장음표시 사용
11쪽
diit immunior , verum etiam tot tamque sexquisitis reserta est Ieis otiorathus , ut utrum Iuntinum et Halense e templum coniectura an Codicum ope citata l. emendaverit, nondum alisim diiudicare . 6ὶ Μelanthonis textum expressit editio Basileensis, quam Bryl. 1. nomine signavimus, quia an . MDXLV apud Nicol. Bnx
LINGERU excusa est, DI. Insunt versiones omnium Xenopli. ΟΡ
rum , in Srmposio Ioh. Rcbitti, et in Mologia Leonardi Aretini. illam quia deest in oditiona Beroaldi, quam anni licet librarii quo
nota destitutam tamen antiquiorem Brylingeriana iudico, ut omnium , quod sciam , vetustissimam non potui non consulere. Sed
in Apologia praeserendum erat illud exempIar, cui in bibliotheca
Dresdensi reg. servato ad calcem haec adiecta sunt: is Huic autem Cyri Paediae idem FRANersos PHILELrva seques auratris Laureatusque poeta extremam imposuit manum Medicitani ad XI Ga-Iend. Octobres Anno a nat. Christ. ΜCCCCLXVII. e quibusnPPRrere Videtur, annum hunc esse emendationis a PhileIla factae, Non impressae translationis, quae cir a an. 1476 excusa est secundum Pamer. annal. typogr T. IV p. 214.7) BRYLINOEMANAM 'ALTERAM anno φ . sol. editam Cura vit Μ. Iob. Petri, ut patet ex epistiau, quam D. Melchiori αLieehiensis, Basiliensi episeopo dedicavit, ubi inter alia r se Iutanto, inquit, autore emendando, quantum mihi per gravissimas et diuturnas scholae nostrae labores' licuit, operam dedi, ut primograeca recte legerentur crine dubio in B l. 1. , latina autem ut emendatiora et politiora in lucem prodirent. Graeca passim de Pravata et minus recte conversa deprehendi; in Utrisque igitux emendandis, adhibitis aliis quoque exemplaribus, quantum n Cessitas exigere videhatur, elaboravi. Ex his facile intelligitur, qui
factum sit, ut maximam quidem pariem haec editio textum Castalionis reserat, sed - interdum tamen etiam editioni hus Halensi et Bryl. 1. Consentiat, nonnisi rarissime oblato quod in vetustioribus edd. non melius compositum deprehendas. Cf. de Boll. editt. Gail. oeuvxes fompletes de Xenoph. T. VII. P. II. p. 13 I sqq. Hae omnes editiones, tametsi negari non potest, primam lextus recensionem in Iuntina, MIensi et Arvi. 1., secundam in Aldina, et tertiam in Castal. et Bryl. 2. contineri, apud Zounium tamen, Schneiderum aliosque editores veIut in 1mam coniectae veteres promiscue audiunt. Quanquam singularum diversae scripturae Xeilophontis interpreti quum . alias ob causas tum propteΥ- ea minime negligendae sunt, quia ut varias Iuutina udina Eque lectiones ignorantem iusta margiuum Villoisoni et Victoxii intelligentia Iavet, ita quorsum hona pars Modaei et Stephani adnotationum spectet, Perspicere nequeunt, quicunque, quid in quo vasti xo circumferatur, cognitum non habeant.
12쪽
viorum veterum Graecorum et hoo tempore Germanorum xitibus,
moribus ac formonibus : item de Amoris preestantia et do Platonis ae Xenophontis dissensione, Libellus. Item Platon. philosophi Athen. Symposium, eodem Iano Corn. interpreto,' et Xen. phil. Athen. Symposium, ab eodem latine conscriptum. Basileae. p. 47. 'Francosordiae in ipsis nundinis XVIII. die April. an. Christ. ΜDXLVI et sis tui .: Basi ad ex oracina Io. Oporini an. MDXLVLI mense
Reddidit Comarius Aldinam, Eius qua vitiis Inodo disertis
verbis, modo tacite . succurrere conatus pst. Primus hac inter- 'pretatione usus, ne dicam ahusus est Schneiderus, quem nescio
an fugerit, libellum de Conviviis veterum Graecorum Gro vii Thesauro antiq. graeo. T. IX init. insertum esse. 9 Ioannis BRODARI Turonensis in omnia Xenoph. opera tam graecae quam latinae Annotationes long doctissimae, nunc primum in lucom editae. Basileae apud Nio. Brylingeriura. ΜDLIX. fol. Explicationes, quae in hoc libro reperiuntur, quoniam fer in vertendis et circumscribendis vel obscurioribus vel facilioribus Iocis occupantur, nisi quod ad Xenophontis verba tum illustranda, tum stabilienda nonnunquam aliorum loci scriptorum laudantur, multo minorem utilitatem Xenophonti attulerunt, quam divorsarum lectionum copia, quibus ex Aldina et aliquot codicibus depromptis Iuntinam textus recensionem emendare studuit. De iis lectionibus, quas tanquam Conie turas suas protulit, quum Pleraeque a mem- ιhranis seriori tempore collatis firmentur, videndum arbitrox, ne tantum non omnos ex libris sciriptis fluxerint. Ceterum in hoc Γ-hro illud maxima dolendum est, quod et quam plurimis et turpi simia scatet operarum estiis.1M Xenoph. omnia, quae extant opera. M. MDLXI. Exeu- dehat ΗΕNRIuva STEPHANus , illustris viri Huldrici Fuggeri typographusi fol. st edit. 2 an. ΜDLXXXI. Iis , quae Gai I. l. I. P. 137 sqq. aliique de utraque Stephani editione monuerunt, illud tantum addo, non sine graviori rei ori-hicas detrimento factum esse, ut per omnia Xenoph. opera errori Schneidems indulserit, ac si Stephanus, quidquid tellula simul et unco incluserat, tanquam adulterinum damnasset. Etenim ipse Stephanus , quid si hi ista signa vellent, non uno loeo indiCavit, v c. ad p. 83 v. 19. ,, Verba κατοψοντ- ημῶς non habent hoc quia ιdem Io eo veteres nostri codices, quare etiam ea more nostro his
notis interelusimus Cf. ad p. 138 v. 21 ed. 2. et quae dixi iugem. Xenoph. Cyrop. reo. p. 63. Ceterum quae Stephanus 1 et 2 ad Convivium et Apologiam annotaverat, ut integra commentariis Diuiti Cooste
13쪽
meis inserenda putarem, non minus ms Istrorum tuorum raritas quam observationum praestantia Commoverunt. Quam autem Pasim a me vulgatam dici animadvertes, eam in altera Sisphaniana long praestantissima contineri faias. Praeterea notandum, latinam operum Xenophoni. interpretationem a diversis aditam , quam Par lim ipso Tecognovit Stephanus, partim per alios, ut ait, Te ognoscendam curavit, una Cum Thucydidis interpectatione et anno- tamentis ad editionem primam, cui vulgo adnexa est, separatim quoque venditam esse. Unde nescio, an non hao interpretatio nes Hieuhl etiam secundae editioni additae compareant. . ,11ὶ κενοφωντος απ-τα τα σωζοαενα 'βλέα. Xenophontis, et imperatoris et Philosophi clarissimi omnia, quae Extant, opem D ANNE LEVUENELAIs interprete. Cum annotationibus et indieis latino copioso. Basileae per Thomam Guarinum MLXIX. fies. In prooemio huius editionis, quam Zeunius non viderat, doeonsilio suo ita disseruit Leunclavius: is Atque equidem ut pro virili mea nonnihil ad hoc operae Conferrem, ut Xenophontis nostritam utiles libri a diversis etiam hominibus cum fructu legerentur, non solum exemplaria graeca multis a mendis repurgari, sed interpunctionem quoque novam adieci, quae tum seorsum legi sinafastidio posset ab iis, qui Graeca non desiderant, tum studioais literarum hominibus utramque linguam inter se quasi Conferre cupientihus serviret Ah hoc exemplari nihil differt, quod licet Tarius a me excitatum LEONCLAU. 2 appellavimus, hunci in modum, inscriptum , 123 πενοφωντος τα ευρισκομενα. Xen. Phil. et imp. Clari quae extant opera in duos tomos divisa svid. post pag. 50D, Graece inulto quam ante castigatius edita, adiecta etiam ad marg. s ripturae discrepantia. Latine cura tanta elue rata, ut Cum odd. quibusvis facili me sic certare possint. notationes quoque ad locorum obscuriorum sententiam investigandam in fine operis totius adiectae sunt satis Iocupletes. opera I. LEUN LATII AMRL-nvκs1. Additus in calce Index Ete. Basileae per Lazarum Lemnerurn,
anno MD v. DI. Praeter titulum nihil haec editio habet, quo
a Leura laviana prima discrepet. Adeo et paginarum numeri et 1iterarum ductus priori exemplo Tospondent, ut librariorum fraudem non possia non agnos ere. Omnium plenissima est 13 LEvNcLAvIANA TERTIA, edita a Frid. blburgio. ancorurti apud Andreae Wechai haeredre. ΜDXCVI. fol. Μulto minorem Curam quam Stephanum in textu expoliendo et diversis lectionibus enotandis et distinguendis adhibuisse Leun-ctavium, observarunt etiam alii, minus Cognitum quum in ceteristum in hae tertia non secundao Stephan ., quod necessarium Emet,
sed primae textum a Leunclavio repetitum fuisse, id quod multo iligis by Cooste
14쪽
um et diligenti harum editionum comparatione edoctus certo asim
I41 Aliquanto splendidiorihus typis tertia s. secunda haec na verbum Tecma TETIAE PARISIOnu, typis regiis apua societ. Graecarum editionum ΜDCXXV fol. , omissis inmori in Commentario aeemmis eonviosis, quibus Stephanum prosciderat MuncIavius. - ω. de tiao edit. insceH. Eriti. ed. Friedemanu et Seo. H.
3i i. 163 as φ. Ἀπομνημονευμάτων βιβλι- δ'. T- ιἀxus Σωκρα--ους Ἀπολονια ἐκ θεάτρου ω'οξονία μει tar. form. 8. Continet veriasionem latinam textui subiectam et sub sinem i. e. p. 292 sqq. varias laetiones cum Annotti e Stephani maximo Editione, cuius tex
tum expressit, desumptas. . I . -
DER. 1805.8 2M 'Aπολογία Σωκραrovς κατὰ Πλάτωνα καὶ πενοφωντα. Apologie de Socrate dyapres Platon et Xera. aveC des Temarquesaur Ie texte greo et latrassition hancoise. Par G. THunoT, dire - . teux de I'Eeole do sciences et de helles Ierires. A Paris chea Fix-min Didot. 1806. 8. Totus pendet in Platonis scriptis a Fischero, in Xenoph. apologia a miskio Germanisquo interpretibus: ceteroquin nitida est editio, neC nusquam observationes continet multo Gallianis praestantiores. 2M Oeuvres completes do Xen. , traditates en frangois, et accompagnees du texto oec, de la version latine, de notes Cri.
tiques, de variantes de ΜSS. de Ia hiul. royale, de Plans de halailles et Cartes g6ogr. est. Pax I. B. GAIL. Tom. I. 18 4 novus est, mi videtur, titulus T. II. an. UI. T. IIL an. VII. T. IV. an. IX. Tom. V. an. X. T. V. P. H. 1315. T. H. an. XII. T. VII. 1808. P. II. 1814. P. III. 1815. 4. Hanc editionem nonnisi hie ibi inspicere placuit, quum Zeu-Diuiti Cooste
15쪽
nii textum, si a novis quibusdam vitiis discesseris, se imprimendum curasse, ipse profiteatur Gallius. Quicunque horum voluminum Tomi septimi particulam Primam Possederint, in qua va-xiarum Iectionum farrago continetur, veliquis facile carere potarunt. Idem valet de Diario, quod inscripsit 25 LE PHILOLosvn , ou Moherches historiques, grammat. Iezicolag. etc. apicialement d'apxhs Herodote, Thucyd. et Xeno
Septemdecim lasciculi, quos usque ad annum 1823 ineuntempuhlici iuris fecit, triginta illi ev quod excurrit imperialisus in Germania emendi, omnia generis ineptiis, a Philologia Iongissimo ν xemotis, vanis repetitionibus, fabulis puerilibus nugisque repleti
sunt, ut FrancogalliCorum magistrorum paritex et iuvenum, quo-xum in usum illa se acripsisse ait Gallius, nos quam maxime misereat. Nam si qua forte melioris nota insunt, ad unum omnia
vel extremis Xenoph. operibus vel Auetario Xenophonteo, quod anno 1821 in qua a forma edidit, inserta reperiunturi . ,28 Ava. BOEcxH. Disputat. de simultate, quam Plato cum Xen. exercuisse fertur. 1811. 4. Pag. 39. . .' 27 Anmerhungen gu Xen. Ganmahl von CONRAD vore ORELLI. Mit Zusiueten von I. H. BRAMI, Ziuich 1814. 8. - etiam in Append. ad Isocrat. περὶ πῆς αντιδ. P. M2 sqq. 28 Xen. Convivium et Agesilaus ex recens. Lo. DINDORPII.
29 Xen. Μemorabilia et Apologia Socratis. Versio Gun- . clavio - Welsiana passim emendat. et ad opiti edit. xincta. Lugd. Bat. 1822. Μera est versio latina.
16쪽
Cum vulao ab iis, qui do moria Socratis exposuerant, magniloquentia quidem eius commemorata esset, Sed causae non allatae, cur ille iudicibus non supplex sa- .ptus .fuerit, imo pis distis iactisque irritaverit ad sa damnandum; Xenophon conatur magistrum a Multa. . aperti cia et a v ito animi fastu vindicare, ostendi 'Τque, Socrati tune. melius visum esse mori, quam diu ς ius. iVivere. I ..11. desert i igitur Xenophon pruno S .ermonem, quem Soorues cum Hermogena anto iudi di cium v buerati IIle enim ab hoon admonitus negat se apud iudice .causam dicturum easo, non, modo a quod . semper ab omni abstinuerit iniuria, sed quod gaqpiμs etiam det causa cogitare volenti Mua sibi , aliterit , quia sino dubio bene da se actum sit, si iam Imoriatur. . iudicio' emisiun suam, age ν'' o tendit, mirum sibi videri, qtacia 'Nolito reus sit ri pili4 Leligionis contumloe et iuventutis . corrupta' eun ne tamen sacra fecerit in aliaribus publicis, a deo ad-
17쪽
marum virtutum adeptus ait, eamqua verissimam pro Pterea, quod u corporis voluptatibus abstinuerit, alieni non appetetis utercedem pro disciplina exegerit nuIIam, multis viris bonis gratus acceptusque fuerit, Paucis contentus vixerit, neque ullius hominia moras depravaverit. 10 - 23. Quamobrem damnatus a iudicibus nec litem aestimare, ut innocentiae suae sibi ConScius, nec clam e carcere abire voluit, sed impie-Jate ac turpitudine testibus indicibu quo obiecta laetus a iudicio abiit. fg. 23 - 27. Amicos a iudicio secum discedente4 a lacrimis alislinere ac lactari po-
tius iubet, intempossivam Apollodori querelam Venusta nec sine risu castigans. . M3tii Vem accusatoris aut filium praedicit ad grave et exitiosum aliquod vitium t eSSe Prolapsurum: quod evenit. gg. 27 - 32. In epilogo a g. 32. scriptor animat, sapienter et sortiter Socratem iacissa, quod' magniloquentia sua i dices ad se condemnandum irritaverit.
oκράτους δε αξιόν μοι δοκεῖ εἶνera μεμνῆσθm καὶ701.ώς, ἐπειδη. ἐκλήθη εἰς την δίκην ii ἐβουλευσατο περι τε της ἀπολογίας καὶ τῆς τελευτῆς του βίου. Γεγρά-
τον περὶ πάντων μάλλον διαλεγομενον ὴ περὶ τῆς δί-3κης, εἰπεῖν , i Oυκ ἐχρῆν μεντοι σκοπεῖν, ἁ Σώκρατες, καὶ ὁ τι ἀπολογήδρ; T- ει αδ μὲν πρά os ἀποκρίνασθου, ω μου δοκῶ σοι ἀπολογεισθαι μελετων
18쪽
ουοεν αδικον διαγεγενζμαι ποιων ηνπερ νοαίζω μελέτην εἶναι καλλίστην aπολογίας. 'Επεὶ δε αυτον παλιν λέγειν, Ουχ ορας τὰ 'Aθηναίων δικαστηρια, ιος πολλάκις μὲν ουδεν ἀδικουντας λογω παραχθεντες 702 απεκτειναν, πολλάκις δε αδικουντας η ἐκ του λογουοἰκτισαντες η ἐπιχαρίτως εἰποντας ἀπελυσαν; υλλα
ναὶ μὰ Aω, φάναι αυτον, καὶ δὶς ηδ' ἐπιχειρησαντός
υφείμην βελτιον ἐuου βεβιωκέναι; 'Oπερ γαρ ηδιστον
εστιν, ἰ δειν σσιως μοι καὶ δικαίως ἄπαντα τον βιον βεμωμενον ωςτε ἰσχυρῶς αγαuσος εμαυτον, ταυταευρισκον καὶ τους luoὶ συγγινομένους γιγνωσκοντας περὶ ἐμου. πυν δε εἰ ἔτι προ=ήσεται η ηλικία, ola's οτι αναγκη εσται τα του γηρως ἀποτελεῖσθαι, καὶορῆν τε χειρον, καὶ ακουειν ησσον, καὶ δυςuαθεστερον εἶναι, καὶ ων ἔμαθον ἐπιλησμονεστερον. ID αισθανωμαι χείρων γιγνομενος, καὶ καταμεμφωααιεμαυτὴν, πῶς αν. εἰπεῖν, πὰ ετι αν ηδεως βιοτευοιαι; Ἱσως δε τοι, φάναι αυτον, stαὶ ὁ θεος δι' ευμένειαντ ποο&νεῖ μοι Ου μονον το ἐν κῶρω τῆς ηλικίας κογταλυσαι τον βίον. ἀλλα καὶ το v ραστα. 'Eo γαμ
19쪽
η πολις νομίγι θεους, ου νομίω ' ἐπεὶ θυοντά γέ με ἐν ταῖς κοιναῖς εορταῖς, καὶ ἐπὶ τωy δημοσίων βω-
μων, καὶ οἷ αλλοι οι παρατυγχανοντες ε ωρων καὶ 12 τος Μελιτος, εἰ ηβουλετο. Καινα γε μην δαιμονια πως αν ἐγω εἰςφέροιμι, λέγων, ὁτι θεου μοι φωνῆφαίνεται σημαίνουσα, O τι χρη ποιεῖν; Καὶ γαρ οἱ φθογγοις οἰωνων καὶ οἱ φλύμαις ανθοωπων χοωμενοι
φωναῖς δήπου τεκμαίρονται βροντος oh αμφιώγιτις η μη φωνεῖν.ῆ μη μίγιστον οἰωνιστήριον εἶναι; Η δου Πυθοῖ ἐν τῶ τρίποδι ἱέρεια ου καὶ αυτὴ φωνυ13τα παρα του θεου διαγγελῶ.ει; 'Aλλα μεντοι καὶ τοπροειδέναι γε τον θεον τὰ μελλον, καὶ τὼ προσομαίνειν, ω βουλεται, καὶ τουτο, ως P ἐγω Fqus, ουτωπαντες καὶ , έγουσι καὶ νομίζουσιν. 'πιλ' οἱ μὲν Οἰω- νους τε καὶ φήμας καὶ συμβολους τε καὶ μαντεις ονο- μαγυσι τους προσημαίνοντας εἶναι ' ἐγω δὲ τουτοδαιμονιον καλῶ ' καὶ οἶμαι Ουτως ονομαζων, καὶ αDP
20쪽
γὰρ των φίλων πολλοις δῆ ἐξαγγείλας τα του θεου συμβουλευματα ουδεπώποτε ψευσάμενος ἐφανην. 'μὶ 14 δὲ ταυτ' ακουοντες οἱ δικασταὶ ἐθορυβουν, οἷ μεναπιέστουντες τοις λεγομενοις, οι δε καὶ φθονουντες, εἰ καὶ παρα θειον μειωνιον αντοὶ τυγχανοι, παλινέπειν τον Σωκράτην ' ωγε δὴ, ακουσατε καὶ ἄλλα, ἴνα ει μαλλον οἱ βουλομενοι υμῶν ἀπιστῶσι τω tua τετιμῆσθαι υπο δαιαονων. Xαιρεφῶντος γάρ ποτε Brερωτων ς ἐν Αελφοις περὶ ἐμου, πολλῶν παρον- των , ανεῖλεν ὁ 'Aπολλων, μηδενα εἶναι ανθρωπων ἐμου μήτε ἐλευθεριωτερον, μντε δικαιοτερον, μήτε σωφρονεστερον. Σὶς δ' - -sτ' ακουσαντες Οι δικα-156ταὶ ἔτι uuλλον εἰκοτως ἐθορυβο- , αυθις εἰπειν τον
Σωκρατην' Ἀλλα μεί s μεν, ω ἄνδρες, εἶπεν ὁ θεος ἐν χρησμοις περι Λυκουργου του Λακεδαιμονἱοις νομοθετήσαντος, η περὶ ἐμου. Λέγεται γὰρ εἰς τον 70έναον εἰςιοντα προςειπεῖν αυτον ' λ ροντίζω, αδτερα θεον σε εἴπω, ῆ ανθρωπον. 'Eμὲ δὲ θεῶμὲν Ουκ εικασεν, ανθρώπων δε πολλιν προέκρινενυπερφέρειν. χμως δὲ πιεῖς μηδὲ ταυτα εἰκῆ πιστευ- σητε τῶ θερο, αλλα καθ' Τν εκαστον ἐπασκοπεῖτε, ων