장음표시 사용
31쪽
20 Bautibus. Ex quibus quod instar innium os λαμβάνειν iam supra attulimus. Pleraque huiusmodi verba intellectu proprio adhibita iam in II Oiliori eis carni inibus legimus, velut τυγχανειν , εχεσθ&ι. sed etiani translata signification toni-pore satis antiquo inveniuntur. Sic heognis 253 λίγης nasci σευ ov4υγχώνιε αἰδούς. rarissinae cum dativo coniungitur παρ' sui τευξεσo a Mu δικaίων om. XXVII J; sententia opposita en Cyr. I 6 6 τους ὁ θειωαεικος ναρα τοιν γε Οὐατυχεῖν δέχεσθαι γηθοσινας εδε-
χοντο παρ' ἀλλ, λων διδόν τε iam in Hymnis Hom. 437 intollectu translato exstat. ου μονται στάδας λιτας in θ εο παρ' μιῶν Soph. Ant. 00 δέκεσθαι Husim ΗHeod. IV 7. At πίστις L HI T. - εὐμενοι προαυτου II 434, non admittentes, credentes quod illo amfirmabat; et eiusmodi locutiove multae apud Herodotum inveniuntur, qui prae celaris verbum δέχεσθοι usurpaviti τα σαφέστυτα μνήμη σπαρα τῶν σπροτερον δεδεγμένοι Τhuc. I s. Quod ad sensum pertinet proximo a verbo τυγχάνειν sunt haec: το μέλλον-τμ ὶσεσθαι rea f/ιῶν Isocr. XV322. στι βεβηκεν παρὰ τῆς ιχης ἐναντίωμα Dem do cor. 308.
Ri 2 ileinde saepius apud orat e volui apud Lys. AI22. Hyper. IV 0, 3. Do militibus orcodo conductis ιισθ' αρνει et ιισθ' φορεii παρά τινος dicitur ab Imp. II 8. Dum do cor. 236. IX 14. em emειρι εσθαί τι παρ τινος saepius Attici scriptores usurparunt inde a Xenophonio Anab VII l. 3 l. Lys. lus XX as Id 35. Isocr. IX Aesebin III 34. Demosi, Lept. 60 79 il est.
32쪽
χάριν μισγον ind. y Ι 6, quod oecklinis, cui omnino adstipulor, sic interpretatus est praedicanda aluminia pugna mercedem tollam Atheniensium, quam mihi haboni gratiam es Plat log VII 8l3 ρν ιένους μισθον αυρυ της πολεως. Verbis aecipiendi adnumeranda videntur sin orbaemon di, ex quibus πρωσθαι iam apud Homerum exstans per omnia tempora a seriptoribus frequentatum est Herod.
33쪽
V . IX 80 94. r. Plut 884. Xen de Voci. IV 20. Lys. VII 4 etc. te semo a Inui Isocr. I 4 o Polyb. II 42ὶ arneia ζειν invenitur. luibus verbis finitimum intellectum habet δανεί εσθαι praecipue apud oratores, sed etiam apud Ar Lys. 05T. et πισθοῖσγa apud Herod. Ι6S. V 2. Xonoph. de Veci. IV H . Lys. VII l. XVII 8 Dem. XLV 29
γην ιτιν σιλλέων παρα των δικαστων Hyp. II 06. προὐτιοῦν αἰχ/ιαλελων - εινας ναοπιν - Lys. 26, 24 Dicendum nune est de verbis dandi, ad quae praepositio πορα apposita semper, quod videam, cum genetivo
pronominis personalis coniuncta est undo notissimus illo usus natus Est e quo asta cum genetivo pronominis personalis significat sumptu alicuius. Nam si qui rom aliquan παρ' hra τοι dedisse dicitur, non solum a se, sod otiam de suo vel suo sumptu dedisso cogitari potest, cuius uSus BXEmpla plura iam apud Herodotum exstant vehit VII 29 παρευντου διdniet te DA . II 29 VIII . item ap. Arist. Εq. 86Η Isocr.
αυτων με τρες- Dem. XXVII 63. εκκαιδεκα παρ' ἐμου τάλαντα ἐοῖσα Lue Tim. 49 ad quem locum smemster-
34쪽
Deniquo do usu orbi ἐχειν, intellectu acceptum
habero cum παρα et genetivo coniuncti pauca disserenda sunt quod verbum sentonii et propria et translata haud raro dictum est; do rebus inanimis iam apud Hesiodum: ταυτην Λιος πάρα μιραν εχmis Theog. 3 et τι ι ν παρκηνος 1 , in n. Hom. III 5l6. χει etra Orκον' Αιγγος Ελληνέων napa ur Phoen. Tl S. χειν so θεων πάρα id Io. 3l9 ιιaντικr Plat Phaed. 6 B. δίκην Herod. Ira et multa similia. Transeundum iam est ad a verba, quae ad animum transhita accipiendi notionem liabent, quae apud Homerum
nondum cum παρα OnStructa exstare supra docuimus. Ex
quorum numero instar mutum ἀκουειν' et μανθάνειν
κουειν cum παρα et gen dictum primum apud Sopho
clem O R. 6, 95 Empedoclem l 44 d. Muli. θεου γραμυθον ἀκουσας oimorositum VH M invenimus meiae κλυειν cum παρά coniunxurunt volut Euri Baec ors Troad 841. μανθάνειν iam in Xenophanis carminibus logimus III l. Muli. αβροσυνος ἐδει--ες παρα ιδι, 'eum apud Theogn. 35 ἐσθλων πο ἐσθλὰ μα λ σεαι sit. Maximopere adamasso hoc verbum Herodotus videtur, qui otiam an cum μανθάνειν composuit et II 5 uirumque παρά et an posuit Saepissime πυνθάνεσθαι Aesch Hom. 992. E. Hipp. 910. Hor.d. Xon est. semul πευ-
35쪽
24 auouis se μαθων - ἐξ ἀλλοτρίων ναιμάτων πεπλ σθω με mi Phaedri 235 C. His addendum videtur παρὰ των ἄλλων ἐπεξελλόν TMe. I 22, 2 quod se hasta per ἐρευνων interpretatus est.
que eompluria verba dicendi cum ea et gen
Io. 535 A. ἀγγέλλειν linc. I 29. ur Troad 56. Plat. Men. 218 Dem. IV 18 etc. ἐξαγγελλειν Iul. p. 48 fla enumerandis verbis ex quibus iasii cum genetivo
χειν γίγνεσθαι quorum usus maximopere multiplex est ex quibus γεύρχειν praesertim ab oratoribus et maximo quidem a Demosthene usurpatum est de re familiari apud Isocr. IX dictum τα ιαγορ παρα τάὸν προγον ονυπορξαντα plurimis locis cum notionibus translatis coniunctum volu τας - - χ-- ai go τι ι cretem Lept. 82.
α ιιὸ παρ' μάλ αυτῶν προῖτον παρον τα δέοντα id II 27. IV 33-- etc. Sensum cum localem tum caussalem εἶναι hahet in
υμιον, Ἀσταρχον παρ' mu' αρχοντας μεμπις εἶναι, quo Aignificatur is qui exit et oritur ab aliquo es. νει τῶν χρηματων, παρ' μων κελευε γενέσθαι, quod valet pe e nim quam Athenienses suis sumptibus congerere debenti Quare illo loco quem supra attuli de magistratibus ab Athonicusibus lectis agitur. Wittic de persona Lycophronis ab Hyperide defensi p. 7-19 . Ab e sensu ecquO CNea Cum genetivo personam a tua quid fit significat, velut σιγηπaρ υμ υν ἐστt Soph. l. 46 cf. σιωπην παρὰ Τεάντεων Alora σεν enoph. Heli. VI 3, 10 δωρον ι πολεις ησαν ritto te βασιλέco ib. III 1. . a nan' stti, εἰσι κρίσεις δι--ιοταται Dem. LVII 56. proxime abest notio caussalis, cum quod ab aliquo exeat, ab eo factum esse verisimilosit, cuius usus cum maxima vis exemplorum exstet, nom
36쪽
τὴν ψήν λέγει Dein IX -ο σαν ubi optime ex Sablustio. orat Phil. 8 loduni attulit Relidanistas Ita illi a vobis pacein vobis ab illo bonum suades.
γίγνεσθαι σιειρ τινος rarissimo intellectu proprio nascio aliquo diutum stu unus locus Oxstat Sophoclis O. R. 7 ira quocum pio comparari potest et/κι ' si λε,1ου totρα τίκτει Eur. Alidr. 72. Suopius significationem orbi τυγ- χύνειν liabet velut Dum de cor. 216 id. X 39. IX contra
VIII 57 ὁργην γενέσθαι παρ μιν Saepissimo idem verbum cum naea coniunctum auctorem significat nasci 3 μου ἐλεν- γερον γενει Herod. III 82. δίκαι γίνονται id II. Inui τα τὰ
37쪽
8. παρά cum genetivo ex verbis passivis
Est autem hic usus postliomericus et vel apud optimos scriptores Atticos rarus et intra paucorum verborum finea
coercitus. Quod mirum non est, quia praepositio παρά numquam nisi apud recentissimos scriptores significationem praepositionis ιπο habet, et omnino id quod ab aliquo ex outi non quod per aliquem fiat, indieat. Qua de caussa apud Atticos scriptores no nisi eum passivis verborum dandi et loquendi coniuncta non reperitur, qualia sunt δίδοσθαι διδάσκεσθαι λέγεσθαι ὁμολογεῖσθαι μα-ρεῖσθαι δριοιο ι.ειο- cedente demum tempore magis magisque gliscere coepisse hunc usum exempla e Polybi maximoquo Iuliani scriptis infra allata demonstrabunt Verbum δίδοσθοι exstat apud Xen de re eq. V
exemplum iam apud Solonem XIII l legitur. Novo ναορα - διd θεις Aesch. rom. 35. σου διδαχθήetto πάρα. plura exempla praebent Xenoph. Cyneg. XIII 4. l. Hipp. mai. 30 l. Long. ast I 6 Ach. at VII p. 13). Item
38쪽
Da ἀνοιιολογη sc ιιειρος παρ' avro id Conv. 99 in ταρα θεαίνης ἐργα δεδαημένος Nonn. Dion. XXXVIII 40. scripsit. Multo maior est immeriis verborum dicendi notionem habentium, inter quae primum locum obtinet λέγεσθαι:
Ut λεγεσθ' re ita n λογεισθαι ab Atticis saepissime cum grasta coniura itini est pauca exemtila afferam Xenoph.
παρα σου ἐφεισμένα n. m 27. 32. denique σι θεῶν καιπώ ν ωπων παρεσκμάσθαι τον βίον L e comparatam ess vitam Plat de rep. II 362. Dem. XIII 1l. Apud recentiores et recentissimos scriptores ex hisce Verbis passivis παρα cum genetivo pendet. ἀγνοεῖται παρά τινος Iul. p. 59 p. 19), λοιδορεισθαι γράφεται id. XIV. LXXV. ἀναπειθεσθαι παρ' -- id. LII. - - μν παρα των ληρικων ἐξηπατημένα.
39쪽
llae G αρα c. gen uisurbis suspensi sufficiant. D pracposition παρα cum gon olivo o substantivis pendunt O. Est hie usus ad eum comparatus in quo a vorbo aliquo praepositi suspensa st uiuit rurior ut aiscriptoribus, qui Attici priores uiit, patuis 8lini loci UxCUPtis uiiDIHiS. In poetarum carminibus pauca exempla iii veniuntur, Audupud prosa oratisinis criptores indo ab Iurodotia totiu-cydide hicr diruit et paullatim graucae linguauiuis into ut iuuologantia tali Oiit tantoporo iii vultis e ru OOpit ut tu livimur vi e fungeretur cuni unetivo oui unetum, quod
apud Polybium scriptorcsquo reuunti es saepius actum osso infra demonstrabimus. Apparui ea maxime substantiva cum παρά et gon coniungi, quae o verbis quibuscum coniungitur u u derivata via eiusmodi vobis finitima sunt . Quattuor exempla Homerus praebe in quibus Praep0sitio integram notionem lόealom servavi παλιευξις σι νενευνο 09. 446 601. et παρ' hαίρων γγελος α 68, quae uoi structio etiam apud Atii eos usitatissima est, saepe enim omisso aliquo verbo eundi vel veniendi ex substantivo,
40쪽
quod optime interpretatus cst Mugorus nostra ruditioneo nostra doctrina instructus omino respondet Anglorum from anwngst us, vid. Arnoldium ad h. l. Saepissime αρα c. gen e substantivis notionem militum, exercitus continentibus suspensum est, ita ut verbum
mittondi vel veniendi suppleri possit, velut en γιεις Τιαρατου Λι malo Xen. Holl. VII l, 2 l, qui idem sunt de quibus 20 dictum est καταπλει Aaκεδαιμονίοιι ι παρα ιονυσίου βοήθεια tonique k 28. sunt milites a Dion missi. Apud om de cor. 3 - Dιλίππου στρατζγος et inopistola Philippi Dem. XII 5 O na τμων στρατηγος X- stat h. e. dux quem Athenionses ad bellum gerendum dimisero. Sed indo a Polybio quem cum in aliis rebus tum in
praepositionum usu magnopere ab Attici sermonis elegantia desciscere omnes sciunt, praepositionem παρα cum genetivo substantivorum ita positam reperimus, ut, cum solus genetivus ad sontentiam exprimendam sufficeret, praepositio fero superflua si Exempla haec sunto. συνιδεῖν του re amni στρaltiora Pol. III 43. 56. 70 65. Κελτοι ζαπέστελλον του παρ αυτ υν ισιαεις II T. V 23. IV 68. ae του βασιλειος ι Μακεδονες IV l. 80 bis etc. etc. Cloomones διοχιλίους προςκαθ ο ιλίσας - ντίταγιι ατοις gra 'Aντιγονου λενκασαισιν Plu Cleom. XXIII. οἱ παρυ MPmερων μισθου στρατευομενοι Timol. XX.
Qua dicendi ratio optimo comparari potest cum Francogallorum locutione docia par de quelqu'un. Disputaverunt de hoc usu Scho mannus ad Plut Cleom. p. 245 et Holdius ad Plii Timol. p. 27 Multa praeturo huius neglogentis