장음표시 사용
121쪽
autem et ratione et forma Stesichori scolioYum omnE RY-bitrium nos suspendere aequum est: quamquam in sco1ia sive in carmina amatoria illa ad scatorum leges cantatamsgnam certe panem pertinet poetae quae passim Iauda tur dulcedo et suavitas ). Alcmanis deniquo antecesso ris Iusus, quum maximam partem in partheniis versarem
tur si , a Stesichoriis non possunt non alieni suisse. Donique autem, ut ad prooemii hujus 'summam et primarium finem revertamur, si reVera Athenaeus sura Iaudatus tam essust amoris carmina Iegit in Stesichortis: quid o stat quin- sequentium alicui ejusdem nominis poetaB Ea assignemus p.
,, nendi factum esse Paeane, omnibus uno ore canentibus pag. Achri sqq. . Quo finito, eonvivator ei, qui primo loco ac-iscumbebat. citharam tradebat, eumque jubebat aliquid canere. se Quibus jussis eum parere necesse erati Primus ubi cecineri rat, tradebat citharum secundo, secundus tertio, usque dum orbis novus inciperet. Si quis citharae imperitus erat, ia sine ea, solam myrtum manu lenens, canebat: effugium canis,, tua dabatur nullum. Canebantur Simonidis, Stesichori et M aliorum praestantissimorum, imprimis vero Anacreontis, ,, earmina, etc. pag. CLV sqq. l. Videntur etiam Homeriea se carmina cantata esse sPag. eLVII. . Tertium genus sunL se selia. Per orbem et haec canebantur, sed serie interrupta, et
se a doctioribus pag. cxrx sqq. .' Videtur Scholiasta tertium
hoc genus cum secundo consudisse.
122쪽
. FRAGM. LIV. . ,105φρόνως νυχεται τῆ Ἀφροδίτην γαμηθῆναὶ αυτ', ἐπεὶ δὲ
υπερεῖδεν ὁ νεανίσκος, κατεκρήμνισεν ἐαυτην' ἐγένετο δὲ το παθος περὶ Λευκάδα. Σωφρονικον δὲ πάνυ κατεσκεύασεν ὁ ποιητης τὰ τῆς παρθένου ηθος, ουκ ἐκ παντος τρόπου δεχουσης συγγενέσθαι τs νεανίσκω, αλλ' ευχομένης, εἰ μναιτο, γυνη του μάθλου γενέσθαι κου- , i η, εἰ τουτο μη δυνατὸν, απαλλαγῆναι τού βίου. 2. Eustath. ad Hom. pag. 1236. Io δε τις Kαλώκη φδή, Στησιχόρου ποίημα, ἐπέ τίνι Καλυκy κατακρημνισθείση δι ἔρωτα. , Aeoli filia suisse videtur Calyce, Thessaliae regis ). Alia do virgino serebatur Hesiodi fictio ')r Tον δὲ Ἐν
παHα λεγει, κ. τ. 1. In Τhessalia' autem vixisse Stesia chori calycen, Leucas docet rupes: Euathli nomen' ex Aethlio Hesiodi vidεtur originem ducere. - Caeterum memorabile est, ad eundem illum locum Sapphus quoquo mortem referri, ex simillima causa Sponis quaesitam. iῬαδινά. LV.
μίων περι π αἱ δων ἐρατῶ φθεγγομένα λυρα. Σαιιέους ψ) εντευθεν λέγει τους παῖδας' ἐκδοθεἶσαν γάρ iτην Ῥαδινην εις Κόρινθον τυράννω φησιν ἐκ της Σά-
μου πλευσαι πνέοντος πιτυρου, - ου δηπουθεν τῆς
LIV. 3 Vida Apollod. I, 7, 3. g. 4. Ap. Schol. Apollon. Rhod. IV, M. cf. Apollod. I, 7, 5.
123쪽
106 C. EmUCA CARMINA ETc. i m , ἐρωντα αυτῆς, αρματι εἰς Κόρινθον ἐξορμησα επαρ' αυτην. 'Ο δὲ τυραννος, κτείνας ἀμφοτέρους, ἄρ- τι ἀποπέμπει - σώματα ' μσταγνους δὲ ἀνακαλεῶ
n Mossa ad Homeri dialectum legendum esse putamus: nequa enim alibi Poeta M pro ου reposuit cum Pindaro et Theocrito, neque ῶ ad ejusdem Theocriti veIAlcmanis rationem φ . Alcmanem noster Mitatus est ingeniose, ille enim carmen quoddam sic incipit: Ilius' ora καλλιόπα, θυγατερ Λιός, δεχ ἐρατῶν λέων x. M 1. Repons λιγεῖ' αρξον. s Hemius Ἀρατω, νόμους legere jubet, aeternecessitatem, opinor: 'nee magis necessarium nec venustum adeo ἐ ε α τώ e ύμνως quod Blomnelaius reposuit. - Utonim taceam de Dorismo illo jam notato, quemque nec ipse Britannus constanter admisit 3 r Ianguida est haec lectio propter insequens ἐρατά λυρφ. ' Σαμέους vox deerat: momnoldius minus recto post παῖδας eam inseruit. Sermo est do Samo insula props Ithacam sita. ) Videtur ανεψιον Iegendum es5e, aut Ialiore sensust δελτόν Interpretandum.
- Fragmentum hos ad rhythmos revoca et i
, γε Mουσα λιγες, ἄρξον ἀοιδάς, ἐρατων ωμνους Σαμίων περὶ παίδων ἐρ'ατῆ φθεγγομένα λωρα.
ΤΚmetri sunt choriambici cum duplici anamisi et iambo.
124쪽
LVI. Aelian. uar. hist. X, 18. Ἐκ δὲ τούτου του Λαφνι- Me τα βουκολικὰ μέλη πρῶτον καὶ εἶχεν υπό-
θεοιν το παθος το κατὰ των οφθαλμων αυτου. κώ Στησίχορόν γε τον Ἱμεραχν τῆς τοιαυτης μελοποι&ς απάρξασθαι .Parum sibi constant opinionas de generis huius inventore δ): sed nolo. do diversissimi, illis traditionibus h. I. judicium ferre. Audiamus vero Ffeymum caute do iis disserentem et ab omni parto probandum: is Sunt sequi bucolici carininis initia in aetate aureai, sunt qui in is Arcadia aut in Sicilia quaerant. Alii auctorem Diomum si aliquem, alii Daphnidem, hi Stesichorum, illi Τheoemistum laciunt. , Sed nuctuat haec disputatio et incerta se se tur, quod non animadverterunt docti homines aliud esso 'se carmen pastoritium, quo homines qui greges pascerent, si ut nostris temporibus ita primis statim vitae humanaeis initiis longum diem fefellerint, aliud, quo homines in- se geniosi vitae rusticas bona ac delicias certa ratione et se arte adumbrarint.' Liquet tamen, Stesichorum neutritiorum generi adscribendum esse; ut enim prius illud tacite praetereamr Theocriti quoqus et Maronis consilia procul habuit, quum fabula, ad mythie is sortasse yel ad amatorias Odas pertinente, adversam Daphnidis patria asinis sortunam conquereretur. Ostendat autem laudatiearminis nexum cum eroticis Nostri cantilenis ipsorum ar-
LVI. CL Sehol. graee. Theocr. argum. luit. Servium ad Virgil. Bu I. init. Auct. vit. Virgil. Donat. c. 2l. Diomed. L III. 'pag. 483. Purach. Athen. XI v. pag. 619. Di . Sic. Iv. M. Prooem. ad Virgil. Bucol. init. -
125쪽
Ἱμέρα αἴτε φυοντι παρ' Οχθαισιν ποτάμοιο. ., Rem uberius plures narrant'), fortasse ex Stesichoro εD' .Οrvillius etiam Doctissimus hanc suspicionem si antis Ait enim ')r , idolis hic, Daphnin ad oppidum ab H, iis mera nostro surio q) XXV. millibus passibus remotum esse exstinctum. Sed etiam ideo circa hunc Himeramis statuerem illum Versatum fuisse, quia Stesichorus ' xis ex urbe Himera oriundus Bucolicon, sive carmen 'do' isDaphnido primus invenisse traditur, testo Aeliano,' et 'sequia vero est Simile, poetae huic argumentum patrium se placuisse, unde Dan. Helasius '), ingeniose tamen maia se is quam vere, bucolicum carmen autumat Theocrito se dictum τον ἐφ' Ἱμέρα υμνον. LVII. ιVAEius Sequester de fumin. etc. Voc. Himera. pag. 11. meri. Himera oppido Thermitanorum I dedit nomen Immerae. Hoc numen in duas findi hὶ partes ait Stesicho rus et unam in Tyrrhenum mare,' alterum in Lybicum de
sa VII, 72 sqq. Diod. Sie. IV. M. Serv. ad Virgil. V 20. VIII. M. Sil. Ita .XIv, 466. Schol. TheocΚ Idyll. VII. Parthen. Erol. 29. Suid.
Sicul. pag. 26. st Ct. de eo segm. LVII. Respicit ad Servii verba ad Virg.
Ecl. VIII, M. tri Daphnidem ab ira a Nympha Nouita ama-- rice luminibus orbatum, dein in lapidem versum esse. Apud se Cephaloeditanum oppidum saxum esse dici quod formam ho- minis ostente . νγ Leoti Theocritu Cap. III. Pag. 300. Dissiligoc by Id
126쪽
Taurotaminitanorum EL FIor. Taurominicamomm
E bucolico do Daphnide carmine hoc Dagmentum desumtum esso, Theocritus aliique anis laudati lectori persuadebunt.
. . Fabulae. Stesichoriae cujusdam sabulae argumentum jam SVPra nObis expositum est ): erunt sortasse qui quaerant, pedestri hermone an Versibus id genus poeta coluerit. Numeris inclusos fuisse ejus apologos μ) crederemus propter eo Sisntem aliorum poetarum usum, etiamsi non alio qui quam loco de iis traditum esset y r de genere diseeptari potest rhythmorum, de eo quum testes deficiant. Fabu-Jδs, quatenus certo ante alios Lessiugii solertia, ad ipsius Stesichori partim exemplum, de earum natura exposuit ' , HOInerica ut praeteream vestigia ν), apud Graecos nnis nOStrum poetam eonfecit opico metro Hesiodus q), ininti Um epodis Archilochus immixtis etiam' dactylicis, rhythmis. Sed Alcaeus postea lyricis numeris in eodem
genere usus est )r ut non absurdum sit, putare, Him rensis lyrici exemplum eum secutum esse. Cavendum E. Diss. seel. VI. not. 10 sqq. Nobiscum Grauerius laeti in Disa. de Aesopo Mel. II. pag. 14. si vidε se. LIX. sn.
127쪽
tamen no satanus Midae') obsequaris, ut illas quoquct
narratiunculas statuas stropharum epodicarum sormam --
tulisse LVm. Ἱππος καὶ ἔλαφος. 1. Aristot. Rhetor. V, 20. Aoroe δὲ, οDe o Στησιχορου προς Φάλαριν, καὶ Αἰσωπου vula. του δημαγωγου. Στησίχορος μὲν γαρ, ἐλομένων στρατηγῶν --τοκράτορα των 'Lμεραίων Φάλαριν, καὶ μελλόντων φυλακην διαναι του σώματος, ταλλα διαλεχθεὶς εἶπεν αυ- τοίς λόγον. μπος κατεὶχε λειμῶνα μόνορ' ἐλθόντος
δὲ ἐλάφου ἀκαὶ διαφθείρο-ος την νομήν, βουλόμενος
τιμωρησασθαι τὸν ἔλαφον ήρώτα τον ἄνθρωπον ηι δυ- ναιτο μετ' avetos κολάσαι τὰν ἔλαφον. 'Ο δὲ εφησεν,
ἐαν δὲ φυλακην δῶτε 'καὶ ἀναβηναι ἐάσητε, λυμσετεηδη Φαλάριδε.
ἐπὶ κρήνην' ἔλαφος δὲ τὰ πεδίον διελθουσα την τε πόαν κατέστεφε καὶ τὰ νάμα λάραττε. Καὶ ο ἔλπος ποθῶν
128쪽
Supplet Conon ex parta Aristotelem. Litem de t Tanni nomino supra Vide compositam. Quod eadem haec fabula, tervo in aprum mutato, inter Gabriae φὶ et Phaedri illas legitur, id neminem hodie commovebit d
Aesopo auctore somniare, ut quem laudati sabulatores a euratct expresserint ' .
LIX. - Γεωργὼς καὶ α ετ ος. . . Aelian. Nat. animul. XVII, 37. -οωντες ανθρωποι του ηλίου καταφλέγοντος, δίφη πιεζόμενοι, τον αρο- ἐν ἐκκαέδεκα, ενα ἐαυτῶν ἀπέστειλαν ἐκ πηγης γειτνι σης κομίσαι υδωρ. Ουκουν o ἀπιων το μὲν δρέπανον τὰ ἀμητικὸν διὰ χειρὸς εἶχε, τὸ δὲ ἀρυστικὸν α γεDν κατὰ του ωμου εφερεν' ἐλθων δὲ καταλαμβάνει αετὀν υπό τινος ἄφεως ἐγκρατως τε καὶ ευλαβως περιπλακέντος ἀποπνιγόμενον η- Ἀτυχε δὲ ἄρα κατα τὰς μὲν ἐπ αυτὰν ὁ ἀετος, ου μην κρείττων γενόμενος,
ουδὲ τῆς ἐπιβοωλῆς εγκρατὴς ἐγένετο, ουδὲ τουτο δη τὰ
129쪽
E. FABULAE.ακουρον, τὸν εἶναι Ehoc μπελον και υπηρέτη , et δως γε μην κακον θηρίον τον σφιν, . τ' δρεπανs τμπροειρημέν' διακός ει τον θῆρα, καὶ μέντοι καὶ τῶν ἀφυκτων ἐκείνων εἰργμῶν τε καὶ δεσμῶν τον αooν αα -
εκεινοις Πιέσθαι' ε υχε γὰρ υπηρέτης κατ' ἐκεῖνο Ἀως του καιρον, alia oυ συμπότης ων. Ἐπεὶ δὲ τοῖς χει- λεοι την κυλικα προσῆγεν, o σωθεὶς αετος ζωμγρια ἐκτένων οἱ, καὶ κατα τυχην ἀγαθην ἐκεIνου διατριβων περὶ τον χῶρον, ἐμπίπτει τη κυλιαι, καὶ ἐκταδ-τεε αυτην καὶ ἐκχεῖ τὰ ποτόν. 'O δὲ πανάκτησε, και γαρ ἔτυχε διφῶν, καὶ λέγει ' εἶτα μέντοι οὐ μὲν ἐκεῖνος ων καὶ γαρ καὶ τον ἔρνιν ἐγνώρισε) τοιαυτας αποδι ς
δὲ αρα, se συμβαλεῖν, ἐμημεκὼς εις την Πηγην ὀ οφις, καὶ κεράσας αυτην τῆ ιφ. 'Ο μὲν αετος τψ sωσαντεαμοιβῆ τῆς ἰσοτέμου σωτηρίας ἀπέδωκε τρν μισθον.21ήγει δὲ μάτηρ ο Περγαμηνὸς υπὲρ τούτων καὶ
τον Στησθορον αδειν ἔν τινι ποιήματι ovN εἰσφοιτή- σαντί που εις noχλοῶς, σεμνόν τε καὶ αρχαῖον, δε ροκρίνειν ἐμει τον μάρτυρω εἰσάγων. LX. 1. Aristot. Rhetor. II, 21. Ἀρμόττει δ' ἐν more τοιουτοις καὶ τὰ Λακωνικὰ ἀποφθέγματα και τα αἰνιγματώδη ' οἷον εἴ τις λέγοι οπερ Στησίχορος ἐν ΛοκροIς ε πεν ' oτι Ου δεῖ υβριστὰς εἶναι, οπως μη οι
130쪽
2. Id. ibid. III; 11. - Καὶ τῶν ἀποφθεγματων δὲ τὼ αστεω ἐστιν ἐκ του. μη ο φησι λεγειν' οἷδν τὰ του Στησιχορου, υτι οἷ τέττιγες ἐαυτοῖς χαμόθεν
Verba paraenetici alicujus earminis finem fuisso liquot. Ad priorem Iocum doete Bulilius: sicastigavit Ste-
se sichorus Locrenses, es a contumeliosa improbaque agendi si ratione absterruit, ObSeure Signifieans, agros Eorum po-o stea devastatum, arboresque ita excisum iri, ut ubi conis sidant cicadae non habeant, sed humi cogantur caneror 'se tests enim Aristotele non nascuntur cicadae ubi a se bores non sunt. Eandem Sententiam laudans Domotrius
. , Phalereus sam non Stesichoro Sed Dionysio Syracuis sano tribuit. Vide etiam Eustathium ad B. IV, 151. Addi poterat, cicadas opud Locrenses plurimas suisso simultum garrulas 3): constat hinc in Locrenses revera illa dieta fuisse. Videtur tamen Aristoteles verbis illis ἐν Λοκρο re ipsum carminis titulum exhibuisse μ)r nudo onim alias Λοκροῖς reposuisset SiVe εἰς Λοκρους. Do Stesichori cum Locrensibus Rinnitate supra ' quaedam
LX. Hist. animal. V, 30. Cieades arboribus insidentes eanere et Meleager docet Anthol. Iac. T. I. pag. 362. epigr. 196. et Sehol. Villois. ad Il. III, 151. Cod. A. B. L. IDρι ἐρμ ειας Pag. 96. coli. Pag. 213. Ex Plin. Hiat. nai. XI, 27. coli. Paul. Silentiar. epigr. 54 Anthol. T. I. pag. 202. 3 Fabulae quoque Alexidis comici Aouροὶ oecurrit titulus ap. Athen. III. pag. 123, E. Diss. seci. III.