장음표시 사용
181쪽
viro doctissimo assentiri in eo quod hinc conclusit omnes illas sorinas ab una stirpe diversis iantum amris termin tionibus linguam genuisse, ita ui exempli gratia 'ριις non contractum esset ex ημίας vel , ος, sed sola tormination haec ab illo differrent Quae ut comprobe inlinii maxime nonnullis locis Elymologici magni, ut 729,
verbis ut 'IIρέσι, Καὶ ρις Τέλλις Σκέλλις et a Do- ι- σίνις' , si quibus solis, ut hoc statim praemittatur, , cum eo consentio, quum in his sine dubio ut in ις voeab lum, cujus stirps Verbum esset, terminaretur, facile fieri potuerit. De reliquis autem ab eo dissentio De uno 'Aλεξ,
quippe quae esset stirps verbi, et Αλεξος si Ἀλεζις υλεριας Αλέριος -- poterant, terminatione si o siseri siveri siveo stirpi orbi adjuncta, et Βάκχις poterat a stirpe quadam verbali βακα deduci quamquam
mihi ακχις videtur contraction o Βάκχιος idque
Βύκχιος suffixo ιο addito Ῥακχος Iatum essΘ, - Verum, μι quon Odo fieri potuerit nemo explicat iit, nisi exstirpe nominalI primum in unota ut o suffixo addito inde Λημιο- 1a tua et Iio tuis isse contra tum sit. Nomina enim in ι- exeuntia quae ex stirpibus nominalibus prove niant, nulla sunt
Quae igitur in parte priore de Mesrsius Misitas grae ιδ structus, Curtii sententiam amplexi vidimus, idem valebit de terminatione Graeca in plerisque eorum nonainum, quae eorum quae in o exsunt vicaria . videntur. Itaque res sic sere se habuit orari Ἀο- ope diversorum suis 'rum lingua procreavit ημέας sive αμέας, αμέας, is μιος, a uini ζμ ε ως poterat contrahere et postremo
182쪽
re vera contraxit in C. I. r. 2096 D. Φιλης. similiaque ultimae graecitatis nomina propria, Seu Λη- ιας ad similitudinem nominum propriorum inprimis Byzantinorum hellenisticorumus, ut Κρινας in οσιιῶς Πρας Ζηνῶς aliorum. Λαιιέας autem et Λάιιιος in Actsιις, ac Λαιιέας quidem multo prius et praecipuo in Dorica dialecto, Λάιιιος autem a medio demum saeculo primo p. Chr. . Sic αιος quoque terminatio, correpta prius in αις, ut in Acti ναις reliquis sintilibus, cis γερa ιτερος pro γεραιοτερος, δεξι-τερο- pro φεξιο-τερο-c denique contracta est aut in ας, ut in 'A9ηνῶς 'Eρμῆς Ιαριιενῶς aliis nominibus ejusmodi, aut in ις, vi diphthongi exstincta et accentu mutato, ut in hodierno Ba θολοιι ai similibus, qua de re D. Mullachium l. s. s. p. 73 sqq. Nec quidquam roser quod etiam a terminati postea saepe in fiς correpta est, ut in 'Oληφι πῶς Bygantino et παππῶς h0dierno antiqui παππίας vicario, nec potest negari omnes has mutationes ope inprimis Doricae dialecti niti, quippe quae Arma breviores praetulorit longioribus equo a mutilationibus vel miris umquam abhorruerit, cujus rei teste velim utaris odem obeckio Protegg. p. 505 sqq. . . Quae si bene disputata sunt, non diutius mirabimur,
quod in inscriptionibus maxime Doricis utraque nonnumquam contractio, et antiquior a syllabae in i et recentior ιος syllabae inci videtur in uno eodemque nomine latero posse, ut C. I. Gr. 5638 in inscr. Dorica Tauromenitana: δῆμος τῶν Taxροιιενιτῶν ' Oλιι ιπι 'Oλυμπιος et q. S., cujus . O λυρια ιν si tantum compararemus cum nominibus amnibus 'Oλυιι ιας et 'Oλ ιι ιος, quae V. in leX patris, et ab ipsa inscriptione prorsus abstineremus, Per Se con tractum esse poterat et ex 'O λυ μαίας, ut quod hic videtur pertineret ad idem genus atque 'Aγις io similia,
et ex 'ολυ μαιος, ut scribendum esset melius λυμπιν non 'Oλτιι πιν, et esset idem nomen hellenisticum atque Αλ pio 'Oλυμπι n. 49 et O λυμαι n. 3757. Est autem unum discrimen atquo id quidem magnum inter
183쪽
utrumque genus; -- illud, quin mimo correptum, quiuido est vetustissimos mutat accentum et per omines casias utitur proprio suo modo declinandi, - hoc quod o in ις comtractum, quando est ortum lingua jam senescente non potest mover Recent ii et equitur in frenetivo et dativo declinati illi ili , liniuiOI1Om Ormarum lio Correptarum. Ciu'repta igitur utriusque generis terin inali D, sed illa vites tot vipes noscente linguB: Os una Vi di Spari' Onmunquam gEustra
ita mixta, ut diffficile sit judicatu, utri hoc, utri illud exemplum tribuamus, quod ut in hoc me im sic fit otiam in Aένι n. 545 in inser Patrensi. in συσσι n. 322 in inser Lydia, quum nec συσσω nec Aυσσιο ς vini in tra
lo exeuntimn nam de ius nune solum agitiis pauca quaedam addam. Hunc posuit obeckius in ea syllaba,
qua accentu utebatur in ornan integra, ut scriberet Eu- γένι g θήν a i ii νιν ui ρτ ρεν. A quo differt Boo khius. imn si iluulilli ΚΘilius Wolcherus Osann g, rellilli qui nomina Clis diu generis Darrauserunt hi enim Omnes, quamVis I Rr ut in eo sibi constet Boeckhius in nominibus ejusmodi, quum sunt generis masculini, restringam accentum, in scribant υγενις, as ι τ ρις, Ἀλ-λαδις quum ex sunt generis seminini aut neutri, lam
mini in ea syllaba Elinquunt, in pia es at in voco nomorrepta, ut scribant Καλλίστιν ire. τέρι ' Miminem regidam solo nisi arbitrio tam per i is est ui longum sit plura proferre. Quum viam Minari, hodi reiciis aedi eam accinius sedem conserveni, lino in is io dime. ore sat nos aulam viderinius hanc omnis, at is,ibiditio mo syllaba ad ultimas demum linguae ori etae
aetates pertinere, tum indε transisse in sermonem Byzan tinii ruin tiostremo legem Asoriactam in lingrata hodierator lut ,
qua de re cis Mullachii gramin. l. Or. Vulgari pylάδ-
184쪽
157 173 - nomo dubitabit assentiri Lobeckio et scribore Eυγένις Αθήναις Καλλίστιν μαρτυρι ut in t
mologic M. quoque scriptum est Aa έρ τις In eua autem Vocabulis, quorum aeminimam productam, quum cor in pirum et aedentius manet, sequitur correpta syllaba finalis, certari potest, uirum περιοπωμένως an in hia virilegenda sint, ημῆτρις an Ἀημήτρις scribatur. Ratio videtur mihi postulare Gentiun hircumflexum, quum accentus semper pronuntiationem sequatur, syllaba autem natura longa etiam tum producta pronuntietur, quum ambitus ipsius vocabuli imminutus sit