장음표시 사용
191쪽
tisfacerent, Indulgentiam Plenariam consequerentur ; utque Monauerit Praeses , vel alius Sacerdos a Patre Provinetalid signandur , popala tune temporis eongregato , Summi Pontiacis nomine M. nedictionem impertiret. Nullus unIuam ritur ad hoc rem
peragendam praeseriptus fuit ; qua qui-ium extra Urbem solum contingit, cum Pontifex sese Rom. Benedictionem ρο- Ptilo elargiatur e etenim is ritur , qgi Urbani VIII. Praedes, ris nostri auctoritate probatus a feritur, er qui ρε edistor nonnullos Romanos Rituales opis imprissur fuit, ad ea is beneLAionem , de qua verba faramur , mina me perti ηει ς sed illam complectitur, qua , non
uries , non semel quesibri anno , sed
cendi populo , sed illum quoque di sol
Vendi ab omni vini iuro excommunicatim
ignarus c traxerit, et amfilia in Pulta in Coena, Domini contineantur. Cum hare ita uent , tamen deprehen .smur , quemdam ritum temere , b in-γUuito exco latum esse profvra dicta prima Benedictione Ponti eis invocati Ta , quin aut pluries, aut semel datur quolibet anno .'Quippe smplex Saeemilat in medis Aharis eollocatur Miniastris, circumadnan ibus, s sacris inta. 1nentis ornatis , trinam Benedictionem. populo imperiit , alia plura geris , quae enumerare isse loco supervacaneum
Equidem Ponedictis super nostia lurer solemnis est, namque in quacumqu C Us terra parte Romam 3 Pontiferi elar-
eius exemptit eamdem' exercere valet
potestatem'. Id constat Demeto Clemen iis in in Viennens Conei se , qaod in Clementina : Archiep scop. de privilegiis e recensetur . Porro Auebatibar indem Penedictionis super populum iri buendae facultar conceditur in Ecessis , ς α' ipfis pleris subjiciantur: modo tamen Apostolicum privilegium ad id necessarium obtinuerin m. quo sane uti ne-q eκ t, ns poliruam ' Sacrum solemne , aut Vesperas' ia Ecessa ' i' regerint Pnam populo in via pa=m occurrenti' benedicere , ipsis non licet, nis id clare irr eodem privilegio declaretur : uti respondit Alexander IV. in Cap. Abbates de privileg s' in ' sexto . Simplex ergo Sacerdos neqxit Ben
dictionem super populum eia iri , tu.
xta Can. Ministrare . 26. qu. 6. . . .
Benedictionem quoque super populum in Ecclesia suadere , Presbytero penitus Πυn lidebit et Dod tamen' eidem Sacerdoti mσdo permittitur , pGquam Disinum Missae' Sacrificium absolvit . Di r ιm est,r modo permitti et se etenim saeram' antiquitatem inquiramas , ne- r id P. esbytero licitum ' olim fuisse , cognoscemur , uti nets ipsi certit docu mentis omηdiαιs in nosito Tractatu de Sacrificio Missae se l. I. nu. 382. qui primo Bononia' anno 17 o. lypis editum fuit; ac secte i. nu. ῖς I. in eodem Tractatu, qui deinde latine redditus publicam iurem iterum adspexit Patavii anno I74y. qridem in usu semper fuerit, ut, re Divisa peracta , mptitur ab Ecclesa Penedictione' dimi
reretur , quemadmodum in Can. Mil. sas . de Consecratione . dist. q. cοπ-tinetur ; id tamen non a Sacerdote celsisti me , sed rael ab Episcopo , se prae
192쪽
snt. ader. t , vel , si aberat , ab Ar.elii res riero eius iussu praestabatur: quo sensu explicatur Decretalis. in Cap. Osficium. De Omeio Archipresbyteri :ubi inter Archipresbyterati.r munera re.
eensetur , Benedictiones Presbyterales in Ecclesia dare : prout animadvertit Gonetalee in idem Cap. ossicium n. Σ. Idem antea planc eo robaverat Saussa in Panopita Sacerdotali pag. 738. Quibus omnibur subseqιens plurium faculorum eontraria praeυaluit doctalina , qua Sacerdoti celebrant ι potesssem fecit , Benedictionem super populum iusne Missa effund/ndi ob eam poti Dnam ea. Dm, quam Britot ut recenset in Ritibus Laud mensis Ecclesiae par. 3.
II. IS 5.. n. 9. . . . At cum Bene
dictio ad M siae persectionem pertineat hodie, sine qua fas non est, ab incepto Sacro recedere . nec iure queat populus ante Benedictionem ipsam egredi , ex praecitata Agat liensi Sy- do , quatenus integrae monae non interesset quisquis praemature recederet, sequitur, facultatem cuilibet Ce Iebranti concessam esse, privatam illam Benedictionem ad finem Missae
populo ubique locorum impertire . Idem inter Morales , Scriptores commemorat Quartus ad Rubricas Missalis pag. 386. in Dubiis conscientiae, In : Can. Ecce ego 4 93ς-μ-guntur 2 Nemci. Un si orum, invidi dia licae tentationisi inflatus ira statur In Templo, , si, Presbyteri in Wrdum exhortentur plebem , . si in raelestis praedicent , si plebibus , ut scriptum est , benedicant . Si Glusasdem praestemus, illud: benedicere: δε-
elarat BenedisAnem , quae populo tra ditur a Sacerdore , qui . rem Divinam Perscit, nempe pUt ea Derba : Ile Missa est : qhain sane interpretationem dios minime respuimus, eum certo babeamur , eundum textum Sancto Hie ronamo non esse tribuendum, quod nou. nulli fassio pataverunt, quot merito redarguit Theophilus Rarn..udus Oper. tom. 16. pag. 2II. sed incerto Auctori , qui inter viw1 fortasse tune v bat, eum Benedictio in fine Missae in. ter Benedictiones PresIteratis jam haberetur , ususque invaluisset, ut Sacerdor , peraiso Missa Saerificio, populum Benedimone jure tuo dimittat, sis istest 'Episcopui : ea tamen statuta lege, .
ut se intersi , in sua st Dioeos ,
ad eum priur se convertat ; eique ea ut inclinet , velciti facultatem populo benedicendi ponaiant; quo ι ab eodem Sacerdote praetermittιtur , FDiscopuin Mij si intersit , sed extra. suam Diaeresim verse ur: prout duumitur ex Rubricis
Missilis tit. de Benedictione in fine Missae , & Evangelio S. Ioannis. Cum iam peris di im si , quo tem-'pore , o loco Amplex Sacerdos populo .pust jure suo benedicere , necessaris consequitur , nuuam aliam B neu relionem super popatum ab ipso im'erririli eite, ni - jure delegato . Huius naturae est Benedictio , de qua nunc agimus , qκα e per delegationem solioli.
.cam cum unice concedatur', Nostrum,
est omnino ritum praescribere 4 quem inferius pro norma imosterum semandum . subiiciemus , , quo sane uti ostiamur , ac, decernimus , eos Ordines Regularra , .so. Mendicantes , Me non Mendicantex,
Monasticos , vel Clericorum Regularium , quibus Nos Us , vel P de efffores nostri, vel futuri Romani Pontio Mes facultatem , tribuendae - popuIis B nedictionis permiserint. Admoneatur itaque populus de M. dulgentia a- Sede Apostolica esncessa , de praeceptir operibus pro ea lucrifaetenda , de die , quo vistanda est GeIe su de horai denique , qua datur Pontia
193쪽
Aia Mnedimo; er admonitio hae feripvit, quatenus opus M , 'etiam schedis improes, er conquetis iocis palama is ; licet etenim id a Fraeiae brenostro clemente Papa Iuerri vetitum 'Fratribus BeaIae Maria de Memeede Redemptionis Captivorum , es Fra. tribus Sanctissina Trinitatis Redempti nis pariter Captiυorum in communieationem Indulgentiarum, er Orationum, uti habetur in ejus Constitutione , qua incipis . 'Cum ad uberes I. s. ex in alia Constitutione : Decet L Oinanum Pontificem β. 6. visum tamen Λobis
est, id esse Θροιιs inaniicabile; cum
taeteris praetermos , 'pradicta communieatio certum genus personarum , quo filam videlicet ut plurimum Confratres, non autem 'Popuiam uniυersum , ut In-Δlgentia , er Benetrictio, de quibus agiatur, eo lectatur. Postquam staturis die , ἐπ hora popu lut ad Ecelsam convenerit, alta mee leguntur Apostolicae Littera, seu mere. ta , quibus Indulgentia con editur, 'Mna cum potestate Benedictionem Ap. olieam super populum effindendi , ut de deis Ratione audientibus constet; ο concesso
ex latino sermone in vulgarem accommodatam ad populi intelligentiam eon. versa pronuncietur; populus ad suorum scelerum detestatione pio, brevique se mone exoletur a pes qua Sacerdos , nullis eircumadnantibus Ministris , Mola , 9 Superpelliseo 'indutus , ut in Rituali Romano praescribitur, 'eum agitur de Benedictionibus , qua extra Missam Presisteris permittuntur : ante Altare genuflexur , sequentibκs verbis Dei opem impuret.'s . Adiutorium nostium in nomine Domini.
ii secit Caelum, di terram. P. Salvum fac populum tuum Domine.
v. Dominus vobiscum. Et cum spirituo tuo.
Deinde sans, sequentem recitat ora.
Omnipotens, di misericors Deus, da nobis auxilium de Sancto, di vota populi hujus in humilitate cordis
veniam peccatorum poscentiS, tuam. que benedictionem praestolantis , di gratiam , elementer exaudie dexteram tuam super eum benignum extende, ac plenitudinem divinae benedictionis effunder qua bonis omnibus cumulatus, selicitatem, di vitam consequatur aeternam . Per Christum Dominum nostrum . R. Amen .
Post quam ad Corna Epistolae aeceis dat , at in Actis Melesia Mediolanen. par. q. . . . Benedicet in Eccle-sa ad altare , stans in Cornu Epiastolae, er stans in Cornu Ossa, non trina, hoe est , triplici Igno Crueis , sed una Benedimone , unico videlicet sagno Crucis benedicat , proferens alta
Benedicat vos omnipotens Deus Pater, di Filius, dc Spiritus Sanctus.
Trina Auidem Beradictio Episcopo
competit, non Sacerdoti et 'eumque nonnulli in Ane Missa trinam usurpare caepissent , eonsuetudo Gementis VIII. auiactoritate sublata est , quemadmodum
ostenΓι Meratur hae mortali Uita nu per 'defunctus rom. I. pag. 243. Id Nos etiam a nimio in nostro Tractatum de Sacrificio Missae sedi. I. locis supra indicatis. In Rubrica quo que Missalis hae habentur . In Missa
194쪽
QIemes Celabrans eadem v e , di modo, quo in Missis privatis, semel
tantum benedicit populo. It per Caramoniale Episcoporam tianam Benedi. Erisnem ipses solum tribuendam decernit, quod eadem Missulis Rubrisa eonfirmatur : Episcopus autem ter benedicit populo etiam in Missis privatis , ut in Caeremoniali habetur . Fostremo Alexander m. Decreto, quod die 27. Septembris a 639. edidis , tempora indicit , ac . recenset, quibus Abbates usa Ponti otium praediti , ritu solemni ce- librantes , trinam Benedictionem impertiare pessunt: quod iisdem peniIus interi.
citur , cum rem Divinam privatim consciunt : auod Nos ipsi indicavimus nostra Institutione ιδ. f. 4. num. 19. tom. a. se Bononieins editionis ratio habeatur , quae peracta fuit anno II S. autem .easdem Institutiones in Iati. n.m linguam e versas , or Roma impressas anno quis inspieiat, idem prorsus deprehendet Institutione . 34. q. 3. in fne pag. 74. Quo circa non sene animi nostri voluptate episeolam D. gimus enoesicam Patris Generalis Coenibatarum ordinis Gemitarum Sancti
Augustini, quibus in nostris Amstolicis Litteris potestas facta est, dandi in certis anni fessisitatibus Pontificiam Be. nedictionem , in εκa eosdem admonet , ut populo benedicant unico signo Crucis, more Sacerdotali ; quod ipsum , F αι Hiis etiam factum esset , querelae od 3 delata non fuissent de usurpatis ho. rustibus Episcopalibus. Hae itaque Epistola Encyclica risum
tuimus , ac declaramus, quo Benedi. ctis Papalis in posterum tribuetur, eum e notum facimus ordinum Regula.
rium Priadibus, μι Usum Regularibus fibi subsectis observandum indicant . Rquidem Alaxandor VII. Praedecessor u kὸν Hum Pont malium Abbatibus , quia bas id privilegio convenit, accurate 8 seribeas , Ordinariis cocorum facultatem concedit, ut , se quid eontrarium Abbates commi Vent, ias tamquam S/dii Apostolicae Del Mi rean recognoseis reaet,. or renjuris etiam, se opus est , omnem insolentiam coue serent . At nos aliam viam sustWiendam dueimus, praecipientes, ut de illis Regularibus , qui praescriptam a Nobis antea Benedia Aionis ritum inolaoerint , Nos statim
certiores essetant: tune enim neque in
reddemus , . nec populis benescium Pua.
eultaram eiusdem Benedictionis tribuenda parere recusantibus auferemus , eamdem largiemur aliis , qui iussa nostra facere, non detrectabunt, qua in refuturas etiam Romanos Pontsces magnopere horsamur, Mi idem exemplum sequantur . Postremo Tibi , or universo tuo ordini Benedictionem Apostolicam
impertimuri. Datum Roma apud Sanctam Maiariam Majorem die XIX. Martia II 8.rini eatus Nostri Anno octa- . Super laudata Eneyclica, & Ritu praescripto tribuendae Benedictionis P
palis videatur Caval. tom. q. e. 27. comment. in Decr. 6. videri etiam possunt dicta a nobis tr. a. iii DomResurr. art. 8. de Indulgent. n. ψς.
ubi de Indulg. plenar. dc Benedictio. ne solemni, quam Pontifex ipse imperii uir. in Urbe in Dominiea Paschae
195쪽
DE PRAECEPTO CONFESSIONIS ANNUM.
DII PUTATUR ARTicu Lis IX. Art. I. De obligatione consitradi saltim femel in anno . Att. II. De peccatis , qua M obligatio constendi saltem semel in anno ex praecepto Eccle . Art. III. Qualis, 'fessis peccatorum praecipiatur feri fauem semes in anno Art. IV. .s teneatur praecepto Confessonis annuae t Art. U. De tempore ab Eaecisa praescripto ad implendum praereptum eonfes
Art. VI. Cuinam e steri debeat, ut fatissat praecepto eonfessimis annua 'Art. VII. Au tempus pracepti Confessonis annua pessit prorogari, dispensari, mutari, abrogari Art. VIII. De poenis transgressorum praecepti confessonis annua. Art. IX. De Hula confessonis respectu confessonis annua.
De obligatione confitendi sali m semel
1 T ATUR praeceptum positivum divi. num in lege nova confitendi o. rvnia mortalia post Bapti imum commissa, nunquam directe absolutioni Saeramentali subiecta . Hoc praeceptum praeter periculiam mortis, prinbabilius est , etiam per se obligare saepius in vita. Christus Dominus itaque Sacramen tum Reconciliationis pro lapsis post Baptismum instituit , & praecepium Confessionis fidelibus suis imposuit e terminationem vero , quando, di quoties fieri deberet reliquit Ecclesiae:
quemadmodum de Communione an. nua suo loco diximus tr. a. l. v. a. parte in eius I. par. cap. 3. se . 1.
Iam vero Ecclesia determinavit tempus anni, seu ut saltem semel omni Appendix I M. Iv.
anno fieret, casu quo daretur matearia necessaria Sacramenti Poenitentiae , hoc est , ut art. a. explicabimus qu. I. n. 23. peccatum aliquod mortale post Baptismum commissum, numquam consessum, nec directea, solutum in Sacramento Poenitentiae . Qua determinatione, tamquam conditione stipposita, iam praeceptumilis hid divinum obligat omni anno semeI eonfiteri ;.sed simul obligat ei. iam praeceptum Ecclesiasticum. Non ideo tamen consessionem annuam negligens duo peccata committit , sed unum tantum , tamquam unius Q. lummodo praecepti transgressor : Eeclesiasticum enim praeceptum hoc non est a divino diversum : ut de Com.
mun. annua docuimus tr. 2. loc. cit. n. a. De his videantur Suar. to. 4.
disp. 36. sect. a. Diana tom. I. edit. coord. tr. 3. R. 66. 9 67. Et illuc. D.
196쪽
a. qu. q. prop. a. n. 9. G ρον. 3. n. minum movere, ad praecipiendam con. 17. Fagund. a. praec. Eces. l. I. c. 3. n. sessionem, praeter articulum mortis ,
et. 9 4. La-Croix lib. 6. par. a. qu. etiam saepius in vita, si opus esset :84. g. O. n. 393. 9 qu. 3oo. . I. n. & Ecclesiam , ad determinandum , ao IS. I. 6. n. 2O2O.σ β. 9. 33.2o23. saltem semel omni anno Za QM. hie I. Λ quonam Pontifice , D. Afirmative: immo non una tam vel Concilio hoc praeceptum annuae tum, sed etiam plures rationes pus Consessionis latum fueriti sunt excogitari . Et quidem i. pie. R. Praeceptum confitendi saltem nitentiae Sacramentum non est tam
semel in anno Molibet , tulit Inno. tummodo institutum ad consequen. centius III. in Concilio Lateranensi dam salutem spiritualem in extremo IV. c. 2I. an. IIII. & refertur C. periculo mortis, & fine vitae; sed ad Omnis utrilisque sexus de poenit. di restituendam vitam spiritualem postremis. his verbis . O is utriusq. δε- Baptismum propter actuale peccatum s sdelis , postquam ad annos discre- Iethale deperditam riunde a Triden rionis pervenerit, omηia sua solus peo tino sess. I . Can. a. de Sacr. PONeata saltem semel in aηηofideliter tam nit. & aliis Patribus appellatur se. Isteatur proprio Sacerdotr, is in unctam eunda tabula post naufragium . Iam Fbi poenitentiam propriis viribus δε- vero ex una parte vitam spiritualem, dear adimplere e . alioquin θ vivens saepe accidit , homines perdere non ab ingrcsu Ecelsa arceatur , ct m multo post receptum Baptismum, seu ires christiana careat sepultura , & paulo post Tationis usum primo aqui- Concilium I iident. sess. Ig. de poenit. situm, & rursus, si longius vivant , cap. I. de Confessone, prope sis. idem maxime inter mundi vanitates, dii l. declarando ait : Neque mim per La- Iecebras , ac negotia saecularia , siterane e Concilium Geloia statuit, uι pius etiam repetitis mortalibus culchrini Adeles confiterentur , quia iure pis animae mortem incuriunt , di i- Δυλο necessarium , or institutum esse, terata naufragia I tiuntur . Ex alia intellexerat ; sed ut praeceptum Con es parte non convenit huiusmodi tam sonis faciem semeI in anno ab omnia salutari , extremo , di necessario re. bus , G Angulis, eum ad annos discro medio, di Praedicta tabula uti , eam tionis pervenissent, impleretur. min- que sbi arripere tunc solum , eum de Can. 8. sic statuit : Si quis dixe- certa immineat mors, sed etiam cumrit: coctisοηem omnium peccatorum , sit spes evadendi, & cum re ipsa ea qualem feci a servat , esse impe i- vaditur mors . Merito ergo Christus lem, ct tradisionem hAmanam a piis abo- Dominus praecipere potuit , , Ut pectendam: aut ad eam non teneri omnes , catorum Consessio fieret,nori stilumes singulas utri qMe sexus christi m in fine vitae , sed etiam saepius in Io, iuxta magni Concilii Lateranerses decursu vitae, si opus esset. constitur nem , semel in anno : ob Adhue institutionis huiusmodi alia id saad navim esse Christi fiatibus , ut tera pinest adduci ratio , d tacta e κ n coin ea tur ις ore labia sima; eo, quod Sacramentum Poeniteritice , anat ema sis. di Consessionis non est solum itinia
197쪽
Can. XIII. De Maecepto Consessionis annuae. 179
tutum ad remittenda peccata praesentia essed etiam ad praecaventa fui ra , accommodate ad hominis naturam , seu ad effieax staenum imponendum hominibus , ne tam facile in peccata prolaberentur . Porro et ficaeissimum fraenum est homini ad peccata pracavenda , obligatio , ea distincte manifestandi: cum hoc ma xime abhorreat humana superbia , aut certe verecundia : Unde inquit ea. D. V. 33. absimili quas
homo peccatum meum, Cy cviva in s. nu meo iniquitatem meam . Jamvero
hujusmodi alter principalis finis, propter quem Sacramentum hoc est institutum , Ionge meliori ratione habetur per obligationem saepius confitendi in vita, quam per unicam Con fessionem in fine vitae ; cum enim omnes homines eX una parte , communiter sibi persuadeant, mortem a
se longius distare , di post mortem
non sint inter alios homines in hoc mundo amplius versaturi; di ex alia parte' pcenas , & onera , quae remintiora eredunt , vel nihil , vel certe parum timeant , di aversentur , ut quotidiana constat experientia et hinc fieret, ut onus Consessionis, di poenam humiliationis', confusionis , &verecundiae , quam solum paterentur in fine vitae, di morti proximi, non adeo timerent , & expavescerenI iadeeursu et tiae ; di consequenter res inctus humanus', dc naturalis horror manifestandi propria erimina, ec occultas tera alieri homini, non adeo eos a peccando compesceret , re retardaret: ut contra accidit, obligatione posita confitendi in vita , diei iam saepius. si saepius in vita q is audeat peccare. Videri etiam reteit Diana R. 66. q. 7 La Croix
28. qui hisee duabus addu is rationibus lavent . Quibus adhuc duas
aIias adnectimus . . Diei itaque potest tertio : Pr - ptum Consessionis sapiu e in vita iaciendae latum suiffe, ut iideles commonerentur , & intelligerent, quam necessarius & salutaris esset sacramen. talis Confessionis usus, unde frequentius usurparent e Ita apud Azor. δε- stit. morat. p. r. l. 7. c. 29. qu. d. δε ne. & Reginat. Di pram to. I. P.
Denique dici potest : Consessionis 5 frequentiam suisse praeceptam , ut 'catoribus significaretur magnitudo misericordiae , di talaritatis Dei erga illos, qui tam promptus en ad ela etendam ipsis suorum veniam delictorum, si ex corde eos paeniteat illorum , ut ipse potius praeveniat, tainvitet ad veniam, immo praecipiat, ut accedant pro remissione iterum
iteruinque : septies , O septuagies. D-pties, seu quotiescumque peccaverint: nec tardent converti ad Dominum rutpote qui non patiatur , animas a se per peccatum longius recedere, lea cito quaerat, di revocet , & m gratiam suam recipere cupiat: eo quod
aquae multae peccatorum non potuerunt extinguere charitatem eius. Et
quamvis videatur, hujusmodi conve2sionem suffieienter potuisse reqxtiri, tali aberi per simplicem contritionem 'r- sectam: nihilominus , cum contri ilo persecta sit imbecillitati humanae dif- Lilis , ideo iapientissimus Dominus hoc sacramento humanς occurrere ut Iuit imbecillitati , di faciliorem reddere poenitentiam , remittendo peccatori peccata etiam Attritione sola
198쪽
18o Appendix Noti per Annum Vage.
disposito : Vid. Diana cit. R. 66.
Hae , dc similes rationes Christum
Dominum movere potuerunt ad pra ei piendam Consessionis frequentiam; dc Ecclesiam, ad determinandum , ut saltem semel fiat in anno. Rejiciuntur autem nonnulli , qui putarunt, hujusmodi praereptum latum fuisse propter periculum oblivionis peccatorum , maxime si haec multa sint, ut communiter evenit , di per longum vitae decursum usqite ad moristem , si tunc temporis solum peccatorum omnium foret instituerula Confessio. Huiusmodi quidem ratio rejicitur; videatur Aetorius, &Regina id. Iocis cit. & Suar. tom. q. in 3. Par.
Sed contra rationes a nobis adductas oppones: illas videri nimis pro. re , atque adeo nihil evincere. Dnim vem ex iis omnibus , ve, certe
ex aliquibus sequi videtur , debuisse Christit in Dominum , & ejus Eccletiam constituere , atque piaecipere , ut Gnsessio toties fieret, quoties invita decursu homines peccata Patra
R. Propter rationes a nobis adductas potu sti quidem Christum Dominum , & ejus Ecclesiam, hanc quoque ampliorem Confessotiis frequentiam praecipere ; at non fuit expediens de secto praecipere , ne pusillis laqueus injiceretur: nimirum cb respe.ctum linmanae fragilitatis , negligentiae, torporis, ct caecitatis hominum peccatorum, qui eum animae suae non videant mala , nec intelligam , in quonam discrimine versemur perditionis aeternae , nec eurent spiri in alia
detrimenta, quae propter mortales culpas incurrunt, ideo communiter aut
nihil, aut parum sunt solieiti de re. euperando statu gratiae. Accedit, quo naturalis horror , ec dissicultas manifestandi proprias culpas , maxime retrahat homines a Conses ne : iam de merito timendum fuit , ne , si obligati fuissent ad eonfitendum ti ties , quoties in peceata prolapsi essent , occasio data suisset multiplicandi potius peccata, qtiam medium ea minuendi , & auferendi ; quamplurimi enim absque ullo dubio, tra larederentur pluries ae pluries tam- sessionis praeceptum illa ampliori δε-
Confirmatur hoc ex alio praecepto Communionis , quod Iicet Ionge sa-eilius sit praecepto Consessimis , adhue tamen Ecclesia tandem coacta fuit non majorem illius frequentiam praecipere , quam ut sumatur semel in anno, eo quod refriguerit multo. rum charitas, dc ne pusillis laqtaeuin injieeret : seu ne plerique inde sacerent sibi occasionem peccandi violam do illud praeceptum : si ad majoremissius frequentiam obligaret , ut no
tavimus tr. a. l. F. par. M in ejus . par. e. 3. secti. I. n. 2.
U. III. An praeceptum Consessionis annitae obliget sub gravi ptas dubitavernit aliqui, aliqui
etiam negaverinv dicendum tamen omnino est : ex comm , , α certa
Doctorum sententia , fc sensu populi Christiani , obligare siab gravi runde Consessio annua inter principalia quoque , seu vulgaria Minimera tur Ecclesiae praee pta , quae constat omnia obligare iub gravi . videat Aetorius tolt. mori pari. 3. L T. c.
199쪽
Cap. XIII. De praecepto Confessioni annuae. Igi
.. IV. An praeceptum annuae Conissessionis obliget absolute , & simpli.
citer per se, dc independenter a praecepto Communionis annuae : seu independenter a praecepto praemittendae Consessionis sumptioni Eucharistiae tempore Paschali: sve semel in anno; ita ut, qui non posset adim.
plere praeceptum Communionis annuae , adhuc teneretur confiteri , adimplendum praeceptum annuae Consessionis pΛismativer nam si annua Consessio ratione Eucharistiae semel et iam in anno sumendae praeciperetur, praeceptum non daretur simpliciter de eonfitendo semel in anno ; sed de Consessone iacienda eo tempore quo Communio annua sumenda sit . At vero in C. Omnis utriusque sexus. Et in Tridentino sess. i . de poenit. c. 3. 9 Can. 8. absolute praecipitur Consessio semel in anno, absque ullo ordine ad Communionem annuam, ut
saei te videre est in textibus allegatis
qu. I. & communiis me notant , &docent Auctores . Videatur Azorius e. 28. qu. 9. Suar. t . q. in 3. Par. disp. 36. sees. s. n. 4. Et illuc. c. 3. n. qq. Reginald. n. 34. Fagund. car.
Accedit sensus, S usus fidelium , ex quo homines , scilicet pueri ,
dc puellae postqtiam primum ratio. nis usum aquisivisse putantur , de Consessione sacienda silicite commonentur a Parentibus & Pastoribus animarum: ut notant Filii uc. & Fa. Rund. Idque tamquam de obligati ne gravi , ne sorte aliquod moriale commiserint : etsi nondum ad Eu.eharistiae sumptionem luerint admittendi , ob speciales rationes explicandas ubi de praecepto paschali . vocantur itaque , di ducuntur pueri rationis usum aggressi , ad confitendum saltem semel in anno , quamvis Communio paschalis ipsis differenda plerumque congruentius judicetur . Ergo praeceptum Consessionis annuae obligat independeter a praec. Communionis. Et confirmatur ex eo , quod si annua Consessio praeciperetur ratione solius Communionis annuae , supe fluum esset praeceptum , immo meriri nominis; enim vero iam adest praeceptum divinum , vel, si vis, Eeclesiasticum praemittendae Consessionis sumptioni Eucharistiae, & quidem to . ties , quoties sumi debuerit , & vo
luerit , posta conscientia peccati mo talIs . Vid. dicta tr. a. l. F. par. Min ejus I. Hir. e. 3. sect. 3. qu. 3. anum. go. Ergo &c.
Ex his inferes i. Eum , qui non
posset communicare intra annum ς
teneri nihilominus saltem eonfiteri , si pol sit; ita Auctores laudati .
Inferes 2. Eum, qui confitetur sola venialia , antequam sumat Communionem annuam ; si post Communio, nem committat aliquod mortale , teneri intra annum illud confiteri ;eisi iterum communicare non tenea
tur: tenetur, inquam, confiteri , ii ante Communionem , nullum unquam aliud mortale consessus fuerit intra . ipsum annum, numquam directe ab solitium ; ita Aetorius : Haec affert osupponit doctrinas tradendas art. 2.qu. 3. dc art. q. qu. 3. vide ibi d: .
Inseres 3. Eum, qui sacta, quam debebat, Confessione annua , Eucha risi iam in Pascha te non percipit , trunionis praeceptum negligere qui dem, di transgressi praecepti Pascha lis reum esse, at Consessionis annuae
200쪽
Inseres 4. Eum , qui in Paschate
communicaret cum conscientia peccati mortalis , peccaturum quidem contra praeceptum communicandi in
Paschate , ut suo loco diximus a decontra aliud praeceptum Maemii tendae Consessionis sumptioni Eucharistiae :minime vero contra praeceptum C fessionis annuae, si ante tempus Paschale, vel post, saltem semel intra
annum rite consessus fuerit, vel eo fiteatur aliquod mortale numquam confessum, nec directe absolutum. Sed dices : de Consessione annua mentio fit in quinque principalibus, seu vulgaribus praeceptis Ecclesiae si. mul cum praecepto Communionis Paschalis, ex una parte ; ex alia pam e , si dicamus , praeceprem Consessionis annuae esse di istinctum praeceptum a Communione annua, di paschali , sequitur praecepta Lelesiae non esse quinque, sed sex; quod es hcontra sensum, & usum populi Christiani numerandi praecepta Ecclesiae rergo praeceptum Cons.ssonis annuae non est distinctum a praecepto Com. munionis annuae , & paschalis , sed solum praecipitur ratione illius , ex suppositione , quod fiat Communio
annua e atque adeo qui non potest communicare in anno , nec tenetur
confiteri ratione alicums specialis p cepti Ecelesiae obligantis per se ad
R. I. Retorqtaeo Argumentum. De abstinentia a carne hi seria sextare Sabbato mentio fit in quinque praeceptis Ecclesiae simul cum praec
pro ieiunii in Qxiadragesima , Qua iuor Temporibus, di vigiliis . Ia vero vel abstinentia a carne in seria sexta, di Sabbato est praeceptum distinctum a pracepto ieiunii, vel non pSi non est distinctum; ergo non I nemur abstinere a earne in seria sex. ta , ec Sabbato , nisi simul occurrat ieiunium persectum ; imo ot in ipsis diebus jejunii, non tenemur abstine. re a carne , nisi re ipsa ieiunemus: Quod non est dicendum: ut eonstat ex praxi Eeelesiae, & usu, & sensa fidelium . Si itaque est praeceptum distinctum t Ergo praecepta Ecelasae non sunt quinque, sed vere, & priprie sex. Nec consequentia sequitur quod si ea negetur; assignetur, quo modo praecepta Ecclesiae sint quinque; non obstante, quod meceptum ieiunii persecti, dc praeceptum abstitiem tiae a carne in diebus seiunii; aut in seria sexta, di Sabbato sint duo prinrepta distincta,p Quaecunque etenim ratio excogitabitur, dc asugnabitur , si recta suerit, illam di nos assigna bimus ad sal Wandum, quomodo praecepta Ecclesiae sint quinque non ob. stante, quod praeceptum Consessionis antina sit distinctum a praecepto Communionis Paschalis. R. II. Quinque praecepta Ecclesiae eommuniter sic solent proponi , ut primum sit de audienda Missa in diebus sessivis ex praαepto . Secum dum de jejunio servando in Q iadr resina Quatuor Temporibus, divi. i iliis , de de abstinendo a ea me iantia sexta & Sabbato . Tertium de Consessione saltem semet in anno Geienta , ec Communione in Paschaiale sit menda . Quartum de Nuptiis
solemniter non celebrandis temporibus nonnullis vetitis . Qitharum de Decimis solvendis Ecclesiae . Ita quiadem numerari , dc proponi solent quinque praecepta Ecclesiae principalia , se a vulgaria . At vero Azorius
Institui. mor. pia . I. 7. numerat
quidem quinque praecepta Ecclesiae'. sed divella ordine Proponit , quod