장음표시 사용
41쪽
dicendi rationis xempla in Polybi scriptis inveniuntur velut ἐν, παρ' αἴτιον χεύρ-π8. θηρία παρα Πτολεμαίου 44. 'ae ημων nam . XXII l. multa recentiorum scriptorum exstant, quomini magnam partem collegit Bem- bardyus Paralip. xvi x. r. p. 'o
Maximus etiam est nummis substantivortim res a sen-ribus sevocatas significantium, quae cum recte et genetivo nullo verbo adiecto coniunguntur, e quibus ea quae nouinnem dicendi habent, primo loe apponam, quoniam e verbo λέγεσθοι non raro παρά c. gen suspensum est Et maxime
quidem frequentarum si ἡγος quod legitur Hor . Iu
Ex eorum sub AtaI1tivomun umero, quae verbis eum παρα coniunctis non respondent saepissimo Γνοι cum
παρα componitur p. en Memor. II 3, 2. Isocr. I Ul36. Dem. I tu. I l, 22 etc. Lyc. in Leocr. 82. ol. III98 to. μοια καὶ paci θρωπία Dem de Cor. Reliqua substantiva haec sunt. φιλαν' et rici Iul. p. 49 p. 90 χαρις Dem. XX 3. Lyc. c. L. 39. Iul. p. 46. λεος Plut Mor. 598 C. 905 C. μ ονοι Polyb. IIII ετ εργεσία Isae. VII l. Dem. s. log 55. υφέλεια Isocr. VII 55. Dem. XV 32 ευπορία Isae. XII 3. Isocr. VI 67 ε vetvχία
42쪽
lentia. ως δ παρ ημετέρης --οι πιστώματα - ped. 106 inust certa Musae nostra argumenta. Vides igitur huiusmodi locutiones plerumque apud or tores Atticos, raro apud alios eripiores logi Sed satis
de praepositione ορ elon geneti VO B Pron Ominibus et articulo sus Pen S R. Regitur praepositio alit pronomine indefinito τίς et articulo niaseulini generis, ut artierit neutri generis, plerumque umeri pluralis. Atque de hoc usu euin latius Pateat linium disserarnus. Apparse maxime varias significatione inde fieri posso. Dieamus primo de locis ubi verbum dicend suppleri pris sit c rrao 'Actra Palἰωi merod. IX sunt Atheniensium mandata, item IX n. -
43쪽
εύς-altarisoc lat. Gorg. 5ΗΠ B. citi reae it τινος significare potest ea qua ab aliquo fiunt, velut te a 'Aθηναίων ογwiον τι ποιήσουσι merod. IX L. et τω παρ' ιι υνπροαπαγrri in ea quae praeparastis ad patriain defendendam
sit, profectus ab ipsis vel ut Arnoldus optime interpretatus est, euing ut rom Mons ille Lacedasemonian cf. huc.
II L νυ ποι, ημοῦν Saepissime a pud Polybium leginius
m παρ' aveto, eorum milites do quo usu es Subiis ad Dion IIal. do comp. Verb. 18.
Ut bane disputationis pariem tandem absolvamus res, quum sitas quibusdam locutio,ibus adverbialtior adhibitis disserere. Eodem modo quo παρά eum Mnesis pronominis reflexivi ad verba dandi appositum, d suo ,suis sumptibus dare significat, sensu translato nui. --το imissica aliquid propria vi per se, non alienis opibus fieri,
volui ἰχνευοντες παρ' αντι ιν νευρίσκειν in θεου φυσιν Pl. Phaedr. 252 . αὐτοὶ παρ' Deto; πολλα καὶ καλα
44쪽
γεγενημένος - αλο Dem. II 4. III 28. πυρ αυτων --αιΘέαο α 36 ου- - - , λέγοντες id XII 18. παρ' Ιαυτῶν autem non solum propria vi per se, in munitiam suo impulsu aliquom quid facere significat, volat Pluti Nox XXXuci σιε ιιιαζειν ἐπιχθοντας ορθρου του hγεμονας καὶ παρ μων ἐξενεγκεῖν παράγγελμα πρῶτον ὀριωτ rora ῖσθαι τοῖς στρατι τας qua sigilificatione proxime abest ab φ εαυτου s. Pluti Rom. XXVI quo multum dissor ab intellectu locutionis ci ἐαυιου sua sponte, cs Hesdium ad Plut Acm. Paul. p. 296. si 11.
Quaeritur possitne παρά cum genetivo vico praepositionis παρά cum dativo tangi.
Quibusdam locis παρα o. gen locum ubi aliquid e satur significare ergo dativi vice sunt videtur. At ego viro doctissimo vicalae Ber d. O. Acad. 865Vol. 4. 7i cf. ib. XLIX p. 466 non possum non adsibpulari, praepositionem παρά cum genetivo nusquam simpliciter eundem intellectum huius praepositionis cum dativo coniunctae habere contendenti, sed ubicunque hoc factum videatur esse, exeundum osse a notione particulae unde .
Quod vales do loco a Ber arvo allato εγρετο παρα φης 5 qui explicandus est ex simillimo loco ανστας ευνῆς 'Eλένης παρα item do loco Pindarim Pyth. 42 τιχων κεν αρπαλέαν σχέθοι φροντίδα ταν σια ποδος ubi agitur docura praesent sive de eo quod concupivit, quodque ei contigit cito raptum cupideque arreptum, interpretante Boeckhio. Alterum est genus eorum locorum, quorum in codicibus aut incerta aut corrupta est criptura, velut τρυχοιιεσθα παρὰ των Καυστρι υν πεδίων Arist. Ach. 68. quae scripturacodicis optimi Ravennatis a metro abhorre Reliqui codices praebent διὰ των Λαιστριων γε εδίων. Quia omnium codicum consensus genetivum tuetur, minus recte multi editores παρὰ Καε στριον πεdίον proposuerunt. Qua de m38
45쪽
R. lolgi coniecturam speciosiΗsimam arripi ndam osse censeo, qui omissa raopositione faeci solun genetivum, notissimo usu ex verbo dοιπλανουντες pondentem scribendum censuit.
sanatus sit nihil ad hanc quaestionem diiudicandam valet et eiusdem fabulae us ii22 oditiones quidem multa ναμναμ γρων 'I'ιην- είθρων exhibens sed odicis Laure tiani scriptura est να-ν π Ἀγρὸν Io ιηνοπι δεθρον, quam Boedisius et M. Suffertus, utpote rhysimi elegantia comine datam retinuerunt. Quod si minus probatur, sacillima et optima vicalas coniectura exstat ναέων-αέ γρῶν 'Io μηνον ήεέθρευν, Gaio loces r. Iph. T. 133. χόρτων ειδέ- ων ἐξαλλάζω Mρωπαν.
Deir quin intone παρά - utis conriincto. Quod iam supra docuimus, casus lingua graecae non unam eandemque primariam notionem habere, sed usum eorum e compluribus casibus confluxisse, idem de dativo
vales, qui dativi genuini, instrumentalis, locativi vice sunt-tur. Apparet dativum cum παρα dicium locativi locum limbere atque immotam mansionem is ita dicam iuxta personam aliquam vel rem indicare; sive verbum movendi .ignificatione praeduum praecessit sive non praecessit, qu propter παρα cum dativo, si ad artis logica logos vel ad
nostram dicendi rationem Graecorum consuetudinc roserimus, nonnumquam pro παρα cum accusativo positum videtur esse, de qua re infra videbinaus. Substantivum cum raea coniunctum aut animal aut rem Iaanimam significare potest quoni usum cuni nonnulli grammatici a prosa oratione alientia esse censuerint operae
46쪽
g. 12. de praepositione παρά cum dativo rei coniuncta.
primum quidem multa eiusmodi exempla apud poemtas legi notissimum est. Nam in Homericis carminibus cum ducenties et quinquies παρα cum dativo coni positum sit, centies unde trietes eum Sub StaIitivo rem inaminam, septuagies sexies personam significanti dictum ost, quod ad artis arithmetioas rogillas redactum officit sorora ad 3; atquρ ox recentioribus picis apud Apollonium Rhod usus graece eum dativis rerum ad usum cum dativis animalium utri ad 2; apud Callimachum ut 3 ad D apud Musaeum ut 3 ad --;
apud Coluthum ut 4 ad 1 apud Nonnum ut 6 ad 1 l49:2M deniquo apud Quint Smyrnaeum ut 1 ad 1 62 M. - quo usu non multum differt lyricorum dicendi ratio, Pindarus enim duodetriginta locis παρά cum rebus, viginti locis cum personis composuit. - Tragici et in diverbiis et in canticis choricis praepositionem cum dativis rerum usurpamini, sed ita ut o diverbiis magis magisquo exterminari solisque canticiis hunc usum relinqui videaanus cum comici poeta in diverbiis quidem nullum eiusmodi exemplum ex- lubeant, quippe qui sermonem quotidianum, a quo haec di- condi ratio abhorruisse videtur, fidelissime repraesententi Aeschylus, epicae dictionis tenacissimus, sex locis, intubus quinque in diverbiis sunt, παρα cum rebus, quattuor locis cum personis composuit, itemque apud Sophoclom dialogi
Contra Euripides quamvis undetrita inta huiusmodi locos praebeat, octies tantum in diverbiis epicum usum retinuit, et numerus locorum ubi ντ a eum dativis personarum exstat duo doquinquaginta enim sunt longe illum superat Aristophanes quidem semel Itan. 309 π u cum
47쪽
dativo rei composuit, sed haec verba Aeschylo tribu tu cui hae dictis egreges conveniti Scriptores pedestris orationis ut praepositionem παρα non usurparunt nisi eum genetis animalium, paucissimis loris exceptis, ita foro numquam cum dativo rem inanimam significanti coniunxerunt, etsi antiquiores scriptores -- nulla exempla poetici illius usus praebent plura Herodotus, quod mirum non est, quippo cuius dicendi ratio multifariam epicam speciem prae se ferat, apud quem quin quies liberioren usum reperimus IV 15 εστηκεν ανδριὰς παρ ι se αγαλματι ib. 53 έει καγαρος παρα θολεροῖσι α πηαμοισι ib. 90 'Hραίου πολιος τῆς παραIΠερινθέν ibid. Θάλασσαν την παρ Anc πολι denique VI
ται ubi cum Classenio haud dubium mihi videtur esse quin verba noea ἐντυχόντι coniungenda sint cum κοιρse; quam ob rem viro doctissimo a G. Mugero cuius interpretati nimis contorta et artificiosa est, non possum assentiri.
Sed vix Thucydidem nodi in re παρὰ ψ ποται so 80, 3 scripsisso putaverim, quamquam codicum A.DI: F. Belitari hae sis scriptura tamin eum L Lπυρά ex praepositione statim sequenti irrepsisse coniici possit et bonus eo x τὸ practeat quae scriptura sententiae magis convenit - cum Be ero Mugis aliis ἐπι in textu reponendum esse censuerim. Neque quae HAE Tleguntur ευτακτοι παρα ταις ναυσὶ μένοντες probo, sed verba παρα ταις oriren ιμένοντες coniectura speciosa loci iacuiusdam orneri studiosi illata esse mihi cum lassonio ed. huc. II p. 189 conveniti Locus quartus Ι 82, 2 δέκα ηθελον οιναι nae πολεσιν, ala αν-ξυμβωσι ita ut loci Isaei I 2 γραμματεῖον rαρα τῆ αρχὴ κεέuενον otiom.
48쪽
magis videant inium pertinent, uipes in quibus person muti nos maxime perspicua sit. Tamen non omnino Atticos scriptores a coniunctione
praepositionis παρα cum dativo romun abhorruisso nonnulla empla Platonis, singula Xenophontis Andocidis Demosthe- Isis docent. Nam Xen Anab. VI 2, 2 υρ ιέσαντο παρατ 3 Aχερουσιάδι ερρoin οὐ scripsit, omnibus codicibus consentientibus, cum verbum ορμίζεσθαι cum εἰς ἐπι ἐν diei
σιορ υταις παθυστος ἀνεπίμπλασαν Phileb. 42 A. ευδοκιμεῖν - γαρ εστ παρα ταῖς ροχαις Protag. 33 B. παρατοῖς πραγμχσιν οἴεταί σου εἶναι γ φυχ' Ιο. 35. Andocidis locus exstat in oratione I g. Di h τηλη α ρ εστ κα et Demosthenis του σωρα τουτου se Παλλαδίου νομοις
Vides igitur perexiguum esse numeriam exemplorum, tamen tot ad nos pervenisse ut Omnino mare praepos, tionem παρά cum dativo rerum inanimarum coniunctam apud Atticos exstare, in possimus. Quibus expositis q. 3. de praefositione παρά cum dativo e verbis fendente disserere placet atque primo loco A. de usu locali me cum dativo proprie locum iuxta quem quid est VH fit significat, sed ita est ut non praeter locum porrigatur. Verum iam antiquissimis temporibus propria et primaria significatio iuxta in eam quae latius patet apud abiit. In Homeri carminibus raρ cum dativo sola notiono locali adhibitum est, quod idem de παρά cum genetivo dicto
49쪽
38 Rauvalere vidimus; et longo quidem numerus locorum ubi σπαρά cum dativo dictum est, numerum exemplorum ubi genetivus vel accusativus positus est superiit. Nam cum g notis coniuncta praepositionis exempla 4 ruperiuntur, Cum accusativo i 20, uni dativo circ. 2i0. Quod si ad artis arithmetica leges exprirnere volumus emcitur usus παρώcum dati v ad usum praepositionis cum accusativo ut 1 4 ad D usus taec cum dativo ad usum praepositionis cum genetivo ut 3y-1. 11ymnis bonistricis has ratio paullulum differt, nam usus eum dativo ad usum eum CCIISR-tivo ut 2 ad l usus dativi ad usum genetivi ut 18 ad 7, quod proxime abest a 2 Q l. Nonagies praepositi cum substantivo o apud Homerum coniuncta est, quod paeno dimidium omnium locorum ubi παρά cum dativo legitur, incit et saepissime quidem παρα νηὶ σι νηὶ φώνειν idem
apud Apoll. Rhod Arai 9 μίμνειν idem apud Quint. Smyrn III 44. IV lm te. Nonnum II i67. III 362 est. μάχωθαι
ei similia legimus. Verba e quibus παρά cum dativo ita suspensum est, ut personam vel locum indicet, ubi id si quod verbi notione significatur, haec sero sunt: μένειν apud Homerum dig. μά- χωθε παρ' ἀλλήλοισι μένοντες ε 227 etc. etc. quam locuti no imitatus est Tyrtacus i 5. I si Hym Hom. 374. Pind. Pyth. IV 86. Hippon. rgin 32 νουσε βαρεια, τι δὴ
ψυχαισι ιιεγαιρεις ἀνθ ρωπων ἐρατῆ παρ νεοτητι ιλει Simon. l 5; Otλη μενε grαρ αυτ ii Anacreontic. XIV 20, unde maxima vis verborum ompositorum formata os velut
etc. Soph. O. O. 972. Eur. H. F. 145 etc. κατακει/ιενος παρα
50쪽
Hes Theog. 32. Hymn. Hom. IV 227. Pind. ολ XI 26oto. ναιετάειν Hymn. Hom. V 397.447 485. νέμεσθα Pind. Nom. 'R Ol. II 66. I m. Hom. V 400. χθονα παρ Αἰθίο pis ci στυγειτονουμένας Aesesi Suppi 273 οἰκεῖν μετοικε is saepius apud oratores Atticos eum πιναρα dictum
linimus velut Lys. XXXI f. Isocr. XVI 47. XIX 23. Lycis33. διαιτασθαι δίαιταν ἔχειν παρα τισι γυναιξί Hor . Iim et 1 ν δίαιταν τοι σατο τι- μαδίων παρα ταυτοσι τοσι γυναιξί id. II 3. διατ ρ βειν διανο κτερ εχ ειν Xen Hest V 4, 3 es. παρ' ἐμὶν τὰν νυκτα διαξεῖς Theocr. XI 44 καταλι ειν lat. Prol. 31 A. Gorg. 4 17 B. Parm. 127. Dum. de cor. 82. Ι'lut conv. VII sap. p. 146 cum a Thucydide I 36, 2. -ταλυειν παρά τινα scriptum sit, quod idem do verbo . ars γεσθαι dicendum est ab Eupolido II , 509Meineh. cum dativo composito παρα τηθεδ σι τῆ σοβαδικaτηγάγου, ii In apiti ceteros scriptore c um praepositione
εk vel co coniungaturi Deinde ima verba serviendi apud aliquem cum παρα dicuntur: θητευε ιν λ 490. Eur. No. T. Herod. VIII 137. Isocr. XI 38. Pla resp. II 359. δου - λευειν Dem de cor. 29. Ἀγμιουργειν l. resp. III 40 i. δι a κωνειν παρα τψ δεσποτη Posidipp. ap. Muin IV bl 4 νομευε ιν min. Hom. XIX33. Nomi. Dion XV 207. με λαν- ειν Moli lib. 40l deniquo φ παρα βουκολέεσκες Qui ram in iis Verba opulandi et potandi volui δαί