장음표시 사용
151쪽
idque iterarum, continuum varium, d copiosum hoc ess, flores velfructus diueris aratos, Onjunctim re copiose crescentes Unde vox pluralis' 'N denotabit plures ejusmodi fasciculos, seu plures congeries forum uri fructuum, in eadem arbuscula pendentes.' His adde quod Dudaim habent flores, vere ineunte effulgentes, Cant VII, a habent fiuctum, tempore messis triticeae maturescentem, Gene XXX, M s habent floresin seuerus suavissimos, ita ut a diligendo queant jure dici; fructus rarior est, ideoque perquam expetitus. sitae singula duntaxat ficulandieae Orientalibus Maus dictae, inprimis conveniunt Haec enim est citctus praecellentissimus, sapore delicarus gratusque palato, ac tesse Plinio, PQ 84. succi dulcedine admirabilisci in Syria rarior, nec ubique obvius,fiquidem ima exigit calidius praeditus floribus odorem spirantibus admodum o suavem ct salubrem rosis similem maturescens mense Iunio ex cujus finis plantae vehit thyrsus quidam florum nascitur, in morem pinei sirobili congeliorum, ex cujus malleolis nodisque ficus prodeunt. Eadein
sententia jam arrist Job Ludoso Gussetius quidem o Cassar
Neumannus dubitarunt an Ludos opinio stare possit talo fimmiore Dubia quoque obmovit HilJerus in Hieropbi pag. a11, quae ab Autore Cl. removentur. Tergit deinde ad ani
Iob Lurisso itidem xecueram animal Autoribus sub speei
nagri notum interque quadrupedia totius iarbis omnium longe pulcherrimum originationem repetit ex 'VI. ΠΤ, einxit Unde not.it multis variisque cingulis cinerum.
Telle Hist. Ethiop. Lib. I Cisp. 1 distincte de hae bestia:
Lumbos ambit eiri ulus coloris nigri, in uorem inguli quem aeremque plures sequuntur pro corp/ri portione modo lati Mes, πιθῶ sectiores, tam nigri, quam ineracei coloris nitidis mi tanta elegantia atque ordine ut cujuslibet etiam egregii pi 'foris arrem superiare videiantur. Tandem Auror vocentUn cum Conrado et de nrio praeparat s tincto Ezechoara, io, exponit, tum qim finde faeti Dei in calcei, tum quod
in us uox Sihiopica listo denotet actum fricanda, confricana,
152쪽
atterendi. conterendi. μα quoque in subsidia Arabum di Per rarum vocem c in μει- rimn missi e in Pas , praeparatum, si Ord rin, duarium. Pelles, quae vocanturma tam , interpretatur ipse per rubefacto, easque depilatas, Maris retaria praeparatisin In subsidium arcessit Arabem interpretem, qui transstulit iasin. i. e. emuin odorarum quod ex Arabia Fellae apportatur, o ex quo Arabes cori rium vorant lias Nexandrini interpretes transtulerunt δεροματα ερο σιινωμέλι, pellis rubiae mesar inubiam ingenis dis euriis eue necessariam autor est Pliniuras DXIX Cap. s. tib XXIV Cap. 1. Decimine hoc delibato, remeedimus ad monstra ab initi Mi , per , euius tera significatio in nominIbus locorum x instrumentorum non aliam ae s. Praefixi a Autor Cl. esse contendit, ita tamen, ut id disce nendum sit a P praefixo d praeformante Partieipia. Diastri, est deinde nomina in classes, dcrinidem in ea quae desi gliant i cloeum actionis vel passionis O possessionem qu fitatis, s locum, in quem, ve ad quem vel per ueni, vir no sebo, or quam aqua fluit ex Arabico do, surit
aqua . yius mentum, cujus interventu peragitur a lino, Dora se tempus . in quo aliquid fit e g. in . tempus indictam. 'Calvo tempus au orae, diluculum M occupationem in ope. rando re laborandψ, hoc pationem circa motum' quie- ο rem . Praeformativam exi conjugationis Hilpae arcessi tur, ae praecipue actionem intransitivam designat nonnuή- quam actionem mutuam. Dabimus exempla. Vox Npn uera semen ex I l, sis funicula ac denotat extensionem sui ac directionem erga aliquid tam in funiculo ipso quam in aesmo
erga bonum cognitum, necdum praesens, impetrabile tamen uerosimile, exporrecto imminente. Mac ratione uter 334. Que significatus ad communem & generalem reducitur notio. 4em; oui tale esse character genuinae inventae signifieationis in vocitas,' quibus complures inhaerent significatus. Itandis mutuam qrat sui suarumquo opum compositionem.
153쪽
ex ponendo hoc est commertium, scutatis initia Pag. 336. -- Praeterea praeformativa literam continuitatem S indeis sinentem durationem exprimit, qualis in verbo Graecornm medio latet. Cum classe nominum, ab initio per m auctorum,s44. - convenire respectu signifieatus propemodum aucta perideri Λutor Cl. pronuntiat. Vocula rvrm Dei propria, EMA III, 14 vi forma designat hoc aeto ternum, qui existentiam 3 9 suim continuat notat illuo, quod pertinaciter persis & perennat. inuto nomina quaedain, ab initio per . , ix aucta iubet aenimari ex conjugatione ex qua descendunt. 338 Eadem rationiidem nomina a siue aucta per I, , α' per 56 seq. 4enset Appendix subjesta de Participiis Ben im nomines, ter usurpatis de nominibus animalium. α de peregrinis cramo postisque agit. In ea occurrunt varia, eaque satis egregia, patrsim delibata, quibus successu temporis aliqua possunt adjungi. Gratulamur Autor Cl. promissum generose i in tempore praestitum, comprecantes ei in posterum quoque vegetas i alateres corporis animique vires
D. M. Meid. Varisie Operarum subsecivarum sue Animadversonum sacrarum in loca quaedam Novi Foed ris selecta Libellus primus. credit Dissertatiuncula ad I Reg. XVII comm. II sq. qua Eliae qMndam non emiraculo cibos ministrasse orvor, aduersus celeberri nominis Virum, CHRISTOPH. AUGUSTHEUM ANNUM, defenditur.
Norimbergae, apud Jo Christoph solnerum 1736 8.
Ion male agunt Viri saeris ossiciis admoti, qis horas a se 1 vetioribus negotiis, s quas habent vacuas explanationi divinae Scripturae tribuunt, collectasque ranimadversones suas Cum literata communicant civitate Succisivis ejusmodi horis multa debemus Uraeserem Prae in dos torum virorum manibu hodieque versantur. morum numerum mino operae augent
154쪽
MENfI MARTII A. MDCCXXXVII. ro
saetisvae quas nominatim designavimus jamque breviter, mre nostro, sumus indicaturi Duodecim sunt Animadversi nes, quae in hoc apparent libro, si ab ea quae separatim adjecta reperitur, discesseris.' Prima viro Cl. Georg. Lud Oede pag. r. ro opposita, antiquam cohaerentiam vocum Mως--οπιωγίω ad Matth. XXIV. F. tuetur, sic, ut participium hoc ad πο εδελιπμα της ε ωσεως reserendum sit. Haec quidem. Bibliothecie Brementi jam antehae inserta auctior hic iistitur. Altera da sale terrae ne non de sensu vocis areontai ad O. Matth. V. I. inscripta est. l. Autor salis nomine vulgarem intelligit, eibis condiendis destinatum, verbaque, ἐά δ το α -
s , idem quod ου' ἐπι-ε, significare cum Dan Hei λ hisque coli. Masth. m. fg contendit uarta απιςίαν Tymdaorum a Chris reprehensam ad D. . IV, 43, expouit. haneque verborum sacrorum adsciscit sententiam: ἐάν vi orare
gna me ac prodigia in aegrotis, etiam absentem edere posse, non si credituri, quinta de luis mi o Chrsum malo I. imo pertentante, ad Muth. XXII, Missi, disserit. 97. In qua fra mi Ioeam dara debemus ad Rom. II. s. explo iratur de ira ae ultione mi ustissima locum aceIpit lanes illimum. Septima de Grvatore fisibus caeso, ad Marth. XXVI. io
. , ita commentatur, ut voces, οἱ- ωαπισαν quidam vero
baculis quoque seu fustibus eum percutiebant praeeuntihu raim. Beza. Erasmo Sebmidio, aliisque convertuntur. Ia3. rim ac polsarem vocis κῆ ad Matth. V aa, evolvens, hunc Servatoris sensum esse jubet: virqui ira in fratrem suum exardet κη non repugnanter, seu indulgenter h. eusta ut proni animi ad iram aeeensi motibus non ratione re.
Mat arque repugnet. sed iis potius cedat, inquatur diagnu es iste, qui tanquam homicida judicis Marur. No
155쪽
ab ingeniosa incerta vocis εικη notatione ducta. Haec tilis mirum a verbo ἄκω, redo, non repugno, derivatur ut Homein rus Θυμιωμιξασα, animo succedεnx sive obsequenν αὐεραῶξαιτες audacia indulgentes, dixit. Istum quidem verbi usum nemo paulo intelligentior in dubium vocabit quippe quem & Thu didet Isocrates, aliique castiores Gratiae scriptores, firmant. Hoc vero fictum ex ingenio & excogitatum est, voculam Geram εἰκῆ verbo illi, α huic quidem separatae ejusdem potestati, qua cedere, non repugnare, designat is
natales debere. Est illa potius ex earum numero vocum Ia, quae ex alia originem non ducunt, verum unde aliae potius d Mantur. Λ εικῆ enim κοωος εἰκαο νη, -της aliaque nascuntur vocabula ut illi docent aut Greeas voces inseparatis exposuerunt libris. Sed veram ae genuinam particulae notionem Vir doctus non accurate putavit. Vocula Liui non unificat temere, hoe est, An causa. Verum senteusia
totius Leutionis eo mi is εικει haec est, fra in aliquem
exardeseere temeraria quadam mineresina ratione impora tuu insolenterque verbis a gestibus Fervescentitas ob clariviorem forsita, causam. Is sane in Graecis melioris not. Ii. bris perpetuus est voculas usus Testem hanc in rein citam lphrasin Derateam, illuc egregie pertinentem, τοῖς ἰκῆ, φορτικοῖς κοιλ so . . m αν τέλει λέγουσιν qui temera. rio impetu, importune, citra delecIum, quicquid inbueciam Pag. 34. venerit, Outiunt. Sed mittimus haec ad nonam perrecturi
finiinadversionem. Haec notionem verbi σιχοτρμῶν Matth.
XXIV, aue XII, 46, enucleat in synecdochc specie pro M. nera defendit ut dissecare in duar partes, idem sit a grais ii mi aliquem pol incere. Conc insor. Susann. R IAD. Ceterum haec eadem Observatio in Bibliotheca Aremensi Hr jam locum obtinust. Decima, quae consequitur, in Marc. XV.ri conseripta est, ubi haec longior eamque ob cauiam eoacta. ellipsis admittitur: ον ἀρπερος λέπωσιν τον- - κα- τοὶ τον si1ῶν. - Μαμις αυτον τήσατε παρά τὰ ILλem . δνα μἄλλον τον Βαρ οδαν ἀπολυσε μεις Sacerdotum primesos concitabant populum contra Jesuin, ix niaximo iste subis Lito amore postulabat a Pilaro, u Barrabam i tr dimittara
156쪽
matit. At vero quidni suffieiat ellipsi Gώιτησα post τονιαδερα
quam Erasm Schmi ius,in Ge. Friae mustelius Vri Graecei ritissimi, commendarunt Sed nulla omnino adsciscenda erit o . misso, si verbum ἀνασώσιν rectius, ct scut plenior eiusdem p testas requirit, vertatur hoc modo: οἱ δε αρχιερει οἰνλεισαντο οχλον , Pontifices autem Μaximi concitarunt uisitud nam ad seditionem ac tumultum. Quonam vero consilio λευ ἄλλον τον Βαε ραιςῶν ἀπολύσει άὐτοῖς auo Barrabam portas ipsis dimittιret Animadverso undecima Edi eos in Novo Pag. ιγ Tesamento usum frequentiorem exemplis demonstrat. Sic, exempli gratia, mith. Risa, ad ἔνοχος τῆ κρανει Verbum πα-οριςηνα . ad εἰς την γέενναν verbum P ηsηναι, Cap. VII. 6. post uν ποτε τοι scilicet χοῖροι, ct post in . κεινοι, scilicet κυνες Matth. IX. 2η. Marc. V, o Luc. m. II . os κατεγε- λων αἰ πῖ nimiriim τον λογον, τοὐμματα mith. V I. post τελ ητε το κουαύ-- διά suppleri debet. Ut cetera taeiti exempla praetereamus. Duodecima, eaque ultims, observatio ΔLoe Animadverssonum in loca Novi Foederis flecta inseri so bitur Spectant nimirum illae ad Matth. Lor, , a VIII, , XXI, a Mare. IX, Io, XII. o. I, Lue. I, I, II. Sa XV, 7, XXII, a, a Cor. I, s. 1 coit. I Cor. XVI. 1 ff. Dissertatiuncula uas subjuiusta ad I Reg. XVII. - Cel. Heumanno adversa est. Uie videlicet corvos, ut fit in locis desertis, longius evolantes,
ex remotioribus terris, praeter carnem cadaveribus avulsam, segetes, semina, poma, Malia, secum attulisse, quo se suosque alerent, cisiis, hisque Eliam sanctissimum vatem, quanin ad
vitam tantisper conservandam opus esset, eripuisse arbitratur Ita uero divinam Hi sustentationem mirabilem largitur. at miraculosam eam fuisse, negat. I. Adversarhis nil, ilhorum concoquere valet. Primo quidem non pnta verosimile esse, propitium Deum cibis, lege velitis, ct nauseam praeterea moventibus vesci sanctum unine vatem Deinde negat a corvis esculenta quo se suosque alerent allata, cum ideo allata, ni cibum Elia necessarium administrarent praepotens
Deus diseriis affirmet verbis. Ac denique urget Eliam panem carnemque corvis non eripuisse sed hos is attulae perspiam in sacra dici Historia. Ex quo concludit, corvos Lia non
157쪽
non sine miraculo cibos ministrasse Ceterum Horis his succisi ristres subjiciuntii Indices. Primus Animadversione hoe libello
contentas recenset, alter loca Scripturae Sacra explicata, terti iure ac voces, nec non praecipuos enarrat Autores, quorum vix aliqui hic sunt laudati, plerique vero omnes notati cet confutati.
FRANCISCI FABRICII, THEOLOGI, THEOLO-gia Christiana, ex filis Christi Salaatoris verbis, in
Evangeliis relatis, succincte adornata.
Lugduni Bat apud Sam Luchimans, IT 33, 4. plag. ID. Ex inscriptione libri ipsa apparet, Rev. Autorem religionis Christianae capita nova quadam ratione hie tradidisse. Haec vero in eo posita est, ut secundum ordinem systematicum Aristiculos doctrinae Christianae omnes proponat, eosque solis Chri-1si verbis, quae ab Evangelistis accepimus muniat' firmet. Tota tractatio Capitibus quinque abselvitur. Caput I ea complectitur, quae Dominus noster docuit de Deo essentia ejus, exinentia, subsillantia, cultu, o operibus Cisput II de foedere gratiae, fideque in Iesum, tanquam mediatorem agit, ubi tota doctri. nade per na, ossa ciis, scduplice ejus flatu exponitur Caput III spectat ad conditiones foederis gratiae agitque adeo de respiseen. tia, vocatione regeneratione justificatione, sanctificatione, conservatione, obsignatione .glorificatione Caput IV denique ostendit, quomodo ex his omnibus steladi possit, Jesim esse verum Messiam. In Praefatione monetur, Commentationem hanc primo quidem pro cathedra Ecclesiassica propositam, x Belgice editam, deinde Latine conversam. publice disputa. tam jam vero ab Autore industrio recognitam, cita forma vulgatam esse. Mentio praeterea st B. Jo Henr. ID F. Theologi quondam Giessensis qui γη si Theologiae Christianae ex soli serbis Christi erutam 1 demonstratam ediderit Francos. ad Moen. A. 17o8. Additur vero. methodum ejus a sua esse diversam, Tractitum ipsum non ante sibi conspectum, quam suus ille in lucem prodiisset.
Publicavimus haud ita prulem Supplementorum ad Nova Acta Tomu Sectionem Vm VIII.
158쪽
Calendis Aprilis Anno ΜDCCXXXVIL GLOSSARIUM GERMANICUM, CONTI-nens origines s antiquitates totius Linguae Germanicae, omnium paene vocabulorum, vigentium I destorum.
Opus bipartitum, e quinque Indicibus instructum, IOANNIS GEORGII MACHI ERI.
Λlph. i plag. s. Cum Linguae vernaeulae studium inter praecipuas erudita hominis curas reserre magis in dies inagisque discant nostri facillimo illis negotio persuadebimus, multum d bere Vachtero suo Germaniam, quod in sermonis patri origianibus investigandis tot annos inlumserit gnaviter exactoque nunc feliciter opere fidem ante aliquot annos datam plenissime liberaverit. Iolent, qui in aliquo scientiarum genere sine ducibus progredi sustinent, si vel maxime crudum impers Simque laborum specimen protrudunt veniam tamen accipere ab aequM rerum aestimatoribus suaque laude omnino non privari. Mnali ergo decore ornandus erit, qui primum e nianis Glossarium tanto successu scripsit, ut illos in sui rapiat admirationem 3Majores nostri nunquam viderunt Linguae suae Glossarium, nunquam etiam vidit aetas nostra, quod causam
159쪽
suam agens, modesse monet Autor Quo certius autem istud affirmari utique potest, eo majori cum gaudio nos fructus hos indefessi sudoris accipimus, di doctissim non tantum utori superatos ex voto labores gratulamur, sed Gleditsolio etiam nostro cujus sumtibus typo eleganti atque nitido descriptum est Glossarium. interpretes sumus communis Iaetitiae, quam suis impensis evilibet genuino Germaniae civi me vit. Si incla de excurrere nostrum esset dignum diceremus librum, qui nomen supremi rectoria atque parentis totius Germani e praeis serat quod ipsum inmedicatione ad invictissimum Impe. xatorem Carolam n data videmus factum esse. Nonnulla etiam direnda putaremus de Praefationeautoris ad Germanos. nisi illa decem ante annos, hieem jam emissa eum specimine Glossarii paucis ignota esse posset. Repetendum tamen hoc est, Virum doctissimum existii re linguam qua utimur Germani, non ex lingua Scythica descenduse quod Salmam placuit, neque ex Celtica quod Cruperio visu in suit sed ex utraque simul maluisse. Hinc quando Doctiss. Λutor in his oce gnatis linguis aliquid annotavit, unde vox aliqua Germanorum deduei posset sine omni animi aestatione illud arripuiti Quae sequuntur Praefationem Protegomena Sentio, nobis praeteriri nequeunt. Sistunt enim nobis Sectiones sex, quam V eontinet doctrinam de Elymologia in genere a proponit genesin literarum o observationes doctissimas trudis de e gnationeis permutatione herarum 4 docet transpositi nem, augmentationem. diminutionem therarum Lue agit de steris de partieulis praepositivis C de literis re particulis ter minantibus. His expositis, ipsae Glos e ab A ad Misque exta hentur, ct Tomus I ita finituri emtis II continet glossas ab M usque ad finem alphabeti Λdditur Epilogus .is post hunc Indices verborum adjiciuntur. In hisce Indicibus talis orta, servatur ut primo nomina propria gentium, personarum, to incorum, deinde voces ex segibus antiquis Germanorum post
Latino- rharae medii am, forenses di non forense deinde Latino- barbarae antiquiores , tandemque Frane, Gallicae vocessistium Vocina, Italicarum, qua Periade ut salum cum Ger '
160쪽
MENfI APRILIS A. MDCCXXXVII. t et
manicis passim contenduntur, Indicem desideramus. Agmenelaudit brevis catalogus erratorum, quae sub prelo irrepserunti Bene autem ac sapienter egisse existimamus Clarissimum Uirum quod in Prolegomenis, Operi praemissis, de origine, pe mutatione attractione, Madditamentis vocum, multa copiose dicta praemiserit animosque lectorum hac ratione ad opus ipsum praeparaverit. Necessarium hoc utique erat, ne
lectoribus harum rerum quales utique plerique sunt.
ignaris peregrinum nimis videretur, quod tantae vocum x syllabarum mutationes in lingua nostra materna occurrant.
Quis enim rudis o expers originum sermonis patrii primo statim intuitu persuaderi sibi patiatur heide derivari ab ἄλο Bistram a pιregrinus, Bruma brechen quia fractum sit in meis dio pectus, fas Latinorum ab υλα justitia, dignus ab ebori gich ab αχθος, Binem sinus aut gremium, a fassen, quod significat capere, comprehendere. Dcer ab ἄγος, sum ab evadisis, genuflexio, quasi genix. assen, quia vaccarum est, a Mι αλία, venter, Dinte, atramentum a Cambrico Δ, ater, per epenthesin τῆ n. adjecta terminatione antiqua te, Mid genus alii Quis nullo usus magistro inhaec sine mentis repugnantia statim Valeat arripere,in vera reputare Λ vero, qui Autoris nostri Institutiones Etymologicas vel flagitivo perlustrat oculo, tantum abest ut incredulusis hebes ad haec maneat ut ocregulifin exemplis doceatur qua ratione tam mira literarum mutatio atque adjeetio secundum indolem Germani, linguae fieri omnino possit. α in multis vocibus vere ita facta siti Noli autem existimare, solas vocum derivationes in hoc Glouario contineri, nihilque amplius egisse Machterum quam ut sontes quaereret, ex quibus rivulos deducere posset Utique ex eo palmam deportaret, si vel in hoc laborum genere constitisset. Sed majora tibi Glossa ejus exhibent. Nam quarundam vocum occasione excursionem ad rem ipsam facit, uti in vocibus Ru-Me. Soldurii tori Hand Druiden Sal-Recbi, aliisque pluri-hus Unum tamen est, quod nonnullis lectoribus fortasse minus placebit, nempe peculiaris quaedam scribendi ratio, qu .