장음표시 사용
81쪽
De hac Teucrorum et Mysorum migratione dicendi hic non est locus. ' Respiciendi tamen fuerunt, quia Herodotus auctores suos Bithynos hanc expeditionem nosse et BithDomin es moniorum expeditionis sive fugae causam prot
sim didit aut emis dicere videtur . At docti sumin in herculsi illi Bithmi Nonn et Mora omnia de Mysis et Te cris ab eodem eruditissimo auctor Herodotus habet Sed cuiusmodi ea sint videamus. Dicit Herodotus Teucrorum expeditionem ant Troica susse. At eur nullam aliam opinor ob
causam, quam quod a Teucris oriundi sunt Paeones, Paeones autem iam Homerus apud Axium habitantes novit. Hoc igitur nemo potuit dicere nisi Graecorum quis fabularum peritissimus. Sed concedi potest prodotum interrogando ut sit - ex simplici homino elicuisse plura quam hic ipse certo sciret vix tamen dubitari posse videtur, qui Bithyni ipsi
memoria tenuerint apud StrImonem suas olim fuisse sedes.
Et hoc quidem fabula quadam a Graecis poetis exculta, quae nihilominus praeter ceteras Thraciam pras se fert originem, mirum quantum confirmatur, Rhesum dico, qui et in Europa apud Strymonem cultus est a Thracibus et in Asia saltem
flumini nomen dedit. De quo infra paucis erit dicendum. Pulcherrima est consensio Graecae mulae eum barbaro auctore; utinam inerodoti quosdam auctores nossemus Persas oris Περσέων ΗM. I, 2l et Aegyptios Graecarum mularem nimis illos peritos, praesertim cum Herodoto quas audire euperet
nauarent aut responderinulsit tamen migratio Bithynorum ipsa constat. Documentare vel Thyni Illi Europaei, qui etiam Xenophontis aetate mon-
meyer, reprunge de Mad Pergasios in. 188 p. 13 4 pro Teucroruinet alvorum inimition audacius paullo cares substituit propter Pergami oppidi in Pieria siti nomen es ibid. p. M. - ceterum haud scio an non Lyeophron sua do si Meditione, quae tot eum Paeonati illa convenit, ex
82쪽
76tes supra almyissum sitos tenebant. Quorum si in abniis Graecis visus semel factus erat rex, fiant eliam ad Asiriti dos Thynos potuit transferri. Neque vero, quo tandem modo in Paphlagoniam venire potuerit, adhuc explicandum. Quain quam vix dubitet quispiam, qui Phere de Ephoriis Arrianus, ut de aliis Meam, nonnulla historiae ratione habita aut iranstulerint an translatum ab aliis acceperint, praesertim cum v tersis Melas nihil horam habere Grent. Sed quomodo haeddisse ullas me expedienda iam Abelius Optime ostendit, qui
Bithynorum migrationem eoIliunxit cum magna illa Cimmeriorum in Asiam invasione. Cert millia quae vir doctus d Thynis in Thracia ipsa omia omnlullintibus protulit quainqllani aliquid eos pertu basse per se verisimillimum est, in eam ob causam incerta
sunt, quod nihil omnino de eiusmodi commutationibus traditum est ηδ et vel Thraciae ab Homero descriptae ab ea quae postea fuerit diversitas quam statuit nulla est, dummodo Homerum poetam non geographum litora modo Thraeias cognovisse concedamus. Sed quod . Gise ke- contra Cimmeriorem et Trerem eum Bithnis e iunctionem disseruit ex temporum rau- - esse enim Bithynorum a Paeonibus fugam ita ir ditam, ut dubium nihil relinqueretur, equidem minime dubito, quin haec ipsa continuatio rerum Naas inesta atque apud Bithynos omnino non tradita sit Praeterea Melius non uno anno omnes illas gentes e Thracin prorupisse dieit, sed permulta saecula continuatas invasiones . es Warynita einitum,sondem in langes VolkerWogen aus dem die neuenaustisdo heruomingen. Die letaten ellen id es die uns dureli die et a vemirrte Ergili gen vo den kythischen und immerischen Zuge bekann sind. Continuationem modo omnium illarum incursionum in Asiam factarum optimo iure pressit.*8 Cimmeriorum expeditiones inde ab ineunte septimo sapento
usque ad Abatus strenui illius Lydorum regis tempora factae
83쪽
77 omnibus sunt notae. Cimmerii quidem ipsi Thraces non uenint; sed suemini rere qui inem una eum illiso minantur et quorum sedes etiam Dincydidis astato in septe trionali Thraesae pari nota eranti '' ed inveniuntur et alias satis multa Thrae in vestigia, elut in earia manser tmssu Thraces, qui Trallibus urbi nomen indiderunt, sed iidem etiam inde a quarto saeculo usque ad Romanorum adventum
diversis in Europa locis habitasso traduntur a quibus B Giselio totam Ilvaeum gentem Aor 3atia nomii uis Se Lydos coniecit; '' accedunt Thraces Locogum Phrygiastra illi dimi tenentes. β' Porro Edonos Antandrum et eam quidem ut videtur ante Cina merios Aristololes. M Abydum Thraeos inibo*'in obtinuisse traitit: et idem Strabo - Maedo hithynos aliquos in Asia e mmsem ratu Thraciam gentem, quorum vel nomen Europaeorum Thraeum partis, Maedomam scilicet, nos commonvicit.
Iam vero Cimmerios dicit Arrhianus a Bithynis Pataro duce expulsos esse e terra, quam indo ab eo tempore Bitoni tenuissent m Pugnatum esse nemo neget, sed post demum Cim-
l. l. quas apud Herodotum de iis confuse admodum tradita iuveniuntur denuo examinavit. - y Τ huc. II, 96 τ πρὼς suis .ους .... ρηρες ριζον καὶ Te ταιορ οἰκου δ' οἶτοι προς βορέαν του Σχομίου γους καὶ παρφ
84쪽
merios venisse Bithynos in Asiam prorsiis incredibile est Abel . At tamen, ut saepissime fieri onstat in eius modi invasionibus,
ubi alia gens aliam insequitur, ea quas iam alicubi eo editu insequentibus aut expelli aut eas ipsas a suis finibus arcere potuit Atque etiam apud Marianda nos de Cimmeriorum invasimis narratum est;*'3 qui fuerunt qui Mariandynum immeriistium diderent.πn Denique in Paphlagonia paeninsulam illam, inopia Sinopesita erat Cimmerios occupasse Herodotus testis est. ' Totan igitur Ponti uxilii oram inde a Bosporo usque ad Paphlagoniam mirtim Thraces, partim Cimmerii tenuerunt ac Cimmerii qui dein in consederunt nisi singulis locis, quae quasi
ὁρμητηρt ii essent, unde ad expeditiones suus exirstia quaeque receptacula haberent; - sed omnia certe terrore, caedibus,
rapinis impleverunt. Ac propter Cimmerios etiam hineus in aphlagoniam a Graecis historicis translatus mihi esse videtur, et quod ibi mansit, ex diuturna Cimmeriorum in illa terra commoratione explicandum. Quod eo facilius seri
potuit, quin immerii cum Thracibus pariam eoniuncti venerunt parum saltem ex eadem regione, ut distinguere eos saepe difficile esset Arine C. Abel ' Mariandynos quoque Thraces fuisse ratus hos cum Cimmeriis Bithynis ceteris venisse eenset, sed brevi
victos atque omnino oppressos. Si Thraces fuerunt Mariandyni, laudanda est huius sententia; at dubitari posse supra Vidimus. Confert vir doctus diuturnum illud apud Apollonium in 'tu Mari-
85쪽
79ando noratio eum Bebrycibus i. e. Phrygibus aliisque nitimis populis belliun quo arrando diu victi Herculis auxilio per aliquod tempus victor' fuerint Mysos illi mos Paphlagones usque ad Billaeum fluvium sibi subiecerint; sed absente Hercule a Bebrycibus denuo latos et ad Hypium usque repulsos esse.
En doctum et accuratum positam Alexandrinum ceterum et Mne, legisse memini Herculem esse Phoenicium unamquam vixdum dubium esse potest, fui Heracleae ascribendus huiuSque urbi proprie iero Sive πωνυμος sit Heraclea autem cum anno fere b a Chr. n. condita esset ,-M eerte ante hoc tempus ereules Mariandui uirum propugnator Sse non potuit. Postea vero praesertim per auctore Heracleotas
Nymphidem alios Mariandynorum pristina quos lue a tu Herculi iam omnia attribui facile potuernnt. Unde iam Apollonius sua hauserit. Quare si Mariandyni cum hi Mesbus aut cimmeriis aliquo modo cohaeserunt, quin vel Graecus Hercules illorum florentes res expresserit nihil obstat; quippρ cum Mariandynis vinci Hercules non potuit l) - sed cautius esse viduis rem in suspenso relinquere γ' Postquam ea collegi quae ad illustrandam hine personam maxime idonea mihi ris sunt, viri doetissimi mihiquo summe venerandi sententiam prosurre liceat, lire di si Guts ehm id, qui eum Caribus hineum coniunxit Mi Quos in Ponto Euxino aliquando naviculariam sedisse ex singulis sed eo ipso ertioribus vestigiis optimo iure conclusit. ' Sed
lum narratur iam apud Theopompum s 20 fv. supra n. 279J. - Meyer . . . I. 48i. - Ιdom h 288 Mariani'ynos et Paphlagones Phrygibus attribuere videtur, hos ipsos autem ad magnum aliquem gentium multarum eomplexum revocat, quem, West-Κleinasiaten nominat.
Quam eum in scholis proferre soleat publici iuris sinendam benevole mihi permis Sunt hae fers 1 Plin. n. b. VI, 20 prope Tanais Oim tenuere finitima primo cares, dein clazomenii si Maeonis ... 2 oriem
86쪽
etiamsi quis veteram, id quod haud scio an raetum sit, Carem Phineum informaverit, tamen genuinum rem eum non fuisse neque eum ora Dias a caribus in Ponti Euxini oram a in lutas esse, iis, qua supra disputavi, me stendisse spem uno vero Menteis filius ab Hesiodo antiquissimo eo auctore dicitur, idem passus est quod utilius in ambobus Graecialiquam rationem cum homicibus initam, imprimis eo
mercium cum iis factum, Exprimere voluerunt Sed neuter Phoenicibus est aseribendus. - Denique et cher etJmologiae qui Phineum simpliciter hynorum ἐπώνυμον esse probare conatus est quod cum eum nonnunquam Ommutarentur apud Graecos, quantum quidem sui nemo adhuc MSensus est. 9
Quae de Rhesi persona et imis prope omnia ex decimo Iliadis libro, qui dis itur solωυεια, et ex Rheso, quae fabula Euripidis esse traditur, fluxerunt. Si quid aliunde de eoaecepimus, infra suo loco commemorabimus.
In Iliade igitur ' Rhesus Thracum rex ionei lius i. e. lanis oppidi apud Strymonem siti ἐμωνυμος decimo demum anno Troibus auxilio venit. Cuius albi equi duros arma ut pulcherrima et pretiosissima deseribuntur omnia auro argentoque uigentia. Sed eo miseriorem habet exitum do Mentem inter suos lamedes iugulat.
forma carim originem seri, ut omnia nomina in απις laua in caria et in tota Asia ora meridionali aspissimo MeumreeonstatJ. - Pygmaeorum fabula per cares ad Thraces translata inde ad Graeeos venit v. supraJ. - 5 his argumentis addi potes quod
nuper . Hesselmeyer . . p. 8 disp atavit de nominibus in tioc quae Caribus ascripsit. Relait enim in ea et η-us Paphlagonia urbem ubi Ephorus Phinei regiam finxisse videturi. - eleher, Die Aeschyleische
87쪽
plecti ut totus ille liber ita maxime Mest mors singularem in ita laevi tenet Sed ex sola Dolonia nihil eoru domest fgura esset eruendum, cogitari posset aut Omnino ficta esse a posita aut ex vetere aliqua sies,ula in huius usum translata Sod omnem dubitationem tollit tragoedia, de qua
V. d. IViuimowit et ' i hoc fert iudicium : Die Trag0die Rhesos is stino ramatisieran de Dolonis und enthiat doch Zuge, die ei alteriumlicher at thro Vorlago sind si stammenuntatielbar de mittet bar aus de thrahischen Vol kssage.' Atque eum locum vir doctus optimo iure pressit, quo Musa filii sortem et condicionem narrat. Α Surmone se Blaesum peperisse, partum vero pudore commotam in fluvium comiecisse, β' ubi a mplus educatus postea Thraeum rex esset
laetus. Cetera iam omnia ex Aellillis imitatione a posita addita sunt et lauedivina mater est vaticinata, ne Troiam proficisceretur, ubi si ex suo moriendum foret. Sed iam quid Rhesuin post
mortem maneat videnduma. v. 962 οὐκ eis γαίας εἰς μελοχιμοι πέδον
Est an Rhesus a posita eum Orpheo aliis eius modi figuris inimictus, et totus laeti 0rphicum aliquem colorem prae se fert, neque vero eam ob causam omnia quae intrate Rheso ab Iliade diversa sunt feta esse an ab inphieis aut ab huius tragoedia posita statuendum est Summum est, quod eum Bacchi cultu e niungitur euius Oraculum in ipso
Pangaeo mundi per multa saecula Bessi Thraces custodiverunt. Quod Homerus eandem Rhesi patriam vel patris alumine indicat, ita solum explicandum videtur, ut iams iaciuυεἱat poetae vel ei, quem hic secutus est; neque enim refert Rhesi in Thracia cultum notum fuisse statuamus.
p. 4 sqq. eerte soli poeta culpae dandum est. - U. d. Wi-iamovitet homer miserauehinireti 'ν s. narrationem do
88쪽
Iam vero Mese si in venit unque moritur. Sed munemini eius vestigia, an inins Rhesus flux his ab Ida in mare pro sinens. ' De cuius siti apud veteres ambageta Demetrius
Seepsin aut eundem esse quem essen, an in Granicum effundi dixit: alii eum Rhebant Bithynia flumine ontulerunt. in Parthenius velocelsum apud sui nomii iis fluvium Rhesum narravit.*ii Deniqua Strabo inter uosvvmac quae Troadi cum Thracia in te, ederent, etiana Rhesum in Troade it vium et Rhesum Thraeum segem retulit.
Atque etiam tumulum Rhesi in Troade fuisse iste Achillis litroeli Hectoris is Hectoris in tragoedia verbis concludas:*i
καὶ si ε εμος με μὰ τοκα τάμω καὶ συμυρῶσαι μυρόω πέπλων tu , quamquam stricta loes interpretatis id non .stulat Sed nari tur a Polyaenon 'agnonem Amphipolis conditorem ex Maenio quod ver tenus affertur meri ossa ex huius monimento σῆμα apud Troiam exstructo clam transferenda orasse insis
insuper Thraeibus. Iam vero hi ipse dolus σπεtσασθαι ταρνεις ἡ μέρας, οὐ τρει ν κτας nillil aliud est nisi illa apud phorum θρμία παρευρεαρ.yyβ neque vero ea a Thraeibiis Pontra Graecos, sed invicem a Graeci contra Thraces adhibita, qui quasi suis armis vincuntur. Fietus igitur dolus videtur ad Ephoreae narrationis exemplar ab homine id ipsum agente, ut illud vel superaret, id quod ut caveamus nos admonet, nec tamen ut statim totum reiciamus.
Ad Bithyniam vel Mysiam Rhesum reser Parthenius, qui Arganthone eum amatorem laesi pertinet autem Arga ilione ad montem prope cium oppidum situm.
h. V, 124 Rhegus te. . . vestigia non habent eontra VI, 4 a faucibus Bospori est ananis Rhebas, quam aliqui Rhesum dixerunt. - Parthen nare amat. 36. - Strab. XIII, 1, 2 p. 590. - Eui Rhes.
89쪽
Quibus Omnibus vestigia collectis hoe eris efficitur Rhesum et Thraeias et minis atque minoia mulis cominoin, fuisse. Quod eum ab ipsis Thracibus eum cultum sabulaeque originem vero Thraciam esse viderimus, optime ita inte pretabim , ut ab ipsis Thracibus Bithyniis tuis et Thynis in
Asiam migrantibus tabulam translatam esse iudiemus. cfeeit Rhesum Appia talis i si coniectura, saltem haud inepte Bithynorum illorum ducem. QuamqURII IIIolat in huius narration nolo quae Bithynos in Asia habitantes cum Rhesi expeditione in Troiar facta et simul cum Thynis Salmydessum t illentibus coniungere conatur et ipsa per se non multi est aestimanda Satis mihi est demonstrasso Rhesum iam apud veteres cum Bithynorum migratione fuiss coniunctum. Iam vero Rhesi xpeditio qualem Ilias depinxit et Bit norum migratio quam quidem Herodotus descripsit id certo habent commune, quod ambae ara omine in Asiam suscipiuntur. Herodotus sua a Bithyno quodam se audivisse
significat, qui si a suis maioribus tradita acceperat, his eris est apud Homerum fabula optime confriuatur; sin autem auctor ille carminum Homericorum aliquantulum sui peritus es Lydum Xanthum, de quo idem eo in ex is 5 ein B 86M, potuit etiam ex ipso Homeri lae illa derat montis Bithyn rum maioribus fuere. Sed quocumque modo haec accipiuntur, sive eomperit ille Biomus aliquid do Rheso omine sive in narratio a
Grasidis sabulis nullo modo pendet, certe duplex de limes fabula apud Strymonem et in Asia collueata sola iam per se haud contemnendum est testimonium, quo probatur Bithynos si non omnes e Pangaei regione venisse, sed aliquam certe partem velut Edonos illos, quos Antandrum tenuisse Aristololes novit inde maxime prosectam magnas illas Thracum turbas in Asiam irrumpentes aurisse.
ibon nare amat. 36 fundo St. B. s. v. ' γαν H. - δ' App. Mithri l. 6.
90쪽
Αd p. 15. 3 anni in Cer. o. 265- O. Crustus, BeLirine n grieehischen Mythologie und Religionsgeschichte, progr. gymn. Thom Lipsiens. 1886 p. 20 ad illa pugnae simulacra spectare osteniliti quae in rusticis festis saepe redirent; haec eum duobus testimoniis de festo et Eleusine Ath. IX p. 406 d. et Avienis ines. s. v. - ντυς acto, cui nomen tali ρους esset, eoamvagenda. A quis neget μ' ἄφθιτον illam, quam ceresal in suo antecedentibus versibus vaticinata est, aptius non poss explicari quam festi, cuius caerimonias certe diu mans rint, commemoratione seu - nempe dea loquitur institutione8Si interpolationis Matuenda neeessitae feliciter est sublata. Ad p. 62. D sabularum scriptoritas qui Phines res a raverunt egit d. Schwartet, D Diones Scylabractione, p. 14, 27-30, qui etiam rphei personat Argonauticornm silaneo narrationem ad Sophocleam originem revocavit;
quamquam vilem istum positam ne linguae quidem Graecae satis peritum et certa historiae abutaris notitia . . carentemμ non ipsam tragoediam legisse, Sed docto aliquo veterum ab tam thesauro usum esse satis probabiliter coniecit. Ad p. 77 n. 288. Hic alterum quoque linii locum ascribere potui . h. IV, 44, ni in Scytharum roterum finibus in septentrionali Thraciae parte oppidum commemorat Geraniam, ubi Pygmaeorum gens diisse proditur Catietos a