장음표시 사용
11쪽
namenrum desietaeque fuit. Histia illa sea avaris
tamen ejus temporis recor tio 8aepius subit animum, quo primo eaeamine feliciter peracto laetus patris clomum re in hilarem genia vultum adspeaei, me auae laetitiae auctorem yraealeantia; quod si magnam ei voluptatem praebere Rosuit,
quam festus ille uim ei fuisset, quo litterarum primitias ei aedicassem et studii3 peractis stomum
regiissem, ut ejus 8ermonibus atque eaest ἰο aufuturum stoetoris munus magii mastiSque prae-yarari potuissem. Redissent tempora illa voluptate geliciisque ytena, quae, dum Ultrajecti gluviis operam uabam, rarius obtingere Solebant , quanas feriarum tempore cum carissimo viro Sophoetis tragoediam, quo votissimum i lectabatur, legebam eumque poetae in sensibu8 humanis e ingendis elegantia ae manitate vel uectaracterum, ab eo e renorum , nobilitate audiebam loquentem; vel eaetra urbem . ut facere lubenter golebat, obambulans de historia Gu8que utilitate ad bene beateque vivendum multa, uuae testinet vel ipse cogitaret, mecum communicabat. Oh I eur amissa aemum bona guo pretio aestimamus P Nune aemum, nunc rite Pervicere incipio, quanti patris amantissimi jactura silio stet,
nune demum ejus et eaehortationes et yraecepta et Metrinam requiro: nunc demum uesidero amieum illum eomitem studiorumque auetorem, quem in
12쪽
voptimo patre uactus eram, quoa suo tempore non Satis percise re neque aegrimare poteram. HSed quid queror infortunium meum, quia maereo ob calamitatem, a summo Deo mihi immisgam, cujus gapientiam atque amorem pater allectissimus gemper guvieien3 in mainimis etiam adversae fortunae vicissitudinibus revereri fuit sotima θ Gratiae potius Coelesti Patri mihi sunt agendae, quod diu optimum parentem habere eontigerit,
cuju3 praecep a gemare, virtutes requi, uoctrinam aemulari, eujus v figlig omnibus insistere intimumque erga me amorem recor ri liceat. Utinam
aliquanao non inclignus rati patre Alius reperiar Aa hoc semper me incitare solebat, proh olor eodem fere, quo pater meus, tempore viscipulia
quem praeceptorem a fumatissimum nactus, quidni
amellare vossum P stui quia elegans in antiquorum scriptis, quia pulcrum, quia verum atque utile
Ruavissimo germone non nubliea tantum, aes yrivatim etiam et me cere ua eaque sequenda a hortari numquam aeriit et jurentia animo senis jungens stravitatem aa virtutem Octrinasque es-lendas Socratis et Platonis eaeemplo eaecitare atque ineendere elastyulorum animos summo vigore se eryerreaeit. Viret ille, quamdiu litteris humanioribus erit aecus in omnium. qui enim cognovere,
13쪽
Ad te nero ei. I 'an GoudDever, me convertere lieet et grati animi profiteri semus pro 'lurimis in me eollatia beneficiis. Non lectiones tantum tuas frequentare et Metrinae copiam inue perci-νere contigit; seu amici loco mihi fuisti et post
patris praesertim mortem, ejus Partes, quantum posse8, susceyturum te 'ollicitus, promissum iuva praestitisti ac comitio faetisque sarcinisti Deturam et lenivisti Olorem, quem inde contraineram, e et tus ipse, quam grave vulnu8, quam acerbam aegritudinem inferat ruytum illua suavissimum in imumque riueulum, quo patris et silii animos colligat et eonstringat mutuus amor. Sic erga me affectus, nuper etiam, quum ilia8e fatione scribenda occupatus tuo consilio subivile iugigerem, mihi non aemiati, sed liberaliter atqueamiee de rebus actiis interroganti responclen3, sponte a ortando, monstranao viam ereaeis i animum Gesoris amicique funetus o icio.
Pro quibus omnibus, ne verba multa a me eae
vectes, Vir Clarissime I- quamquam publice, quia tibi aebeam profiteri lubet - seu facta doceant,
utrum, quae uicerem, e strato pectore sminerint, an vani et solennis moris causa emissi soni sint habendi. Spero fore, ut in posterum eandem ersa me benevolentiam conservea , in quam etiam atque
Multa etiam tibi, ei. Scissedere, me eebere
14쪽
stieis tuis ieetionibus et aliis ad Rhilosophiam vertinentibus effecisti, ut de me ipso et de hominis
ingenio, ste veritate cognitionis humanne aliisque marimi momenti rebus accuratiuA cogitarem, mei rem conscius quique bonorum esset sinis melius intelligere inelyerem. Benevolentiae quoque, qua in eorum numerum me susemisti, qui stomum tuam eonrenire solebant ae philosophia disputaturi, qua privatim etiam me. quantum in te erat, adjutus ea, ne unqNam obliviSear. 9uocirca oratias, quas nublice tibi ago, ne recuses of hoe tibi sit orati mei animi documentum, si lemper, quoa tu docere ea solitus, veritatis colam et religionis studium.
Per breve tempus, ct. Graten, institutione tua usus, non possum tamen, quin tum pro ea tibi me vinetum yrofltear, fum pro amicitia, sture me prosequi es solitus. Ut in posterum etiam eadem me Proεequaris stu diisque faveri non dedigneris eniine a se neto. Nec, nisi gratiis vobis aetia, optimi IuveneS,Aeu miam relinquere vos sum, quibuscum arctiore amicitia conjunctus fui, vobis etiam, qui mecum sodalicii, mi symbolum Utile-Dulci, fuistis socii. Ohi quoties in vesperarum illiarum memoriam restes, quibus amicitia litterisque moentibus, robiSeum e3 Se Solebam, stulae sueeurrit desiderium reyetendi
15쪽
Vl IIvium, quam jam emen us sum, ut rursus geliciis illis frui liceat, quae tum mihi eontisterint. Fos omnes, Amici, me aOcuistis, quam rerum Ciceronianum iuua, nihil praestantius amicitia a summo mine hominibus erae clatum. Valete Omnes, ea stefelices et quaecunque vos maneat gora, amicitiam
servatote, stuam resa vos incorruptam comerraturum me νolliceor.
vos omnes aenique, qui quocunque tanaem --mine rei aute vel nuper fautores mihi fuistis, publicum grati animi testimonium accipite pro benignitate et liberalitate, qua hucusque erga mensi estis; priratim gratiam vobis habere numquam
desinam. Seripsi Rotterodatm, m. Martio a. 1842.
18쪽
DE POPULI ROMANI ORIGINE EF DI, IDNE. arias de Romanae civitatis origine primisque incolis opiniones recensere ab hujus scriptionis consilio alienum est; una tamen hoc loco commem0randa, quae prae ceteris simplicitate et verisimilitudine se commendare 3 idetur, quamque unam veram esse crediderim. Secundum eam igitur Romanae civitatis incunabula ex Alba sunt repetenda, qua in urbe traditur, Proca rege mortuo, rixam inimicitiasque de successione inter ejus filios Numitorem et Amulium fuisse ortas; unde lactum, ut Numitor regni possessione cesserit, privatis patris possessionibus a Dalre acceptis, Amulius vero regnum susteperit, equo postea rursus a Numitore est ejectus. His fratrum de regno querelis et certaminibus pars civium reges perosa inducta est, ut post Numitoris mortem emendationem ei vitatis larinae quaereret, obnitentibusque aliis loco regiae minorem quandam potestatem civitatis principi c0mmittendam censeret, cujus
19쪽
quulem reI hic exilus fuit, ut, qui regiam tollere
potestalem in animum induxiSSent, Vincerent, contrariae vero partis cives, urbem relinquentes, in Palatinum montem secederent ibique urbem conderent, cui postea Romae nomen est datum ὶJ.
Hujus urbis incolae deinde eum Etruscis, qui a Caelio Vibenna in Caelium montem deducti atque
eum Sabinis, quibuscum aequum laedus post bellum de virginibus raptis inierant, Sese conjunxere δ). Foedus illud trium populorum sive gentium et in unam civitatem conjunctionem post bellum Sabinum obtinuisse, ut credamus, faciunt plurimorum antiquorum Seriptorum testimonia Α), ut fides non habenda ei. Niehulirio, Luceres a Tullo Hostilio demum in civium numerum fuisse receptos J, nec eum cl. Wachsmuthio, Etruscos cum Servio Romam ve-
quo nititur, satis validum est, neque indoles Servianae institutionis Etruscam indolem redolet r). De populi Romani divisione duae sunt Opiniones, una eaque plurimis probata, populum in tres tribus, singulas tribus in denas dividit eurias, quae rursus quibusdam in denas decurias dissectae fuisse videntur, altera, quae ei. Wachsmuthium habet auciorem, huc sere redit. Livius lib. i. c. 13 narrat,
20쪽
populi divisionem in curias a Romulo et Τatio esse factam; de tribubus vero silet, sed tres Equitum centurias, postea ab iisdem inStitulas esse tradit, quae, ut deinde a V. cl. demonstratur, cum tribubus Dionysii synonymae sunt habendae. Post Sabinum igitur bellum finitum ab utroque rege curiae institutae Livio videntur; in quo a Pomponio dissentit, qui primum civitatis formam inconditam et sine lege certa institutam fuisse dicit, postea tamen
in triginta partes siVe curias a Romulo esse divisam i), atque ita convenit cum Varrone, qui curiarum nomina non a Sabinis repetebat mulieribus, sed a Romulo nomina antiquorum ducum patriarumque regionum accepisse existimabat 23. Errare igitur Livius videtur Sabinarum nomina curiis imponens et hanc potissimum ob causam. earum institutionem Romulo et Tatio tribuisse, quae ad antiquiorem aetatem et Romulum solum erat reserenda. Quodsi verum est, Dionysii narratio non est admittenda, quae solum RomuIum divisionis in tribus et curias lacit auctorem. Ipse Dionysius auctoritalem suam infregit, quia fraudis voluntariae non est absolvendus, propterea quod et tribuum et Equitum centuriarum nomina omiserit, ne lateri cogeretur, tribus post curias esse constitutas; Titiensium enim nomen memoratum contra eum esset testatum δ). Curias vero antiquiores esse tribubus singulari modo e Τacito etiam probare possumus, e evius lib. 12. e. 24 Annalium constat, curias Veteres omnes in monte Palatino intra antiquissimum ut his
2ὶ Apud Dion. lib. 2. e. 4 7.3) Dionys. lib. 2. c. 12 et 13.