Ad tractatum Matthæi Zampini ...

11쪽

PRIMI PRINCIPIS FR ANCIAE. 'istationum analyticarum, ac praecipue demon strationum certissimum , cum nulla sit inter pro potitos terminos neces1itudo , nulla

aequalitas : Sciret denique indiuiduorum non esse scientiam. Sed liceat l. C. seuerioris Philosophiae arcana ignorasse. Liceat Zampino verbum demonstrandi παχυμερέςρρον Vulgamri dc lata quadam significatione usurpasse. Aguigitur , lenito examinis rigore , aequiori iure cum Zampino agamus. Neque enim aequum est , vel ipso Aristotele teste, in Omnibus eausedem necessitatem exigere: Satis sit Zampinono falli no fallere in homonymijs, αμφιέολιαις;&eiusmodi Sophistarum artibus, quibus vi deri volunt ἐλέγχειν & conuinces e, cum tamen

non conii incant.

Tv v ER b, Zampine, quandoquidem tantam θέσιν φυλατlειν aggressus es , ne sine parte Vincas,& απονον consequaris, ne graueris mecum in hac arena iustis & paribus armis te exercere, dc examini Aristotelico id est, certissimo, & apud omnes doctos probatissimo, tuas probationes subiicere. Nec te terreat in causa

Regia nome Regij Cosiliarij, iniuria tumultu utuis artibus renouatorum, &, ni Deus auertar, in immutabilem perductorum, omni dignitate nudatu. Tibi, Zampi Ire , si nator essC nolo, nec Iudex: vix enim homini Reca nate si lege Regiam Francicam vel tantillum attingenti ae quus essem. Sed nec pugnare aggredior ut vinisAria, Zampine,vel ut vincam:ess et enim sophi-

12쪽

sticus iste vincendi scopus. Sed pugno vi Vincat Francica veritas , illamque, si fieri possit, oculis tuis Recanatensibus inspicias , inspecta agnos eas. Hoc unum bona fide, bonis artibus satago. PRIMvM igitur, Zampine, scientiam tuam probo & laudo, qua agnouisti in successione Regia legem Regiam Hispicienda esse legis vero Regiae interpretationem ex perpetuς cosuetudinis declaratione quaerendam. Haec enim scientia est: vera, antiquissimorum Iurisconsultorum & historicorum monimentis firmata, quibus apparet regni silccessionem lege regni semper delatam fuisse,&legem regiam Francicam nihil aliud esse quam consuetudinem ab

Omni aeuo tacito Fracorum cosensu receptam,

de longissina a annorum serie stabilitam. Verum praeclaram hanc scientiam duplici ignoratione corrupisti, tum quod legem Allodialem putas esse legem Regiam, tum quod Vlpianum vis esse legis Regiae interprete. De his igitur breuiter &, absque omni fuco rhetorico,agamus, Ut ignoratione omni & falsitate explorata niteat purus δc omnium oculis gratissimus veritatis solendor. LEGEM Allo dialem a te allatam non esse gem regiam, non allegationibus ad ostentationem contarcinatis, non auctoritate clariss1- morum Francicorum Iuriscosultorum Nicolai

Praesidis Burdegalensis,& Ioannis de Terra Rubea aduocati regij, a quibus Zampi

13쪽

PRIMI PRINCIPIS FRANCIAE. 2nus Reca nate sis iura Francica, no autem a Paulo similio Veronensi discere debuit, sed certissima ratione ex Philosophiae sinu petita demonstrare est facillimum. Isaque, Ut tecu, Zampine, in diiudicatione veri δή f bl si quantum percis io satis imperito , agam familiatius, est Qiyllogismus eiusmodi:

Lex est Laesis ccessionis in re 'o Franciae. Lex a Zampino recit4ta non est lex uecesson s in regno FrancIAE. Ergo lex a Zampino recitata non e st lex REgia.

PRO Pos 1Τio maior huius lyllogismi c5tinet axioma nulli ensia si obnoxium : quippe nihil aliud est lex Regia, de qua agimus, quam lex successionis in regno Franciae , adeoque subiectum & attributum huius propositionis idem sunt , cum definitio dc definitum idem sint. Minor vero per se clara est , nihil enim in tota illa lege a te recitata de successione regni Franciae. Quin imb nihil est soae a Zam. in tota illa lege quod ad successionem regnis' '' Franciae postix accommodari. Terrae Allodialis hereditas,& regni hereditas, scis ipse quantum differant. Terrae Allo dialis hereditas, est fundorum patrimonialium hereditas. Regnum vero terrae nomine non significari, si tibi probari cupis Zampine, candelam meridie accendi cupis .Regnum enim est forma queda πολ τίας, seu publicae administrationis , terra vero , etsi sustineat regni colas, tamen non est regnum, sis ut fundus patrimonialis alicuius familiae non B est

14쪽

est ipsa familia. Regnii Franciae nullis terrarum sinibus circunscribitur sed ubictaque locorum sacrosancta maiestas Francica imperat, dc iura populis dicit, ibi est regnum Franciae. Terra vero Allodialis eit species certa patrimonij priuati, toto genere a regno differens. Adeo ut ne ad eandem quidem Categoriam Regnum 3c terra possint referri: tantum abest ut quod de terra dicitur, de regno dictum videri debear, ira ut terrae hei editas pro regni hereditate sit accipienda. Denique, mi Zampine, in lege regia regni fieri mentionem omnino necesse est, sicut in lege hereditaria hereditatis, in lege fidei commissaria fidei commi sui, & c. Leges

enim nome sum ut ex rebus quibus irnponun-aeonsequent , tur. Falleris igitur το ἐπομενον, cum legem quamlibet hereditariam, putas esse legem hereditatis regni: Ita enim ratiocinaris: Lex regia est lex hereditaria. ex quae adfertur ex titulo de altide, es lex here

Lex quae adsertur ex titulo de alude est lex regia.

COEGI Τ me tua errorem hunc

pluribus declarare, quem apud peritos unico verbo notasse satis erat. Vides igitur, Zampine, argumentum tuum esse ἀσυλλογιςον, id est, non esse argumentum, cum conclusio assar-mans in secuda figura sit vitiosa: perinde enim colligis, ac si ex eo quod mellis consequens est flauus color,fel, quod etiam est flauum, pro melle acciperes. Caeterum, ne te homonymia

15쪽

PRIMI PRINCIPIS FRANCIAE. Ir

vocis huius, heredit , decipiat, sciendum tibi est, hereditatem esἡ- πολλαχως λήγομιενων, ut Hereditas di- ex ipsa hereditatis definitione satis costat. Nam cum hereditas sit saccessio in uniuersum ius quod defunctus habuit tempore mortis, neces se est hereditatum tot esse species, quot sunt successo num in uniuersum ius defuncti. Succellionum autem in uniuersum ius defuncti, alias else patrimoniales & ex iudicio defuncti deferri, alias ex remotione alterius: Rursus successionum ex remotione alterius, alias esse electi uas , alias iure sanguinis per legem seu consuetudinem deferri, ne Dupondit quide ignorant. Et cum hereditas tot modis dicatur, cer- Im hereditate ius hereditarium non uno modo dici clarum pluribus est, cum quot sunt hereditatum genera, tot diuersa iura hereditaria esse necesse sit. Aliud igitur est: ius hereditarium patrimoniale, aliud ius hereditarium electivum , aliud ius hereditarium regale. PIis distinctionibus per secundum instrumentum Dialecticae inuentionis, quod est το quos χῶς ἐκατον δῆ -mbdis λῶν, repertis, duo sum consequutus , Vnum mnumquodslegem alio diale pr6 lege Regia Franciae Fran- phycis obtruderes , alterum ut disceptationis tuae vanitas Omnium oculis pateat, cum in sequentibus ita disseris, ut appareat te existimare successione in praerogatiua primi Principis Franciat iure illo hereditario esse censendam, quo successiones patrimoniales censentur. Quamuis enim libens fatear in quaestione proposita

16쪽

inspiciendum esse tempus mortis serenissimi ducis Andegavensis quia omnis luccessio aut

mortem, aut rem Orionem illias cui succeditur, praes apponici. neque in re tam clara erudita illa tua inductioine opus fuit de succestione suorum , agnatorum , cognatorum, dia c.) falleris tamen, Tampine, cum praei Ogatiua primi Prin cipis Franciae vocas successionem threnissimi

Ducis And. non enim est successio, sed quasi successio duntaxat, ut doctissime scripsit ante centum quinquaginta annos Clarissi. I. C. non Recanate sis, sed Francus, Ioanes de Terra Rubea : Successio enim ducis And. proprie fuit ea quam d. Dux pro arbitrio dare vel adimere potuit: quod vero auferre dc conferre non potuit,

proprie non est successio, sed duntaxat quasi successio iure fanguinis per lege Regiam delata. Has distinctiones idcirco praemittere visum

est, ne singulas tuae orationis partes retexendo

taedium peritis adferam ad propositi sul-logismi festinantibus.

verum, quid sermone tecum in si ituam, non modis iuris , sed etiam nominum titulorum prancorum imperitissimo λ Peregrinitate enim, tua, Zampine, statim in ipsa ἐπικαφη tuae disceptationis dilucide prodis cum fingis praeroga tiuam primi Principis fuisse in se reaiss. Duce

And. quae nunquam in eo fuit aut esse potuit, cum longe maius & augustius quidda esset in eo. Erat enim &proscribebatur tum apud Francos , tum apud exteros omnes , Abin Gr

17쪽

PRIMI PRINCI p IS FRANCI ij

flater, Cuiusnaodi appellatio eorum est qui ex eadem stirpe sunt cuni rege. Primus vero Princeps 1n Francia dicitur , qui non est ex eadem stirpe cum Rege , sed est primus, id est primogenitus in ea ii irpe, quae deficiente stirpἡ regia ad regni successo ne lege Regia vocatur. Ita ut si praerogatiua primi Principis duci An- degavensi tribuas, illum ex stirpe Valesia, in qua primus non fuit, in aliam familiam trans feras. Haec Reca nato valde noua esse non dubito. Itaqὶ non miror L C. Recanatensem primum Principem pro praesti impio herede regni accepisse. Nos vel 5 Franci magna cum vene ratione Regiae familiae haec nomina distinguismus, neque temere titulos tam sacrae, tant augustae consanguinitatis confundimus, cdm hac fini sint reperti, ut ex ipsis nominibus ius, dignitas, dcordo regij sanguinis cognoscatur. Primum Principem in familia Valesia praeter Regem ipsum quemquam appellare non licet, Zani pine. Sed in familia Bor boni a primogeni tus, etsi viventibus augustiss. fratribus Valesiis longissime abesset a regia successione, tamen primus princeps sanguinis dicebatur. Et sub hoc nomine primi Principis, anno Isso, Serenisse. Antonio Regi Nauarra: Regis Christia- nisi . & fratrum augustissimorum, adeoq; totius regni cura &administratio, quam Regentiana Retentiis. vocamus, ut proximo agnato in celeberrimo regni ordinum conuentu delata est : quo unico, sed inuictissimo argumento, totam hanc B e tracta

18쪽

I DE SUCCESS. PRAEROGATIVAE

tractatione absoluere liceret, cum non ex Bro- cardicis aliquot glossematis aut paralogismis, sed totius regni consensu , auctoritate, de decreto, cuius memoria est perpetua, costet apud omnes Francos d. Antonium praerogatiua primi Principis habui ite, ad quam ei ius omne vel

tum errasse existimes, aut contra leges Aristo telicas disceptationem praecidi sic potius quam 1 oluisse tibi videar, errorem hunc fauori peregrinitatis condon O , 8c primum Principem tecum , pro fraei amplo herede regni vi urpabo. Ergo, ut ad rem redeam, qualido quidem ex superioribus constat legem alio dialc m a te allatam non esse legem regiam , te vero legem regiam penitus ignorare, mirum non est sidere

tibi ignota vanissime dc ineptissime disseras: Nam, ut diuine monet Aristoteles, quicunque ad dicendum de re qualibet aggreditur , duas

notiones anticipatas habere debet, unam ιὲς ι, alteram es ἐςsmon enim fatis est: scire ιτιέ ,

verbi gratia esse legem Regiam, sed etiam probe nosse oportet quid sit lex Regia, si de lege

egia cum recta ratione velis disserere. Hoc igitur cum tu ignores, aequia est ne clausis Ocu- dabatarum more pugnam hanc ineam, ut Regia a me intelligas.s huius Regiae αυτογραφον, Zampine, archiuis publicis, non in Senatus a- non in I. C. libris, sed in omnium Fran-

nullis artibus peregrinis infectorum pecto

19쪽

pectoribus insculptiam reperies. Hanc nulli peregrino iis spicere fas unquam fuit, quandiu stetit Maiestas tu honos Franc Oium institutorum: sed postquam peruerso onam rure diuino& humano ciuis indigena Francus in Francia pro peregrino habetur, peregi ini vero ciuium iure donati sunt , illam cibi recitare no dubitabo. Legis Restiae haec est ententia, Zampine: Rege mortuo ad ilium eius primogenitum , et hoc

praemortuo ad nepote ex eo regus successo peruensat.

Si sine liberis decesserit, cre in illi in stirpe ma culine se desierat, tum ad proximam regraegentiswrpem, eodem primogeniturae ordine seruato, regni successio transferatur. Haec est lex Regia , mi Zampine, quam non tu homo peregrinus refiges , non

omnes peregrinae nationes couellent, non totus terraru orbis obruci, non totus Oceanus

ex animis Francicis delebit unquam. Haec est, inquam,lex Regia regni Francici adeo propria,

Vt quicumque eodem iure utuntur, iure Francorum vivere dicantur, vi vel ab iis, quibus re

spondisse vis videri, discere debuisti Et quandocunq; quod Deus auertat) abrogabitur lex

haec Regia, abrogabitur regnum Francicum,& ex forma nouae legis Regiae incipiet nouum regnu, puta Zampinianum,aut aliud eiusmodi. Huius legis Regiae si testes quaeris, Zampine, consule Francica Pariam eta, iuris Francici oracula, consule Francos praeticos, roga ut te peregrinum institutorum Francorum ignarissimum iura nostra doceant. Si Pariameia, si pra

ctici

20쪽

DE SUCCESS. PRAEROGATIVAE

ctici, improbata tua curio sitate, responsum denegent,teque Reca natu abire, aut in aliena Rς

publica linguam cohibere iubeant , contulesceminas, consule rusticos, costile pueros ipsos: licet enim . quocumq; cuiusuis sexus, Ordinis,& aetatis ius Fracis omnibus naturale discas:&cum consuexudo omnis iit facti, hanc ab indigenis petere I. C. Re canatensis erub picere non debet. HACTEN vs deprima parte tuae ignoratiae, quam tibi Re canatens, & naturalis iuris Francisi incapaci, facillime codonarem misi insignis

tu audacia in attingendis tanti impet ij arcanis omni venia & excusatione indigna v1deretur, Qu)s enim a te hanc operam exegit Z Quod ad alteram partem tuae ignorantiae, hanc sane

risu qua responso dignam iudico. Fateor equidem ex responsis I. C. ree e peti argumenta ad j.ι interpretationem legis aut edicti Francici: Sed legem regni Francici declarare, quae eum ematio . Vlpiani declaratione est clarior, cui tande per- lib. suadebis3 Vlpianus praetorium edictu declarat, quo liberi indefinite vocabantur, ut gradatim succedere intelligantur, Lex Franciae non liberos, sed primogenitum , sed primogeniti

primogenitum , &, deficiente prima stirpe, secundae stirpis primogenitum, δc illius primogeniti primogenitum vocat disertissime.

Qiud hic declaratio Vlpiani facit, qua liberi gradatim vocantur Z Turpe est sine lege loqui, turpius lege allata inepte loqui.