Studien zur griechischen und lateinischen Grammatik, herausg. von G. Curtius K. Brugman.

171쪽

resseae t. m. p. 63 adnot. M- Rhem. nov. t. IV, 18 sqq. quibus Frangius, quom consentire videtur Milius, quippe qui formas, quarum breviloquentiae causa nunc Micram partem - ut ικις pro ικίας, v. σι μο υσίας morimus, alteram ut ημῆτρις pro ημήτριος - henenisticas appellare liceat, promiscue ena xet a cherusci s s. Rossius inius Rhen. I s. s. suspicati sinit hanc consuetudinem e dialecto Doriere, aerius inhamentio torum fiet, in linguam vulgarem paullatim invasisse,

Comes suurn aliis locis tum l. s. s. Rossius secundum Welcher adnot. in Mus Rhen. l. s. s. X Iomerico nomine Xρο ιις, ροιιιος sive PD lio concluserunt prima talium sormarum vestigia jam ad antiquissimam Homeri aetatem referenda esse. Contra tuos ohe t rata Pathol. 3ertu Prolem p. 00 sqq. antestatus est primum regnum interesse discrimen inter sormas Vi κις υσις quas Doricas illi appoliarent, et titulos inscriptionum aetate tam recentium, qui manifestam pra se gererent plebs sedi monis corruptelam jam eo, quod accentus eorum in ea syllaba maneret in qua fuisset in od incorrupis, quod ,certissimum imminutionis signum praeberet; deinde formas quas appellarent Doricas non esse solum Doridas sod etiam communes reliquas Graecorum dialectis, quod comprobarent Athon Mum nomina similiter figurata denique non opus

esse omnino in toto genero nominum quae salso Dorica appellarentur de imminutione syllabae finalis nos cogitaro, quum ex una eademque stirpe 'Aλε linguae Graecae, qua esset liae in re ertilitate, licuisset gignero Domina Ἀλεξος

', λεξῖνος Novam denique viam explicandi aperuit Leeronnrus Reci des ius . deTEgypto eo quod, luamquam vol. II p. 99 sqq. Coram sequebatur, I p. li hanc consuetudinem posterorum Graecorum ad vim consuetudinis

Romanao ina sutio doci influenc Romatae', quam priore parte ractabamus, resere L Hunc secutus est, qui novissimus de his nominibus disputavit, ἁ--- in D --

172쪽

de nonuiuinis propriis trimate uani fuim memorat quod composuit de doci quad. Lia eo ad. an. quo colautus est stodem Melinuit enishuiu reconditiorum vocabuloriani retinorum qu0ndam in pinea it in inmitium a Romanis transisso ad si aeuos M. Miuun eo inii suis perstitisse , quam littor ipsos

- aain, ero trinis iturio ipsi horum nominum originem in aestigemus, juvabit ismo dubio Xompla is uno e inscriptionibus icherus, Franaius Osannus, irilius L troianius

tala a me ad sinum perducta, mihi suppeditaverunt adhuc

a. 'EXemplo jam a Ruselieli l. s. s. narrata sinit: i ,, ii in una ominativorum vulgo incio desinentium haec: 20 3μῶνι C. I. or. n. 47ia, e . . Clim iiis in inscri

173쪽

Benseter

R. 9550 in insor Christ prope usculum effossa; uJελαγιὰ ib. 9654 in insor Christ. urbis Romae Ταράσις ib. 9259 in inseri Galatiea; αλκηδονις ib. 9597 in his f. Romana; - nec re diversorum quamvis specie paullo inagis

Caraeana imperatore, elineis in inscriptionibus filio niensibus catalogos epheborum a iustarum gynsura innum continentibus et nominum in aecorum Latinorumque, in mmiscue istorum plenis, ad quod genus pertinet sequom quoque Εἰρῆναι ib. 269 in inscr. Atheniensi sub Hi 1Pe

ph0ri apud incolas Epidauri oppidi Peloponnesii in inser. ViX ante saeculum p. Chr. tertium scripta et Athenis effossa; 'Aφροδειοι ib. 78 in insor. hossala 'Eλλοι aias 42 in inseri Attica; υνάμιν in sanni Syllog. Rit schelio non perscriptum Σιβυρ et a C. LAEiis io in inser. Attica; - porro vocativorum Ῥαολαων

Σιμφορι C. Liri n. 3096 in inseri Lydia, se deis: Hi ad hune titulum notam: . Di

tum neutri generis nominum, sive Mna missum um Ἐλευθέρι c. I GL 704 in inscr. Athoniensi Καλ

174쪽

. . His in addidi e . a. ori haec exempla: primitin nominativorum vulgo in ιος desinonitium ' πολλι, νες n. 380 I in inser Pisidica , εοργις ib. 8644 in inser. Asi e minoris; ρακόντι ib. 4637 in inser Syria; Es ἄνθις ib. 8873 in insor Christiana Syria; Evγώ ςib. 568 in inscr. Christ urbis Romao; υγένι ib. 6457

uir melineri HL p. 8 Λισὰμις i. e. incola Cisami navalis Apterorum in insula Creta n 6377, ad qu. V. uotam Bo oui Κυρις i. e. Kυρ ιο n. 5031 in inscr. Nubiensi subii pumino Septimio sive Alexandro Severo facta; ανδιηι n. 8863 in inser Romana Μονε ιλλάρις et Μοοι-- .' in inser Ciliciensi, fortasso Romanum ali iij - ' λ ος ολιμπις ib. 649 in insur vitta uniri. λυρισεις in. 3757 in inser. Bithynica; ουράνις tuis868 in inscr. Christiana oppidi Pisauri IIIJαρθένις

cum statim conjungo quum 'Aποδ in ης L quod μιος ib. 9572 in inscr. Christi in Rom. ubi ης locum tenet ις syllabae, ut in Βασίλης in inscriptione quadam Rhodia a Rossis io η ML Men. l. s. s. et in Σειμάκης ab eodeminam in chr. aed. t. H. p. 5 disceptato, quibuscum com ii ii lar x nomina Aη μγ τρης Παυλάκης Moo νά-

175쪽

Benseter

p. 173 mentionem seci deinde tertium Μηκαλι Δοτπίκιος υ κινητος idi 5586 in inser Sicula abjecta moro hodiernorum in aecorum littera finali 'καλι nominativi; cui nomine autem Μηκάλι conser nomina ἱκολος, Μικαλέων hi exic patris , quibus Μηκαλι seriasnotata est. Etiam Ἀπολλωνι C. r. n. 284, 314 Dium in longa nominativorum seri huc pertinere puto. Us nominativis respondent aecusativi ' κύον C. L Gr. n. 7326 in gemma incisum, quod propter antecedenseto titulum 7325 non muliebre nomen esse arbitror πια καριν ib. 274 in inger Romana; λλ ι' ια ιν ib. 56ci in inscr. auromenitana, quod Vero propter sequentem genetivum 'OLv μγ ιος cum oeckhio ma lim υλυμ σε ιν scribere, ut ad nomina quae breviloquentia causa jam semel Dorica appellavimus pertineat; - quo accedunt vocativi:

'Aκακι ib. 32 in gemma incisum Γεροντι ib. 9804 in inscr. Christ. . Rom. Eυάγρι ib. 7329, c in gemma imessum Eur ἐν ib. 7329, d in gemma incisum; υσστατι i. e. υστά τι ib. 960 in inseri lusisti m Rom. Avρι

ib. 7336 in gemma inessum; ακάρι ib. 7338 sim in

genina incisum.

In altero loco posui neutri generis nomina mulier ini Moe: Ἐρ μιν A. 6482 in insor Romana 'Iμμάθι is 4009, Bάcto ιν ib. 4396 in inseriptionibus Asiae bnoria, nisi omnino sunt barbara; Κλαυδ α Ματριν ib. 6608 in inscr. Ornalia Ilo λυ χρον ιν ib. 458 in inscr. Romana, et ib. 630 in insor Chris ibido offossa: ατύριν ib. 3954 in inscr. Phrygia Tvχαριν ib. 96l in insor Christ. u. Rom. ΦιληJμά ν ib. 439 in inscriIsaurica λαρέτιν ib. 3394. Augere licuit haec quinquaginta fere exempla numero haud parvo eorum, quae e titulis nummorum a Munineso editorum in libellum patris ransieriini, et nonnullis quibus

176쪽

davi, quae e schedis collectionibusque suis Numantidas Atholaiensis vir diligentissimus patri miserat. Ad haec Ree Aserunt Rue quaedam, quae et pater Ot ego vo olibi is Suidae, Proc Olii , tymolos ei magii Iaonnullorum aliorum aetatis syZantula scriptoruni conquirebamus velox aliis fontibus ille hauserat, quorum quum majorem Partem, ut omnes Mi mnet titulos, non potuerim ipse apud scriptores inspicere, sufficere debebit in citando auctoritas libolli patris. Portinent huc: Aκεσις ap. Misma III, 19 in nummo

Tamuinis, Chalcidicis, Abderitanis; ννις quod potest

eum conferre licebit 'Aριστ οβιος p. monia. III, 17;

φυρις in inscr. Attica; εο dato ις, quocum confer λεο- δαέσιος in linteo Hesychii, in inser. Attica, cuncta a Κum uda patri suppeditata; ολιμπις nomen sculptoris in titulo alicujus nummi incisum, et Παιανι in Theod.

odri t. V. hic Rom. 396, de quibus inspie lolcon patris; Θεμίστις Θέμιστις in editions Ba rixi. . Θεμίστιος in glossemat Suidas pone εμιστιος posLimn Ἀασκωρις in br. mon invitis locis, do quo, ut de amnibus ασκυρης ασκυριος, vide lorico patris;

177쪽

in lex patris, ib. I, 27 in nummo Lilybaei lipilli Κι - παις ib. III, 87; ἰ ιαις, quocum eis. Σι ιαι D C. I. Gr. n. 7475, p. IIionn. S. III, 3l6 Κοτταις 'hphn. chriagr. in lex patris, ad quae accedit inum nomen in εις pro ις aut ιος desinens Πλεις ex inser Marathonierea Minatio missum, quocum eo Mer Ηλει, sit 'uλις nomen masculini generis in lex patris et Κρατεις m

illi Inser Boeot LXI, II, , et τάρ εις ib. p. 57 simili quodam modo sgurata; - tum Hierunt in pro ideianon Κουρτέκης Basilii imperatoris cognomon, quocum conser Romanum ui videtur nomen Κουρτίκιος in lex patris denique neutri generis nomina, sive mulierum ut Σωσαριν ex inseri Pariα Κumanuda missum, sortasse idem atque Σωσάριν C. I. Gr. n. HU 'Eρωτι ex insor Andria, Λ ι κνα Geta juxta x κάχιον positum ex illsor. Tithorassensi ab eodem patri suppeditatum; - sive vii castellorum vel oppIdorum ut Ἱλλυριν in Aedit. Procopi ed. Bonn. , , Λιονιν, ib. 4 4 Ave λαχιν et υρραχιν ib. 4 4. Quae vero cuncta superat insoletitia Κυρι vocativus nominis ejusdem

pueri, qui bis a Straton in Anth. XII, 206. ra sic semesib. 21 terminatione ampliore τριε sormatur. Non sine consilio uni cuiquo nomini ubi licuit semper apposui indicium loci, ubi inscriptio effossa es Uno si id solum intellexerimus eas inscriptiones per onmes regumes, in quibus Graece loquebantur, ita sparsas fuisse, ut ea quaestione loci omnino nihil proficeremus, otiam id in lucro

ponemus Ricilius enim resutabimus quae Richterus l. s. s. protulit e linguis gentium quae ad orientem spectarent sive

Asiaticorum sive AegJptiorum haec nomina ad irae Oatransisso. Si enim tales inscriptiones in sola Asia Aegyptove esssisterentur, non dubitaroni vir docto assontiri. Nemo erum negabit, ubi inseriptiones iraeea ASIA in terti vol. Eorp. inser. Gr. perbistravit repperitque nomina barbara fere innumerabilia in ις ιν ις ει exeuntia, ut

Nενορι ib. 4405, ιν εις accusativumus ejus Ni νειν

178쪽

de nominilais propriis.

ib. 44l3, se adnot. Boockhii ad hunc titulum, alia multa atque ea omnia illis Graecis simillime figurata, potuisse ut, si Graeca nomina ejus generis in sola Asia exclarent, secivium omim similitudinem Graeci quoquo eurum 6gionum in ut barbarorum aequarent nomina uillarent, praesertim quum vim haec nomina rade in plebeiis tantum inscriptionibus essent Nec minor similitudo si longe plurimonii nominum Aegyptiorum, quippe qui ui acci es anilem duplicem ις ιος terminationum uni

eidemque stirpi affluxerint. Sic Ιαχου ιι ιος set II ἔχου - μις, Ιεένιος et εο ic, Iετίσιος, cui respondet nomen multi tiro II ετ ισέ, alitu Πετιπις legitur, iuuenube Xens lili)i ui augebis, si nomina Aegyptia in exicon patris recepta perlustruVOriS. At vero quae contra originem Asiaticaui Aegyptiamve est, eadem ratio postulat, ut Latinam refellaniais, O tantum, quod ea nomina etiam in inseriptionibus leguntur, in quibus nullum Boinamini nomen insit, nec quod non s0lum ex inscriptionibus Roma ess, si colligantur quas semquinis reliquas uperare nemo mirabitur, qui computaverit suro oncines Christianas adhuc Romae tantum effossas esso sed pse Graeciam insulas, Asiam, Astieam spursa sini; sed praecipue ob eam causam, quod inter ipsos Romanos

posterior nn saeculorum rarissima fuisse Latina nomina similiter figurata vidimus, nam vel ex Latinis, uno Supra BI Rrnu imuS, quani vis perpaucis, Helis Eusereis ADFelia pe-lei Sintilia. tsi Latinis litteris scripta sunt, tanton ἰra ei

et εω res csr Ritschol doct. p. 7, idotur mihi quidem significari, consuotudinem illam Romanam ius terminationem in is corripiendi, quondam ium validam , uni imminutum esse eo tempore quo Graeca lingua praeferre non correptue correptam seminationem inesperet Sed omnino non opus est consuere ad linguas alienas,

179쪽

1 78 Benseter quibus originem horurn nominum explicemus, quorum similium totum genus ipsa Graeca lingua exhibet. . Est genua eorum nominum propriorum quae pro a longiore ις breviorem terminationem habent quae falso Dorica ab Alr sinu, 233 appellari jam obiter supra tetigimus. Nore Oricia exempla collegi e lexico patris haec 'Aγις sive 'υγις, ' Ανανις, Ἀναπις, Ουλις sive ωλις, α ιιις sive asi μις, σε ινις, Καλλις, λ4i ις, Κνωπις, σα - αις io, αμσιις, υσις, Νικις, εῖνις sive Eενις,

plus minusve respondent nomina in ης εο εας. ci ιος desinentia et ipsius Doricae et reliquarum dialectorum:

ωίλλιος ωίλλ ης. Ad quae accedunt eadem lege formata, quamquam casu quodam nominibus vicariis longioribus amhue caremus: ' ιναξις ορκις AOPρις εῶ νι Λνί δις Λωμις υικις II ρατις Πρχυ μιν ις ρυγιις οιβες similia. Sed etiam propius ad similitudinem nominum propriorum in ις pro Vulgari ιος Xeuntium accedunt nonnulla Doriensium, quorum breViorio ut reliquorum Graecorum et ipsorum oriensium longior ιος, non a terminatio respondet. Sic praeter Λέκ. ις Λογνις λύωνι Κλεοβις Πίονις υλις se Γυλλις IIον τις reperiuntur Kέκιος Κοννι o 'Aδωνιος V. B. A. 346 Κλεοβιος Πιονιος Γίλιος ιοντιος Quod vero jam obeckius i. s. s. ostenderat, his formis brevioribus nequaquam solos Dorion se usos esse, sed etiam quam Vis rarius reliquo Graecos, id quoque illustretur exemplis nonnullis, qua ex eodem

toxico patris contuli. Sic pro Vulgari 'Aγησίας dicebant Boeotii 'Aγησις, pro Καλλίας iidem, Erythraei Attici

180쪽

de nominibus propriis.

cani Γνωσις, pro ino ἰας Miles etiam κτῆσις, proici ριος Cyprii ci εις, de quo consis Mus Rhen. nov. Iv, im adnoti Me leguntur in inscriptionibus Auleis

δις et Λυδιος Κυδιας , Yβρις non ieri virile ot'Υβρεας sic ago δρις p. p. Rh. , 041 sine dubio idem est vi omen atque vulgarius et frequentius φο - δρίας. Huc pertinent mulia ae ollius i. s. s. et Lobeckius i. s. s. congesserunt exemplμ: ρομις ρῆ-

Σιραττις Στραττιος, Κρονος Κρονις cis Et M. 29,

38. Quid olus d 8ti, ii dii l. illi ire liliis roteg r. p. 5s 2 licuisse Graeci interdum uniani eundemque 1OHὶmEI diVOr8iSi j li iliu stirpis nominibus propriis appellare, comproba IM' Mi . itfiti σις et satia σίας unius uret, intis Attica,

diem illae nonunibus. Qui ruis inium bonio Lobochio concedum hum-ο-miua heo Dorida appellari no reapse confundi debero, ute inpli muti a Milio l. s. s. permista sunt, cum eis, quae vulgo quidem iii ιος, sed in ultiiuorum saeculorum inscrip