장음표시 사용
131쪽
iis Catholicorum se Protestantium rumin eorpore humano inter se dissidium. Certe non fera Dux belli
suos milites, nec navis gubernator nautas. nec Dominu servos ani-
mu is operibus discordas. Haec itaque illorum vota, constitutola in lummo in Imperio capite, maxime ad illius curam ossi ei-uinque spectabunt. & iniqui futuri sunt, quotquot tam bustis ad concordiam univer sd reducendam conatibus sese objicient: praesertim clim totius orbis judicio ipsorumque etiam obluctantium tacita confessione, & irrationabili defensione manifestum sit, quinam pertinaci errore hanc consensionem interturbent.
s. Potid nullam in Chiistiano Imperio pacem concordiamque sine illa religionis harmonia state diu posse, idem sentiunt Protestantes. Juvat stregnensem audire rursum pag. T.Omne regnum, inquit Dominus Dominantium, in se divisum demastabatur, diversa quidem in religione sententia tolerari possunt, dum quieta, turbarum fugientes, o sic sine noxasint rei. Interim ramen, ut nunc sunt comparata ingenia humana, uescio quo deteν-rimo Christianorum more fatoque, ex diversitate doctrina Deile indi dentiam mutuam, nulla etiam jurisiurandi religione securam, in odia internecina n eonvitia iniuri que,in seditiones denique θbella publica, eaque intesina, plerumque omnium bellorum maxime abominanda degenerant. De quo dubitare non nunt, cum hi . loria veteres is nova, tum ipsa totisu Europa regna, qua ut belluimmanismis non ita pridem arserunt omnia,itaprimam mali stam- . amam ex saeris dissidiis concepere. Vnde liquissio consare potest,quam res sit perieuo plena, habere Imperium in populum, qui in diversa sudia trahitur, ct in digeoνdantes circa religionem opiniones seindi-ιur. Quietem enim politicam, sine pace Ecelesiastica rard bonam, nunquam certe tutam, nunquamsecuram esse resantur annales, multi viri eνuditi, is magni terrarum Domini loquuntur.
Qui veto has bellorum turbas hacti us dederint, &quo pacto haec cum Luthero in Germania,&lensim alibi subnatae sint, neminem nisi historiarum aetatisque rudem potest latere. Qia id isti tui facto opus, ipsorum Protestantium definitione constat. Malorum utique sontibus erit occurrendum. 6. summa ex hoc religionum dissidio in universum Christianum orbem manare incommoda sentiunt. me autem commodi
qui ab religione Evangelica alimi sunt
132쪽
diseordio opprobrio exponitur,ne de illa discenda ,recipiendisque vel cogitationem Iu pipiant quis enim sibi persuaderi pariatur ut ad eos accedat, quos inter se in factiones videt esse disisosyl cum gaudio is
exultatione ex variis mundi plagis ad unitatem e veritatem acc&ri runt, Sc. In blatum vero civilem quam multiplices provenies fru-μι , si extinguatur incendium istud religionis Ευangelicum ut νiq; iam parti perniciosum, longum eset recensiere. De Protestantibus vero in aereinum sperari nequit, ut sua in religione conveniant. Siquidem omnium matum religionibus quotquot a Catholica desecere, id propriuin, ue con venirent nunquam. Rem igit ut sperant incompertum hactenus, si fuam 'in alia, quam Catholica Ecclesia sperant unitatem. Perpetua extra hanc lite inon vano illud vaticinio asseroi collidentur.
7. Ipsim et Protestantes agnoscunt inter se neque esse concor
diam, neque veritatem defendi: ut ulla deinceps, nisi mutato religionis studio, sperari non possit. Strengnensis Olivae ramus 'dictis fidem faciet In Eυ angelicis, at i p. 74. Ecclesiis dolendum maxime. Θ amovendum fidque ex superbia is inissentia quo- undam, qui Jolis sibi videntur saperet Icilicet controversia S lires
in facias complures, eaque maxima cum animorum exacerbatione, tum verborum acrimonia exagitata Sc. rot controversiarum volumina, tot clamosorum hominum, conturheliosa calumnia, tot
declamatioras stentorea, criminationes feste oppleta, liquido ostendunt, non divinam veritatem defendi, cuius oratio simplex esse debet . cum lenitate adversarios erudire, paucis absolvi : Ied oleum ct veram insumi ct pessime eollocari in non necessaria altercatione, , otiosa verborum reciprocatione. p. 7 8.TQuare Magistratibus in-cηmbere asserit, ut ejusmodi contentioneS sua autoritate com vescant, ut novitate abolita Catholicae veritas Ecclesiae redu- es catur p. s 7 . Eo inquit, etiam nostrosecμlo, pro dolor, deventum est, ut Magistratus ipsi Politici aliquandosint cauis, peν accidens tamen, disdiorum Ecclesiasticorum: Dum scilicet Concionatoribus elamosis, o Theologu turbulentis, Imbam Christi misere iactanti-bm nimium indulgent, eum obicem ponere possient. Illi enim pro aut boritate, qua pollent, a Deo sibi costata, in eam curam inctim bere deberent, ut Pastores animarum in publico non nisi antiquam Ca holicam, perpetuam, necessariam veritatem, vitaque ex pra- scripto Domini agenda officia, doctrina is exemplo eommendent. Nihil potuit rectius postulari. Illi doctrinae atque interpreta H tIOM.
133쪽
ii 8 C4tholicorum se Protestantium
tioni f. scripturam, quae antiqua Catholicaque, omnium locorum tempor umque, ad n usque per continuos in Ecclesia Doctores Pastoicique Eph. .& I. Tim. 6. tiada taene scriptoque traducta est . sine qua, neque ipsi Scripturae S. authenticae fidendum, huic, inquam, dc Praedicatoribus & auditoribus vel bi Dei insistendum , ad hanc vaga concionantium liberras& arrogantia erit adstringenda. Quod nisi fiat, unitas nulla consentioque speranda est. Miseri profecto , caecique Rerum p. Domini, qui ram sibi turpiter ac proterve in salutis negotio a
contentiosis hominibus illud a pariuntur. Viles iane animas circumferunt , quI Illas tam praesenti salutis sitae discrimini
non iubducunt, qui ab; eetis plerumque moi talibus, pretio sibi constituto inhiantibus, carni immersis, nullo Apostoli Christique consi l io ad periectionem enixis, nihil ad Christi i-m i ratio nem su a in vita exprimentibus, ram praepostere adhaerescunt, ut ab his, tam Christo Apostolisque difformibus , sese reformari patiantur. O praeclaros custodes ovium , qui non nisi sanguinolento oris rustu , laceratisque gregibus, ac falsis a- Iienae vitae criminationibus pollunt inclarescere; quibus omnis pax invisa est, omnis charitas inimicat vere dictum. Liquido δε- monsram , a se divinam veritatem non dinendi. salutemigicus i Iam negligit , quil quis ab . his ad vetitatem non
8 Agnoscunt, quod S. Scripturae interpretationem in locis dubiis ob . curisque nec ipsi quidem dod illi mi Protestantium satis assequantur, nisi eas juxta receptae fidei regulam , judi-ςiumque orthodoxae Ecclesiae interpletemur, eidemque Iubmittam. Vetba ejusdem sunt iscriptoris p. 9 . Ac primo , in-qure, statuendum exsimo, non universa Scriptura interpretariones , atque inprim dis locorum di cilium, quibu/perplexiora theore-rica Theologra dogmata contineri creduntur. absolute necessarim
osa βrcosia Christi; eo quod qua adsalutem cuiυis sussciunt, clare
saeta in γενbo Dei exhibeantur 9 adeo, ut intellecta temper, ac ab omnibuρ Christianu receptasint, ct nune quoque a quovis nono Eisso, sed christi spiritui, Catholico, Christiani mi totiud, praecipue antiquioris, consiensui sese pubmittente, satis dimestigi , vel e operosa interpretatione pinni. Ad hunc denique consensum etiam in clatis cum ancipita variorum interpretatione distrahuntur, ultimis confugiendum est, qui nisi in Romana Ecclesia q nium temporum aaberi non poterit. Pergit : Nonne
134쪽
semper Ecclesia partem feceru nt, ac faciunt homines simplices, is d
cit a singularem Spiritus S. illuminationem , έxplicationum vero sarum incapaces : Nonne inter eruditos etiam pauci junt, qui prasidia ad interpretationem Scriptura necesaria habeanti utiunt prater divitia adiumenta, Hebraea, Graeca, Suriaca, Targum tica, Latina lingua , item phrasium his omnibus usitatarum, rituummul Iudaicorum os. alia id gentos quamplurima, De quibua . locorum discilium interpretationes haud recte procedere experti norunt. Squa rarissime cuique contingunt omnia, ct ii, quibus pra-cipue creduntur contigisse, an non errorum , ct postulantur, o conmiscuntur ab aliis Θ An vel duos in tanto eorum numero nominare possis, qui in omnibus inter be congentiant Z Quod igitur in tanta. Vacillatione ac vertigine remedium DSubjicit p . 97. Invocato diligenter divino Numine, obscura ex facilibuι se apertis, ad fidei ab omnibus o semper recepta analogiam amusmque, sine ira Ostudio interpretentur. H ha ipsa ramεn interpretationes non prod certissimis, aut divinis illico iubeantur recipi, Ied ut humana, ct ab 'erroris periculo non prorsu immunis,Ecclesiae judicio is libero cujusque examini subjiciantur. l Sublata lis est, & ad Catholico- Romanos redire omnes co-
guntur, si hac via insistamus, si ad fidei ab omnibus & semper receptae amussim, si denique ad Ecclesiae judicium, cum proprii judicii submissione confugiant. S. ubique Scriptura valeat, sed
eo quem Patres, & perpetua Majorum traditio, quem Ecclesia omni aetate amplexa est sensu: non quem quisque sibi privatus,
divino ut somniat spiritu , fingit. Perire illa, aut latet e tota nunquam potuit , quae veros semper Doctores Pastoresque l Ephi .l ostendit. Ita ad pristinam fidei integritatem , animorum consensionem,& dignam Christianis homini-bus unitatem re Vertemur.
135쪽
Refellitur insans quorundam desperatorum hominum opi
nio , qui in sua quemque fiasalvariposse,
VNum postremo adhuc daemoni, mortalium seductori en
fugium relictum video, quo se su atque copias adversus tantam vim munit 1ssimae veritatis subducturus est. Hoc asy Ium olim, post natas in Oriente haeretes, Themistius quidamia Sophista Valenti Imp. ostendit, ut apud Socrat. est, jamq; THrcae latissima religione propugnant. Judaeis etiam Cluilii an inque ad suum caelum admissis: Machia vellus qiuque in suis politicis amplexus est, quia ibitrariam cuique Principum religionem faci ; boc tamen suadet, ut In una religione colligantur, suoque Principi addicatur subditi. . ICeterum multi hanc liberἔatem amplexantur, sibique in religione in Iulgent, rati etiam a S. Scriptura ad hanc rem non leve argumentum luppeditati, dum Christus nostrae fundamentum salutis dicitur, varii que locis in illum credenti vita promittitur aeterna, ut Ioan. 3. V. I s. dicitur. Sic Deus vilexit mundum, ni filium suum daret unigenitum, ut omnis qui credit in ipsum,non
pereat, 1εd habeat vitam Aternam.
Vetlim ab his diversa senserunt olim Apostoli. Nam licet Hymenaeus, Alexander, Philetus, aliiq; olim haereticorum in Christum crederent: cum tamen de resurrectione diversum ab Ecclesia sentirent Apostolica a. . Tim. 2. per D. Paulum mani semdamnati sunt. I. TisD. I. v. I 9. Habeas fidem is bonam conscientia: quam quidem repellantes circa fidem naufragaverunt,in quibus es Eumenaus is Alex. quos tradidι satana. Omnis retro aetatum omnium Christiana Ecclesia,illos qui vel ultro, vel Ecclesia pronuntiante lententia a fidelium congregatione seclusi essent. da- natos ac salutis experies censuit. Firmi me tene. ac nullatenus duo bites .ait S. Fulgent. ad Petru Diac. de fide, quemlibet hareticu siveshi malleum in nomine Patrisse Filii,Spiritus S. bapti tum,siEeelesia Catholica non fuerit aggregat- , quantoscunq; eleemost naε μ- eerit, oesipro Christi nomine etiamsanguine fuderit,nullatenmpospesalυari. Profecto qui hanc tam firmatam universae Ecelesae sententiam, in sapremo aeternae salutis negotio contemnit, vilis
136쪽
animae profligataeque mentis homo est, quantumvis in aura& purpura spectandus ambulet. 'Apostolus ab hac magis sectariorum peste aversus est, quam a Gentibus, daemonumque manifestis cultoribus fuerit. Unde Tito c. 3. hoc praeceptum reliquit: mreticum homine post unam Oseeundam correptionem devita. Sciens quia subveryus es , qui kujusmodi est, ct delinquit, eum sit proprio iudicio condemnatu Ratio est, quod perquam dissicilis eorum hominum conversiosir, qui in tam manifesta omnibus veritate, sua magis pravitate, quam ignorantia delinquunt. Ut apertissima proximae aetatisci experientia constat, quando unus Francisciis Xaverius plus in . India Gentium convertit, quam Societas Jesu, imo Catholica Ecclesia univerta per Europam haereticorum reduxit. Sed & lia magis etiam rassio impulisse Apostolum visa est, quia Iermo eorum, ut cancerserpit. 2 Tim. 2. Semper enim specioso veri- . . tatis praetextu ,humanae cupiditati suas laxant habenas, carni elu e, ac promissae simul saluti blandiuntur. Quae cum divini etiam verbi autoritate fulcire videantur, plenis castris & regionibus, unoquo velut impetu homines rapiunt, qui tam blandae religionis illecebris, quae ut de pra senti aetate loquar . Quadragesimas in piscibus transigendas, Confessiones rigida enumeratione exequendas, frigidos clero thalamos subeundos, aliaque carnis cruciamenta proscribit, facile inescantur. Qui enim perrosas, quam spinas caelum adire non malit: neque illam audire religionem, quae sola fide sanctitatem promittit, &cum nostris in operibus tantum immunditias videat, in Christi merita totius salutis opus pondusque reclinat ξ Haec profectis Sirenes sunt, quae Ulymem possint in exitium abripere. Haereticum igitur hominem , velut norium & condemnatum, jure Apostolus devitandum censet, si admonitus non resipiscat: ideoque illum electorum consortio, qui sociat Paulo de veritati, contradicit. Rursum, vel errasse totam hactenus Ecclesiam in damnandisi h reticis necesse est; vel tales indifferentis religionis homines in
errore versari. Sed quis illam errasse sentiat, clim Arium eiu foue
sectarios proscripsit, quod Filium Patri consubstantialem negarentὶ cum Nestorium, ejusque asseclas, quod duas in Chii sto personas statuebant λ cum Eutychen, ejusque sym tristas,
transformatam dicerent um Dei ver
quod carnem Christi in diviniratem transformat: cum Λ pollinarem, ejusque dilaipulos, quod ipsi
137쪽
Ix2 Catholicorum se Protesian lum
bum, loco animae, carni Christi unitum assererent Θ cum Mono thelitas , quod unicam tantum voluntatem & opelationem
in Christo statu eient cum Macedonianos, quod 1 piritum S. Filio facerent minorem Z clim Pelagianos, quAd sublato originis peccato , hominem naturae vilibus ad salutem perveniret posse contendetent 3 cum denique Novatianos damnavit, quod lapsis poenitentiam negarent; ita de omnibus haeresibus usque ad haec tempora natis, perque E lesiae Concilia & damnationem excisis, iciscitabor. In quibus si quis totam Christi Ecclesiam errasse, ac labore studioque irrito desudasse assit mat, ille pio secto, dum solus sibi videtur sapere, solus delirar, jure damnandus ab omnibus, quia neminem haereticorum damnat.
Praeterea, si in Deum Christumque , juxta symbolum Apostolicum c tedere, satis sit ut hi fete asserunt) ad lalutem, cum tam diverso hoc symbolum sensu , a diversis tu matur; ut supra vidimus: fieri poterit, ut q ui contrariis eosdem articulos sensibus credant, veIa tamen fide censeantur credere. Quod, quid aliud est, quam admittere, contraria simul esse vera posseὶ aut certe non requiri in homine, ut vera cledat; sed falsa etiam credentem salvati posse : adeoque non Christianos tantum, sed &Gentiles ad 'hoc in disterentium caesum cogitur adscribere. Quod est fidem de fide tollere, falsitatumque cum vetitate inpari throno collocare. Porro haereticorum ipsorum mel hac in re sententia huic Libertinorum sectae adversatur, dum a sua doctrina dissentientes, hae teticos damnatosque proclamant : soli Calvinistae, quo Iontius a Catholica veritate deflect unt, tanto magis ad hanc indisserentium sectam, atheismo non dissimilem, abeunt: necram soli1citi de salute, quam ut politicum suae religionis corpus inunt, parati sunt Lutheranos in suae Ecclesiae societatem admittere, vatici hactenus conatu persuadere nisi, nullo substantiali fidei articulo se ab illis dissidere, quanquam praecipuum Christianae Religionis, salutisque nostrae in terris pignus Eucharistiae Sacramentum ut de Baptismo sileam, praesentia Cli risti spolient. Vetum frustra hic labor sumitur , quando
nunquam compertum est , haereses ad unitatem , sed majorem tantum dissipationem vergere, aliis aliisque ab hac semper hydra capitibus subnatis. Ipsi denique indisserentes inter se consentire hactenus non ruerunt, quando nondum inter illos convenit : oirmesneptaicae
138쪽
cessarii sint Τ & an nulli in his, qui deinceps inter pati contIO- verti ex Scriptura nequeant i Hac igitur sententiarum sui pensione, aut pugna, satis probant, se in errore 'ersari.
tibus favens opinio , tum ex vitae libetioris improbitate , cujus in se, ad rigoris Catholici leges, emendationem desperant, ideoque a per uasa hac Dei benignitate, Si Chtisti, quibus fi dunt sibi omnia condonati, mei itis, tuae libertati blandiuntur: tum ex imbecillitare argumentorum , qua cum vident, in suae se causae defensione succumbere: aliud effugium praesentius non tepetiuine, quam ut has disceptationes, de rebus ad salutem minime necessariis susceptas esse contendant , ideoque suae quemque existimationi tuto relinqui afferant, modo a fidei fundamento non discedat. 1 Veium, nullum sua improbitas,& tam perversa in scelete fidi tuebitur; ita velum hoc desperatae defensionis nulli profututum est. Cum sibimetipsis tal s contrii dicetq)n animo nec si e sit, quo D, cunque enim vident aliorum , contra alios, tuam separare Ecclesiam, partesque ad ver fas tueri, hos nolunt iccirco hoc facere, quod alios lentiant, cum salute pugnantia tradere, ideoque in illa fide morituros non salvari. Nulla enim praeter hanc separationis justa in causam agnoscimus. J Indifferentes vero senistiunt eosdem salvari posse. Pugnant itaque sentntiis cum illisi in fide, quos tamen in una secum Christi Ecclesia ac fide volunt convenire. Quod facere ac sentire, plane est contradicto Ilum. Vnstis Dominis , una mes , unum Baptisma, unum cor-ρω, ctuntossi ritu Ephes 4. est, cum qua unitate ista di D
sensio in fide , sine qua impossibile s placere Deo , non subsistit.
Audiant Doctorem Gentium ΣTim. 3. Luemadmodum Ioannes o Mambre restiterunt Moysi, ita se hi resiliunt veritati, homines corrupti mente , reprobi circa fidem. Et ad Galat. s. AnissaJunt opera carnis, qua Iunt fornicatio Θc. dispensiones, secu vel haresesὰ quoniam qui talia agunt, regnum Dei non con sequantAr.
Quod veth in disterentes fundamentum esse Christum di
139쪽
I 24. Catholicorum is Protestantium
cant , recte sentiunt, verum in solo fundamento tota non con-sstit Ecclesia. Fides quidem in Christum, carie rorum in fide articulorum est fundamentum , sed qui Chiis io creuit, omnibus ipsius dictis institutisque fidem adhibeat necesse est. Qui
enim in uno deficit, factus est omnium reus. Certe, nisi nos fallat Apostolus I Cor. I I. V. 29. Oportet hareses esse , ut qui pro bati sunt , manifesti fiant , quas tamen ab Ecclesia Christiana tollunt, qui docent, omnes in Chῖistum credontes servati posse: eum nemo haereticorum in hunc non credat. Augustinus vix existimat hominem sanae mentis inveniti posse, q u id lem lat. Unde haeresi 7 a. inquit: A Rhetorio quodam exoriam haresin di- eo Phil asterim una mirabilis vanitatis, qua omnis haereticoS ra cte ambulare, o vera dicere firmat, quod ita ab urdum est, ut mihi incredibile videatur.
Et vero quis ejusmodi sibi fidem persuadere patiatur, quam nefas d qcimus publice profiterit qua semel ad mi is a fatendum sit, impie perverseque religionis causa tot lites, dissidia, bella suscepta esse: delirare universos, qui sibi in rebus fidei contradicunt; Deum ipsum,&erroris, & odiorum fidei causa susceptorum, non autorem modo, sed fautorem , promotor Cmque
per diversas scripturas esse, & charitate ac unitate Ecclesiarum scissa, delectari, ac probare haec dissensionum capita ; quando omnes ipse una. in fide amice complectatur eos, qui a seipsis inimicὰ dissident. Sed , quid cum ejusmodi hominum genere contendimus, quando ad e, dementes sunt, ut licet in Catholica Religi neveram esse salutem agnoscant, suae tamen libertati stolide addicti, redire cunctentur, unde se, aut Malores suos, haud multo ante, digressos intelligunt. Quam enim non temeratium modo, verum & insanum est, illic cum salutis discrimine persistere, ubi nec haereticorum quidem opinione salutem exspectare post unt; huc redire nolle, ubi & suo,& aliorum judicio salutem
His praesentem Tractatum concludo, aliumque de reduct ione non dissicili aberrantium per SI. Patres, confessione Dque ipsorum mei advertariorum , quod hi partibus Catholicorum adhaereant, in aliud tempus opportunum reserVO , atque interea quondam a me, recto anagrammatice nomine, Ioannem Iemanum, pro hac causa exaratum, adire licebit, eumque vel :
140쪽
Meditata Concordia. Tram II. II
4 sequi, vel illius rationes, hactenus inconvulsas, esidere. Il