Johannes Victoriensis und andere Geschichtsquellen Deutschlands im vierzehnten Jahrhundert

발행: 1843년

분량: 530페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

271쪽

cedinis et amoris in eo generentur, in quibus anima nutrimentum suum liabeat vitale, et in eo maneat 3 Et sicut in illo nutrimento nil corruptum est, ita manentes in ipso carent omni corruptione, et Vivent in eternum. Qu0d Salvator affirmat, dicens Iohannis vi': Hic est panis vinus de celo descendens, et si quis de myo manducaverit non morietur in elernum. Vita eterna est lux hominis que sine

Deo effici non potest. Et ideo dicit idem Aquilaris: Hrita erat tum hominum, quoniam aliam Vitam repulat mortem. Et Vere est m0rs, quia amarissima est. Quid autem amarius eSt, quam amatores deliciarum has penas Sustinere' Νon enim sunt m0rtui tantum, sed omni hora m0riuntur. Viventes autem in vita eterna benedicuntur vi-Ventes, quia vi morti resisterunt, delicias carnales resu-

tand0, et ceperunt in premium delicias sempiternas. Sed multi comedunt spiritualem cibum sine appetitu et desiderio, et evomunt illum de cordibus suis. Ve illi si quia reatus illorum cum Iuda describitur, et porcio eorum cum Dathan et Abiron, nec proderit animabus ipsorum ad nutrimentum. Νonne cogn0scitis quod si bestia comedit sine appetitu, n0n provenit ei ad nutrimentum, sed dolore torquetur' Multo magis vos torquebimini, quia pena VeStra

erit eterna, sicut cibus est eternus. Quorum vestigia vos obsecro cavete, atque 3 in nutrimentum animarum vestrarum cibum illum desiderate recipere , et sine ipso nolite vivere, ut in eternum vivalis, sicut ' non in solo pane rivit homo, sed eae omni verbo quod procedit de ore Dei. Νampanis celestis non solum eSt panis, sed et caro et verbum, quo Si Sola esset, nun haberet nutrimentum vite et orno. Uu0modo uulem ille panis sit caro Τ Ait Salva

bum eSt, prout Iohannes in evangelio ait: M verbum caro factum est. Quod Verbum Deus erat, de quo idem: Et Deus erat verbum. Et sic isto panis: caro, verbum et Deus est. Quem panem qui sumere vult, accipere oportet earnem verbum et Deum tu illo pane celesti qui panis an gelorum nuncupatur. In sumpelono panis oportet ut sumatur verbum veritatis. De quo verbo Christus ait: Mosum perilus et pila. Qui verbum veritalis non accipit sit

272쪽

mendo, n0n accipit panem illum. Oportet ergo eum qui

panem Sumit, carnem Sumere. Quia cum eum d0minus discipulis suis traderet, dixit: Hoc est corpus meum, quod pro vobis tradetur. Et sanguinem eiusdem carnis dedit eis dicens: mo est calim sanguinis mei novi et eterni testamenti, qui pro multis effundetur. Cum autem homo sumit illam carnem, perdat carnem suam, et tradat eam pro Christo, tollen Sque crucem suam Sequatur eum, ut particeps fiatm0rli S et passionis eius, participans in futuro gl0riam nominis sui. Cum autem carnem sumit, oportet eum et panem illum Sumere verum, prout ipse ait: Esto Sum panis verus qui de oelo descendi. Confirmavit nobis ipse Christus no-Vum et elernum testamentum per panem illum. De quac0nfirmari0ne David canit in psalmo: Et panis cor hominis consimet. David autem non immerito figurative de eterno pane l0quitur. Nam domus eius Bethlehem vocatur, qu0d interpretatur domus panis. De hac domo voluit Deus Christum suum nasci, qui est verus panis. Et ideo nominat eum scriptura de dom0 David, id est de domo panis. Confirmet autem ille panis corda et animas veStras in sancta dilecti0ne et caritate sua, ut sic valeatis transire per regna temp0ralia ut non amittatis e terna. Amen. Cum autem regnabitis post me decorati dyademate regum, mementote quod et ego rexi ante Vos, et in pulverem redactus sum et in lutum vermium Similiter vos cadetis transeuntes ut umbra et vel ud ssus agri. Quid1 alet nobilitas generis aut rerum amuencia, nisi as Sit pura conSciencia cum fide regia et Spe sangte resurreccionis Non estimetis vitam vestram Sicut impii, non recte cogitantes, cum exiguum Sit quod estis, quia a Deo creati et ex nichilo nati sitis et post huc ad nichilum redigamini, tanqualia n0n suissetis. Scitote Vos habere patrem elernum et silium eius, dominum nostrum Iesum Christum, qm primogenitus est in mullis statribus, qui vos vult participessieri regni sui, si mandata eius ServaVeritis, et non inquinaveritis mentis consciencias, et Voluntate sanguinis

et carnis 3 estre ei sciemini filii Dei, prout Iohannes in evangelio dicit: Dedit eis potestatem fluos Dei fleri. Si igitur vultis esset filii Dei, mandala patris vestri Servale,

273쪽

qui anunciavit vobis per filium suum dominum nostrum Iesum ChriStum regem celeStem, cuius typum et Vices geritis in terris. Mandatum vero maius est: diligere dominum Deum er toto corde et eae tota anima, et prorimum sicut semet ipsum Si ea dilecci 0ne Deum diligetis, animas vestras pro ipS0 ponere non formidabitis, et n0n timebilis e0s, qui eorpus quidem p OSSunt interficere, animam vero perdere non valent. Sed timebiti S patrem Vestrum, qui potens est Salvare, et mittere in iehennain sempiternam. Si vero in tim0re D0mini ambulaveritis, sapiencia vestrum erit initium, et iudicabitis fratres vestros in iusticia et equitate, prout ipsi iudicari speratis a Domino; nec sic deviabitis in devium, quia via D0mini recta eSt. Eritque misericordia vestra Super egenos et paupereS, prout optatis misericordiam consequi de egestate et fragilitate vestra a Domino. Et sapiencia vestra sortificabitur in robore D0mini, et p0net ut arcum eneum brachium veSirum, et conteretis bella s0rcia, et cadent impii coram vobis, iusti autem gaudebunt. . Cogilaciones quoque inimicorum vestrorum Deus dissipabit, et docebit vos lacere iustici ain et iudicium. Revelabit vobis secreta, Scrutinium iustum ostendet v0bis, et non palliabit vir astutus maliciam suam ante faciem vestram, quia Spiritus Sapientie et intellectus Domini erit in vobis. Et velabuntur oculi iniust0rum coram vobis, tolletque Deus de cordibus e0rum Verbum, et amentes erunt prop0Siciones e0rum. Iustus autem salvabit vitam suam, sicque erit honor regis', quia honor regis iudicium diligit. Et sceptra vestra il0rebunt coram D0mino, quia porrexistis ea lapso, et inopem extraxistis de laqueo Venantium. Dyademataque vestra splendebunt, et facies vestre illustrabuntur, quia oculi Sapientium in ipsa respicient et laudabunt Dominum dicentes: Adiciat Dominus dies regis super dies eius. In generacione iust0rum benedicetur semen vestrum. Avariciam si odio habueritis, asiluent vobis divitie; quibus nolite cor apponere, Sed thesaurisate vobis sapienciam, quoniam in p0sseSSione eius multa dominacio. Avarus autem non d0 minatur, sed subditus est pecunio dici0ni. Perversa conS0rcia atque consilia sugile, quia cum SanctiS Sancti erilis, et Dum per-

1 re, elabuntur lis. 23 regius Rein.

274쪽

vbrsis pervertemini; morbus namque contagiosus est peccatum. Apprehendite igitur disciplinam Domini, ne quando irascatur, et pereatis de Via iusta, cum in brevi exarserit ira eius. Si peccare V0s contigerit, tedeat animam vestram Vite VeStre, donec reourratis ad flantem pietalis et misericordio. Quamquam humanum Sit peccare, dyabolicum tamen est perseverare. Nolite peccare in spiritum sanctum, peccando in c0nsi deiiciam Dei, quia spiritus Dei sanctus elongatur a Vobis, putandumque est quod spiritus sanctus peccati gelat0r est. Non date in vobis locum ire, sed mansuetudini, quia mansuetudo vincit iram et paciencia maliciam. Ν0lite invidere alterutrum, sed caritatem pocius habete invicem, quia invidia generat odium. Qui odit non amatur, et in furore Suo peribit; qui vero caritatem habet, diligit, et est dilectus Deo et hominibus. Si exaltari cu- perit cor vestrum, humiliale Vos, nec veniat Vobi S pes Super bie. Superbia ingrata est creatori et benefactoribus, et ideo non habet Superbus graciam nec coram Deo nec coram hominibus. Conteret autem eam Dominus in fine, dep0nens potentes de Sede, et exaltans de pulvere humiles, ut Sedeant cum principibus et solium glorie teneant. Nolite crapulari a cibo et potu, sicut saciunt hii quorum Deus Venter eSt, quorum gl0ria et finis secium accumu- lacio est. Ν0lite renes vestros c0inquinare, sed lumbos veStros precingite, sortitudine mentis concingimini c0niugiuin y amplectendo. Quoniam spiritus sanctus effugiet luxurio se dantes, nec habitabit in corporibus subditis peccato. Abstinete vos a malo accidie', ne vos trahat gravedine sua in prosundum inferni. Cavete ergo vobis ab omni peccato in Nato tenera, quia parvuS error in principio, magnus erit in fine. Sed ambulate in lego D0mini sine macula, ut benediccionem accipiatis ab eo qui ait: Beati inmaculati in ria qui ambulant in leste Domini, ut sitis tamquam lignum quod plantatum est Secus decursus aquarum, quod fructum suum dabit in temp0ro suo, et solium eius non defluet, sed asscriptum erit in libro vite, ubi

275쪽

asscripta Suni nomina iustorum. Quod v0bis prestare dignetur, qui dignus suit aperire librum et Signacula eius. Successioni vestre diligenter scripsi verba preassumpta sapiencie et timoris Dei, quantum mea parvitas divini auxilii

capax fuit. Νunc de vana et stulta vita mea vobis scribere cupio, ac de exordio transitus mei mundani, ut cedere vobis valeant in exemplum. Graciam autem michi a Deo insusum, et amorem studii quod mei pectoris habuit tenacitas n0n tacebo; ut tanto magis speretis divinum auxilium in laboribus vobis succurrere, quanto patreS et pre- decessores vestri vobist magis annunciant. Nam et scriptum est: Patres nostri anmunciarerunt nobis. Cupio igitur vos non latere, quod Heinricus septimus Romanorum imperator genuit patrem meum nomine Iohannem ex Margareta ducis Brava iacie filia. Qui duxit uxorem n0mine Elygabeth, filiam Wencestat secundi Boemio regis, et obtinuit regnum Boemie cum ea, quia maseulinuS Sexus in pr0genio regali Boemorum defecerat. Et expulit Henricum Earinthie ducem, qui habebat in uxorem Sororem Seniorem uxoris Sue dicte, que mortua est in posterum Sine pr0le, qui

regnum Boemio causa eiusdem sororis ante eum 0btinebat, prout clarius in cronicis Boemorum c0ntinetur. Genuitque idem Iohannes rex Boenite cum Elygabeth regina prim0genitum suum, nomine IVencestatim, anno domini millesimo trecentesimo xvi' pridie idus mali hora prima 1316 in Praga. Deinde alium silium nomine Ottogarum, qui in η: puerili elate decessit. Demum genuit et tercium n0mine

Iohannem. Habuitque predictus rex duas S0r0reS de Sponsatas, unam tradidit Ungarorum regi I nr0lo primo, quo Sine liberis mortua est. Secundam vero dederat Κarolo Franc0rum regi, ipso regnante in Francia, anno in Carnacionis domini millesimo tricentesimo vicesim0 tereio. Misitque me meus pater iam dictus ad dictum regem Francio me existente in Septimo anno puericie mee. Fecitque me l322 dictus rex Francorum per pontificem confirmari, et imposuit michi nomen suum equi vocum videlicet Earolus, et

dedit michi in uxorem filiam Κaroli patrui sui nomine

Murgare tam dictam Blancam. Mortuaque est uxor Sua, latis0ror patri S mei, anno illo sine prole. Demum idem reX uisset.

276쪽

aliam sibi matrimonio copulavit. Dilexitque me prefatus rex valde, et presepit capellano meo, ut me aliquantulum in litteris erudiret, quamvis rex predictus ignarus esset litterarum. Et ex hoc didici legere horas beate Mario virginis glorioSe, et eas aliquantulum intelligens cottidie temporibus meo puericie libencius legi, quia preceptum

erat custodibus meis regis ex parte, ut me ad hoc instigarent. Rex autem predictus non erat aVaruS pecunie, et utebatur bono consilio, et curia ipsius resplendebat senum principum tam Spiritualium quam secularium c0ngregasione.

Facta est autem magna dissensio inter regem Anglie qui erat temporibus illis, et inter predictum regem Francie. Rex autem Anglie habebat in uxorem Sororem predicti regiS, quam idem rex expulit de Anglia una cum filio suo primogenito nomine Eduardo. Que veniens ad fratrem suum permansit in Francia in exilio una cum suo primogenito. Rex vero Francie indignatus propter expulsionem Sororis Sue et s0rorini, rogaVit S0cerum meum Kar0lum, patruum Suum, ut Vindicaret tantam verecundiam

progeniet ipsorum faciam. Qui assumpto exercitu intravit Aquitaniam, et quasi eam in toto devicit, excepto Bur- degalis cum aliquibus fortaliciis Sive castris. Reversusque dictus Karolus in Franciam triumpho obtento, tradidit filiam sitie sue, comitisse Hanonie, S0r0riS in De uxoris, ' filio predicti regis Anglie Eduardo temp0re exilii in uxorem, associataque sibi comitiva misit ipsum in Angliam. Qui invaluit in patrem et captivavit eum, et privavit eum regno, et imp0suit sibi dyadema. Eodem autem anno interemptus suit in carceribus pater filii predicit.

1328 dimisit filium primogenitum nomine Philippum. Eodem qu0'as que anno in purificacione beate Marte obiit Karolus Francorum rex', relicta uxore pregnante que peperit filiam. Et cum de consuetudine regni sitie n0n SUccedant, pro-

277쪽

vectus est Philippus, filius soceri mei, in regem Francie, quia pr0pinquior erat heres in linea masculina. Assumpsitque dictus Philippus consiliarios predeceSSoris sui, sed

eorum conSilii S minimo acquiescen S, avaricie Se contulit. Fuitque unus inter consiliarios SuOS, vir prudentiSSimuS, Petrus abbas Fiscaniensis nact0ne Lemovicensis, homo facundus et litteratus, omnique m0rum honestate circum-

Septus, qui in die cinerum anno primo regni Philippi missam celebrans sic industriose predicavit, quod ab omnibus suit commendatus. Ego ver0 eram in curia predicti regis Philippi, cuius sororem habebam, p0St m0rtem predicti Κaroli, cum quo fueram quinque annis. Placuit autem michi predicti abbatis facundia seu eloquencia in eodem

Sermone, ut tantam c0ntemplaci0nem haberem in devo-cione ipsum audiens et intuens, qu0d intra me cepi cogitare dicens: Quid est quod tanta gracia michi infunitur em homine isto Z Cepique demum sui noticiam, qui

me multum caritative ac paterne confovebat, de Sacra Scriptura me sepius informando. Fuique duobus annis post m0rtem Kar0li in curia regis Philippi. Post hos duos annus remisit me idem rex cum uxore mea, Sor0re Sua, n0mine Blansa, ad patrem meum Iohannem regem Boenite in civitatem LucZemburgenSem, qui comitatus erat patris mei ex SusceSSione patris sui dive memorie Henrici imperatoris. Qui cum eSSet comes Lucgeniburgensis electus suit in regem R0manorum, prout in cronicis Romanis plenius qu0m0do aut quanto tempore regnaverit continetur.

Reversus itaque de Francia inveni patrem meum in comitatu Lucgeniburgensi, occupante temporibus illis imperium Ludovico de Bavaria, qui se ScripSit LudovicuS quartus, qui post mortem Henrici septimi avi mei in Romanorum regem in discordia fuit electus contra Fridericum ducem Austrie. Quem Ludovi eum elegerunt et cum eo steterunt usque ad suum triumphum, quo captivavit eundem Frideticum ducem Austrie, Suum adversarium: Iohannes rex Boemie pater meus, Maguntinensis, Treverensis et Woldemarus ultimus Brandeburgensis. Cum Friderico autem suerunt: Coloniensis, dux Saxonie et comes Palatinus. Qui Ludovicus Romam p0Stea accesSerat, et dFu

278쪽

dema imperiale contra voluntatem pape Iohannis xxii ab episcop0 Venet0rum et munus consecrationis recepit. Et post hoc creaverat antipapam nomine Νy00laum, ordinis Min0rum, qui post hoc traditus suit ad manus pape et in penitencia mortuus fuit. Et iam reversus suit in Germaniam prout in cronicis Romanorum plenius' apparel. Illo vero tempore cum reversus fueram de Francia in comitatum Lucgeniburgensem et inVeneram patrem meum 1330 ibidem, obsederat dux Austrie civitatem Columbariensem in L in Algacia, et Ludovicus eam liberare non poterat. AcceSava. Sit pater meus ad eosdem, et concordavit dictum ducem si cum Ludovico. Deinde ivit in comitatum Tyrolis ad ducena Karinthie, quem expulerat de regno Boemie. Cuius uxor prima mortua suerat, s0ror matris meo; demum tamen RG- ceperat aliam uxorem, S0r0rem ducis de Bruns ycli, cum qua habuit unicam filiam. Quam copulavit fratri meo Iohanni in uxorem, et post m0rtem suam constituit sibi omnes Su0s principatus. Deinde pervenit pater meus in civitatemsκντ. Tridentinam. Et illo tempore mortua est mater mea in dio η' beati Woncestat martiris in Praga. Moram autem in I ri dento patre meo trahente, date fuerunt sibi in Lombardia civitates: Brixia', Pergamum, Parma, Cremona, Papia, Regium, Mutina. In Tuscia vero Luca cum omnibus districtibus et comi latibus ad eandem perlinentibus. Ad quas pater 1331 meus accedens p0st hec mansionen secit in Parma, et δη' Vicecomes eas in suum suscepit regimen Akgo do Medi0lano, qui regebat pro tunc civitates Mediolanum et Νο- Variam, quas in vigariatu eodem temp0re a patre meo

Tempore illo misit pater meus in comitatum LucZem burgenSem pro me. Ego autem arripui iter per civitatem Metensem, per ducatum Lotharingie, per Burgundiam et Sabaudia in usque in civitatem Lausanensem Super lacu. Deinde transivi montes Brige, et veni in territorium Νο-29 variense, et abinde veni in parasceve in civitatem Papie, 31 quam tenebat paler meus. In die autem pasche, Scilicet tercial diu p0stquam veneram, in toxicula fuit familia mea, et ego divina me gracia protegente evasi, quia miSSa magna

l et munus cous Phil bet Rein. 24 plenius continetur vel apparet Rein. 33 Brixiensis civitas lis. Ni secunda die hal Rein. irrig

279쪽

prolixe agebatur, et communicaVeram in eadem, et nolui 133s comedero ante misSam. Cum autem irem ad prandium

dictum scit michi, quod familia mea subito in infirmitatem ceciderit , et specialiter illi qui ante prandium comederant. Ego autem sedenS in mensa comedere nolui, et eramus omnes territi. Et sic aspiciens, Vidi h0minum pulchrum et agilem, quem non cognovi, qui deambulabat coram mei Sa singens se mutum. De quo habita suspicione ipsum captivare feci. Qui post multa tormenta tercia die loculus eSt, et consessus suil, quod ipse in coquina cibariis toxicum immiserat de iussu et pr0curaZione Agonis ' Vice comitis Mediolanensis. De illo autem toxico fuerunt mortui Iohannes dominus de Burge magister curie mee, Iohannes de Hori irin, Syinon do ΚeFla, qui deserViebat mense mee, et quam plures alii. Ego autem manebam illo tempore in monasterio sancti Augustini ubi corpus suum iacet in Papia, de quo monusterio expulerat Ludovicus de Bavaria abbatem et canonicos regulares illius monaSterii. Quos ego revocans in predictum monasterium introduxi. Quod monasterium post obitum ill 0rum fratrum papa Iohannes Augustinensibus, quorum ordo hodierna die possidet, conlulit, dominante patro meo, quibus pater meus posSeSSionem tradidit. Deinde ivi ad patrem meum in civitatem Parmensem, et eram intranS annum Sextum decimum. Pater autem meus c0mmiSit regimen omnium illorum et tuici0nem mei domino Ludovico de comitibus Sabaudie, qui erat socer Agonis Vicecomitis et gubernatoris Medi0lanensis. Recedens de Parma ivit in Franciam, et tradidit filiam

hanni filio primogenito Philippi regis Francie. Prim0genitam autem Marga retam habebat Heinricus dux Bavarie. Tempore ill0 quo remanseram cum dicto domino Ludovico de Sabaudia in Ytalia, secerunt ligam secrete c0ntra me et patrem meum: Robertus rex Apulle, Florentini, Vicecomes Aego gubernator MediolanenSis, gubernator Veronensis qui tempore illo tenebat Paduam, Trevisium, Vincendium, Felirensem et Belunensem si Vitates, gubernator Mantuanus qui ante nobis promiserat fidelitatem, Fe-

280쪽

1332 rariensis gubernator. Et diviserunt inter se occulte civi lates quas tenebam. Veronensi Brixensem et Parmensem civitates, Mantuano Regium, Ferrariensi Mutinam, Mediolanensi Papiam, Pergamum et Cremonam, Florentinis Lucam. Et sic omnes, subito habentes prodiciones occulte in civitatibus, antequam dissidarent irruerunt in nos. De quibus nullum timorem pro tunc habebamus, quia pepigerant sedus nobiscum et iuraverant nobis liti erisque firmaverant patri ac nobis fideliter assistere. Et intravit Veronensis in Brixiam. Mediolanensis obsedit Pergamum et habuit illam subito. Papienses rebellaverunt contra nos, et receperunt dominium per se illi de Beccaria, de quibus magis presumebamus quam de aliquibus in illa civitate. Et y omnes isti colligati secerunt validissimam guerram ex omnibus partibus contra nos. Dominus autem Ludovicus de Sabaudia predictus, commissarius n0ster et tutor, bene pre vidisset aliqua pericula, Sed n0n app0suit remedium, et neScio quo motus Spiritu, sorte amore generi sui Acgonis Vicecomitis supradicti, recessit de patria, nos relinquens in angustia. Illi autem de Rubeis cives Parmenses, et illide Fuliano et de Mansredis de Regio, et illi de Piisy de Mutina, et illi de Punc20nibus, Senibus M de Cremona, et domini Symon et Philippus de Pistorio ' capitaneus Lucceassumpserunt factum meum fideliter, et apposuerunt omne consilium et auxilium quod p0terant, pr0ut in Sequenti pagina clarius describitur'. Tunc prenominati c0niuratores secerunt validum exercitum ante civitatem nostram Mutinam, et steterunt ibi per sex septimanas, scilicet Mediolanensis, Veronensis, Ferrariensis et Mantuanus. ElapSo tempore SeX Septimanarum, cum devastas Sent dyoceses et comi latus Mutinensis et Regii civitatum, receSSerunt, et p0suerunt potenciam eorum et exercitum ante castrum Sancti Felicis Mutinensis dyocesis.

Et cum ibi exercitus diu stetisset, pactaverunt illi de castro cum eis, quod Si insta' mensem, videlicet usque in diem beate Kalheri ne qui expirabat eodem die, ipSis non Succurreretur per n0S, eiS RStrum traderetur. ParmenSes Vero,

SEARCH

MENU NAVIGATION