장음표시 사용
161쪽
intruditur, alia tanquam supervacanea consortio ceterarum excluditur. Nescimus quo fato fieri dicamus, ut, quae inusitataci nova sunt, quamvis forte jure suo usurpentur, dissicillimo tamen negovo accipi soleant. offendi videtur oculus rei noviatate, si quando voces Germanorum reve etauen, trauen haven. in medio literari auctas cernit, hau pense Zaulaen, trauloen, Nutri aut si sequentes voces. plures insuper suo , privatas videt, nemen. sumere, hin, merces, eren honorare, malen Pimigere, one, sine, liuetin, eligere, raten, consilium dare, at consilium, versiren, decipere, sic pars aedium amplior, zac numerus, &c Pari modo nova apparet facies vocum eis I, exemplum, Amnem posse, mr exercitus,seten, benedietiooeti , heatus, Sebas, ovis, o e. Speramus tamen, sore aliquando ut his assuescat Germanorum calainus si rationes in Glossario additas seeum diligenter expendanti cx majorum scribendi modo innovare hauci erubescant. Speramus etiam, excitatum iri hae praestantissimi Tachteri opera alios in posterum Ger-nianorum eruditos, ut pari industria Linguae maternae cons tere vel ineipiant vel eo majori studio pergant, quibus sing lis pares tanto labori successus precamur.
ΗENRICI CATHARINI DA VILAE DE BELMeirili Gallico Historiarum Libri XV, quibus res gestae a Francorum Regibus, FRANCISCO II, CAROLO IMAEENRICO III. HEMICO MAGNO, contrinentur. Italicis Latinos reddidit PETRUS FRAMCISCUS CORNAZANUS, Foro- Corneliensis, additis adoperis cinem Notis, s Virorum laustrium Numismatibus.
Romae typis Rocchi Berna , 733, set
olamen hoc primum attingit Francorum Reges primos, ae Franrisu II ebus gestis exorsum, ad anni usque 373 S
162쪽
MENSIS APRILIS . MDCCXXXVII. 49
nem decurrit. Iraemittitur formulamedicationis ad Pontim in Romanum, Gementem XII cujus Lehi magnifica recensentur. Excipit eam vita Horis citharinia avitae ct Praefatio Interpretis, instituti sui rationes exponentis. Cognomen Daulia trahit originem ex urbe Λvila, Maesitum di Salamam tiram interjacente. Ex ea gentein Navainin Dabelli Domini Caroli V munificentia insignibus Marchionum receptis decorati fuerunt. Ex eadem gente Petrus Davit A. i 64, avita relicta
sede, in Cyprum prosectus ibi lares suos fixit Jacob Lusignani gratiam iniit, ct ad summam armorum praesteturam ab eo fuit evectus, quod munus brevi redditum est genti illius Davita haereditarium. Antonius, ex eadem sirpe genitus, a Selimo, Tureo, Cypri potito fortunis omnibus exutus, patria insulaque profugus, assumta secum Florentia Scinclitica, uxore, ae novem liberis ex ea susceptis, Patavium demigravit ubi sorte
nonnulla possidebat praedia. ater dein instituit in Hispaniam, sed a cognatis sensit sibi multa promitti verba dari. biit itaque in Galilama rueret facilique impetrato ad Reginam Catharinam, ex Henrico II viduain, tum regni moderatricem a
eessu, servatus ibi fuit. Rediens inde Patavium ad uxorem, paulo post prole nova est auctus Henrico citharino, nato A.
iuer6 d. o ct in oppioli agri Patavini, quod Plebis Saeci voeant. Nomen filio impositum ad gratam beneficiorum acceptorum a Regina re Henrico III memoriam testandam. Ti. hus, egregia indole florens omne tempus aequa dispensatione in palaestram ct literarum studia contulit, ut brevi α amna Lequos egregie tractaret, ac eleganter sciteque non minus oratoriam, quam poeticam iacultatem exerceret. Duodecennis
Lutetiam delatus, a Catharina Regina ephebis aulae adscriptus suit Tum Philosophiae sese addixit excolendat citharina Regina mortua . i589, astra sequi decrevit. Pericula in bello adiit millia, praeliis Mobsidione Ambianensi fatigatus. In ipsis expeditionibus bellieisin historiarum lectioni a Philosophia vacavit. Intentus inter haec suit describendo illi bello civili Gallico, cui ipse interfuerat initia ab A. is6o deducenda a proceribus aulae regiae x exercitus ducibus percunctatus Finito illo Λ. 1398 bello, ad paternam Patavii domum T remio
163쪽
remigravit. Duxit uxoren Urseolam Ascussam, nobili genere natam, ex qua posthaec silios quinque, filias quatuordiabuit. Paucis annis post Parmae cum degeret implicatus fuit cum Thoma stiliam, Appulo Equite, altereationibus de re literaria. Res a verbis ad arma re certamen singulare pervenit ininta diseessit superior A. 16o6 Contulit deinde sese Venetias, mei reipublicae perpetuo sese dedidit, honesto stipendio donatus,
quod inde per totum vitae suae tempus meruit, variis obeundia muneribus adhibitus, in Creta Insula in tractu Illurico Brixiae ceterisque terrae continentis regionibus. Intra triginta
annos e Galliis redux Historiam ad finem Λ. 63 perduxit. seriptam ea nili elegantia. α veritatis eo candore ut palmam reliquis Historieis reddiderit dubiam. Gaudium ejus . ex eo opere conceptum, intercepit casus post menses perpaucos miserabilis. Cum enim jussu Alo I Georgii copiarum te restrium praesecti Cremam iter suscepisset Daviti ut eidem urbi ejusque regionis militibus praeesset. 6 ad S. Mehaelis pagum in agro Veronensi venisset, ad loci calonam divertens cum uxores liberis, ibi pernoctaturus exceptus sei ab in. cola quodam, quem ab immani feritate Turcum vocabant. qui carros ad transportandas minuae sarcinas parare jussus se xat, super coenam insolentusimis verbis ac selopo exploso emius ictu trajectus misere in uxoris gremio di inter filiorum amplexus obiit. Turcam mox reversum Antonius, filius Dium natu maximus ense transfixit. Socii sceleris ae reliqui percussores postridie capti, ac in urbem retracti ad suspem dium damnati interierunt Nondum egressus fuerat Dariuannum aetatis suae si dignus vita diuturniori, qui e tot praeliis hellieisque discriminibus evaserat incolumis Corpus ejus, peractis in angustia temporis exequiis, in aede B Moria viris ginis sepultum est Senatus Venetorum uxori ae liberis ejus annuos Davi reditus reliquit intactos ejusque Diuiliain tam amrbo casu fortunae prostratam non mediocriter sublevavit. Vita haec erit instar Supplementi Mene inierum Bibliothecae Virorum militia aeque ac scriptis illuserium. Lgna omnino erat udam Oolia Historia interprete Latino;
164쪽
MEm I APRILIS A. MDCCXXXVII. iti
nam victurus Latium debet habere liber. Ba intis eam in Gallicum jam converterat. Interpres noster praestantissimus fuit ab Epistolis Eminentissimorum Cardinalium. Jacobi antelmi, Neapoli lanat, i Thoma Rufi Ferrariensis Ecclesiae, Pontificum.
postea Magni Comitis stabuli Regii Neapolitani Phihnia acini sens Exeelli Principis ejus mil. Fabrisii Columniorum: adeoque non nisi tu bseciva horas huic operi Latine reddendo insumere potuit. In appellandis rebus bellicis quas veteres ignorarunt, verborum circumscriptionem exempla ambi αγει imitatus adhibuit in reddendis Gallicarum familiarum agnominibus Jacobum augustum rauanum secutus eli: Pariensem Hinoriae editionem regiis typis concinnatam . utpote emendatissimam ut ad eam in interpretatione adornanda Laistina potissimum respiceret praecipue consuluit vitam minia Gesumsit tam ex Brullarari'. quam ex ea quam Cl. Vir Apostorus enus, numeris omnibus absolutam eidem Historiae, nuper Venetiis elegantissime evulgatae praeposuit. d Operis vero Gleem rejicere decrevit uberrimas quas parat. Notas, ex ejnsdem aevi scriptoribus depromtas easque ornabit irorum illustrium qui in Historia recensentur, Numismatibus. APplandimus destinationi tam utili tamque gloriosae omnibus contendentes a Viro Cl. precibus, ut ea quae restant, eadem S delitata ct indvnri eum orbe erudito communicare ne dediagnetur. Dolemus, Libros in membra minora non esse distri. butos, ae sphalmata nonnulla operi irrepsisse. e. g. primavo
pro primava pag. , . quabili pro aequabili pag. I, imbecillitarem sexus obsecundans pag. s. obsequi quem l. e. o ,
seundare consilium pag. cto ne dicamus, periodos nonis nullas nimis esse circumductas, nec interpreti vitio verti potuinse si eas divisisset in duas vel omplures interpunctionis leges saepius esse neglectas structuras, Latio quondam familiares, nonnunquam fuisse immutatas.
riae,side cisiectio misella Monumentorum, ineditorvin
165쪽
iue, NOVA ACTA ERUDITORUM Iin Deeades partitus est, raefationibus atque Notis illustrauit, MATTHIAS BEL. Decaris I
numentum tertium, exhibens uvenci Caelii Culnui Do
matae stillam, post Veneta Digosadiensem edi
tionem, tertium recinum, recognitum Notis uberrimis illustratum. Posonii, simi Philohistorum patriae typis D. Pauli
Quod est eivis boni re de patria protelare merentis insigni
nobilique studio illustrare res Hungariae gentisque omni rempore florentissimae historiana, adhue nimis incultam ocia tenebris iacentem n clarissimam revocare lucem strenuo pergit eruditussimus ille, , quantumvis nobis laudatus, nunquam inferior nostris laudibu . Matthia Βιών. Is magno animo ad colligenda, si qua exstarent usquam, veteris monumelva Hungariae conversus laboris hujus Partem primam, Scriptorum rariorum selectu commendabilem. in Acti superioris Anni Mens Aprili pag. ct seq. copiose laudatam, haudita pridem magno patriae suae commodo nec minori erucitiorbis plausu, publicavit. Cujus instituti adeo ab illo tempore non poenituit praestantissimum Virum, ut iam de prosequendo eo, si fieri posset proxime perficiendo sedulo diligente
que cogitet. Exire igitur e scriniis suis, optimamin rerum apparatu plenis, Monumentum hoe alterum passis est, exhibens Scriptorem fama, quam pretio re dignitate sua maiorem, sed eruditorum diu votis expetitum neque adeo indignum novo hoc ornatu, quo prae ceteris aetatis suae Scriptori. bus jam superbit, , quam suerat antea multis modis illustrior efficitur. Est is uvencus Caelius Caianus Dalmata cujus Historia Attilae , continuam quandam gestorum illius Principis narrationem apud alios Scriptores latinis dispersam continens, hic diligenter recognita, de varia eruis
sitione illust a comparet. Εjus Operis copiam olim fe-
166쪽
MENfI APRILIS A. MDCCXXXVII na
eerat Cel Editori Martinus Sebedeitur. Pisoniensis publicata Λrgentorati Praeside Marthia Berneuero, deiungaria Di sertatione Λcademica, quam postea ibidem Λ. 676 Io R. din Behamb observationibus perpetuis instructam inscripto Notitia regni Hungariae titillo, denuo edidit, inter cives suos elarissimus qui Juve lanam hanc soriam Argentorati.
ubi studiorum causa tunc temporis agebat, ex Codice Reh. dorsiani transscripserat. Exultavit Noster munere tam diu frustra expectato id quippe, multorum testimonio certissi me persuasum sibi habens non inter editos reserendum hune Attium nec suis ad hunc diem tenebris egressum. Inductus in hunc errorein, quali nec ocula lissimi semper carent, cui eo muliis rationibus confirmatus accinxit se statim ad edenduim expoliendumque lis quicquid est operis, oc ul omni ex parte expectationi satisfaceret eruditorum amplissimum.&, si Lendum, quod res est ipsius merito Scriptoris diligentiorem, in partem hanc Historiae Hungaricae Commen. tarium paravit vocato in laboris hujus societatem Viro atque docto, Joanne Tom a cujus cx in hoc negotio tam praeclara industria enituit, ut valde sit dubium, acceptiorne eruditis ipsa Iuvenci an hujus doctissi,norum Virorum paris. musa sit futura. . Inter ham consilia opportune accidit ut facto indobonam itinere, hic, aditum parante Ill Pio Nicolao Garellio. Augustissimo Imperatori a corporis cura libliotheca, adiniditeretur Noster ad congressum iri. ut in omni doctrina pro sus excellentis ita in literaria Historia vix habentis parem.
Dominie PQmneji, Archiepiscopi Ephesini, et Pontificis Mari
ad Aligustillimum Imperatorem Carolum II Legati ex cujus scilicet sermonibus cognovit jam dudum luce frui publiea hiinc Artuam, quippe ante duo jam Secula ad calcem Vitarum Plutarchi adjectum. Rem eandem eodem tempore ipsi per literas confirmavit micus quidam Germanus, cujus Hiberali opera idem deinde liber ille, Λ Iso a Venetiiri typis rimet cujusdam cura Hieronymi auaret ei Alexandrini in BI. editus in manus Cel Editoris venit, id sibi datum judieantis, ut Rebdorisens codicem cum Veneta editione acem
167쪽
rate conferret, a, si quid hic diversitatis obveniret, id diligem ter annotaret. Qua in re jam occupato, novum incepti laboris taedium injectum est cum aliam ipsi opellae hujus editionem, in PromιuarR Ecclesiaste Canissam edito A. I 6 8, obviam, ad Codicem Rebdorssensem expressalia, idem ille, quernmodo diximus, Illustriss passionejus, interprete Garellis, non indicaret tantum , sed utendam etiam in rem suam permiti Tet. Atque sic facile errorem suum agnovit Belius de Codueis Sti olim praestantia conceptum, cujus nec exper fuerat, quisquis hunc Attilam Canisian illi Promtuario adjunxerat, quippe qui prunae editionis gloriam sibi tribuerat, major j re Vitarum Iutarchi ditori Veneto tribuendam. Non tamen ideo ab editionis novae instituto penitus cessavit pamtim quod ommendatissimam hane cui et efiicere cura i annotationes Editoris possent partim quod opus utrumque, eui olim accesserat uvon γ, jam sere oculos eruditorum multorum etiam notitiam, effugerit. Qua in re praevenit industriam Erici Benzelii, quem ejusdem Iuvenci, cum aliis Semptoribus Septentrionalibus edit ionem parare, docemur ex Dia. xio Venetorum, Giornati ab Lertreati aestatia. Tom. XXXVpa .vs observantiae ct grati animi ergo dedicatum est alterum hoe Historiae Hungaricae Montimentum Reverendissimo Passion ro, cujus amplissinas virtutes, ct in re literaria incomparabilem doctrinam, exquisiis laudibus Epistola, ipsi operi praefixa, eomeelebrat. Praefatio Cel Editoris varia Iuvene fata. cx insitiserum edendi, commemorat. Docemur ibidem probatissim xum Scriptorum re Diplomatum fide, vixisse linnci Calanum Seeulo XII. Seculo XV antiquiorem non esse, contendit Ia
brisivi in Bibliab. t. med. Vns aratis Lib. IXpag. A. sim sub Emerico Rege Episcopatum Quinqueecclesensem gessistia cognomen Dalmata ab eo habuisse quod Dalmatiae ct Croatiae gubernator fuerit distinguenduin etiam videri ab alio Cauno, Leelesta Quinqueeeclesiens itidem Episeopo, sed
aetate aliquantum inferiori, nec non a Culano quodam . Misae Bano, quem vixisse ante Calanum nostrum, dubitari vix possit.
Ne in praesando,opiosior esset Noster effecit nobilis di omni
168쪽
MENfIs APRILIS A. MDCCXXXVII. in
laude dignissima industria Ili Garasiti, qui pro sua incredibili
humanitate, o labores exterorum adjuvandi studio, ex praestan. tissimis omnis generis Scriptoribus, quorum usum Augustilliis mi Imperatoris Bibliotheca ipsi concesserat, selectissima quaeque de Historia hac siti collegit, eademque in concinnum oris
dinem disposita, amplissima ad Belium Epistola complexus es f.
quam ideo, quod nihil sere annotatu dignum praetermitteret. nec ulla indigere lima videretur, incipis operis fronte collo acandam Noster merito putavit. Hujus lectione dici vix potis est, quantum simus delectati nec temperare nobis prassumus. quin plausu publico Garesitan . Mulae in observando soleristiam, in conjectando acumen in enarrando suavitatem, pros quamur. Neque adeo hane manibus dimittemus Epistolam.
nisi penitius in ectam ct in Lectorum aliquod commodum Singulare est quod de Promtuario Ecclesiasticolit Autor non in omnibus ejus exemplaribus Iuvenci. etsi, qui singulis praefixus est. Index
contentorum eundem promittat in his vero, quae habeant libetitum, ad calcem voluminis adjectum esse, tanquam appendicem quandam. sine numero paginarum, ita ut absque magno voluminis dispendio abesse potuerit,in singulatim vendi. Addit iulud Autor, nihil differre hoc Promtuarium amomo quinto L ctionum antiquarum Canisicin i cedito, nisi quod onuis mentis quatuor, sed iis vix viginti paginas implentibus auctuuae sit ab Angermario Typographo qui in ipsa fronte operis tuis
scripserit annum i 8. cum extremae paginae subnotatus sit annus 6 4, idem nempe, quem ipse Lectionum Antiqua.
rum Tomus V habet. Ill. Autori mira haec videntur; sed non aeque nobis, qui ex manifestis his indieiis id eri satis colligimus, quae distincta videntur. α diverso titulo incedunt. librum plane eundem esse sed Tvpographo aut potius se dido lueti studio, quod esse his hominibus familiare solet id deberi quod libro per se veteri ut ementita novitatis specie vendibilior evaderet, exflincto sorsan am tum Autore, cnon
enim annui mortis indicant Scriptores, novus titulus cum
novo editionis anno, sit praefixus, additumque aliquit numem
169쪽
torum, quod allicere emtores possit, J egregie decipere Caute vero in eo factum, quod adjecta recens Montimenta nihil paginaruin numerent quo ipso illud effecit Angermarius ut uel separatim haec vendi, si qui sorte jam olim sibi comparassent Canisionum pus vel illa reliqua, si quidem id e re sua
putaret Typographus, rursus conjungi cum opere antiquarum Lectionum possent Parum vero prudenter in extrema pagina servatus est annus 6O4, qui nostro judicio, fraudem omnem maxime apertam facit. Confirmat suspieionem nostram illud inprimi uod nee Andreae in Bibliotheca Belgica nec eemrius in Athenis Belgicis, nec si qui alii de scriptis Conlysi diligenter commemorant , ullam hujus Promtuarii mentionem faciant. Nos igitur, dum certiora edoceamur, ipsi Cani o Historiae hujus editionem tribuendam, etsi aliter videatur Ill. -- risit αδεο Barthio, non putamus. Nec dubitamus, in eadem opinione suisse ac Bisoagium, hincque satis causae limbuisse, cur nec Attilae Iuvenci, nec reliqui Promtuarii Eccl fiasticii intimentis quatuor locum concederet ita nova AHIL quarum Lectionum editione quod ipsum IlI Gisellio, autorem Promtuarii Canissum putanti, non potuit non mirum valde ac Ragulare videri. Nota hac occiisione Illisarellius errorem C Amoli, Attilam Juvenci adjectum Lectioniblis Amiquis an si perhibentis; quod ipsum tamen tacite ferendum Putes s levem utrinsque operis diversitatem non Autori ed typographo,tri bisendam confideres. Allata exempla Petrefit x talom i, Attilam hunc chia ante editum, in Anee lotis habentium, excu-kre facile possunt similem errorem Belii, si quidem dicenclusen errare, qui omnes omnium librorum editiones . inter rertam praviora ina curas, in numerato non habet. Ipsi P. AR Fabri-icio, in Historia literaria principi ignota fuit editis Itivenci Veneta, de qua nihil habet ne in Bibliothera Listina vetustiorum temporum, nec in nova illa mediae s in si ita L. t ini-raιir in cujus Lib. IX pag. Iseo de Juvenco hoc ex insituto agit, variaque affert, unde Garelliana haec Epistola aliquantulit in suppleri possit. Quin eo processit magnus ille Lisinuiuxit Orio Hanoverano pag. 4 7, ut Attilam hune plane diceret suppostilium ; quod suspicari dubitanter . quam a firmare α
170쪽
MENfIS APRILIS A. MDCCXXXVII. ruer
prominitare audacter, impunius licebat Inter haec literaria, non infeliciter, quantum posset in Gra: cis literis, exportus est Gais resitur, interpretando locum Prisci cujusdam, etoris, quo usi fuerant Barthiu in alii Scriptores, ad probanda Hunnorum inressa eum filiabus matrimonia Prisci haec sunt verba: ἀς του Λ μα εἰ κωμην τινὰ παρεσομενου, Da γαμῶν Θυγατε E και κου ro πλειλας με εχ γαμετα , αἰγομενος διε κώτα υτην κατα νομιον τον Σκυθικον. Haec ita acceperat Barthius,
ut Atilia, Hunnorum Principi, filia fuerit nomines ea quam ipse ducere in matrimonium voluerit, idque ex insituto Scytharum. Sed deleri posse hanc maculam, genti Scythicae inusam, prorsus perluasum sibi habet Garellius, si voculam Et καμ, non inutilata scribendi ratione, positam pro si 'Εσκαμ. porro si nomen hoc fuisse viri cujusdam, non sceminae, denique si illum ομον Σκυθικον non a morem ducendi filias, sed
ad polygamiam, Scythis omnino mavim familiarem pertin re arbitremur Ingeniosa interpretatio, cui similem jam olim in Originibus ungaricis dederat Franc oris Otrofio flui, in eo aequior longe Barthis, qui si satis suisset ad haec e videnda acutus. Scytharum fortassis fainae pepercisset. Cetenim in Diario reuoltiano A. 7 s Mens Octobr. Artie sin Rev. Pater Aua Porte ex Italia, Gallia, inter alios MStos Codices attulisse dicitur Juvenci cilii Dalmata Attilam con, versurri ex Graeco inintinum a Pontico Belaino, ex Codice MSto Bibliothecae Ambrosanae quae an recte sint narrata ab Autoribus Diarii, hoc magis dubitari possit, quod ad hune chem nemo fuerit, qui Bern Jusiniano Latine scriptum a Juvenco Atιilam, docenti in libro de urbi Venetae origine. n. den negaverit. Sed inde natum errorem felicissime suspicatur Ill Garellius, quod sua fere omnia desumserit Iuvensus ex Historia Prisci Sophistae, Graece composta. Quod ad aetatem Juvenci, dissentire a Cel Behorali Garestium
videmus, quippe qui Scriptorem judicat Seculo XII multo recentiorem, idque ex variis indiciis, in ipse in Historia sua suppedita Juvencus, Iuculeni probat Tantum de Epissola Garellii ad id satis idonea, ut, quantuin expectari possit a polita illari venus musa, si grasiore curae