장음표시 사용
21쪽
Eρετῆς ἐφιεμένων, πολλους δε ξένων, ἐκ πάντων προαιρεῖσθαι εμοὶ ξυνεῖνα; 'Eκείνου δε τί φησομεν αιτιον εἶναι, του παντας εἰδέναι, ὁτι ἐγώ ηκιστα χοζ-ματα αντιδιδοναι, oμως πολλους ἐπιθυμεῖν ἐμοί τι δωρεισθαι; To δ' ἐμὲ μὲν μζδ' υφ' ενῖς απαιτεῖσθαι ευεργεσίας, ἐμοὶ δε πολλους Ouολογεῖν χαριτας ἐφεί- 18λειν; G δ' εν τν πολιορκία τους μὲν αλλους οἰκτείρειν ἐαυτους, ἐμὲ δε μηδὲν απορώτερον διαγειν, η
ἐκεινων μηχαναοθαι; Eι γε μην, Oσα εχηκα περὶ ἐμαυτου, μηδεὶς δυναιτ' αν ἐξελέγξαι με ως ψευδομαι, πως Ουκ αν ηdo δικαίως καὶ υπο θεων καὶ υπ' 19ανθρώπων ἐπαινοίμην; 'Aλλ' ὐμως συ ιιε φθς, ω με- λιτε, τοιαυτα ἐπιτηδευοντα τους νέους διαφθειρειν; Καίτοι ἐπιστάμεθα μὲν δη που, τίνες εἰσὶ νέων διωφθοοαί' συ δε εἰπὲ, εἴ τινα οισθα υπ ἐμου γεγενη- μἐνον η εξ ευσεβους ανοσιον, η ἐκ σωφρονος υβ2ιστην, ii εξ ευδιαίτου πολυδαπανον, η ἐκ μετριοποτου οἰνοφλυγα, ῆ ἐκ φιλοπονου μαλακὸν, η αλλης πονη- 2DPας ηδονζς ησσθμένον. υλλα, ναὶ μα Aι, ἔφθ ὁ ῖ λιτος, ἐκείνους οἶδα, Ους συ πέπεικας σοὶ πείθεσθαι μαλλον, η τοῖς γειναμένοις. ομολογω, φαναι τὀν κρατην, περί γε παιδείας 'οῦτουτο γαρ ισασιν ἐμοὶ μεμεληκος. Περὶ δε υγιείας τοῖς ἰατροῖς μαλλον οἱ705ανθρωποι πείθονται, η τοῖς γονευσι ' καὶ ἐν ταῖς ἐκκλησμας γε παντως οἱ Ἀθηναῖοι πάντες δηπου τοῖς φρονιμώτατα λέγουσι πείθονται μαλλον, η τοῖς προςζ-κουσιν. ου γαρ δη καὶ στρατηγους αἱρεῖσθε καὶ προὶ πατέρων καὶ αδελφων, καὶ ναὶ μα Βία γε υμεῖς ordo
22쪽
A P O L O G I A. Iκεῖ ἁναι, - εν μω ταις ἄλλαις πράγοι μὴ μονον
ἰσομοιρίας τυγχάνειν τους κρατιστους, αλλα καὶ προτετιμῆσθαι' ἐμε δὲ . οτι περὶ του μεγίUτου ἀγαθου , ανθρώποις, περὶ παιδείας, βελτι 1τος εἶναι υπo τινων προκρίνομαι, τουτου ενεκα θανατου υπο σου διώκε- σθαι ι ψ . -
' ὐηθη μὲν δῆλον οτι τουτων πλεωνα -ο ὲε22 υτου καὶ τῶν συναγορευοντων φu- αυτῶ ' αλλ' πώ ου τα παντα εἰκεῖν τα ἐκ τῆς δίκης ἐσπουδασα, αλλ ' si ρκεσε μοι δηλωσαι, οτι Σωκράτης το μὲν μήτε περὶ θεους ασεβῆσαι μητε περὶ ανθρώπους ἄδικος φανῆναι περὶ παντος ἐποιεῖτο ' το δε μο ἀποθανεῖν Ουκ ψετο λιπαρητεον εἶναι, αλλα καὶ καιρον ηδq ενο- μιγν εαυτι- τελευταν. πιτι δε ουτως ἐγίγνωσκε, κα-2sταδολοτερον ἐγίγνετο, ἐπεὶ καὶ at δίκη κατεηηφίσθη.
Ως δε τελος εἶχεν ἡ δίκη, εἰπειν αυτ ' 'AMINA ανδρες, τους μεν διδάσκοντας τους μάρτυο , ώς χρη ἐπιορκουντας κατα νευδομαρτυρεῖ ἐμου, καὶ τους πειθομενους τουτοις, ἀναγκηλ ωτὶ πολλητ εαυτοῖς συνειδεναι ἀσέβειαν καὶ αδιαίαν ' ἐμοὶ δε τι προς κειω- μειον φρονεῖν, ii πρὶν κατακριμναι, μηδεν ἐλεροχθθέντι , ῶς πεποίηκά τι ἄν ἐγράα αντο με; ουτε γὰρ ἔγωγε αντὶ Αως καὶ Ἀψας καὶ τῶν συν τουτοις θεῶν Ουτε θυων τισὶ καινοῖς δαίμοσιν, ουτε ομνυς, ουτε os νομίων αλλους θεους ἀναπεφηνα. Πυς γε μὴν νεουgra πως αν διαφθείροιμι, καρτερίαν καὶ ευτέλειαν προς ωζων; 'Eφ' oli γε μῆν εὐγοις κεῖται θανατος ή ζημία, ἱεροσυλία, τοιχωρυχίς, ανθραποδίσει, πολεως προδο-
23쪽
οἰα, bod' aikoὲ οἷ αντίδικοι τουτων πραξαι τι κατ' ἐμου φασιν ῶπε θαυμαστον ἔμοιγε δοκεῖ εἶναι, oπου ποτὲ ἐφανο υ-ῖν το του θανάτου εἰργασμενον ἐμοὶ 26αξιον. 'Au' Ουδε μεντοι, ora αδίκως ἀποθνήσκω, διωτουτο μεῖον φρονητεον. - γαρ ἐμοὶ, αλλὰ τοῖς καταγνουσι τουτο αἰσχρον ἐστι. Παραμυθεῖται δ' ἔτι με καὶ Παλαμήδης, ὁ παραπλησίως εμοὶ τελευτησας λι γαρ καὶ νυν πολυ καλλίους υμνους παρεχεται 'O3υσσεως του αδίκως ἀποκτείναντος αυτον. οἶδ' οτικαὶ ἐμοὶ μαρτυρήσεται varo τε του ἐπιοντος καὶ υποτου παρεληλυθοτος πονου, ora ψδίκησα μεν ουδίνα πώποτε, ουδε πονηροτερον ἐποιησα, ευεργέτο- δὲ τουε ἐμοὶ διαλεγομενους, προῖκα διδασκων ο τι ἐδυ-
27 Εἰπών δε ταυτα, μαλα ομολογουμένως δῆ τοῖς εἰρημενοις απζει καὶ Oμμασι καὶ σχημασι καὶ βαδίσματι φαιδρος. Nς δε ὐσθετο αρα σους παρεπομένους δακρυοντας, Π τουτο; εἰλεῖν αυτον, ἡ ἄρτι δακρυετε; ου γαρ παλαι ἴστε, ora, oτου περ ἐγε- νομην, κατεψηφισμένος 'iν μου υπο τῆς φυσεως ὁ Θάνατος; Mλλὰ μέντοι, εἰ μεν παθῶν επιρρεοντων προαπολλυμαι, δῆλον οτι ἐμοὶ καὶ τοῖς ἐμοῖς ευνοις
δε λεγεται καταψησαντα αυτου πῆν κεφαλην εἰπεῖν '
κα4 καλον διαπεπραγμένος, εἰ απέκτονε με, υτι, - τον τῶν μεγιοτων υπὸ τῆς πολεωs ορῶν αξιουμενον,
24쪽
τω αξιος Ουδενος ἐγένετο. Aυτος μὲν δὴ διὰ τὴν του
υἱου πονηραν παιδείαν καὶ δια των αυτου αγνωμο- συνην ἔτι καὶ τετελευτηκως τυγχανει κακοδοξίας. Σω-32
κρατης δε, δια το μεγαλυνειν ἐαυτον ἐν τω δικαστηρίω φθονον tiταγομενος, μαλλον καταψηφίσασθαι έα του Drοί σε τοὐς δικαστας. 'Euοὶ μὲν ουν δοκεῖ θεο- φιλους μοίρας τετυχηκέναι ' του μὲν γαρ βιου τo χα- λεπιοτατον απέλιπε, τῶν δὲ θανατων του ράστου ἔτυ
25쪽
Quamvis praeclara fuerint Volatinaria quum da omnibus
scriptis ex antiquitate ad nostram usque aetatem perlatis, tum dii Xenophontis Memorabilibus merita, tamen dubitari posso Pilto, hanc Iaudem auxerit magis an obscuraverit eo, quod passim in commentariis suis, Veluti aliud agens, paucissimis Plerumque verbis nonnullorum librorum, Xenophonti vulgo ad scriptorum, integritatem impugnaVit, eosque tantum non acerrimis cavillationibus deridore studuit. Enimvero laudanda. huiusmodi iudicia sunt, quia aliis viris doctis ansam praebent accuratius in causas inquirendi, quae criticum illum pe moverint, ut tam seVerum iudicium de libello aliquo sereet, atque ponderatis utrimque argumentis perspiciendi, quid verum quidve salsum, quid genuinum sit et adulterinum: vituperandus vero illa est, qui, si libri cuiusdam authentiam in dubitationem vocandam putat, eius rei non ipse luculenta testimonia idoneasque causas assert, sed alliis illa investiganda
relinquit. Ita non raro accidere rideas, ut non modo homianum etiam eruditissimorum aut mi in errorem abripiantur, verum etiam subinde exsistant, qui causas excitatae suspicionis comminiscantur omnium IeVissimas, a nemine illas assensu, ne dicam comprobatas, at certe minime Comprobandas. Huc
mihi pertinera ridetur etiam ea quaestio, quam de Xen phonteas Mologiae auctoritate VV. DD. moVerunt, praeeunte Vola henario ad Memorab. initium, ubi ,. Quae τυ αια, inquit, pros ot ut Xenophontis Σωκρατους απολογια, est ilia hoc ingenio capitali, si quid itidico, prorsus indigna, ab eodem
26쪽
APOLOG. XENOPHONTI AD IUDICATUR. la
con tα. cui fnem CFroyaediae debemus et otia quaedam,vtiae vulgo leguntur ut XenoPhontea. Intelligit, opinor, praeter Agesilaum etiam initium libelli de Venatione,
quod una culti eXtrema eius parte Sc eiderus commenticium existimavit, no laudatis quidem, nedum errati convictis Arriano et Aristide, quorum prior illud ipsum initium Ebneg, quodXenoplioniis nomine circumfertur, quin in prooemio Opellae suae de eadem materia respexerit, non est quod dubitos rΞενοφωντι τω Γρυλλου λέλεκται, o σα αγαθὰ ἀνθρωποις απὸ κυνζγεσιων γίγνεται. καὶ οἱ παιδευθεντες υπο δείρωνι τὴν παίδευσιν ταυτην Ο πως θεο λεῖς τε ἐσαν καὶ εντιμοι ανατ, υ Gicida. Aristidis autem identidem locos inde decerptos excitavit T. II. p. 503. Od. Jcb. f. 1. ἔδοσαν da οἱ θεοὶ καὶ ἐτίuησαν τουτω λείρωνα - καὶ Ereo οντι ἐξ 1 ρκεσε μονον ἐπὶ τῆς ἐννοίας ἀποσιαπῆσαι ' λείρωνα δια δικαιοτητα ' και ΤαQῆς. cf. etiam P. 510. Pag. 504. g. 18. ἐγω μεν νυν παραινῶ τοις νεοις, μὴ καταφρονεῖν, κυνηγεσίων - μηδετῆς αλλης παιδείας - εκ τουτων γὰρ γίνονται τὰ εἰς τον πολεμον αγαθοὶ καὶ εις τὰ αλλα. Pag. 507. g. 4. Ζευς μεν
, , Sed horum hominum auctoritatem , inquiet, nihil curo. Audio, id ipsum tamen, nullius eam pretii esse et quare repudianda sit, oXplicandum suisse putem, antequam ab alio, et cui adiudicatur, auctore prosectum aliquem librum esse audacter assii ines. - Sed Socratis hanc apologia in si eidem
debemus, cui Cyroyaediae em, Noli quidquam de apologia
vereri: fallor enim magnopere, aut Curopaediae epilogus non dixersum a Xenophonte auctorom habuit. Sallem non
desuerunt, qui mihi in Dilogo Cyropaediae Xenopli. Lips.1819. apud IIinriclis vena i integritatem eius vindicare conanti Consentire faterentur, Censoros in Epitem. liter. Lips. 1820. N. 262. p. 2092 sqq. et. Ephem lit. donens. N. 237. p. 45t sqq. 1821., qui tamen non satis perpendit, nihil me aliud
egisse, quam ut argumenta ab adversariis subtilissime docti simeque excogitata et proposita omnibus modis Iabefactare et
rosessere studerem; POppo in edit. Coop p. 536. atque a eo auctor libelli de Oropaediae milvo Xenophonii abiudi cando. qui nunu in sacrae scripturae interpretilius clarissimis haud sane insimum locum obtinet, Davides Schulatus.
Qua de re Pa a aου ius eruditissimus me cortiorem soriliteris privatis ad Lin dem annum meum datis voluit d. 21. Dechr. 1821. - Borraemami Wird es nichi unangenelian seo, 2u horeti, dass er sei neu redii lien und walirheiulehenden,
27쪽
Quo magis miror, Guil. Langium, Virum ut non Plana indoctum, ita de Xenophonte bene meritum nora solum argu menta a Sesiuigio adhibita, quae pridem explosa ct antiquata lesse Putaveram, tanquam n OVa et iisdem paene verbis, quibus
praes. P. XI sq. recoquere, sed etiam p. 522. prosteri potuisse, tam multis internis Iegitimisquo rationibus usum osse Schuletium ,,ut quid υere contradici Possit, vix reperiri possexideatur. I o hae pra postera Consessiorio ut, quid sentiam, Paucis proferam, quae epilogi defendendi Causa scripsi, aut Iogora Langius dedignatus est, aut nihil se eorum intellexisse
Quatenus autem haec Apologia vel Socratis Vel Xenophontis ingenio indigna sit, num sorina an materia, res an oratio ita sint instructae, ut Socratis Xenophontisvo rationem cogitandi scribendique facultatem aut superent aut dodeceant, priusquam Porspicuis et dilucidis argumentis a quopiam demonstratum suevit, quis quaeso adduci poterit, ut ab inepto grammatico aut imitatore scripta esse credat, in quibus nihil non temporibus, loco et personis, quibus attribuitur, con- voniati Neque enim sussiciunt, quae Valchenarius ad Memor. IIs, 3, 9. γὰρ νοσρο ον αν ηγωνται ἰατοικωτατΩνειναι, τουτέ' μαλιστα πείθονται observavit: Eadem Derbis
ramen diversis ustis tradiderat X. LI I, P. 19, T. legunturque salia in his Socraticis, longe Plurima, eorum similia quae
prostant in K. II. nec tamen iisdem verbis narrata. Et crederemus Xenoyhontem sua ψsius, quae dederat in Bist. Graecα, Cententa continuo in Agesilai encomio fransscrmsisse p aut
ologium scripsisse Socratis, in quα nihil alicuius inveniatur momenti, quod non legatur in his commentariis p In animo
habet Cyrop. I, 6, 21. γνοίης δ' ἄν, ora τουτ' ουτως ἔχει
ἐν ἄuo ις τε πολλοις καὶ dar καὶ ἐν τοῖς κάμνουσιν, ως προ- θυμως τους ἐπιταξοντας ο τι χρη ποιεῖν κaλουσι et Apol. g. 20. Nolo nunC urgere, o talibus Iocis maiore sortassis iure colligi posse, ab uno eodemque homine Omnia aut Certe a magistro eiusque discipulis conscripta esse; quam crebro Ieidste der heidnis en Philologio ganet ahtHInnig ge ordenen
28쪽
enim similes sententiae, generales Praesertim, eum Blibi tum apud Xenophontem occurrant, et ut inregri loci ex uno iiii pirarum librum ab eodem scriptore translati suerint,i tam certiν exemplis evicit WEuhius Xenoph. Opp. T. lv. p. 410 sqq. , ut nisi omuis, quotquot laudavir, Jocos similes. se tentiasquo leviter variantes simul cum Iibris, unde delibatas
essa videntur, suspectas habere Volumus, necessario concedei
dum sit, Apologiam quoque eo, quo induta est, habitu a Xenophonte componi potuisse. Iis, quae in Epilogo p. 24. 81 sqq. obserVavi, accedit, quod Veishio iudice T. v. p. 20l.
accuratius extremum Nemor. caput et apologiam comparantibus non pauca hic repeidentux sat magni momenti, quae illiu
VHaenarii quidem opinionem iam anno superioris seculi septuagesimo sexto singulari prolusione ad calcem versionia
Nem . Vernaculae et . in opusculis eius recusa examini
subiacit He in α ius, sed ita, ut neque xei gravitali uequa IVeiskio satisfecerit, et Schneidorus se vindicias illas no legisse quidem libere lateat . Nimirum et argumenta tum e terna Ium interna, quibus permotum vataenarium fuisse existia piavit, ut hunc libellum Xenophonti abiudicaret, excogitavit alia, quibus convincendis haud ita multum ingeniι at operauissi impendendum esset, et consumtici ipsa, ut Valckenarii varbis utar, nihil alicuius momenti contingi, quod non lega ur apud Zeunium-alisesque editores. Quid igitur in causaespe putabit' us, quare apologiam nostram viri docti hodiequa Mao spuria habeant 2 Nemini unquam, credo, acerbum Vestaenarii iudicium persuasisset, nisi exstitisset Sohneide rus, cui nou soluin in primae edit. Memorab. a. 1790. Addend. et Co Mndis Apologia extremam olim Memorabilium partem
consuluissa Visa esset, ut horum ultimum caput cum Apologia in .unum corpus concinnandi saceret periculum, sed qui etiam in secunda et tertia Meua. editiona haec affirmare non dubitaverit.: ,, Equidem in rem Praesentem lectorem deducere elorum sermonisque graeci argumentis Valutinaria iudicium Urmare conatus sum. - iudicio in Edisiona ynimci proposito persisto adhuc in ea sementis, i quam nil postremum
suemorabilium caput adscripsi. Operas igitur pretium esse existimavi, tum ea, quae Schneidoro in hac apologia ossensionisuerunt, quam potui religiosissimo examinaro et pro virili Parte xefutare, tum quidquid ad huius scriptionis integritatem defendendam asserri mihi Poasu videatin , virorum me docti xum iudicio subiicere. φ
29쪽
l) ae primum quidem ad e X terna argumenta, quibus plurimum ponderis tribuendum est, quod attinet, iam pridem
monuit Zeunius, an liquis temporibus neminem exstitisse, qui Apologiae auctorom in dubium Vocasset. Plures contra, in quibus ominoant Diog. Laertius et Athenaeus, Xen phontis apologiam commemorasse, et locis inde laudatis nomen Xenophontis praefixisse. Athenaeus' igitur P. 218. καν
etc. Stilitas in Vila Platonis. Stobaeus p. 93 et'96. laudavit sectionem 26 sqq. ut Xenophontis, et Georg. Lectipem in Matthaei lecti. Mosq. Vol. I. P. 78 Sqq. , quocum sucit P Lavo rinus,' Vocem ἐπιχαρ&oiς e g. 4. Quibus addunt auctorem τέχνης τορικ)ῆς Dionysio ailscriptae c. XII p. 858. ReisE. Mi γέ τυι άπυλογία Σωκράτους καὶ Πλατωνoe απολογία ἐστὶ καὶ Ξενοφωντος ἀπολογία ἐστί. Praeterea ad Epy. Socra 1 l. ed. Ovelli p. 196. Allatius pulat Aeschinem verba Apolome Xen. g. 29. respexisse, quanquain
locus illo. quia corruptolam contraXit, 'ambiguus est. Certiora esse videntur Verba poJ20. Σωκμωτης δὲ παντα μαλλον ἐνε-
his testimoniis non tantum se nue Oritalis adscribere ait Schnoidorus, ut aut ipse sententiam suam immutet, aut
Valekenarii dictum ullo pacto lubeia clari credat. Qui ita
sontiunt, mirum ni libriim alia, et nos habemus, sorma indutum Othn suisse, aut vetustatem credulitatis accusandam esse i iis rationibus evicerunt. Neutri opinioni favisso vide tur Solinei decus, quum nee quatenus apologia manea sit hodia et muli lata, atque consilio, suod scriptorem ad eam concinnandam excitaverit, vel Contradicat vel parum satisfaciat.
30쪽
verbo ostendere voluerit, neque rei criticae Ba bmfies veterea imperitos fuisse demonstraverit, ut si schola Alexandrina nulla unquam floruisset, et Demetrius Magnesiua de Laceda moniorum rep., Xenophonti adscripta , uunquam dubitasseti
Vide Diog. Laert. Is , 57. . t 2) , , Cum uero his Abelias verba sunt IIartesii in F
edd. Itintina et Aldinct exstest, neque miata, his rePeriantur, quae non findantur in mendi. Σocratis, eum MnῬάonto indignum esse statuit Valatinarius. Primus sano Beuckrinus cum Agesilao et Hierone Apologiam edidit quatuor annis post priorem Juntinam, neque ante annum seculi quinti decimi quadragesimum, quo Melanthon, doctior magistro discipulus, Germanorum in usum cuncta Xenophontis opora iri lucem emisit, in antiquioribus Exemplaribus Iιballus, quod aciain, comparet. At hoc ita demum, nisi sallor, mitum
accideret,'si non eandem fortunam omnium sere scriptorum, eorum maxime, qui non ire uno'duntaxat librorum genera
excelluerunt , ut Aeschyli, Euripidis, Platonis, aliorum
opem experia essent; nisi alios codices ali seaut uni . aut complurium auctorum scripta complecti, et illustres illos apud ἐtalos opographos, quae in Germania graecae literavisorero coepissent, Parum curasSe in Vulgus notum esset.
Adde, quod Aretinus eam seculo sexto decimo ἱneunta Jatina verterat et quod in Bauchliniana editione tanta integerriamarum Iectionum inest copia, quantam in ceteria tum editiarum scripti a libris, quibus sive utero continetur sivs Agesilaus, necquidquam circuinspicias, ut non videatur dubitari posse, quin praestantiorem membranam Reuehlinus timprimendam curaverit , quam Junta et Aldus, quorum codicea utilissimoehoo libro caruerent. Nam si Xenophontis apologia puro satis hi incorrupto habitu ad nostram aetatem prevenit, si seriores editores nihil nisi pusilla quaedam Vitia ab opisis Beucti . inducta elimare necesse habuerunt, atque adeo Parisiensis libri tres paucissimia tantum Iocis meliorem lectionem suppo ditarunt, uni hoe debetur oditionia principis excellentiae, ex qua in reliqua exemplaria aeriptio transiiti De altera valch narii causa, quam Harimius commemoravit, ut postea eTPli-eatius disseram, ita semper mihi dignissimum Xenophonta
opusevium videbitur, etiamsi nihil nisi hoc indo didiereo,
veram magniloquentiae, qua Socrates in causa dicenda usus esset, rationem in voluntate et consilio elua moriendi posialam fuisse. '