장음표시 사용
31쪽
Sed licet concesseris , externa liaec argumenta aliquam vim habere posse, tamen nisi eta interiore quoque Apologiae indole noVa eaque Paulo graVioxa . argumenta repeti possint, verendum axbitraberis, ne sides eius et integritas.magnopera
Iaborent. Atqui 3ὶ per se non improbabile est, eum, qui
universam vitam Socratis Publicam et domesticam, docendi. Tationem et Philosophiam contra adversariorum criminationes vindicasset, qui ioca seria eius in Symposio, Memorabilibus et Oeconomico cum posteria conmunicasset, Cuius denique in omnibus scriptis nihil nisi divina Socratis mens spisol, qu modo se et reus illo coram iudicibus et damnatus in praesento
mortis periculo gesserit, quid ibi dirierit sensetitque, ubi sapientissimi quique interdum sibi ipsi desperarunt, tradero
memoriae voluisSe, praesertim quum ab aliis intellexisset, magniloquentiam quidem Socratis adumbratam sed eius rei non satis Iaca em Causam adiectam fuisse. II is velim eas rationes adnumeres, quae Platonem, ut Socratis dosensionem meditaretur, permoVerunt, . ingenioso illas expositas a bLChrist. Gottheis. Aoenigio, celeberrimo scholae Afranae rectore, in albello, quo Memoriam annivers. BCbesae regis Afran. d. III. Iul. 1822. celebr. indicit p. 8 sq. et quae inest in loco Dionys. supra excitato si γέ τοι απολογία Σωκρατους καὶ,m-ωνος ciπολογία ἐστὶ καὶ Ξενοφωντος απολογέα ἐστι.
q) Quod si Platonis apologia genuina.est,i- et Videt
Esse utique, -hOC Est, fila Platone, non a putido liquo eiu
imit ut e prosecta est,csponto quasi dissicultas ἰ sese oneri quaerentibus, qui sexi potuerit, ut et hanc et Xenophontis orationem bucrates haberet,i Gqile tamen illa. . si quid video, tollenda. Aut enim uterque philosophus .uo quisquo ingstnio
obsecutus Socratis aliquam defensionem consimit, aut una tantum Vora est apologia, altera Socrati supposita, aut etiam quae Socratea in iudicio di erat, ambo litoris lita consignaro voluerunt,iut Socratis ingenium uniVerse quidem Tepraesentarent, sed a Verbis anxie reserendis: plane abstinerent. Prima vero ratioiquum a Platonis et Xenophontis persona pariter et a certis historias tostimoniis abludat, et secundae xationi interna utIiusque Orationis natura, quae, si non tam Vexba quam res Spectantur, adeo inter so concinunt, ut alteri s ope alteram illustraro possis, manifesto repugn*t, Testat, ut tertiam Tationem tanquam omnium veri simillimam amΡlecta-,mur, ita qui dom,iut sicut in ceteris scriptis sic in apvlogia quoque a vero Propius abesso Xenophontem Pulydius, quain
Platonem, quiPPe quem constet, ubicunque Socratem Ioque
32쪽
tem introduxorit, quo erat ingenio ad Verum inveniendum
quam ad aliorum sententias enarrandas et Verba assimulanda
sagaciori, aut suas Socrati opiniones obtrusisse, aut quao hic do divinis humanisque rebus alatuisset, multo raberius eXPromiasisse ot persectiora reddidisse. Schleterm α cherus quidem Plat. Opp. P. I. VOl. u. p. 185. auctor est, in Platonis apologia laua accurate Socratis Verba desensionemque repraesentari, quanaox excitata hominis memoria et scriptae indoles orationis patiantur. Argumenta tamen . quae ad sententiam suam stabiliendam protulit. lam infirma surit, lacili ut negotio,isi Xenophontea acipologiae auctoritatem ullo pacto in discrimen adducerent, in fringitot coargui possent. Etenim si vel maximo So ratis verba apud Platonem habeamus integra, nemo profecto erit mortalium , cui tam insignis et paene incredibilis memoria suppetat, quin in Copiosiori oratione, quam auribus percepisset, literis mandanda talo aliquid obiter tantum attingat, aut silentio praetermittat, Cuius cama se suam apologiani perscripsisse statim a principio testatur Xenophon. Sed do Platonica apologia. quam letnere Astius. a Platorios abiudicaverat in libro Platona Leberi und c liten p. 474 sqq. cum alii multa egregio scripserint, tum Platoni cana Vindicarunt ii, quos nuper attulit morgen .s e . in Misceli. criti. Vol. I. Ρ. I. p. 89, quibus hoc iΡ5O anno accessit Loenig. l. l. nulla tamen Thier sokii
5ὶ Distolas Socraticas, in quibus sunt etiam, quaa Xouophontis nomen gerunt, si quis cum hae Apologia iisque
ortilionibus, quas Anabasi, Curopaediae et Hellenicis insertas Iegimus, sedulo ComparaVerit, prima statim lectionc intelliget, aliud esso sophistarum graeCulorumque scribendi genus, aliud Imius apologiae proprium: quaesitum illud, contortum et ieiunum, hoci contra exquisitissimum, natiVum et copiosummoque hilum, ab eo divorsum, quo cetera Xenophontis oPera Dala splendent; videbit Vero etiam, eandem inimateria divorsitatem deprehondi, quae inest informa. Ex hac qualia
claruiue animadverSion aut non sequatur, genuinam eam, Cuius Patrocinium suscepimus , Scriptionem esse, concedatur tamen OPO Ptet, tanto magis apologiam ab eodem auctore, cui Memorabilia, Cyropaediam, alia attribuimus, conscribi potuisse, qua ato, longius Iab istarum epistolarum ineptiis similibusque
scriorum sophistarum commentis abhorreat. Praeterea quidquid de Socratis moribus, do ΙIeliaeae iudicio, quod capitis
Socratem damnaverat, deque illorum , quibus apologia pera in Mittar, temporum historia et rationibus aliunde exploratum Lahemus, quam fieri potest accuratissimo cum iis consentit, δε- Ph. Apolog. S. B
33쪽
quae in hoc libollo continentur, neque quidquam a viris doctis adhuc Prolatum est, in quo contra honestatis et iustitiae sensum, Socratis uoque et Xenophontis animis insitum volpotius innatum, oontra Consilium sibi propositum, et iudicioruin Consuetudinem scriptor peccaverit, nihil quod, cum necessarium fuisset, exporiere omiserit, nihil denique, quod Xenophontem non prodat opificem Rhetoris si foetus esset ex
eoruni fortasse numero, quos Post mortem Socratis constat' vel aecusando eo vel defendendo gloriolam se latos esse. quam diversam hodie apologia prae se ferret tam rorum quam verborum apeciem, quam amplam Socratis causa rhetoribus Palaestram aperuisset, in qua eloquentia eorum eXsultare et exerceri potuisset, scilicet non minus a veritatis studio aliena, quam a nativo quodam venustatis et simplicitatis colore, omnibus Xenophontiis operibus non ante sed natura impresso lQuod si quid est, quod in hoc libello interpretibus fraudi
fuerit, ut Xenophonteum esse negarent, cius rei causa rio Ilam in huius scriptionis perversitato et inscetiis, quam in Prolixa Platonicae apologia copia splendidisque Virtutibus quaerenda esse videtur, quae tantae sunt, ut haud sciam an cum Xenophontis brevitate non commode contendi possint, neque maiores lamen, quam utriusque philosophi vel tulit ingenium, vel diversum fuit consilium, quod eos ad scribendum impulit. 6ὶ At Selineiderus in introductione: ,, Equidem, inquit,
ἰn rem praesentem lectorem deducere et rerum sermonisque graeci virgumentis Valckenarii iudicium confirmare conatus sum.
atque ad s. 7. o Abhinc αuctorem sologiae a Xenophonta diversum omni, qua potero, diligentia investigabo. Gravis sane et digna Vox, cui plurimum debeatur ponderis; haud pauci enim sunt viri docti, quibus unus Schnciderus immensa a doctrinae laudebet praeclaris de Xenophonte meritis in omne aevum praestitit, sed ut in ceteris literarum generibus ita in arte critica nihil unquam Veri inquisitioni et investigationi Plus ossecit, quam magnorum Virorum auctoritas, ad quum vulgus hominum iudicia sua opinionesque do rebus etiam gravissimis componere et exigere solet. Ita saltem factum esse videtur, pi Selmeideri auctoritate conlisi tam multi in
iisque celeberrimi viri debitam huic libello sidem derogarent.
Honoris causa nomino myttent aeῖ. In Iuliani Constant. laud. P. 153. ed. Schael. et ad Phaedon. Plat. v. 330. Boeoth. d. simultat. p. 7 sq. Thierxeh. in Ephem. liter. Vienn. 1818. T. III. Iul. te. p. 91. Et virum docto in Crit. BihI. T. m. f. 9.
34쪽
Nam quana quam non diniteor, innumeris locis Schneidorum eruisse, quod tum in Verbis tum in rebus reprehendendum ispi videretur, neque milii ubique contigi3se, ut quas de singulis mox rat loquendi formulis cl.vocibus dissicultates, OS peditas omnes dispellerem, hoc tamen, nisi salior, mihi consecutus esse videor, ut ex quadraginta amplius locis, in quibus adve sarius haeserat, vix tres Vel quatuor adhuc supersint, tu quibus vel explicandis vel vindicandis, parum mihi ipsi, nedum aliis satisfecerim. Reliqui enim Io i, quos in controversiam vocavit SChneiderus, ad unuin omnes quum Partim Xenophontis, Platonis aliorumque bonorum scriptorum aucto-xitate et usu confirmentur, Partim graecae Iinguae legibus et analogiae apprime Congruant, partim Vero etiam re ipsa
comprobentur, dubitari ViX poterit, quin nihil Schneiderus in medium protulerit, quo audacissimum Valchenarii iudicium ullo pacto sulciatur. Neque enim is sum, qui cuius Ioci
rationem ipse haud penitus perspeXerim, eum non complures considana statim cognitum opprobaturos esse: in ista quidem locutione, inquientes, nihil inest, quod iure quemquam ostendat, quime quum me hoc illat e loco D ere meminerim. Si qminus, paucissima illa, quorum interpretatio a me ambigua
relicta est, eam habent suciem, ut nullus unquam scriptor ex tanta vetustate ad noStra usque tempora servatus mihi innotuerit, quin vel totidem Vel plures etiam dissicultatos cru cesque interpretum osserat posteritati, imo nemini fortasso enucleandas. Non magis crebro in librum antiquum quam viruminutissimum.incides, qui Vocabulis, quae Vocant, ἄπας λεγομενοις et iis dicendi formulis careat, quas similium nubo exemplorum adsuuere frustra labores. Quae cum ita sint, nisi omnia opera omnesque operuiniParticulae, ubicunque nonnihil molestiae haudquaquam unicuiquo. tollendum legentibus obiicitur, supposilicia habebuntur, apologiam nostram eo dona iure genuinam Putabimus, quo reliqua seripta, quae temporum iniurias e icerunt omnis generis illa obscuritatibus ct maculis obducta Pariter et inquinata.
F. T. Praeterea dicat fortasso.aliquis, quod Astius Platoni dedit vitio, is quum alias ubique in dialogo Socratis oratio
-- - i ii tu'. 829. etc. contra spem meam plane se BIt libet vernais' culeiscriptus, Cuius titulus est: Merates, Betraiatuncem umi Unterauehumen vora Fera. Del bru e . Κ3lla, 1819.- actentis tamen nonnihil gaudebam, quod auctorem ita eo potissim am occupatum videtiam, ut Platonis. et Xem,plionia apologiam inter Se compararet, atque posterior quin gem in esset, tibi non dubium esso fateret P. 81. . t
35쪽
vorsetur, Consentaneum esse, in Causa quoquo agenda Socratem
illo dicondi genere usum suisse, Xenophontis Vero apologiam, tantum ahesse, ut disputationis speciem prae fa ferat ut continuato nec ulla Via quaestione Vel responsione interrupto sermonis tenore Pro edat, a quo Socrates , si quis alius, nunquam non abstinuerit. Sed eli si illo tempore Graecos dialogorum nimium fortasse in modum studiosos suisse ri Vimus, magnopere tamen Ver ur, ne praeter Philosophos, quorum in numero sophistae quoque habebantur, incommoda hac loquendi forma nemo usus sit , nedum reus coram iudicibus. Quod si nihilominus is re voluisset Socrates, num obsecro sperare poluisset, fore, ut hac ratione iudicibus et auditoribus da vitae suae incolumitate innocentiaque molius persuaderet, utque dilucidius ita adversariorum calumnias exponeret, retunderet, irrideret 2 Anne dictionis genua cogitari potest, quod, cum permultis ambagibus circumscriptum sit, maiorem obscuritatem habeat, longius a loco et tempore, quo verba reus fecit, abhorreat, adeo tuo magis
noceat loquontis fidei Τ Νonne dialogis quoque Xenophon, praesertim ubi praecipientem docentenaquρ introduxit S
cratem , aeque copiosas, ne dicam Copiosiores orationes ii seruit. perpetuo illas sermone decurrentes 2 CL Sympos.
cap. VIII. Oecon. capp. VI et XX Memor. II, 1. Nam quod las in locis iactum est, ut rara interrogatione continuum sermonem Socrates interpellaverit, idem in apologiae quoquaseet. 19 sq. et quidem ita videmus seri . ut et Socratis
ingenium aa sermones consorendos pronissimum non possis non agnoscere, et Meliti responsio accusatoris personam quam
f. 8. Quemadmodum neque in Platonis nequo in Xeno Montis apolo a quidquam continetur, quo quis ad demora-
strandum abutatue, alterutram scriptionem adulterinam esse, ita nec tanta argumenti dictionisque in utraque Comparot similitudo, ut nitorutram ad alterius exemplum confectam
esse probabili ratione coniicias λ. Hic mihi tamen obiicies, iam dudum demonstrasse Astium in Iibro: Platoris Leben undSAristen p. 484, apud Platonem a daemonio nihil nisii impediri Socratem, quo minus, quidquid huic numini improrutur, peragat, contra in Xenophontea apologia non modo eadem vis, quam apud Platonem animadvertimus, daemonio
adscribitur g. 4. και δὶς ηδη ἐπιχειρήσαντος μου σκοπεῖν me 4 της cinoiortas. ἐναντιουτο ι μοι το δαιμονιον, Sed So-
36쪽
γε τὸν θεον το αελλον, καὶ τὸ ποοσην αἰνειν ω βουλεται, καὶ τουτο , . sim . ἐγω φημι, cum παντες καὶ 10ovca καί ' νομί- νων ' a11 ' οἱ sita οἰωνους τε καὶ φημας και Ουμβολους τε Iὶ μαντεις υνο uαζουσα τους προσηuαίνοντας. ebera' ἐγὼ 'δὲ τουτο δαιusνιον κώλω. Nora attinet nunc uberius investigare,udium Eo eratim daemonio constanter , et unice illam prohibendi facultatem Plato altilbuerit, nec no, si quidem lucociaviusci apparet . ab ea uotione, u quai Socratis; Prupugnator VOeobulum accipit, ne transuexsum quidem unguem Xen Plionita scripta deflectere, vid. Sinneidori ad Memor. I, 1,
Alius locus qui cum Platonica apologia pugnare videtur, sectione 23. continetur, in qua litam suam nec ipse aestimare vulvi Socrates, nec sinit aestimare discipulos; contra in Plat. apologia p. 48. non solum ipse mina aeso aestimat, se discipuli adeo triginta se minas pro eo solutu δ esse SPOndent. Verum ne haec quidem discrepantia quantumvis memorabilis eam vim habet, ut do Xenophontis fide aliquantum ambigam. Apud Plutonem enim haec καἱ ἐγὼ αμ' οὐκ εἰθισne .s ἐμαυτον αειουν κακου Ουδενός' εἰ μὲν γαρ νιν μοι χρηματα, ιτιν σα μην αν χρημάζων oσα εμελλον ἐκτίσειν ..-, ουδὲ- νὰo οῦν. ἐβλάβην - νυν δὲ - γαρ εστιν ' -- αριπρεω, illudendis elirridendis iudicibus inserviro, si non . tius. Nexus Tatio CI maret, ubi dicit: si diuisitis laberem, nolimassem litam, iquod si me fa-en stitiis aestimare, inretasse Possem miratam soluere etc. at vilissima Pecuniae summa, qua numeratu tum
ipso se tum amici eum morte liberare volues, Cui. septuagintα minimum minas addendae fuissent. vid. BOeckΛ. Stααu- .ha habung. Vol. I. p. 411 in omnem dubitatiouem eximeret, comparatis praesertim, quae paullo ante p. 37. B. sq. Socrates 'libreo professus erat: πεπεισμένος δ' ἐγὼ μηδένα αδικεiν. πολλοω ,δM .lααυτου 'δ ἀδεικήσειν, καὶ Ματ' ἐμαυτου ἐρειν tαμὸς ως α ιος εἰμι του κακου καa τιμn a. θαι τοιουτον τινος δμαυτω, et P. 35. E εἰ ουν daῖ με κατὰ τὸ δίκαιον τῆς δίας τιuασθαι του του τιμω - μαι, τῆς φυ πρυτανε es σιτῆσεως. Adda .quod Ciceronem Orat. I, 64. aut a Xenisphontis parte stare, aut PI ilonis Iocum nom7secus ainuo dixi accepisse, manifestum est.
Idem valet de Nax. Tyri Itiss. IX, 2. p. 153. ἐλεγχει δὲ του
37쪽
Socratem poenam suum aut Hori aestimasse, uti testatur, X
nophon, aut si fecit, eum in modum aestimasse, ut imperitos indices amicorum et intelligentio in hominum risui' exponeret. Quare hoc argumento antoquam ad fidem huius apologiaalabefactandam aliquia abutatur, videat ne Platonis magis quum
Xenophontis auctoritati noucati ὶ . . iii . t '.
. m. 9ὶ Lovo esset, si quis e verbis sphi 3. ΟυδD αδικον
σροως ὁε.oἱ θεοὶ ποτε μου ηναντιουντο - τῆ του λor ἐπισκέψεν, ora Edoκει ἡμῖν ζητητεον εἰναι ἐκ παντος τροπου - ωποφευκτικα, suspicari vellet, ab inepto homine hanc seriptionem concinnatam. erae, ita fere argumentatus: sequia. cunque mel probitate .sua.optimam defensionem continexi: eri :Miniat, vel a daemonio, quo minus inimicorum criminationes. diluat, impediri ae ipse fatetur,. . et tamen non veretur multis
vorbis fg. 1L - 22. quibus alia plura' adiecta fuisse. g. 22
perhibentur, Oausam dicere, is aut mutaverit consilium cortum antea nuti sibi ipso contradicat incesso est. Siva igituDSocratis verba latve Xenophontis sive alius cuiuspiam hominis libelrum manibus lauemus insiugandus est Socrates, quod Hireruatque Seuaerat, in ius vocatus Iocutus est, incusandua vero etiam magis is., qui tam inconstantem Socratam esso
voluit, ut .honorifica sapientis appellatione, si quia i alius, , indignus iudicarulas. sitim - Leva dixi hoc argumentumI quoniam Iocis. illis vel .obiter inspocsis neminem latere potes
non dido sibi velle: Socvatem,t et ullum ae .verbum in sui defensio m caraei iudicibus prolaturum esse raeget, fiet ut abi iusta oratione ad I exorandos et tili laudos iudicutu gensus accommodata, qualem inter Hios Lysias ipsi iobtulisse Cousei, memoratur; omnibus sine dubio eloquentiae illam Ιenociniis exornatam, animum suum alienissimum esse significet. Haue
38쪽
enim non aliam suisso mentem Socratis, cum Orationis nXenoph. traditae testatur natura, qua haud scio an nihil simplicius, Diagisque ex Soeralis persona mori volentis dictum reperias, tuin dubitare non Sinunt, quae ipso dixit Socrates
ναίνων εἰ βαρυνω τους δικαGτας, αἱρησυμαι τελευταν ιαλλον.ῆ ανελευθερως το ζῆν ἔτι προςαιτων κερδαναι τον πολυχείρω βίον αντι θονα του. Mirantes autoin, quod tam brevem libellum Xenophon scripserit, in memoriam Velim revocent, multo in Memorabilibus uberius et explicatius Xenophontem de universa Socratis vita disputasse. eainquo ab omni vitiosi talis maeula calumniaeque Culpa vindicasse, ut per totum illum librum non videatur nisi ipsius Socratis vleem Persecutus csso ex Apologia depromtam 9. 3. oτι Ουδεν αδικονοιΩγεγενημαι ποιῶν ' Iνπερ νομίζω μελλην εἶναι ::αλλίστρναπολογίος. Ad hoc initio apologiae colligi Iieet, sorensis defensionis bono mulla exemplaria, in quibus eminuerit
Platonica, ab Socratis amicis statim post xius mollem in lucem emissa .suisso, ut Xenophon ex Asia PoVersus nihil magnopere haberet, quod in iis vituperarct,.Praeterquam quod magnia loquentiae Socratis non satis gravem idoneam quo alii causaru
10 Quicunque vitimum Memorab. caput cum Apologia
aliquanto accuratius, quam ab editoribus factum est, in-KPerierit, non Pauca, opinor, Ve ligia inveniet, unde ap logiam uti priorem extrema Memor. parie, maximo iude a sectione tertia exstitisse, ita etiam muItis modis rorum Verbo Tua ue respectu habito huic illam praestare, sole clariua appa Tent. Ipsam statiin sectionem tertiam Moi. Xenophonti
auctori tribuendam esse, quippe sophisticis declamationibus et subtili Latibus reseriam, negavit etiam Subneidorus. . Nempe uidem interpolatori debetur, cui g. g. pro simplicissimis et brevissimis verbis oτι Ουὁὲν αδικον διαγεγένημαι πεmω. quis Dihil non comprehenditur, quod ad consulandum Hermogenem quis requirat, languidior illa xeponore Placuit . οτι Ουδὲν ἄλλο ποιων διαγεγένηται, ἡ διασκοπῶν Mν τω eta δίκαise mαὲ τα αδεκα, πραττεον δὲ τα δίκα ex κH των aυτῶν ωπεχομενbς, quique dirociam insuper apoIogiae ora, ionem in obliquam eoaerumpexe et prolasin β. 5. ἐπεὶ δὲ ειυτυν' π Qt, λέγειν
ταναι Γλυτον cum apody4i in sit gulas. dissecaro partes auctus
39쪽
απε-αναw tam Parum potuit c coquere, ut seboliasiorum inflar ira latitiam dicundi larinulam ni umque interproluineu
qua a concinnitatis8leges Sc ei duro Ileiskioquo probatae Postulare viderentur . credo, quod reliquis paullo impeditioracalmum hominis superarent, Perpetuo silentio obtegeret. Inaequentibus vii τον Βία, - ῆdη μου ἐπιτειρουντος φροντίσαι τῆς προ e τους ὁικαστὰς ἄπολογίας. ἐναντι λὶ τοδαιμονιου si qui Sclineidoro sidem liabeant affirmanti, breviora et concinniora Verba Apologiae osse, nec καὶ M ab aliquo interprete interseri potuisse, peius autum ibi legi εναντιουτω, Iadem, opinor, non minus facita perstricient et τους
δικαστGς SuPervacuum, ne Vocabulo utar, quo Cuin maxime
Schnoiderui dolentatur, ineptum additbmentum esse, Et ηναντιολι. ad ἐπιχptρουντος non melius quadrare, quam ud frιχειρ iσαντος Praesens tempus εναντιουται. Neque Vero magis laudanda sunt, qua o ibidem Paullo post disputantur,
Scimoidero quoquo non uno nomine suspecta, queua Vide
ed. Pitin. Mem. post praefat. , utpote modo in ieiunam Et obscuram contracta bro vitatem, modo non secus dilatuta, a
si Socrates corti 1 3 iudicibus, Non cum Hermogene discipulo, Socratica ruina ducisinat uiri pdrilissimo, verba feeisset: est etiam, ubi nota nisi quilo ab initio uapitis auli aliis Memorab. locis Iogeramus Q i tomere repotunturi Sod totamiliane quaestIonem, ut a Primario dilin illo nostro alionam, aliis ponitius examinandam et pers qukndam relinquimus, satis habentes, nonnulla eius odificeturne, qua nihil mihi certius emo. videtur, iudicia Passim in adnotationibus ad Apologiam cuin V v. l D. coimi nicasse. Fae enina, ut, quod credat Iudaeus Apolla, istas omnes depravationes Memorabi Iibus ipso Xenophon nescio qua causa ductus Intulerit, fac ut integram apologiae particuram sine ulla mutatio ae operi illi iusseruerit, ae uiquam tamen indo argumentum licebit repeti, quo apologiae unctoritas quidquam labefactetur et concutiatur. o Curvilina, inquit Nes asius, tam mirabile videatur, quod X nophon Socratem suum bis divorso tempore et in causa diversa, delendorit t. Prior enim defensio tota occupatur hi a Uriareprehensione imprudentiae et impotitius in dichndo amolienda, qua Socrates mortutist insimulabatur I et scripta videtur paullo post roditum Xentiphontis ex Asia; littera Iulius patet,' in
40쪽
diluit crimiua,' quae eidem inirenti obiecta .suormit. In Su- portori illa Xenophon sero refert ubi IIemnog o et aliis qui busdam audita, in altora ponit, quae ipsu-meminerat, Praeclare et sapianter dicta et iacia praeceptoris, atque haec quidem duplici consilio, ut oti criminationes accusato num olusve sellat, Pt naui ubi sani sapientiam vivi, ac divina pietatis omnisque virtutis praecepta ad lγosteros prodat: quod po- Aterius inonsilium suum ipse, ni fallor. indieat Verbis ux α Ienario laudatis: Epp. Socrati. Uroil p. 23.J ὁοκειχ λῆνcu ήμας συγγρασειν, α ποτε εἶπεν αν, is tu i is cum uremio scribatur, nihil opusJ κα ἔπραξεν ' κtiὶ α-ὶ ἀπολογία γένοιτ' ἀν αυτοὐ βελτIoth εie τὸ Hiν τε καὶ εἰς τό επειτα. Alios practerou sori luores, in iisque si aestantissimos Isocratem, Ciceronem, Virgilium , Actia numido tu fecisse constat , idque, quod Dorim, Sinoῆulla antiquiorum et r6contio Puni temporum offensione. Cf. quae hanc in Psemi notavi ad Epilog. P .
p. 24 sq: et Weisho Xen. Opp. T. IV. p. 410 sqq.
, , At haud paucis tamen locis, dicet fortasso aliquis, Xenophontis Memorabilia et Platonis apologium ob oculos habuit, quisquis ille suit, qui lianc de sensionem corallaverit. Audi O,'sed ea iti mera observatio ut vera sit, tantum, mihi crede, ab ost, ut huius scriptionis sidem dubiam .reddat ut
quam maxime corroboret. Nam si causam ut Somito dictam
a Pologia nobis servavit, Vor Ox no inversa' illa dubitati noitiro uobis Contondero videatis Memorabiliu et Apologiam scythontibus Xonophonti et Platoni ob oculus magistriosa pientissim D ima noui ac tria o ptu vorsala, alquo in te suctum suisse , ut noni solum Xenophontis' Platonisque scribtis divinam.
horum Vir una m0ntem ubi lud ini pressum regn6seu , sed ut ambo. tiam seriptores si non in sigilem, at aliqtiani creto interisse similitudindi . repraesentent', i, quandisquillem .Fodnali a sis
disciplina us niti imbutu in lue esse neuter ii uvexit. Quanto, IDagis mirum osset, si hie libellus ab reliquis ope Dibus a nophonte compositis lana IO neu discrepui Ut, ut, si h X-phontis quidem, nedum Socratis ingenium PPae sossem il
βίου, suisse quidem aliosi qui hae do ro ante se perseripsi Sent I eamque, qualia in causa dicenda ostendisset Socrutes, magniloquentium,e, pressissh, Verum in eo lamon illos Pec Casse, quod mori se O tomporo Socratem, quam vivere, maluisse; non clare satis et distilleto OX posuissent, ωοῦτε, inquit,