Stesichori himerensis fragmenta. collegit dissertationem de vita et poesi auctoris, praemisit Ottomarus Fridericus Kleine

111쪽

αφxρέθη μὲν ταυτην παρὰ Πρωτέως, ελαβε δὲ ἐν πλωακι το εἴδωλον αυτῆς γεγραμμένον, ῖνα ορῶν παραμυθοuo τον αυτού ερωτα. Verum aut egregie fallunur, aut fides omnino scholiastae deroganda est: quomodo enim, isi navem non conscendit Helena ') , Aegyptum potuit visors p Nec magis ex Helenae Nituperio sivo Trojae e cidio desumta essa ista possunt: in illo enim poeta II mericam prorsus narrationem erat secutus . . Quas tam 'perspicua sunt, ut Vix opus sit testem addere Herodotum rquippe asseverat ille '), se ex 'Aegyptorum sacerdotibus audivisse illas de Helena sabulas, Stesichori, cujus tamen carmina haud dubie legerat, ne 'verbos quidem meminit. Liquet autem ex stamentorum collatione, finxisse poetam in Palinodia, imaginem Helenae a Paride inscio Trojam Lacedaemone fuisse abductam. 'confudit haec Ariastidis scholiasta cum Herodoti do Proteo narratione, et male sic mixta Stesichoro tribuit.

XLVI. Atmen. m. pag. 81, D. πιδωνίων δὲ μηλων μνημονεύει Στησίχορος ἐν Ἐλένη Οὐτωρ ' Πολλὰ μὲν φ κυδώνια μάλα ποτερῆ ἱnτουν ποτὶ δέφρονανακτι, πολλα δὲ μυρρινα φὶ φύλλα, καὶ ροδίνους στεφάνους', Ιων τε κορωνίδας ουλας. μὲν expunxit Blonis eidius. τότ' ἐφή in τουν fortasse scribendum esse non male suspicatur Blomneldius: suadet idem Pindarus, Ste- ichorum ut videtur imitatus, Dagm. Dithyae. m. v. 15sq. Boecis.

τότε βάλλεται, τότ ει ἀμβρόταν χέρσον ἐραταὶειν, φόβαι ρόδα τε κόμαισι μίγνυται.

112쪽

Ο μυρεινα me. A. ap. Sinwe h. στεφάνους Vocem, omissam in ed. Ven. et Bas , me. addiderunt II. Steph. et Casaub. ιVersus sunt trimetri dactylici catalectici, basi trochaica duplici praefixae . Πολλὰ μὲν κυδωνια μάλα τοτ' ἐρρίπτουν ποτ ὶ δίφρον ανακτι,

πολλά δὲ μυρρινα φυλλα, καὶ si οδένους στεφάνου e, λων τε κορω νίδας ουλας. Ut autem liceat cum Blo1nsloldio ocem μὲν omit tΘre, conjunctus Versus primus et secundus heptameter esset legitimus. - 'De rebus nuptiallibus, ipsiusquo fortasse Menelai, essis sermonem, jam supra Diss. s t. X. not. 9.) monuimus.

XLVII. Athen. X. pag. 451, D. Καὶ Στησίχορος δὲ, ἐνώλάνυ, λιθαργυρεον ποδονιπτῆρα ἔφη.

DB Vocis ποδονιπτηρ scriptura confer Lobeckium

in Parergis ad Phrynichum pag. 689.ι XLVIII. Horat. Epod. XVII, 42 sqq.

Infamis Helenae Castor ossensus vice Fraterque magni Castoris, victi prece, Ademta vati reddidere lumina: etc. Liquet poetam apostrophe ad Dioscuros facta Veniam ex iis precatum esse eorum quae in sororem pecca erit.

Xum. Quibusnam incitamentis poeta ad consciendam Palinodiam commotus fuerit, multi seriptores narrant: quOS deinceps addere liceat. 1. Suidas V. Στησίχορος ' - Φασὶ δὲ αυτον πα-ψαντα φόρον Ἐχένης συνλωθηναι, πάλιν δὲ γράψαντα

113쪽

ψαι. Emendatum dedimus locum: Fide Diss. seel. I. 2. Isocrat. Helen. encom. pag. 218, D. Cant. Ἀπε

δείξατο δὲ καὶ Στησιχόρφ τῶ ποιητῆ την αυτῆς δυναμινί Ου μὲν γαρ ἀρχόμενος τῆς ωρος ἐβλασφήμησέ τι περὶ

αυτῆς, ανέστη των ρφθαλμῶν απεστερημένος ' ἐπειδὴ δε, γνους τὴν αἰτίαν τῆς συμφορῶς, τὴν παλινφλαν ἐποίησε, πάλιν αυτὰν ἐς τὴν αὐτην φύσιν κατέστησε.

Ad Isocratis verba spectat

3. Schol. Aristid. orat. pap. 246, D. pag. ed. From- mel. . Παροιμία ἐστιν ἐπὶ τους τἀναντία ποιούντας τοῖς πρόσθεν, απὸ Στησιχόρου του Ἱμεραἰου, ποιησαντος μὲν φόνον εἰς τὴν 'Eλένην καὶ διὰ τούτο τυφλωθέκτορ, μετὰ ταύτα δὲ επαινον α σαντος καὶ ἀπειληφό- τὸς τους ὀφθαλμούς, ωρ Ἀσοκράτης φησὶν ἐν τω τῆς Uisne ἐγκωμίω. Brevius memorat Apogr. mnac, jam ab Ursino pag. 307. vulgatumr Παλινωδιαν ὐ δε παροιμία επὶ τῶν τά ἐναντία ἐαυτοῖς ποιούντων , ἀποΣτησιχόρου τ 'μεραίου. Deost g ἀ ap. Urs.

4. Irenaeus adv. haeres. I, 23. pag. 99. Massuet. ,,Helens, Propter quam Trojanum contractum est bellum triquapropter et Stesichorum, per carmina maledicentem eam, orbatum oculis: post dinnda poenitentem et stria sebentem ess quae vocantur palinodias, in quibus hymnia is it em, rursus vidisse.

5. Schol. GDq. ad Horat. Epod. XVII, M. OSt sesichorus, poeta Graecus, scripsit Helenae vituperationem, sequare irati Castor et Pollux illi Iumina ademerunt: sed -postea monitus Sissichorus illius laudem decantavit, sequare ocidos iterum illi reddiderunt.' 6. Schol. Cmq. ad Horat. Od. I, 16, 28. -In hac se R. imitatus est Stesiehorum p tam Siculum, qui quod

114쪽

FRAGM. L.

sepostea Apollinis responsu Iaudem ejus scripsit, ot visum

Minus inter As congruero ridentur illae adnotatiunculas: alius enim somnio, alius Apollini iudicatam medelas viam tribuit, Helenam hi, illi Dioscuros dicunt placandos fuisse Nobis autem nil obstarct Videtur quin statuamus, Simiai chorum in carinius Iocutum esse ds nocturno Apollinis viso. Fratres autem Helenae tam inclytos psaculis aequo adire necessarium adeo erat. Nec vero Plato audiendus est, ad doctrinam dΘ musices Vi et indolis firmandam quiunphilosophicam exhibet explicationem D. XLIV, 1.), et

multo minus Crotoniensium ista et Himerensium sabuIa laudata Diss. seci. VII. init.) r quippe quam gentilium essε sigmentum, nec alio quoquam teste probatam, ipsa nasrantium verba Ostendunt.

Breviorem Palinodias mentionem hi loci faciunt: γ 1. Lucian. Wr. histore. Π, 15. Τom. u pag. 113. Boiia. Ἐξάρχουσι δὲ chori ad Elyseorum camporum coenas instructi) Ἀνομόρ τε - καὶ Στησίχορος ' καὶ γαρ καὶ τούτον παρ' αὐτοὶς ἐθεασάμην, ηδν το 'Eλε- νης αὐτω διηλῖ ανέπινς. 2. Lucia n. pro. imag. TOm. U. pag. 22. GraeV. et Gonov. Πότερα δ' ουν ἐθέλεις αγαπήσας τoia ἐγνωσμένοις ησυχίαν αγω, ἡ κατἀ τον Ἱμεραχν ποι τὴν παλινωδίαν τινά συγγράψω; 3. Platon. epist. m. M. - το μετὰ τῶ- Φησάμενος εἶναι σοφὸν τον Στησίχορον, την παλιν φ-δέαν αυτοs μιμησάμενος, ἐκ του φεύδους εἰς τον ἀληθῆ λόγον μετάοτηθι. 4. Aristid. orat. ΤOm. I. . pag. 462. Steph. μν σωρα μοι τόν . Στησίχορον μιμησασθαι τy παλινενδία. Toσούτον δὲ τos Στησιχορου διοίσειν μοι δοκῶ ' ο μεν

115쪽

γάρ, ἀνθ' ων κακως εἶπε την Ἐχένην, ἀντὶ τουτωνυμνησε τα δευτερα. ἐγὼ δὲ x. τ. 1. b. u. tibid. Tom. m. pag. 466. - μερωθι δὲ κ*ὲ καθάπαξ ἐγκώμιάζων, καὶ τον Στησίχορον μιμνέμενος τῆ παλινωδία. '6. Id. ibid. Tom III. pag. 519. Εἴτε γάρ τι ημωλελήρηται, ουδὲν δει τῆς Στησιχόρου παλινωδίας, iἀλλα ononis ἰάσεται.

κατὰ τον Στησδορον εοικα δεήσεσθαι παλινωδέας τινος, ἐν β παρακαλέσω τους ἄνδρας ἐπὶ μὲν των κατάτους λόγοue διατρψων ἐρίζειν εἰς οσον βούλονται, κ. g. 1. En ι θ α λα μ ι o ν Ἀ λ ἡ ν α e. Sehol. Theocr. MXII. XVIII. init. Ἐπιγράφεται τὰ καρον εἰδύλλιον 'Eλένης ἐπιθαλαμιον ' καὶ ἐν αιτῶ τινα εuvnται ἐκ τού πρώτου δεηοιχόρου 'Eλένης ἐπιθα-

Duplicem, vidimus ), illud πρωτου admittit explicationem ; nisi neminem omnino anto Stesichorum crederemus res nuptiales carmine celebrasser id quod aliis quoque 'visum esse legimus . Aut vero scholiasin panem. Palinodias ex argumentii ratione illo titulo laudavit, aut

116쪽

FRAGM. M. LV. in is carmen In eonnubii illius laudem poeta seorsim doeantavit. Magis quidem pinis illud arridet: non faciis enim Athenaeus carmen, cujus dedit fragmenta δ), simpliciter Ἀλενων nuncupasset, si praeterea etiam Epithalamitam

Helanae notum fuisset. E pluribus partibus aliquo modo inter so conjunctis odam constitisse, vel ex Cononis quoquo verbis eoiligas '): Στησιχόρ' 'Eχένη κελευει τηνις αυτην αλιν, εἰ γλει τας οφεις, - χινφδίαν ' Στησμχορορ δ' αυτίκα υμνους Ἀλίνης συντάττει, κ. v. a.

Timaeus histor. v. Athm. VI. pag. 2M, B. m D mocis Dionysii secundi assectatore): 'φερτα πρεσβευσας -τὲ μεθ' ἐτέρων se τον Aιόνυσον, καὶ πάντων κομιζομένων ἐπὶ τριηρους, κατηγορουμενος in ὀ των ἄλλων, οτι , μασιάζει κατὰ την uno μίαν, καὶ βλάπτει του Λιονυσέου τὰς κοινας πράξεις, καὶ σφόδρα τῶ Λιον σέ- οργισθέντος, εφη ' την διαφορὰν γενέσθαι Ουτsnρος τους συμπρέσβεις ' υτι μετὰ τὰ δεῖπνον ἐκεῖνοι μὲν τον ' Φρονθου καὶ Στησιχόρου, ἐτι δὲ Πινδάρου παιάνωτῶν ναυτων - τινας ἀνειληφότες xδον ' αυτὰς δὲ μετὰ των βουλομένων του ὐn αντ- Λιονυσίου πεποιημμωove διεπεραίνετο. ) fortasse των reponendum est: non iam verisimile, unum solummodor singulos poetas edidisss. 'fl) ,, τῶν ναυτων τινες mc. Λ. ubi τινας sorSan . . suspiceris oportuisse: adscitis nautarum nonnullis. ' Sic Schweighaeuserus, quem probamus omnino: opposita enim inter se Verba εκενοι μὲν - των ναυτων τ ac ἀνειλη

φότες et αυτὰς δὲ - μετὰ των βουλομένων.

117쪽

1. Plin. hist.. nat. II. 12. Sect 9. -- misera homi ,, nuIn mente . in desectibus 8celera aut mortem aliquam . Siderum paVente: quo in metu suisso Stesichori et Pin

νον et utramque J'm alii correxerunt ' :.

Pindarici carminis i insignis servatur pars npud Di nysium I. c. ; quas si legeris, contulerisque eum illis quais de paeanibus nos. Supra ex Procla .imprimis et EUM . . Mam. asserebamus, nullus dubito quin lubenter haec, quoquo ad idem: illud genus referas. a

' Erotica carmina. Scolia. '

118쪽

δὲ, ου, μετPtως ἐρωτικος γενόμενος,. συνέστησε καὶ τουτον ἐὰν τρόπον των ασμάτων, α δη καὶ το παλαιὰν ἐκαλεIτο παιδιὰ καὶ παιδικα. Quae verba Schweighaeu- serus in indice sic explicat: si Stosichorus Iudicrarum et se amatoriarum cantilenarum princeps auctor: 8ic enim iu--telligendum videtur verbum συνίοτησε)' Sed errat MD. si inventorem illius gonseris Siosichorum suiffs putat 'vix enim vetustissimo adeo sere cuiqus poetarum, ut Orpheo, Thamyri, aliis, veteres scriptores illius poeseos inventionem tribuissent φ)r removet omnem dubitationem'

Nemoti, qui multis rannis ante Nostrum noruit. De eoonim Arthytas Harmonicus apud Athenaeum δ): Ἀλκμάναγεγονένάι των ἐρωτικῶν μελῶν ηγεμόνα, καὶ ἐκδούναι πρῶτον μέλος ἀκόλαοτον, κ. τ. 1. et Suidas vit. Alcm. rκαὶ ών ἐρωτικὰς πάνυ, ευρετης γέγονε τῶν ἐρωτικῶν μελῶν. Gonus illud carminum eum exercuisse, ipsa Dagmenta etiam hodie, ostendunt ). Deb at itaquo illud συνέστησε potius, composuit, Verti. Constat quidem apud Locrenses Epizephyrios id genus cultum fuissΘ 'Iiise desunt qui eam compositionem Stesichoro testentur. Sio Eupolis apud Athenaeum si)r C. Lib. XIII. pag. 60I, A.

Conser quos laudat vati flavern ad Hygin. Poet. Astronom. II, 7. In sine, et interpr. ad Aelian. Vari histor. XIII, 5. η) Lib. XIII. pag. 600, F. V. e. D. XXVI. XXvII. CL wel heri pag. 8. not. 7. Quam in rem, ut brevis sim, vido quae de Athenaei Ioessi VII. pag. 321, F. XIV. pag. 639, A. Xv. pag. 697. B. aliis- qtie disputat Boeckh. in comment. ad Pind. Ol. X. - I. ib. Tlv. pag. 638. E. Legebatur u ἀρχαῖον υείδειν '

κεῖνος νυκτεριν εὐρε μοιχοῖς αεισματ ἐκκαλεῖσθα s. κ. T. λ. versus sunt dimetri anapaestici, subjunetis iambicis tetrapodiis eatalecticis, quorum schema I

119쪽

Uss Athenaeus monet; primum versum bene vertit J cobs. ad h. I r Stesichori et Alcmarias et Simoniilis carmina canere iam antiquum est, i. e. nemo jam illa est. Ad easdem fortasso amatoriaέ Stesichori cantilanas spectat Lucianus ): in μὲν οὐν χοροὶ ad eoenas heatorum in Elyseis campis instructi) ἐκ παίδων εἰσὶ καὶ παρθένων' ἐξάρχουσι δὲ καὶ συν3δουσι πινομός τε o κρος, καὶ ' ίων o Ἀσβιος, καὶ ' μακρέων, καὶ δε

οδορος ' κ. T. LNon vero nos credimus, solutissimo eas et laseiviora Aeolensium vel Anacreontis modo et rationis conlaetas suisse: suspicamur potius, Me quoque genus cum reliquis epitam magis quam lyricam speciam retulisse. Aetatem tulit argumentum cantilenae Stesichori Cadice inscriptae 'Iqua narrabatur irritus amor nobilisque mors sponte qua sita puellas cujusdam: quod carmen inter amatoria quin numeres nullus dubito δ' . . Iam Varo liquet aperuisse

poetam non sui ipsius ibi, sed allevi animi motus, Id quod epicae potius quam lyricae poesi proprium est: epodicam

primam enim του δυαδον corripit, Ioς αειδειν preducit, μοιχοῖς ut glossam exterminat.

Animadv. ad. Athen. pag. 338. Veri histor. II, 15. Cf. D. L, l. ') Laud. D. LIV. Partheniorum licet generi illud carmen eum similaira rideatur adscripsisse Athen. XIV. pag. 6IR F. melcher. addend. ad Alem. pag. D. I. 12.

120쪽

licet horum quoque carminiim formam Suidas faeno concedam. Servatae in erotico genere dignitatis testem fortasse admittes Dionem Chrysostomum δ')t Ουδέ γε

αδειν τα Σαπφους η Ἀνακρέοντος ἐρωτικὰ μέλη, πρέπον ἄν εἴη τoie βασιλευσιπι αλλ' εἴπερ ἄρα, τῶν Στησιχόρου

μελῶν, η Πινδάρου, ἐάν η τις ἀνάγκη ' τυχον δὲ καὶ

πρὸς τουτο ἔκανορ Ομηρος. De Symposila sermonem ESSe h. 1., suadet Hesych. s. Voc. τριας Στησιχόρου ' ἔθορῆν παρὰ πότον αδεσθαι, se καὶ τα Ῥμηρove credasquis ad scolia haec respicere Stesichoria, dis quibus scholiasta ad Aristophanem δ') verbis hodie corruptis haac tradite Ἀρχαῖον ἔθος, ἐστιωμένους αδειν ἀκολούθε0ς το πρῶ- ,

τον, ει παύσαιτο της φδῆς. και γὰρ ἡ ἐξάρχηρ δάφνην η μυρρίνην κατέχων ηδε Σιμωνίδου η Στησιχόρου μέλη, αχρις ου ηθελε ' καὶ μετὰ ταὐτα, ω εβούλετο, ἐδίδου, ουχ ώς η τάξις ἀπητει. καὶ ἔλεγεν ὁ δεξάμενος παρὰ et os πρώτου τὰ ἐξηρ' κἀκεῖνοe ἀπεδίδουυ πάλιν ω ἐβού

autem aequo jurs etiam alia carmina lyrica l1oc Ioco intelligere in scoliorum vicem adhibita: nec alia adeo ratione scholium videtur explicandum esse δ'). Da indvis

voc. τρια Στησιχόρου, ' ud. Sect. X. not. 12. ι . ηὶ De regno Or. II. pag. 24, B. Μoreli. Uesp. 1217. cs. ad Nub. 1358. Locum fortasse sanabis, verba γει παυ s αιτ o πης εν Mic post παὶ μετὰ ταυτα inserendo, Iocoque τού ἐξάρχης reponendo ἄρχης vel vix enim crediderim ἐοάρχης vocem in vicem τοῖ ἔξαρχος alibi esse adhibitam. Probant emendationem aliorum de sco-liorum ratione sententiae, ab I genio collectae Disquis. de scol. poes. Pag. LXXXV. - XC. Suida voc. σκo1ιόν , Athenaei i XV. pag. 694. , Plutarcho Sympos. Quaest. I. 1. Pag. 615. l . . - Firmari haee videntur Ilaenii disquisitione doetissima ae

diversis cantilenarum convivalium generibus, eui ummam, '. omissis leatibus, liceat apponere. Quippe docet, se initit m c.-Diuitigoo by Cooste