Stesichori himerensis fragmenta. collegit dissertationem de vita et poesi auctoris, praemisit Ottomarus Fridericus Kleine

101쪽

r. I. not. 2. Hujusmodi imitationem cum ipsius auctoris mentione illi culpae dare videntur subobscura Synesii verba, Iaudata Diss. seci. IX. not. U.

πον ευρετὰς γεγενῆσθαι. .

2. Didem-786. - Στησίχορος δὲ Παλαμήδην ευ-

, ἐξεῶρόν θ' ἁβρω e, ἰρος ἐπερχομένου

. Uersus ait leguntur tetrametri sunt dactylici et eleg1arcus. Legebatur ἐξευρόντ α, ut sinem versus dicas post illam vocem suisse r. sod tuin .quatia ad metra tetrametri musteandi essent .R)l Pentametro succurras Oντα ς reponendo. Ad δαμωμυτα scholiastae τα δημο- μὰν δόμενα. Ipsius cantus nescio an partem nobis se vaverit idem mox. HammaticuS ad Vs. 800. . XXXIX. Non displicent trimetri catalecties saepius in se

' - - μνεῖν. Φρυγιον μέλος ἐξευ- . ' eόντας ἐπερχομένου. : Quarius versus est choriambus sereticuri cum trimetuo dacty-Ileo catalectico in syllabam. . Laud. D. LXXV. . . . , ' .

102쪽

Plutaris. De seri rium. Nind. Τ. U. p. 565,. . , Dopravorum post perpetrata lacinora imbecillisatoo antini ot

superstitione: δεστε πως τὰ γενόμενα &αὲ mρὰρ τῆν ἀλήθειαν ἀποπλάττεσθαι - τὰ τῆς Κλυταιμνήστοάς ἐνύ

ράκων ἐδόκησε μολεῖν κάρα βεβροτωμένος

Bono Wyette aestius ad h. l. notate , , Reclo viderat ., Belskius pro ταδε Iegendum eS- ταδε, ille, m. Cly-- taemnestrae, et ad Stesichori verba adjiciendum.' Mi

mis Vero Brobamus quae sequuntur: se Ebegie hos versus is restituit Doctyr meus suavissimus Valckenarius, animadis Vereione quam mΘcum communicavit: Vel certe, ait, ,, ολεὶν, vel ejiciendum est καρα : quia vero de somnio Diuitigod by Cooste

103쪽

seroquitur intaemnestrae, et in somniis usitatae sunt ἔ--quendi for Iae ἔδοξ' ἰδε τ' ἔδοξε μολε In suspi

is cor uritato more scripsisse Stesichorum r

μένος α ρον' - Εκ δ' αρα x. se Hactenus ills. Locum sumtum diesrom .s Stesichori , , ορεστείρ, nisi lyrica essent quae ex illo poemate assiseri schol. Aristoph. Pae. 797. R Βασιλευ e nae ι- ,, σθενίδας est Orestes Plisthenis nepos. Quos viros Blo eldius in versibus odendis socutus est. Sed dubia 'eeris res de Plisthemdo: nonns sim ipso conjux trucidatas poterat in somnio apparem p Mo quas prascedunt καρω βεβρ. ακρ. satis significant mactatum illum in bovis modum Agamemnonem φ). cetera vana sunt. 'Eδό- ου ησε mutare, μὲν insererΘ.Dpus non erat. Ἀκρον demto nomino in adverbii vicem admissum vix satis i tolligi potest: nsc adeo deessa licet vocem καρα BInm Dactylos multo facilius refingit articulus anis κάρα d sidoratus. Lege igitur: ουτωσί nose λεγοντα

104쪽

Hymni, Encomia, Epithalamia, Paeanes. '

Do Stosichori brinis tostimonium fori Clemans Alexandrinus φ)r Aιθυραμβον δὲ ἐπενόησε λσος Ἐρμιο- νευς, - υμνον Στησίχορος Ἱμεραῖος, ρορε ην Ἀλκμὰν

Αακεδαιμόνιος, τα ἐρωτικὰ 'Ἀνακρέων Tηῖος, κ. τ. 1. 'Da inventione quidem hymnorum Stesichoro tributa h. l. Vix somnies: liquot potius illius curas insigniter huic Mneri navatas intelligendas assρ. Iam vero quales, qua TRS, Iimnos omnium maxime poeta coluit Z later magnam ejus carininum 'eopiam celeberrima et notissima erant illa. quae tracta imus mythica, quatenus certe e reliquiis id colligi potest; primus adeo videtur epici carminis naturam Uxae adaptasse rhythmis variis: sed quo magis posterilyrici a singulari illo genero colendo abstinuere, tanto mianus Veia est simile de eo hic essa sermonom. Admiti batur autem υμ νος vox et ampliors sensu et strictiore laudi Didymum in Hym. Magn. V. ωμνος' κεχώρισται

ἐγκωμίων καὶ προσωδίων καὶ ἐπαίνων fl. παιάνωνJ ουλέως κἀκείνων μη ἀντων υμνων ' γράφεται δὲ υμνος προσπιωδίας. l. προοφMovi, υμνος ἐγκωμέου, υμνος παιῶνος ' -ὶ τὰ ὁμοια διαστέλλεται ως εἴδη ἀπὸ γένουe. ἀλλα καὶ addeJ ἀντιδιαστέλλονται ' προσωδια γὰρ ἈθηναDε Προσιόντες ναοὶς η βωμοῖς προς αὐλὰν ναν, τον δὲ -υμνον adde B seqq.J προς κιθάραν. Ουτω Λ δυμος ἐν τῶ περὶ λυρικῶν ποιητῶν. Addo eundem ibid. S. V. προσωδέαι LI. προσωλαδ' παρὰ του προσιόντας ναοῖς η βωμοῖς προς αυλὀν αδειν' διὰ LI. διαφέρουσιJδὲ τῶν τμνων ' ἔτι τούς υμνους προς κιθάραν ἐστῶτες

αδευσιν. ουτω Λἱδυμος κ. λ. Jam vero ampliore illo δὲ Strom. l. I. pag. 308. Sytb.

105쪽

signiscatu Vocem nostro laco non esse adhibitam cone des et et Vehementer erramus aut indicatur Iaude illa triadis lyricae φ) inventio, quippe quWs arctissime cum hymnis

ad aras docendis cohaereret, et chori saltantium rationem et naturam prorsus commutaret: ut nomen adeo novum

ex nova arte obtinuerit '). Iu in mi verbis inodo illud ἐστῶτες ne ita intelligas, quasi sinis ebori motu thymni cautati sint: antecedenti tantum προσιόντης opposiatum est, et significat in ipso templa , in ipso arae loco. E Gado illa stropha potius Et antistropha certis quibus dam chori tractibus ducebantur: epodas tantummodo in Iocis fixi decantabanti Unde colligas prosodia, ut quae

ab euntibus canerentur, ,epoda3 non habuisse, neu magis Parthenia, singulare eorum genus: et utrumque, ut obvium inter Alcmanis carmina, ita a Stesichoro spernebatur μ). - Res quidem est dissicillima, varia lyricae poesis genera accurate discerneret nee tamen fidem derogaverim iis quae auctor E m. Gud. tradit S. V. υμνος '

ἐγκωμίου διαφέρει, καθο ὀ μὲν υμνορ ἐπὶ θεου λέγεται, go δε ἐγκώμιον ἐπὶ ανθρωπου : et dein: υμνος ἐστὶν ὁ μετά προσκυνησεως καὶ εὐης κεκραμενης ἐπαίνω λο ς

εἰς θεον. σημαίνει Ναὶ ἐπιθαλάμεον ασμα, κ. T. a. Quae si vera sunt, carmen illud quod Παλλάδο ρ ἐγκώμιον Suchfortius et Blomsiel dius appellavere' ., hymnus nuncupari debuit, Palinodia contra in Helenae Iaudem consecta ad encomta potius referri. Epithalamii Stesichorii sertur titulus q), sed verbis dubiis: potest enim ut de primo HeIenae camalae nuptiali,

vide Diss. Met. X. noti 12. . , Suid. in vitai δὲ Στησιχορος, ἔτι πρωτος κιθαρω χορὸν ἔστησεν : quo de loco cf. Diss. seet. X. initi s. nos in Prooem. C sin.: de Alcmane Welcher. Pag. 10 sq. ID. NCVII. t tantummodo apud veterea scriptores RP-

106쪽

ita de primo omnino apud Graecos hymenaeo sermo essa: sod alterum illud Est verisimiliu8. Λd Helanae encomtum

id videtur pertinuissoq): ut ejusdein generis dicas ' spe

ciem esse epithesmia 3. . . ' pJam ut ad propriam Stesichori hymnorum respici mus naturam et rationem, scripserat Pindar quoque hymnorum librum singularem, hae re fortassct Stesichori dissimilis δ), quod saltationem non admisisso ridetur. Si .Fictorios quoque hymnos fabulis repletos fuisse, ut Pi daricos , et ex Homericis hymnis, quos Noster, haud dubie imitatus est, potest colligi, et ipsae passim suadent reliquiae. in mPaeanes deniquo Nostro adscribuntur')r unus solummodo, si genuina est Iectio. Docet Servius ad Virgialium '), APaeanes continem proprie.Apollinis laudes, sequod ibi congruat propter lauri nemus: nbusive omnitunt, deorum. Idem alio loco δ')r .,Pasan proprie Apollinis laus est, sed abusius etiam aliorum dicitur: unde Pin-- darus opus suum, quod et hominum et deorum laudes 3 CL se. LI.

CL postrema illa Elym. Gud. verba modo laudata. E co trario etiam Aleman υμνητηρ υμεναίων appellatus est a Leonida Tarent. Iac. Anthol. T. I. pag. 311. , quippe quod virit docti censuerint dictum esse pro Oνων es. 6elcher. ad Alem. Pag. 9. DOt. 8. Quatenus colligere litot ex insignibus duobus fragmentis apud Pausan. obviis IX, 23, 2. 16. I. Non omnes hymnos sati tatione comitatos sista, tradit Quintilianus, VIII, 6. pag. 412. Gesn, .firmat disertis verbis Athen. XIV. pag. 631, D. τον δὲ υμνον οἱ μὲν ώρχοῖντο, οἱ δὲ Οὐκ οἰσοὐντο. I e Pindaro idem

suspicatus est Boech h. in Prooem. ad segnini. Paean. T. II. P. II. pag. 559. ed. Pind.: , , complexi sunt hoc Domi ue ea ΡΟ- ,, tissimum; ut videtur, Carnaitia grammatici, quae a stantibus ad citharam canebantur.'

107쪽

ocontinet, Paeanas meavit.' congruit ProeIus' 'O Mnαιαν ἐουν εἶδες ωδῆς εἰς nαντας νυν γραφομενος θεους, το δὲ παλαιον ἰδίως ἀπενέμετο τω 'Anόλλωνι καὶ--τέμιδι ἐπὶ καταπαυσει λιμων καὶ νόσων αα- μενος - φὶ. κώπαχρη-ικῶς δὲ καὶ τά προσόδια τινες παιῶνας λέγουσα Pindarus carinen aliquod in Iovis, Dodonaeum Paeanem appellavit: sed Apollini ipsi plummos oblatos esse facile concedas Boeckhio λ: multo mamgis igitur consentaneum erit Stesichorum antiquiorem iNIum modum secutum esse. Commodum est in hanc rem quod apud, Athenaeum narratur, nautas illum paeanem POSt eoenam cecinisse in nave, cum Phrynichi aliis et Pindari: neque igitur necesse erat Eos saltare, neque inniti In atque tutorem illum bonae valetudinis Apollinem identur sonavisse. Post coenam vel post sacra facta Pae nest cantatos esse etiam aliunde constat δ'). Nobis autem, utut haec sint, quae de hymnorum, Prosodiorum, epithalamiorum, paeanum aliorumque lyraeas Poesis' generum discriminibus. nondum salis innotueriint, nunc soIatium dedero ingeniosa F. ΤHerachii verba ), quibus contandit omnia illa deos, heroas, civitates, viros laudibus cumulasse, simili lar ingenio et ratione composita, Rpta cum dignitate, aptaque mainorum et muticorum artibus, siv ad convivalia festa sive in sacris Iucis Sc

nisve canerentur.

ην Eadem Etymol. mgn. s. v c. παιαν exhibet. δὶ Ad segm. Pind. paean. Pag. 567 εq. Virg. Aen. VI, 656. q. Conspicit ecce alios dextra laevaque per herbam,

Vescentes, laelumque choro paeana Canentes. Adde Hesych. a. voe. τελεσσέρων lege τελεσίερος, Se. παιαν .

Introduci. in Pind. T. I. pag. 141.

108쪽

Ds carmine hoc, quatenus occoscationem tangit, inm. supra a nobis expositum est Dim. seci. VII. r vidimusque ibidem, causas eum in ipso carmine aperuisse, , quibus ad id scribendum impulsus sit: quapropter disi causis illis notiunculas ipsis his fragmentis inseruimus. Minus autem huc laciebant Crotoniensium et . Immerensium L hulao illo loco exhibitae.

σθεν ωδήν, ἐν fi περὶ τῆς Ἐχένης εἰπεῖν φησιν Ουκ

μονονουχὶ ειπωπι Ουκ εστ ετ υμος λόγος Ουτος β), ἐγκωμια αυτου διεξέρχεται, κ. τ. 1. Sermo est da Me- nons in Xenophontis Avabasi culpato. 4. Philostrat. vit. Apollon. VI, 6. pag. 278. Morest. Αλλ' εἰ μέν τις υμῆρ ἔχει σοφία Ἱμεραέου αν- - , ος, αδων ἐς την 'Eλένην ἐναντίον τῶ προτέρω λογω, παλινωδιαν αυτον ἐκάλεσεν ' o υκ ἔσειν ἔτυμο ρ ὀ λόγος ουτος, η. T. λ.

109쪽

ut opinor, ille de ratibus. φὶ λόγος ουτος, nescio unds, edidit Blomneld. ὀ λόγος, absque οὐ τος, MSc. epit. ν - ει μέν τις υνιῶς edebatur. : Versus ita restituet 'Ουκ ἔστ' ετυμ oe λόγος ουτος '

. Mapaesticus est dimeter, praeeunto et insequent clausula catalectica ). - Verborum ut intelligas nexum' puta a fronte haec sere deesse: Impie Te Helenam quondam' culpavi, sed falsa sunt haec, etc. Non inique autem, ut ad 'Ιλίου πέρσιν rursus reVertar, Poetam putares, DRS'h. I. negat res antis narratas, eas ipias illius carminis ver bis . repetiisse μ).

110쪽

χον ἔχοντες μ) Legebatur ει Πρωτεύ irrepserat partievia ex insequentibus fortasse ως φησι Στης. elum h. l. posuit Blomsieldius: nobis sinis prioris erSus esse videtur, insequente pentametro dactylico catalectico. Ursinus ἔσσαν odidit: ἔσαν corte bene ferri possit. Brevis syllaba in sine vocis neminem ossendet: digamma enim habuit 'Eλένη φ).ε ν η ς Iegebatur. 2. Aristissi orat. Τ. IV. pag. 92. Jebb. Ωσπερ ἈλΣτησιχόρου Tρῶες οἱ το τῆς Ἐλένης εἴδωλον εχοντες

라틴어 텍스트