장음표시 사용
41쪽
κατωχε τὸν ἁρπυ. Populus ille, cujus suffragia senatus rata habere debuisset, maximam partem plebriis constabat: Patricii autem Servio irati h. l. intelligi non possunt: nec credendum qui Servium initio regni dignitate privare voluissent, eosdem
tum tanto consensu eum regem salutasse XJ.
Alier est lib. 6 c. 90 ubi plebeii inducuntur τοῖς
καντας et sic pergit Dionysius επειδὴ δει τούτου παρ' αὐτων ἔτυχον, ἐδεηθησαν ἔτι τῆς βουλῆς κ. τ. λ. unde patelli. I. etiam Patriciis senatum significari; postquam enim exposuerat Dionysius, quid a senatu petierint plebeii, haec addidit λάβοντες δε κL τούτο το συγχώρη παρα τῆς βουλ- κ. τ. λ. Itaque quod primo loco petierant, a senatu etiam accepisSe censendi sunt, nempe suffragiorum appr0bationem 23.
Etsi haec, ut spero, sum cient ad infringendam Ni ebuli rii disputationem, lamen breviter pro rei momento de Sallustii et auctoris orat. pro domo die tis disseramus. Plebem apud Sallustium tribunus plebis adhortatur, 'ut tribuniciam potestatem a Sulla tantum non sublatam 33 sibi restituant. Respieite, inquit, ma-j0rum res gestas, qui fortiter pro libertate sua superbis cum Patriciis saepissime certamen inierunt. Tribunatum illi sibi eripi non passi sunt, sed omni opera retinuerunt, postquam secessionem in montem sacrum lacta maximum illud libertatis propugnacu
42쪽
lum sibi paraverant; quin i inino Patricium consula tum , quum hac p0testate ad perniciem suam abuti Patricios viderent, ad suos quoque deserri curarunt, ut communicato magistratus jure injuriae metus abesset. Sed non lieuit hac medela defungi sortibus illis viris; libera ab auctoribus Patriciis suffragia libertati adhuc deesse videntes et hoc privilegium
oppressoribus suis auferre non eunctati sunt.
Loquitur tribunus ad plebem, memorat quae plebrii Patriciis jam ademerint: inde Patricium magistratum commemorat et Patricios non Patres comitiorum auctores , quod ordinum certamina significare et quomodo sensim paullatimque ad aequalem auctori latem plebeji pervenerint auditoribus exponere voluit. Praeterea observandum, Patrieios ad saeculum quartum dimidiatum solos in senatu fuisse et majorem Senatus partem eo tempore de quo Sallustius sermonem fecit inempe anno 412 u. c. quo lex Publilia lata est) Patriciam remansisse: inde Patricii tanquam per excellentiam senatum efficientes considerabantur eorumque nomen pro Senatu uSurpare
perrexerunt, etiamsi plebeji etiam in eo eo ne illo essent. Ita v. e. Patricii universe Interreges prodidisse apud Livium dicuntur, quamvis e Dionysio constet a senatoribus Patriciis hoc fuisse factum. Patricii quoque apud Livium auctoritatem suam Liciniis rogationibus se daturos esse negant, etsi e comparatione eorum, quae hac de re Livius et Plutarchus tradiderunt, efficere liceat, Patricios tan-lum senatores, partem adeo senatus tribunis plebis suis se adversatam 23.
I in Lib. I l. e. 62.2J Vid. Waehsmuth. ll. locus Livii invenitur lib. s. e. 42.
43쪽
Restat, ut orationis de domo Iocum accuratius tractemus. Veretur orat0r, ne ReSpublica, procedente tempore, sine auctoribus centuriatorum et curiatorum comitiorum sit sutura, si Patricii alius post alium plebejis arrogandus sese dederint. Niebuhrius haec verba ad Patrum auctoritatem spectare opinatur; quae post suffragia lata dari solebat: Wachsmuthius contra auspiciorum eausa eadem h. I. esse posita; quem V. el. utpote certiorem ducem sequi malo. Saeerdotes autem prius commem0rantur, quos creare non amplius liceret, si auspicia exstincto ordine Patricio exiissent, quod si fieret Rege sacrorum, Flaminibus, Saliis reliquis fere omnibus sacerdotibus ea reant cives necesse esse dicit Orator, quoniam Patricii soli jure auspicia habere videbantur. Etenim, quamquam lege Ogulnia auspicia plebeji etiam habere existimabantur, tamen Patricii ex ordinis sui jure soli legitime iis uti posse visi sunt, quibus sublatis ea tollerentur etiam. Auspicato centuriata curiataque eomitia haberi solebant , propriumque illud tributorum, in quibus plebeji regnabant, e enset Dionysius, quod auspiciis ibi Ioeus non esset iJ. Nola velut charaeteristi ea Patriciorum auspicandi jus e ensebatur, adeoque olim cum Patricia origine quasi concretum, ut quos P0-
Comitia nobilitate adversa habentur, Plutarchi in Camillo e. 42. Itaque eum Nisiuino v. ci. pag. 35 et 36 tom. 3. Livii verba lib. 6. e. 42. Delum renat consultum , ut Pareest adictores Omnibua ejus anni comitiis flerent. non ita sunt explicanda, quasi ipsius senatusconsulti verba h. l. Livius deseripserit: significat enim suis verbis, quid in senatus consulto fuerit; quare voeabulum titnon iussum senatus Patriciis euriis datum indicat. Vid. Waeha-muth. II.
44쪽
pulus crearet Patricios magistratus, non aliter quam auspicato creaverti, et plebejus magistratus nullus auspiciis inauguratus sit; immo vero Patricii sine sustragio populi auspicato Interregem proderent et privatim auspicia haberent, quae plebeji ne in magistratibus quidem habere possent λ). Quis tandem hisce pereeptis miratur, quin diuellam post communicatum cum plebejus auspicandi, ea opinio in hominum animis defixa manserit, Patricios solos auspiciorum eapiendorum saeuitatem puS- sidere p Hoc sensu auctores comitiorum dicuntur Patricii , quippe qui ad ea inauguranda necessarii haberi
Solerent, eamque ob causam post memorata sacerdotia comitiorum auctorum menti0nem secit auctor, ut indicaret, quam magna esset eorum dementia, qui, quum arrogatione lacta ad plebem transireni, non cogitarent religionem non tantum se sed et politi cum rei publieae statum eversuros. Qui enim tolleret Patricios tolleret etiam sacerdotes, tolleret comitia, quae sine Patriciis auspiciis nulla esse poterant z). Longus fierem, si reliqua argumenta traderem,
quae viri docti ad Niehuhrii hypothesin instingendam excogitarunt: qui ea ordine enarrata legere
cupit, adeat doct. V. d. Vel den librum de comitiis pag. 58 seqq. , ubi de quibusdam Livii locis, in quibus populus Patricios solos significare videtur et
magistratus ereentur, nee eenturia ιis nee euriatis comitiis Patres
auctorea flant. Gronovius loeum pro domo de ratthabitione suffragiorum aecepit observ. pag. l99.
45쪽
de sormulis populo plebique Romanae dispulatur; quem virum unice verum vidisse arbitror δ). Attamen quo minus liceat iis, quae jam dicta sunt, defungi fecit cl. Gd illingius, qui Niebuhrii hypothesin sulcire novisque quibusdam argumentis additis tueri conatus est. Praeter argumenta e connubio, quod plebem inter et Patricios ante legem Canutriam fuisse negat, atque e Livii verbis ros solos gentem habere petita 83 de quibus jam vidimus , haec a Viro clarissimo allata sunt. Primo loco, inquit, inter argumenta, quae probant Patricios solos euriarum fuisse participes, recensenda lex curiata, qua Ciceronis etiam aetate, quicunque e Patribus ad plebem transire vellet, ex ordine suo dimittitur. Argumento autem esse Dionem Cassium, qui libro 39. g 11 narret, Ciceronem effecisse, ut Clodii tribunatus illegitimus haberetur, quoa leae curiata, quti e Patriciorum numero ad plebem transiisset, non praescripto tempore esset lata δ).
Dionysius, ait, sidque Secundum ejus est argumentum) curiata comitia Patricia vocat, quam reme Dionysii lib. 4. c. 76 et 78 probare sibi visus est. eique aliud addidit argumentum e Livii lib. 5 c. 46 petitum, quo loco de lege curiata loqui ille scriptor
I) CL Strasser I 37 - 4 l. Huli mann pag. 48, 49 et 52 -55. Waelismuthi pag. 208, de cl. Sehulati argumentis vid. v. d. Velden pag. 49- 54.2ὶ Gotuing pag. 224.3ὶ Verba Dionis Cassii haee sunt. τὸν γαρ εἰαφορει του φρατριακαυ vομου , παρ' D εκ τῶν εὐπατριδων ἐς το κἐπεπιατο διαβάλλων, ως οὐκ D τοῖς ωρισμένοις ἐκ ταυπατριων χρονοις ἐκτεθλτος αυτου , τὸν δημαρχίαν - κατελυεν. Cf. Orat. pro domo e. 14. Dio Cassius lib. 37. I 5 I a doct. V. d. Vel den eitatis pag. 85. Di iii od by Cooste
46쪽
v. cl. videbatur, quae sine ullὰ plebejorum opera orta sit c Die stanet Ohne Zuthun aer Plebejer ent-s anaen istὰ λ); de quibus argumentis quaedam in medium proferre lubet, quippe quae cum antiquorum testimoniis plane non convenire videantur. Lex igitur curiata, de qua in primo argumento sermo est, Patriciorum propria non est dicenda, sed uniuscujusque, qui se arrogandum dare cuperet. Elenim ideo non erat lata, quod Patricius ad plebem transiret, sed quod plebejus Clodium arrogas Set, quam arrogationem lego curiata ratam fieri necesse erat, ut ab eodem Dione accepimus, qui de Caesare Octaviano τὸν νομον, inquit, τὸν φρατριακὸν
scilicet Antonius 23, unde quum v. cl. opinio manifeste refutetur, ad alterum argumentum, priore dimisso , accedere potero. Dionysii loci saepius lectitati versatique nihil ejusmodi continere videntur, contra licet dolendam ad persuasionem me duxere, aut me non intelligere, quae tandem verba significentur, aut parum accurate locos illos v. cl. inspexiSse. Verba capitis 76 haec esse videntur 'Αὐαβας ὁ Βρουτος
εὐθα τοῖς συνάγουσι τοις ἐκκλησιας δυκηγορεῖν ἔθος ἐν. κα
τους πατρικίους παραστησάμενος κ. τ. λ.
Sermo est de Bruto post Lucretiae mortem, adducto cadavere sanguinolento, verba ad populum laciente et narratur, conjuratos Bruto auctore jus-Sisse, ut δυος convocaretur. Jam s e pergit Diony
sius ὀχλου δε σμαχθεντος, ου μόνου του κατ αγοραν τότε IJ Gottlingit argumenta inveniuntur pag. 223.
47쪽
Multitudo, οχλος, convocatur. Illud ne conveniens Patriciis nomen P quos Patres ab honore vocatos accepimus, eoSdem multitudinis nomine appellatos putemus p Non videtur consentaneum, nec Dionysius hoc nomine accusandus: populus et Patres h. l. distinguuntur, sibique opponuntur. ad comitia jam conssuxerat, eoque congregato Brutus
τοῖς πατρικιους πιαραστησαμενος, adstantibuS Patriciis eontionatur. Igitur non Patricios ὁ significat, sed plebej0S.
Nee aliter capienda verba quae e. 78 exstant Ταρκύνιον, inquit Brutus, Hφελ τεα τει ἐξου--βε βουMύ- μεα vpv συνελθόώτεις οἰ πατρίκιοι. Unde magis etiam
probabitur plebejos maximam populi partem esse-cisse, qui ad comitia convenerat. Loquitur enim Brutus ad eundem populum, in iisdem comitiis, quorum mentio c. 76 erat illata, explicatoque primum, qui fieri posset, ut is, quem brutum antea et vesanum sere vidissent, nunc sana verba ad eos laeeret, c. 78 jam, inquit, de publicis et communibus rebus agamus, quarum causa vos ad conelonem e0nvocavimus, nos Patricii. Ex his igitur jam manifeste patet, verba illa viis in vελθόντες οἱ πατρίκιοι non ad totum populum reserenda esse, sed ad Brutum adstantesque Patricios, qui 'mandata senatus pro concione exponunt i); sed mirum sane accidere debet v. cl. non Vidisse, paullo infra suum es- satum omnino everti. Nos autem, inquit Brutus, nos Patricii tempus modo Τarquiuii ejiciendi opportunum exspecta, imuS, nunc Vero, quum datum sit, vos
) Brutum aenarus exequi mandata effettur e Dionysii lib. 4. e. 84, uti animadvertit Niebuhrius tom. l. p g. b42. not. Il44.
48쪽
κ αλ. Quibus lectis, quis dubitet, quin plebejos significaverit p sed ut omnis dubitatio eximatur ad alium Ioeum in eadem Bruti oratione animum ad
Postquam orator teterrima facinora, quae in eognatos edidisset Tarquinius, enumeraverat c. 80 ad ea venit, quae in omnes cives rex perpetravisset.
παρανομιας - τας εις riis πατρίδα καὶ παντας - ἐπι
τελεσθέισας. Pergit inde modum enarrando, quo ad regnum pervenerit rex ille nefandus, quem ad modum solennia omnia neglexerit, senatus auctoritatem, populi potestatem, legum et anspiciorum sanctitatem pro nihilo aestimaverit, suaque potestate fuerit abusus. Haec, ait, nostri communia suere: de utriusque vero ordinis calamitatibus dicturus cap. 8 i) non diu nostris Patriciorum malis ἡμετέρας
τωου πατρι - συιαφορὰς immorabor, ad vestras, δ δηιωτα attendite quaeso, αλλα - -ετερα πραγματα πως ἐχει ν
eumdemque illum populum ad quem Brutus verba seeerat, comitiis curiatis, Tarquinium in exilium sempiternum suffragiis misisse ex eodem Dionysio c. 84 accepimus. Dissicile mihi visum est, de tertio argumento dis Serere , quum me non intelligere lateri debeam,qnid sibi voluerit v. cI. dicens, Livium de lege curiata loqui, quae sine uiad ylebejorem operil Or- . ta sit. Nam si Livii cap. 38 et 40, quae comparanda et conserenda cum cap. 46 monet, inspiciamus, manifestum fit, legem illam pro virili parte plebejis originem suam debuisse. Capite enim 38 fuga Romanorum partim Vrios, partim Romam se
49쪽
recipientium deseribitur, eapite aulem sequenti et 40 ita constituisse cives traditur, ut Senatus et juventus militaris Capitolium occupatum defenderet: caeteram autem turbam, moinime μιebia, urbem reliquisse et daniculum petiisse, unde pars per agros dilapsa, pars ad urbes finitimas prosecta sit. Magnum quoque numerum ex iis, qui a proelio adverso ad Alliam, aut clade captae urbis patali suissent i) Vrios se recepisse, quibus omnibus centurio quidam, Caedictus n0miue, praefuerit, quem
sibi ipsi elegissent. Hi igitur, ut vidimus magna parte plebeji a Latinis auxiliariis adjuli, consilium urbem liberandi capientes Caedicium imperatoria potestate ornari
voluisse dicuntur, quo tamen negante, Se commiS-sarum , cur Sibi postea deorum aut hominum quisquam imperium finiret - quippe qui ad tam magnum honorem propter ordinem suum adspirare non auderet in Camillum oculos vertere coeperunt. Videtur igitur - ut hoc obiter moneam - Videtur ipse Caedi eius plebejus suisse, quum enim Deorum mentionem faciat, auspicia significare videtur, quο-rum capiendorum jus non habeat. At vero Camillus fines transgredi sine genatus populique concessu non poterat et ut dictatoriam potestatem exerceret, senatus conSulto opus erat, quod curiarum suffragia praecederet. Romam igitur ire ausus est juvenis quidam Pontius Cominius, cui res optime eeSsit. Consulto senatu, decretum fit, ut Camillus de exilio revocaretur et dictator diceretur a p0pulo comitiis curiatis. Reversus ad suos Cominius senatus consultum detulit, e cujuS aucto-
1ὶ Liv. lib. 5. u. 46. Di iti eo by Cooste
50쪽
ritate res, ut conVenerat, peracta est. Quid, quaeso, plebeii amplius sacere jure potuerunt pSed ex hoc loco, num demonstrari possit, plebrios in curiis non suisse, judicent harum rerum peritiores; plures antiquorum loci, quos jam perscrutati sumus contrarium diserte declarant i J, qu0cire a salis de hisce egisse nobis videmur et finem huic disputationis parti imponemus propositis duabus quaestionibus, quarum Wach Smuthius V. el. auctor
qui plebeios a curiis excludere Solent, nempe, quae causa fuerit, cur Patricii curias e0nvocarent, quum plebem eo adducere vellent, ut Tarquinium Superbum in exilium mitterent et cur consulum electionem a curiatis comitiis ad centuriata traduxerint, si in iis tantum valerent pAb ordine plebis rite distinguendi sunt elientes, quibus peculiarem conditionem plurimi viri docti tribuere solent )J. Ni ebulirius tamen et Gotilingius viri cl. contra antiqu0rum testimonia - quibus inde ab initio clientes a plebejis separantur - a Τullo
I vid etiam Dionys. lib. 3. e. 29 Tullus ad Albanos. καὶ νομευ αλλο πλῆθος ἱμῶν μετα των παρ' ηρ ν δημοτικων συντελεῖν εἰς φυλας καὶ φράτραις καταμεριηθεν, κ T. λ. Lib. 6. c. 89 Plebeii, qui in montem sacrum RecesSerant, conveniunt ad tribunos plebis creandum νεμεθεις δ o δημος εἰς τας τοτε ουσαe φρατρίας, ἡ ὀπως βουλιται τις αυτaς προς-
αγορευειν, ας ἐκεῖνοι καλουM κουρIας κ. T. λ. CL Dionys. lib. s. c. 4l et lib. 9. c. 46, ubi cum cI. Reiskio An. 1870 ad h. l. legendum οὐκ ἔπι τὸν κουριάτην ἐκκλησιαν, αλλα τὸν φυλή κis εποιει κ. τ. λ. Cf. Aurelius vici. de vir. Ill. e. 2. Tres Equitum centurias institui se. Romulus) - plebem in 30 euritia dia ribtiit.