De graecorum fabulis ad Thraces pertinentibus

11쪽

De Thracibus solis egit B. Gise ke ' cuius e sententia gentes Pelasgis proprinquae Graeciam habitantibus Thraeiam qiunidam tenuemini. At Mones id est Teucri et Mysi im-pentes ex optimam ubique erram Me aulas veteres illos Thraces partim in arduos montes reppulerant, partim omnino ei erunt, ut dissipati iam per Graeciam vagarenis et in turbatis omnibus rebus in Asiam traicerent. Sic Paeonum i vasto etiam Minyarum admeonim Ab tum Dryopumque ae Boeotorum et denique Doram migrationis prima quodammodo

causa atque origo suit. - Cum igitur vir doctas veteres Thracia incolas Muelleri et Abelii exempla secutus cum Pelasgis confundat, de elasgis autem Aeschyli illud' - πηπευοὼς ἁ εὶμ ἐμ ΠMauroovoc

Absilii acutam illam de Bithynorum invasione cum Cimmeriae iungenda coniecturam reicit.

Jam vero audacius multo Al Riese hoeeptis nonnullis indursionibus Thraces in Graecia fuisse omnino negat. Negat quoque Orpheum eterosque illos vates fabulam Thraciam originem habuisse ante ivnnaeritum, qui 0rpheum cum Zagret,

coniunxisset et insuper propter huius cum luaeso Baccho similitudinem, Thracia civitate donavisset eripiores autem, qui Thraces in Graecia diu habitantes sngerent, velut Thucydidem Aristotelem phorum Strabonem et poetas tragicos Sophoclem Euripidemque partim miris ac prope ridieulis erroribus delus esse, partu abir tela pendere plurimum etiam valuisse

merum, quae si is ea gens esset, cum Thracibus confusionem. At fuerunt etiam ante hunc viri docti, qui tota illa argumenta, quibus luellerus confisus duplices fuisse Thraeos statuerat, rei ii rerit. Ac primus quidem, quantum ego scio,

A. de Guis elimi dyy breviter et , ἐν παρδαν, sed haud le-

12쪽

ribus argumentis demonstravit diversas eiusdem nominis gentes sngere cum omino erilieorum ultimum esset refugines dum seri posset spernendami, hoc loco ns necessariam quidem uendi ansam proferri poss6 T iees enim posteriore quoque aetato ea ipsa arte, iuun Graecos Oenisse traderentur, musica scilicet, viguisse; et quos salmias fractas depingerent Thraces, eas praesertim, quae ad Baectum inpheumque spectarent, eiusdem qua postea

fuissent saevitiae a seritatis satis multa testimonia praebere. Ρorro etiam a barbaris Thraeibus Graecos aliquantum discere potuisse vel Phoenicum exemplo comprobari. Putat florentes olim Thraces extemis incursionibus Phrygum maximo et a septentrione Scytharum is oppressos esse, eamque causam fuisse, qu0d postea iam omnino degenerati essent atque esserati. λβ)Huius gravissimu sententiam secutus est C. Nachs-muth, qui et ipse in Boeotia et Attica Thraces fuisse et eos quidem genuinos diserte affirmat, et . Helbig, qui ne apud Homerum quidem Thraee omnis cultus atque hum nitatis expertes esse optime demonstrat.

Denique V d Wilamowitz-Mosiliendoris iv Mellari sententiam, quamvis non integram recepit Et quamquam potius quo sere modo universa do Thraeibus quaestio ipsi sinenda

rideretur adumbrarit, quam totum locum accuratius diaei. - .sehmi in reeensione libri a Delmlingio eripii Dis eleger' l. bb. 186 p. 668l es p. 65, 667. Aurea huius sunt verba: Die Α ah me vox

i M Taxariti dis uiuebis,inrison ob de non. - ' Addi potest, id quod eris grum issiorum suu et inereseonio Macedonis regni potentia. ' Quae in re, ut etiam post mnes Helbie sectu eum Hiberniae nostras incolis,

quales nune sint et quales media aetatis initio fuerint, Thraces omparat. in Curtius Waehgmuth, i Stad Athen im Althrthum l I874 sed sΤhraeibus in Museo Athenis fietis es. U. d Wilamo mitet, erines X p. 324 n. 1 et G. Gilheri, andbuch de graech. Siaalsalterth. I, p. 105,n M. - Balbi g, Da homer. pos aus de Denumalern erlituteri.

13쪽

aliud enim libro suo propositum habuit - singula tamen multa, qua huc pertinent, ingenios disputata apud eum inveniuntur. Contra A. Rapp,i' eum Bacchi orgia a Thraeibus et Phrygibus ad Graecos venisse accuratius demonstrasset et de ipsius cultus aBrimoniis milia bene observasset, linum modo

Thraeum populum snxit, eodemqus Graecis renatum nee tamen muto arctius quam alias Indogermani ea quae vocatur stirpis gentes A. Remi vero sententiam Thraues in Graecia

nunquam consedisse refutavit. ceterim omnes, qui vel hoc saeculo argumentum attigerunt

hi enumerare DBqUBIOSSum, neque Si po8Sem operae pretium esset iam ex his enim variae virorum doctorum Sententiae

quae fuerint satis erat,ici possunt quaeque in unam alteram vepartem gravissimae latas sint hoc satis erit; neque enim denominibus, sed de rebus ipsis agitur

In tragoediis Atticis, quae ad cognoscendas Graestorum de Thraeibns fabulas plurimum nobis afferunt, duorum heroum,

qui iusti ibi apparent et genuini Mares, Solpi et Phines Usi. alter originem nam ducit a Chione Aquilonis et Orithyias sita, alter uxorem habet Cleopatram Cluones sororem. De quibus, antequam ad propositum venerim, nonnulla praelari mihili si emps mirum videtur, quod tu ais et Eumolpus, Dunis nihil Memmii ridem commune fuisse praeterquam quod pro Thraeibus essent habiti, eum muliere Attica, rectatiuiscillae sita, ita sunt coniuncti Aera labula quidem tota ante quintum saeculum nihil accepimus. eqne enim rivisa

14쪽

sed pro Typhone habentiam C. Robert v. d. me doguit, neque in pictis vasis anto quintum saeculum Oritolae raptum currere. Und concludere non audeo ante hoc tempus fabulam ortam non esse, scio enim, quantam habeant suspicionem argumenta a silentio ducta apud criticos , at illud tamen eo equi videtur nobilitatam esse tum demum, postquam, Athenienses auxilii ante navalem apud Artemisium pugnam contra Persas lati gratias reserentes ex Nelphici dei responso templum Aquiloni dedicaverunt ' ceris inta ab hoc tempore orith3ia Erechthei filia ab omnibus appellatur. Praeclaram vero illa lacinus elebrasso videntur quos et aliundo sica bella,

ac maximo Astemensium landes, extulisse constat cho ori-lum i et Simonidem in pugna navali; δ' alter cecinit, quomodo Aquilo ex Attica eam in Thraciam abduxisset ubi Zeten calamque ex ea gennisset. Ac tragoediam quidem Orithyiae nomine primus Aeschylus fecisse videtur, ηδ) quamquam de hac parum constat neque ex Sophoclis Orithyia nidquam Superest nisi unum de virginis raptu fragmentum Si,d idem in Antigone Aquilonis sit Orithyiae filiam Cleopatram Phinei uxorem ita significat, ni dubitatio nulla relicta videatur.

Ad filios nidem Aquilonis inter Argonautas recenseta inda-

ἐκεῖνα κατερ --αι - ἔρον πελθόντες Βορέω ἱδρυσαντο παρὰ ποταμ V -c imitan ex oraculo sequitur fuisse Aquilonem iam antea Atheniensium a finem i. o. rechthei filia conitigem. Sed notandum eodem fere tempore ipsos Delphos ex oraculo intra Thyiae templum aram ventis on

15쪽

s rus Zeten et Calain, ' nos Simonides ' quilonis et 0rithyiae fuisse dixerat filiamque allaram Monen, vinolpi a Neptuno matrem, in Euripidis Erechtheo invenimus. Athenis sim raptam esse rithyiam inter omnes constat; Acts sit iis quicumque sest ille in Minervae poliadis pompa incedentem narravit, eontra choerilus ores apud Cephisi

sontes carpentem, im Simonides a Brilesso abductam Apollonius Rhodius e choreis apud Iligni duetis scilicet e templi sui regione, ereptam fecisset. 'h Raptamque Aquilopor aera in Thraciae oram quasi in regiam suam duxit, ubi Sarpedonium promunturium ex alto navigantibus e longinquo conspistitiar. oe herecydes βρ Siri innides Apollonins ri)nominaui atque etiam Sophoclis antra illa longo spatio

a Salmydesso remota arduumque saxum, ubi Cleopatra fuerit educataδ' significare videntur; indarum δ' contra dolangaeo cogitasse ut Aquilonis domicili versus supra laudati ostendunt Res igitur testimonia eum ex diversis sane sontibus olligenda sint, illud eris emistat quinto aut Christum natum morula ribulam H 0rithyias raptu notissimam fulas et ab optimo quoquo posita celebratam, cum, re tam volgata nihil antea certi audiamus Simul constat Atticam suisse virginem Ercththei regis sitam et in Thraciae montem Sarpedonium

abductam liberosque eius aut ipsos aut eos quibuscum coniungerentur, Thrace fictos esse a poetis Eumolpus Chiones filius

Thracum rex in Euripidis Erechtheo, Cleopatra Phinei Thraesi

16쪽

regis uxor, tandem Zetes et Calais quilonis in alimelassantis Thraee optimo sim iure. 3 Jam vero patet hineum, cuius sedem Bosporo adiacentem novimus, et Eumolpum Eleusinium, antequam Eleusiniis ullaeum Atheniensitas ratio inlareederet, in tabulis non meo At uessis Athenarum regis sita originem dueere ani generum eiusfieri nulla nodo potuisss. ieeat mihi, quae infra Meuratius erunt diacenda quatenus nullam dubitationem fore spero, praesumpsisse. Quare efficitur aut fabulas illas de Phineo stras Eumolpo Athenis

natas, id quod nemo facile congedat, aut coniungi se ambos cum regia Atheniens in domo sive ab Atheniensibus poetis, sive a poeta Athenarum rationem habente. Cum vero viderimus

Aesehylum Sophoclem qu tragicos et Pherecydem histori eum Atticos cives ββ et Simonidem Choerilumque poetas ersarum bella canentes et Atheniensium virtutis egregios praedicatores primos quantum in tanta eorum operum ruina emimus, alium

alius huius fabula partis memoriam fecisse, et sum illud in Dilonis honorem exstructum eum Atheniensium navalibus laudibus arctissimo cohaerere, G:ere non possum quin omnia haec uno aliquo nexu coniungam illisque temporibus sabulam si non ortam, at cerio mentiam atque in maius anciam iudicem. Tum demum omnes illos, quos dixi, Eumolpum maxime et Phine i eum quilone et orithyia esse coniunctos puto. At quem ad finem vel eui bono, quaerat quispiam. Puto, quo et Thraeiam originem iam prae se ferrent ciuit enim iamdiu

Aquilo Thrax - et nihilo minus tamen eum ipsis quoque Athenisnsibus Aeschyli et Sophoeli tragoediarum spectatoribus coniuncti quodammodo viderentur. Ceterum nihil mirum ut apud Graecos iam enim ex Hesiodi catalogi omnes quos cognovissent populos cum Graecis aliquo cognationis aut assin,

talis gradu coniunctos scimus.

Sed aliquid in hac re eonici et veteres valuisse poetas.

' Quin erodoriis ap. schol. p. h. l. e Daulide sellicet secundum huc. I 29 a Thracibus olim oecupata, eos ortos esse dicit, eum Hecataeus Abderita eiusque, ut videtur, exemplum secuti Duris

et Phanodicus Hyperboreos Mia ibid. ei apud hod. I, 47. O meaiae 'perboreis et L. Rohde, et ieessi Romanis. 2i0 sqq. - vini

17쪽

aqvilonem et Zephyrum e Thracia promimpente eoque, OS,

quam satis avemini, redeuntes Homerus in Iliad die φ Thraesumque appellat Aquilonum etiam Besiodus in pulcherrima illa hiemis descriptions.' nius similis etiam Graecos adiuverat magna Persarum classi stram illaia, et ea o Thraesamu ens et apud Athonem monis et postea apud Artemisium. Quinti igitur saeculi poetas nihil novi inveneriint, sed

opinionem vetorem et ea aetate volgarem in suum usum eo verterunt cum, quoriun raraeiam originem significare vellent, eos cum Aquilone et OrithFia doniungererit. Antea vero et in fabulis non Atticis an quo a curatius dicam Atheniensibus hanc originem vel cognationem genii illam fuisse atque omnino fuisse nego. Quod si probavi, quae deinceps tractandas

sint, labulas eo facilius expediendas fore spero.

I. DE EUMOLPO THRACIBUSQUE ELEUSI S.

Quasi si Thracibus in Attica sim habitantibus tradita sunt, ita omnia sunt coniuncta cum Eumolpi perstina, ut, si de illis quid certi eruero velis, ad Eumolpum statim accede dum sit Et quia Eumolpum non semper idem valuisse apud veteres laesi erat ad cognoscendum, sed diversis temporibus ad ves eiusdem aetatis hominibus plane diversa eius imago animis informata est, disputationis nostrae summa in eo se sari oportet. quae horum omnium genuina sint, sive quid molpus proprie significaverit, quae postea demum et qui-bnsnam de causis illata sint; tum demum intellegi poterit,

utrum III tege Eumolpus, an Si minus aliqua tamen ex parte ad Thrace referendus sit. enim et Hierecydes, eri natus es is Minniensis. - ruom. 5

18쪽

Prima vero Eumolpi mentio fit in Homeri illo ni de

tur in cererem hymno eodem et ceteroquin rerum Eleusiniam antiqnissimo sonte. Cuius testimonia semper pro gravissimis habenda esse non est quod dieam; neque vero neglegendum est et, tuan to ortus sit, et, quae potissimum pro tota eius ratione poetae dicenda, quae ut ad propositum leviora

aut praetermittenda an adumbranda modo nerint. Jam vero de tempore illud nune intre viros ostio propemodum constat factum esse hymnum antequam Eleusini Atheniensibus fuissent

subditi suisse enim Eleusinios olim αὐτονομους sui iuris praeter fabulas de umolpi bello vestigia multa et alia r bant δ' Parere Eleusini ibi dicuntur suis regibus quattuor vel sex D - neque omnino mentio fit Atheniensium. Quodsi qui Erectine bellum eum Eumolpo gestum inseram conati sunt, potius totus ille loeus, quem Do modo sanare studuerunt, ineptus videtur atque omnino eiciendus. Qua de re insta. agemus ritus vero hymni tenor et auctorem Deusinium rea guit et tempus bellum illud antecedens ' Hoc vero ipsum quando gestum sit, accuratius desiari non potest ceu tum

tamen est gestum ante Solonis cum Megarensibns bellum et aliis rationibus et ex prorsus diverso modo, quo utrumque Sttraditum Megaricum bellum quamvis insterta etiamtum historiae luce collustratum Eleusinium totum fabulis obtectum est. Nec tamen nimis longum spatium his bellis interiectum fuisseveri simile est Eleusis capta Athenienses Megarensium finitimos reddidit, et sunt enim vestigia arctioris cuiusdam Megarensium cum Eleusiniis coniunctionis ε' - faeile vel ipsius belli causa aut origo fuerit. Sit igitur bellatum medio

19쪽

nostrum hymni textum non semper exstare genuinum verisimilo est vel ex variis lectionibus et gravioribus nonnullis discrepantiis, quas Pausanias praebet.' i Ut vero hi auctore Atti ea hymni recensione hausit, ε* ita etiam versus illi sDemophonte, nos noster codex exhibet, Attico interpolatori VI deberi videntUr. Deinde summa totius carminis est spectanda. Quam optime monuit R. Foersis r D in eo emi, ut Cereris templi Eleusino conditi et mysteriorum eius quasi 'οκ 2 ocet enarraretur. In hoc igitur templa diu morari positam neque agriculturae, ut post semper, dono quippe iam pridem notae, es. 305 sqq. deam gratias referre Hensiniis, sed γ steriorem institutione Deae igitur persona semper est prima eiusque adventus in Celei regiam, Demophontis edueatio et quae s quuntur, et omnia ea, quae sacris illis δ' vitam in mysteriis ipsis celebrandis continebantur; - cetera modo attingenda erant, quatenus evitari non poterant. ε me praemonuisso satis erit ad intellegenda ea, quae iam

digenda sunt. Commemorantur enim in hymno tensiniorum reges V. 474 quattuor Triptolemus Diocles, Eumolpus ' Qessus, quibus Ceres mysteria tradidisse dicitur v. 477 Polyxenus inepte illatus est nm repetita Triptolemi et Dioclis mentione ββ cum V. 15M sex nominentur addito Polyxeno et Dolicho, quos quamquam praetermissos certe non desiderare mus η, tamen probabilem interpolationis ausam afferre non

l. l. p. 125 n. 44 - es Baumeisterum in commentario ad Tin Ilii Ho In riens 1860 p. 274. - Rie har Foerstor, De Raub undisi Rucklcen der

Persephone in iure Bedeurun sur dis Mythologis, Urerratur uni Mnsi'DMhiesiis. Mutuari 187 p. 33. - c mu nimo ex virorum doctorem sententia suam sermonis quasdam proprietates lampus solano prius eo ume; v. Foersis l. l. p. 38'; f. de Arrixi ola p. 33. Ceterum res in liquido

20쪽

p-mii contra quattuor illorum Eumolpi Triptolemi chesei nominas subvias notissima sol ex Dinii et insequentina saeculorum auctoritas neque Diocles obscurus est enim a Megarie lictis vix divellendus Qui quidem si soli sunt genuini, possunt sane ex aeuis Alsredi do Gntschmid ' coniectura ad quattuor

Ioniarum phylarum, quae dicuntur, putoβaoiada referri. Summum vero est, quod iam in o hymno cum Cereris cultu reges coninnmnturi id laud suspieionem movet non solum Celeum, de quo non fas, it ambigatur, sed etiam collegas eius in instras illius aetatis labulis plus quam hic diserte traditur valuisse et suas quemque parte in deae cultu egisse. Aut,

ut statim dicam, quid sentiam iam illis temporibus, anis bellum eum Atheniensibus gestum, non solum celeum, sed etiam

Eumolpum et Triptolemum Diocles enim in Eleusiniis sabulis intereidit exceptis iis, quae postea addita eis mas festum est lata indes et vi haud alios sulas quam e quanto

et quarto sareulo fuissent. Namus et ipsius deas cultus, qu eum cohaerent, sub Atheniensium dominations quamquam auctus et ad summam gloriam atque auctoritatem elatus, non tamen omnino commutatus est Quare si quid apud posteros

auctores invenietur de Eumolpo priscum et genuinum colorem Prae Se ferenS, ad Illustrandam veteri Eumolpi personam et καὶ Ἀαλίχου καὶ πατρὸς or V - ματέροιο Miamini Sunt autem Pol et Dol. eteris ossis, μεμημα -- O mi in nihil alio

e stat, nisi de Medeae filio cogitare velis ab Hellanico ap. avs II, 3,

commemorato qui tamen uicam interpolationem probaret est enim Mons Athenis culta, non ElgusinsJ cum Dolichus Triptolemi filius quem St. B. s. v. doυaureo et Eust. om B 625 Dulichii insulae ἐπωνυμον faciunt, a nescio quo auctor ex hymni loco fietus videatur fel etiam ob ech, rep. 2lM. - in Baumeister ad h. . . d. Wilamomitet, erines L

χοντα κτε. o uti Dioclis a Megarensibus instituto ludisquo Dioelsis v. Thooer. II, 29 eum seboliis, . illa ad h. L in tertia commentarii Fritetschiani editione. - Quam in scholis publicis viri doetissimi audire mihi contigit. - Nequa nomini Elymologia Lehraiana a terret cf.

V. de WilamoNitet, us ydathen p. Id u. I , quae nini aliud probaret