Juris naturalis elementa auctore J.J. Burlamaqui in Republica Genevensi senatore ..

11쪽

cuit hunc etiam reluctantem ad Senatoriam dignitatem promovere anno 1742. mense octobri. Namque, . etsi assiduam in Curia navare Operam minus posset, fatis habebatur si modo in majoribus aut perplexis negotiis tanta luce Respublica non careret. Crescente morbo , ei tandem persuasum est ab amicis , ut Principia Juris Natura gallice scripta lupis ipse mandaret, ne eo etiam nolente, spuria aliqua erumperet editio . Hujus ergo curis liber in lucem editus est Genevae

in s sub finem anni 1747. Quod opus multo plausu exceptum, statimque Parisiis is 8. necnon Londini Anglico idiomate editum , jam

latinitate donatum hic traditur. Vix dum huic libro novissimam manum admoverat vir Egregius, quando penitus consumptus, die sexta Aprilis, anno I 748. inter piiDina colloquia, spirare desiit, antequam annum aetatis quinquagesimum quintum adtingeret.

Ex illius testamento litterariae suppellectulis pars aliqua ad Bibliothecam publicam traducta est . Post ejus obitum Generensis Typographus eadem forma in o. Principia Iuris Politici gablice evulgare non dubitavit, anno IIs I. scilicet ex multis codicibus quam accuratissime pinruit collecta, non autem qualia ipse Author, si per tempus licuisset, cauigaturus erat. Λtque haec de vita & scriptis BUR LAM CHII pauca. Quales autem ejus mores essent, qualis ingenii color, graphice descriptum videris in subjuncto Epicedio, quod in ejus obitum quasi funebrem cantum plangens fecerat amicus.

12쪽

EPICEDIUM

IARgo BOR LAMACHI mens sana generosa, docta, Corporis exilis infirmique eXuvias posuit, Illuc scilicet avolans unde delapsa erat Nos linquit in hoc coeno morantes moestosque. Ei lux ingenii pura fulgebat, Cum summa integritate Λc suavitate morum. Iuris doctor moralem ac civilem tradebat sapientiam, Aperiendi veri, suadendique praecipuus artifex, Et lingua & scripto nitidus. Senator Civitatem aequis Consiliis temperabar. Multos bene monendo Ad rectum leniter trahebat. Artium elegantiorum cultor, Nullius non urbanitatis homo, cui Principibus placuisse viris non ultima laus est. Familiaribus vero quam gratus & concinnus, ad delicias usque lInter ipsas facetias decorus. Denique quod summum vir bene Christianus. Hinc sanctioris vitae tramitem, Hinc aequanimitatem ac stontem serenam, Hinc habuit solatia morbi mortisque, Λd beatas sedes facile properam. Egregii memoriam recolere Amici Amicos juvat. I. UERNET, eum amicis. a s NOI

13쪽

Dello Studio di Padora.

ΑVendo vedulo per la Fede di Revisione , ed Approva tione dei P. p. Gio: molo Zapparella Inquisitor Generat det sanio Officio di Uenezia net libro Intitolato Iuris

Naturalis Element 3 Auctore '. ρ. Aurumalui, non v 'essercosa alcuna contro i a Santa Fede Cattolica, e parimente per Attestato dei Segretario Nostro, niente contro Prineipi, e oni costumi concedemo Licenza a Giuseppe Borioli Stam- pator di Uenezia che possi esser stanapato , osservando gliordini in materia di Stampe e presentando te solite Co-

14쪽

CAPITUM ET PARAGRAPHORUM.

De mementis Iuris in universum. C A P U T I.

F De natura hominis quantum ad Ius spectati , de latetilectu, & ad Intelletaum Pertinentibus. g. r. δ' Via in hoe opore sibi valit scriptor ; Gid si ,

η. Iv. Hominis diversa actiones et Lu n m a trones νn ius considerentur.

v. Poethua mentis facultates.

q. v I. De Inteluctu: Suid sit Veritas. fiq. v II. Pracaptum. Intellectus suapte natura redius H. 76. v I II. Suomodo rerum flat perceptio . De animo rebus obiectis intento, easque ininstiganta . 86. I x. Evidentia. Probabilitas. 96. x. Ruid sint se us, quid imaginandi iis, quid Memoria. I OS. x I. sntellectus perfectio sita est in veritatis cognitione. Cujus perfectionis duo fiant impadimenta Ianorantia is Error. II x II. Errorum varia genera : In I. Erro' 'uris vel Facili. 2. Voluntariu3 non voluntaris .

3. Essentialis m Aceldentalis. CAPUT II.

15쪽

I. v r. Libortalis nos quoad bonum malamque. 11. S. VII. Lνbertatrs usus quoad res indispento . ''s. v III. & Ix. Cur Mertatis usus coerceatur intra gemus vel

Homo, ita ut antea dictum est comparatus, Directionem

moralem admIttit, actionumque suarum rationem Ideo redditurus est. g. r. Hominis agendi ratio directionem admittis. scis. II. Actionum suarum rationνm redditiarus est . istaenia ei meruo im tantur. 1

o 'rum , confundenda non

i CAPUT IV

in quo pergitur eorum inquisitio quae ad naturam humanam pertinent, varios scilicet status hominis explorando. C D. itis. Divvio. D - oominis quod ad

s. III. 2. Status Societatis. ;bid . U I. Statur Ioιιruarnis. 4. Pax: Bellum. 44ν. Hommis flarus quantum ad bona terrena

16쪽

. x I r. Statuum primigeniorum oe adventitiorum

In suo vivendi modo debent homines Regulam sequit Quae sit ratio hujus Regulae inveniendae, tum quae sint in universiun Iuris Fundamenta. f. r. Luid sit Regula. s. i I. L. re non est ut homo vitam vat abnormem albidis s. LII. Regu/a prasupponit scopum , finem.

am ex Gpravum. ibid. s. v III. Febritatem homo non potest assequi nis Rationis οφ . . sys. I x. Ratio es hominis primig nia Regula . 39S. x. Euid sit in universum Ius seu Rectum. μ

Generales vivendi Retuis quas Ratio pricipit . De natura. Obligationis, & primis ejus fundamentis. g. I. Varias instituenda visa meisias Ratio praeipis. 6t

S. II I. Regula. Bonorum malorumque verum discriman I bere . MES. DI. II. Regula. sua ab hominis narum flatuque prorsus aliena sunt, in iis vera Felieitas sita esse nequit. 6sg. Iv.7III. Regula . Prasentia ρο futura inter se compara da. IV. Regula. Non appeten m bonum ex quo sequetur maius malum. U. Regula. Maiam perpati ex quo cerro fi gnendum est maius bonum. 66 g. v. VI. Regula . Minori bono maius bonum antepone

g. VI. PLI. Regula. Aliquando fuseipianda νει, vel quia pol Iditis, vel multo etiam magis ; quia verisimilis. 683. v II. VIII. Regula. Vera Lon sapere. s. v III. Humana mens ultro assentitur his nostris praceptrs , quibus in agendo debemus obsequi. 7 Ix. Obligatio generarim spectata. 7 s. x. Obligationis vires polunt esse aut validiores aut remq-sor . II

17쪽

I. xi. Sententu Cur is de natura ct origine obliga linis. Μ6. xI I. Barbeiraeit in hoc idem argumensum sententia . sg. x III. Obligarionis genera, Obligaι io interior ι obligatio Exterior. . 7

CAPUT V M.

De Iure prout est Facultas, & de adiuncta hute Iuri obligatione.

s. I. puris vorabulum diversa s significationes obtinet . qua finis gula suunt ex illius generati desinitione . 796. I r. Quid sit Ius pro facultate acceptum . 8os. o I. Non debet mera Potentia pro Iura aeeip . 8t g. Iv. Quo ganerati fundamento Iura nitantur hominis . , 8ι g. v. Ius parit Obligationem . 83 g. vI. Obligatio mutuo ad se referuntur. ibid. g. vis.-tempore Ius oe obligatio in hominem eadam . 8 s. vi II. Iura Obligationes multiplici genere continentur. 8s

CAPUT VIII.

De Lege generatim spectata. s. I. & II. Nomo natura alteri natura obnoxius est , v. humanarum actionum Lex debet esse Regula . 88 & 89 . Iri. Definitio Legis. 9os. Iv. Cur Lex definiatu Regula praseripi . 9ι f. v. Luid sit Princepi , Principatus , quid Ius imperania. 9a,F. VI. Quanam sint fundamenta genuina Imperii, seu summi Dominii. 94

Imperium seu Ius Imperandi quibus landamentis nitatur.

s. I. I. Adnotatio. His quoio movetur de neeessario Primeipatu . 94S. II. II. Adnotatio. Inter eos quorum est eadem prorsus natura conditio, neque Priseipes neque subditi necessarii one . 9sg. rar. Varia da imperii origine is fundamento sententia. 969. Iv. Superiores opiniones excutiuntur . I. En sola virium prastantia imperandi ius non exsit. 98 g. v. 2. Neque ex sola natura prassantia ius imperandi est . 99S. v I. 3. Neque sola sufficit qualitas Conditoris . Ioos. vis. Imperii vera tundamenta sunt Potestas , Sapientia , Benignitas semul iuncta. - Ioas. vMI, Sententio nostra expositio. ros S.I X.Lu4

18쪽

CAPUT X.

Quis Legum pinis, quae Natura , uuae sint Diserimina. l. I. & it. De fine Legum quantum spectae ad subdisti m

ad ipsum Prime em. e E. f. II I. Is Legibus sinis Wopositus est , non ut libertas eoarct tur, sed convenienter dirigatur. II

s. XII. LU 1 Sanctio, ut in comminatione, potestana etiam in promassa mercede eontineri ' i g9. xIII. Suinam teneantur Lege. Fuid sie privilegiam. Iznk Iri ae anto tempore durent Leges , ω quemadmodum ab leantur. I

m humanarum actionum Moralitate. t: Κyid sit Actionum Moralitas. IasS. I i. Actiones sunt I. vii praseripta . MI prohibita . vel permissa. - LIM. In actiones par missas adnotariones. R9. Iv. 2. Actiones fune bona vel justa maia . ευεἰ iniussa,

19쪽

g. vrr. uer actiones justa funt aquatitar iussa , sed actiones iniussa sunt plus minusve iniusta. I 2 ik vGI: In quo potissmum sit a m actionum iniustitia. m

s. . sonarum ρο mararum actionum di isio s. nr. De Iustitia, ejusque diversis speciebus. g. x II. Actiouum inter se comparatarum qua fiat eomputatio. Iarx III. B--actionibus Ae ct de hominibus ipsis moralitas dicιtur . 438

PARS SECUNDA .

De Legibus Naturalibus. C AU

Quid sit Lex Naturalis. Datur Lex Naturalis Considerant r. Existentia Dei, ejusque in nos Auctoritas.

Uius asterius partis argument m. Ido

. IIL An fine Leges Naturalis. ibid. s. Iv. De Existentia Dei.

- . V. 1.

vII. 2. Argumentum. Primi Maro is ne eestas. m. Structura, ordo, o pulchritudo Orbis a 46ιν--aluit fortuito . Iaγ

λως munaus alemus est.

CAPUT IL

Deus propter suum in nos imperium voluit revera nobis Leges Priscribere, seu nostri agendi rationis Regulas. S. I. Suo Imperii Pura Deus utitur Leges nobis prascribe

20쪽

L.II. I. Tamentum hane ex Deo Eine ex hominctus Lia m. i S. I II. 2. Argumentum dιductum Ox fine quam sebi quoad hominem poposuit Deus , ct en Legum Moralium nec est ne, μι hic siniι obtineatur. . . M Iv. Superiora argumento confirmansur. Is xv. Argumentum ex Dei benignitate deductam. a gS. vI. ε Argumentum deductum ex agendi Regulis quas r vera in nobis deprehendimus. Icos. v II. Humana menti ea sunt lumita principia ut suapte natura homines obligent. 161 s. v III. Ea Dei moluntas es ut positis principiis obligemur , unde sunt vera Loges. I 6A

at sint Rationes secernendi Iustum ab Iniusto, seu Legis

Naturalis praecepta dignoscendi , nimirum I. Instinctus Μoralis, a. Ratio s. I. Prima Ratio diiudhandi bonum ct malum morati,

I6sI S. III. Cur ita simus amao .ari prosit nos ua assectos esse. v. Objectio : Hi sensus in singuus hominibus non deprehen-dΜntur. Responsio : I. Eorum vestigia aliam in gensibus immanissimis deprehenduntur. 36 f. VI. 2. Diss/nguendus es naeui dis flatus hominis ab eiusdem tu depravaro. I689. v II. 3. S3 qua r moralia monstra, rarissima quidem illa μυ . nec inde contra nostramsententiam quidquam colligitur. 1696. v I II. Non solum Instinctus, sed is Ruis data es ad di-gvssendum Bonum ct Malum morata. ibid. I. ix. Ratio distinctui prassat . I. Ωuoniam arguit an verus

se Instinctus. I et f. x. a. Instinctui Ratio prassat, ' quia priseipia enucis r is

ex his consequentias deducae. I Lx I. 3. In hoc etiam Instinctui Ratio proae ι quod omniabus in uniυersum rebus applicetur . ibid.

Ex quibus principiis possit Ratio Naturales Leges deducere.