장음표시 사용
351쪽
R Aristides libellos pro Christianis
334 HISTORI alio , alibi ipsis annuentibus Praesidibus nulla molestia asticeremtur. Plurima in utramque partem Tertullianus profert exempla , interque alios Arium Antoninum nominat, Asiae Proconsulem , qui Christianos instanter persequebatur: Cincius Severus e contra nos i in Propincia Bizacena Praeses , ipse dedit remedium , quomodo responderent Chrisiani, ut dimitti possent . Ulterius O A per , qui modice vexatum hominem , in sutim dejectum , nec fucrisicium compulit facere , ante promos inter adpoculos, ct adyssores , dolere se incidisse in hanc caussam .
Ex quo etiam factum vidimus, quod quidam Prasides, veluti in re dubia Imperatores consulendos censuerint , ut Plinius, &Serenius, quorum ille Trajanum , hic Hadrianum suis epist Iis adierunt . 3. Cum itaque pro arbitrio , & absque causa vexarentur Fideles , Quadratus , & Aristides Phijosophi Christiani , capta ex decennalibus occasione , qua S sontibus indulgentia praestabatur , libellos pro Christianis Hadriano obtulerunt. Quadratum eodem arvo , quo Philippi Evangelistae filiae , floruisse,& prophetica gratia illustrem fuisse ait Eusebius ; isque idem tortasse est , quem Miltiades apud eumdem scriptorem interi rophetas recenset : In eodein libro universos novi tes menti Propbetas enumerat , inter quos Amiam quamdam , ct uua dratam . De oratione vero , seu Christianae fidei apologia Ilaec idem Eusebius: Huic, idest Hadriano , a huius obtulit orationem , quam pro defensione Religionis nostrae idcirco conscripserat, quod quidam malevoli homines nexure nostros atque i cessere conubantur . Extat hodieque apud plerinque ex fratribus haec oratio , quam nos etiam habemus et ex qua O ingenium ejus
piri , in re Iam Apostolicae fidei doctrinais perspicue licet cu-gnscere. Porro idem Arriptor Davi ipsius antiquitutem fatis declarat his verbis. Servatoris autem , inquit, nostri opera semper conspicas erant , Dippe quae vera essent : iis scilicet , qui morbis tiberati , aut qai ex morte ad pitam repocuti fuerunt. ui quidem non solum dum funabantur , ani dum ad pilam revocabant2r , conspecti iunt ab omnibus , sed scuto deinceps tempore . Nec fluis quamdiu in terris redirutus est Servatorn fur , verum etiam post ejus discesse di versites fuerunt: adeo ut nonnulli eorum etiaw ad nos; a inque tempora pervene rint . Haec de Quadrato . Deinde: Aripides quoqne vir fidelis r Ilionis nostraefectatoribus, Apologeticuis Iro fide nostra, perinde
352쪽
se aradratur, Hadriano Caesari nuncupature relignit . uui quidem liber etiam nunc serpatur a plurimis. Eadem iere de Qua drato , & Arilli de Hieronymus in epistola ad Magnum , & libro de Viris it Iustribus, qui & addit , Quadratum Athenien- sum Episcopum sitisse , ac Apologiam suam Imperatori , dum
Athenis esset , obtulisse. Haec sane incerta sunt, tum ob Eusebii silentium , tum etiam quod si hoc anno Apologiam Quadratus obtulit , ut idem innuit Eusebius, Romae certe , tibi Imperator erat , id praestitisse dicendum est , non Athenis ; quo vero ad illius Episcopatum , cum nemo ante Hieronymum di Xerit, incertum quoque: immo hunc ab altero Quadrato Atheniensi Epilcopo cum cruditissimis Viris distinguendum credimus. 4. Interea Serenii Graniani relatione motus , ac Quadrati , Aristidisque Apologiis persuasus Hadrianus , quemquam Christi ame Fidei causa inposterum vexari prohibuit, quin immo, si Lampridio fides , eo usque famis est christianae Religionis fautor , ut Christo templa extrui mandaverit : Seperus, inquit
Lampridius, Chriso templais facere voluit, eumque inter Deos recipere. eod ct Hadrianus cogitas fertur , qui templa in omnibus civitatibus sine simulacris fieri jesserat , quae hodie idcirco , quia non Bubent numina , Hudriani dicantur , quae ille ad hoc parasse dicebatur , Ied prohibitus es ab iis , Di con=Ientes sacra repererunt omnes Chrisianos futuros , si id optato evenisset , ct templa reliqua deserenda ; Hadrianea templa sua petate superstitisse , testatur Epiphanius , his verbis : Eratriberiade Templum ingens olim extructum , quod Hadrianum , ni fallor , appellabant. Euod cum imperfectum hactenus inausisset , oppiduni publicas in balneas commutare sudebant. Lampridio quidem haec narranti fidem praestare nonnulli detrectant, quorum argumenta , verius dixerim sophismata , copiose solideque refutat Huetius.
IESU CHRISTI AN. 327. Six TI PAPAE P.
Hadrianus Templa Christo aedificat.
I. Quanto tempore Romae substiterit Hadrianus Incer- Hadriani pe- tum est. lnde in Africam transiilse , tum repetit a Urbe, sta- regrinationes
tim Orientem petiilla Spartianus scribit , apud quem de illius SQ Lis,ho
353쪽
e Drumque Carminibus . Saron.. sipa
3 3η Η I s T o R I A gestis, & peregrinationibus hoc & sequenti anno plura videri
pollunt, non enim 'cuin eo orationem nostram diu peregrinari instituti ratio patitur. a. Primis Ecclesiae ciculis extitisse nonnulIos , qui pietatis praetextu , ac falso religionis zelo apocryphos libros ediderint , nemo est , qui ignoret , plurimaque Tom. I. Pro tulimus exempla . Ait autem Sibyllina quae dicuntur ca mina , quaeque octo libris in Bibliotheca Patrum extant, ejusdem fariniae sint, in magna controversia est , quae praeteriri Omnino non potest , cum multam habeat cum rebus Ecclesiae a G. finitatem . Sibyllinis enim oraculis veterum Patrum non pauci
ad Gentiles revincendos , iisque christianam Religionem insinuandam frequenter usi sunt ; atque eos optimo id quidem jure seci sse multi contendunt , qui ea , quae a Patribus adhibita sunt , Sibyllarum oracula pro genuino ipsarum stetu habent . Alii e contra eadem conficta , ac pro Sibyllinis venditata , ipsisque Patribus imposita fuisse censent . Quibus id rationibus evincere utrique conentur , in serius videbimus; nunc de Sibyllarum nomine , ac numero pauca addimus.
3. Card. Baronio Sibus commune nomen est y quippe quod generatim tribuatur feminis futidicis, quae a consiliis Dei denuntiandis ita dicuntur ; non quidem a Θεος & βουλου, ut ipse sentit ; sic enim Theobatis vocandae sorent , non Sibyllae , sed a Σῖου βυλii Dei constium . Σῖος pro Θεos IEolice , vel
potius Dorice ; quod etymon veteres , & ex his Lactantius ac Isidorus tradunt. Aliis , Salmasio praesertim , placet , Fa tidicas mulieres ab ipsarum prima , cui Sifuc nomen erat, ita appellatas fuisse : nec desunt , qui ab hebraico sonte repetendam putent vocis originem , uti Vossus in Elymol: Magis etiam de ipsarum numero certatur . Hae sunt Clementi δε lex. Sibyllae: Samia videlicet , Colophonia , Cumanu , EO thraea , PUPIO , Turaxandra , Macetis, ne fila , Nesprotis. A Lastratio autem , cui subscribit Baronius, decem numeran tur . Ceterum DBuas decem numero fuisse , e que omnes mur
ro numeravit sub auctoribus , qui de singulis scriptitarunt. Prymam fuisse de Persis , crius mentionem facit Nicanor , qui rei gestas Alexandri Macedonis ieripsit. Secundum Lib: sum , cujus meminit Euripides in Lamiae prologo . Tertium Delphi' cum , de qua cir Inus loquitur in eo libro , quem de Dipse natione compo it . uuartam Cuma uis in Italia, quam
354쪽
ilas in libris belli Punici , Ase in Annalibur nominat . uuln
iam Emthraeam , quam Apollodorus Ermoae s rmat Iisam fuisse elaeis . Sextum Lamiam : septimam Cumanam , nomine Amaltheam , quae ab aliis Demophile , pel Eoopbile nomin iur , eamque novem libros attulisse ad Regem Tarquinium Pr, sum .... Octapam Heve onticam in Agro Trojano nutum. Nonam Psogiam , quae vaticinata sis Ancyrae. Decimais n-λιrtam, nomine Albuneam , quae Tiburi colitur ut Dea juxta Ripas amnis Anienis. Ipsi vel Et huici de suarum Sibyllaruinnumero inCerti erant, teste Tacito , qui , una seu plures fuerint , in dubio ponit. Quod mirari nemo debet , cum vix ulla extiterit regio , aut aetas , quae divinatricem sibi foemina non vindicarit . 4. Jam vero a Gentilibus Sibyllarum oracula , carminibus expressa , ac libris collecta , qui Sibuini dicebantur . agnita fuisse , ac summo in pretio habita , in dubium revocari non potest ; neque alia iis utendi ad oppugnandam Ethnicorum Idololatriam Evangeliumque stabiliendum Patribus ratio fuit. nisi quod eorum maxima apud Gentiles auctoritas erat ἱ eos autem in Romanorum potestatem hac ratione venisse narrat Dionysiius Halycar. : uuaedam Mulier non indigens Regem Tarquinium Superbum uuiis , novem Sisilinorum oraculorum Libros vendere Dotius . Sed recusente Tarquinio libros emere tanto pretio, quantum ius petebat , abiit, in tres eorum creis Mavit . Nec inutio pos ullatos reliquos eodeis presio vendere
volebat . Iudicata autem delira Assire , quod idem pretiuis pro paucioribus libris peteret, quod ne pro pluribus quidem a cipere potuisset, denuo digres , dimissium reliquorum partem
Musis , in altatis reliquis tribus , eamdem pecuniae summam petiit. Tarquinius consitium mulieris admiratus, Augures accedificiis, ct re illis narrula, quid esset faciendum quoipit. Illi vero cum ex quibusdam signis cognovisent, donum dioinitus missem aspernatum a Rege fuisse, jussit eam pecuniam numerari,
quais petebat oracula , quae jupererant , redimi. Bla iam reis mulier , cum libros tradidisset , utque diligenter asser diare tur , mon et, nunquam postea inter homines Pisa . Rem paulo aliter Latini exequuntur, sed inter omnes convenit , Plinio teste , Sisnam ad Tarquinium Saperbum tres libros attuli me , ex quibus duo cremati ab ipsa . uuem librum , inquit Solitius, ad Cornetiam inque Spuum , 'Miser nostri eo ut γοω. II. V v bant .
355쪽
bunt . Usque ad Syllam inquit ; nam hujus temporibus una cum Capitolio igne absumptus est . Non ideo tamen apud Romanos ejusmodi oracula delecerunt ; nam ut citato loco Di nysius addit, Legati in varias partes a Senatu missi, qui carinmina Sibyllina conquirerent , eorumque exemplaria describerent , multa ex variis locis detulere , in quibus supposititia quaedam extitiise , illisque inserta idem testatur. Postquam vero desuncto Lepido , Pontificatum maximum Augustus suscepit, quidquid Fatidicorum librorum Graeci Latinique generis , nullis vel parum idoneis auctoritatibus vulgo ferebatur ,
fgra Go millis contracta undique cremavit, in solos retinuit Sibuinos, hos quoque delectu habito.
s. Hactenus dicta certiora sunt, atque omnium , qui de Sibyllis egerunt, testimonio firmata . Quae vero sequitur de earum libris, & Oraculis quaestio: an scilicet genuina ea sint, vel spuria habenda , ob veterum recentiorumque scriptorum diisentionem , incerta adeo, intricataque est , ut vix obscurior in historiae decursu inveniatur . Qui pro illorum veritate , auctoritateque decertant, veterum quidem nonnullorum Patrum testimonio innituntur , qui Sibyllas Deo asilante ea oracula edidisse , ut Graecis Gentilibusque Prophetarum loco essent . asserere non dubitarunt, easque christianae Religionis insinuandae causa Gentilibus objecerunt . Salva tamen debita Patribus reverentia, hac in quaestione falso eos rumore deceptos fuisse multa suadent : Hinc qui ex SS. Patribus cautiores doctioresque fuere , suam de Sibyllinis oraculis sententiam, vel in suspenso reliquerunt, vel a Christianis potius conficta filisse trais diderunt . Prae ceteris unus audiatur Augustinus. qui de cunctis , qtiae sacris Codicibus non continebantur , Oraculis hujusmodi judicium confidentis lime serre non dubitavit , ac nihil ei se firmius ad christianae Religionis veritates fulciendas, quam sacra veteris Testamenti Vaticinia: uuaecumque , inquit, uti
rum , non Iudaeorum , Prophetiae de Dei per Chrsum Iesum gratia proferuntur , psum putari a Christianis Gnsi Is ; ideo nihil es firmius ad conpincendos quoslibet alienos , s de hae recontenderint, nsrinque falciendos , s recte spuerint , quam ut dioina praedicta de Chrso proferantur , quae in Iudaeorum
scripta sunt Odicibus . Suppositionis autem indicta , nec Pa
Ca, aut levia sunt ; atque in primis adeo aperti in eisdem occurrunt de Christo sermones , ut Evangelia ipsa vix clarius . tig . y c cci lo
356쪽
rlus de eo egerint , nec talia in Prophetarum scriptis inveniantur . Si haec , uti fingitur , tot ante Christum natum taculis cognita , ac vaticinata sunt , jam Hebraeoruin privilegium , quod ipsis tantum credita suerint eloquia
Dei , prorsus evanescit ; ac salsum illud Davidis: Non festtaliter omni nationi, ct judicia sua non manifestavis eis; quod
inter bona , eisdem peculiariter tributa , primarium Apostolus quoque recenset . Haec porro Judaici Populi praestantia non modo nulla foret , si egregia de Christo oracula Gentibus communia suillant, sed etiam plurimum hac in parte Ethnicorum honori concedere deberet, cum longe clariora sint Sibyllarum , quam Prophetarum Vaticinia . Nec intelligi facile potest , cur haec in antiquis earum libris tantopere jactata oracula Apostoli nuinquam citaverint , aut nullam eorumdem mentionem secerint , Paulus praesertim, qui Poetarum carmina non semel adhibuit. Sed graviora adhuc impostiirat indicia iidem libri suppeditant, quos absurdissimis scatere commentis, apertissimisque repugnantiis facili negotio deinonstrari potest. Sibyllaru in una fingit se esse nurum Noachi, ejusque temporibus suum ediditIe librum, in quo Moysis orium, & populi Israelitici liberationem vaticinatur . At constans est omnium ferme Patrum sententia, nullum ante Moysen Scriptorem existit iste sive sacruin , sive profanum . Qua de re legendi sunt Tertullianus Apologetici c. I9. , Lactantius, & S. Augustinus . Multa quoque in ipsis reperiuntur, quae superstitioni , & Idololatriae impense favent . Testis Cicero in Uerrem: P. Min
eis , in L. GIpurnio Coss. editum es ad libras Sibyllinos , in
quibus inventum es Cererem antiquis am placari oportere . Runo insuper Dom. LXV. , quo gravis Urbis ex igne ca
sus accidit , petita funt a Diis placita , aditique Lollae ID bri , ex quibus supplicatum Vulcano , Cereri, Proserpinae, aetrepitiata Iuno per Matronar priinum in Capitolio apud proxi
mum Mare . Eo demum tempore, quo Marcomanni cuncta vastarent, libri Sibyllini, reserente Vopisco, inspecti sunt, inventumque certis in locis sacrificia fieri oportere , quae Barbari transire non possent . Horum ergo materia plerumque profana erat, scelesta , & ad Ritus Numinum confirmandos, exercendosque tota comparata. Jam vero absurdissimum esse , quis
357쪽
34o HIs T RIA Religionem Sic E. G. inversibus, quos P. Gabinius, M. Otacilius, L. Valerius Romam attulisse dicuntur:
Unus , qui flus regnat Deut, atque supremus, Hune colite , hunc tuum , Blus qui regnat in Orbe
En homines ad unius Dei dumtaxat adorationem invitantur, qui Cereri , Uulcano, Proserpinae , aliisque daemonibus supplicandum jubentur. Quin & multa salio animadvertuntur prindicta ; veluti E. G. in lib. S. Roma peritura dicitur anno a conditione sua y 8. Christi scilicet Iss. Severi Imperatoris tertio . Aliaque id genus plurima , quae apud Illo ellum . Joannem Vossium , & Basia agium praTipuos Sibyllinorum L brorum impugnatores videri pos Iunt . 6. Sed quinam tandem hujus operis fabricator , aut certe adulterator 3 Judaeus ne , an Christianus 3 Unus , an plures Haec ceteraque hujusmodi ne hi quidem, qui de Sibullis ex professo tractarunt , definire ausi 1unt , cum nonnisi merae aliquot suppetant conjecturae. Ex iis vero Natalis Alexan
der: Auctorem , inseri, professi ne Chrisianum His, Linguae Hebraicae, verae Neologiae , imo rasoriae ct Gographiae pe-
xitus ignarum . Ii ongruum hic non esset de altero quoque libro , a veteribus interdum Patribus sub nomine Mercurii Tri- megisti citato , verba facere ; ne tamen longius deflectamur, contenti sumus de eo id tantum subnectere . quod neminem hodiedum latet, Mercurii nequaquam esse ; sed a Christiano homine secundo desinente seculo conficiuna , atque in vulgus editum: de quibus plura , si lubet, vide apud Natalem Ale
IESU CHRISTI A M. i 28. TELEIPHORI PAPAE I.
ro Hadriani per orbem Romanum peregrinationes, digesta ita destr bit Spartianus, ut ea per annos distingui certo non possint . Currenti vero eum Syriam AEgvptumque peragras se , aliquot ex numisenatibus conjectatur Pagius : nec sortasse fallitur , dum ait ad hunc annuiu ea spectare , quae contra Auti in Digitiroci le
358쪽
Antiochenses, eodem Spartiano teste , meditatus fuerat; quos Iaso C a. ita odis hubuit, ut Briam a Phoenice separare Poluerit, ne tot fis .i 18.cipitatum Metropolis Antibula diceretur. 2. Hoc codem tempore Sixtus Papa Ι. , cum sedisset si ii Papae annos novem , ct nienses aliquot, ab anno scilicet Christi ii p., obitus , Hadriani tertio , quo eunt Eusebius Alexandro successisse tradit , ad labentent, e vita discessit; ac Romanae Ecclesiae Episco- Aph. G. . patrem septimur suscepit Telesphonu annis II. Eusebius idem 4. in Coram
s. Ex Isidori officina dux Sixti circumseruntur episto- Epistolae S, Iae, quas viri dodii apocryphas habent . Harum una ad omnes ἴ02ς p Christifideles inscribitur; ad totius vero Ecclesiae Episcopos at h. . i. Itatera , cui hic titulus : Sixtus universutis Apsolicae Ecclesae . pHisui.
Episcopus , oinnibas Episcopis in Domino fatalem ; quo quidem1olo titulo suppositam scimus . Nam Gregorio Papa I. testante , compertum est , Romanos Pontifices se Universalis Ecclesiae Episcopos appellari pallios nequaquam fuisse , eaque de causa hujusinodi titulum, utpote ambitiosum & superbum , in Joanne Constantinopolitano Episcopo idem merito reprehendit, ut suo loco videbitur .
rium quoddam Sixti Philosophi Pythagorici inscripsisset Rufinus, i lis
quod in latinum antea transtulerat, a Hieronymo vapulari me- ruit: IIIuis culeis temeritatem , de Rufino loquitur , immo in siphoη. epi'.
finium quis digno poterit explicares one , quod librum Sisti is I othagorei hominis abrique Chrso , atque Ethnici , mcitato nomine , Sixti maroris, O Romanae Ecclesae Episcopi, praenotavit in quo , juxta dogma Pythagoricorum , qui hominem exaequunt Deo . in de ejus dicunt esse substantis, multa de pedifectione dicuntur: ut qui polumen Philosophi nesium, sub mamoris nomine bibant de aureo calice Bubmonis. Denique in i ovolumine nulla Prophetarum , nutia Patriarcharum , nulla Apostolorum , nullu fit Christi mentio ut Episcopum , ct martyrem sine fide Chrisi fusse eontendat . Alibi vero conqueritur Hieronymus , hunc lioruin Rufini fraude per multas provincias lagi , quod sibi quoque accidνIse ingenue fatetur S. Augustinus. Sed & alia eidem Sixto inscribuntur decreta a Burcbardo, Alia decreta aliisque Canonum Collectoribus ; nihil sane praeseserentia spe- Sixto Paraeciali animadversione dignum , nisi quod de quodam Epistola- Ium Auliquarum genere , quae hormatae dicebantur, in iis mentio
359쪽
342 Η Is Tost Iatio habeatur , de quibus, aliisque veterum Epistolarum specbus pauca sunt dicenda. s. Sciendum itaque , se alarum Epistolarum usum. quae peregrinaturis dabantur in signum Ecclesiasticae comm nionis , antiquissim ita esse : unde Optatus Mileuitanus de iisdem: Cum quo, idest Romano Pontifice , nobis totus Orbis commercio formatarum in una communionis focietate concordat. Et A gustinus ad Eleusium e me , de Fortunio Tubursicen si Donatistarum Episcopo agens , primo asserere conatur es , ubique Terrarum esse communionem suam. Quaerebam utrum e solareommunicatorias, quas formatas dicimus , possent, quo Pellent, dare , ct in abam , quod manifestin erat omnibus, hoc re δε illam facillime terminari posse quaestionem . Haec Augustinus ;quibus docet eos Ecclesiasticae communionis habitos fuisse participes , qui sormatas ubique dare poterant epistolas , vel ab aliis Episcopis, & praecipue a Romano Pontifice recipere.
s. Quae autem dicebamur formatae , seu communicatoriae, eaedem , ut Auctor est Atticus , canonicae appellabaim tur , quas etiam Theophilus Alexandrinus in epistola prima Paschali , pacificas nominat , ct in tertia Ecclesiasteas . Sed pacificae quoque , seu communicatoriae eae dicebantur , quae Pauperibus peregrinantibus concedebantur , ut ab aliis fidelibus recipi , & adjuvari mererentur . Commendat istae lamen , ut Chalcedonensi Concilio decernitur , ab Episcopis iis tantum dabantur, qui illustriores merito, aut dignitate erant, Cleri, cis scilicet peregrinantibus , aliisque dignioribus viris , ut honore debito exciperentur . Harum se apud Corfnthios non indigere Apostolus testatur , quibus apprime notissmus erat .
Numquid egemur , ait , cui quiduis commendatitiis Episolis
ad vos, aut ex vobis . Episola nostra vos estis . Qui etenim illas secum ferebant, quocumque pergerent , honesto viatico a Christianis alebantur; unde in Peregrino Luciano: Suscepicta,
fecunda peregrinatione egreditur , paguturus satis sibi pluries in Chrisianis repositum esse misimans. Eisdem similia quodam
modo erant Diplomata , quorum meminit Plinius, postea tractoriae epistolae dicta , ut ex Codice titulo de Tractoriis , &Stativis constat; harumque litterarum exemplar videri potest apud Cujacium . 7. Sed inter omnes enumeratas frequentiores crant EpistoIae , quae ab Episcopis Clericis peregrinaturis dabantur, at que Dipidi
360쪽
ECCLESIASTICA. 343que idcirco Oericae dictae , ut ad communionem , & ad sui ordinis ministerium admitti pollent; nam , ut ait Siricius Papa in
epistola ad Galliae Episcopos: Innocens Gericus sine litteris Episcopi fui, vel formata , in aliena Ecclesia non potes mini irare. Quod & Zosimus Ponti sex ad eosdein Galliae Episcopos confirmat, dum statuit , neminem a Romana Sede suscipiendum , sive Episcopum , sive Presbyterum , sive Diaconum , nisi Arelatensis Episcopi litteras secum habeat : Placuit Apo-
solicae Seri, ait, ut A quis ex qualibet Galliarum parte is quolibet Ecclesia eo gradu ad nos Romam venire contendit, vel alio Terrarum ire disponit , non aliter promiscatur , ni Metropolitani Arelatensi Episcopi formatas acceperit , yribus Sacerdotium suum , vel locum Ecclesiasteum, quem habet, Scryptorum ejus ad pulatione perdoceat . Vuod ea gratia Italuimus, quia plurimi δε Episcopos, Presbteros, foe Eccle sitas mulantes, quia nullum documentum formatum extat, per quod Pinteam confutari, in nomen venerationis irrepunt, indebitam
reverentiam promerentur . Eui uis igitur , praetermissu supradicti formata , spe si Optis, spe Presster, spe Diaconuo, aut deinceps inferioris gradus si , ad nos venerit , sciat, se omnino fuscipi non pose ; & post pauca : me autem pridit gium formatarum Sancto Patroclo fratri , c, Episcopo nostra,
meritorum ejus contemplatione concessimus. In Africa vero Primates , seu Episcopus senior provinciae , qui Metropolitani vices gerebat , sormatas epistolas dabat, ut Concilio Carthaginensi anni 3ς . statutum est : Nullus Episcoporum naviget Hne formata Primatis. Ab Episcopis clerici accipiebant, ut altero Carthaginensi concilio anni 4o . legitur: Formatae , quae a Primatibus tribuuntur Episcopis vel a quibuscumque 'Asopis Iropriis clericis dantur , habeant diem Paschae ; Concilium Antiochenum anni a I. haec de Epistolis formatis cano-ne 7. & 8. statuit, Nullum absque formata peregrinorum cIOricorum fscipi oportet. Neque Presb ter ad regiones Anginquat formatas , id s eanonicas es solas dare , ct ad sinitimos Episcopos , Amplices elisolus mittere praesitimat. Vicariis vero Episcopi , qui a Graecis Chorepiscopi vocantur, formatas facere liceat . Ex singulari autem privilegio Patroclo Arelatensi Episco-Po concessit Zos mus , ut in omnibus Galliarum Ecclesiis ab ipso tam Episcopi , quam clerici sormatas acciperent . Quo etiam spectat Slxii tertii Pontificis epistola ad Proclum Episcin