장음표시 사용
241쪽
7. et ut vulgo scin Dorismo septentrionali, soluta manent, quem morem apud Delphos scimus diu inhaesisse,
naii recentes eorum tituli, quales Woscho et oueari didere, raro tantum contractas formas a conam uni dialecto illatas, exhibent. Sic in I oerieis na, heto ρεδεντα προ- δενεοι, οικεοντος, ιιEra χικεοι , -- g. 6 8. yp. 2,
-αμεν Abri de cras et aph pag. 28 9. - contrahitur in domo Ναυπα πω, yp τω, προξέν ω, g. 4 ll, et si qui alii eiusmodi in utroque titulo genetivi leguntur. Quae proprietas severioris Doridis est; Ahr. 205. Non erant Ahrensi δύ lacu, Modaμω in C. I. 1752 damnanda dimisi modo ὁ Οἰαν - filior erasia αν-ς, g. 7. 10. - fit, δαμιουργος Oz. 5 cf. ἀμπελωρηαι intab Herael et similia; υπωντιος constanter in tit. ΗΠ. In hoc quoque tituli severiorem Dorisinum sequuntur mitior enim poscit σμι-οος C. L lsai et Oir--οι, quae forma postea revera invaluit, A. C. L 752ὶ ut Σελινου--Οἰνουντιοι, Σιδοτντιοι, etc., quorum ratio eadem est meo nomides minus recte dedit Onooιοι quia esset innis pro 'Oλoi ντ in in tit. Cret C. I. 255 et al. atque poterat eodem jure dam οργος scribere, es C. I. lb42, 1543 Asarn. et recentiorem si Chaleensem, C. I. 567. Haec est recentior forma ipsa e das uoργος propter duplicem sequen tem consonam correpta illud 'Oλοντιοι similiter a gonuino Cretico 'ovisino orium est Sed in nostris titulis potius principalem speciem agnoscemus. Nec vero minus severiorem contractionem animadvertimus in reum , Le. O itari uir, Og il. Nomen urbis puniis solistum invenitur in Onsem,
242쪽
lices, in vocalibus contrahendis ubi omnes Dores consentiunt non a steterorum ration dis odero, ubi vero severior aemitior Dorismus inter se discropant, modo hunc modo illum sequi, mitiorem videlicet ubici cum sequenti vocali concurrit, ubi , severiorem. δ')Reliquum est ut dicam de supplotoria quam omni productione vocalium Clara indicia praebet tantummodo II n. iuulus, in quo amisi. τοις, DraFοίκους - ους ex οὐ atque ins - - -μεν leguntur. Og titulus aec in rexhibet, quod aeque per se iranscribendum esse, ut tituli dialecto concordent, monui gra ad fin.
i. Duplex signum tenuis gutturalis P, tractavi ga τέκνα pro τέχνα scriptum est Hyp. 2, quod, licet radix
antiquitus se fuerit, ideo vix potest roserri ad recordationem pristini soni, quod statim iii Da v. 38, rava inVeIiimus. In v. 2 ejusdem inscriptionis legitur mira OX an ενος. Id Oeconomides accipit pro ιι οξενος, tum in univBrsum de transitione tu in et disputans exemplis quam plurimis demonstrare studes eam saepenumero nec tantummodo in una
dialecto factum esse iterumque in ephemeride quae Clio vocatur eandem pinionem probare conatur. Neque vero illo primus hoc affirmavit Attamen rem accurate inspicienti
30 Vestigia ejusdem consuetii linis jam tantum non obsoletae Phocio tituli produnt, praesortim in iuietivis in O-ος desilientibus: ef Ahr. Dor. 238, et adde .a σως, νασούς, emher et Foucari
243쪽
240 Moncertiora exempla istius inutatiotiis perpauca suppetun Nana notandum est uliud osso e livorsionem liti 1 in ι, aliud vero liti tu inor illius sexempla nil ad hanc pertinent. Sin cis abiit, nil mirum dura enim emollitio consonantis nullam habet dis ficultatem.' Ploraque exempla quae Oeconomidos attulit, si omnino sunt admittenda, sic aut debent aut possunt intelligi, ut 1 priorom locum teneat qualia Hesychiana μαναν Γι ιαξαν i. e. uri νγὶν , ιι αλθ' 7ιολὴ, ιαμμικο μικρον δ' quod oenius a Greg. Corinth. 282 pro raνσιιικρον habebat. Quodsi licet x glossis ad iura Hes.), 1ιαστος Pind.), 3 ιαι. Hes , ματεiν ιιατοῖσαι doli. Gramin. Ahr Aeol. 45 radicem tribuere Aeolibus sια T, edere,
Malo collatum est Hesych. δολο ιήν οι ἄσrροπον cum ejusdem δολοπα κατάσκοπον sicloiροπον, nam hoc ad nominativum δολοφ spectat, neque cum illo quidquam praeter radicem commune habet. Nil probant sin, ρους et εμιιx.ρ0vς apud undem nisi assimilationem liti. gr. Contrariae mutationis su in coria primaria exempla', Aeolica grπατα, αλι retra, sor retiata, ad nihil rediguntur, quippe quae per
assimilationem progressivam ex ort-s aeta etc. Orta sint.
Quod Archomachus apud Athenaeum VI, 264 do μενέσται et πενέσται nugatur, in eo nihil est nisi consectatio quaedana subtilitatis, nam has voces ad diversas radices pertinere nemo ignorat. Non multum valet Hesych. παλεῖν ἀμελειν; otiam minus etiaρκτεω ἀποτυχεῖν, quod eo in Itaρτειν correctum vult. Nec magis probandum quod Ahronsius in Κuhnii diar. VIII, 36 submonuit radices par et rέγιρωται, pars et s)mar εἶ/ιαρται, ιοψa cognota esse. Arrarcunt Curti et Moyoro separandum est a re ci/ιακι vo ὁμά- κις hoc sequitur τεrράκις etc. illud continet rad. tar, sSanser sinist. Restat unum ex tot exemplis, in quo aliquid
244쪽
praesidii esse videtur, dico Aeolicuui et Argivum πεμCoum rem Rom. inser ined fam III, M. 3ll pro Mers. Sed hane quaestionem, ne longilis a proposito aberrem, nunc missam facio nam etiam si haec transitis exemplis*luimbus Misieniaretur, magis placeret in loco ρ quo agitur Curtii emendatio rea ἐ-ς, cs ορνξενος , quae o non in olentior est quam tinti ος. Cetera ejusdem tituli scripturae menda vid D enumerata. urio aut Em maximo mirabilo do litteris mutis notandum habe illus Oe At si pro Se litter iroserri in Verborum terminationibus, idque in utroque titulo nam legimus Og. v. 8 χρη-c imperativum V. 0 λέσrio V. 6 λέσται, et n. is, 23, 26, 28 χρυ-α V. 32, αρέσται, . 43, 44 παματοφαγεισται. Res est, ut licet uisonaro inaudita, immo, amantissimum est sequentis aspiratae, tantumque abest ut aspiratam altenuet ut saepenumero tenuem in aspiratam convortati Quae Rosesierus, in iractatione de aspi-rRt One CuIt Stud Ι, , pag. 86-87, collegit divursi generis sunt. Ista enim passim o recentioribus titulis singula desumpta nihil demonstrant nisi hoc postquam vulgaris aspiratio e progressa esset ut fere quamvis tenuem invaderes neque jam aures vulgi accurate distinguerent interienues et aspiratas, quum aspiratam pro renui, uin etiam contrario errore intermini inuem pro aspirata poni coepisse: perando ac videmus iactum esse ubi spiritus asper vim paulatim amitiebat, ut etiam in alienas voces irreperet. At hujus confusionis exempla sparsa et numer pauca, neque
adducere possum ullum vocabulum in quo tenuis in loco aspiratae revera usu firmata sit os Curi. tym . TlJ, Roscher i. c. pag. 66. Quae enim exempli hujus mutationis seconomi des proferre sibi visus est. apud ossium
pag. 38), nempe Πονουλος, σπαραγος, σκελές, σκήρατος, μαστος, ιστος in his vilis credibilius est enutim sint,
quiorem fisisse quod idem Hesych glossas mim, ἐνστη- κέ a stirps σθεν deducis id ipsius pinioni repugnas qu0niam ipsum σθεν a rad. - rivandum es Paulo diversa
245쪽
Allen ratio voci ποπος, σφογγος est tribuenda si mulinurΚuhnuuii Cui t. tym 355 roforenteni ad ad avαm, sed etiam hi principatum littera vix licet concedere, ii iaetor et g ex ' orta ess videntur. At de his nanthus Et
similibus satis est lectorem rettulisse ad Curti sum GT, et Roscher. l. c. 10 ff. Quum igitur Oxempla hujus mutationis desint, Roschoriis pag. 87 enumerat χρήσιε, tituli Og inter eos lapicidarum indociorum errores qui vacillani incertaequo enuntiationi sunt adscribundi Neque ego recusarem, modo bis torvo Arma Occurreret, nam etiam στερογενῆ quam dimicarebrationem Locris notam suisse, opportuno loco videbimus. Sed nunc accedonis tanta alterius inscriptionis auctoritate,
non possumus sacere quin statuamus Locros constanter στadhibuisse pro θ' in medialibus Ormis verbi. Itrum senipei m I rDIluntiaverint Iir so, an in his tantum forn is, non licet concludere, quuui exempla deficiant. Nunc quaeritur num debeamus transitum aspiratae in tenuem agnoscere, idque jam antiquitus ut siro inceptum fuisso quod saepissinas in lingua novicia fautuni est, an et, sicut in tot
aliis vocabulis, pro antiquiore habeamus. Quod attinet ad imperativum χρηστω, λέ-oi, certe licet suspicari in vetere titulo latero vestigium prisca terminationis. Nam eam omnino medialium terminationum rationem esse ut ex avibris per duplicationem facta sini, iam inter grammaticos satis conventi Quam opinionem secutus olim BOppius, cebat gramin. Sanser. 1274 cs granim comp. 6l est, pag. 322 d. terti quod in formis inedialibus activo
246쪽
referri potest ad sormam T-τε ex T-TM lilii lian Uni Imtamen non recte constituit Oppius, et III Perat. 3. g. τυι τ), Osc tud, anser. ed. sit , initio fuisse medialem loratiam, et mo posteriori Originis esse. In uno dii plicatio,
quae os in illo in empli eos causa, ut fit in imperando, adhibetur igitur deterreor quominus sumni 1 -ri 3'νι--τ αnMu ni pociem mediatis terminationis suisso. Quomodo, ex τι exortum sit incertius est licet sane
eui addi potest τι ἐθοι in titulo Getico a Berginanias , Brandonburgae i86 edito v. 40; luod videtur tragmonium
λαν et εγο 0'om , Malumus igitur rati8itionem iri constituero τι primum por dissimilationem iactum esse se, ut in et υριέστερος pro χαριέι-τερος, id tu tum litterat assectum in. - osse, inde Minum rei exstitisse. sinu igitur forsitan possimus tu ἐλέοιο, est vetustam
ui seni ineat in licem ha - θε ot consortii Vodie torminatio hμι. Noque Obstat quidquam etsi linus plRCent quae oppius ut Lange deis proposuerunt L Nain is utilii
247쪽
Auenhujusmodi est suffixum γαι existimo sumendum, cujus sibi tenuem adsociaverit ut in τί-τγη a radice Ia, sRoscher i. c. 2 sq. deinde re factum esse se . Neque aliter puto σθ' in δοθμα ἰοθμος exstitisse quam ex J-θ-μα, -τ9-tia; -9-μος cs. Ta-9-μός ἰ-T 1ιoc. Sic intelligendum etiam φιεσθα pro ιιεθα Quam rationem si sequimur, portebit demum nos concedere, in Locrorum infinitivo e Datum esse. Quid autem si Icta sequeretur iitionem itam vidimus in θον, θω ete. et a Sanscr. illo, si separatum, ad fornaam T-Ta reducendum esset, quasi ab activo ται, in quo sui fixum fa, ut, in ναι, - in σαι, agnosci posset γ Ut res nune tuit caveo no quid calidius affirmem. Voreor ut sit in sormulis Locricis quidquam praOter cor ruptionem soni. Si novis monumentis repertis aliae ejusmodi formae, quarum de origine melius constat, in hicem prodierint, tum demum aliquid certius statuere audebimus. 2. Quum de Diediis consonantibus non sit quod dicam, pergam ad aspiratas. Mutationem tenuium in aspiratas jana satis cognitam, quamvis in nonnullis radicibus a vocabulis omnibus Graecis communem, tamen aliquanto minus praevaluisse apud Dorienses quam cetoros, probabile est: nec multa reperiuntur exempla in Locricis titulis jam memoravi τέχνα a rad. et εκ unicum est pei pro reis Hyp. 6 quae ambo mutationsem debent sequenti consonanti, es. Curi. Elym 466. Non hanc explicationem habet χθος Og il Pro κτος, quocum conferas Hesych. ἐχθni so a Schmidtio sin idonea causa ad Cretenses relatum. Contra in θέθ- μ0ν, Uyp. 46 conspicinius antiquissimam formam cs. κατὸν
26 Errat Helbigius, de dial Cret pag. 20, quod affirmat Apolloilium Dyscolum in libro do adverbiis Isokkeri necd. 58 vulgaris dialecti formam hoc χθός dicere Ille enit nihil profor nisi substantivum εχθυς, quod derivat ab ἔξ, ἔκτος oro γαρ αποβληrον
248쪽
de dialeet Mere itini. 245 in inscri Tegeatica citata Cure Stud ΙΙ, 450 r dice , per consonam in aucta, ut in μα- μος, fit θε -
μος, inde riunda es Doricum τεθμος et vulgare θεσμος. s. Dis quidis et resalibus.
i. o liquidis notandum est tantummodo e inisoristo Supra commemorato verbi Oem, ρέσται, in quo antiquior littera suum tenuit lacrum. Itaque ρέσται oristus cum
2. nasalo vocatum non reperitur, sed ejus sonus littera, semper designatur, qui mos, Graecis cum f.omanis communis a sero nullo tempore nulloque loco abest. Primo inveni ius composita cum αν, , GDν Locr. χωρεῖν ἐν-
esset nonne praeposui immutata tantum mansisset, nisi aliis comparatis, qualia sunt ανα- , ανχιστος, λανχάνειν, Hyp. 4, 2 8, 7ὶ quibus sunt conserenda ἐνγυς Acam C. I. 1794 h), ΙΙέν ιν in tessera et iliensi, νγελλω tab. HeracI , νγελίας, τυνχύνει C. I. 2347 e videremus totum hoc genus latius patere. Nec minus, legitur ante consonas ubi vulgaris ratio
249쪽
Menib. pag. 12 . Valde suspicor lioeo designare obsciuum sonum nasalem, qualis est in Francogall. Mi , compter.
sis plex, -λαους Oz. 3 partim accurato scriptum est
2. Digamma diutissime apud Locros Viguisse apparet,qiuim sere nulla alii jli ires inscriptiones hanc litteram tanta constantia exhibeant. Excusationem habet omissum digamma
in vocibus nusquam alibi F instructis, quas vero olim id habuisse ex aliis documeniis constat quales αι, ἐπώχμμαν Hes. εππε apud Homerum metro indicatum, a re oso ), ἐννεα, τετορες, tum οἰ διπλεῖ Og. 8, pro quo Mrchlios
salis probabiliter proposuit διπλῆ F yyy ωιολιον Muri. Eum Mim. neci etiam ξένος et ejus composita Oα quamquam ξένε - - vaso Corinthio et 1 wοξενεος ex uti Corcyraeo, Arch Zeuung 8 16 M. 48 jam nota sunt. Minus coria sunt αρέσται et ἐλέσται Curti tym 509. et
37 Tabulae erael inaebent, ante dentales et sex semper ante gutturales, lameno ante labialas: δε τελων ἀμπισεω , αμ- an Minio probandum quod Mensius, vim diari Vm 345, legi vult, ino his quod ', habet pro pronomine a stirpe demonstrativa i prognato. o verum est Mod diei seripturam, pro ει eum tituli more seribendi pugnare. Disstigo b c Omle
250쪽
Οἰάνθεια ib. 23). In ἰστέα 'p. 6 F exspectaturuinerat Hesych. Ποτία. Vocum quae F instructae legiint in eas prius recensebo quae otiar alibi F haboni.
Petiliensi, C. L , ταν οικίαν, et irata in nonnullis Bo-ues a Savelinomio do digamm pag. 5 uolluuiis, denique πεδοοικοι in Argivis, C. Los es 4. Sequuntur quinque vocabula quae in aliis titulis b