Fastorum Horatianorum Epicrisis

2쪽

INTERPRETANTE

5쪽

PIA COLLEGARUM VOTA

7쪽

8. . .

Fausti diei memorium, quo tu, vir praeclarissime, ante OS quinquaginta anno Ornamenti doctoris philosophiae auctus es, cives nostrae astud utino concolobruturi non haesitabant, quo potissimum honoris genere laetumirntuna quo animuit tibi testificarentur. Quo enim Diodo Socrates ille Platonicus opularum Ob Agathonis victoriam institutarum strepitum fugit atque familiaria viri elogantissim colloquia petiit ita tibi quoque quo es animo simplici et ab omni prava ambition alieniKSimo epularum uPParatus utili nove pompae Soterimitutem plus taedii quam voluptatis esse paratura commercium clittoraAnti do iis, quibuscum intimam fumiliaritato a contraxisti, scriptoribus institutum non ingratum bro existimavimus Equidem autem, licet summo ardore felicissilii huius dioi digno concolobrandi flagravorim, tamen hoc munus ab umplissimo lutosophorum ordine mihi iniunctum non sino dubitation in me recepi. Primum enim vor har ne iustae suituti ordinis exspuotationi. Cum tibi, qui et princeps in hac Sed uendentiae nostrae honoribus Octoris littoμOphino ornatus sis

8쪽

O nio per longam annonian sorioiti praesidium t doctu alitino matris nostra suoris, non vilia dona Grai vellet, mei exiguis viribus parum litissucere possem. Doinde nonnihil quoque commovobur tui iudicii ovoritato, qui errore nouetratium philologorum inseotari et fucata noviciorum magistellorum Continenta spernere On AueviRti. PrinCipum ni in Philologoruin Sonligori Boniloi Wolfi libris tu nutritu comitiaque cum OCtrinae copiam tum ingenii cum n uomulatus permulgatuin o otiti uni Philologorum morem angusti circuli limitibus sua studia noluit Diti vilipondis, pluriniorum criti Ominionio tandi prurigi noua votorosque eriptores levissimi continenti intorpolandi tomoritatoin serio igniquo minignandam PSSe conseμ. Inde mihi tuo lue qui ut lovitatis crinion Oligiose fugiam, ita a noviciorum, quo VΟCnΝ, philologorum consilii non prorsu me bhorrere Ontiunt, Oronduin Aes intollexi, ut ranii Ox parte Dione rationis tibi probentur. Nihilo tamen Potu voluntati nostri Ordinis Dicam curam in gratulatorio libro conscribendo exposcontis lubotiti animo Cossi, facilius tuum fastidium, si mea in vetitu XsPeC-tato initius tibi placeront, tiam rimium honoratii lio minimi

opprobria, si opti in nitigistri eximino bonevolentia gratialia du-

alii sint inter sodalo philOμophio ordinis, qui solicioribus ingonii

Osso meo iuro di O, quem instituondi cura. diuvandi humaniture, Provohondi gratia in iungi tibi do vinxeris. Tu philologia saluberrima disciplinae ut Dio traderem singulari tua uinii lucritate iuvenem compullesti, tu in Aristoteli philosophi, Varronis graminatici, Lucretii poeta libris Oxti Oscondis dux trantesignanus mihi misti, tu in alii quoque philologia partibus prudentissi,nis consiliis me sempor adiuvisti. Quid ina ad Oti soluti ituae disciplinae sevoritate. Od otium intima familiaritati suavi

9쪽

tato Dui mihi licuit, ut te quoque luet antino soliolum horarum memorium recolore Onfidum, quibus in grata hortulorum tuoriunumbra philosophi et poetis graecis latinisque logondis delectabamur. Accipe igitur, dilectiΗsimo Octor, ab dis ipulo eodemque collega et amico litteratorium hoc munuμCulum, quod si

nulla alia re, a brevitate tamen tuam laudem merebit. Saopo Onim umor to Onquorenteni nudivi nimium Stam, quae nunc

Cum maxime laudatur, sedulitatem, qua plurimi philologi res

minuta Reriptorunique cuiusque dicendi proprietatos, licet ad verba eorum expedienda aut emendanda prorsus nihil conferunt, tanto molimino porscrutantur ut in uno scriptore defixi pedem Proferre toturiique graecarum latinarumque litterarum Orbem Peragrare nequeunt neque immerito Perosa OStrae aetatis doctrina rem eo deductum esse doleη, ut aditus ad enotralia vetoriuia litterarum Obstruatur magi quam Periatur, et iuvenes speciosa doctrinae gloriolam potius voti titur quum studio seriptores ipsos legendi ot in sucum vertendi teneantur. Quod igitii mones, ne illud Callimachi βιβλίον θα κακον neglegamus, hoe ita in mea Commoda convortam, ut δυσιν urn τε piau τε tibi neceptam Ore Perem. Tu autem ut valeas atque integra et mentis et oculorum acie laeta in senectute fruaris, auspientissimis votis eum Optimum Maxi inum Preenmur.

10쪽

Fastorum Η0ratian0rum pigritis.

Horatii carmina quo quodque tempor composita sint novisse cum plurimum reserat, ut et poeta quid singulis loci significaverit et quam

viam in arto ua perpolienda permonsus sit recte aestimemus, viri docti iam dezimo septimo saeculo temporibus carminum definiendis operam navare coeperunt, qua in re exploranda facile palmam meruit Joannos Massonius, qui in Vita Q. Horatii Flacci ordine chronologico delineata doctissimo acutissimeque omnem hane quaestionem pertractavit et chronologia Horati anno fundamenta iecit certissima. Sed cum et Massonius et qui ante eum in hane arenam descenderant, an Faber Rodellius Dacorius, in singulorum carminum temporibus Xplorandi desudassent, Richardua Bentio ius quaestionem ita potius instituendam osso docuit, ut ab temporibus non carminum singulorum, sed librorum d finiendis proficiscendum osso diceret. Neque ipso hanc rem copiosa et plena disputatione ad umbilicum adduxit, sed in praelationi anguestiis succincte monuit,

Horatium sermonum librum primum intra annos aetatis XXV XXVII XXVIII, Secundum anni XXX XXXII XXXIII, deinde spodos n. XXIV et XXXV, tum darum librum primum n. XXXV XXXVI XXXVIII, Secundum a XL XLI, sertium n. XLII XLIII, inde pistolarum primum a. XLVI XLVII, tum odarum librum quartum et carmen saeculare a XLIXL I, postremo artem poeticam et pistolarum librum altorum annis incerti conscripsisse. Hae in temporum definition quartiquam nonnulla parum caute Statuta ut Massonii rationes, multo illae quidem subtilioreS, immerito neglectae sunt, tamen summam rei a viro ingenios recte per- Spectam esse omne cor entiunt. tenim Et post satirarum libros duos conscripto Horatium iamborum carmina in lucem edidisse, et epistolarum

1 Carminum librum lixit Benileius et di,dicum fidem et grammatieorum auctoritatemseeutus, o Martini Hertzii exemplum oeuli, ne re diversae contunderentur, .irminum Oeabulo latiorem vim ita tribuimus, ut lyriea carmina graeeo vocabulo darum significaremus.