장음표시 사용
21쪽
Haec stipulatio era licere, solii matque simplex factum aliquando co/tinet, aliquando vero jus ipsum. Et tum quidem dividua, alio vel o casu individua est,ut disputat Vlpianus lib. s. ad Sabinum cap. 38. oae.
Haec verba sive Sabino, sive Paulo,
qui ad illum notas scripsit, tribueris, referre nihil existimo.Vetius enim Videtur hoc caput ex eodem libro, scilicet I a. ad Sabinum, desumptum esse, atq; illud quod hujus tituli secundum fecit Tribonianus.
22쪽
DE ERI OBLIG. permultis tamen dejiue civili libris u. t a Pomponio Gellio resertur likI3. GR. 13 9 relictis. Ille praeclaram hanc factorum distinctionem tradidit: qtiam ut intelligamus, scie dum est duo
esse factorum gener . quaedam divi- dua, quaedam vero individua. Dividua sunt, quae partium praestationes admittunt, ut uti frui, amplius non agi, caetera quae iuris dividui effectum continent,aut aliquid ex jure admixtum trahunt. In dividua autem, quae natura dis visionem refiigiunt , ideoq, nisi in soli-d iam praestari non possunt, veluti per te noci fieri, neque per haeredem tuum, quo minus mihi ire agere liceat quod verborum compendio iter fieri, Catonem dixisse ex ejus oratione constat. In
hac autem distinctione no inspicimus
id quod subest facto , sed ipsius facti
quod promistiam est natura. Illud enim est quod in stipulationem venit. Sed facti tum oblit*ationibus adiectam pecuniae certa poenam fuisse scribit L CEt licet ea divadua centcatur, suam tamen natu in
23쪽
SCHOLIA CAP. IIII. Ianaturam ipsis factis ita acco immodat iri non minus dividuae quam individuae eorum stipulationes videantur.
Quaerit I. C. iiive Sabinus, sive Patristus,an in stipulatione dolum abesse, de aliis, de qiuibus ipse disputaverat,C. F. E. supra ea idem dicendum sit,id est,an tota cum habeat Catonis distinctio: vel ma tis quod in stipulatione rem ratam ha- heri,in qua debitoris alia est ratio, ;haeredum alia. Nam ille in solidum rem
ratam habere debet,pro parte vero nesquit cum tamen haeredes possint. Et it te quidem diserte non definit sed tamen ita Catonis distinctionem retule, rat, ut eam se probare satis ostenderet.
Ideoque quod subjicit, non dubitate in
eum contrariam sequi opinionem indi cat, sed ipse aliorum jurisconsultorum more qui ita saepius se dubitare fingiant tanquam dissidens Marcelli sentena tiam obiter notat. Et haec mea interpretatio est, licet alii aliter explicent:
24쪽
sed quam recte alio loco dicam. Et certe qui haec verba,Et Paulin reson inon id esse, huic versiculo adiecerunt: se non existimasse Pauluna iden in aliis stipulationibus, atque in illa rem ratam haberi dicere voluiise significant. Ego vero quosdam manuscriptos codices consului,in quibus ita legitur Et resodi non idem esse. In margine vero critatur, ultra: quasi ea sit Pauli ad Sabianum de Catonis distinctione dubitantem nota. Sed utcunque legatur, nostra interpretatione nulli a probabilior est, qua ad LC. mentem propius acce
Huius loci atque cap. sub titu rem rat. hab. apertissima est ex eo diversitas,quod ex verbis Pauli constet, in sti, putatione ratum haberi, poenam fuisse. adjectam in illo autem capite de poena nullum est verbum. Sed etiamsi fateamur poenam hic no fuisse adjectam
squod tamen delaudi non potest ni-
25쪽
SCHOLIA CAP. NIL Ghilominus in isto capite non est stipulatio pro parte tantum cominissa cum ad quinquaginta teneantur fideiussores, quae tota est summa de cujus rati- habitatione agebatur.
Quatuor enumerat stipia lationes I. Q quas hujus naturae conditionis esse scribit, ut ipsae quidem individuae sint: cum defensio, cautio, restitutio, quibus tota carum Vis explicatur, individuae sint Cap. 30. eo ct cam1 .judicis cap. 2D de vim npOct. cap. λ. depraerori stipulat ideoq; in solidum agi oportet,atque promissoris haeredes insolidum de nunciandi sunt. Verum partis solutio adfert liberationem c p.rsan feod. Id enim connexum atque, conjunctum est hujusmodi obligationum naturae, ut vel poena, vel id quod interest.insit, CF.4ε- evita. V. H. de rejud cap. a. in venis enim facere de prato p. V. s. is dedam infect cap.
2I S.Sive autem de no ver nunc Ideo δὴ
26쪽
DE UERB OBLIG. stipitiatoris haeredes siliguli pro portio
ne sua habent actionena quod certe ii tilitatis causa receptum est contra alio rum factoriam naturam quae individua appellantur. Is ipse Paulus speciale aliquid reir nitutioni tribuere videtur, clam eam ar caeteris distinguat, E. V. a. Ees IVV-ta. Et certe restitutio videtur aliquid Individuum continere cum in ea opus di in ut ipsum autem dc naturain intelle- omnino individuum sit, ut diximus. Nam excosium matione formam accipit: ideoque totum restitui debet. In caeteris vero factis ratione haeredum
portiones haereditarias spectari osten
Mai Ipsi autem. Exhia verbis sentio ea quae dicta
sunt,ad heredes promissoris, qui b cum uapulatoris haerodibuslagere proporti ne haereditaria permissum est, resere- esse:idq; orationis dispositio indicat. Jst enim totum hoc caput ex liOro eo
27쪽
SCHOLIA CAP. dem Pauli collectiam. Cu
cerit, verisimile est eadem dicendi sor/ma ipsum lis e posteriora tractasse. Sunt autem haec verba ad duplae stipulationem, &Operis novi nunciationem referenda, in quibus defensio vel restiti tio spectatur.
IIVius praeclarae stipulationum di a terentiae explicatio ex eo pendet, quod de praetoris iue judicis ossicio aliquando dixinrias Constat enim praetoris osticium a iudicis ossicio distinguiqisasdam stipulationes apud praetorem
quasdam vero apud iudicem interpo-m. Nam in iis quae ante sudicium acceptum contingunt, nullae sunt judicis partes, sed praetoris tantum Lite vero contestata, iudici omnium rerum osti- , cium incumbit. .2s. Et a: H. e III. Hinc
distinctio illa proficiscitur, quam docte eleganter explicat Theophilus Graecus iraraphrdite' u
28쪽
Merumh1c significat solum, simplex, di omnino disiunci uni ac separatum, ita ut praetoris ossicium cum judicis osticio commune nihil habeat. Quod hic dicit ossicio de Iustinian. in institutionibus,titu de divisione stipulationum,Theophilus interpretatur jurisdictiones ut utrunque eadem significatione accipi debeat, in praetore quidem aut aedile,non autem in judice dato, cui jurisdictionis appellatio non
in Paraphrasi Theoph. Praetoru Suam enim habebant aediles iurisdictionem, ex qua hujus generis stipulationes e
risdictione. Delendum in institutionibus atque
29쪽
ScΗo A CAP. M is Sic legitur in emendatis codicibus. Et certe ex ipsa stipulatione verborum obligatio nascitur cap. I. s. nem quo tuo servo Ebrisu pervo. Idque appareat id actum esse inter contrahentes, ut fiat obligatio:quod colligitur exca. . s.Qii'd fere de paci,
Hiatio. Eadem ratione duplae stipulatio communis dicitur, qua rem salvam so- re pupillo,ac rem ratem haberi. Huia jusmodi enim stipulationes .apud praetorem judicem interponuntur: neque ex mero unius magis quam alia terius ossicio proficiscuntur. Nec video quid intersit an mancipium venda/tur,an res pretiosa. Et Ulpianus quidem aediles non tantuna de servo cavere jussisse scribit, verum eos etiam de
ipso ut de aliis rebus edixisse: C p. 37. de evictu ut satis non intelligam quid siit quod judicialem duplae stipulationem factam esse e stimue ni Propter eius asc
30쪽
DE UERB OBLIG. siduitatem : cum ideo iudicialis diei non possit stipulatio. Stistulatio, His verbis significat Pomponius
non pro interrogatione, sed pro tota coplexione accipi stipulationem cum alioqui stipulari interrogare si cap. cis duo, resi Minc vero no sequitur simplicem di inanena verboru formulam promissis rem obligare. Semper enim certum est sit scri .it Ulpianus cap. . LM cum nulla ripari . cum nulla subest causa praeter conventionem, constitui non posse obligationem, unde hic
ipse I. Q scribit ei qui sine causa stipula
tus est, ex ea stipulatione experimiti, doli mali exceptionem nocer cap. 2. circa de dot semet except.
Satis acceptio eadem non est cum didejutaria obligationes idque tan- sum cum ea habet communeri quod