장음표시 사용
131쪽
Hegiae Stesichoro tributae. Nomi Stesichorii.
Ad Phalaridearum epistolarum nugas ut iterum redeamus, legitur illic passim ), Nicoclem Syracusanum, virum summi et ordinis et dimitatis, ipsum fratrem quatuor minimum dierum itinere misisse ad Phalarin pUtuin, ut
non breviore altero itinere ad Stesichoriun mitteret, Et carmen in Clearistam uxorem Suam nuper mortuam peieret. Igitur Himeram quanto Studio quantaque Com- lmendatione posset Phalarin misisse, nec multo post ait eam epistolam dedisss, qua gratias pro humanitate tam sing ari ageret. Hoc rumore excitatum Pelopidam que dam summo operct contendiSse, ut uni dΘ suis eandem gratiam peteret' et sed repulsam tulisse. Quam contra rem Benueius, Sed parum, ut videtur, accurate, haec feris argvinentatur ' : seCarmen hoc in Clearistam μελος π Hiscat et μελωδίαν, quod ei notat odam lyricam: mox si voro id elegiam vocat, quae dissert a με- quam Pindarus a Theognido, vel ab Horatis Τia
obullus. Praeterea: num non ipsi ad Stesichoruin litte- ,, ras dars potuiSSent, et dono aliquo oblato Voti compo- istes fieri y nonna constat. Bacchylidem, Simonidem, Pi sedariim et reliquos ejus generis Musas venales habuisse 2'Sed constat ex AristotelΘ Τ), anis Simonidem lyricos Mu-Sam Venalem. non habuisse. Carinen aulam illud quod μέλος simul et ἐλεγε Ioν appellatum est, non hoc nObis suadst, omnino id compositum non fuisse; nec adeo F. Epist. XIX. XX. XXI. Epist. XXII. 'Dissert. Phalar. XV. pag. 40.
132쪽
mirum, alio idom loco ε) etiam ἔπαινος ἐν ποιησει nec non υμνωδέα nominari. Monuit contra Britannum jam Lennepius ), quodvis carminum genus etiam μέλος solere appellari: mox. eundem prorsus probamus putam lom, nil obstare, quominus accipiamus sophistam do,, ἐλεγεω μεμελοποιημένω, i. e. musicis juncto modis, se cogitare, Siva revera elegiam velis intelligere, sius epia taphium alio versuum genere conscriptum, Sivo deniquo qualia Stesichorum, testo Plutarcho ), videamus se pro more bricorum sui temporis μεμελοποιηκεναι. ' Via detur autem, ut liceat, salvo aliorum judicio, de subo scura illa ra sermonem instituere, reVera poeta Elegiacum genus, Vel certo amns quoddam coluisse. Erat Onim imulator νόμων Olympi ') , eui elegorum primordia tribu hantur δ' r quidni ergo ille quoque earmina potest composuisse quas vel per eos quibus uteretur nomis elegi eam quandam speciem prae se ferrentp Νόμος quid significet, nondum ad liquidum perductum essa videtur, altiorique videtur studio singularis de eo disquisitio relim quenda Esse: in hoc tamen Errasse nobis videtur Schnsiaderes ), quod putat idem eum suiffs atquct hesmoniam, modum. Videntur enim constitisse ε certis modis quod ad concinentem carminibus musicam attinebat, certisquo rhythmis Q cantus et Verborum numeri respectu. Dilucida
onim Plutarchus δμ)r Ουκ εξην μεταφέρειν τας αρμονίας καὶ τους ἐυθμους, ἐν γαρ τοὶς νόμοις ἐκάστω διετήρουν
την οἰκείαν ταξιν. Est itaque νόμος sere nostrum miser quae Voces etiam etymo simul prope cognatas sunt. Sed
εὶ Epist. XIX. Ad Phalari episti XX. pag. M. φὶ De Μus. III. ex Heraelide. laud. Diss. Meti R. not. 13. 'γ Plut. de Mus. VII. φ Pollux Onomast. Ιv, 10. Plui. de Μus. vΠ.
133쪽
hoc modo nostra disseri a Graeca, quod etiam certos caseminis rhythmos semper illa postulat, altera non aeque, sed ex usu quodam ratiore ita quoque adhibetur ut illos excludat: Siquidem verum est quod Cl. Boec ius evincit ad Pindarum λ), odas in lanis profecto diversissimas, Pyth. II. et lamin. L, uno eodemque nomo castorio. decantatas esse. Alia erat, sed antiqua tantummodo uomorum conditio quod cantus sive succinentis instrumenti rhythmum unum eundemque habuerunt usque Rd Timothei, musicae artis depravatoris, tempora. Et Citharoedici quidem nomi legitimus rhyssimus erat dactyli-eus, hexameter, teste Plutarcho Oτι δὲ οἱ κιθαρω
νομῶν εις την ἀρχαίαν μουσικήν. Semel vero talia ausus mox dithyrambi fere et choricariim Odarum rhythmos solutiores reserebat, nisi quod e triade epodica non con' staret. Aristoteles enim Am τέ οἱ νόμοι Ουκ ἐν ἀντιστρόφοις ἐποιούντο, αἱ δὲ ἄλλαι ωδαὲ αἱ χορικαέ; AM- lodicos aulsin tibicinum nomos, a ciuiaroedicis distinctos legitimum sibi assumsisse elegiacum metrum, hujus rei licet traditio cbrus verbis nusquanx, quantum Seio, occum - rat, colligendum eSSE Videtur ex Plutarchi verbis Καὶ
οἱ uost δ' ἐστιν αρχαῖος νόμος, καλουμενος Κραδίας, οννησιν Ἱππωναξ Mίμνερμον αυλῆσαι ' εν αρχῆ γὰρ ἐλε- νεει μεμελοποιημένα οἱ αυλωλὶ ὐδον. Mimnermi sis glaei carmina μελψδηθῆναι docet Chamaeleon apud Athe-
η) De. metr. Pind. I. III. pag. 276. not. 2.. De Mus. IV. Verba τους πρώτους νόμους verter Priores suos
134쪽
naeum ε). Unice vero aulodicos nonios, exclusis usque citharoedicis Stesichorum confecisse vel adhibuisse Plutarchus tradit μ'): Ου Στησιχορος ο μεραῖος Ουτε 'Ορφέα, οντε TFρπανδρον, ουτε .', χίλοχον , ουτε Θαλήταν φ ) ἐμιμήσατο, .αλλ' 'ολυμπον , χρησάμενος τῶ -μυτίω νόμφ και τω καeta δάκτυλον εἴδει, O τινες ἐξ ὀρθίου νόμου φασὶν εἶναι, αλλοι δέ τινες υπὰ --οων ευρῆσθαι τουτον τον νόμον. Plirygiae haud dubie Originis orni ille ψρ μάτ ρος νόμος μ'), nexiisque praeterea orctissimus est Phrygum sive Mysorum tibiae cum elegia, ut ex locis collatis et aliunde constat: jam ergo quidni concedamus Stesichorum etiam ejusmodi ἐλεγεῖα μεμελοποιημένα confecisse, pro carmine licet illo in Cloaristam edito neutiquam contendamus P Cavendum enim est ne ideo quod fictiliae sunt istae litterae, res etiam
quas continent omnes aeque commentilinS esse credamus.
Itiuculento suit Inuusinodi erroris exomplo Lennepius ' ),ds temero laudatis 'Aχαιῶν νόστοις sophistam arguenS. Porro nonne oda quoque in Calycen consecta, quae infelicem puellae omlarem celebrabat ), non e narentio de crudeli Rhaditiae Samiae internecione, Corinthiaci jussu tyranni facta nonne bucolicum de DAPIinide carmen, quo Oc- coecatum Deae ira juvenem poeta conqueret atur reserant elegiaca tibia dignissimae Z IXOn denique aliouum l. XIV. pag. 620, C. ' De Μus. III. V v Sic post Casaubonum et Sch eigh. ad AtheniXIV. pag. 620, C.
editores reposuerunt loco ulgatae olim lectionis. Citharoedi eos nomos illi secerant, ipso Plutarcho teste l. c. Aulodicorum nomorum invetitor erat, teste Plutarcho l. c. vide Elym. M. voc. ἁρμάτειος. Eurip. Orest. 1379. Pors.
135쪽
prorsus esss videbatur, duo aetatoni tulisse vetera in CIEA
τοῖς υφορμοις πρωτον οσον περι-ταμένη περὶ το πλοων ἀφανίζεται - ς' διὰ καὶ Στησίχορος τουτον τον τροπον ἐμνησθη περὶ ovτης.
Schneidems ad h. I.: - σι ρ ω τ o ν vocem omisit Rhen., ,, et eum Mediceo etiam Camus. Locum Stesichori hodies
is ignor us, sed ex simili Pindarico in schyl. ad Apol- ,, IOn.- Argonaut I, 1084. memorato conjicere licet, Ste-
, Sichorum halcyonem Argonautis solventibus e portu adiis parentem si cisse:)' Paullo recessit a Stesichoro Moulonius I. C.
ληξιν ὀρινομενων ανέμων ' συνέηκε--φος ἀκταίης ορνιθος ἐναίσιμον οσσαν ἀκούσας. .
Pindarum vero eum sequutum esse docet Schol. ad Voc. οσσαν ' εωλογως δὲ ossαν εἶπε την ἄλκυονος φω
νην' ωπὰ γαρ Ἐρας ην απεσταλμένη, ως φησι Πανδαρος. Notat Schneideriis ex illis Philostratum ea quae de
Μeleagri alterum Anthol. Ia x T. D pag. 358. in virginem, alteriam T. I. pag. 502. Bianoris grammatici in matrem alia
LXI. Partim in schedis ad Pind. D . Paean. XI. g. 573.
136쪽
Halemnibus Et Glauso Argonautis apparentibus tradat, vi-dori dobem ex Pindam aut ex Stesichoro SumSisse. Primo loco hoc fragiu. posuimus, fluum ad Argonauticas res videretur pertinere.
LXII. i. m. pag. 512, F. Toωτον ουν τον 'μα- κλεα , φησίν ο νεγακλείδης) , οἱ νέοι ποιν αι κατασκευάζουσιν ἐν λyστου σχηματι μόνον περιπορευο μενον, ξύλον εχοντα και λεοντῆν καὶ τόξα ' καὶ ταυτα πλάσαι πρωτον Στησίχορον τον Ἱμεραχν. καὶ Δανθ ρ δὲ δμελοποιός, πρεσβύτερος ιον Στησιχόρου, ως και αυτὰς ὁ Στησίχορος μαρτυρεI, ως φησιν ὀ νεγακλείδης, ου ταυτην αυτω περιτίθησι την στοληω, αλλα την ' ηρικην. Exscripsit 2. Eustath. ad Hom. pag. 1279. Ἀτεροι δὲ των μάλιστα νεωτέρων, ως και ὀ Ἱμερατορ Στησίχορος, ἀλλοχv. παραδεικνυονοι τον Ἐρακλέα, ἐν axinos σχηματι περιπορευόμενον, ξύλον εχοντα καὶ λεοντῆν και τόξα. Homerus illi arcum δ) tribuit et pharoiram Ioro
ornato instructam, et nil praeterea. Intollorii autem Megaelides, Homericorum heroum arma vestesque Xanthi Herculem tulisse, ex Hesiodi quoque imitatione γ). Seripse- rat ille Mogaclides do Homoro libros quinto sero anto Athenaeum saeculo μ), nec mirum itaque carmina eum legisse ex Stesichoriis quae Deipnosophistae aetatem non tulerint. Eandem quidem illam armorum mutationem Pisandro quoque nonnulli tribuebant ') ; qua mutatione Mue terus q) autumat insigniorem simul omnium rerum Hercu- LXII. Od. VIII, 22α XI, 606. u. V, 392.αὶ Od. XI, 608sqq.
137쪽
120 . G. FRAGMENTA INCERTI LOCI.
Iearum vafiationem a Stesichoro sive Pisandro Pros clameSSO. Bem nos concedimus propter x alia multa indiciar argumentationem minus probamus. Caeterum iutramque herois speciem consudit Apollodorus 7 , ubi enarratis ensem, areum, thoracem, pepium qui donaverint, haec ad
sichoro adeo manare haec potuerunt.
Pausan. IX, 11, 1. ' δεικνυουσι δὲ sol Θηβαῖοι 'Ηρακλέους τῶν παἱδων των ἐκ πιγάρας μνῆμα, γυλντι ομοίως τα ἐς τον θάνατον λέγοντεu ῆ Στησίχορος ὀἹμεραῖος καὶ Πανύασις ἐν τοῖς ἔπεσιν ἐποίησαν. Insertam fuissct narrationem GeWonidi Mueuerus credit. Quonam jurep non videor haud vero innotuisso videntur Viro Docto alii Herculis sabularum tituli. - Via detur Inythus, qualem e Stesichoro Panyasis dederat, notior fuisse Pausanias aevo illis quas Τhebani tradebant rsortasse igitur eundem illum ex Asclepiade scholiasta ΗΟ- meri φ), et ex Euripido Hyginus nobis exhibuerunt. Donumero et nominibus liberorum variis locuples est Pindari scholiasta ' .
138쪽
Τemporum seriem tantum non ita servavit Plutarchus ut Stesichoro Alcmanem praeponere placuerit: Muellerus Dor. T. II. pag. 463 sq. alitet videtur Plutaresu sententiam intellexisse. LXV. Et mol. M. Voc. ανασφῆῖαι' ἀναρρωσθῆναι ' σφῆ
αεν ουτως ἀνεγνωκέναι ' φησι γοῶν ἀπειρεσίοιο κυ- νυλαγ μοῖο.2. Eustath. ad Hom. pag. 1251. ἀπειρε σέου κυ- νυλαγμου scribit, in reliquis a schobasta non discrepat. Ursinus pag. ζ3. ex Eustathio κυνηλαγμού lau- dat: sed ῆ et s litteras saepius confunduntur in Veteriabus libris manu seriptis et impressis ). PHus scholium vitiose Blo ieldius sic exhibet: ἀπειρέσιοι κυνυ λαγμο I. Be eri Iectioni praeter dialectum ' rhythmus adversari videtur: quapropter Iegendum esse censeo se mentum ad Eustathii rationem. - Relatum est ad is theras a Suchsortio, ab Hartesio ad Scyllam; probatillo iurumque: quis inquam . Cerbero quoque, Vel Geryonidi, propter Orthrum canem, aliisvo centum sabulis eadem logi potuerunt. BlOmsield. Harlesium secutus est.
139쪽
Initio Dagmenti nonnihil vitii' subesse putat mom- siridius, nescio an minus recte. Sensus planus est, modo μάλα Vocem ad φιχεἶ, μάλιστα ad παιγμοσυνας μολπας τε reseras a minus etiam ex rhythmis in illis versuum erustulis tale quid suspicari licuit. Legendum esse videtur et
μάλα τοι μάλιστα παιγμοσύνας τε φιλ εἶ μολπάς τ Ἀπόλλων, κηδεα δὲ στοναχάς τ 'Aῖδας ἔλαχεν.
Primus versus Iogaoedicus fortasse fuit dactylico -- um GHqus. Ante φδεῖ metri causa τε addidimus, Blo ierudium secuti; alteram illam post κηλα VOculam cum e dein in mutavimust audacius autem versu altero illo
καὶ μολπάς reposuit. LXIX. ElmoI. M. Voc. Tvφ- ' Ἐσίοδος αυτο, γης γενεαλογεν Στησίχορος δὲ, Ἐρας μόνης, κατα μνηοι--κίαν avide, τεκουσης αυτόν. Hesiodi versus sunt Τheog. 821 sq. Stesichorus autem secutus est genealogiam Homerici carminis in Py-
nilum Apollinem Vs. 128 sqq. δεινόν τ' mucis τε Tυφάονα, πῆμα θεOIσιν, ἔν nότ αρ' Ἐρη ετικτε, χολωσαμένη Ζω πατρί' si x ἄρα δη Κρονίδης ἐρικυδέα γείναι Ἀθήνην ἐκ κορυφ ς, η θ' αιφα χολώσατο πότνια ' ρη, R. v. a.
140쪽
Hos Eudpesa aliiquo erae, serunt. De vaesa nominis hujus monstri scriptura videndus aest Heynius ad Apollodorum )r ds nexu cum Hereulis rebus Hesiodus ) docens orthrum canem Geryonis, Cerberum, Lernaeam hydram, Nemeum Ieonem, Θ Τyphaone patre cum Echidna procreatos esse: quibus addas ex Apollodoro draconem Hespetidarum poma custodientem et Caucasium Promethei vulturem. st
LXX.Strab. VIV. pag, 356. Casaub. Στησίχορος δὲ καλεI πόλιν την χώραν Πῖσαν λεγομένην.
- Rem retulit Muellerus ad ludos olympios ab He culo institutos R), et ad Geryonidem inde, quum tamon pleno iuro vix Heracleis in universum fabulis adseclhi potuisset.
παρα Στησιχόρω, v. v. a. Ad Martem haec pertinere docet 2. Schol. Venet. ad D. V, 31. χρες - τειχεσι λῆτα 'μι Ζηνόδοτος γράφει τειχεοι α, ὀ τείχη καταβάλλων' Ποσειδῶνος δὲ ἔργον τὰ ἐκ θεμελίων καταβάλλειν καὶ τἀ λθεια σείειν, Ἀρεορ δὲ τοῖς τεθεσι προσπελάζειν ' καἱ ἐστιν ἐπίθετον ἀνάλογον τω β παρὰ Στηοιχόρω n -
LXIX. violari pag. 406. Eustath. ad Πom. Pag. 34S. Cum schol. Leidens. Schol. ad Lycoplir. 177. I, 6, 3. init. Theog. 309 sqq. 327 sqq. ll, 5, 1 i. g. 2. et 12. LXX. Dor. T. II. pag. 475.