장음표시 사용
41쪽
que elementa. Cum syllabae ρα sonus profertur in e tensione est perspicuum, quod non similiter eum apprehendet sensus in prima incursione, & in ultima: sed in principio quidem a prolatione ρ movebitur, postea a tem ea deleta pure, ac sncere apprehendet vim litterae α: quamobrem ρα non est elementum . Sed si dicant sonum ou nihil erit hujusmodi, sed qualis ab initio auditur vocis proprietas , talis etiam in fine, qua de causa ruerit elementum . Cum hoc autem ita sit, quandoquidem& sonus M, & sonus οὐ uniformis, & incompositus, &immutabilis ab initio ad finem usque accipitur ἱ erit is quoque elementum D
Quid clarius in nostram causam dici potuit a Sexto Empirico Z Nunc Eustathius Archiep.Τhessalonicensis audiendus est, linguae graecae, ut omnes norunt, peritissimus. Hic autem in Iliad. α ista animadvertit . Κενος μεν e
Κενος, & κανὸς eundem sonum habent s ne ullo discrim ne , nisi quodpriur per ε νιλ n scribatur ἱ poserius a tem diphthongum requirat. πιΘεΘε, & πώΘεῖα in d fers cristara eandem senum habent. Atque haec, quae ex Sexto Empirico, & Eustathio recitavimus, lucide, breviterque definiunt , Diphtho gos diu , &ει pronunciandas esse ut E, & I. Neque his adversari credas Plutarchum , & Terentianum e ille siquidem loco supra citato aperte significat qua ratione a, R , faciant syllabam unam, quia scilicet alpha praecedens --, & ob seni exilitatem cum eo minime coalescens flectit illud ad sonum is μιλοῦ; unde sonus ex utroque conflassis diphthongi natura id exigente conflatur ut ipse Beda a
42쪽
GIERCAE PRONUNcrATIO Nis z a3setetur. Alter vero non minus perspicu8 id ipsum declarat his verbis: Alpha semper atque Iota, uem starant Graeci, fonum, A , ct E nobis minis M. Sic enim uosscribimus. Igitur si apud Latinos A sonat E longum, etiam Graecisia sonabit ε laxum .
Pro diphthongo vi idem Auctor haee stribit: E deinde Ivim , graeca quod diphthong 1 EI sonas , Non erit semper necesse copulatas scribere. Seu latina cisu jugetur graeca longa uaba, Iωπι solum , quod videmus saepe produci , vel Ι. Ex quibus fit, ut Ιωm longum , vel I longum solum postatum Graecis, tum Latinis diphthongum EI exprimant: ergo cum ἰωin longi, & I longi pro EI par sit ratio, par
erit etiam sonandi modus. Nemo enim Grammaticorum
I longum, ut E , & I sonare dixit. .
Quamvis ea, quae hactenus diximus ad pronunciatio ... . . . nem nostram reliquorum. Diphthongorum asserendamia thon quom
sufficere possent omnibus enim eadem sere est ratio, & xlo pro ac Mnatura) caeteras tamen , quantum possumus,persequamur. 'Quomodo diphthongus αυ enuncianda st , illud nos docet , quod Cicero lib. a. de Divinatione edisserit: id a tem sic est . Cum M. Crassus exercitum Brundusii impone ret , quidam in Portu Caricas Cauno advectas pendens, Cauneas elamitabat. Dicamus, si placet, monitum ab eo
Crassum, caveret, ne iret, non fuisse periturum omini paruisset. Ubi si soni similitudinem in vocibus his iram
ναύας, cauneas, & cave ne eas notaveris ', graecae pronu
elationis antiquitatem agnostes. Clearchus vero a nonne apud Athenaeum νευρομήτρας vocat , quod Suidas stris bit νεπρομηγρας ἰ Mitto alia doctissimorum hominum exempla, & auctoritates, quod in nostra dissertatione pag. 13 ., & I I S. satis superque retulimus. Maneat ere --- 2
43쪽
a CoΜΜENTARIUM go αυ , & ευ, ut av, & eu, aut etiam vult ita innutius in libello de potestate litterarum ut as , & ef sonare, sono nimirum inter b , & f medio . et suE.ὸ a , Notum est Viris eruditis, quod a Tucydide co) nar-hi, iii,T :, ratur de Atheniens bus, quorum alii Oraculum hoc abria Atheniem Apolline prolatum ,
Αοιμών intelligentes, alii vero λιμ, , ita diverse acceperunt , ut partim sic sint interpretati:
Veniet Doricum bellum , ct cum eo se sis.
Partim verb: Veniet Doricum bellum , ct eum eo famet. Sed praestat ipsum audire Scriptorem es Athenienses, inquit, maximis calamitatibus vexati, hominibus intra muros mortem obeuntibus, extraque eos hostibus agrum ferro, ignique vastantibus, recordati sunt carminis, quod Senes ajebant, jampridem decantari, hoc modo δω
jὶOmines non λοιμον pestem, sed λιμον famem hoc versupra dici. Sed evicit in praesentia merito pestis interpretatio ; homines enim ad ea , quae patiebantur sensum deto quebant . Sed existimo, si aliud post hoc aliquando invaserit Doricum bellum , & contingerit esse λιμαν famem, tum merito carmen hanc volui se dicent. ἡ Ex quibus clarissime insertur OI , ut ἰὸ α, non autem ut O , S I, pronunciari ab Atheniensibus . Unde nam enim, si ita non est, dissensio illa super ejus versiculi intelligentia inter tuos Atticos o Sarpedonit Audio, quid respondes: in quibusdam se ilicet diphthongis, plus quandoque una navocalem audiri, quam aliam; atque hinc facile coni gisse, ut Atheniensium alii λοιμὸς, alii λιμeς ab Oraetulo prolatum fuisse crediderint. Uerum eo tantum consilio haec a te dici animadvertimus, ut devictae opinioni tua
44쪽
GRAECAE PRO NUNCI A TIGNI s.' an
effugium aliquod pares . Verumtamen verba Thucydidis non quideXenoph.,ut ais p.f. planissima landostenduntque nos Atticorum pronunciandi morem adhuc servasse. Non admodum diversa ab iis, quae Thueydides no- VII.
his scripta reliquit perhibet Dio apud Cl. Lipsum. 9 α j.ώ' .
Nero , inquit, duos Sulpicios morte multavit, quod vili fertur in voce sunt ejus scenicam laudem imminuere. στι ποιητικοι
cesto appellarentur, eoque uti non cessarent , propter omisimitatem ex vicinia nominis in Πνεικὰς spuical Ner vis pictorias delinguere censebantur.
Nulla profecto soni vicinitas,nulla fuisset ambiguitas, fi more tuo alterum sole eos, alterum spui ι tunc pro nunciassent. Neque fortasse ad mortem dedisset Nero Sulpicios, nisi harum vocum piaticos, & nthicos homo-nomya fuisset delusus. En tibi Sarpedoni quomodo ab aetate Thucydidis , qui an. CCCCXXIX. ante Christum natum florebat ad primum ejusdem Christi saeculum, atque inde ad nos usque pronunciatio diphthongi OI integra pervenerit. Tandem Hieronymus ἔπι linguarum scientissimus , & Ven. Beda e nobis Auctores sunt, ut diphthongus ΥΙ 3. Thiarita non VI, sed ut y, vel i efferatur . Alter enim haec dς phtongo memoriae prodidit: Coenowia, non ut Latini interpretati ηδ' sunt , Musa earina dicitur per y Graecam lituram, sed juxta Hebrauam in elligentiam , per OE diphthongum , debet scribi, ut sit κοινομῆα, ides omne genus Musarum. Alter vero inquit: Κ--α per y scripta caninam -- Romi gnificat, κίοι enim graeeὸ cinis dicitur; κεινομῆα per diphthongum OE eommunem Mussim, κοινον enim a
45쪽
α 6 COMMENTARIUM graeeὸ commune es; und) coenobiam a communisue nomen accepit. Luod in Exodo , in Psallerio in primis iran . statum esse arbitramur, ut omnis generis Musa sun ea
retur, sed Fmilitudine fini per incuriam contigisse, ut
cynomia pro carnomia scriberetur . Quibus equidem verbis, & nostra pronunciatio τοῦ σι,& ΥI apprime firmatur . Minime tamen praetereundum est , quod Athenarus sa) testatur , veteres nimirum diphthongum hanc per Υ selum scripsisse. Id autem sorte ideo factum est, quia videbatur Antiquis Y non satis ex primere sonum; praesertim si vocalium elarissima Alpha illud sequatur: etenim si μῆα raptim pron uncia veris, au dietur myja, quod sonus exilis, Ac clarus nisi priore producto ad evitandum hiatum, concurrere non possunt. Miraberis fortasse, cur tot tantique Auctores , quos IX- hactenus citavi; eam non animadverterint rationem, cu jus vos per pe mentionem facitis: Diphthongos scilicet reddit sonum dici, quod duplicem sonum reddant. Cui ego male sartae opinioni in mea Dissertatione pag. I 3 r. seci satis: atque Q. st. hocce Scriptorum silentium maxime probant, quod ibidem asseruimus. Quod si liceret de his plus aequo loqui uehaec adderem . Certe ΟΥ diphthongus est: nihilominus. ut V simplex sonat etiam apud Latinos ipso Terentiano dicente. Graeea ip&bongus OY uteris tamen noseris vaeat:
Sola voealis γω U um et Mnesti sonum. At nimium de his.
De litterν v. Est at littera βλα , quam tu quidem B latinum sono Α ' reserre vis, ego vero malo U ita molliter prolato
46쪽
illum accedat: quare iste Platonis locus , quo tibi trium
ΚΛ . Semo es musarum tantum litterarum syr pitur quidam, tanquam bilante lingua : litterae seri heis nee vox , nec strepitur quidem 6,ect . In Thaeetet. Contra me minime facitὸ quodque ipse in eo mero, ut ais, casu , ego jam cum linguae graecae operam dare Occaeperim , plane animadverti. Non enim eam litteram strepentes, non sibilantes pronunciamus, sed molliter, atque ore quasi clauso. Exempla autem, quae ex Ausionio , & Psalterio latinis exarato litteris anno Christi I IOI. a te proseruntur,an liquitate longe anteeedit Cophtorum alphabetum, inia quo, uti supra innuimus, Bῆm sic exprimitur rida. Non te movent Herodianus, Hesychius, & Strabo, qui nostrae ejus litterae pronunciationi testimonio fuerunt: ili, movebit fortasse Suidae auctoritas, qui nobis haec tradi- tes ex Suida, N dit. Βηρουνιον . Granium: in dum es in Noritas. Ibi 2 V 'φη ' eum aprum vaArae mesis Norici frusra aggrederentur , unuI aprum proseratum in humeros extulit: puo viso Nori es aulamaverunt sua lingua, as ιωρ , , μι Βηρουνους 'οΘερ Βηρύνιον εκλήΘι. His uuas , inde Hir unium appellatum es, Reperies etiam apud eundem Βενετιάνος ' Venetianus, Bετιάειος, Vestorius ἱ Βεῶνοι, rasini . Κορ βῖνος, Corvinus, & alia sexcenta . Utque videas, nos non unius, aut alterius Scriptoris, vel Codicis auetoritate is re moveri, ut ipse promptule dicis, praeter ea, quae in nostra Dissertatione exempla dedimus; jam alia exhibemus. In
nummis graecis octastis scribitur o,-βια, Raptus in
nummis Titi e λαβιος, , &- exaratur .
Iam vero Balsamon ad Can. 7o. Trulladum βελιάωos δόγμα Senatus consultum VHujanum reddit. Lacerda
47쪽
αg COMMENTARIUM in adversariis notat Gnecos veses βις ιι dixisse. Uerum operae pretium est antiquiora ob oculos ponere . H bratum Heset graecis est Kβελ , Cheruvim est χερουβιμ , &Auram Γιεραμ, Syrus interpres Σεβας. Sepani, Ast. 27. I. & vers. I I. Κυβερνηας Xuvem τι, & quod est diligenter observandum , nomen αβωλος sa) quia stiret a Graecis Evvulos pronunciari , simpliciter Evulos in suam linguam transtulit. Russi autem nomen proprium Cassi dempta terminatione pronunciant , ut ex oleario supra , citato addiscimus. Claudat argumentum hoc Marius Victorinus, Dqui ha e scribit: F Aeolibus dumtaxat idem valet, quod apud nos V eum pro consonant cribitur, vocaturque βαυ, ct digamma. Alibi dixerat inu vocari. Unde cognoscere licet β, &v idem senare, cum Victorinus, quod graecis litteris βαυ, latinis tau scripserit. Id & Ηugo
Grotius persequitur , inquiens: Assisnuisset ut B,
quid osui fuisset Aeolor, cum β haberent, novam excogitarciaturae figuram i Sed considerandum est, Aeolas ,
quorum lingua asperior fuerat, peculiari idiotismo B durius instar h latinum , extulisse ὁ ut autem seno molliore , quo alii Graeci, uterentur, suum digamma excogitarunt ,
quod postea in desuetudinem ivit .
I Unquam eredidissem , Sarpedoni clarissime , te is 1 l multiplici quamvis eruditione praeditum de vetustis inscriptionibus, quas nostrae sententiae probationi esse voluimus ἱ tam abjecte sentire . Tale enim illarum judi-- . cium iacis . D Uerum quoniam hic inscriptionum, madiniorumque fit mentio, semeI a Lectore notatum volumus,
48쪽
GRAECAE PRO NUNCIATIONIS. 29 characteres illos a Plebejis plerumque , rudibusque homi minibus exaratos suis e , adeoque eo tantum conserre, ut qua ratione voces quaedam ab uno, alterove plebejo scriptae, pronunciataeue suerint intelligamus &c. ,, Omnia a belle, quibus tamen ipse unus plaudas. Non ita profecto Manutius in Orthograph. , non ita Cl. Fontaninus in lib. I. de antiquitatib. Hortae cap. 8. sunt verse senserunt. Placet ex illorum scriptis unum , Malterum hac super re exemplum in prospectum producere . Volunt ambo a) locis nuper citatis non uisola , sed Essula scribendum esse: additque eruditissimus Praesul ita seriptum fuisse usque ad seculum sextum, ut planum fit ex numis, & inscriptionibus . Quamquam vero Silvs ab ύλη Etymologi ducant, nihilominus idem Manutius Silva, non Salva seribi jubet: concluditque: Susa eum Iomni eri si antiguitas, ali cribunt eum Y tantra Π-bras, Iasiderique omnes . Accipe nunc, quaesio, a Cl. Christophoro Cellario, stquo conserant numismata, veteresque Inscriptiones. J
D Inscriptiones Ueterum , eundem usum habent, quem pl. quo camnumismata antiqua . Serviunt historiae, geographiae, genealogiae; variorumque rituum cognitioni: immo ipsi litteraturae , id est Orthographiae, grammatietae , & vocabulorum scientiae: quia multa ex lapidibus distuntur, quae in libris etiam antiquis frustra quaesieris is Hactenus ille. Ex quibus auctoritatibus intelligi debet veteres inserisptiones non modo alios ad usus, ut ipse concedis, conferre , verum etiam in re praesenti, quod a te eo loci ne gatur, maxime probare: etiamsi plures reperiantur contrario prorsus modo eodem pene tempore elaboratae. Etenim libenter damus in illis exarandis saepissimo, erratumca Fatetur Manuttur ab antiquis Epistula fiasse scriptum t at ipse tu Ioc.
dis , Venet. Is sis. recentistrem servat morem a ba Se I. II. de Ins ripi. β.I. p. I 17. Brev. Antiq. Rom.
49쪽
ντἀ loco Y exa. Tatum tribue Oxi ostis Interipi. evincitur.3o COMMENTARIUM tum esse, attamen ea σινδεμ εα ex soni similitudine, quae inter vocales est, & diphthongos supra relatas, obvenisse constanter asserimus . Quamobrem patere Sarpedoni, a me pronunciationem, quam adhuc defendi, tibi, & φιλέλ, πιν , antiquis rursus probari monumentis. In primis hisce tribus inscriptionibus videbis Min pro ἔ- non semel, ipsumque ἰm aliquando loco , Τ exaratum .
Dulti me Mulieri Arraridi TrophimusMaritus. Annis ομxit XXX UΙ- Extat Instriptio H haec Ravennae in Templo Novi Classensis Monasterii; ubi etiam est Corpus S. Argyridis Matronae, & Martyris graecae t cujus ibidem festum quotannis agitur die xxiv. Aprilis.
ΚAINI ΔΙ Θ Υ Γ Α T P I ZICANTI ET HB. g. Η Η Κ E P Η Μ Α N Θ o C Κ AIPIA E ΠΟΙΗCAN MNHMHC XA PINDoctissimus Muratorius pag. I I 43. num. 8. ita hane transtulit. Caenidi FUI uae vixit annis v. mensibus VIII. Ecere Manthos, soria fecerunt memoriae eos. At pro Η ΚΕΡΗ sortasse legendum est ΗΜΕ . H. dierum. Etenim eadem nota ΗME P., ut optime advertit Cl. Eduardus Corsinus Non Grce. pag. 26, sepe in marmoribus reperitur.
50쪽
Meandro sa) meo Hro dulei mo, qui es in mentis tranquiuitate. Nam εο ε Υ Ο Μ , ni fallimur, idem est
In sequenti satis vetusta Inscriptione cernes ἐ- I