Studien zur griechischen und lateinischen Grammatik, herausg. von G. Curtius K. Brugman.

156쪽

gur Stiligo oinor tib reinstimmonden ustassunivo ουκι herangogogenen alitateiniselion nec in der udoutun vota um. Ugl hiersii Festus p. 62: nec coniunctionem grammatici sero dicunt esse disiunctionem, ut nec est nec sci Ast eum si diligentius inspiciatur, ut fecit Sinnius Capito, iu-

158쪽

m n minibus pr0yriis et Latinis in is pro ius et 0raecis inoc

160쪽

Nomina propria, quae terminationibus brevioribus is, et ις ιν pro plenioribus ius et ιος ιον utuntur, et Latina et Graeca lingua novit probavitquo, id quod tituli inscripti num testantur, in quibus sormae Corneus pro Cometius,

Ἀημῆτρις pro ηε ήτριος, Καλλίστιν pro αλ' λίστιον saepissime leguntur. M tamen disertimiis legumi r in Graeca eiusmodi nomina non ante medium saeculum primum post Christum natum exstiterint, Latina vero inprimis o Latini sermonis monumentis, quae etiam minorelicta habemus, nobis tradita Mnt. Praest it igitur Latinis incipere, quippo quae aetat priora Mnt, quum id

quidem fieri potueris ut recensiora ad modum auctoritatemque superiorum in arentur, nemo ver putei haec ex illis

originem ducere. Priusquam vero hanc primam disputationis meae partem incipiam, necesse est me illius viri sententiam brevitor indicare, qui primus omnium huic rei operam dedit libellumque illum composuit de decUnatione Latana quadam reo dissere, cui postea supplementum addidit in indice scholarum per menses hctemos 861-62 Bomm 'Men rum; qui non

modo exempla titulorum tanto studio conquisivit eruitque, ut iis unum alterumve novum addere liceret, sed etiam affinibus sermonis Latini formis ad comparandum adhibitis, rationem