Studien zur griechischen und lateinischen Grammatik, herausg. von G. Curtius K. Brugman.

271쪽

268 Allon altorius Lesbiaca forma ad κῆ o Homericae r βυνοντες pro ηβυοντεc si constituemus:

δ λω- usu d ti01M. Nam quae grammatici γελαιμι, πλή vat/M Do minus Israιm proserunt, laec secundaria esse videntur atque as- sontior Ilii Zelio qui opinatur l. c. pag. 24 ea ex antiquioribus γελ isu, Grast exstitisso, littera terminationis etiampnon ultimam syllabam afficiente, ut sit in αἰ υονος, Αἰοί δος, pro s/ίονοc', 'Aσίοδος Cotorum mone accentum retractum nihil difficultatis aboro in dialocto barytonesi anidodita es Iosεidsex, o IIοσειδώ υν Latina lingua alimrationem sequitur amu-' Oce-O. Paulo difficiliores 2 et 2 personae sed meminoris ε-ει confluor in ει otiam in severior Dorismo quatit quam ε-ε contrahitur in Ahr. Dor. 202); simili modo ο-οι in o in Att. ζλοίιοῦν ο δι λο-οέω , unde etiam α- αι efficere posse

di λο-οι τι , λοι Noe sociis 2 porsona Siniplicissime etiam a pers plur. aut qualis os in Lesbiae dialecto sic explanatur vide infra Totus optativus liue trahendus est et nominativus participii activi: l*m 'ans, amans

272쪽

de dialectoa oerens n.

phthongum. Τertia classis earuni St Orinarum quRe longR EX-hibent vocalem ante simplicem consoriantem. Quam ratio. nem sequantia supra demonstravi ubi exponset in Di do somna καλέγμενος Homerica ejusmodi refero ad productam stirpis Vocalem e. g. φορηναι ad φορνὶ-ενοι , non ad φορειεναι quum deberet esse φορε αα Lesbiaca utravis ratione e

plicari possitiit; Locridum καλείριενος specta ad brevem vocalem. O genus complectitur iud acti dual φίλητονεια, necnon et 2 pers. liu , φίλWr etc. reto, in ceni us , imperiectum, ἐγέλαν, φίλη, σαως Ahri Aeol. 144)etc. imperativum et praeter , pers plur. φίλ' i, φιλητω cfima, doce, docino , inliIIitivum aes cylDὶν, ἐκ a 3 , στεφανων, οὐ ναι, ita deinde in medio indicativum praesentis et imperfecti excepta Lesb. 3 pors plur. φίλλὶμαι, φιλ Πεθα, φιλημην et: imperativum, infinitivum φιλησθ' ι, γέλυσθαι casu intestatum), cf. Hom. μνει-ασθαι πυ--ις

participium φιδὶ μενος, σομενος es. Maniano si Pergo denique ad quartam speciem, quae primo aspectu

sententiae meae adversari videtur servias dic quae ante an correptam habent vocalem, quales casus obliqui pari acti οἰκοτος ερρεντος Ahr. Aool. 42), similia Arcad.

Sed in Arcadicis illis et poterat etiam in ceteris correptionem longas vocalis agnoscit Gelbis, statuens antiquius udisinoe, quod ille derivat ab ἀδικ γοντα, nos autem ab αλκο-εντα. Facilis correpti sequente duplici consona videquμ ille addimiit analogias, et s. quae supra dixi de da

50 Rettulerim ad hane Grinationem verba Homerica ημι et ηυ Conj. κιχείω ut pro contractis habeamin. Nomen a quo illud Orivetur praesto est apud Iesychium MN. Ceteriam noto Sehleichem. Comp. ab φιλησα, simili modo ec λευ-- explicare, necnon

Curtius, Studion. m. s

273쪽

Allen.

μιοργος, I, 10. Et revera traditum est δινῆντες immodίνηκτες Sapph fragm. V. l,ki quod non debebat mutare Ahrensius. In participio nasalis vocalem in Latina lingua non affecit: Ῥ-ent/s et amantιs, docentis respondent Graecis γελαντος, φιληντες. Contra leg-ωὶt, emolito, sed nihilominus conspirat docent cum φιλέοι φιλῆ ντι , et eodem modo intelligendum est antant, quamquam id posset ad ama-it revocari. Adjicio schonia 3 persona plur ind. activi:

φιλ - εισι, φιλι ντι εντι γε λα-αισι, γελαισι Lesb. δηλο-οισι, Γλοισι Quaeris ortasse qui fiat ut nasalis in hac sormatione non valeat ad theniaticam vocalem obscurandam, quam vim nunquam antittit iii conjugatione verbi barytoni. Causa, si

quid video, in hoc posita est, quod syllaba i origine erat

radi verbalis, ita ipsa secundum conjugationem in μι declinabatur, atque eodem jure quo τίγε-ιιεν δε-ieto nihil ametebatur a nasali id quod videmus in radice δ' quas est in or pass. λεχ- δε- ντος te. At postea quum jam perceptio ac sensus hujus Ormationis paulatim oboscorset, ut vera ejus natura non amplius sentiretur, coepit haberi pro thematica vocali haec radix, atque tum demum audiebantur νιλεο ιεν et similia. a. ori stilia I se futurum verborum in tau quas formas in Dorica lingua littora ξ uti consentaneum est, non ab eaden ratione discessisse in Locrica, demonstrat substantivum Ραφιξις- ς ήν σις, HyP, 5. Aoristi in a pluralis uni erus conspicitur in C. L 5769,

274쪽

de dialecto Loerensium

ανέθηκαν, quod per me licet pro Locrico habeas. s. AM. Dor. 3l6. De oristo ποτείσι disserui musa , . In persecto μειδινκα pari. ε αδ γκοτα Hyp. 38 Videmus, ut Oeconomides bene notat, eandem formationem at tu in vulgaribus υχηκα, μεμάθηκα et in Herodoleo D forma ταποδιι sonum. Plurima jam dicta sunt ubi disputavinius de apocope. ἀνά in compositis ἀν alibi integrum. recto non legitur sed rationem eandem sequi quam ανά licet crodere Ahri Dor. 354.

μετ non mutatur in comp. g. 6 et M. separatim 'p. 13. δι ut vulgo, in comp. Hyp. 38 45.1ποτί habet sermam tὁ Iyp. 33. Ino g. 4 tabula praebet reo τον de qua orma praepositionis diserte testa-iurraim Mag. 67 8, 44, tribuens Amivis ποῖ παρὰ ρ- γειοι ἀντι του σποτέ, ἀφαιρεσε του , εἶτα si νοδ atque mensis Delphici nomen Ποι ὀπιος, quod Olim . er- mannus per myis ref xus interprorutus est, etiam huc pe sinere videlm . Oeconomides formam confidenter accepit, eui quamvis singulari auctoritas quaedam non potest ab-judicari. At Sylburgius scripsit in loco tymologici εοθι

pro ποτι, et in nostro titula noscio an sit scribetuliani, comparato Ornu alterius tituli r pro ut se atur TDTTΩν:

prorsus similo vitiun est in Hyp. 4 ubi pro ATTO tabula exhibo Is yITO.περ bis legitur in I p. in utroque loco Pocope affectum, πέρ is πέροδος Delph. C. I. i 688.

275쪽

2 et Alien ἐν semper apocope saetam formam ἐν habet Lia, ἀστο, πο προ σὐν icin discedunt a vulgari

ratione.

servatur in compositis, I p. 3 es M. Separatim est semel, ceterum ubique Ceterae praepositiones in nostris titulis non leguntur.

quam ille non sine acumiri proposuit obstat, ut vidimus l2. , ratio scribendi. Vidoas nime serendum sit vocabulum singular . 'Aδικός anc substantivum non est magis monstrosum quam κακοδουλος malus se s), κακοσιτος

DM Missu , κακοθαλαι Hes. s. v. δυσθαλπέο αἰνοπα , alia Neque verbum in a composito sor-- tum plane caret exemplis μεσεγγυω- μεσέπτος deductum eis, similiterque -- εω ἄτιμος, κακοδα μονα - κακοδαίμωνι καρηβαρα- καρηβαρ vi, si Dei deserioris aetatis 'δω,

λιντροπα ια etc. Quorum in plurimis agnoscimus vim simplicium verborum ἐγγυctio. τιμάω, aιιιονύω, ἀπατάω, συλάω. Quod si Attiui pleraqus ejusmodi in eo flectebant, videnriis hune morem non semper valitisse, et facile redaemus alias dialectos etiam longius ab hac norma discessisse.

276쪽

d dialem Mererranum.

hin aequales factiones dividantur L Proximo ad ανδα reeis refert oconomides. Est intransitim quamquam διχαύω

plerumque transitivo usurpatur: Iuliansitivi tamen usus exemplum est διχα υσης τῆς νυκτος, Suid. s. v. αρεσται Hyp. 32 sq. δἰ αν αρέσται - δομεν videtur significare, ut Oeconomidos docet, iaην λαβεὶν καὶ δουναι.

Idem recte, pinor, refert ad Verbum αἱρεω, licet 'ensu paulo diverso a vulgari. Contra in altor titulo os ἐλέσται, mori sensu Memri. Utrumque videtur apud Loem dive sis significationibus viduisse. δείλομπι, compluries in I p. titulo. Forma etiam Delphica os apud Mesivi e Foueari 369, 10 400 9.

401 9. Significatione respondet βουλομαι. Forma notior est δηλομαι, de qua AM' Dor. 50, tradita in Hesychii

glossis δήλεσθαι, δῆλονται, ἐδηλομαν δηλη βουλὴ), tum a Plutarcho Mor. 219, d ubi Brasidae attribuitur . Theocrito V, 27, Critone Pythagorae apud Stobaeum Ecl. II, 7, 24, Hippodamo apud eundem Flor. II pag. 02 Mein. Archyta ibid I pag. 29, Timaeo ibid. pag. 4, deinde in tabulis Heraci et inscript Calymn. C. I. 267i. Duplicis speciei conjici eandem esse rationem atque Auiei ειλω et rei mines Hyλsia, ,γγειλα ei πηλα, βουλομαι et βωλομαι; quae quum originem communibus formis ελλιυ Loin 3-έλλω , cf. ἀ-ολλῆς), γγελ-λα, ὀλλομαι debeant, adducor ut etiam εἱλομαι, δηλομαι ad fictum δέλλοι ae reseram.

Doridis sunt, nisi unum excipis Theocritum, sque uulnaffectet κῶρος κόρ-Fος, κοορος es similia quae ad severi rem Dorismum inclinani, illud non mirim videtvi . Quaeris

53 Pulchre omnia nodarpntur, si liceret fingere vertim ἀδινοσυλο eis, ut habeatur αδικnstia i pro conjurictivo omnino renititur significatio; sed cf. μοιου μεσoas IntrRnsiti R.

277쪽

fortasse quo casu fiat ut severioris tanto biminium btioris formae exstent exempla voeabulum, opinor, permanebat diutius apud Daliotas ei rudelisias, quum jam celari Dore mimis requentarent Non enim in Delphicis reperitur nisi in locutions καλ- κα αυτος ι α ωληται, in

qua licet ominilain iiii quam judiciale in quae ex prisca lingua omnRIuiverit agit Oseere; iuulii Riihi Θελω usurpetur. Ceterum oratia i θλονιι ει/oc, δηλητ&ι, quas codices non nunquat exhibent, perto inscitiae librariorum del36ntur. qui hoc verbum cum διολο o confuderunt. Quod oecono-

midos conjecit εἰλομαι et ni λοφιαι ex eodem orta osse, quamquam ades analogia δειλος βελός Aread ζέλλω pro βαλλι est. lamen dubium est propter Origii mi viuisonae in hac voce. ὁικαστήρ pro μαστάς, vide g b, 2.

ἐν praepositi conjungitur cum accusativo, vico langen. vulgaris ς, ut fit in Dorismo septentrionali, necnon Pud Boeotos. At saliuntur qui utunt set ἐν et εἰς, ἐς ad Eom munem specten ἐνι revocanda esse, quam sententiam serma

ἐν satis rosulat. ἰς, ἐς orta sunt xcim, idque ex ἐν ς, quod eadem amplifications o M sacrum os atquo ἀμφὶ ex σφι pi, ex μέχρι, rex ἐκ es, ex is, ex siem, et δινα. in curi. Etym pag. 289. ἐνετήρια, pluri bis legitur in tium p. v. 8, 9. mi, in vocis Oeconomides duas explanationes considiariis: ispi κώ illo rojecit, a nobis probabilior videtur, derivandum osse

τ ς' ἐνοικος Hesych. ut sit vectigal pro capite ab incolis solutum, minus probamus.

278쪽

d dialecto Loemisium.

ἐπαπιστος, -- - se γ, yp. 7, novum, d motarii, vocabulami. ἐπωμοτος, g. 0 linii ex Judicibus solii niuitem superadditis, si fit suffragiorum aequalis divisis, ut numerus impar effetatur. Vox adhuc inaudita.

λι=lo τελεto, Hyp. 4 de significatione vocis adhuc ignotae dubitari non potest. Est negligere vectigal solvendum hic autem dicitur a inculari sensu οσστι κα λιποτελέηε Ναυμα- ,,quicunque abeat Naupacto vectigaliis msoluto. με- ικπιτας, accipienda enim Curtii emendatio τ οιγμα- pr Oeco in idae μετα οικιαταν Hyp. 44 , L e. μετοικιωὶς videtur idem esse atque μετοιο δε νς, ιι

19, 26, 27, 28, 4b. s. Hesych. Suid νομιοW Lamp. Qua de significatione hujus adjectivi quum adhuc dubitatio fuerit, nunc certo bonae Graecitati est vindicanda. Nec aliter cicero intellexit cognomen Apollinis, de nat deor. III, 23, isquem Apollinem Areades νομιον appellant quod ab eo se leges semini accepisses , es Archytam apud Stob. Flor. l39 Moin Apollo νοιιιος est igitur Amorem, ordinosor,

quae appellati tamen quum Oeum νομος, νοιιευς non alia

sit origo facile ad greges resertur, ut postrem nitul aliud intelligatur nisi deus pastoralis. ξενοδ&ας, Z. 0: Unus judicum peregrinis causis praepositorum. ircthomus cum magna veri specie Oncludit concilium ex aequali numero Chaleensium et eant ensium compositum fuisse.

279쪽

ορκωμοσας κ. 17 Photius s. v. ορκευ τας improbat; accipi tamen Pollux, Onom. I, 9 Verbum em vis

norum est risi ιατοφογεομαι; yp. 41, 44, χρημιατα raματοφο- γεισται, i. e. publicari, in publicum addici. Ne quisquam dubitabit quin novum vocabulum derivandum sit a stas ια-τοφάγος nomine secundum analogiam Homerici δωροφάγος sermato. Quam derivationem Oeconomides proposuit, qui; in F correctum vult, verbumquo novare forέομαι -- - γέομαι ab re deducit quod verbum existimat olim habuisse, eam nequaquam possumus coinprobare. At licet, nisi fallor sensum radicis φα paulo divere a vulgari

dicem arte cognatam hi , , Messen, εο-- tu tuam haberi, si V thesi in besse ' uls Domi is non Speia e . . . . , risisse in insem e Bederetuns, in Verbo smi : -- obieet eine Speiae se . . . . . e muti P . . . . , de se essen, de Nutae aio ιμ hisen, Aehem chen rem vote gesast Quapropter dubito an non proprie IISit In θωροφ&γος, natu aro puro notio edendi. εχτορκία, Oet. 16, rectius πενθορκία quintuplex us' j irandum, . . quo aliquis quinque deos obtestatur. Nova vox. πληθα, yp. 39, 40, semininum, hactenus incogintum designa concili partem majorem, the majori y. In altero titulo, v. 18, πληθυς in eodem sensu usurpatur.

280쪽

d dialectomoerensiuimetet phanis distichiun, ab utroque domipto traditum, si res t

δουναι προδικον ἐν τεθν φίχων τευ σὴν M. δίκη roo δικος igitur dieitur osso itidioiuni ab arbitro rod-ditum; sed id non quadrat in nostrum titulum, ubi diserte additur ποτον δικa- ρας. δίχα προδικnt in decreto honoriun amensi Frang. l. pigri pag. 42 , tribuuntur inter alia privilegia vir cuidam, prorsusque similiter in Pario decreto Ross. Inser inodis asc. II pag. 42 aliquanto disertius in altero Pario titulo, ibid. pag. 4l explicatur haec vox δνα δἐ υρντε, προεδρίαν καὶ δἰ ας. προδίκους ἐάν τι ἀδικῆσαι neque aliud heri προδικία qua linos in Deb

causa cui privilegium aliquod datur, sertasse quae aliis praecedit tempore cognoscendi.

opinor, nusquam legitur, sed δια in φισις, --φοφι- ς, απο- -pψις nota Mint. 17. De uniuers d leos an dole. Haecipuas linguas Locrica proprietates, quibus ab aliis distinguatur, has vidimus esse studium anti pii potissimum ante i , si pro sto in somnis verbalibus; am rem craseos psilosin articuli 3 α; praepositionem 1

Antiquorum sonorum si in universum satis tenax, sed depraVationibus non prorsus libera, quales asper spiritus salso adhibitus temereque abjectus, tenuium RSPirretio, additum. Cum Dorid universa consentit in usu longarum Voca