M. Tvlli Ciceronis Opera: Ad optimorvm librorvm fidem accvrate edita

261쪽

enm eburneoIa soIitus est habere fistula, qui staret occulte post ipsum, eum concionaretur, peritumo minem, qui iussaret ceIeriter eum sonum, quo illlamant rem1ssum excitaret, aut a contentione revocaret.

Audivi mehercula, inquit Catulus, et saepe sun adminiratus hominis cum diligentiam, tum etiam doctrima et acientiam. Ego vero, inquit Crassus, ac do. Iwo quidem illos viros in eam fraudem in republicaesae delapsos quamgriam ea tela texitur, et ea incitatur in civitate ratio vivendi, ac posteritati ostendiatur, ut eortina ci tum, quos nostri patres non tul rent, iam si Ies haberet cupiamus. ille , obsecro, inquit Crasse, Iulios, sermonem istum, et te ad Gracchi fisι uam refer: euius ego nondum Plane rati non intelligo. I. In omni voce, inquit Crassus est quo dam medium, sed suum cuique voci. ine gradi timascendere vocem utile et suave est: nam a principio elamare, agrdite quiddam est et idem III id ad si mandam est vocem salutare Deinde est quoddam gontentionis exuemum, quod tamen interius est, quam neutissimus clamor, quo te fistula progredi non sinet, et tamen obripsa contentione revocabit. EGitem contra quoddam in remisaione gravissimum, revi que tanquam sonoxum gradibus descenditur. Haecivarietas, et hic e omnes sonos vocis Curius , et se

tuebitur, et actioni asseret suavitatem Sed stul torem, domi relinquetis, sensum huius consuetudiuia vobiseum ad forum deseretis. Edidi, quae potui, non ut volui, effutine tem.

Poria angustiae coegerurit. Scitum est anim, ausam eonferre in tempus, cum offerre Iura, si cupias, non

qneas Tu vero, inquit Catulus, ouegisti omnia, quantum ego possum iudicare, ita divinitus, ut non a Graeeis didieisse, sed eis ipsos hae docere posse videare. Me quidem istius aerinouia Participem Din

262쪽

etum esse gaudeo : ac vellem, ut meus gener, soda. lis tutis mortensius, assui et quem quidem ego cono fido innitin istis laudibus, quas tu oratione complexus es, excellentem fore. Et Crassus, ore dicis timuit: ego vero esse iam iudico, et tum iudicavi, cum, me consule, in senatu causam defendit Asrieae, ouis Perque etiam magis, eum pro Bithuniae rege dixit. Quamobrem recte vides, Catese. Nihil eministiadois Iesoenti neque a natura, eque a doctrina deesse seisistio Quo magis est tibi, Cotta, et tibi, Sulpini via gilandum ac laborandum. Non enim ille mediocris

orator vestrae quasi succrescit aetati sed et ingenio Peraera, et studio flagranti, et doctrina eximia, et memoria singviari. Cui quamquam faveo, tamen uis Ium aetati suae praestare cupio vobis vero tuum tanto minorem Praocurrere vix honestum est. Sed iam surgamus , inquit, uosque curemus, et Iiquando ab

hac contentione disputiitioni animo Moatae cura que laxem .