장음표시 사용
1쪽
LUMINA SYRIA CAPRO ILLUSTRANDO
D. CHRISTIANO BENEDICTO MICHAELIS,
THEOLOGIAE ET LINGV A R V M GRAECAE AC ORIENTALIUM PRO FE SS 3 R E ORDINARIO,
TYPIS IOANNIS FRIDERICI GRvNERT D
3쪽
Linguae, Chaldaica, Syriaca, Samaritica , Arabica, Aethiopica, Ebraeae adsues sunt S. I. Tndeque Ebroeae possim adsundunt lucem S. II.
Praesens tractatio eo comparata, ut Ebraea lingua ex Syriam iram retur ratione tum orthographiae tum et mologiae, ranaen nonnisi generaliorus. III. Orthographicae tractatio vis Partes quatuor, consuantes, Voccles, diaeriticae, tonis j. IV. Ex consonantibus huc maxime spectant quiescentes dime, , , Iod S. V. Aleph Ebraeis aliquando ut Iod lectum s. VI.
stoechum, eodem vocum , licet diuersimode scriptarum, manen
Dii ivitiale cum D rato Schua vel Chireh Ebraeis aliquando ut AZeph pronunciatum S. VIII. Aleph in me io vocis post Schua qui fila, vocali sua ad Praecedentem litteram remissa s. IX. Aliquando et otiatur, peniti e eme it s. X. Idem Aleph vocali vacuum post Schua, itemque sidae Sin,post vocalem otiantur aliquando S. XI. Diat initiale vocum, vocali Chiria notatum, Post Schua Praefixo- A man
4쪽
etrum otiatur, remissa ad haec vocali Sa S. XII. Ratio probabilis, cur in si O verbosi et Patach pro Ram i sit , ex Syri semo re aeta s. XIII.
Pimis Hoe laica cum fluui si vocalibus. aut ictorum alia cum cliis, Chi geminari debuerant, per compeii Ium coniuncta , nonnisse et ponuntur s. XIV. Dagisse, Thou me iano vocis 'Imis ressum, quale , et uvis sit
Ob initiale in Verborum rituris ac Imperutiuis, et in quibusdam Nominibus. Pro Schua composio
Tonis Docum uum sit in antepenu
Tonus ante si um nominale Npers' anomalice in penula. A l- ba suspensus b. XVIII
Et mo ogicae tractationis ordo secundum partes orationis, Verba, Nominet, Particulas s. XIX. Rutione Speciei Verba qua risit ergram Nominibus inis deductis, uui Hriuatius, cuius deriuatio- nn moilus ostenditur s. XX. Verba irregularia formas Iliad iu-terdum permurant eodem sui cognatosignificatu et contra , diversam P o diues significatu subeunt sexionem et formam s. XXI.
Coniugationem prima DIU habens sub media raesicis Triere, ecipitur intro istiue et quasi fa sue S. XXII. Altera Niphal aliquando Passiua ex
Verba neutra intercum stro passivis
si XXIV. Contra, passiva aliquando pro actibuis L. XXV. In primis Niphal active capitur in
notandis animi corporisue Padj-mbus, aut ubi agitur ex aliorum ope, stermissione et iussu S. XXVI. Herbo Pa sua pro activis reciprocis
XXVII Eadem significant aectiones mutuas s XXIIX. Hexio Herborum aliquan o Drh- frui S. XXIX. Nominum formae post Lameis sub I. rcae et ssi propria si suo
Prima littera quacungue, implicantes Al si quiesens s. XXX. Aliae sub media radicis post Schus habentes Rameis impurum XXXI. Asiae per V vel n explicite auctae in se, vel per analogiam Protatibus concipiendae S. XXXII Aliae in sine per Nun auctae signi, sicationis intensuae; ictarum terminatae per I vitii expertes auctae per a omnium letaba
5쪽
s V M M A R I A. In et el P D non compostae, sed staplices S. XXXIII.
Aliae Nominum activorum Derbatium , ex Infinitivis PieI, -- phiI et Hilvael deductorum, ners penultimo impuro S. XXXIV. Natione motionis Nomina quaedam
minina sua formant adiecto in Singulari s ' et in Plur. To .
Alia vero feminina per N locon terminant S. XXXV. Ratione Numeri sunt masculina, quae in Plaroli ut feminina, et feminina, Re in murati ut ma sculina terminantur L. XXXVI. Porticularum separatarum aliquae habent formam status cons um minum o inseparabiles a fixae et 'et' sero Tl et Ir , ' pro ' Pro , ' l em
Orientales, Chaldaica, Syriaca, Samaritica, Arabica, Aethiopi ea, et, qua Talmudi cunius consignatum est, Rabbini ea, cum Ebrai qua sacri scriptores V. T usi sunt, talem sererognationem habent, qualem Vernacula nostra sue cum antiquis, Gothica, Anglo - Saxonica, Francicaque, siue cum hodiernis Belgica, Angliea, ae borealibus, Daniea, Norwagica, Istandi ea, Sue cica. In propatulo res est, et experientia constat apud omnes, qui vel extremis, quod aiunt, labris illarum linguarum studia degustarunt: et vero, si cui forte adli Ue dubia esset, eiam ad EDM. CA-sTνLLI Lexicon Heptagio ton, ubi linguarum illarum voces omnes, redine alphabeti eo sub singulis radicibus digestae, explicantur, quodque Londini anno CIDIOCLxix. in folio maiori prodiit,
S. II. Quemadmodum autem vernacula nostra ex modo dictis adfinibus linguis, ob communes cum illis origines, per clarissimos aeui nostri Philologos, ac nominatim per Celeberr. 1 o. GEORG. A a WACH-
6쪽
xv Ae HYxnv M in praestantissimo Glossario Germaeseo, et robLEON H FRIS CHIvM im Teutfch - Lotein chen morate; buch , egregiam aecepit lucem; sic dubitari nequit, quin et Ebraea lingua ex adfinibus sibi, quas memorauimus, Orientis dialectis lucem non minus proficuam capere possit. CuiUS rei tum necessitatemetum usum ex Iudaeis vidit DAv. Ri MCHIVS, praefatione in Librum radicum scribens: Si qua vox m Scriptura facra semei tantum ex et, eius declarationem a fero ex Mischna cui ex Gemara, ex Grae- ea lingua aut Arabica, i addi vero debuisset Chaldaica inprimis atque Syriaca j quia istae omnes iuuam ad intecturatiam sermon, Ehrai-gi. Hic enim antiqui simis quidem et perfectus es; sed notitia ei, ud nos, ob diuturnitatem exilii no ri, valde decreuit. Et se de magistru nostru b. m. compertum habemus, V O , eos lingunm Ebraicam iudicisse ex linguis aliis. Ex Christianis vero
saeus, aliique praestim tissimi viri, fructum ex harmonia adfinium Orientis linguarum in Ebraismum redundantem, quem I A cvs SETIVS praefat in Comment. linguae Ebr. p. c. seq. temere in dubium vocavit, copiose ostenderunt.
In praesenti animus nobis est, sacri Codicis Ebraismum ex Syriaca lingua, quae post: Chaldaicam, quae iam comm Une nomen Aramaeae gerit, unamque suo modo linguam eonstituit, quam proxime abest, illius rare. Quod dum agimus, eo quidem ordine , qui philologico siue grammatico argumento apprime convenit, incedere possemus; ut primo ex orthogropheta, deinde ex et mologia , tum vero ex Dutcxi Syrorum, lucidiorem Ebralimumessiceremus: cum tamen sic nimis ampla sutura esset scriptio nostra, in praesenti prioribus tantum partibus. hoe est, orthogrs-phicae et et molassicae, et huic non nisi generaliori, nos adstringemus, spe ducti, fore, ut haec opella nostra nec infructuosa nec superuacua sit fututa. Quamuis enim hac in re iam praei uerit nobis Celeberr. AL RERT. SCHvLTENi Ius in Iusseret. adfundamenta linguae Ebr. Lugd. B. a. CIII DCCXxxv o. in forma
quarta emissis, ubi Seei. XIL p. gog - dict. rariores Ebraeae lin
7쪽
PRO ILLUSTR ANDO EBRAISMO SACRO. s
guae formationes ex Aramaea dialecto illustrauit; tamen id ita fecit, ut spicilegham reliquerit nobis, nec verendum sit, ut eiam exscripsisse videamur, dummodo nostra cum illius bane in rem dictis conferantur.
Ex CONSONANT Iuus in censum heic maxime veniunt tresse dictae suimentes, N, et (nam V apud Syros non minUS, quam apud Arabes et Aethiopes, a quiescentium elasse abes : de quarum tum lectione, tum quiete et otio , aliqua hic adser mus, quae lucem Ebraismo ex Syrismo dabunt. VI. De prima igitur harum litterarum, Alos , obseruamir; eam ab Ebraeis ut alias, ita in medio formarum participialium primae Coniugationis Praesentis Temporis aliquando ut Ain lectum suisse videri. Nam quod I Sam. XXII, 18. et et . ter in Cttiit, est M ' Do et per sies, id in Neri est: Doeg per Al b. Et posterior quidem scriptio conuenit etymologiae, secundum quam proprium it Iud Doegi nomen a aNI solicitum esse descendit; posterior vero lectioni et si Aleph 1is Ad degeneratisti , qualis apud Syros frequens. Nam hi non solum radicis mediam Oloph in Coniugationibus Pael et Ethpaal in Iud mutant, ut quum ex Ebr. IN Tvel Um tranquisium esse, dicunt tranqui are et
tranquiliari, et ex bovum esse, utare, et,
rs; plane vi et Ebraei pro 'N; vomite scripserunt Ieri as, arverum etiam in Participio Praesenti, saltem Verborum mediae
8쪽
inu, idem Olara ut Iud legunt, ut bat hostem pro hoem, et se- eundum aliquos etiam ' ita Hel pro Oet,' sicho ei pro schoel:
de hoe videatur Praesidis Syriasmus p. 8. de illa vero p. 3T. Eo dem reserri potest, quod Syri ex diluta secarunt infernus, ex IVNI caput; et quod Ebraei et: N aliquando per Dageschgeminant, v. g. in Iob. XXXIII, a I. Gen. XLIII, a C. Esdr. VIII, 18. - Leu. XXIII, I . quod fieri vix posset, nisi et in his exemplis N ut legeretur .
Sunt item bina sacri Codicis loca, ubi leaeo textualis, sue Cthib, haber 'di per Hau, marginalis vero, siue Neri, N per Alaph.
I Sam. II, i 6, e. XX, 2. quarum scriptionum prior ordinarie valet ei, posterior vero uone Vnde Videri Posset, diuersarum illarum lectionum contrarios esse sensus, ut quod secundum illam adfirmaretur, contra per hanc negaretur, graUi legentium incommodo. Itaque Io. CLERI CVS in Comment. ad locorum posteriorem, praecipitanter nimis, ira Codice, inquit, quem Masorethae sequuti unt, ad constituenaeum textum Ebraicum, vitiose scriptum erati' pro N . Recte vero MATTH. HILLE Rus libro de Reri et Cthib p. a. sm statuit, variam hane scriptionem mero antistoecho, seu permutationi litterarum N et L acceptam serri debere, ita ut illarum una iri non minUS , quam altera negati Ue capiatur pro uoue quomodo cessat Vitiosae scriptionis probrum. Paritatione ex quindecim illis locis, in quibus secundum Mo seram ad Leu. XI, 2I. contra in textu Nb, in margine vero scribitur,
sequentes hosce conciliare nobis licebit, Esa. LXIII, s. Psalm. CXXXIX, 16 et Prou. XXVI, 2. Vt nempe tam fieri , , quam Cthibm, significet non, ae adeo ambo non magis differant, quam consimiles voculae, quae sub diuersa orthographia signis eundo coincidunt, NI et di beic, N LN et IN igitur, Iob. XXXVIII, 11. Gen. XXVII, 33. Iob. XIX, 33. nominaque propria et mIoppe,
9쪽
PRO ILLUSTRANDO EBRAISMO SACRO.
Iove, Esdr. III, . Ion. I, 3. NU r et tr Addo Esdr V, r. Zach. I, I. Confirmat sententiam nostram Syriasmus, in quo eadem negatiua Particula non, itidem ordinarie quidem Ja, ut Ebraeorum aliquando tamen et quod eta ex asse respondet, seribitur, v. g. Ioan . I, 13. Rom. VIII, 12. Psal. C, 3.
De sed initiali, eoque per Schua vel Chireti notato, probam bile est, lectum id aliquando veteribus fuisse ad instar Alaph seu spiritus lenis: v. g. rim' bactes, puer' ischmoh ceta Colligere
id licet tum ex traditione SALOMON Is p EN MELECH in Mich
Ad, is ua nonnihil lectione Pronunciatur ut I vocale tum ex usu interpretum LXX Graecorum veterisque Latini, quo sic inchoata nomina Ebraeorum propria expresserunt, ut Ubino 'I cch Igal,
Iseres , 'Tet 'ri' 1- Issachar e ei. Robur accipit haec coniectura ex analogia tum Aethiopicae linguae, in qua . EI s C: cunae similibus formis legitur larer pro b ebr , coli Iouae Lu DoLFI Gramin. Aeth. lib I. c. V. p. II. tum, quod nostri inprimis instituti est, Syriacae , utpote in qua lues initiale cum substrata vocali I, etiam ubi ex Syrorum idiomate vicem etsi Schua Ebraeorum explet, legitur ut Ol b, V. g. Qued pro fle . et hoc pro Aled, peperit; idque perpetuo et sine ulla exceptione, coli. Praesidis Syriasmo p. i. Indidem duo adhuc illust ari possunt linguae Ebraicae phaenomena: unum, quod a Sam XIV, I b. pro
et ' seu est, ( uti a si filius in constructione dicitur M vel M)scribitur 'TN; alterum, quod Dauidis pater qui I Par II, ra et ibi um Iisebat, idqm ibidem v. . s. mox ' N Isbai adpellatur,
10쪽
diuersa quidem scriptione, sed lectione eadem: plane ut apud SP ros indisserenter et seribitur et legitur et V ael; et ut iidem scribunt mes et et hono , ex Chald. et coli. iterum Praesidis Syriasmo p. q. seq.
S IX. Oph mobilia in medio vocis, saepe sit quiesceus, remissa voeali sua ad praecedentem consonam vocali vacuam: ut Neh. VI, 8.2Nn 2 pro DNI 2 commisu cens ea s Num. VIII, 6. et alibi saepe, 'Nun constructum nam absolutum est PNTV pro rarit m peccaia , ad instar Rrata annuli et Priant2 sabbatas Cohel. X, NX, pro et hoc pro lINED exiens; Dan. VIII, Q. Fara pro et hoc
pro VNT exiit; Ex. XII, 16. et ubique Vm et pro 'N et opus, formae V Metu regnum; item Ex. XXXV, et . et alibi semper eonstructum, et semel a Par. XIII, Io. absolutum, pro idem, formae PDraro, ut liquet ex integris et Aleph mobile habentibus sermis Psal. LXXIII, 28. TD DNbet, et i Par. XXVIII, 1s. D TN Us Exod. XXXI, s. pro DN et implere; Gen. XI, 23. et alibi semper, pro DTINU ducenti, Ier. X, pro portantur; et I Reg. XVIII, 3 a. IT NU promiNd duo sata, a singularibus UNC centum et UNI fatum; Er. XVII, 6. et alibi , T NE pro P Nd romi, et Esa. X, 33. I NE pron Na ramus; Esa. XXIX, I. lv lac pro immac oppugnantes eam;
Gen. XXVII, do. et alibi, cocum pro 'M X, inserto N epenthelieo seu formativo quadrilitterorum, ut in sinistrum im