장음표시 사용
161쪽
i50 Benseter admodiu explicatu difficiles aperiremus. Dic Ruschetium, magistrum nostrum summe reverendo, cujus judicium doliis semis sere hoc est quum aliquando in sermone Latino declinatio propria nominum pronominum adjectiorum quae poste n ius tum ierminarentur illis exsisteret, ut 'omana livus es vel is, o neutri goneris ini , onetivus es et is sed abjecta plerumque littera finali dativus o vo i accusativus in vel im, vocativus o ρ i. ablativus e d vel isd)
tori IlIIlutionem taber l, Servasse ani di et in alii mem, ut alia Vetusta phiri titii sermonem Vulgurom et in init illativis nominum propriis inalis in is pro ius terminatorum nonnullorum
qu l ronominum, ut at pro alius, o in gonetivis in i proii exeuntibus, et in vocativis solaci littera sormatis; uum leo tutaretur, et in casibus obliqui plurim omni 'pristit minum. Hinc eam declinationem ad G Meos' iri. ibi iii otiati con tantius perstitisso initati intri ipsis B
permutata sit, secundum morem lingua Oscae, in qua noritillativi I iis cuni aliis jusdom declinationis in is excuntibuS, Pupi Hia cum tensi, quorum uiserque nominativo Latino in ius torminato ro lun1deret, ii, i Milii DXRtaroni. Cui
programmate quod nuperrime edidit de diectinis Graecia et Lutino Litterae ope formulsi in is dissensit ab his Mon seruus, quum in libro de nummis minarior)- p. 47 dieἡrint linguam Latinam in his nominibus initi inter os ius iis is
terminatiunos fluetita s6 Denique Gosemus, tu pluribi locis has formas vel eligit anili. Vol serii bi id inibi sie,pite ἡ 'eotiatri est, primum quidem hi prior.' ' Quibile libri Misis lini, quos appellavit is au in
162쪽
p. 82 formas in is pro ius exeuntes eadem contractione ortas esse qua uia usi si ex huius cuius eius, nivis satis mausus agrius , postquam vocalis per quandam Voluntariam affinitatem , Vahivorwandiscliast' intor in ivocalem permutata sit ibidem p. 354 causam illius contractionis esse antiquiorem sermonis Latini accentum, quem etiam si syllaba paenultima producta esset sui autem olim producta in Clodius similibusque - antepaenultima usurpare posset, quoniam e Clodius, non vero e Clodius natum osset Clodia. Idem tum disserui do his sormis, kn, noschri P V, 8 reserens is terminationem ad ejuSanscriticam scamque ejus vicariam Ua, e quibus postea
iis is terminationes correptione sensim ortae essent, quibuscum compares velim qua idem protulit ibidem vol. IX p. 149. Iterum ad has formas reversus in libello quem appoliavit K Esche Beservetur lat. Forni khre p. 562 sqq. contendit declinationem illam reconditiorem Latinam Ritscholii omnino non exstitisse. Postremo idem novani viam explicandi magis indicavit quam ingressus est in editionis alterius libri supra memorati de pronuntiatione et q. s. sermonis Latini volumine primo duobus quidem locis, p. 289 et nota p. 758. Ubi sero haec exhibet ut Romani aetato Gracchorum ab Oscis Sabellisque morem acceperint productam vocalem geminata littera reddendi, ita verisimillimum esse hinc formas illas correptas in is et ut Cornetas et Corneli inscriptionum pro omelius - exeuntes in
sermonem et Scripturam Romanam invasiSse.
Quum vero tali et tanta discrepantia opinionum virorum
doctissimorum moneremur, ut circumspectione summa ab
inconsulto judicio abstinoromus, priusquam totam quaestionem essemus perscrutati, hunc ordinem prima partis hujus disputationis instituimus, ut primum exempla ipsa enumeraremus, deinde . de singulis singulortu sententiis, quid in unani quamque posset proferri et quo posset una quaeque defendi exponeremuS.
163쪽
liborio valuisset, illo autem formas breves in isti dosinentes principales esse, e quibus Postea pleniores natao sint, et quae propriam declinationem secutae priscae hujus do 'linationis vestigia in sermis illis reliquissent, quas quasi per synigesim flectas sermo I rulgaris poetarum scaenicorum nobis tradidisse At vero sunt, quae mihi sententiam it- scholi labosaetare videantur; si enim ejusmodi prisca horum
vocabulorum doelinatio exstitisset, qui factum est, ut tantum nominativus accusativus vocativus Singularis formas integras servaret, genetivus dativus ablativus singularis et totus numerus pluralis semper declinationem posteriorem sequeretur Desidoramus sormas ilia consilis, si consili, sitas, filiam consi in fisibus conrilibus, quum, qua per synizesimessocias habenius His coiissita, fili co=issii, ita conssi
omnes ita explicare possimus, ut ex usitatis natas esse haud
difficiis ostendamus filia iam consata, ut novis e masem' sic o filius filium coiia iliam correptum, fortasse prius mutata vocali obolis in i ad similitudinem sci Pupidia juxin Stemio reperti; - fili et omisia contractis litteris ii in i ad similitudinom clarissimam numeri pluralis in filias filia; fili propter quandam vocandi casus brevitatem semper iii
optima latinitate a filia nominativo contracto formatum, quum sermo antiquissimus ne a si e quidem abhorreret, de quo amplius jam supra actum est, ubi de discrepantia vocativorum et genetivorum a substantivis et adjeci-tivis formatorum locuti sumus. Iabuit sermo vetustior
ut in multis si in his plus libertatis licuit et otiam iri
declinandis vocabulis, quae in ius tum terminabantur, id facere, quod sermo optimus semper in pronominum declinatione faciebat, sibi non constare in declinando. Sic aetat
Plauti o Toronti illo fias et filius, consα ut cons Onsormis vicissim utebatur, et correptis luidem, quod res ipΗα postulare videtur, tamquam vulgaribus in metris liberioribus. At vero jam attigi, quam tertiani disputandi arteria instituebam dico pronomina, quippe o quorum declinatione similitudines formarum, de quibus haec tota disputatio est,
164쪽
summas haurire possemus. Refellendum autem statim initio
est, quod a Corssenio mitrage p. 565 contra Ritselielium divitiatur: pronominum declinatiunt, quippe qui, in lingua
Latina naidium ob gravissimo a substantiorum abh0rreret, vim nullam vel sero miliam ar Iumintandi in hac quaestionutribuendam se num praesis formas plerasque quas jure pronominales appellare licet propior piopriam uim-dam rationem doclinandi, brana illarum vi Caria ' notate, quoad conjicere licet, partini najor 3d parti in linore reperiuntur, quae nihil ut ita dicani, pron Onii nato prae se gerunt. Atque incipiet uluin quidum i si ni, olsus se iis, ius formis ejus vii arti lia alta a RitSeli Oli deci P. 1 S lli., I sqq. ad conlparandini uis itis, uti vir doctu otium ε t
rum uous forma vicariae testimonia pi'Scripsit. Sunt aut si hi casus traditi nominativus ali alta apud risei man, burisium, Diomedem, .uellium, Catullum, Lucretium; gonei is ulta apud Priscianum, et abjecta AEnalita lasso in re odi in epitoni Festi p. 28, 2 x M- - nisi seruis sit si, uiat, di, tracta, ut Plautus est milem Festo in Rut p. 27, 9 dixit, et g --ο-- ox inseriptione plebeja a laudebolam p. 5 affertur dativus uti apud Literestum, ot iam in inscript60ne operius, udquoruni similitudinom Ritsoliolius necusativum alim, ablativum atqu), plurali in iunioruDi dia iv in alia in ciliam ssiv ais, citi, supplevit. Dum Oni posita cli is r tibi aliquiauliquot aliquantus lL ω d. ii Correpta Orma ductu es so vocali in his compositis corr pii dentini Strat. uae quum ita Asciat, non modo iis bellus de l. p. 8 in iocvocabulo unum exemplum pristinae suae dostlinationi satis diu tenaciter servatuin exstare censuit. Aod otium Urssenius, ii e p. sqq. quamvis tutem Heli stion is pristinam omnino is get, tamen in eo cum Ritscheli consentit
Ἀρ-1 oliuina iistimonio Prisciant XIII p. 959 P. censet: sermo correptas relis Ud esse principales nec demum se Mihi laudibiis doniraeus o rebus alvu naias, sed polim is syllabis in stirpi adjectis in clivus in id post Ha
165쪽
a d contractas et correptas esse censent. Illorum senisntire
MUM Latino respondet, correpui autem Armae nullum vestigium invenitur, tua de re esse charisi ,Graiid iugo dero. tymol. ed alter. p. 32 l. Nec Goticum iis sentcn
quus, quippe qui torma plur inia corripere soleret, etiam aurestiuuia in alti alia corripuerit, formasque corrept--u eo' intis praetulerit, posterior vero uetas, cum iterum torminatioticis plenior 3 sumexot, paullatim correpta abjecerit et priu*pulas producta8, quas numquam prorsus removeo ---m
uis utiquissimi quos habemus libri exhibent-unas, -- perit Sic Rilachesius ipso mirum osse confitetur p. 1 3 nullum rorioris i 0rma in scaenica poesi tota vestigiim osse dixi autem inue rei Plautus teste est in epit. 27,
19. Si licebit corio coneludor ab antiquo eam Oue promiscue usurpatos osso alius alia alia alta nominativos, alius lilii et ortasso seriam dia renptivos, διχ,ll l UI 1-quo UodUlIl nodo , 1 Ruteni ered Piam alia ale in motis principales esse set ah mni quidem imilitudine. IIIgllaria Di Latiiι ut lingua cognatarum abhorrente8. sed sive illuni sententiam Sequeris sive hanc, nullo modo id minuitur, oui
nos quidem magnum momentum tribuimus, genuisso si inna retas Ud sermani o vora indoin modo quo millesque, nec posso illam ab his separari, quod sentius vixi quae ad mini raudum adhibeatur apii himam druis: hulla'. Curtius, Buecbelerus una soceruui. Uod' an et
166쪽
nomina propria illa in is pro iis terminata, quae nos quidem, ut id repetamus, plenioribus in ius desinentibus post Hora et ex eis correptione nata esse ut aemus, ipsam Latinam lingui procreasse neque ab Oscis petiisse. Quanam vero ratione Mus ex ab , Cladis modias fieri potitorii, clarissime illustratur formis euia lusi eo e inius uis eius pronuntiatione correpta natis, de quibus conser Corssonii 'eurtige p. 45.
Jam postquam vidimus et adiectiva et substantiva stpronomina tominuni proprioruni de hii bus hae disputatio est, in is exeuntium simillima Latinam linguam procreasse, et protulimus, quid de origine eorum iudicaremus is ter . minationem in eis contractam et correptum ess o pleniora et principali ius, restat, ut de declinatione pauca addamus.
Quis enim miraretur, si ut in multis aliis sic in his ocabulis declinandis lingua Latina parum sibi constitisset, velut uecheleri ,Grundriss o. p. l sq. sere verba reddam, si ea vocabula, quae si in ius desinerent secundam, quae vulgo. dicitur, declinationem sequerentur, postquam ius terminationem in is corripuerunt, secundum rationem eorum vocabularem declinarentur, quorum stirpe i vocaliseontineretur; neque in omnibus fortasse sed tantum innotinullis quibusdam casibus 7 Atqui de vocativo eorum in i desinent et de genetivo in i pro ii exeunte jam supra p. 60 quid sentiremus exposuimus, quum de adjectivis
in artus et aris terminatis dissereremus. a terminationos correptae utrum contractione litterarum finalium Data an ex nominativis correptis secundum propriam quandam rationem declinandi formatae essent, quum utraque ratio explicandi defendi posset, non ausus sum decernere. Quum vel onatura linguae Latinae utrumque permittat statuere, summum momentum ponamus necesse est in testimoniis sive a scriptoribus sis in inscriptionibus uaditis A primum quidem statuendum est praeter pro uniano in genetivum ins dati
vum in v. p. 63 dativit adeusativi, ablatiri ab aliquo mos meis formati, qui in i pro is, im pro ium, a pro od
167쪽
terminaretur, nullius usquam adhuc vestigium repertum osse.
Quod vero in his casibus, quippe qui in inscriptionibus
rariores sint, nominum offendet, id in genetivo casu in inscriptionibus vel ipso nominativo requontiore summi est montenti. Jam vero Ritschelio diligentissimo exempla horum nominum perscrutanti unum tantum exemplum occurrit nam do alior C. Vettia Helia vide quae in fine supplementi duci protidit quod genetivi speciem prae se ferro asso- vorat, deel. p. l. Est in inseriptione ollae cineraria aBaldini Dissert academiae Cortonensis t. II. p. bl Sqq. odit et iam a mo memoratum P. Clodio C. L. Pan λί, in quo, si bono verba Hiis intellexi, censet nomina loris o Pa=npia genetivo esse debere Fatendum est me parum versatum esse in doctrina epigrapidea quam ut auderem legere P. Clodia. C. L. Pampis scilicet filius vel talo quid, ut Clodia nominativus, Pampini genetivus esset, nam sino dubio vir hujus scientia peritissimus eorum qui nune sunt Suas habuit causas, quae eum inducerent, ut censeret Cloae tantum genetivum agum posse esse. Certo sesellit opinio Corssenium Bettrage p. 563 sqq. quum judicaret utrumque nomen nominativum casum esse, ac Pampta quidem tamquam nomen proprium liberti Graeci scriptum pro Παι πινις, abjecta ut in multis Latinis fieri soleretis finali, nominis IIa ιπέν ι ος vicario. Nam Graeca ejusmodi nomina omnino non ante medium saeculum primum poAt Christum natum reperiuntur haec vero inscriptio certo ad initium primi ante Christum natum saeculi spectat, ut numero annorum circa centum quinquaginta a Graecia ejusmodi nominibus separetur. Quamquam igitur de hoe genetivo Clodia dubitare vix licobit, tamen quum nullum ejusdem casus aliud supersit exemplum, cujus s finalia manserit, non audeo tantum ei tribuere momenti, ut omnia haec nomina propria olim in genetivo eodem modo declinata esse contendam, praesertim quum sub hac termination is enotivi Clodia lator possit is terminatio genuina Et
principalis omnium genetivorum Latinorum, qui postea
168쪽
semper in i terminabant; qua sententia mihi videtur praestaro. Genetivos vero Modinis et Maoco in Corp. Insor Lat. bl II. n. 455 aut cum uebnero barbaros
esse censesumus aut ut multa similia in inscriptionibustia novis, qua de re se Grasses mei ago p. 564 ignormitia vel error insculpentis irrepsisse Mimbeabimur. Priusquam igitur vi su actor unum illud D eerta alia genesivi in is exeuntis exempla eruerentur
contigerit, mihi videsur judicium suspendendum esse, quum id unum quidem constet non posse adhuc dijudicari, utrum quondam lingua Latinas in his nominibus propriis in is
pro ius torminatis licuerit genetivum o voeativum a fortasse reliquos quoque ea sus singulari 'quodam modo e correpta Et contracta nominativi forma ad similitudinem vocabulorum i vocalem in stirps exhibentium fingere necne. Jam restat intum, ut pauca addam do eis nominibus propriis. quae in es pro ius terminare videntur. Suntias Verres Menales, quorum es in olla cineraria
εeriptum et o Lupi et Garructi schedis a Ri-:helio tacti. 8 perscriptum, stres nomen notissimum ac gemulleium quidem, de quo id misehelium in suppl. p. 3, Me, is a carmines, in Bulleuin Romano anni 860 p. 9 ex inscriptione P. Mentire . . . r. a XXX
publicatum, a Ritschelio deol. p. 6 et supplem. p. 7 sqq. explicatum, a Corssenio Bettrage P. 566 in dubitationem Vocatum est. Atquo Γάεις C. I. Gr. n. 3976, Λ εν νεις ib. n. 322, b, 4, II ετρωνεις ib. n. 9655, b, quibuscum
concinunt Graeca nomina eo vi ειν in Letronnii Rec ΙΙ. p. 99 et 'A Θηναεις C. I. r. n. 23, quorum infra men
tionem faciemus, ad Latina explicanda cum Bitsehelis idcirco non asseremus, quod in his omnibus ει diphthongum simpliciso vocalis tantum in seriptura locum obtinere Veris, mile est. At vero certo huc pertinet Oscum Moo, cujus
respondet e Latinae vocali, et, quod MisAelius aliunt, id pronomen abjectari finali pro aliis positum. Ut enim quondam Latinis praeter ue o dicebatur aediles, qua de re
169쪽
vido uecholori Grundriss e. q. s. p. 11 sqq. et scis non minus Mas quam sumsis, sic etiam Verres et Certas, illud notissimum Siciliae spoliatoris nomen hoc in inscriptione sacculi septimi a Ritschelio supplem. p. 4 reddita otin I. R. N. n. 49 scriptum, et V retus, cujus nominis testimonium relictum est in lege earra, a Cicerone accus Verr. III, 9, t mona orata, et quod redit in pistolis Ciceronis ad sum. 9, 20, 2 26 l. 2, 4 5 et Graecis litteris Di --μ o scriptum in C. I. r. n. 5838 tum Bar riae aeque noBarnaea s, de quo videlitschelium in supplem. p. 7, praesto sunt, et ita quidem, ut formae in es terminatae aetate majores vicariae in is ius aeus exeuntium sint. Quae quamvis ita sint, ante non ausim inde concludere es terminationem olim non modo positam esse in omnibus eis semlier nominibus, quae postea in is exirent, ad etiam principaleii et genuinam terminationem esse ninium vocabulorum, qua deinde in ius desinerent, sed id tantum, ut Osca in Mas juxta Mumsia usurpato, sic Latinae linguae quondam licuisse pleniorem aliquando terminationem horum vocabulorum non solum in is sed etiam in es cori- trahere, quum jam solam vocalis quondam producta ius torminationis testetur ipsam hanc ius terminationem X aliqua pleniore correptam esse. Quum vero hane pleniorem et antiquissimam suisse da Sanscritica terminationem tali Oscam ejus vicariana Corssenius Κuhns Zoitschrin vol. V. p. 88 ostenderit, id mihi certe videtur constare rep
tendam esse es in tribus illis vocabulis ab antiquior hac ac pleniore, is terminationem in reliquis do quibus disputavi nominibus propriis ab austi Ius terminatione, quae ipsa ex illa antiquissima ducta in is postrem correpta sit
170쪽
Graecis nominibus propriis aut masculini in id pro ιος aut neutri generis in ιν pro ιον exeuntibus inscriptiones s saeculo medio primo post Christum natum v quo ad tempora quae dicuntur Byzantina abundant, sed pauca etiam
auctores quidam aetatis Bygaritinae exhibent. De quorum origine quum multum disputatum si inter viros doctos, certe operae pretium erit singuloruni singulas do his nominibus sententias breviter repetere A tetigit quidem hanc quaestionem quum multis aliis locis corporis ins Uttonum μα--- tum es. I. p. 367. 373. 47b. 499. 35. 99.
Boeolim ita, ut scripturam exemplis ex aliis inscriptionibus repetitis confirmaret et nonnumquam, ut Vol. I. p. 99ad n. 656, b, has formas barbaras esse significaret. Ru tam sententiae videtur suisse Fran sus in Min Uri Ins .
p. 95 secundum Mise lium dees p. 3 cujus quum libebium non potuissem ipse inspicere, sententiam e misesielii Mes p. 4 et r αδεμ hi Mus Rhen. nov. LIV. p. meomperiebam fuisse has formas iamquam barbaras heli
nistica Bygantinas ex regionibus orientis in sermonem Graecum irrepsisse ridem barbaria heu istica vel 'gantinae graecitati hae nomina tribuerunt mel erus Sysi. γιρο μ. p. 8, Osannus Syli epigr. Gr. p. 43T. 456 488, Franaetus in Ele nentis epigr. in p. 248, qui cum Carolom se in Specim. iomatol. r. p. 9 sqq. nonnulla On- gesserunt; et tribuerunt quidem ob eam causam, quod
centiores et hodierni si haec hanc consuetudinem ιος in i volo vicariam ηρ, ο in ιν syllabam, et utriusque Vllaba littera finali akocta ino vocalom contrahendi non servarent tantum, sed etiam in cunctis sere ejusmodi me