occurrunt haec etiam in fragmento ex Catalogis apud Laur Lydum de mensibus c. 4. v. 57. Factus hic Post decantatos a rhapsodo versus ex eis ad sequentia de Cycni et Herculis pugna transitus;

factus autem ille non nimis orae in ne per particula os και, qui natus ex Iove et Alcmena Hercules turn alias res pra

claras gessit, tum etiam Cycnsem occidit. Κύκνον 'Aρητιάδην, Martis filium ex elopea vid Apollod. II. VII. . , iobe distinguendum ab altero Martis silio, sed ex Cyrene, Cycno, item inteifecto ab Hercule. Vid. Apollod. II. v. 11 et ibi Hoyn. Fuit etiam tortius Cycnus, Neptuni filius, de quo vide Schol. Pind. l. ΙΙ. 14 et Schol. Aristoph. Ran. 994, cuiusque mentio alicubi etiam ab Hesiodo savia, teste Sch ad The r. Id. XVI. 49 Saepe autem confusi sunt hi Cycni qua de re videantur V V DD. ad Hygin fab. 31 tmeyn. l. c.

'Αρητιαλs formatum ab Ἀρης, Ἀρητος pro ' μή. . Sic 'Αρητιάδα in νὴ retris dixit Amnon Rh. II. 68, quem

vide etia iri ibid. 1032 III. 1182. Cons et Dion Alex. v. 685. Ab hoc Martis filio Cycno et arte Priore pugna victum fugatumque Herculem , qui deinde demum altera pugna Cycnum occiderit, tradidisse in armilae de Cycno Stesichorum refert Schol. ind. ad illa liuius i. X. 19 Boeckh.

XL 1η τράπε δὲ Κυκνεία μάχα τὸν πέρβιον ρουιλια.

Endocia in Vivisii p. 264 Κύκμον τὸν μὲν Ἀρεως κακως

107쪽

τὰ περὶ θαλασσιαν corrige ex Schol. Pind. Ol. B. 147, cui sua haec Eudocia derunt, Θεσπαλ- λοδέντα Ηρακλες απέκ:πεων , D τῆ Ασπἱλ ΙIσίοδος δηλοῖ Agit udocia ibi de duobus Cycnis, alteio artis, altero Neptuni filio; ad quos ab se invicem distinguendos pertinent citati iam ab Ranhio votorum loci, Schol ad Arist. Ran. 941 ubi item, ut apud udociam, nentio fit 'Hσυοδου; Ἀσπίλ), SAE ad ind. l. Schol ad Theocr. m. s.

illud uis πρὸ. ροιζην iraditur in Schol. Ven. A. B. D. ad Il 346, ubi Τραυν corrigendum ex Scuti, 353 pr babiliter coniecit Helitricli In Schol ad h. I. apud Ran-hium Varia est Codd. lectio τραπινα, ρέκυν, ελχῖνα v. s. πατέρα ν Puto hoc πατgρα ον IOnunciatum sere sonuisse πατεραυον Certe Latini digamma per o vel ureddiderunt: M, tim, muti v. 61. D δίφρωJ ainis, ut bene animadvertit Ranhius. Cons infra i 10s, 463.

v. 62. νύσσοντες χηλῆσι, ut Hesiodeum, citant Suidas in v. οπλῖ et Sches Aristoph. Ach. 40. Contulit iam Fulvius Vrsinus Virgiliana III. G. 86, ubi lieni, ut hic morae impatientia in ei luis significat tir, quemadmodul et apud Sidonium Apollin Carm. XXIII. 331-338. ii aliis animalibus irae est indicium. Infra v. at de Done ποσσὶ

γλάφει mons et fiatiunt Thela XI. 255. v. 69. αυτὸ γάρ οἱ ἔ-- β. Η . Causa, cur hoc socerit Apollo, exponitur infra v. 478 s .

108쪽

a comini TARIVS v. 7 citatur, ut Hesiodi εν Απποι, ab Etyin M. 646.41. πιὸν id Apollini conditum ab Argoiuium tradidi iso Callini hum videas apud Hyginum P. A. n. 37 a Gmphonio conditum Prodidisse meraclidem Ponticum ait Metes ad h. l.

v. II. και αὐτου Fulgor oriebatur non tantum ab armis

Dei, vexum et ab ipso Scilicet De usu adventum vel praesentiam maxime fulgore agnosci veteres ciniebant. Vide citatos iam ab Heinrichio Hom. Od. . 36, H in Cer. 278; Vim Aen. I. 403, Vniique Exo. XIII ad eum Iibrum. v. 74. 'IMAH Quod Herculi sociam ad pugnas perrum Iolaus Praestitisset, hinc Plutarchi adhuc aetate σύμβωμον Herculis Iolam venerabantur, πο αττά s 'FIρω- ς - μάζαντεα Vid Plutarchimores p. 492 m est Thebis celebitaui ράκλεια, τὰ καὶ Πολαῖα memorat Schol Pind. Ol. XIIL 148. Cons Plut in Pelop. c. 18. v. et seq. exstant etiam Th. 152 seq. Ἐργ. 148 seq., unde, iudice, potius colligas, aliquid inter tria Moo carmina necessitudinis intercedere, quam cum M' mi Vm in eos h. l. resecandos. Cons. quae diximus in Corum ad h. I. c. et Rankium ad h. l.

V. 77 3 i. i. e. Hercules euius praecipua suerat in s

perioribus mentio. Is novam pugnam sibi instare videras et huius et superiorum, quos erant laverat, Iaborum causam

confert in quoddam patris sui adversus De in peccatiana, ex communi scit eius aevi persuasione, qua graviorum scelerum iudicia a Diis in tartium in noxiorum Posteros differri credebantur. Cons. itfeliei'. ad M. I xxviii. δ' et III uno.

109쪽

V. 7 seq. - αδανάπους - ἐμπεν Dictum hie μετ' ὀδα-mu pro εἰς agnoscendunt et serendum duxerim Sino. Eastae, quibus miserisim Stepluiniis in Lex. p. 8sta et

Ηeyn ad Il. . 265, neque repugnat Boisso dius. At, iudice Iumhio, ita est contra usum epicae Poetis usurρο-

tuis, ut invia rati me sere aut, id possit. Ne inibi, quo defendam, suppetit exempliani, nisi sortasse unum his Il. N. 301 'E ψύρους μέτα θωρη σεισθον Mutine in tanto codiciun ετ hic tuentium conMiis acquies iidum nobis puto in notando, quod raritio et mirum videatur. vv. 79 4 Iius esse auctoris suapicato Thiarachio de Hesiodo p. 28 sumta clatus in Prior ed. oeulingius, altera postmerinanii monitum opusc. . ni is recissenteutiam mutavit, quem in primis movit, quod illa v. 78ντων πολ φίλτατε πα-- statin ea: Upiens, s5. φίλος, ara H G τ λ. prorsus langueret Thier iiiii os dorat sortem suam deplorans Hercules, quod illi indignum hoc temo visum. Sed bene animadvexti Rankius, Potuisse herosim quamvis sortem queri de ingruentibus si semper sibi sine remissione laboribus, tum et tam arcte cohaerere verba Herculis cum Iolai responso, ut iis remotis etiam hoc delandum laxet, atque ita abiectis omnibus, quae ad reni exornandam seuerent, ipsa epicae poesis hideses prox

sus exstingueretur.

Sehol. Soph. Antig. v. iam Munckii, in quo versu Creontis uxor Eurydice vocatur Hesiodum sequitur Schol Ηο- ineri n. E. 23. V. 84. αρμενα vocabuliuti Iesiodeum. Vid. Tli. 39,

110쪽

v. i. -τημενον Συρυσθη i. e. ut Hesychius eXponit, ἡμαρμένον, iniquum, inuo π sc in AmphitWoriis familiam. Quod pro hae per se probabili Codicum sere omnium lo-ctions Guietus ἀλιτημερον rescribi voluit, idque adeo in contextum receperunt Gai ordius et Dindoinus, quodque, magis etiam a Codicum lectione recedentes, Bentleius et ad Il. . i5 eynius T. VII. p. 32 Εὐρυσθη ηλιτόμηνον

scribendum coniecerunt, ortum habuit ex concepta iis opinione, quam fuisse etiam Scholiastarum ad h. l. videas, obversatum hic menti poetae traditum ab Homevorat . .s seqq. mythum de Eurystheo ante iustum tempus edito, quo factum sit, ut servire et Hercules deberet At vero Hesiodus, aut quisquis Auctor fuit huius sane antiqui in minis, tum Herculis aerumnas, tum Iphiclis erepta perlavem ei bona mente, τ' ab alti e fonte repetentem Herculem facit, Amphitryonis peccat quodam, ii ritu imp sitos novit Herculi ab Eurystheo labores, sed eum v. 4

dicentem inducit ται ἐμοὶ δαίμων χαλεποῖς ἐπετέλλετ' ἀέθλους. Vide omnino, qui plenissime hanc quaestionem tractavit, Ranhium. v. 3 et seq. citat, ut Hesiodi, Stobaeus IV. M.

v. 95. ιλλα σὐ θασπιν εχ mi φοινικ. J Haec dicens Hercules censendus est habenas, quas antea ipse tenuerat, Iolao tradere, simulque de curru desiliens arma inde, quae indueret, deinceps eximere, verba interim ea proserens, quibus excitaretur Iolaus, ut intrepide currum recta in obvios adversarios dirigeret. Sic si accipiamus, sublata erit difficultas, quae Hermanitum l. c. p. 194 movit, ut v. . 95 10 esse alterius putaret recensionis, quae descripti nem armorum Herculis prorsus non habuerit Thici schius, ropetitione offensus, actibulorum ἔχειν et λωπόδων --,