Studien zur griechischen und lateinischen Grammatik, herausg. von G. Curtius K. Brugman.

14쪽

Praemittenda. Linguarum comparatione ne iriecta nullo modo fieri posse ut originem si significationes praepositionum re te per8PI-ciamus diu a viris doctis intelle tum est. Est autem difficillima quaestio de praepositionum origine, qua de caussa diversissimae seritentia a viris doctis lata sunt.

Boppius enim V. G. 995 et C. O. Noli miduus de praep. graec. p. 87 e pronominibus; ottius Ε. F. I gain ex suis radicibus praepositionalibus J. Oriminius D. Worib. I 50), oberus Ind. t L II 40M, Schoemarinus Redeth. I l42 ex radicibus verborum sive nominum praepositiones genuinas originem ducere contenderunt; quas sententias accuratius examinare cum ab hac disputatio abhorreat, numerasso satis habeo. Imo dicere liceat, ex chronologia linguamim in ita dicam hanc quaestionem diiudieandam esse, inquo cum ex lingua inserita edocti simus in praepositionibus latere easuum formas , obsoletas

quidem plerumque, cumque idem de linguis cognatis valeas

summo iuro G. Curtius in commentatione quae inscribituri ,,Zux Chronologie de indοgermanistaen pratasorschunc

novissimum esse tempus adverbiorum sermationis contendit, quo tempore novae radices non amplius proerctatae sint; quam ob rem praepositione non e singularibus quibusdam sed ex verborum sive nominum radicibus ortas Aso recte

affirmare posse nobis videmur. duibus praemissis

15쪽

cularum cognatarum disserendum est. Iam quod ad formam attinet graeea praepositioni respondent praefixum anser para, Eondica

praepositio par pura , latina per golica fra et fαι - , theodisca far-ΟΥ- nostrae linguae particula ver- lituanica pur, Θ vid. Curi. Grdet. p. 242. Quod de praepositionibus in universum vidimus, de origino earum difficillimum ess iudicium, idem do pr-- position noeci valet, quapropter magnopere inter sese dissentiunt viri docti quorum duas praes in sententias ox- stare video, utramque ximia auctorum doctrina commen

ducere ex parci, omissa per aphaeresin vocali initiali, apax autem per suffixum comparativior ex praepositioneas sciri ὀ formatum Age cf. ava avara. v. v=ιδ): para υπεsD- . adia adhina). Altera sentontii est Auseoclitii

editorum lexici Petropolitani: mra ex radico verbali par, quae traducendi, trajiciendi, perficiendi, penetrandi περ-αω, πορ-nc. por-t got far - an vim habet, ductum esse. Vix utra sententia rectior sit diiudicari potest tamen si quid do haero statusndum mihi videatur dicere licet, formam atque intollectum impedire dicam, quominus par ex variderivatum esse

putemus vara enim et verba in linguis cognatis ei revom dentia significant posteriorem, inferiorem, sequentem; Minuautem praepositionis notionum tanta est varietas quanta ex intellectu vocis par nulla ratione explicari potest. Accindit quod aphaeresis vocalis a praeterea in lingua seri rarissime, in lingua graeca nunquam facia est, quamobrem eos

16쪽

de praepositione παρu. 5qui Dihilo minus iunc aphaoresin factam sesso contendunt necesso est se confugere, ut eam iam illo tempore sactam PSSU Stultiant, quo lingua indogermanicae unius linguae vinculo tenerentur. Qua cum ita esse videantur eorum potiti sententiae

adstipulo qui para et praepositiones cognatas ex radice verbali par derivant, te qua sententia equidem hoc immutem ut ex radico pom adjectivum par originem duxisse et expui praefixum pura tu formatum esse contendam. Verbum autum piparti cum traducere, penetrare significes, par intellectum rei remotioris, ulterioris habet, qui ad temporis rationem translatus de tempore aut praeterito aut

futuro adhibetur; inquo adjectivum anseritum par aut posteriorem aut priorem significat, e quibus significatioilibu illa in sanserit praefixo pura es poma-- redire. -- peregre, procul haec in particulis endidis in Lia lamna quidem praepositionis παρα ad ser para et zend. por pertinet, significatio non item, ut videtur. Attamen hoc tenendum est, in comparandis praepositionibus plus formam quam intellectum valere debere, quippe qui in

hisce vocabulis, quae apte cum nummulis conferas, maxini opere volubilis, ut ita dicam, et mobilis sit. Et I 'Ouius Et F. 46l de primaria praepositionis tαρα notione disputans, rationem inter anseritam et graecam particidam intercedentem Optime si descripsit , Grundbedeut gilis h. parsi is die de Abgehehrten, it geradegunach dorlluchsuit hin; ac Lasson in or Anthologio aber latus VerSus seitWiiris, praeter, orbet milhin nur in Aus-bougunia iaci, ine de beidon Seiten: in aris vetericiqudanebo, rechis de linis. Et particula cognatae multis rationibus e dem quem praep. ra. vel finitimum usum habenti es Curi. GHκ. 443.

17쪽

De forma praepositionis παρα et praepositionum linguarum cognatarum. Thematis P et permulti casus in linguis indogermanicis servati sunt, quam ob rem vix ullum ad illustrandam praepositionum serviationem aptius est, quas nihil nisi eas obsoletos esse iam supra diximus es Curtium M bron. p. 75. 6.)Adverbium amor para quod significat ultra, uti rius, post et Oscorum praepositio periis γε - λο-- πεν cuius vis est sine accusativi formam si-dunt, eandem expressam videmus in adverbio πέραν ex substantino statuendo πέργα Armato, quod adverbium quin communem cum hisce de quibus agimus verbis radicem

habeat non est cur dubitemus. Aperto instrumentalia casus exstat in sor praefixo parsi et ii praepositione pargna praeter ultii, trans , item in gendica para, cuius forma plenior servata est in inscriptionibus cuneatis. viii. pi seget Die alipers. Eilinschr. p. 91 173. Neque unus Graecorum παρα cum Oppi LV.

olaiam e quibui illa valet postea, deinde haec ante, pro quae mira notionum unius radicis mutati etiam in

1 Sebmisit sententiae p. 58 quodam modo etiam Potitiis p. 54i adstipulatiis est. Selimelaeriis M. . III 395 eumque sectitus

Leo Meyerus ili. παρα ex niena orionem ducer eoui riderunt, quorurn ei, pnliam resellit Curtitas 2. Chron est. 5. fies Wit anni ridiculum commeIitum in programmate Suevolariens Id4U p. s. de

praep. gr. praepositiones ex neutris pluralibus adiectivorum oriunda esse, itaque παρά ex παρα verbo tetigi ime satis habeo. Diuitia ' Corale

18쪽

de praepositione no .

graecis et latinis praepositionibus πω sub et v=ras super conspicitur. tiam παρα apertissinae locativus g neris ρ-minini os ut pra- prae eadem ratione formatus, quas σταί, καται διαι, nai, anaLΕnumeratis igitur omis nota casus alicinus praeditis eas particulas huius thematis, quas signo casus carentis censero licebit, quales particulas non tam in lingua graeca exstare coniiciemus haec enim lingua cum ominio vocalium verbum finientium, tum in praepositionum exitu tenacissima

est cf. oti. l. l. p. 233, quam in linguis italicis. α περιμπ ἀν' an-hela; siti Sanscrtia et Mndiea lingua nullam huius modi sermam servavit graeca formam nox habes, s equentem apud omeriun, frequentissimam apud iud rum, satis raram apud poetas iragicos, nusquam adhibitam ab Aristophane undo a dialecto vereatue eam phino albenam suisse concludere licebit; contra Aeoles et Dorionsos ut omnino praepositionum apocopae, ita particula παρά studiosissimos suisso omibus notum est. Latinorum ver per quamquam oblocutus est Ebolius K. . VI 204 iluomituis eum Graecorum Cala CompRremus, neque lamna neque intellectus impediunt, quamquam quia per et cum uno casu coniungitur, graeci cum tribus et ex

parto etiam praepositioni περί respondet, mirum non potest esse quod etiam significatio ex parte tantum cum παρά

IImhrorum praepositio per qua latinae ro et Umbrorum scorumque particula per quae latina ea a M. uera

respondet cf. Ebellum .et V 417. Corssenium ib. 102 et XIII, 89 intellectu magis ad asiaticarum linguarum a ticulas pertinere videntius; sed golicae linguae praefixum ρα ei praep. - item eodis f--fer et nostrae linguae praefixum ver praepositionibus παρ et per respondent

es M. in tam D. h. III 256 nequo minus lituanica limguae praes par et praep par, denique Havorum praepos, ii inseparabilis pes Brevissima qua excogitari potest praepositionis παρά

19쪽

sorma σε servata nobis est in inscriptionibus 1 aliel rIIRssensilius, tibiici iuria factis a Newtonio A istor of the discoveries a Cnidus and Halicam. , quarum inseriptionum

-- promos -- -- - - uin tuae. Pras milienda. Postquam de serma praepositionis παρά exposuimus particularumque cognatamvn, nunc do usu disserendum si, quod si recis facere volumus, primum ratio ad quam haec quaestio instituenda videatur, monstranda erit.

Historiae praepositionum tria tempora distinguenda esse inibi cum praeceptor G. Curtio convenit I. Omnes praepositiones fuerunt adverbia, sui iuris. In Praepositiones natura praefixorum induta cum e his compositae sunt qua compositio quam laxa fuerit inde RPparet quod hac conjunctione note rursus sui iuris fieri P0 3-ι quod perverso nomine Πιῆσιν grammatici nomin

verunt. III. Pi aepositiones cum cagibus DOIlia Iliun DuilinguntuI',

e consilio ut varia casuum significationes a Qui lxtius distinguantur. Cf. Lango Andeuiungo liber Ziel und Methodo de syntaktisclio Forschung. Goti Philol. Versanami lΝ52. Ex eis. ita exposuimus concludendum videtur esse genuiliani significationem certissime ex adverbiali usu O-γ08ci posse; qui usus duplex est, alter cum praepositio

2 Iam Varronem ingenioso hanc praepositi Irum laturam P lrspexisse en Schoemannus Redein 17l ex lam Scauri de ruarer. p. 2262 eonclusit Diuitiae by

20쪽

niallo casu addito per se posita est, altor olim Verbo praefigitur. Ac summo iure et alii viri docti M. Sonnium αZ. XIV . 6 et Schwargitis de praep. gooes et lat. dissere Regini 1859 grammaticos vituperaverunt quod om in

operam in eo collocassent ut usum praepositionum nonii in casibus praepositamitu accuratissime describerent, de prae,

positionibus autem praefixis pauca tantum ἐν παμρNadnotarent Tamen si quis usum alicuius praepositionis deseribens primo loco de usu adverbiali expositurus si vereor, ne cum rationi satisfacere studeat, in gravem errorem, quod quidem ad linguam graecam attinet, incurrat fieri enim nullo modo potest ut ratio compositionis inseparabilis octo intollogatur,

nisi anica in coniunctionem cum casibus accuratissime investigatum sit neque quemquam fugit iam Homeri carmina

subtilissimo et persectissimo usum praepORitionum Curi casibus coniunctarum excultuni X libere uua se caussa cum primo loco do hoc usu dissero non salso sacero mihi videor. Inprimis autem hoc tenendum est, ex praepositionibus nullo modo casus suspensos esse, quae erat hirimorum grRmmuti urum sententia. Nam qua ration fit ri possit ut

una eademque praepositio plures in graeca lingua tres, in se quattuor, inrid. Vel quinque ut pam casus regat non

explicaverunt. Qua de caussa multi, alia via inita, casum ex verbo suspensum esse opinati sunt, praepositionemque eo sola consilio additam, ut varias significati os casibus propriae, sacilius distinguerentur. Rudius enim atque incubitus omnium praepositionum primitivas et simplicissimas notiones iam ipsis contineri casibus. Quae sententia, si ad antiquissimum nascentis linguae tempus pociamus, eis rectissima est, de tempore ex quo scriptorum opera nobis mamserunt, non Valet, quandoquidem neque demonstratum est neque demonstrari potest casus distincte notiones locales continere. Nam si quis in enuntiato πρiατο λον παρα τουανδεος παρά non additum ess nisi ad explicandam et iblustrandam sententiam contendit, errat quia numquam 1 M