De graecorum fabulis ad Thraces pertinentibus

51쪽

Niobe scilicet, in matrimonium duxit Pandaretis igitur una cum Niobo ex Asia in Boeotiani venit et utriusque domus fabulasaretissime olim inter in coniunctae fuisse videntur. Num vero

dis in Boeotia domum Pandarei liabus addita sit, nescire

me fateor.

De Bodotia autem mulae lam Oeemur a Pherecyde,i' qui quamluuii dysseam respicit etiam ex aliis arminis epicis, ut ceteroquin constat, sua hausisse potest. Secundum quem sidon Pandaro stia et Zeth nxor, ni vinis esses filius

Itylus et una filia eis, iobes, cui sex liberi essent filiuni invidia commota necare volnit, sed suum errore necavit in uno enim cubiculo dormiebant). At omnino aliam speciem nobis praebent Hesiodi armina. sidendnm primo de Diornm loco: λλ'

καλ- αδ ραι ἔαρος νέον ἱσταμένDeo. Dierum positam ante oculos habuisse Odysseae versus vix neget quispiam. Sed mutavit primo lusciniam in hirundinem, quamquam hane avem quo modo δρθoron υ aut v υο ηυ

appellare potuerit poeta in promptu non habeo, cum de luscinia optime fuisset dictum. Forsitan, cum aliam fabulae formam posita sane mediocris nosset, quae apud Homerum de luscinia legerat incautius transtulit ad hirundinem. - Deinde dieitur hirundo andionis stri, non ut ab Homero andarei.

52쪽

Multo autem gravioris esset momenti alter Hesiodi locus,hy si integer exstaret quem ex catalogo petitum esse coniecit Marekschines). Est autem apud Aelianum qui initio obliqua Oratione usus ex Hesiodo asseri solam inter aves lusciniam somni non esse partiespem atque omnino insomnem hi dinem contra non omnino esse insoninem, sed dimidium somni amisisss tum directa pergit oratione: in autem poenas pendunt inoris, quod tu Thracia commiserunt, scilicet aenae illius nos M'. Ad postorioris quidem partis potest sane nihil ex Hesiodo uxisse, quamquam aliquam verisimilitudinis speciem habet fabula enarrata Hesiodum illius quam protulerat rei

eXposuisse causam. 37

. Jam quae tragicis Graecis eum Hesiodo ratio intersit, qua rendum videtur posthac etiam, Homero videbimus. Rus ex Aestas quidem illa in Susidibus labulas eminem ratione, praesertim eum rem non accuratius explanasset, sed obiter tantum et quasi summatim attigisset sabulam ea ipsa quam profert forma omnibus tum Atheniensibus satis suismnotam concludi portet. Et quia tragoedia aliqua de eodem

argumento ant Supplices composita ebs non videtur, equidem vix dubitem quin iam ante tragicohum aetatem poeta seu lyricus seu piens rem ita tractaverit, ut Aedonem Terei uxorem ira commotam occidisse Itylum filium diceret et post ho facinus in lusciniam commutatam esse. Iam si consideraverimus insciniam et hirundinem Graestis fabulis inde ab Hesiodi talogo semper aretissime fuisse eoniunctas, et Pandionis filiam iam in Diebus nominari hirundinem, et irae illius causam ea

quam posteri praebent Terei scilicet facinore aptiorem facile

53쪽

nullam posse inveniri, unam a s totius sabula iamdiu constitisse putabimus, cum Sopluulecto et eum Rum fastidiret. Quare Marekschetali conieeturam aetum esse a m esiodi

catalogo de Procnes et Philomelae facinore, itaque illa, quas Aelitum l. l. directa oratione addiderit, eum antecedentibus verbis e iuncta Hesiodo tribuenda esse, veri haud dissimilem esse censeo. Sed in via haereo utrum iam Hesiodus in Thracia

ut ait Aelianus rem gestam dixerit sive illa Dauliani sive propriam Thraesum hic significat , an hoo a scriptore Sophocleas tragoediae eris haud ignaro additum sit ri sueriin pueri mactatio iam apud eum eum Baechidis, ut apud Sophoclem, ritibus coniuncta, an vero potius ad nobilissimae Gyest caenae imaginem emtaySed restant ausaniae et Strabonis loci, qui et vol-gntlil opinionem relelmi et ex alio sente non Dauliam aut ipsam Thraciam Terei patriam dicunt, sed Megara. Locos infra apposui: Strab. IX. 3 13 p. 23. v θ x pam δυναστευσα, κω

τῆς ὀπῶρ α νεως sequuntur multa de Megarensium labula . X, 4 5 7 τοῖς δέ ἐστο εἰρη

n. 52. - quam nimium inviun probant duo vasa pleia, quas sopboelis Tereo antiquiora esse videntur neque omnino a raraedia aliqua pen

54쪽

Ηo ex conspectu apparet Strabonem et ausaniam eundem secutos esse fontem, aut, si non ipsos, ut certe eorum

auctores. Ac Strabo quidem qui ex Apollodori de navium eam go libro hauserit, postquam . Nies demonstravit, nemo dubitet eundem ausama lantem adiisse videtur, qui

simul tamen Megari eum quoque auctorem sequi potuit eodem, quo Apollodomis usus est certo alter Pausaniae loeusi' gravissimis est, quo a dionem et Tereiani Megaris hereseo ulti honoratos didit, isque ex lante vix spemendo haustum, si quidem Apollodorus eo uti dignatus est. Atque eius modi eultus non recentiore demum aetate positat una gratia excogitaios et institutos esse

inter omnes constat. Iam vero andionem in Dibus Atticis enumerari notum , eiuSque regno Aui am ni Megaris in fabulis fuisso coniunctam i yy At quaero, quo tandem tempore, quaIIiquam thenienses inde a Solonis aetate semper terram sibi vindieavprnnt Megarenses ab his heroem accipere eiusque cultum retinere potuerint, cum tantum inde ab eo tempore, quo Atheniensium vieini erant laeti et aliqua eis eum his res fuit. Odium ineos concepissent Anteavero quae receptionis causa testialem A. d. J. 1863 o. agg. In his enim Ius consulto aetatura mulieribus aut ab una muliere , non per errorem interficitur. Addo Alea manis opus in arte Athenarum positum: aus. I. 24 3. Πρόκνην δὲ τὰ ἐς του παιδα βεβο χευμένην αὐτην τε καὶ - πτυ ειέθηκε ζε κα- μένης. Hae c. Roberto debeo . γ' aus I, I, 6 6 Megarorum arta deseendentibus conspicitur) Πανδίονος. . Τρωον χαι Ori μὲν ἐτάφη Ilaw

ει τα τι δρυμα ἐνταμα φανῆναι πρῶτον miniis. ἄ-n Vogae ἐς δελ- Ἀθῆνας κα- - celera leviora; uarie sabula malo eoni ineis eum Attica Pandionis Maeres Megaris e ultus, Tereique Pagis regnum sol sunt tenenda. Post quintum vero saeculium Attica fabula ignorari aut neglegi ne

55쪽

49 sngi uitare andionis personam, si non Atheniensibus et Megarensibus ex antiquissimis temporibus monoem, Megaris puto ortam, inde ab Atheniensibus receptam esse et vel interreges relatam, quo Megarem sibi iure deberi ostenderent. Ac receperunt opinor Solsini aetate, eerte ante Clisthenem, ninnam e decem novis phylis andioniden nominavit. Una verocnni Pandione ereus quoque receptus est. Atque de Aeschulo quidem dubitari potest, quae ei fabulae forma obversata fuerit, Megarieane an id quod multo mihi magis placet, Attica; at certum est Sophoclem, ut Aegeo Pandionis Atheniensis filiorum regna distinxisse, ita Τereo Atheniensis Pandionis eum Thraeo Tereo societatem celebraSSe.

Iam igitur mihi liceat omnia quae adhuc disputavi quaequo ex parte in tanta antri mim monimentorum ruina admodum esse incerta minime ignora, quantum quidem possum sub unum mnspectum v are. Megaricam igitur sabulam fuisse die O Tere et Pandione, ab ea, quas etiamnunc per vidit puliber trimam narrationem omibus nota est, non nimis diversam eam ire Malogo Hesiodeo aut ali carmine Aeschylo anteriore celebratam. Atque etianis quid illi Athenarem eum Daulido

coniunctioni, cuius in Bacetii maXime cultu i vestigia nonnullau i a vidimus, est tribuendum, nillilo minus hae ab Atheniensibus demum addita est antea non do Dauliae cum Athenis, sed de Megaror lim Cul Pagis, ubi Tereus regnasse dicitur a Pausania, ratione agebatur. Ac si Tereus cum Dauliae illi Thiraeibus non cohaesit, num omnino genuinus fuerit Thrax dubium certe est, cuius opinor nulla iam vestigia remanent.

Iam vero quomodo haec eum velare illa fabula B000ti quae Asiaticam originem pras se seri sint eoniungenda, dissicile ili sit est dictu. Pandioni eris nihil est commune eum Jola in Pandareo ira Quamquam in eius modi labulis nos didimus Maeretan ut est ea de luscinia, hirundine, upupa non negem satis sitasse nominum similitudinem, ut alia gens ab alia snitima, Megarenses a Boeotis, transferret Quod illenienses ad

Wita, Aus 3dathen p. 32 3. - U. d. Wilamo Wita l. l. p. 133 Pandionem Pandionii Miles festi ἐπωνυμον esse censet.

56쪽

Thraces detulerunt rem et Tereum ipsum Thracem fecerunt. ei mirum non erit, qui barbarorum linguam ab iis saepissime cum avium vocibus comparatam esse meminit.

Num igitur universa haec de Tereo disputatio, quam id ipsum agentes, ut ad Thracias res aliquam lucem ineaminiis instituimus, nihil ex tota sabula ad nostrum propositum pertinere ostendit Non equidem credo, sed iam supra monui in Graseorum mulis diversis temporibus et laeis ad eandem saepe personam permulta eaque inter se diversissima referri quamvis non nulla eius, quae adhuc fuisset, latius personae vis et indolis rations habita, sis illius primariae sive iam multi-lariam immutatae. Sed singula illa per scipsa, etiamsi ad

genuinam eius cui attributa sunt personae imaginem vi dum quadrant, o unquam gravissima sunt et eiusmodi, quae accuratam erram scientiam nobis obscurarum prae se ferant. Si ex Terei quoque fabula, qualen Sophoclis Tereus, cuni esset integer repraesentavit, etiamsi Tereus genuinus Thrax, non fuit, illud certe discimus Athenienses quinto saeculo pro

certo habuisse primum fuisse quondam Dauliae in hocide Thraces quamquam es p. 40 , deinde Bacchi cultum Thracibus esse adscribendum ea ipsa forma, quae illa aetate plurimis Graecorum civitatibus esset, communis. Denique si Tereum

ram ipsum spectas, qualem ophocles informaverit, est certe barbarus, si quis alius, indes et moribus, semesa cupiditate violentia neque alius generis Thraee depingere voluisse Sol, clem constat, quam eius, quos etiamtum Graeci illius

similes cognovissent.1I. Iam vero quae apud historicos Graecos de Τhracum in media Graecia sedibus Boeotiis maxime et hocaicis, tradita sint, Videamus, quilip quorum testimoniis maior quaedam fides inesse videatur quam levibus illis poetarum fabulis, quamquam in eius modi rebus, quarum quinto et quarto saeculo vix fama remanserat, historicos quoque poetarum testimoniis, quae t Diuilia πιν Corale

57쪽

rumque unica fuerant, multum tribuere necesse erat et tribuisse constat. Quibus addenda, si quae inveniantur antiqui rerum status vestigia cum volgaribus mulis misso omnino nexu ο iuncta, e illa certiora, quia earum commutationum, quas notissima quaeque sabula maxime est passa, partem nullam habuerunt Plurima vero ex iis, quae huc perlinent, iam dosr.

Mueller λ' optime collegit Α primum qnidem Hellaniens , apud Ulpianum in

se liis Demosthenicis inchomenum narravit m aram urbem a Thracibus aliquando captam esse. Expulsos vero ex sesiolio

ipso et alias obscuro non potest certo diiudicari utrum Minyas Thracibus expulsos, an Thraces postea rursus a Minyis eiectos significare voluerit Athenas venisse, iisque a Municho Athenarum rege permissum esse, ut eo loco, quem iam in regis honorem Iunie hiam nominassent, considerent. 38 cThraces quidem Munichian venisse putat V. de Wilamowitet, λβ t

eum illius scholii sensus Minyarum potius partem significare videatur. Sed quoquo modo res se habet, illud vix poterit dubitari, qui Thraces olim rutam im eperint. Quamquamdiu tenuisse veri simila non est aut paulla post eiecti sunt aut spinio dirutam urbem reliquerent conseras Romam a Gallis vel Sardes a Cimmeriis captas. Possunt autem Thraces illi et ex Boeotia ipsa venisse et e septentrionalibus, quas postea

Demophontis Phit Thes. 34 o Laodies, Priami suis, filio sint, id quod idem sero sigilis G beses, Miris illonim, omiisDeoni ingit Mai. I ita neque vero fabulam lotam a Municti partu et more squam μογmniinum obiisse dieitur ani mediii minimi saeculum oriam ess censes.

58쪽

golas tenuerunt, sedibus. De tempore nihil constat, attamen

post Ilitulis demum poetam retam us expugnata esse videtur; vix enim potuit postea omerus diuerso urbis opitiis ad

De Phui ydidis vero loco iam supra licenduna fuit. Qui non in eadem Thracia Terei, qua Teris Odrysao, Thra ps fuisse monet, sed Dauliae in hocide. hrae es Ruteni trique fuerunt ex Thucydidi sententia, neque SuInmum auetu rem Dauliue Thrace LIaecos, Odrysas contra barbaros Thraces subintellegendos a lectoribns voluisse verba ipsa demonstrant. οὐδὲ τῆς

'ς rένοντο locorum diversitatem indicat, ne qui quam aliud videtur Thucydidis temporibus Terei sedes a multis ficta esse apud Odrysas. 'η Quare si ex huius loci interm talion V. d Uilamowita duo Thraeum genera distinguenda esse iudieavit, viri docti sententia probari nullo modo potest post Thuydidem quas Ephorus contexuit, lacile ea quidem sunt dissolvenda δ' , ut, quae tradita acceperit, videamus. Ex hoe enim Sira sua de antiquis Boeotiae rebus d . prompsit. Narrat admeos post Thebas dirutas i. o. post

Epigonorum quod dieitur bellum rediisse in patriam redui os autem per Thraces et Pelasgos denuo fugatos in Thessaliam migrasse ibique eum Arnaeis coniunctos unum Boeotorum populum effecisse. A quo tempore Aeoli sub Orestis filiis Aulide in naves dosesin dissent novam patriam quaesituri, illos Boeotiam invasisse et foederatos cum Minyis Orchom

ni is elasgos in Atticam testisse, ubi apud Hymettum conse-

59쪽

53 dissent, T ins ad amassum. Ad Pelasgos quidem illos Attidos ex Hecatae et Herodoto sumpsit, Thraces vero ad Pamissum liabitantes ex Thucydid aut aliuno quas ad miseiungendas res attulit, ex suo peculio addidisse id tur, nequo est eur his quidquam tribuamus. Nequo aliter aecipienda est illa de Thracio invento θραχία παρεύρε no narratio nihil

enim est nisi proverbii illustratio. λ' . Neqn ip in novi inde quidquam discimus nisi ex Ephori sententia etiam Boeotiam aliquando a Thracibus occupatam fuisse eosque ei Thraces non minus perfidos et fallaeps fuisse quam eos, quos Thucydides et Xenophon nobis spilixi, runt. t.' His testinioniis exigua nonnulla Thracum ρstigia addam. Primum cum uelleroth confero Thracidarum gentem

Delphicam. θραπίδα sine i subscripto apud Diodorum '' sed invenitur etiam nomen θρφιόδας cum subscripto vel a

seripto in titulo Delplum Thraces igitur eosdem quos Da liam etiam Delphos tenuim verisimile est mino Errthris quoque in lanias urbs Thraces fuisse 0. Mnester optim vidit presset res satis mira. Narrat mim Pausanias ' ρω θαμ, ut Graeci dicunt m eulis apud Erythraeos uti, cuius solis Thraessis aditus a teret. in Dei enim simulamini eum Trro rato esse advectum et in is a tam chium inter et Erythras haesisset, umuscini sit Erythrasi in suam utrique terram trahere deum con rentur, Erythraeis somnio quod eaecus homo vidisset nuntia

etiatur Ephorus i 2 in. 4 4 cin. - Strabona aecuratius rem

narrat, et epris ex Ephoro Polyaen VII 43. - 'y A noeturnam illam Thracum incursionem eonferas Thynorum exemplum Xen. Dab.

60쪽

ραις ' ἐνταυδα toc, tetro και παρέχουσt αὐτάς. Sic Erythraeos voti compotes saetos esse. o totam hanc narrationem ad ipsa posteriorum temporum instituta fictam ess apparet itaque lineo ipsa instituta accurate reddere. Ad nostram vero rem maximi est mominu Thra, a suisse Erythraeorum partem, et suisse illorum et servos et liberos, qui tamen

et ipsi a tribus essent diversi inquatini, μωμή . se cum Achaeis Monteae ineolis partim Persectis partim notis

constras. vii autem Erythrae, quamvis lanius coloniae pars, a priscis Boeotiae maxime incolis conditae. Cuius totius

coloniae participes fuisse Minyas Orchoinenios et Cadmeos velox Herodoto notum est. 'lt Conditorem Pherecydes diei Cnopum, Codri filium non legitimum sed nothum id quod satis iam per se non mere Ioniam coloniam coarguit; λβε qui ipse a Cnopia Boeotiae loco λ'β denominatus esse videtur. Quin tota urbs Erythrarum Boeotiarum colonia dicitur. 3'. Cum Cadmeis igitur Thraces quoque in Amma venisse veri simile est; nam

si s ininteriorum et Thracum in Asiam incursionibus essent relicti, quo tandem modo tam arcte eum Graecis coniungi potuissent, ut in Graeca urbe sua iura suosque deos haberent,

distano esset dictu. πη Neque vero Aristotelis testimonium praetermittendum est, qui Thraces Abis ex Phocidis oppido profectos Euboeam ineolaisso et iis, qui antea tenuissent Abantum nomen indidissotradidi in D Thraees quinabis in Meam aliquando ungraverint, equidem ausam video nullam, quod Glutem; Τ' totam vero

υἱ- ίδρου νόθος. - Strab. IX, 2, 10 p. 404 Κνωπία laeus dicitur prope Thebas. - Strab. IX, 2, 12 p. 404. - '' Qitas ora Hareulis a Thraessis ulti ausa fuerit, ignoro; sed Τrius Hercules Herodotum Odolet. Est enim auctor rei ausanias - 'yn Aristo t. p. Strab. X, 1

quamquam A. Ries j . 877 i. i. Manies Thraeis suisse ideonnat, quia Pausanias ipsos iramim ineolas Argim originem prosterias navit. Neque vero quemquani ignoram opinor, quid in um-Diuitiae by Corale