De antiquioribus apud Judaeos accentuum scriptoribus: Partic. I[-II] ...

5쪽

RE CELEBRANDA

cIVIBUS INDICIT

7쪽

Quae externam . . sormam nobis a saeculis traditam eonstituunt, omnium longe intricatissimam et reconditissimam partem constat esse accentuumugineu, tum ipsa signorum multitudine, tum ordinum vel graduum quo distin tum est varietate impeditissimum. Neque in perspicienda ejus interna indole ac ratione Iudaeorum magistris, a quibus universam linguae ebr. grammaticam accepimus, multum juvamur. Quorum opera si in caeteris grai malicae partibus ad intelligendas rerum causas non magna est, hic fere nulla esse deprehenditur: ipsi enim mysteria ejus se ignorare latentur, amissamque musicam coelestem multis queruntur, quam nisi essiae adventu restitutum iri desperant L Haec adyta reclusisse Christianorum grammaticorum laus est, quemadmodum totius punctationis atque universae linguae. Neque tamen eo Spernenda prorsus est Iudaeorum opera suaque laude privanda. Relinquitur his provincia propria in qua non sine ructu desudarunt, et auctoritatem suo jure nacti sunt ad quam nobis confugiendum est. Ut enim non solum universae linguae solio modosque punctatione nobis tradiderunt verumque pronunciandi modum praeceptis suis accuratius oeuerunt, sed etiam quae in quoque genere rariora vel anomala et dubia sunt notarunt et ollegerunt in asoris praecia

pue, ita accentuum quoque rationem externam, quo ordine, qua numeri r tione alter ulterum sequatur, quasque patiantur anomalias et variationes, harumque in s. codice locos, diligenter notarunt canonesque ad dirimendam odia

cum litem non inutiles nobis tradiderunt. Qua in provincia quomodo versati sint, quae initia, quaeque incrementa suerint istius disciplinae, ex illorum scriptis eruere non inutilem operam censui; praesertim cum recentiori tempore exstiterint qui, quid huic generi tribuendum sit nescii, liberalius quam par esti CL voces eorum apud Buxιoinum de ant punct. p. 243sa eou. p. 360s Scilicet hi mu- aleam accentuum rationem esse, et Davidicos quidem templi Salomonici modos eis contineri rati, cantillationem in synagqgis usitatam tanquam miseram illius umbram spernebant fastidiosiores illi quidem auarum rerum aestimatores, et vero rectiores, quam nonnulli ex nostratibua quos audio rursus in ejus admirationem abreptos, ta ut veram ha inesae Reeentuum rationem, aut eris inualeam primitus fuisse tutuant.

8쪽

hanc sapientiae sontem extonant. Ac primum quidem scriptores ipsos, anti-FIbres erte, ordine eeensere eorumque libellos qui aetatem tulerunt quorumque mihMaeta est opia nam rarissimi sunt , accuratius describere visum est; deinde, si licebit, praecepta de ea re potiora quae inmas ora inveniuntur emendata et illustrata exhibiturus. Iam si initia hujus disciplinae repetimus, ad ipsa artis grammaticae apud Iudaeos primordia retro serimur. Haec enim, si a lexieographiae initiis discesseris quae omnium prima fuisse videntur eirca punctationem I 'P in

rapa h. e. vocalium aeeentuumque nec non consonantium ambiguarum punctis appositis nutationem, sere versata suisse deprehenduntur. 9uod ex scripturae Hebraicae Semiticaeque universae ratione petendum; quam constat antiquitus meris fere consonantibus si au et Iod exceperis absolvi, aetera vero quae ad vivum sermonem pertinent quibusque quasi antinantur consonantes, ignorare, legentiumque ac recitantium arti relinquere. Quae ars quum in publica sacrorum librorum recitatione per tot synagogas usitata maximopere requireretur maximique res esset momenti ab antiquissimis inde temporibus quorum nobis tradita est memoria multum ei tribuisse et tradendae operam navasse videmus Iudaeorum magistros in donee, urgente necessitate, tandem vel inviti Symmun ilum, exemplo ad punctationis artificium introducendum linguaeque usiabas sensim accommodandum et expoliendum serrentur. Quo acto, non mirum

est mnem operam grammaticam primum in eo potissimum positam fuisse ut novum illud punctorum artificium a lectoribus recto et intelligeretur et libris sacris adhiberetur, idemque sibi proposuisse quod oratis instituti hucus que praestiterat h. e. lectoribus librorum s. ad recte pronunciandum instituendis inserviisse quem finein sequioribus quoque temporibus ejusmodi

libelli non raro ipso titulo prae se serunt ut NIn PM, NI mi' in v. infra . in antiquissimi libelli grammatici in punctis definiendis explicandisque

in ordines digerendis et ad canones quosdam revocandis sere versantur; quibus accedebant asor et hic s. critici in notandis et colligendis locis difficilio, bus et anomalis vel controversis occupati. Idem se e apud Syros et Arabas similem ob causam actuin accepimus ubi artis grammaticae et eriticae primordia a vocum lectu disseisiorum vel controversarum punctatione, Vel a libellis de recte scribendi et legendi M. libros ratione orthographia et OrthoepiM,

a et loco Talmudis artem latam iam pueris etiam pro mercede traditam eatantes Pud d. Omessum arc. puncti revel p. 30 197 aqq. Mors unet ant. p. 86sqq.

9쪽

ae potissimum de punctis tari, Accia et steris ambiguis originem seunt a.

Neque tantum ad investigandam veram lectionem aut instituendum lectorem talia apud Iudaeos spectasse videntur, sed etiam ad usas almudicos et ab-balisticos h. e. ad fulciendas traditiones rituales vel rimanda mysteria the logica siquidem almussistas in Ontroversiis suis non raro videmus lectionibns

a recepta mi: variantibus a Tota niti, quae quamvis non serio admissae

sed ad juridicum tantum usum fictae sunt in tamen veris variantibus earumque notationi et ieensioni operae eriticae, quam Moram Vocant nomen d derunt i, et fortasse punctationi ansam praebuerunt. Cabbalistas autem vel magis texius sacri figuris apicibusque immorari constat. Hinc ab utrem inde Talmudistarum aetate, multo ante grammaticorum uobis superstitum aetatem,

libelli de punctis seruntur 'in qui etiamsi non sint eorum quibus aposteris tribuuntur 'in quibus almussistae celebrati ab Asse et B. Aharon in

tamen ad tempora grammaticos antecedentia pertinere videntur; abbalisticis illi quidem usibus inservientes, sed grammaticis ejusmodi libellis forte viam aperientes. Haec eo praemisi ut intelligatur quare antiquissimi de accentibus libelli simul in vocalium ponendarum praeceptis versentur. Iam ad hos describendos me vertens non possum non laudare egregiam omi midenhesenensia vulgo idenheim dicti operam, qui in libro de accentibus prosaicis In 'Immo dRodelhelmi a. 1808 in ' ex priscorum magistrorum praeceptis hausto non solum scriptores praecipuos tam manuscriptos quam editos sedulo collectos ut ben-Melierum, Chriugum, ben-Bileamum, dequitelem, salonymum, El.

a Tractatus ejusmodi Arabicos .motices et extralis de la bibliotn. VIII, 29 sqq. Driacos apud Assemanium B. r. II, 1, 307 sqq m onnum gr. Syr. p. 27 sqq. 4 v. disputationis meae tritisΦ meleu tuns tundier un muorestanbne Stellen re suest. aeristem te, partem secundam diario ora tosostfthe Stubie u stritttin anni fimo fase. 3. insor.

tam p. 5 seqq.5 Inde enim a sorae nomen ortum esse existimo quae vox cum ex antiquissimo Talmudiatarum usu, quem l e monstravi cum universam traditionem uri dicam, tum vero ingulas ejus lectione seripturae sacrae hujusque lectionibus reeeptis N pae opponeret faeile hinc ad variantium omnis generis lectionum aeterorumque quae circa textum sacrum tradita erant notationem et enumerationem translata intelligitur. 6 Buxtore de unci ant. p. 55sqq. 328. In his R. Saadiae liber non Ipsi tantum in comm.

ad lib. Iegirah, sed aequiqribus etiam passim citatus, ut Raachio ad a. 45, 10. locum inde allatum vidi in cod. Lips. Simsonis aqdani. unetius quidem sessottesdienati Vortrage 4 407 noti horum libros de unetis apud Cabbatiata tritum citatos prorsus fletos esse censet sed hi jam sunt apud Μaimonidem eomm ad aegiram et Jud. uacatum eorum ad libr. Cogri s ibi erte non pro fietia habendi.

10쪽

Levitam, Portam accentuum M. ita congessit et excerpsit ut thesaurus doetrinaeace. Ita merito dici possit, sed etiam diligenter tum inter se tui cum M

sorali contulit eritique adhibita non raro naevos emendavit ac discrepantia su tulit. Ultra magistros suos sapere rerumque causas aperire sane non erat aniamus, et qui talia apud istum quaerat, deceptum se videbit. Agmen ducunt duumviri, quorum nomina ex tenebris quibus rei granimaticae apud Iudaeos initia obruta sunt, certa actorum memoria ac reliquiis primum in hujus aevi lucem einergunt alter masorethicae s. criticae artis princeps R. AHARON BEN-AACHER, alter grammaticae, R IUDA CHAIUG. Aetate quidem sere aequales perhibentur, nimirnm ineuntis saeculi undecimi p. Chri sed cum ille, quamvis nomen traditione Iudaeorum celebratissimum,

antiquis illis Palaestinis unphaccensitum - vix ex antiquitatis tenebris eme gat, jam ipsa patria alaestina caeteris occidentalibus remotior, eorum autem quae de accentibus scripsisse sertur manus sit radior, ab hoc initium fiat.

daeorum uno ore ad Tiberienses illos N IN 'mamve resertur,

8 Viri nomen, patria, aetas conditio, omnia perinde inceria. Apud antiquiores quidem impliciter vocatur ben-Αscher, a patris tantum vel tribus nomine, quasi ipsius nomen ignorent oppositus ben-Νaphtali, de quo intra not. II. Ionius quo nunc usurpatur nomen

R. haron en Asche primum occurrit in inscriptione libelli de aecentibus aliisque ejusmodi rebus ad calcem bibliorum rabb. d. 1517 appositi, addita simul patria Tiberiade his verbis:

- rem in 'ud rima: h pari r 3τ α pndi. Quae si ipsi auctori tribuenda

esset, authenticum hic haberemus testem, omnisque de eo apud aequiore memoriae, praesertim appellationis illius obscurae Drτu, fontenti Verum ex additis pro ejus salute votis non ab ipso profecta esse intelligitur, sed a farraginis illius conscriptore vel collectore addita. Idem nomen apud Eliam Levilam n asoret hammas. d. Sulgb fol. 8, . vers. germ. d. Seml.

p. 363, qui illam opinor sequitur. t Bahnesio in peculi Abraham plag. d. III vers. audit R. Μο sche b. Ascher. Denique R. Gedaliae in Schalsch. aqqabb. addi addi '' a rire n leti sunde olfius habe in Biblioth Hebr. , nomen sola ut videtur conjectura ex illia compositum, neque ullius fidei. - quod patriam attinet, mira quam supra ex inscriptione Iibelli de accensibus attuli Tiberiadis appellatio 'rτ apud alios etiam auctores hujus commemorationi adjuncta est, ut apud D. Rimchium inhio fol. 26, b occurrit, et Eliam Lov. asor praef. 3 fol. 11 ed. Sulab. qui vel ex inmchio vel ex inscriptione illa hausisse videturx nec praeterea ullus ejus usus deprehenditur. Quas quid sibi velit, neuter signifieavit, nec ex recentioribus quisquam probabilem ejus sensum attulit Seb. ii Drus de oesia Ρaphlagoniael cogitabat Evxιorsus punct. p. 65. malebat 'rgu ex Asia vel in Asia,

melius antiquum urbi nomen, antequam Tiberia Vocaretur, esse suspicat . Hoc a vero

proxime ubesse videtur. Equidem symbolicum nomen duxerima vel 'on a ,Σ h. o. munimentum Dei vel munimentum meum Deus est , Vel solatium Dei nomen pr. masc. in ipso . . obvium l. Chr. 24, 18. eh. s. s. . - Aetatem autem ejus antr-mas oret hicam esse, vel inde liquet quod in punctando aliqua usus est libertate, quam a-aorethae sibi minime arrogabant, notandi codieum variantibus contenti.