장음표시 사용
21쪽
bitror ,, Quod autem ad secundam operis partem ab tinet , duo videntur admonenda: prim5 scilicet in argumento nos versari obscurissimo, quippe quod scripto non possit exprimi. Deinde id omnino compertum videri , de veteri ac primigenia pronunciatione aliquid sane interiisse; illam tamen optimam esse , quae cum Ueterum magis congruit monumentis . Id si nostra in Dissertatione laetum reperient Lectores , veram ne per nos assecuti sint pronunciationem; nec satis scio, nec si sciam dicere ausim&c. ,, Haec ego: quae sane quam vera sint, nemo unus est, qui ignoret. Steti etiam promissis erudite Lector , numis, inscriptionibus, antiquis Codicibus; necnon gravissimorum hominum testimoniis ostendens, eam esse veram graeci sermonis pronunciationem , quae toti sere respondet An liquitati ; quaque etiam num ubique gentium utitur grieco rum Natior eam vero , quae ab Adversario nostro eruditissimo defenditur, novam esse, ab Erasino duobus ab hinc saeculis excogitatam teste Cl. Uosso Aristarch. lib. primo
cap. XVIII. , graecisque hominibus minime usurpatam . III. Tu vero iis , Sarpedoni ornatissime, quindecim sere illi uestiti. '' anna a operis nostri editione vehementer reclamas, me
'S ' que causa eadere asseris apertissim ἡ . Uideamus igitur, si res ita se habeat; cominusque pede collato conseramus
Initium si ab illis vocum derivationibus , quas ipse 'AE' pro tua humanitate ridiculas vocas, fals) relatas. atque sublesar. Probare conatus sum Cap. II. nostrae Dissertationis graecum η ut I latinum fuisse pronunciatum, pluribus etiam in medium prolatis exemplis, ex quibus eam litte ram Latinos in i vertisse planum fit atque a graeco ρῆ, rimo, a d inis, a γενητος genituI ob earum litterarum soni similitudinem deduxisse. Haec tu in primis pernegas Sarpedoni, deinde concludis, ignorare neminei
dapsilis a dapi dapis , genitus, & genitor ab inusitato ge
22쪽
G R AE c PRO NUNCIATIONIS. 3mo proficisci. Equidem satis mirari nequeo tuam hane etymologiarum notitiam , qu vel eos sugit, qui Lexica seripserunt: quin ipsum Gerardum Uossum, qui magnata, cum laude Elymologicum linguae latinae concinnavit ' ne scire videmus, quae tutam pulchre calles. At perlegas, amabo te, eorum lucubrationes, & sine dubio inve ides:
daps prius fuerit dapis . . . . fortasse verius erit dapis, seu dapes esse s δαπανη μανη pero es s δαπνω hoc esporo . Et polt pauca: ab eodem es λ- , unde dag Iis . Nil dicam de eorum nominum genitus, S genitor derivatione, ut putas, a verbo geneo: H Ne videar velle te in graecis, latinisque litteris versatum ad ludum ducere Graecorum . Quum autem vocem vestis ab ἐθὰ me produxi sse scribas , falsus omnino es ; principio ejusdem Cap. II. hoc retuli: Beza autem quaerit qui certΡ , a tua causa stat) cur η a Latinis graeca perba usurpantibus nyuam mutetur in I, Ni fortasse in pesis ab ἐΘh, sed perpetuo in E pel breve, vel longum t Quod si ego de haere idem sensit se in , recte Sarpedoni sensissem . Etenim ipsum Terentianum Maurum, quem in Opella tua saepenumero laudas, in eandem ivisme sententiam censet Uossius . 6 En illius verba e capite de syllabis, ab eodem relata . Nominum multa inchoata Uteris vocalibus Ussus Aeolicus resormat, ct digammon praesiuit: Aeolum dialectos etiam ferme misa es Italae . Hesperum quem dico graeia , Vesperum cognominat,
Est , sic Vesa facta, Vesis dicitur 9e.
23쪽
CoΜMENTARIUM Perspicue etiam deciperis, dum ais ; si Suidam consuluis, set Placent inius , invenisset βψρος , non βῆρος . Ac si consilium hocce tuum essicere post et . ne apud Dionysium Exiguum, quem unum ego protuli, inveniatur vox haec Βῆρος Birrus reddita in Canone Gangrensi: quemadmodum apud Ioannem Meursium is) legere licet ΒηρIον Birrus , non Berrus redditum. Tandem tibi persuadeas u lim Dionysium Halicarnassum μ) Algidum oppidum modo Q γιδονα , .a Odo αλγηδονα appellasse ; nisi forte aliquis recens Typographus eum stribendi modum licenter mutaverit. Pudet me reliqua persequi: nulli simum qui σes, ut ait Hieronymus se docere, quod noverit lue, quem
doceas. Caeterum non inficias eo ab Eruditis diei Parael tus . Uerum etiam ipse nobis concedere debes ab erudistissimis vocem παρακληνοο latin8 pronunciatam fuisse Paraclitus, a Hieronymo praesertim, ut mittam caeteros, qui eam in Scriptura vulgatae editionis quater ita transtulit: Paraclitus: quater enim in Sacris Litteris ea vox tantummodo reperitur. Exempla vero , quae profers ex vita San Gel trudis, atque ex Innocentio III. lib. a. dem I.
Mi . pro celebri voce illa Drie eleson, apud quos elemon legitur ; cum oppositis exemplis, quae in Liturgiis , sacri Gque libris, non quinquies, sed millies extant , minime
Vides jam , Sarpedoni ornatissime, cujus snt illae
vocum derivationes ridiculae, sublesta, salsoque relatae: vides quam facile palma res illi errores, quos mihi objectas, in tenues evanuerunt aurasi Facile quidem est aliorum scripta censoria virgula notare, sed haud eo simul
eapi vitio , quod lepide Iuvenalis expressit ver-sculo hoc: Dat veniam Corvis, vexat Censura Columbas. dissicillimum. Non
24쪽
GRAECAE PRO NUNCIATIONI s. INon uno in loco profiteris , te de illa pertractare a IU. Pronunciatione , qua olim Plato , Demosthenes, aliique De Platonis su viloquentiae Principes usi sunt; seu de ea loqui velle , P RRMMkψ' quod sere idem est quae ad aureum Platonis, Demosthe m. s. is., tinisque saeculum propius accedat. Id statuenti illud Fabii a quis tibi opponere posset dicentis: Fuerit sene ridiculum
mallesermonem, quo locuti sunt homines, quam quo loquantur. Praeterea illorum quidem auctorum habemus, Sarpedoni, eloquentissima scripta; habemus etiam Tullii, Livii, coeterorumque aurei saeculi Scriptorum politissimas luc brat iones:lsed quemadmodum eas pronunciarint ex magna parte ignoramus: quod tute non dissilexis, opinor. Quis enim Platonis dicendi copiam, eloquendique suavitatem,
quae tanta fuit, ut Tullio f teite: Si Iupiter humana limgua loqui volui et, non alia, Ddm Platonis lingua fuisset locuturus sequi poterit Z uis dubitet verba sunt Quintiliani ) Platonem ess praecipuum vel acumine differendi, vel eloquendi facundia divina quadam , di bomerica Z Multumentis illius oratio supra prosam orationem, ct gus ede-srem Graeci vocant, Fur it, ut mibi non humano ingenio , sed Delphico quodam oraculo sideatur instinctus . Quid de Demosthenis, Ciceronis, R Livii suaviloquentia reseram tIn manibus sunt libri Scriptorum aetate posteriorum , in quibus eorum suavitatem satis laudare non possunt. Ex quibus apertissime essicitur, ut non modo eorum phrasis , sed etiam pronunciatio dulcior nostra, atque persectior fuerit, easque nos vix capere posse fatendum est; quia nobis etiam num fere ignota sit, atque inaudita. Quocirca dum conaris ostendere, Sarpedoni, pronunciationem, quae a te propugnatur, ad Platonis, Demosthenisque &c. eloquendi rationem proxime accedere ; tam dissicilem capis provinciam, ut nullum habitura fit exitum . Quod satis
25쪽
tis Auctor σ) Scholiorum in Genardi institutione dem vis enuntiandi formulis declarat verbis his Prorsus sunt in- eerti , quo pacto Prisci haee pronunctarint, is conjecturae sunt admodum jejunae , quibus Mes non est adhibenda, nisi
prius Prisorum aliquem ab inferis excitarint. ΗM ta men quasi tibi non refragarentur , Platonis pronuncia tionem te scire, aliosque docere posse non obscure indicas haec scribens,, Claudetur tota disputatio brevi disqui-stione , an siupposita etiam tanquam vera, quam traditu rus sum , theoria, ad Platonicam potius, an ad receptam hodie inter vos pronunciandi rationem praestet se assuefa cere ,, O virum vere graecum , quamvis haud in Graecia natum, aureoque Platonis saeculo digni stimum i ego vero non tam multum in istis rebus intelligo, quam multa vidi atque iccirco de persectissima illa , abditaque felicioris aevi Platonis nimirum, Demosthenisque &c. pronunciatione nulla in meo opusculo verba seci, contentus eam judicare
meliorem, quae cum veteribus , variisque monumentis magis congrueret non quod repererim ideo Priscorum pronunciationem, minime Sarpedoni: verum si ab ea longe ego distem , tu certe longissime aberres .
1 T Enio nune ad eum Platonis locum , qui tibi est in-pli riti , loeu, V star arcis munit issimae, in qua nec vincite, nec capi pro ἰτα expen- posse plurimum confidis: Ex qua etiam in me oppugnando te geris: Lual Capuan, eh'o uni ecce a Torre Infra Paludi ponis, o in alto Monte Mille aditi ruenta, e tura corre Larti, e levis: oc. En tanti Auctoris verba, ut a te fidelissime recitantur.
26쪽
D Nosti Majores nostros litteris his jota, & delia fre
quenter uti solitos : Mulieres vero maxime, quae prisci serinonis sonum purius conservant. Nunc vero litteras ι, bc η ita deflectunt, ut pro jota utantur epsilo, veleta, pro delia vero Zeta, quasi magnificentius quiddam hoc pacto sonent vocabula . HERM Qua ratione Z SOCR. Vetustiores nempe dicebant ἱμέραν, alii εμέρανοῦ nunc vero ἡμέραν . HERM . Ita sane est . SOCR. Vides igitur antiquum hoc nomen saltem ostendere institutoris mentem , atque sententiam, quod nimirum summa hominum v
luptate , illisque ἱμέρψσιν id est desiderantibus) lux e t nebris extiterit, ideo ἱμέραν vocarunt . HER M. Videtur . Nunc vero ἡμέρας vocabulum tam audaci, in selentique mutatione detortum est, ut quaenam sit illius not tio , & sibi velit, minime possis perspicere DQuibus ipse continuo subdis,, Hunc certe locum cur tot Viri eruditi praetermiserint, non intelligo D Qua lata re Sarpedoni vehementer a veritate deflectis. Etenim non est praetermissus, sed ab Eruditis ad veritatis praecepta perpensus in celebri Basileensi Academia ; a Cl. praesertim Ioanne Rodolpho 'Mesenio, ut infra videbis. Ego ipse, quam Vis multo minor sim, quam ut cum eruditis hominibus conferri ausim in ostrae diu ertationis pag. I 28. ix
Plato de Elymolo ia potiusa quam de Prois nunciatione loquitur.
27쪽
8 COMMENTARIUMmedium protuli , non integrum tamen, fateor, sed quantum ad meum institutum pertinere videbatur . Hoc unum verissimum est: aliter te, ac Eruditi sentiunt, Platonis locum intelligere. Et sane advertere debebas, Sarpedoni clarissime, in eo Dialogo non equidem de pronunciatione, sed nominum potissimum fgnificatione, atque etymologia agi a Platone . Quod doctissimus Marssius Fie rius ad argumenti Crat. explicationem declarat his verbis . Me autem ea ratione nomina fabricat, qua Artifex usurus nominibus exigit, atque insiluit. Talem pero esse Plato pult Dialecticum. At ille, quifabricat ad striam rei ideam, mente conceptam , in qua vera eon it ratio nominis, competit nomen , certa quadam Agnificatione praeditum . Atque hacei a ideolii ratio .,Agnis alioque, verum es nomen , monetque idem circa rem eandem in quacunque litterarum materia μι apud 'quascunque Gentes, modo quid
re t ; doceat discernendo cte. Vide etiam sis Gerardum Vossum . ab Sed esto, locutus sit Plato etiam de Graec
rum pronunciatione, quid ex eo concludere vis Sarpedoni t Scilicet , quum sis veritatis amator, locum illum aeque facere contra utrosque nostrum: facit namque contra me, quia, ut ipse autumas, non distinguo in pronunciatione ἱμέραν ab κμέρα, seu sonum πῶ ι a sono πυ η: erit igitur pari ratione contra te , quia confundis ἐμήρου cum ημέρα, seu quod idem est, Enunam, ε , cum seno αυ η: hane enim litteram effers, ut E laxum . Continuo respondes ἐabs te pronunciari u seno non perinde exili, & tenui, sed graviori potius, itaut magnificentius quoddam hoc pacto
sonenti vocabula. Fere eadem & ego tibi repono: ἰῶ- nimirum exilius quam η a me pronunciari, ita ut tenuius nent vocabula, in quibus reperitur ι, quam ea, in qui
bus est u. Adde, quod sicut littera Z πυ Δ vices gessit, quia illa quasi compendium est litterarum ΣΔ , vel ΣΣ,
28쪽
GRAECAE PRO NUNCI ATIONI s . 9
vel ΤΣ, & modo quodam in se continet Δ ; ita littera a gessit vices reὼ η ob sonum utrique sere communem. V de D. Bernardum de Monfaueon in sua Palaeograph. , ubi agit de littera E, & fium artis grammat. libr. I. cap. 2I. Audi nunc loci illius interpretationem ex CI. esenio, quem supra laudavi D Quod vero jam tempore Platonis . longum ad tonum minus clarum deflexerit, facile ex eodem loco est ostendere. Ibidem enim testatur, priscos Graecos litteris I, & Δ maxime usos esse ὁ & ἡμέραν diem sono exili pronunciasse e sed posterioris aetatis homines ἰω- , Vel in a , vel in ἔm commutasse, & sono μεγαλ πρεπετερω, seu clariore protuli s se , & loco δ, ζ, adhibui sie . Mox qua ratione id actum sit, distincte tradit: scilicet . homines antiquissimos ἱμέραν per iωm , medios εμεραν per ε; sed sui aevi homines ἡμέραι per η , id est tono intermedio intera, & ι, adeoque ex utroque mixto pronunciasse: Quod ipsum tamen brevi tempore durasse necesse est, eum statim post tempora Alexandri Macedonis η more Graecorum prisco ruin in exilitatem tenuissimam delapsum sit, scuti variis argumentis id probare ssuo loco annitemur. Ne vero quemquam nostra sententia offendat cogitet, eundem sonum in E latino inintilianum observasse , dum ait: In Herὰ neque E planὰ, neque I auditur . Hine Gellius testatur . Veteribus consuetum fuisse litteris E, di I plerumque uti indisserenter ,,
Ex quibus omnibus colligere proclive est, eum Platonis locum nostrae pronunciationi nihil officere, ea praeter caetera potissimum ratione, quod tam audaci, ins lentique mutatione etsi ἰω, in η hoc in vocabulo ἡμέρα, quae
una ipsi plurimum displicebat, ut quaenam sit tutus not iis , ct quid sibi velit minimΘpossisperspicere. Mani stum est igitur, Sarpedoni, non de soni confusione harum litterarum ι , ε, & η. sed quia posta hac littera η loco του ι, vel a in voce hac κμέρα non posse ἔτυμον inveniri, B do
Clarior ejundem loci explanatio .
29쪽
t 6 COMMENTARIUM doluisse Platonem: Id autem magis clarum fit ex eo, quod ibidem ille subdit: nsam sis arbitrantur nonnulli dici , quos ἡμερα , ides manserta qua fuρ aefficiat. l . . Platonis auctoritati subiicis Terentiani Mauri vera
tati responte- Utteram namque E videmus esse ad proximam so it ο, ct οὐ videntur esse suine sibi: Tempore momenti dissu ; non soni nativitas. Optime quidem Terentianus; verum quonam modo E so naret apud Latinos, nihil dirit. Attamen id jam didicimus ex Quintiliano , & Gellio nuper relatis. Nunc au tem videamus oportet, an Auctores posterioris aevi illis assentiantur . Prodeat Erasinus ipse a) novae pronunciationis princeps, & inventor, qui, ut quoslam Sc tos pro E, I sonantes audiverit, addidit stat im: Ne irquidem metus es error. Siquidem Gesorinus Aser objurgat Discipulo uos, quod E serterent in I, 9 rursus Isriberentper E. Quod certe minime factitassent, nisi dubia soni pronunciatione suissent decepti. Donatum b)vero scripsisse accepimus: Propter cognationem Ε, ct Ilitterarum non dubitaverunt Antiqui heri, here dicere, ct mane , ct mani, G vespere, di vrsperi. Iustus autem Lipsius ce) nonne memoriar haec prodidit Reperio sonum tenuem, sed obscurum, mixti cujusdam, sed ambigui inter E, ct I effatus. Ab hac incerta elatione, iu- certa item Scriptura veterum, qui, eodem Fabio teste ,
quasi, is quase sibi promiscuΘ fieri ere. Sed is in lapi
dibus ab hae causa reperio, navebus pro navibus, exΘmet
pro exemit. Praestat iterum audire Gellium se & Quintilianum i) : quorum alter ,, Extremam, inquit, litius vocis Quinti syllabam tum per E, tum per I scriptam
30쪽
legi; nam sane quam consuetum iis veteribus fuerit, litteris his plerumque uti indifferenter, sicuti pties sicini,&praefiscine, proclive, & proclivi, atque alia item hoc genus varie dixerunt. D Alter vero ait: M E quoque I loco fuit . ut Menerva, leber , Magester , ut Dijove, & Ve jove pro Dijovi, bc Vejovi. In here neque E plane , neque I auditur: nos nunc E littera terminamus; at Veterum Comico tum adhuc libris invenio heri ad me venit is Quocirca , si veritas tibi cordi est Sarpedoni, omnino fateri debes, non solum nihil certi colligi posse ex eo Terentiani loco , quo exilem sonum reυ ηπα subvertas: Verum etiam eum nobis potius favere ingenue asseverabis. Iam porro te clamantem audio: Ad Achillem P. PD- - ἡ '' .emitura ventum es ad Eusat Θιι nempe, Su suc, ut coI dae insietiea loel vocat, insignes locos ,e., quae quidem verba aeque ob- p ψtundunt me, ac celebris tuba illa Enniana, dum ita , i. .' μφ' ' increpat:
At tuba terribili sonitu taratantara dixit. Videamus itaque quid nobis incommodi afferat apparatus iste tuus: scilicet ut infringas, qua .Cap. II. pag. I 28. ΠΟ stra: Dissertationis asseruimus; ad probandum anniteris , ovicularum sonos a Graecis per βοα, & βὸ significatos, non esse voces UE, R VI molliter expressas; sed ut ais, meliori fortassis jure Bai, & Bee. Ecquis unquam sodes, oves Bai clamitare audivit Z eam potius vocem Catellis tribuendam, quam Bidentibus dixerim. Quum vero illas Bee sonare affirmes, vim facis voculae huic βη , ostendisque smul, te non belle eorum sententiam, quam propugnas; intelligere . Volunt enim plerique ςm E laxum esse,
Non est autem , cur miremur; Atticos ovium senos VI. non βα, sed βη dixisse: namque quum Animalium vox Pr dixtiςi Omani me articulatim emittatur , a variis Scriptoribus Varie B et etiam xerim ν