Pet. Dan. Huetii ... De imbecillitate mentis humanae. Libri tres

301쪽

222 DE IMBEcILLITATE

Deum esse & animum distinctum

esse a corpore demonstrare conatus sit: nec ea tamen calumnia absterriti sunt ab ejus; opinionibus persequendis viri omnium ordinum graves & eruditi. Quae cum ita sint, minime nobis speranda sunt sequiora inepti vulgi judicia: nec si adversis premimur suspicionibus & querelis ideo desistemus a proposito, quidquid probabile visum fuerit sequendi, quoad probabilius quippiam

nos avocet & alliciat: nec id scire nos interim fatebimur quod nescimus: plurisque libertatem judicii nostri , quam vanorum hominum approbationem aestimabimus. Magnopere quidem me confirmaret S incitaret tua, amicissime vir magna enim erat in egregio hoc viro Verborum morumque comitas quam utinam consequi possem. Et vero seluta haeo quam profiteris Rlibera philosophandi ratio, per om nes excurrens disciplinas , neque . ulli se alligari patiens, ad nostram te caussam satis ostendit esse propensium, non multum certe aUer

s istum.

302쪽

sim. Quod si alia tua sententia est, neque pugnabo tecum, neque possitulabo, ut quam ego philosephan- . di licentiam tanto niuu tueor, eam tiP projicias. Tum ego; scrupulum iniecisti , . inquatis; sed res ha- , bet deliberationem , & diligenter' ac per otium consideranda est. Me si alia deterrebunt ab hac do strina, & si parum in Philo phia vasere debet auctoritas, movebit tamen tua *c sortasse revocabit. Malim, inquit sille, id tribuas amicitiae ; ne in magna vitae ac studio . rum cunsensione , haec intercedat', opinionum d unctio. Haec fuit apud me excellentis Philosephs disputatib; nec absurda si quid sapio, ned insuavis : quid enim dissimulem p in ea certe commotus