장음표시 사용
31쪽
Itaque illud maxime Sciendum nobis est, iis causis, in quibus ex iuris canonici decretis Capituli consensu opus sit, fundationum innovationes per se quidem haud esse annumerandas. Iam quum, in quibus piscopo omnino Capituli auctoritas requirenda sit, res atque causae ad summa haec genera revocari soleant alterum earum, quae totius raelaturae conditionem attingant alterum harum , quae ad ecclesiae statum innovandum pertineant , quo in genere est rerum ecclesiastica
rum alienatio b ad istud superius genus haud referri pose
fundationum innovationes, ipsa rei natura declarat; qui leni illas, quatenus ad piscopum pertinent, non uniuersam ipsius Ρraelaturae rationem, sed singularia duntaxat instituta assicere, intelligitur Ad extremum autem genus quod attinet, illud quidem
ceptam ab iisque summo opere cultam et ubi potestas data esset, ad effectum adductam illam igitur opinionem non solum Erinii torum pro fligauit subtilitas, laudandi inprimis sunt Io. Ad de Icκ si Ai de iuribus apitus sede vaeant f. a. s. in . Tom. II. opust. I STRUE E ponde Gaisben Oin Capitul Erbo an Grxnc Her6chas in dei Neben sunde Tom. I. - s. quoque . Avus L . t. c. . 3. et PARENSVen. l. e. s. Os s . verum publico etiam iudicio nprobaul ac notavit Imperator qui nuper d. quidem 18 Aug. R. I. Capiti'. Spiris' quocum ob illam ipsam rem lis erat Episcopo, rescribi iuberet placere sibi ut ob illius opinionis vanitate temperet sese Capitul uiri, qua ipsum
Praelaturae dominium, radicaI et nudamentale vocant, eo quidem consilio
sibi attribuat, ut, et sed plana, Seuatus nati, qui dicitur, Omlne, iuris dioeceiani quasi participes et consortes habeantur, et sede vacante, uniuersam potestatis epilcopalis vim complacti viderentur. Habes litteras Caesareas inmo SERI Zusit no sinem neue Siaarsrecb To in II l. p. 3o7. Summa rei traditur in Scu LO ZERI Viri IIis Staatrandeigen Vol. III. p. 226. et in REVS sic Tetitsu er tua is anile TOm. II. p. 369.
32쪽
quidem serri haud potest, si omnino aliquid per dioecesim ab
Episcopo sine Capituli voluntate et concessu innovari pois negaueris c)- Quid enim aliud hoc est, nisi, quae uniuscuiusque imperii partes habentur graui ima , eas de iure dioece sano detrahere quod quidem fieri non potest, quin mutilum illud et mancum relinquatur. Vertia enim Vero, ut ne ista ratio ab ecclesiae Romanae formula abhorreat, certis illa terminis definienda et circumscribenda est cuius quidem rei nos iam periculum aliquod facere conamur. Iam igitur triplex omnino rerum genus constitui posse videtur, in quibus sine Capituli voluntate Episcopo re ecclesi sticae innovatio a iure canonico interdicatur. Vnum est rerum ad mensium Discopalem, et omnino ad pisceyatum pertinet tium ιο alterum earum, quae in iure et domini sunt Cnxituli cithedralis e). Atque neutrum genu innovandi et alienai di liberum arbitrium piscopo permissiim, ne, si iis de Nbus, quae cum pro dignitate tuenda piscopali, tum pro sustinendo Capitulo, quod omnium per dioecesim consociationum haud dubie longe princeps est et grauillima, comparatae sunt, cuique piscopo , inconsulto Capitulo, statuendi potestas sit,unuiersa ecclesiae Cathedralis ratio summum in discrimen addit
catur. H Qua ex ratione negat RavTENSTRAVER in inst. Ἀαν etcI. Trim. I. f. a fundationes per Episcopos uniri omnino posse ui consensi CapituII. o. i. a. c. 2. I. . . . et . . de dotiati,nibra sp EM. P. II.
33쪽
catur. Sed utrumque genus satis quidem expeditum est, nee habet quidquam dubitationis. Restat tertium genus in quo sint ecclesiae parochiales quarum innovatio et alienatio ne libero Episcoporum arbitrio relinqueretur, causa fuisse videtur cum ipsius rei grauitas, tum quod parothias Monasteriis identidem iungendo, non bene iis Episcopi consulitiis reperiebantur.
Enimuero, praeter istud tripartitum rerum genus, reliquarum omnino , nominatim monasticarum, innovationem so
lius piscopi iudicio pernatissam esse, eo efficitur, quod nec de iis ut Capituli auctoritatem requirant, diserte a iure canonico iubentur Episcopi, nec ab istis ad has ratio aliqua duci posse L
detur quandoquidem tum ea iuri canonici decrota, quibus Ca-prtuli auctoritas in istis rerum generibus innovandis requiritur. peculiares suas habent rationes, tum ilhid omnino satis certum et constitutum est, piscoporum potestatem, ab origine et per se plenam ct absolutam, in liqua ex parte pro deminuta et circumscripta habere haudquaquam sas ira nisi quid de ea iure canonico planissime ac disertissime demtum et detractumelis appareat g . . I.
f c. 3. c. q. . . . . X de his vae sunt a Praelatis fine consensae
hibetur Episcopus ne parochiis vel earu in bona in Capituli contensu conferat Muirasteriis. c. 73. cit. . . . . X ala it pii fimi a Praia sne cons a c. 7. X de donat cum 2 cit. Pontificis insuper auctoritatem in parochiarum translatione ad Monasteria re a uiri, lupra occupauimus VII a r Sunt autem quae dat iuris canonici decreta quibus inpliciter, ne per Episcopum sine pItuli auctoritate in nouentur talesae, caueatur, veluti re de hir uae furit a prire . ne OU Cap. e. a. de res eccles non alien iura. Quae ne ad loea quoque religiosa et Monasteria, quae a r pria talesarum acceptione mellis constat PARENS in IS. quuin pyopria
34쪽
Quamquam, si Scriptorum auctoritas et consensus per Iealiquam vim habere possit, uniuerse ac simpliciter piscopo re
rum pr*rie et ne Iiariter hoc nomen ad ecclesias Drachia eri siue Capitulum a. belites siue eodem carentes pertineat reserenda esse videantur illud facit. quod non solum in verbis interpretandis cuiusque proprietas in axime spectanda est , verum etiam per siligula iuris canonici decreta propνiam M. elesaram potestatem regnare, quam, nisi aliqua ratio improniis significationem accipere cogat sequi oporteat neminem qui aliquam iuris canonici consuetudinem habet, fugere potest Sed excutiamus ea ipsa quae modo excitauimus, loca Iam capillic a. de bis quae farare eici sentetitia est haec , irrita erit episcoporum donatio. vel venditio vel commutatio rei celasiasticae, absque collaudarione sericorum Cathedrauis scilicet e clesiae qui eo tempore se Episcopo erant oeo Senatus ecclesiastiei quamquam Capitula nondum constituebant. Quod ancilia Carthieme saria 436 celebrati decretum hoc minus ad Monasteria reserri potest quod tum temptiris Ioca religiosa nondum obn Xia erant Episcoporum potestati. v. Avus Vm L e. a. t. a g. s. q. quibus illa demum subiecit Cone Chalaia merus a. 463. habiti can. . vid. c. t. I6. q. I. Nude conficitur quum Epiacoporum nulla omnino eo tempore res Monasteriorum alienandi potestas fuerit, illud decretum de rebus ecclesiasticis sine Clericorum assensu non alienandis haud posse tutelligi de Monasteriis. animuero reuocandum iblud esse ad res ecclesiae Cathedralis colligitur ex iis, quae ei in Cone. Carthag. ubi canonum est 2 proxime antecedunt Ita enim decernie
can. I. ., ut episcopus rebus eccieme, tamquam commendatu, re tam am
propriis laturi Sed neque . . de νον- te non alien in . quo Praelati ecclesas ibi commissas vel earum oria et iura sine capituli eon. sensu in laicos transferre prohibetitur, ad loca religiola reserti possie in eo patet, quod subiicitur, e ericos etia celasiae, cui aliquid detractuin sit si rei delationem omiterint, ab eorum , quae in ea ecclesia habeant. με et ismperceptione per triennium arcendos esse. Sed fac ad Monasteria decretum accomodari posse, pro Capitulo nihil inde effeceris, praeterquam illud ipsus consensum Episcopo requirendum esse in rerum Ho vicatiun ali natione ad laicos es VII. inf
35쪽
rum innovandarum adprobationem a Capitulo requirendam et se, confitendum sit. Nam, quos mihi quidem adeundi potuitas fuit, ad
Sed confirmat sententiam nostram ipsius Concilii rident auctoritas. Sus enim 23. c. 8 de reformat, hospitaliam aliorumque piorum Iocormna. peregrinorum, Ni morum, senum, pauperum sum insiturorum ad alios pios vias translatio etiamsi parochias adiuuctas illa habeant Ordinatio ita quidem relinquitur, ut duo Capitiin membra , quorum deligendorum ipse potestatem habeat, adhibeat. Capituli itaque consensu in Ioeorum piorum translatione opus non esse concilii patres agnouisse ratumque habuisse apparet. Unde probabili satis ratione conieceris, eosdem Illos translationes quoque novaseriorum, quae cum istis ad Idem Midationum geli ita rese tenda snt, Episcopis, sine necessitate aliqua requirendi suora in Capitulo. rum consensuin iure canonico perinlitas esse , exist Iinasse. Sed illam de ereti partem, quae duos Capitida res in consili uiri vocare iubet Episcopos, non ad alia iii uouation ut genera traiis serit posse inde intelligitur, quod, ubi quid praecipiatur, quod ad iuris dioece seu vitia leuandam et circumscribendam pertineat, exteUuae interpretationis genus sequi omnino fas non est omnino autein huius decreti vis aliqua esse nequit ad mincipes nostros telestasicos obstringetidos, quandoquider Conc Trid in iis, quae ad Ipsorum iura minuenda et restringenda iaciunt, haudquaquain uniuerse pro recepto per Germaniau haberi potest. NELLER. in princ iuν. pub recLCath. p. 73. Neque illud praetermittendum esse videtur inter eiusde in illius CotieIIi d areta esse locum, videlicet c. 3. Us. 24. de reforan ex quo, si modo Iusta est interpretatio, quam sequitur illud Carditialium consilium, cui proposita est huius Concilii interpretatio Episcopo in Collegiata ecclesia aliqua Dirini praebendus aliquas, reliquarum auge udarum causa, suppriinenti opus non sit onsensu Capituli Cathedrali . Ei aute in decre hi sententia haec ut in ecclesiis tam Cathedralibus quam colligiatis insigilibus praebendarum tollendarum et uniendarum ordinarius ita potestatem habeat, vi consensum adhibeat Capituli lam quum hoc ipsum Capituli nomen anceps et ambiguum esset vel enim sinpliciter intelligi poterat Cathedrati vel omnino eius ecloae, catus es nouentur, Capitulum Cardinales extremam hanc interpretataidi rationem Iudicio suo comprobarunt. Quae ne Is quas de ecclesiis Collegi ii, siue Capit. Cath voluntate non imo uandis supra exposita sunt, reru-guare videatur, in hoc ecclesiarm genere secernenda sunt voci cum ipsum riteor nn collegi un, tum, quam hoc adiuuctuin habet, ecbjia parochiatis. Atque
36쪽
- - XXXV aut mina sere omnes parte seqiruntur Capituli Q. Enimuero hi non omnes quidem satis sibi constare videntur pars enim illud tamen Episcopo tribuit, ut Capitulum si dissentiat, dummodo iusta innovandi causa intercesserit, vel illud ad consilia sua comprobanda o ellere queat vel eius omnino nullam rationem habere obstringatur h), qui videm nihil Capitulo, praeterquam consilii auctoritatem, relinquere videntur pars Capituli consensu tum opus eis negant, si non ipse Episcopus, sed ex eius auctoritate fundationis rectores innotiationem suscipiant cὶ quo ipso illud Episcopo concedere intelliguntur, Capituli consensu eum posse supersedere, si ipsi cum ecclesiae innovandae praefecto de rebus nouandis satis conuenerit. Haec de scriptorum auctoritatibuS.
Sed tametsi piseopis, undationes ut rite innovasse videantur, non opus Omnin est Capituli a sensu illud tamen ei tribuendum est, ut, si alicuius momenti sit innovatio Episcopus illud in constitium adhibere teneatur. Illud enim cuique Episcopo ius canonicum omnino praecipit, ut in rebus gravioribus et am
37쪽
XXXVI duis Capitulum consulatis . nimuero piscopos eius consilii,
cuius a Capitulo copia iis facta sit, auctoritatem haudquaquam sequi oportere, ex ipsa natura consiliorum, quae persuadendi, non obligandi vim habent, perspicitur e . Sed illud de Capitulo consulendo iuris canonici decretum , tametsi in eam aetatem, qua piscopis , praeter Clerum cathedralem non essent proprii et peculiares consiliarii, satis conueniat, ad nostrae tamen mem riae per Germaniam Principes ecclesiasticos, publicum et sanctius consilium habentes cuius auctoritate in utriusque imperii, cum civilis, tum ecclesiastici, partibus administrandis adiuuentur, haudquaquam posse accommodari, mutata arguit rerum et tem porum conditio. D. Quum autem hucusque de Capituli vel consensum vel consilium requirendi necessitate, quatenus illa Episcopo, quod ad fundationum innovationes, imposita fiterit a iure communi disputatum fuerit restaχ, ut illorum quoque iurium, quae singularibus praelaturis propria et peculiaria sunt, rationem aliquam ha beamus. Qitorum constituendorum quum varii sint modi, vehiti Capitulationes, Comitiorum prouincialium decreta, usus et ob
seruantia hoc quidem loco de vitulationum vi atque auctori tate, quatenus de Capituli Vel consensu vel consilio per piseo sum in fundationibus innovandi exquirendo praecipiant, quae tendum nobis est: nam de reliquis modis, quin valeant, non est, quod dubitetur. Iam illud satis constat, pactionum istud genus quo Capitulo cum Praelato recens a se electo de modo ad ratione
38쪽
praelaturana gubernandi conuenerit, Capillitationes igitur, hach hus tantum valere, quatenus legibu non repugnant, nec ad potestatem Episcopalem leuandam et frangendam conanaratae sunt g). Atqui, quum piscopos in rerum ecclesiasticarum innovatione
ad Capituli nec consensum, si universe quidem res spectetur, nec
consilium per Germaniam saltem pro mutato rerum statu, X. quirendum obstringi docuerimus : Capitulationis, quatenus his rationibus aduersa sit, nullam per se vim esse apparet. Neque iureiurando, ad quod iurandum pro seruanda capitulatione piscopus adactus fuerit, illa, quae in iuris Episcopalis fraudem Capitulum sibi stipulatum fuerit, confirmari constat h). Est tamen una ratio, qua Capitulationi Episcopi iuribus detrahenti, vis et auctoritas adiiciatur, haec nimirum si et outifex Romanus , et cuiusque uip. summu Imperans, per Germaniam itaque, quod ad Praelaturas immodiat S, I erator, rem rutam habeant.
Quid autem in Episcoporum nostrorum Capitulationibus de fundationum innovationibus cautum sit, de eo quidem .in uniuersum nihil certi afferre possumus, at illud tamen coniectura nobis assequi videmur, earum raelaturarum non paucas esse, in quibus Episcopus, quo minus rerum ecclesiastica rum quid per dioecesim sine Capituli auctoritate in nouet bona episcopalia et capitularia si exceperis Capitulatione prohibeatur. Nam nec inter illa Capitulationum exempla, quarum c pia nobis erat Vlla occurrebat, quae Capituli vel consensum vel consilium, praeterquam in istarum rerum, qua exceptas omnino esse modo diuimus, innovatione i requireret nec Epi
39쪽
scoporum illi, quibus nuper per dioeceses suas Monasteria vεLaia olere, vel deminuere visum est, Capituli auctoritatem ea in te adhibendam sibi esse duxerunt. Nam et M unlinum inconstituto Capitul de Monasteriis abole itidis statu iise et Hildestiensem quoddam Metropolis suae Monasterium erat illud Carthusano ettim religionibus addictum, repugnante etiam Capimio in Cleri. corum seminarium transmutales constat iiiii Coloniensemi praechir consilio, rei scholasticae ut consuleret, uniuerta per suam dioecesim Religiosorum sodalitiis inconsulto Capitulo d. quidem a Iun. an super denuntiari iustit, ut binos numquodque scholarum publicarum praeceptores sua impensa sustentandos susciperet Quod honestilIimum consilium Coloniens Capi-.tulum adeo moleste tulit et grauiter ut licet ipsa Monasteria non repugnarent, lactione apud Cameram imperii iust tauta, Episcopo litem moueret; quae quidem num ad exitum iam perducta fuerit, non habemus compertum.
Sed haec haiftenus. Reliqua libelli nars ad carn ipsam rem. euius canta tota haec disputatio instituta Tac, c a an clam eortinet. Est igitur orationis, ex in ore solenni, tirofestionem iu-dulgentissime mihi delatam rite adiissi videar, publice habendae
haec ratio, ut, quum REGI A VULUS TISSIM O pro
hoc ipso munere, quod IPSIUS indulgentiae acceptum refero,
REGIIQUE CONSILII SANCTIORIS COMIT LAUS ILLUSTRISSIMIS pro ea benignitate, qua sub
me sustragiis ad hunc honorem perducere haud grauati sunt. gratias egero, de Albinagio pro diuersa fuci Uponis herediti riae ratione nunc in lo, Hinc inlatis, verba faciam. Ut autem die constituta, huic solemnitati RINCIPES SERENISSIMI
PRO RECTOR ACADEMIA MAGNI OCUS, COIIITES ILLUSTRISSIMI , UTRIUSQUE CIUITATIS PROCEREM COMMILITONES GENg- ROSISSIMI ET HUMANISSIMI praesentia sua et
frequentia celebritatem adHere mihique dicenti fauere velint ea, qua par est, humanitate et Obseruantia, rogo oroqv. Disjtias by Oosl