장음표시 사용
21쪽
ατο του ανδρος Graeci dixerunt. Item cum nemo dixeruῶρ-αι τὴν Mu quo tu e praepositionem εις explicationis caussa tantum additam esse dicamus Nequo ut illorum sententiam amplectar exemplis commoveor qualia sunt A 596I632D305 παιδος ἐδέξατο χειρὶ κοστελλον quammiam Arist meus v. Arist. π σημ. H. d. viedliinde p. 26 παραοmissum esse adnotavit quia ne ablativi viso genetivus langitur, quod idem cadit in verba λαμβανειν, κουειν -- milia, cum sol genetivo constructa neque quidquam demonstrant recentissimorum scriptorum mirae constructiones ut Dioscoridis II 70, III 145 παρορμα --σίαν i. o. ad Venerem stimulare sci'. ob ad Phryn. p. 439. Wyttenb. Eclog Ηist. p. 3773.
Immo hac rati ni eo ituli otio praepositionum cum casibus extili eatida st ut ex eo iriniuIi notione vel hi et araBpositionis agum putentu pondero Antiquio luanstruetIO li Reeest ςέρχομa δοιι ovς; tum praepositione sui iuris fixinta ἐρ- χο ιci εἰς δο ιοτi, Vel repetita particula Mςερχοφιαι εἰς δο- μοις dixerunt. Quod multis xemplis Homericis demonstrari
Praepositionum vim ut accurato perspiciamus, quia casuum significationis ratione non habita fieri non possit, docasibus quas si eorum natura ac rati breviter disserendum videtur osse Ac primum quidem, salsissimam esse eam sontinuam, quae ad artis logicae leges unumquemque casum rodigat, vel omnes uniuscuiusque insus significationes ex una primaria derivandas censeat, omnes edocti sumus. Non unam eamque primariam notionem casus graeuae lingua servarunt, sed o compluribus casibus, partim d. perditis in hac lingua, confluxumini
22쪽
Quomodo disserat rae a prao positionibus sinitima in significationem habentibus. Praepositionis παρα quippe uti tribus casibus praefigatur, significatio maximopere varia est. otio enim generalis quae est iuxta, in tres speciales distrahitur, exis tura casuum quibuscum componitur diversas. Iam vero cum hoc loco de παρὰ eum genetivo adhibito disputaturi simus praemittundum est, quia genetivus in lingua graedaiamul blativi vice fungitur, totum sero usum non ex Θtione genuini genetivi sed ex notione ablativi explieandum esse, quem L Bahorus acuto et ingenioso Abitivum appellavit. Quis est quin ob eandem caussam etiam προ αποpraepositiones cum genetivo coniunctas os intellegat 3 Cum graeca lingua ei sanserit et gendica conveniunt, scriam enim . abi omnino gr. an respondet, et gendicum par C. gen de ab significat . . anu par de corpore. Intellectus primarius praepositionis taρα iuxta genetivo addito ita variatur ut rem iuxta aliam rem sitam ex aliquo loco moveri indicetur . e. lihi Itines qui graece ζti ν ἰλθον antea ταρα νηυσι fuerunt, et cum apud Homerum Albi legimus φάσγανον οξ ερυσσύφανος παρὰ ει ρου uini A sciunt gladium anto ad latus, iuxta latus Hugpongum fuisse. Nemo
non videt ex hisce locis, quantopere proprie inter sese disserant praepositiones ἐκ et παρά dilucide perspici posse. Si dixisset poeta υσσά μενος α ρορρου gladius ἐν μηρ pGlocatus fuisset declarat enim ἐκ rem aliquam quas bmoveatur ante in re fuisse. Differam etiam ob eam caussam Noe alli ri: quod iam in Homeri carminibus ἐκ etiam caussalem vim habet velut α 33 6 NODM A τάδε πειτα πέλωται. Est ignire praepositio ἐκ magis a
23쪽
sensibus fovocata ut ad notiones, quae ad animum pertinent, translata.'-r nulla condicione propria addita significat rem eloco discedere vel amoveri, aut duas res separari qua aliqua ration conitincta inter se erant. Undo apparet faciblime ficti posse, si accurata ratio condicionis anto motum existentis non habetur neque enim rαρ α accurarum
significationem retinuit, sed in eam quae latius patet apud, b ei defluxit is praepositiones παρα et ἐκ atque, quae nullam omnino eiusmodi condicionem significat, mro, inierso commutuntur, id quod maximo de rebus ad animum pertinentibus valet. Nam quod ad Mationes laeales Miluo παραοι et uno apud Alveos quidem scriptores ita inter sedisserunt, ut noe de personis, tu et κι de rebus adhibbeatur, de qua re nunc accuratius dicendum est Do veterum grana naaticorum praeco pio: Veteres graniniatici, velut auctor scholii codicis Vonoti ad I 114 Friediaiulero auctore ad Ariston p. 28. Adn.J
γὰρ ιορα - ουχων ἐστἰW rαρα κ cor Oi ν ἀντ του ἀπον ευν, auctores ignoti scholiorum ad Odysseam, allatorum a Lehrsio Quaest epic. p. 2); scholium Venutum ad A 603nperte corruptum a Friedlaudero ad Arist. p. 28 cortissimo emendatum Ammonius ed. Valch. p. in Eustathius il 34,
37x et V ἀπο προ γεσιν τι νέανα hi χων*ηλουν κέν μιν τὴν di παρα την - ἐμφιχων idemque p. 895, 33 docuerunt, uc. m. cum substantivis tantum personas vel animalia significantibus coniungi ore de rebus usurpari inanimis. Quod quamquam recto praeceptum est si usum pedestris orationis Atticae solum respicimus, id quod illi grammatici sederunt, idem amen minimo do poetis valere iam Homerica a mina docout in quibus cum sexagies παρα cum genetivo
24쪽
verbis suspensum leonius, tricies de personis, istam do robus dictum osse reporiemus. Pormultis locis παρα 'si,
ricis neque in recentiorum opicorum carininibus talia exempla desunt, e quIbus duos locos apponam Nasera L PD-Tαφέων τε παρεια - απο κρατος χαρίεν κατεχουσι is 4 HurLDν
Pind. Olymp. V 9 Pyth. Ι 76 Pyth. III 60 ot is coss.cum Theogn. 282 πὰρ ποδος. Denique Pyth. Visi
VII 16 ἀπό Olymp. XIII 2 et Pyth. XII 5 εαι locis sis millimam significationem continentibus usurpatum est M. Bossierum de praep. p. iud usu p. 8. i. Neque uagies poetae ab hoc usu abhorruerunt Aeschylea exempla haec sunt: τὰ μὴ ιμπιον ἐκ μαωπο- φρονων licv--ωπων ψιματος παρ ησι. Suppl. 18b, ubi variandi studio παρά positum videtur esse et παρ ἀσπίδες γυμνωθοδορο Sept 605, ubi apertissime Homeri locum si poeta
25쪽
362, in Rhes. 366 385. Quod legimus Ion. 2l2 πωμα χειρος σιῆς ἐδεξάμην σιαρα idem sero valet atque παρ σου. Etiam in sabulis Aristophanis, elegantis inii sermonis Avites artificis, et apud podostris orationis seriplares nonnumquam praep0Milonem σπορά cum genetivo rerum inanimarum compositam esse invenimus, sed semper ea ratione ut perisonae fictis statuenda sit, itaque quae exempla veteriam grammaticorum praecepto τὸ raeci ἐμφνχων ἐστι videntur
repugnare, ea ipsa illud praeceptum comprobant. Nam quae verba leguntur in Aristophanis quit. 802συ μἐν ρπό ης καὶ δωροδοκῆς ραρα Ωιν ιόλειον eodem
νας - πολεις - εἰδέναι, quod eum Dobrasio iura αυτῶν
Reliqua quaρ apud Atticos seriptores huius usus exempla exstant haec sunt, ratione ea quam modo significavinius explicanda. Plat leg II 659. παρα θεάτρου μανθάνειν L . spectatoribus Dem. Lept. lo: παρα - - πολιτεων
τοῖ πισο ιπὶ τὸ ποσειδώνιον ne minime quidem dubito quin eoliato loco Arist. Lys. 8a auctorei rae in n. ρα ro Ni m mnigendus sit, quia non solum quod παρα cum re inanimata eo oestum est, sed etiam genetivus suminam suspicionem movebit, cum in hoc loeomistia Miluo movendi notio insit Diuitia ' Corale
26쪽
15βασάνοmi atque Hai de rep. V 46 Ε δεῖ βεβαιωσαs 9αι παρὰ του uro Tim. 85 D ἶ-- αι seil. τῆς χολῆς θερ- ηα, denique Dem. O cor. 308 παρα τῆς Vrv -μβέβηκεν ναοίωμα Etiam apud posteriores eripiores notumlli in modiloes exstant, quamquam quod iam de iuris valobat, in universum abhorruisse videntur ab hoc usu. Duo exemida mihi praesto sunt: ἐκμαθειν παρὰ τῆς τεχ' Longin dosubhia sit παρὰ τῆς ἀνάγκης τι προαπέ- λοαχθείς Long.
Past. I 30. Praepositio cum nomine vel pronomine coniuncta aut ex verbo aut omisso verbo e nomine vel pronomine pendere potest. Nonnuntilia III verbum et nomen unam quodam modo notionem, ex qua praepositi suspensa est, efficiunt. Cum longe hirimis locis a verbis pondeat atque otiam ubi cum sub SIRDtivo coniungItur, fere semper notio verbi alicuius
omissi suppleri possit prim loco dicemus
de παρα eum genetivo e verbis suspenso Et primunt quidem do verbis veniendi, tum de verbis agendi sumendi et accipiendi sententia propria
usurpatis sicam, quibus finibus usus praepositionis apud Homerum circumcluditur apud quem pomaria ei genuiua significati praepositionum . . ea quae ad locum pertinet, accuratis ne servata est. Liceat igitur mihi nonnullos Imeos, ex quibus primaria significati praepositionis πυρά o. sen optime cognosci potest, afferre: 'Hως λεχέων παρ ἀγαυο In εὐνοῖο ονυτο Aa, 1 quibus locis unico παρά convenit, quia Aurora per noctem eo ιθω - ἐκοιμήθη itaque παρὰ Tιλοψ surgat secesse est. Quas exempla simul Oeent Graecos ubi motum
4 Latinorem similis ratio est cum pro simplici ablativo ponant ablativum cum praepositione a velut doctus a natura est. Diuitia ' Corale
27쪽
Baii ex loco quodam ct a persona actuin esse indicaturi fiterint, ad loci notionem εκ ad porsonae παρά addere solitos esse. cf. huc. VIII 55 Herod. V 35. Aristi lut 53l. Proxime
'Hρ ς, ubi expergiscondi et surgendi notio una est Significationem localem integerrime etiam exhibet rarao 407 παρ νηῶν,πωσαο ι, et quae jam supra attulimus exempla: ξίφος ἐρυσσάμενος vel σπασσάμενος παρὰ μηροῖ. Cum poes , 46 numere τά οἱ κυφα' παρ ἀσπίδος
ε φαάνθι dixit, dilucido rem ante oculos posuit, nam eodem momento quo Elephenor Aeolentiti bat ut tortuum ad se trahoret Italor se clipeo minontia iuduta sunt. Saepissime apud verba voniendi qualia sunt ἰέναι, ἀνιέναι, ἐλθειν, κιον, νε λάειν, νέεσθαι etiarn ap. Apoll. Rh. B 094 ἀπονοστ σαι παρά adhibetur qui usus per Innia tempora graecae linguae mansit. Etiam de nuntio ab aliquo vonioni vehit B 78 se addito p omisso orbo oraeclsolomnis locutio facta os cf. θεοπροπίην πὰρ Ζηνος ἐ=ιέφραδε A 9b. II 37. l. item apud verba serendi velut ἀγγελίην υ 75 συι α QT es . 9l. 37. 17 et agendi δῶρα κ 36ὶ apud verba sumendi et accipiendi velut a IνT 143. 94, έχωθαι Traiii 429. Notin Dion XXV MXXXIX 63 εια, τυχειν denique quod his verbis finitimum est apud verbum πρίασθαι ζ 452 a quo proxime abest uinore W502: Demea λυσομνος - - . Vides igitur satis artis finibus usum Immericum hircumscriptum esse, et quod maximopere mirum no unum quidem exemplum verbi λαμβάνειν eum παρα et genetivo dieii exstare, quod apud scriptores positioinericos sexcenties legitur. Neque ea verba accipiendi quae ad animum pedi
πυνθανεσθαι Hon erus cum graeci et genetivo composuit. Praetor verba veniendi supra numeratis, Sensu Pr prio et translat haec usurparunt Graeci:
διαβαίνειν huc. VIII M. ur Bacch. 1224. ἀποβαι-
28쪽
mintius vel logatus venerit, adhibitum est. αγγελοc κε Xon. Holl. II , 2. λθεν αγγελο Horod. IV 203. ἰλειν ἀγγελία hue VIII 19 ἀγγελία ἀφικνειται b. V 4. πρεσβευοντες ημεῖς κομεν- α βασιλέοις Ar Av. 588. πρε--σειν en Anab II1, 18 Lys. IX T. Aeschin II 34 πέμπειν πρεσβεις Dem de cor. 36. πρέσβεις ἐσr- φθινων Xmi. HAE Hl T. Etiam ubi do nuntiis non agitur orbum μέμπεσθαι et composita leguntur cum παρά dicta volui apud Herod. V 4. Π 06. παρ Ἱπποκρίτους εἰς με
29쪽
πεμπεσθαι Aeschin III 87, doniquo ἐπάγεσθαι Τλα III 34. Nonnullis locis, quamquam rarissime, verbum veniendi supplendum est. Socr. πο δὴ και ποθεν Phaedr. ra At σίου lat. haedr. 227. παρ' Ηρας Ου- ονεων ταλ rimere. F. ii 27. i. e. venisse, immissa esse.
Raro verba serendi atque agendi eum sese dicta reperiuntur apud Atticos scriptores haec sere sunt. φέρειν στολὴν en Cyri II 4. i. translato μέγα φέρειν Her VII 213 Ἀφερειν ἀψα Quint. rum I 647 sit , o ibid. V 35Mno Αἰε τω κουρην Hes Theog. 994. καὶ παρα Σουλκοτqui ρ rQλκεδαιμονίοισιν καὶ παρ Περ- - η σδη se deve παγε ιο-σος Hermipp. m. v. min. II l. 407. σιτον ἐξάγειν Dem. Lepti 2 denique ε της ηπείρου παρὰ Κλεοπατρας es σευκαδα ἐσιτηγει Lyc. in Leocr. 26. Dem. Lept. 34. Transire licebit ad orba sumendi, dandi, accipiendi, habendi inter qua longe maxime frequentatumestia resilia νειν eiusque composita, quod verbiani inde ab Horodoto iam sael, adhibitum est, ut instar onanium verborum ex quibus παρα d. gen Suspsensum est, existina ari possit. Ex eadem radice ductam vocem Eur. Suppl. 365 adhibuit. κάλλιστον ερανον δους ἀντιλί .ma παίδων παρ' veto τοιάδε. Item
poetice dictum est του τροπεὶ δίκας αροψινὶ τ ῶν φονεν- σάντων πυρα Soph. L 34, quae locutio aperte formata este ea quam saepissime apud oratores legimus δέκ' -μβάνειν, velut Andoc. I . Lys. IV 20. V 2 etc. Isae. XI 28 in esci quibuscum apte conseras τὰ δέκαια πάντ λιε
30쪽
similibus dicemus, cum raeci et genetivo coniunctis.
πρήσσειν apud Herod. I 06. πραξαι apud Xen. sit. VI 2, 38. Lys. XVII 3. XXXV 24. ἀναπράσσειν Lys. XVI 6.
εἰςπράττειν αττικοις τοκον Dem. XXXV T. LVI T. εἰςπράνιεσθαι apud Dem. Mid. 42. de s leg. 21. legimus. Quibus adiiciantur eadem sententia dicta verba χρηι ιατα ἐξελεξαν - παρα τευν Podi υν huc. VII 44 ad quom locum s. rtigerum Dem de sals log. 293. Aeschin Plis of IIorod. VIII 1l2. συνελεγε χρηι ιατα μεγάλα). ναφερειντους φορους ra ε κοντων καὶ βουλομέιων των Ἐλλήν υν Dinarch. 37. Priusquam ad verba accipiendi numeranda transeamus, de verbis in quibus notio cupiendi, poscendi inest, paucis disseremus, ex quibus ἰτειν, αἰzεῖσθαι tantum et composita frequentata sunt inde a Sophocle segm. 73l. α εrερ παρα θεευν ίτησόμην et Herodoto V 23 παρα Λαρείου αἰτησας ιιισθ'εν αἰτεῖσθa saepius apud Xenophontem exstat Heli. III l, 4. VI I, 13. Cyr. I 6, 5. Anab I3, 6. ec. III 5. ιισοιτεi Dem de sals leg. 222. λόγονἀetraιτειν rationem poscere Dem. IV 33 s. λόγον λαμβάνειν. Ex reliquis verbis hanc significationem continentibus haec asseram. ἀξιουν lat. leg. 45 E. Soph. 244 B. ητειν Isocr. I 44. X 55. Om VH 75 etc. προςδοκci Arist. Ach. 107. Vesp. 56. ἐπι sar a σοφίας gra ημων d. Nub. 12. Lys. II l0. ελπίζειν em sals leg. 106. Xenoph. Memor. Ι 3. T. poeticuit μαστευειν ind. Pyth. III 59.
χρη τα ἐοικότα παρ δαιμόνco ιιaστευε/ιεν. OStremo περιμενειν Tam graeci co φίλεον Iulian. p. IV in. Long maximus autem omnium verborum e quibus πορά o. gen pendet numerus emcitur verbis significationem accipiendi sensu vel proprio vel translato continen-