De præjudicialibus exceptionibus dissertatio quam ad impetrandam veniam legendi in literarum universitate Heidelbergensi scripsit Oscarus Bülow

61쪽

vult, oompetere non ipsum is infir malui, o quidam te amitas uris persequondi quiddam g nuglandioii ovitatur. Sed hoo singulari motu, e )oxisinsocus accedente, non natura ipsa hujus exo optionis alia ae eo terarum redditur, minime qua ob hane causam negandum est, rariudicials axe septions ad ipsam causam in judicium deductam pertinere. Notum enim est, x ' apud Romanos unumquodque usi certa actioni larmam venisso equo ad condemnationem pro due potui Ase, nisi quatonus tu quandum actionis spe cium referretur. Judeta, qui vel certi Asime cognovis 3st, a lorialiquo jus compat ara, o non ipsum, quod formula intendebatur, famon et illud aliud jus ad distere non potuit. Judiei non quarendum erat, an aliquod jus, quod in ullam actionem ventro possot, aetori Compstores, sed an fato, ut in actionum institatam veniret. Nequo praetor unquam anto judietum constituondum actori prno stiluctat, qua aettono uti oboret, sed judicii di R Optandum erat, an aetor Hiachionis formula usus QSsset, ut idonea esse spodio sibi a judicandum proposita o. Recta actionis usus ad ipsum jus judici probandum necessarius erat. Qui non idonea notion usus erua, non id obretur omnino non ossa, sed, ut qualibet alia causa juris probandi eas ante, romamiu bat a causa eadebat. Ergo etiam si per exceptionem, velut pra judicialem, quaprobatur, num re et formula actum ess sit, non de ordine judieii onstituendo judicio vo rescindendo, sed do ure ipso probando votis probando quaerebatur. Liborat quidam odia sunt jura uetionum formularum quo vinculis. t Videamus, De On etiam usque ad hodiernum ratio pra udi talium ex coptionum ipsum jus actoris

164 Cuius causa factum fuerit, ut olim Moo exceptio otiam in

62쪽

eontingat. Em Otis iam otionum distinetionibus illud, quod per pra uligiales exceptiones cavetur, ita fere o

primandum sit: Non singulas res hereditarias lice ab heraditatis pos-s ssor potero choro ditaria causa, sed tantum univorsam hera ditatem. - O lico ei, qui suam hereditati partem nondum possidet, Psiderare, ut inter se ech proditatis possessorem, qui illum cohoredem ess negat, res hora ditaristodividantur. as, qui fundum, ad quom sibi viam deberi contendit, non possidat, statur ab eo, qui istum fundum quasi suum possidμt, xigare, ut sibi viam utendam por- mittat. - Si quis quem injuria oecidet, non poena injurias, sol logis ornesia tonetur.

Nequo istitur mutatus ordo judiciorum obstat, quominus ratio rariudicialium exceptionum etiam in hodierno juro duret. Etiam universalis natura hereditatis petitionis

pragdii qua vindicationis, i et sorm harum actio uum ou nuerit, aman ipsa remansit. Neque dubito, an non ratio harum exceptionum etiam locum habeat, ubi unqua de in

juria, qua potius publicam animadversionem habeat, pri vata actions agatur. Has quidem prohibiti privata iri riarum aetionis, ut jam Ulpiani temporo, setiam hodie magis adlaudi eis motum, quam se arbitrium pertinabit. Itaque etiam in hodisrno duro pra judiciales exceptiones ad ipsa jura respiciunt atquctra his x eaptionibus ibi, ubido juris civilis principiis praecipitur, traetandum est. Contra sola ea prohibitio praejudieii, quas inter duo simul instituta judicia oneraliter intervenit, ad ordinem

judicii rospicit neque ea sola ibi, ubi de ordine judiciorum

traditur, explicandum est.

p. 32 u. 3, lego qui equam.