장음표시 사용
371쪽
niam, sed ad amplexum Patris cum gaudio admittitur . Et in Evangeliis nihil frequentius inculcatur, quam venia poenitentibus peccatoribus facillime, cujuscumque sint generis,
Qu.od tamen magis urget, est Chri- institutio. Math. I 8. I 8. ubi tribuitur Apostolis, eorumque Suceessoribus a quocumque peccato poenitentes absolvqndi, nulla multitudinis, aut gravitatis facta restrictione , verbis illis r Quaecumque ligaveritis super terram erunt ligata Ur in Coelo , σ quaecumque solveritis super terram , erunt soluta , σ ta Coelo ;& quidem non prima vice tantum , sed toties , quoties. U. enim II. ejusdem capitis, cum ipostulasset Petrus, an usque ad septenariurun umerum peccata dimittere deberet λ. Ait
Christus i Non dico tibi usque septiei, seri septuagiss septies .s . Id ipsum absque ulla restrictione iisdem
δε postolis dictum est Ioan. 2O. 2I. quorum remiseritis peccata remittuntur eis , Ur quorum retinueritis , νetenta sunt. Et quidem nomine, & authoritate Christi dicentis v. 2 r. SAcut misit me Pater, ego mItto υos 3 ergo
ex Divinis Scripturis nullum est pee ea tumo , quod per veram poenitentiam , etsi gravissimum, non dimittatur . Quod si aliquibus iii Ioeis videatur Seriptura peccati remissionem
ad certum numerum coarctares ut Arnos 2.
q. Super tribus sceleribus Moab , Puda, UVIIael non converram eos , & Jerem. 7. I 6. Id de vere poenitentibus ianime asseri rur, sed solummodo signifieatur , nonnullos ob inve- veteratam malitiam, atque in peccato sorde- tnentiam a Deo deserendos, ne veram poenitentiam peragant , negatis nimirum efficaciorii bus s
372쪽
, yrbus auxiliis , sine quibus numquam a prava statu, in quo jacent, resurgent , juxta Ca- non es Arausicani II., & Augustinus Perpetuo inculcat; etsi gratia susseienti adjuti absolute possent. Legatur Uega Noster de Iustis e. lib. I s. cap. II. I 2. & II. Possent etiam loca illa intelligi de poenis, & ea Iamitatibus temporalibus, quas Deus in eorum vindictam erat immissurus , pro quibus non vult a Propheta Deus exorari r Et hie sensus videtur contextui magis cohaerere , ubi de suppliciis temporalibus, quae immissurus erat, fit shrmo.
Idipsum ex Patrum, σ Ecelesiae Doctrina
s S. Ia Phrem. Syrus de Poenit. & Conver. L. Neque enim super aliquibus peccatis ἰἰmitaυit supple Deus poenitentiam , super
qMibusdam autem non : sed ad omnem plagam peccati nι bis magnus ille Animarum nostrartim Mediatis dedit magnum hoc remedium .
Ignatius Martyr epist. ad Philadel. Omnibur poenitentibus remittit Deus , si concurrant adtinitatem Ecclesiae , Ur Episcopi Concilium . Iudstin. Mart. Diat. eum Triph. Quem poenituerit delictorum commissorum, remissionem illorum es consecutus. Iraeneus lib. I. cap. 3 7. Timoν Domini initium intelligentiae r intellectus beris transgressionis facit poenitentiam : poenitentibus autem largitur benignitatem suam Deus . Epiphan. Η res. 69. Si quis praeoccupatus fuerit in aliquo quocumquesaue delicto , poenitentiamsagat: suscipit enim Deus poenitentiam ς etiam
post Basi*mum , si quis lapsus fuerit. Num
373쪽
quam finem sacerem si Patres omnes adducerem, veritatem hanc disertissime docentes. Legat ut Chrysost. ad Theodor. Laps. , ho m. I. in eap. 2. Math ... ΗOm. de Poenit. , Homil. 8 o. ad Popul. Antilich. basib ad Monachum lapsum. Nisse n. de vita mystie. Nazian Z. orat. in Sant2. Lumin. Cyrill. Alexand. in Joan.
lib. Id. cap. I 6. aliique praeter Latinos apud Jodo eum Coccium Tnesaur. Catholic. to m. d. lib. 7. de Poenit.
99. Eadem quoque praxis , idemque semper fuit Ecclesiae Catholi eae senius. Apostoli in suis Canonibus Can. 12. sanxerunt: Si qtiis Episcopus, Presbter , vel Diaconus , eum quia peccatis convertitur , non recipit s seu uicit, ideponatur , quoniam Christum molestid .cit, qui dixit: Gaudium est in Coelo propter unum peccatorem poenitentiam agentem . Hoc idem subsequentia vetustissima Concilia sanxerunt, dc usu confirmarunt, ut duo Romana sub Corisnelio Papa , Carthaginense sub Cyprianos . Arelatense I. sub Sylvestro Can. 23. , Ancyranum I. sub Sylvestro Can.q. & seque n. Laodice num Cap. t. 7. s. Atelatense II. sub Sylvestro Can. Io. II. & I 2. Chartagin. III. sub fAnastasio . Mile vitanum Cap. II. Arausican. I. Cap. 3. N alia Nieamum I. Oecumenicum is Can. 8. & II. Lateranen se 1 U. Oecumenicum, in quo Patriarchar quoque Orientales adstiterunt Cap. Firmiser de sum. Trin. 8c Fid.
Catholic. Cap. I. ubi habet a Si post susceptis-nem Baptismi quisquam prolapsus fueris in peccatum per veram poenitentiam semper potest reparari . Idipsum in Flqrentino patiter Oem lcumenico , quod ab ρrmenis repelli non po-
test, utpote ab ipsis receptum , lanei tu in est
in Bulla Gientur Coeli, ubi decisum est , Ani
374쪽
S Isinas vere poenitentes in Dei eharitate deee dentes, Purgatorii quidem poenis purificari r sed maeulis abstersas in Coelum ascendet , , quod falsum esset , si peccata da lentur penitus it remissibilia ; ergo ex sensu Patruin, praxi ,& doctrina Eeclesiae Universalis , etiam primitivete , cui non ad herere insolentissimam esse insania in , dixit optime August. epist. 84. ad Januarium , nullum datur peccatum irremissibile per veram poenitentiam .
Idipsum ratione aliqua evincittar . Ioo. I. Hristus pro omnibus mortuus est, a ut Armeni fatentur, ex Apost. I. ad Timoth. I. I 6. , ergo etiam peccatores summi , si ad poenitentiam revertantur per meritum Christi, qui emundat nos ab omnλpeccato 1. Ioan . I. 7. Quare hortatur nos, ut cci Ieamur peccata nostra 3 fluetis es , ET justus , ur remittat novis peccata no Ira , ememundet nos ab omnι iniquitase ; ergo etiam gravissima peccata poemtentibus remittuntur
Io I. II. Redemptio Christi est eo piosa.& superabundans Psal. I 29. 7. & docet Paulus ad Rom. s. I s. inquit enim Non sicu i deligitum, ita σ donum ; si enim unius delicto multi mortui sunt: multo magis Gratia Dei , Ur Donum
in gratia unius Hominis Dis Chrsi in plures abunda υit: non esset autem eo piosa , resuperabundans Redemptio , nisi extenderetur ad omnia peccata , quantumvis numero, &turpitudine gravissima , peccatoribus poeniten. tibus condonanda; ergo dcc.
Ior. ΙΙΙ. Justitia Dei punit omnia peccata , nedum gravissima, sed etiam levissima in
375쪽
in poenitentum minime agentibus ς ergo Misericordia condonat poenitentibus etiam gravissima peccata , cum Deus ad parcendum siepronior , qua in ad puniendum e Misericordia, enim super exaltat judicium . Jacob. 2. II. Ios. IV. Omnes tenentur sperare Beati tudinem ; desperationis enim peccatum gra. vissimum est , S propterea peccatores ad Pinis nitentiam , ejusque Sacramentum suscipienis dum obstringuntur , saltem in Paschate ex Lais teran . IV. di in mortis articulo , aut pericu lo , juxta communissimam Theologo tum &PP. Sententiam , Cap. Utriusque sexus ; ergo nulla dantur peccata omnino irremissibilia , quibus admissis , hujusmodi onera minime urgerent.
Ioq. Ult. Summa licentia nequissimis hominibus Praeberetur in omnia atrociora flagitia dilabendi , si spes veniae gravioribus eri
minibus tolleretur , & vera ad Deum conversio inutilis e enseretur . Quo motivo Concit. Rom. sub Cornel. , & Afitie. sub Cypriano indulgentiam lapsis tribuendam censue Lunt, ne , sublata spe veniae , in profundum malorum praecipites ruerent , uti Marcionem fecisse novimus a Patre Episcopo ob grave erratum , etsi poenitentem rejectum , & propterea in haeresim lapsum,teste Epiphan. haercf. 2. Quod quidem incommodum in sententia no
sera minime sequitur: nam Eselesia veru pCae
nitentibus veniam quidem misericorditer laringitur; at ne qacilitas veniae incentivum Praebeat peccandi , congruas praescribit poenas in vivis praestandas , aut profecto in Purgatorio luendas , & propterea scite a Triden.sess. I . cap. 2. ex Sanctis Patribus laboriosus
376쪽
ios. Bji. I. Ex Divinis Scripti tris i I i Reg. v. 2y. Si peccaverit Vir imVirum placarν ei potest Deus e s autem in Do
minum peccaverit , quis orabit pro eo p Cap. vero 3. ejusdem lib. I q. Τdcirco iura dii Domtii Heli, qtiod non expietur iniquitas Domus ejus victimis , muneribus usque in sempiternum. Provetb. I. I 8. 24. Vocavi , m renuistis, extendi manum meam , σ non fuit qui aspiceret V c. Tunc invocabunt me , non exaM-kiam , mane consurgent , non invenient me. 2. Machab.9. Antiochus Rex peccatorum
suorum dolorem , & poenitentiam concepit.& tamen, V. 13. dicitur: Orabat hic Icelestus Dominum , d quo non esset misericordiam consequturus. Marc. 3. 29. .Qui blaspbemaverit in Spiritum Sanctum , non habebit remissio. nem in aeternum , sed reus eris aeterni delicti . Ad Harbr. Io. 26. Voluntaria peccantibus nobis psct acceptam notitiam veritatis , jam non relinquitur pro peccatis hostia . Ergo ex Diis vinis Scripturis dantur aliqua peccata , quae xemitti non possim t. Io6. Resp. neg. Conseq. Primus enim locus I. Reg. 2. non fuit Dei locutio proprio marte dieentis , sed Heli Sacerdotis , qui nec Propheta , nec Videns erat , more humano seonantis difficultate veniar filios suos ab iniquitate revocare 3 qui tamen veniam noudieit impossibilem , med arduam. Secunda ejusdem Sententia r. Reg. 3. intelligitur de poena temporali peccato Heli respondente, Pars qu e
377쪽
36υ quae victimis redimi possit, non de reatu eulpae, aut poena aeterna , de qua nuda ibi sit mentio , sed de Heli Domo , & familia , &quidem ad poenas temporales victimis redimendas , non Vero de aeterna , & quidem
post veram poenitentiam . Uel si de ipso in ex Heli fit sermo , quem Theodoret. Chrysost. Abulen . & alii apud Alapide in hunc locum, obtinuisse .volunt locum salutis a de poena temporali intelligendus , poenitentia peracta ,
tur de extremi Judicii die juxta Bedam, &Lyranum , tunc enim , cum se intermino ultimato , Reprobos nulla , etsi vera esset, poenitentia juvat; vel de judicio partieulari rtunc enim o te M , fructuose poenitentiae elapso , invocatio nihil proderit ἔ amar senim nox advenit s quando ex Joan. 9. q. m. . mo potes operari . Si vero locus ille ad moriatis angustias reseratur obitum praecedentes a Deus dicitur eorum praeces minime exaudire; vel quia solam bonorum temporalium jaaetiiram metuunt , vel quia solo poenae pavore moventur ad peccatum detestandum, non - Dei amore super omnia dilecti , quem ante obitum ad salutem ne eessarium esse , tenet Communis Theologorum sententia ap. Mastr. Nost. Theol. Morat. Dist. s. Quaest. 3. arto Ian. 69.; vel quia hujusmodi perversis, hominibus non quidem suffieientia , quibus cou verti possint , sed effieaeia , quibus reipsa eonvertantur ad Deum sicut oportet , auxi- . lia denegantur , juxta illud Augustini sermo de Innoe. Hac animadetisrsione percutitur Peccator , ut moriens obliυiscatur sui , qui rium viυeret oblitus est Dei . Io 8. Tres
378쪽
Iot. Tres vero ultimi loci ex novo Testamento desumpti , nihil aliud signifieant, quam peccatum blasphemiae , de quo loquuntur , esse irremissibile , non quia sit in se tale, si vera sequatur poenitentia, alioquin ii, qui Spiritui Sancto hestiterunt, Stephanum lapidarunt, & Evangelio sunt refragatis poenitentiam agentes minime veniam essent cou-
secuti, quod false in est , Act. 2. 38.r sed quia diffieillime ad eor redeunt , peccant quippo
ex pura malitia , non autem ex infirmitate , aut ignorantia, ob quam D.Paulus I.Timoth. I. I 3. asserit miserieordiam impetrasse . Attamen neque de his spem salutis esse projbetendam , inquit August. lib. I. Retract. eap. I De nullo quantumvis pclsimo in hae vitaeonstituto , desperandum est , σ pro eo non
prudenter oratur , de quo non desperatur . Ios. Ultimus locus ex epist. ad Haebr. IO. minime favet Adversariis; nihil enim aliud intendit, quam novum Christum , qui denuo moriatur, minime expediari oporte. xe: ex hoe autem non sequitur, dari peccata omnino irremissibilia , nam alioquin etiam novus Christus superflueret et suffieit autem Christi pro nobis cruei fixi antiqua immolatio ad omnia peccata tollenda , si per veram poenitentiam applicetur , . quod sane Haebrei nequaquam faciebant , omnem bonorum cum mulum a Messia futuro stulte expectantes. IIo. Eodem suasu loquitur Apost. ad Haebr. 6. q. dum ait , impossibile esse, eos, qui semel sunt illuminati σc. rursus renovari ad poenitentiam: per ly enim Ioenitentiam non intelligit virtutem, aut Saeramentum Poeni tentiae, sed secundum Baptismum , quo Fide les Christo renaseantur , & absque labore s
379쪽
uti in ptimo eniam peeeatorum post primum
eo inmissorum obtineant, quem dieit omnino impossibilem , si euti alter Christus iitipo ses bilis est; non tamen negat secundum Baptisqmum Poenitentiae , sed laboriosum , dc erumnis plenum , quem Patres, se eundam post naufragium tabulam appellant , in quo erimina quidem omnia plene dimittuntur , sed praemissis fletibus , la erymis , & afflictionibus, internar testibus poenitentiae , quae omnia priori Baptismo minime praemitti oportebat . II1. Obji. II. Ecclesia antiqua praxi do euit peccatum omnino irremissibile i erisuo &c. Conseq. patet Prob. ant. ex Concit.
Eliberi. An. Christi Domini 3os. sub Marcello I. celebrato , ubi negatur , ne dum invita , sed etiam in morte gravi minorum steterum reis dimissio , ut patet ex Can. I. & 2. adversus Idololatras , & 6. eontra IecidivosForniearios , & I8. contra Maec hos Eccle- fasti eos, etiam Episcopos , di Can. 66. IO. II. Tr. 7s. hujusmodi eriminum authoribus negatur communio , id est re eoneiliatio, etiam peracta poenitentia . Canonem vero aliun in
synodo ista antiquiorem , & primis duobus
saeculis vigentem , quo negabatur re eoneidiatio , etiam poenitentialis , extitisse docet Sanctus Cyprianus serm. de lapsis , quae Christi Domini judicio relinquebam r. Et certes res ista erat adeo explorata a minime opus fuisset , ab Episcopis Africanis Clerum Romanum, obitu Fabiani Pontificis , Eeclesiae tune praesidentem in re hujusmodi eonsuli , uti revera factum esse , Sancti Cypriani de elatat Epistola s. ad eumdem data; ergo EceIesia primitiva censuit, dari peceatum quoddam vere irremissibile .
380쪽
II 2. Resp. I. neg. Conseq. s eum Naim simus in merae disciplinae negotio , ejusdem varietas non inficit Dogma , semper manens 'invariabile : ex eo ergo , quod Ecclesia in sui exordio nonnullis peccatis veniam denega erit , non arguit , eam non potuisse dimittere , sed solummodo , quod propter varia -gravissima motiva noluerit ; quae tamen disciplina maxime post Nicetenum I. , & pace Ecclesiae restituta , mitigata est r Ecclesia autem moderna eadem est eum antiqua, quam soli Haeretici reprehendunt . III. Resp. II. ne g. ant. , ad probatio
nem ex Canonibus Elibertinis , & aliis , . qui adduci possunt , dico , intelligi debete de reconciliatione canonica , di externa , non deSaeramentali , & interna , de qua nune est sermo : hane enim apertissime S. Leo Magnus
admittit , Epist. 8 o. ad Episeop. Hispan. Sic
etiam intelligenda est denegatio communicionis , non de Sacramentali , sed de Canonica , qua post peceatum , ejusque poenitentiam Rei Eeelesiae re eonciliabantur , & in inte- .grurn restituebantur , vel de Eucharistia, quae in fine vitae aliquibus maximis eriminosis interrorem criminum denegari consueverat ; uti etiam nunc fit in aliquibus locis cum his , qu D ultimo supplicio sunt damnati: praesumebantur enim rei hujusmodi non amore virtutis, sed timore poenae poenitere , inti monebat Cyprianus Epist. sa. ad Antonian. II q. Caeterum etiam in primitiva Eeclesia vero poenitentibus gravissima etiam crimina fuisse dimissa , habemus ex Tertul. lib. de Pudie. cap. I. dicente Zephy. Pap. : Ego ,σ Maechiae , Ur Fornicationis delicta pαui-ieni functis dimitto . Id ipsum praestitit Cor. 3 nelius