장음표시 사용
361쪽
decim vexillulis lateri principis adherebit; reliqui comites,
scilicet Tyrolensis qui terre lanigravius est cum aliis, ossiciales atque nobiles cum suis signis quanto cultius poterunt principi se coniungunt. Ru Sticus autem Super lapidem sedens Sclavice proclamabit: Quis est iste, qui progreditur sic incedens Z Et respondetur a c0nsedentibus Iste est princeps terre. Ad quod ille: Estne iustus iu- deae, querens salutem patrie, conditionis libere, ut sit di nus 3 Estne Christiane cultor sidei et defensor 8 Resp0ndetur ab omnibus: Est et erit. At ille: Ergo quo iure me ab hac sede amovere debeat quero Z Dicunt omnes: Cum denariis servivia, iumentis hiis discoloralis, et restibus quibus princeps fuerit investitus; faciet quoque domum suam liberam et absque tributo. Et rusticus levi alapa data principi bonum iudicem iubet esse, et surgenS iumentis predictis sibi attractis, principi Iocum prebet. Princeps stans super Iapidem, nudum in manu gladium
habens, vertit se ad omnem partem, enSem VibranS, O Stendens tutium iudicem omnibus se futurum. Et sicut sertur spectat etiam ad hunc ritum: princeps ex pileo rusticaliaque frigide potum facit, ut populus cernenS non ad Vinum in quo est ebrietas estuet, sed in hiis que natalis gignit humus ad vite sustentaculum c0ntentPtur. ΙnSuper Sclavica qua hic utitur prolocutione, in conspectu impcratoris cuilibet querulanti de se, et non in lingua alia tenebitur respondere. Sicque incendiarius quem dicunt ad hoc iure statutum, incensis aliquibus lacis pro reverentia principis, quod de adversa ortum est consuetudine non des iure. De monte princeps properat ad ecclesiam Soliensem quo qu0ndum pontificali viguit dignitate, et ecclesie subsuit Laureacensi, que quatuordecim ecclesiarum primatum tenuit. Ubi presul officium misse vel dignior prelatus celebrabit, astantibus prelatis terre, prepositiS et abbatibus, principem Sicut in libro pontificali continetur positum adhuc in vestibus rusticalibus benedicet. Peracto hoc ossicio hec vestes iuxta camerarii providentiam pauperibus sunt donando. Aliis quoque princeps induviis
exornatus ad epulas accedit, ubi marSchalcus camerarius
362쪽
dapiser ei pincerna suis ministeriis se quo decentius poterunt exhibebunt. Deinde in prata Soliensia ad faciendum iudicium et iustiliam omnibus querulantibus princepSpergit, ubi Sedes poSila cernitur tribunalis; ubi etiam
seo da conseret dependentia a terra et respicientia ad eundem. Fertur dux Mein hardus processum horum iurium in castrum Tyrolis ubi habuit suum conservatorium de
In hac consuetudine tria circa principem sunt Signata, scilicet vestitus et modus rusticalis, inquisitio christianitatis et gratia baptismalis, extensio sive denudatio gladiatis. In primo ostenditur ducis ossicium. Est enim venator imperii, qui dum per nemorum montium et vallium asperitatem pertransit, necessario habet hoc habitu et baculo se munire. Suum etiam est officium caneS venalicos enutrire, et in hoc solatio imperatori adesse. Iumenta discolorata incolas terre hiis animalibus terram laborantibus exprimunt, propter disparus mores a ceteriS planis, laboriosam nichilominus et set0Sam. In Secundo notatur sacre fidei misterium, ex conversi0ue gentis habenS ortum. Νam anno domini Septuagesimo nonagesimo Sub Karolo
imperatore et Ingone duce Κarinthie, et sub Virgilio et Arnone epiScopis Iuvavensibus, dux Ingo omnes sibi subditos servos et liberos invitavit Et nobiles quidem ab oculis suis laris tamquam canes pane resecit, et vinuinin vasis suscis ministravit. ServoS autem in conspectu suo locavit, et in vasis splendidiS aureis argenteis prο- curavit, dicens: rusticos simplices et fideles, mundos et sacro baptismate confirmatos; nobiles inmindos et perβ- ilia desedatos ' Quod dum nobiles persentirent, certatim ad baptismum si de servidi oecurerunt. Et ob hanc causam etiam investitura principis in Simplices et non in nobiles est transducta. In tertio signatur principis iudicium et defensorium munimentum. Unde ad Machabeum digitur: isAccipe gladium Sanctum, munus a deo, in quo deicies adversarios populi mei. Et in chronica Gotfridi: isIudicii signum gladius monstrare videtur, Quo malesaelorum seritas cessare iubetur. Cum igitur circa Mein harduin hec omnia agerentur,
363쪽
Albertus comes Goricie, frater eius, se0da sua reti re recusavit; sed ea conferri Heinrico filio suo postulavit, et visus est fraterne glorie invidere. Dux arbitrans se contempni, uni filiorum Suorum dixit potius conserenda. Accesserunt autem ad Alberium comitem Hugo de Du-wino ex Ystria et Iulianus de Seburch ex Karinthia; Albertum redarguunt dicenteS: non esse hanc stloriam respuendam, cum quondam Ludet icus imperator Arnolfo ducatum Larinthie cum castro nosburra, quod ad Palatinum pertinet, contulerit; adicientes: si alterius gentis duae rasti per imperium destinatus, flectere sterilia, 'oda Suscistere, homastium facere oporteret. Mox ergo Albertus fidelitatem
fratri secit, seoda suscepit, et que petiit obtinuit genustexo; n0n enim decuit esse iurgium inter eos. Et licet Jacob et Esau in utero colliderentur et pro primogenitis altercarentur, uterque lamen largam benedictionem de pinguedine terre et rore celi, habundantiam frumenti vini et olei est sortitus. Et sicut narrat Iosephus: is Aristobolus et Hircanus fratres do principatu contendentes ad placitum convenerunt eaque lege in concordiam redierunt, ut Aristobulus regnaret, Hircanus sub eo quibuslibet dignitatibus langeretur.
De secundis inpliis restis, et de Alberto duce silio eius.
p. viti. Anno domini m. cc lxxx vii. accesserunt ad regem sa- 12b
miliares et amici, et quos participes secreti secit honesti
iuxta Iuvenalem, dicentes: non competere restem sine moro vivere coniugali, Sed debere liberos procreare, Suum San inem illustrare et restnum linea sui generis decorare. II Severo Oratii versibus eisdem videbatur aliqualiter reSp0ndere, qui dicit:
is Singula de vobis anni predantur euntes: Eripuere iocos, Venerem, convivia, ludum. Tandem persuasus cogitaVit si abstracta imperio reSarciret; sicut est regnum Arelatense, quod rex Francie et alii per Burgundiam et Provinciam possidebant. Fuit ete nim cordis sui meditatio contra regnum et regem Franciemilitem instaurare, et super hoc amicis frequeninis loquebatur. Auditoque quod dux Burgundio siliam corpore
364쪽
pulchram moribus bonis cultam haberet, mittit sollempnes nuntios, et postulatam virginem impetravit, arbitrans quod per patris eius astipulationem contra regem Francie sibi facultas acquiretur facilior procedendi. Adducitur autem Sponsa in Τreverensium civitatem . Ibi celebratis nupcitS, et regina coronata, visitatisque partibus inferioribus, et ibi dispositis diversis negociis, ad superiora revertitur cum
1288 Hoc anno gestum est pretium illud famosum Wuringenso P inter episcopum et civitatem Coloniensem. Et fuit ibi nos milicie secularis. Et civitati quidem cum sua parte, Sei- licet duce Brabantie, comitibus Iuliacensi, de Monte, ac aliis magnis et preclaris viris, pretii sors favebat. Presulcaptus et comiti de Monte consignatus est, cui inpoSterum filius non est natus, nec heredem habuit ammodo comi- talus inmediatum. Multi ibi et innumerabiles interfecit et captivati sunt, tres fratres partium presulis, comites de Liigenburch strenuissimi et famosissimi, ab aliquibus dicuntur intersecti ab aliquibus abducti; sed nunquam postea comparuerunt nec ad propria redierunt. Ibi etiam comitis Adolsit Naggovie virtus suit plurimum divulgala, qui pro parte presulis mirabiliter decertavit, ut inserius est digestum. Comes ibi Gelrie captus a duce Brabant te nobilissimo ducatu Limburgensi se exemit; pro quo postmodum inter heredes comitum Lucgenburgensium et Suos controversie atque litigia gravissima sunt exorta, eo quod iam hii quam alii excellentissimi ex huius ducatus pullulaverunt germine et radice. Civitas vero triumphum glorie cum laudibus reportavit. 12sa Albertus vero dux, regis filius, Heinricum ducem inferioris Ba arte pro quibusdam castris Schurdinge et Vils- hos en hostiliter impelivit, asserens esse Sust. Cum enim olim inter suos duces Noricus scinderetur, ita ut uni superior pars altero inferior, Scilicet Austria, pr0Veniret, pars
Νorici ripensis, videlicet vallis Anasi, Austrie est adiecta, ut pars parti per equipollentiam responderet. Conssat ergo exercitum, et circa opidum quod Weis dicitur in eisdem finibus castra locat. Quod dux Heinricus presentii, mittit ad Meinhardum ducem, qui utriusque partis habuit assina-
365쪽
tum. Qui veniens verborum lacetia et interpositione patiorum partes amicabiliter c0nc0rdavit. Deinde Albertus contra comites Ungarie Ybanum et filios eius de Guringen arma corripit, frequenter metas Austrie et Styrio depredantes. Et dum exercitum electorum mitteret armat0rum, ad pretium est deventum, in quo agiliter et viriliter ex utraque parte a viris bella solentibus est certatum. Et dum sub dubio admodum victoria suetuaret, Ungari artem mittendi iacula propensius scientes, Alberti partem acerrime perturbabant, vulneratos et deficientes captivos secum in Ungariam pertraxerunt. Quo disturbio, interagente nobili viro Ilug0ne de TauVerS, sedato, per pacta mutui iuvaminis amicitia confirmantur. Ungaris tamen iuxta suum morem Sepius vacillantibus in promissis. Inter Albertum et Rudollam archiepiscopum post hec grandis altercatio est exorta. Νam dux quedam castra a presule in feodum postulavit, que precise pontifex denegavit. Quod ducis animum asstixit tam graviter, ut etiam per interventionem capituli Salinpurgensis animum nullatenus mitigaret. Hoc tempore inter multos, qui in curia regis inclitabant,
fuit miles quidam ex territorio Curiensi, strennui militis filius, qui miles semortuus s dicebatur, quem Heliaricus dux Karinthie, Meinhardi ducis filius, vir magne prudentie, et
Chun radus de Olivensiain asseruerunt Sepissime se vidisse, et secum colloquia miscuisse. Cuius mater dum quando quo peperisSet, anxietate partus perterrita moritur et sepelitur, lac luenterque visa est infra tricenarium diem sui obitus introire, et genito proli ubera sua dare. Quod nutrix ad dominum detulit de morte coniugis valde mestum. 0ui, observato eius ingressu, eam rapuit, et abscedere non permisit, eiusquo amplexibus amplius quam per biennium secum cohabitando vacavit, duosque filios progenuit, quorum unus iste extitit multis in miraculum et stuporem. Quod ponitur non ut credatur per naturam h0s posse fieri, sed ut multiplex versutia diabolice Daudis et prestigiorum, illusionumque demonialium illaqueatio cognoScatur. Anno domini m. c. lxxx.viii. moritur Hon0rius papa, et i 287 succedit ei Nicolaus quartus post Sui transitus decem men
366쪽
ses. Hoc anno Tartari ad montes Ungaricorum finium cum innumerabili multitudine pervenerunt, condicentes Coloniam se ituros et tres reges ubinde tamquam sue patrie quondam incolas ablaturos. Sed nemoribus condensis et inmensis nivibus atquo Ungaris obsistentibus redire ad propria c0mpelluntur. Hoc eciam anno misit Rudolsus archiepiscopus ad consulendum popam, quomodo Albertum evaderet, quia cum nimium metuebat. Sed aliud consilium habere non potuit, nisi quod concilium indieeret, et in audientia sussruganeorum et totius cleri publicaret, sibi non licere sacere, quod dux petiit, iuxta Sanctorum canonum sanctiones; ut per alios dux cognosceret, quod sibi pontifex petita non con temptibiliter sed rationabiliter denegasset. Insuper preSentibus omnibus suffraganeis corpus beati Virgilii, Κ strinthiano gentis apoStoli, cum psalmis et canticis transtulit, et cum maximis laudibus elevavit, qui quingentis et quindecim annis legitur quievisse. In tumulum eius corpus venerabilis Ebe hardi archiepiscopi translatum de Rasiat, qui ibissem xliiii annis quieverat, collocavit. Albertus dux in adiectione felicitatis humane patris sui munita Servans, Suum ducatum proinde gubernavit. Genuimque ei Eligabelli uxor sua, filia Meinhardi ducis, sicut vilis habundans velut novellas olivarum filios et filias ad maximam seculi celsitudinem excrescentes ; silios scilicet Ru-dollam, Fridericum, Leupoldum, Heinricum, Albertum, DitOnem et in Laybaco unum qui ad etatem Iegittimuin non pervenit, ibique moriens in Sytinensi monasterio tumulatur; filias etiam Agnetem, Eligabeth, Annam, Κatherinam, Giliam. Quorum quarumque statum et cursum per huius Occasum mundi se rotantem locis congruentibus inSeremus, optantes iuxta Virgilium, ut genus hoc immortale manent,
Stet fortuna domus, et avi numerentur aVorum.
De e editione rems in Bum viam et ibi stratis. Cap. ix. 1289 Anno domini m.cs.lxxx.ix. rex nuntios mittit ad comitem Burgundie repetens ea que ad imperium pertinent, ut uti-
367쪽
litati proprie coiisulat exhortatur, laboribus et expensis parcat; alias contra se bellum movendum Sciat. Fuit autem regis questio de iure advocaticio civitatis Bisun linecum suburbiis et circumiacentibus viculis possessionibus elluribus eorundem. Comes autem hec omnia iure hereditario possidere et Romanorum regibus Se in nullo asSeruil obligari. 0uam inconvenienter heu dixerit ex gestis
primi Friderici, que exquisito I ibro di gessit 3 Ollo episcopus Frisingensis, colligitur. Uui dum Burgundiam cum copiis introisset, ut eam ad imperium conduceret, que iamduduin ex appetitu libertatis dissuetudinem induerat imperatoribus obsequendi, ad edictum imperiale convenerunt: Stephanus archiepiscopus Vienensis archicancellarius regni
Burgundio, ΕractiusJ primas et archiepiscopus LugdunensiS, Odo episcopus Valentinensis, Gaustedii s episcopusJ Avinionensis et Silvio de Claria vir nobilis atque potens L, utque limperatori hoininium secerunt, et iura sua de manibus eiussum reverentia I susceperunt. t Archiepiscopus Arelatensis, ubi est sedes regni illius, omnesque primal es et viri nobiles per honestos nunci0s fidelitatem promiserunt, et Sit regemJ alia nego pia non traxissent in suo proposito, ad libitum profecissi e L Erat autem Burgundia quondam latissimum regnum, ripas Rodani D ubiique t fluminum cum interclusis terris ac provinciis sursum usque de0rS um ad maJre Marsilicum contingentibus comprehendens, quod BosoreX imperatori, vel Heinrico ut quidam dicunt, cum lancea sancti MaturiciiJ sceptrumque cum drademate legitur designasse. Que resignatio mirabiliter per regis VeSaniam, qui presulem urbis Arelat ensis in sancta nocte paschalis includens horribiliter vulneravit, et
se regno inhabilem imperio applicavit. Alibi legitur quodl Rodulsust rex Burgundio sive Gallie Lugdunensis mori turus Heliarsico ne poli suo, filio Chun radi regis primi, quia patre iam dudum flieresJ fuerat designatus, regnum cum dyademate aliisque insigi nibusJ Sub testamento reliquit. Magnum est etiam imperium archicance tiariosJ tres habere: uaguntinum per Germaniam, Coloniensem per Ithaliam ,
368쪽
Treverensem per Galliam. In qua includitur idem regnum Burgundio, per quodJ Germania Gallia ab invicem distinguntur. Quidam autem metrificator ta ait:
seMsguntinensis, Trevirensis, Coloniensis, Quilibet imperii fit lcancellaJrius horum. et snbiunxit de ossicialibus in quos electio est transducta: ,, PalJatinus dapiser, dux portit0r ensiS, Marchio prepositus camere, spincern a BOhemus,
Hii statuunt regem cunctis per secula Summum.
l AnnoJ domini nongentesimo nonagesimo sexto factum est
hoc statutum sub papa GregorioJ quinis, qui fuit Saxo, et
intone imperatore tereio, cuius con cus papa fuit, qui etiam ad eius instantiam est electus Igitur Rudolsus coacto in unum exercitu, montes transiit Burgundiam et Alemanniam dividentes, urbem Bisuntinam sortissimam et populosam aggreditur tempore autumpnali, et obsidione stricta cingit, vineta pomeria agros omnindestruens, castra ex una parte Dubii fluminis, qui civitatem influit, collocavit. Comes vero ex altera parte eiusdem a quo tentoria sua in oppositum regis fixit. Et cum pro temporoaIiquot oppositi sic vacarent, multa exercitia inter eOS RgB-bantur, que pretium preludere videbantur. Rex autem Francte Rudolso mandat, ut a terra comitis abscedat, alias in eius adiutorium se venturum Sciat, et iuvamen efficax allaturum. Rex Rudolsus respondit intrepide, animatus pariter e, armis armatus, verbis Bu0ghardi presulis Metensis:
Non ad choreas ducendas sericiet reae Francie nos adveni et sciat quod sustinebimus et eaeripiemus eum ad melium, et auxiliante deo noster maius denu bitur contra Suum; nec hoc terrore campos deseremus, neque traloria confrinstemus.
Et suos Virgilii versibus visus est assari hQuod Superest, leti bene gestis corpora rebus Procurate viri, pugnam sperate parati. Rex Francorum Rudolii constantia comperta, comiti man dat sacere concordiam, quia et ipse regis Alemannie colloquium allectaret. Metuens tamen Teutonicorum potentiam, inceptum iter retrogrediens non persusit. Rex aulein
369쪽
Rudolsus dolens quod quasi otio marcesceret, nec ipso
nec comes aquam iranSVadare preSumeret, et fames utramque partem valide premeret: assumptis auSibus, aque impetum non formidans, comitem aqua iransvadala aggreditur, omnibus Suis cuneis ad pretium preparalis. Videntes qui cum comita fuerant regem Francio non venire, comitem allocuntur dicentes: esse lesis et iactantis animi securitalem hominum precipitare in dubios casus, et pro rebus alienis se periculo Submittere; cum instenuum sit, Pro propriis defendendis potius decertare, et milites ad mastis necessaria congervare. Sicquo comes ad regis gratiam Veniens, omnia ad imperium pertinentia reddidit, absolute sibi per omnia se submittens. Et pactis firmatis, regalibus donativis specialiter ab eo in posterum honoratuS, inter amicos est pre ceteris familiarior repulatus. Hiis ad volum impletis, Montis-Pelgardi comitem rex invadit in ipso itinere constitutum, qui similiter a retroastis temporibus se imperio exhibuit contumacem; civitatem enim et castrum suum militari robore circumvallat, et Omnia que sine recognitione habuit reddere coartavit. De cuius etiam submissione firmissimis sponsionibus receptis, rex cum gloria triumphali et gaudio magno rediit, gratias agens deo, quod sine humani Sanguinis effusione sibi omnia in prosperum proVenerunt. Ηec regis expeditio in armis bellicis novissima fuit, in quibus se a cunabulis ratione previa Semper exercuit, ut deo propitio Semper Iaudem vict0rie reportaret, et raro
gladio, nisi in prelio Ollaxari, cruentaret, iuxta illud Sapientie: is Custodivit eum dominus ab inimicis, et a Seduc-loribus lutavit illum, et certamen sorte dedit illi, ut vinceret. Et sicut dicit Seneca: isSi vis omnia tibi subicere,
te subice rationi; si te ipsum rexeris multos regeS. De e Unatione Accaron, et morte restis. Cap. z. Anno domini supradicto scilicet m.cc.lxxx.ix Accaron l289
urbs sortissima in littore maris a Christianis inhabitata, a Soldano principe Babiloniorum cum trigintatribus regibus et innumerabili multitudine gentium obsidetur, habente trecentas machinas tormentales, quo incessanter ignem qui Grecus dicitur iniecerunt, et omnia quo tetigerant
370쪽
inuendis absumpserunt. Cives aulem de diversis partibus adunati, sicut Venoli, Innuenses, Pisani, cum emplariis, Iospitalariis sanoli Iohannis, et de domo Theutonica Cruciferis inlus existentes, i viriliter restiterunt. 0u0d periculum Oitum e Si per quendam cardinalem, quom papa destinaverat, qui nullatenus udmittebat, quod Christianicum gentilibus per pacta pacis vcl treugarum aliqualiter
concordarent, nec mercatum eis c cedorem, nec fidem tu promissionibus conServarent. Super quo Christiani dolentes dixerunt: se non posse cum stentilibus agere bella, cum esseria plures et fortiores, et semper promissa de pacis et treustarum interstitiis inviolatiliter custodirent. Cardinalis autem indutus suis insignibus, ascendit in locum eminentem ad populum l0cuturus. Qui dum ut benediceret putaretur 00nscendi Sse, e c0ntrario maledixit, omnesque communicantes gentilibus excommunicationi gravissime sua et auctoritate ap0Stolica irretivit, et abiit maximo timore civibus derelicto. Qui non bene conc0rdantes, nichilominus cum stipendiariiS in h0Stium acies proruperunt, portasque minus provide reserantes, hostes ferociter invaserunt. Et dum alacriter dimicarent, inagis conculcati
quam prostraii per multitudinem pagan0rum, Christianis civitatem repetentibus, h0stes intermixti pariter intraverunt. Plures etiam ad naveS concurrenteS, Sanctorum rBliquias et thesauros maximos abstulerunt, et in mare di lapsi clandestine abierunt, alios in mortis periculo relinquentes. In tempore huius obSidionis multa miracivia pro testimonio Christiane fidei conligerunt. Nam dum Christiani crebro cum gentilibus conflictarent, et sors hinc inde plureS pr0 Sterneret, pagani Christianorum animas
occisorum viderunt evolare ad ethereas mansiones. In Super pauci Christiani sepisSime pagan0S non habentes numerum occiderunt. Et dum quidam rex p0tens cerneret Christianorum animas in forma iuvenili ab angelis sursum deserri, nocte quadam super hoc in tentorio colloquium habuit, dicens: Frustra contra Christiano3 pugnamus, quia
uno mortuo alius statim eae ore eius nascitur, es ob hoc eorum numerus nullatenus minoratur. Quod dum aposta in
quidam Saxonice gentis, nomine Perlitoldus qui ad gentilitatis ritum transierat audixit, ad fratres Theu funic0S a